dcsimg

Bat-bat ( الأذرية )

المقدمة من wikipedia AZ

Batbat (lat. Hyoscyamus)[1] - badımcankimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.[2]

Növləri

Azərbaycanın dərman bitkiləri

 src=
Qara batbat çıçəyi

Digər növləri

Mənbə

  1. Nurəddin Əliyev. Azərbaycanın dərman bitkiləri və fitoterapiya. Bakı, Elm, 1998.
  2. Elşad Qurbanov. Ali bitkilərin sistematikası, Bakı, 2009.
Inula britannica.jpeg İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia AZ

Bat-bat: Brief Summary ( الأذرية )

المقدمة من wikipedia AZ

Batbat (lat. Hyoscyamus) - badımcankimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia AZ

Hyoscyamus ( الكتالونية )

المقدمة من wikipedia CA

Hyoscyamus 's un petit gènere de plantes amb flors dins la família Solanàcia. Totes les seves espècies són tòxiques.

Algunes espècies


Referències

  1. «Hyoscyamus L.». Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture, 01-09-2009. [Consulta: 29 abril 2010].
  2. «Species Records of Hyoscyamus». Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. [Consulta: 29 abril 2010].

Enllaços externs


ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autors i editors de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia CA

Hyoscyamus: Brief Summary ( الكتالونية )

المقدمة من wikipedia CA

Hyoscyamus 's un petit gènere de plantes amb flors dins la família Solanàcia. Totes les seves espècies són tòxiques.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autors i editors de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia CA

Blín ( التشيكية )

المقدمة من wikipedia CZ
Tento článek je o rodu rostlin. Další významy jsou uvedeny na stránce Blín (rozcestník).

Blín (Hyoscyamus) je malý rod kvetoucích rostlin z čeledi lilkovitých (Solanaceae). Je známo 11 druhů, všechny jsou jedovaté. Spolu s dalšími rostlinami z čeledi obsahují alkaloid hyoscyamin, jehož vlastnosti jsou využívány v lékařství.

Druhy

Obrázek Jméno Vědecké jméno Rozšíření Hyoscyamus albus flora.jpg blín bílý Hyoscyamus albus L. Středomoří Hyoscyamus aureus flower a RJP.jpg blín zlatý Hyoscyamus aureus L. východní Středomoří blín český Hyoscyamus bohemicus F. W. Schmidt Hyoscyamus boveanus (Dunal) Asch. & Schweinf. Hyoscyamus coelesyriacus Bornm. Hyoscyamus desertorum (Asch. & Boiss.) Täckh. Hyoscyamus leptocalyx Stapf Hyoscyamus muticus 02.JPG Hyoscyamus muticus L. severní Afrika, Arábie, východní Středomoří Hyoscyamus niger 0003.JPG blín černý Hyoscyamus niger L. Evropa, severozápadní Afrika, západní Asie Hyoscyamus pusillus 1.jpg Hyoscyamus pusillus L. východní Asie Hyoscyamus reticulatus 01.JPG Hyoscyamus reticulatus L. od Blízkého východu až do Indie

Související články

Externí odkazy

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia autoři a editory
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia CZ

Blín: Brief Summary ( التشيكية )

المقدمة من wikipedia CZ
Tento článek je o rodu rostlin. Další významy jsou uvedeny na stránce Blín (rozcestník).

Blín (Hyoscyamus) je malý rod kvetoucích rostlin z čeledi lilkovitých (Solanaceae). Je známo 11 druhů, všechny jsou jedovaté. Spolu s dalšími rostlinami z čeledi obsahují alkaloid hyoscyamin, jehož vlastnosti jsou využívány v lékařství.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia autoři a editory
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia CZ

Bulmeurt (slægt) ( الدانماركية )

المقدمة من wikipedia DA

Bulmeurt (Hyoscyamus) er en slægt med ca. 20 arter, der er udbredt Makaronesien, Nordafrika, Indien og Kina samt i Europa. Det er enårige, toårige eller flerårige, urteagtige planter med nedliggende eller opstigende vækst. Ofte er de beklædt med filtagtige hår eller kirtler, men helt glatte arter findes også. Bladene er spredtstillede, ægformede til elliptiske og lappede eller tandede langs randen. Enkelte arter har snitdelte blade. Ofte dannes der først en roset, men almindeligvis vokser der bladbærende stængler frem derfra. Blomsterne er 5-tallige og regelmæssige med sammenvoksede kronblade. Frugterne er bær med mange frø.

Beskrevne arter


Andre arter
  • Hyoscyamus muticus
  • Hyoscyamus pusillus
  • Hyoscyamus reticulatusv

Ekstern henvisning


ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-forfattere og redaktører
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DA

Bulmeurt (slægt): Brief Summary ( الدانماركية )

المقدمة من wikipedia DA
Hyoscyamus muticus Hyoscyamus pusillus Hyoscyamus reticulatusv
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-forfattere og redaktører
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DA

Bilsenkräuter ( الألمانية )

المقدمة من wikipedia DE

Die Bilsenkräuter (Hyoscyamus) bilden eine Pflanzengattung in der Familie der Nachtschattengewächse (Solanaceae). Die etwa 23 Arten sind in Eurasien und Nordafrika verbreitet.

Beschreibung

Vegetative Merkmale

Bilsenkraut-Arten sind einjährige, zweijährige oder ausdauernde krautige Pflanzen, die Wuchshöhen von meist 10 bis 80 (3 bis 150) Zentimetern erreichen. Die Wurzel ist bei den kurzlebigen Arten rübenförmig verdickt. Die ausdauernden Arten besitzen ein mehrköpfiges, manchmal verholztes oder fleischiges Rhizom.[1] Die Stängel sind aufsteigend oder niederliegend. Meist sind sie mit ein- oder mehrzelligen Flaum- oder Drüsenhaaren bedeckt, aber es existieren auch unbehaarte Arten.

Gelegentlich bilden die Laubblätter eine Rosette, für gewöhnlich sind die oberen Stängelblätter sitzend, manchmal stängelumfassend, während die unteren oder teilweise auch alle Laubblätter 1,2 bis 5,0 Zentimeter lang gestielt sind. Die Blattspreiten sind bei einer Länge von meist 2 bis 20 (0,8 bis 30) Zentimetern eiförmig-länglich, elliptisch oder eiförmig-rhombisch und gezähnt oder gelappt, selten auch zerschlitzt.

Blütenstände und Blüten

Die unteren Blüten stehen einzeln in den Blattachseln, die oberen Blüten bilden einen dichten, beblätterten, traubigen oder ährigen, zymösen Blütenstand. Die Blüten sind sitzend oder stehen an kurzen, 5 bis 10 Millimeter langen Blütenstielen, als Ausnahme treten auch bis zu 50 Millimeter lange Blütenstiele auf.

Die zwittrigen Blüten sind fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Der Kelch ist meist 10 bis 16 (6 bis 28) Millimeter lang, röhrig-glockenförmig, urnenförmig, verkehrt-kegelförmig oder selten becherförmig, der Rand ist gezähnt oder gelappt. Die Kronröhre der zygomorphen Krone ist genauso lang oder bis zu 2,5 mal länger als der Kelch, die Krone ist 8 bis 15, selten bis 20 Millimeter lang oder aber in Ausnahmefällen bis zu 45, noch seltener bis 50 Millimeter lang. Die Farbe ist goldgelb, gelblich weiß, schmutzig violett oder weißlich, zum Teil durch ein dunkles Netz der Nervatur durchzogen. Die Kronlappen sind ungleichmäßig groß, kurz und gerundet.

Die Fortpflanzungsorgane der Blüte sind hervorstehend oder knapp hervorstehend, die Staubfäden ungleichmäßig, die untere Hälfte ist behaart, normalerweise in der Mitte oder leicht über der Mitte der Kronröhre mit dieser verwachsen. Die 2,9 bis 3,8 Millimeter langen Staubbeutel sind am Rücken befestigt und deutlich kürzer als die Staubfäden. Die mittelgroßen (37 bis 42 µm) oder großen (67,5 bis 73,5 µm) großen Pollenkörner sind fast kugelförmig, dreifaltig und besitzen ein gerilltes Exine (Pollenkornwand). Die Nektarien sind nicht oder nur kryptisch vorhanden, der Griffel ist fadenförmig, kahl oder fein behaart, die Narbe ist kopfförmig, feucht und papillös.

Früchte und Samen

 src=
Früchte des Schwarzen Bilsenkrautes, noch unausgereift

Die Frucht ist eine Pyxidium (Deckelkapsel) genannte Sonderform der Kapselfrucht, die bei einer Länge von (5 bis) 9 bis 15 Millimetern länglich geformt ist. Die Frucht ist vollständig vom sich vergrößernden, dann bei einer Länge von (1 bis) 2 bis 4 Zentimetern urnenförmigen bis verkehrt-kegelförmigen Kelch umschlossen. In Ausnahmefällen sind die Kelchzipfel zurückgebogen, so dass die Frucht nicht unbedingt vollständig vom Kelch umschlossen ist. Der Kapseldeckel ist zugespitzt, stark konvex, konvex oder flach. Die Kapselfrucht enthält zwischen 200 und 500 Samen. Diese sind im Normalfall meist 1,1 bis 1,5 (0,8 bis 1,8) Millimeter lang, nur die Art Hyoscyamus turcomanicus hat größere Samen von 2,4 bis 2,9 Millimetern.

Chromosomenzahl und Inhaltsstoffe

Bisher wurden mindestens sieben der 23 bekannten Arten hinsichtlich ihres Karyotyps untersucht, wobei eine Chromosomengrundzahl von x = 14 oder x = 17 festgestellt wurde.

Einige Arten der Gattung enthalten die Alkaloide Hyoscyamin und Scopolamin. In der Art Schwarzes Bilsenkraut (Hyoscyamus niger) wurden zudem zwei Arten der Withanolide gefunden.

Vorkommen

Hyoscyamus-Arten kommen ursprünglich in Europa, in Nordafrika bis China und Indien, auf den Kanarischen Inseln und auf Madeira vor. Als eingeschleppte Pflanze kommen einige Arten im Norden der USA und in Kanada sowie in Australien vor. Oftmals sind die Pflanzen auf Müllhalden und an Straßen zu finden, im Atlas-Gebirge in Höhenlagen bis zu 2000 Metern, im Himalaya auch in bis zu 3000 Metern.

 src=
Sektion Hyoscyamus: Weißes Bilsenkraut (Hyoscyamus albus)
 src=
Sektion Hyoscyamus: Schwarzes Bilsenkraut (Hyoscyamus niger)
 src=
Sektion Chamaehyoscyamus: Goldgelbes Bilsenkraut (Hyoscyamus aureus)
 src=
Untergattung Dendrotrichon: Ägyptisches Bilsenkraut (Hyoscyamus muticus)

Systematik

Innerhalb der Gattung werden etwa 23 Arten unterschieden, die je nach Autor in unterschiedliche Untergattungen, Sektionen, Untersektionen oder Serien eingeteilt werden. Die hier dargestellte Systematik folgt Flora Iranica 1972.[1] Folgende Arten gehören dazu (Auswahl):

Untergattung Hyoscyamus
  • Sektion Hyoscyamus
  • Untersektion Hyoscyamus
  • Untersektion Pusilli
  • Untersektion Adictyi
  • Sektion Chamaehyoscyamus
  • Sektion Pumilio
Untergattung Dendrotrichon Schönb.-Tem.

Nutzung

Einige Arten der Bilsenkräuter (früher auch Bilsen, von mittelhochdeutsch bilse, genannt[5]), wie das Schwarze Bilsenkraut (Hyoscyamus niger) oder Hyoscyamus muticus, werden aufgrund der enthaltenen, parasympathikolytisch wirkenden Alkaloide (Hyoscyamin, Scopolamin und Atropin) seit langer Zeit[6][7] als Arzneimittel oder als Rauschmittel (vgl. auch die Spekulationen um die „Hexensalbe“) verwendet.

Quellen

Einzelnachweise

  1. a b c d e f g h i j k l m n o Eva Schönbeck-Temesy: Solanaceae. In: Karl Heinz Rechinger (Hrsg.): Flora Iranica − Flora des Iranischen Hochlandes und der umrahmenden Gebirge. Band 100, Akademische Druck- und Verlagsanstalt, Graz 1972, S. 49–79.
  2. a b c d e f g h i Solanaceae im Germplasm Resources Information Network (GRIN), USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. Abgerufen am 28. Februar 2014.
  3. Datenblatt Hyoscyamus bei POWO = Plants of the World Online von Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew: Kew Science.
  4. Benito Valdés: Solanaceae. Datenblatt Hyoscyamus. In: Euro+Med Plantbase - the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity. Berlin 2011.
  5. Vgl. etwa Jürgen Martin: Die ‚Ulmer Wundarznei‘. Einleitung – Text – Glossar zu einem Denkmal deutscher Fachprosa des 15. Jahrhunderts. Königshausen & Neumann, Würzburg 1991 (= Würzburger medizinhistorische Forschungen. Band 52), ISBN 3-88479-801-4 (zugleich Medizinische Dissertation Würzburg 1990), S. 118.
  6. Franz Köcher: Die babylonische und assyrische Medizin in Texten und Untersuchungen. I–VI, Berlin 1963–1980, BAM 574:I 1–3.
  7. Martha Haussperger: Gab es vor Hippokrates bereits eine empirische Medizin in Vorderasien? In: Würzburger medizinhistorische Mitteilungen Band 17, 1998, S. 113–128; hier S. 121 (úŠAKIRA: Bilsenkraut).

Literatur

  • Armando T. Hunziker: Genera Solanacearum: the genera of Solanaceae illustrated, arranged according to a new system. A. R. G. Gantner Verlag K.G., Ruggell, Liechtenstein 2001, ISBN 3-904144-77-4.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 src=Wiktionary: Bilsenkraut – Bedeutungserklärungen, Wortherkunft, Synonyme, Übersetzungen
 src=
Dieser Artikel behandelt ein Gesundheitsthema. Er dient nicht der Selbstdiagnose und ersetzt nicht eine Diagnose durch einen Arzt. Bitte hierzu den Hinweis zu Gesundheitsthemen beachten!
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DE

Bilsenkräuter: Brief Summary ( الألمانية )

المقدمة من wikipedia DE

Die Bilsenkräuter (Hyoscyamus) bilden eine Pflanzengattung in der Familie der Nachtschattengewächse (Solanaceae). Die etwa 23 Arten sind in Eurasien und Nordafrika verbreitet.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DE

Bu narjuf ( القبايلية )

المقدمة من wikipedia emerging languages

Bu narjuf (Isem usnan: Hyoscyamus) d tawsit n yemɣi seg twacult n solanaceae Suqel. Carl Von Linné d amdan amezwaru i yuran fell-as deg useggas n 1753.

Tilmas

 src=
Hyoscyamus albus - Bu narjuf[1]
 src=
Hyoscyamus niger - Bu narjuf[2]

Ismawen

  • Isem-is s latinit: Hyoscyamus albus et Hyoscyamus niger
  • Isem-is s tefransist: Jusquiame blanche et Jusquiame noire
  • Ismawen-is nniḍen s teqbaylit:
  • Ismawen-is nniḍen s tmaziɣt:

Isseqdac

Tiwelhiwin

  1. 'Plantes médicinales de Kabylie' - Mohand Aïd Youssef - Ibis Press -Paris 2006
  2. ‘Étude botanique sur la Kabylie du Jurjura, avec catalogue’ - Aristide Letourneux - Imprimerie Nationale Française, Paris 1870
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia emerging languages

Bu narjuf: Brief Summary ( القبايلية )

المقدمة من wikipedia emerging languages

Bu narjuf (Isem usnan: Hyoscyamus) d tawsit n yemɣi seg twacult n solanaceae Suqel. Carl Von Linné d amdan amezwaru i yuran fell-as deg useggas n 1753.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia emerging languages

Mingdevona ( الأوزبكية )

المقدمة من wikipedia emerging languages

Mingdevona (Hyoscyamus L.) - Solanaceae (ituzumdoshlar) oilasiga mansub oʻsimliklar turkumi. Boʻyi 1,5 m gacha. Poyasi shoxlangan, sertuk. Birinchi yili uzun bandli ildiz boʻgʻiz, toʻpbarg , ikkinchi yili poya oʻsib chiqadi. Poyadagi barglari tuxumsimon, 3—7 boʻlakli, bandsiz, ketma-ket joylashgan. Gullari sargʻish, uchi keng , poya uchida toʻpgul hosil qiladi. Mevasi ikki xonali, koʻp urugʻli, koʻzachasimon koʻsakcha. Oʻrta Osiyo, Sibir, Kavkaz, Uzoq Sharqda tarqalgan. Oʻzbekistonda 2 turi (turkman va qora M.) bor, koʻproq qora M. (zaharli begona oʻt) uchraydi. M. yoʻl yoqalarida, oʻtloq va partov yerlarda, ekinzorlarda oʻsadi. Bargi tarkibida giossiamin, atropin, skopolamin va boshqa zaharli alkaloidlar bor. Barg ekstrakti va urugʻining moyi bod, asab kasalliklarida ogʻriq qoldiruvchi dori sifatida ishlatiladi. Doridarmon tayyorlash uchun maxsus ekiladi.[1][2]

Manbalar

  1. OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil
  2. Armando T. Hunziker: The Genera of Solanaceae (o'zbek tilida: Ituzumdoshlarning Turkumi). A.R.G. Gantner Verlag K.G., Ruggell, Liechtenstein 2001. ISBN 3-904144-77-4

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Vikipediya mualliflari va muharrirlari
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia emerging languages

Mingdevona: Brief Summary ( الأوزبكية )

المقدمة من wikipedia emerging languages

Mingdevona (Hyoscyamus L.) - Solanaceae (ituzumdoshlar) oilasiga mansub oʻsimliklar turkumi. Boʻyi 1,5 m gacha. Poyasi shoxlangan, sertuk. Birinchi yili uzun bandli ildiz boʻgʻiz, toʻpbarg , ikkinchi yili poya oʻsib chiqadi. Poyadagi barglari tuxumsimon, 3—7 boʻlakli, bandsiz, ketma-ket joylashgan. Gullari sargʻish, uchi keng , poya uchida toʻpgul hosil qiladi. Mevasi ikki xonali, koʻp urugʻli, koʻzachasimon koʻsakcha. Oʻrta Osiyo, Sibir, Kavkaz, Uzoq Sharqda tarqalgan. Oʻzbekistonda 2 turi (turkman va qora M.) bor, koʻproq qora M. (zaharli begona oʻt) uchraydi. M. yoʻl yoqalarida, oʻtloq va partov yerlarda, ekinzorlarda oʻsadi. Bargi tarkibida giossiamin, atropin, skopolamin va boshqa zaharli alkaloidlar bor. Barg ekstrakti va urugʻining moyi bod, asab kasalliklarida ogʻriq qoldiruvchi dori sifatida ishlatiladi. Doridarmon tayyorlash uchun maxsus ekiladi.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Vikipediya mualliflari va muharrirlari
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia emerging languages

Азарць тикше ( لغة ارزيا )

المقدمة من wikipedia emerging languages
 src=
Азарць тикшесь цецямсто

Азарць тикше[2], лиякс: дурак тикше[2][3], ормаза тикше[2], дурмантикше[4], душмантикше[4] (лат. Hyoscýamus, руз. Белена́) — те тикшень касовкс, Пиненьбабстонь буестэ (Solanaceae).

Касы видезь сюро юткова, парина паксява, барлак мода ланга, эмеж пирева. Кой-кува ламо — мерят прок нарушной видезь.

Кодамо те тикшесь

Сон аволь вишкине, касны пель метрань, косо-косо метрань серьсэ. Недьксэзэ эчке, касы видьстэ. Лопанзо келейть, пест керсезь покш пей ладсо, аламодо педицят, качады эйстэст а тантей чине. Цецянзо аштить вете лопинестэ, понаст ашо марто бутравоень кондят, эзгаст молить фиолетовой санынэть, конадо венчикесь аламодо розовойгады.

Эмеж

Эмежезэ — вельтемне марто кукшуннэнь кондямо коробкине-куйме, улить пейнензэ, конат кенерема малав кармить пупамо. Азарць тикшень мазый куйметнесэ налкстнить эйкакшт ды ярсакшныть сынст маконь кондят видьмест, конань эйсэ мейле пек морявкшныть, эрзякс мерить азаргадыть — те тикшесь куловтыця: лопанзояк, цецянзояк, недьксэнзэяк.

Тикшень лемтне

Сёрм.

  • Пурнадо лекарствань тикшеть А. Ф. Терехов, Равкуншкань краень Государственной Издательствась, Москов-Самар 1932, л.40

Лисьмапрят

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Русско-эрзянский ботанический словарь (названия сосудистых): Ок. 1600 назв. /А. М. Гребнева, В. В. Лещанкина.— Саранск: Тип. «Крас. Окт.», 2002.— 60 с.— Рус, эрзян. ISBN 5-7493-0433-7., (руз.), (эрз.)
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Гребнева, А. М. Мордовские фитонимы в системе семантического поля / А. М. Гребнева // интеграция образования. — 2015. — т. 19, No 4. — С. 100—106. dOi: 10.15507/1991- 9468.081.019.201504.100 (мокш.),(руз.), (эрз.)
  4. 4,0 4,1 Агафонова Н. А., Алёшкина Р. А., Гребнева А. М., Имайкина М. Д., Мосин М. В., Рузанкин Н. И., Тихонова Т. М., Цыганкин Д. В., Харитонова А. М., Цыпайкина В. П.; Гаврилова Т. Г. (отв. секретарь). Вейсэ, башка, тешкс вельде (Слитно, раздельно, через дефис). Словарь трудностей эрзянского языка. Саранск, 2001. - 172с(руз.), (эрз.)
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia emerging languages

Буника (род) ( المقدونية )

المقدمة من wikipedia emerging languages

Буника (науч. Hyoscyamus) — мал род на цветни растенија од фамилијата зрнци (Solanaceae) со вкупно 11 вида. Сите се токсични.

Некои видови

Отровната црна буника или само „буника“ (Hyoscyamus niger) има лепливи листови, непријатен мирис и трубести зелено-жолти цветови. Од неа се добива материјата хиосциамин.

Наводи

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Автори и уредници на Википедија
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia emerging languages

Буника (род): Brief Summary ( المقدونية )

المقدمة من wikipedia emerging languages

Буника (науч. Hyoscyamus) — мал род на цветни растенија од фамилијата зрнци (Solanaceae) со вкупно 11 вида. Сите се токсични.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Автори и уредници на Википедија
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia emerging languages

Меңдубана ( القيرغستانية )

المقدمة من wikipedia emerging languages
 src=
Hyoscyamus niger.

Меңдубана (лат. Hyoscyamus, L. 1753) – өсүмдүктөрдүн ит жүзүмдөр тукумундагы уруусу. Бир, эки жана көп жылдык чөп өсүмдүк. Бийиктиги 20–115 см. Жер үстүндөгү бардык органдары жумшак, жабышкак түктүү. Жалбырак жээги тегиз же тилкелүү. Негизинен тамыр моюнчасына топтолгон. Гүлү сапсыз, жалгыздан, бурулча топ гүлгө чогулган, түсү киргил сары, күңүрт кызыл тарамыштуу. Мөмөсү – кутуча.

Меңдубананын 20га жакын түрү Канар аралынан Индияга чейин таралган. Кыргызстанда 2 түрү кездешет. Негизинен түздүктө, таштанды, турак-жай арасында, жол боюнда, аңызда, айдоодо өсөт. Маңызы медицинада сырткы оорууну басаңдатуу үчүн колдонулат. Өсүмдүктүн бардык органында гиоциамин, гиоцин, атропин ж. б. алколоиддер болгондуктан, өтө уулуу.

Колдонулган адабияттар

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia жазуучу жана редактор
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia emerging languages

Меңдубана: Brief Summary ( القيرغستانية )

المقدمة من wikipedia emerging languages
 src= Hyoscyamus niger.

Меңдубана (лат. Hyoscyamus, L. 1753) – өсүмдүктөрдүн ит жүзүмдөр тукумундагы уруусу. Бир, эки жана көп жылдык чөп өсүмдүк. Бийиктиги 20–115 см. Жер үстүндөгү бардык органдары жумшак, жабышкак түктүү. Жалбырак жээги тегиз же тилкелүү. Негизинен тамыр моюнчасына топтолгон. Гүлү сапсыз, жалгыздан, бурулча топ гүлгө чогулган, түсү киргил сары, күңүрт кызыл тарамыштуу. Мөмөсү – кутуча.

Меңдубананын 20га жакын түрү Канар аралынан Индияга чейин таралган. Кыргызстанда 2 түрү кездешет. Негизинен түздүктө, таштанды, турак-жай арасында, жол боюнда, аңызда, айдоодо өсөт. Маңызы медицинада сырткы оорууну басаңдатуу үчүн колдонулат. Өсүмдүктүн бардык органында гиоциамин, гиоцин, атропин ж. б. алколоиддер болгондуктан, өтө уулуу.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia жазуучу жана редактор
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia emerging languages

БугӀа-яр ( الشيشانية )

المقدمة من wikipedia emerging_languages

БугӀа-яр (лат. Hyoscýamus) — цициг-комар (Solanaceae) доьзалан юкъара ораматан тайпа.

Билгалдахарш

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia emerging_languages

БугӀа-яр: Brief Summary ( الشيشانية )

المقدمة من wikipedia emerging_languages

БугӀа-яр (лат. Hyoscýamus) — цициг-комар (Solanaceae) доьзалан юкъара ораматан тайпа.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia emerging_languages

Hyoscyamus ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

Hyoscyamus — known as the henbanes — is a small genus of flowering plants in the nightshade family, Solanaceae. It comprises 11 species, all of which are toxic. It, along with other genera in the same family, is a source of the drug hyoscyamine (daturine).Cruciferous type of stomata present in Hyoscyamus.

Hyoscyamus means "hog-bean" in botanical Latin and was a name derogatorily applied to the plant by Dioscorides.[2]

The poisonous, narcotic henbanes were associated with witchcraft since earliest times. The Assyrians recommended hanging them on one's door to ward off sorcery. Witches found them valuable especially due to their trance-inducing capabilities. They have been used to lessen pain, neuralgia and diminish convulsions. Dioscorides recommended them largely for external pain killing use. The leaves are made into a kind of cigarette to relieve asthma and other respiratory ailments.[3]

Selected species

References

  1. ^ "Hyoscyamus L." Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. 2009-09-01. Archived from the original on 2008-10-05. Retrieved 2010-04-29.
  2. ^ Gledhill D. 1996. The Names of Plants. Cambridge University Press ISBN 0521366755
  3. ^ Flowers of Greece and the Aegean by Anthony Huxley and William Taylor - Chatto & Windus, London 1977 - ISBN 0 7011 2228 5
  4. ^ "Species Records of Hyoscyamus". Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. Archived from the original on 2008-10-05. Retrieved 2010-04-29.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Hyoscyamus: Brief Summary ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

Hyoscyamus — known as the henbanes — is a small genus of flowering plants in the nightshade family, Solanaceae. It comprises 11 species, all of which are toxic. It, along with other genera in the same family, is a source of the drug hyoscyamine (daturine).Cruciferous type of stomata present in Hyoscyamus.

Hyoscyamus means "hog-bean" in botanical Latin and was a name derogatorily applied to the plant by Dioscorides.

The poisonous, narcotic henbanes were associated with witchcraft since earliest times. The Assyrians recommended hanging them on one's door to ward off sorcery. Witches found them valuable especially due to their trance-inducing capabilities. They have been used to lessen pain, neuralgia and diminish convulsions. Dioscorides recommended them largely for external pain killing use. The leaves are made into a kind of cigarette to relieve asthma and other respiratory ailments.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Hiskiamo ( إسبرانتو )

المقدمة من wikipedia EO

La hiskiamo[1]hiosciamo[2] (Hyoscyamus) estas genro de herboj el la familio de la solanacoj (Solanaceae). La genro havas ĉ. 23 speciojn. Kelkaj, kiel la nigra hiskiamo (Hyoscyamus niger) aǔ Hyoscyamus muticus, estas jam delonge uzataj kiel kuracplantoj. [3][4]

Priskribo

Vegetativaj ecoj

Hiskiamoj estas unujaraj, dujaraj kaj multjaraj herboj, vertikale aǔ horizontale kreskantaj. Ĝi havas altecon de (3 ĝis) 10 ĝis 80 (ĝis 150) cm. La radiko estas ĉe la mallongvivaj plantoj tuberforme dikiĝinta. Multjaraj plantoj havas rizomon.[5] La ovformaj-oblongaj, eliptaj aǔ ovformaj folioj estas (0,8 ĝis) 2 ĝis 20 (ĝis 30) cm longaj, rande dentaj aǔ lobaj, malofte palmataj. Malofte la planto formas rozedplanton. Ĝenerale la supraj folioj ne havas folitigojn, dum la malsupraj folioj havas 1,2 ĝis 5,0 cm longajn.

Floraroj kaj floroj

La floroj estas sidantaj aǔ starantaj ĉe mallongaj, 5 ĝis 10 mm longaj flortigoj. Ekzistas ankaŭ ĝis 50 mm longaj flortigoj. La malsupraj floroj staras unuope en la foliakseloj, la supraj formas densan foliaron. La malsupraj floroj staras unuope en foliakseloj, la supraj formas densan, grapolan aǔ spikan, cumecan floraron kun folioj.

La kaliko de la kvinnombraj floroj estas (6 ĝis) 10 ĝis 16 (ĝis 28) mm longa, tub-, sonorilforma, urno- renverse konus-forma aǔ malofte ujoforma: la rando estas denta aǔ loba. La korona tubo estas samlonga aǔ 2,5-oble pli longa ol la kaliko. La korono longas 8 ĝis, malofte 20 mm (eĉ ĝis 50 mm) longa. Ĝi estas orflava, flave blanka, helklare violkolora aǔ blankeca, parte ankaŭ kun malhela reto. La koronaj loboj estas samgrandaj, mallongaj kaj rondecaj.

La stamenoj estas bone videblaj kaj en la mezo kunkreskintaj. La anteroj longas 2,9 ĝis 3,8 mm.

Fruktoj kaj semoj

 src=
fruktoj de la nigra hiskiamo
 src=
semoj de la nigra hiskiamo

La frukto estas speciala formo de la kapsulfrukto, nomata piksidio (kovrilkapsulo). Ĝi longas (5 ĝis) 9 ĝis 15 mm. La kapsulo enhavas inter 200 kaj 500 semojn.

Kromosomnombro kaj enhavosubstancoj

Oni esploris minimume sep el la 23 konataj specioj pri ilia kariotipo. Oni nombris kromosoman bazonombron de x = 14 aǔ x = 17.

Kelkaj specioj de la genro enhavas alkaloidojn, hiosciaminon kaj skopolaminon. En la specio nigra hosciamo (Hyoscyamus niger) oni trovis vianolidojn.

Disvastigo kaj habitato

Origine la specioj de hiskiamo kreskas en Eŭropo, en Nordafriko ĝis Ĉinujo kaj Hindujo, sur la Kanariaj insuloj kaj en Madejro. Kiel neofito ĝi kreskas en la nordo de Usono, Kanado, respektive en Aǔstralio. La planto kreskas apud stratoj. Gis alteco de 2000 m en la Atlasa montaro kaj ĝis 3000 m en Himalajo.

 src=
sekcio Hyoscyamus: blanka hiskiamo (Hyoscyamus albus)
 src=
sekcio Hyoscyamus: nigra hiskiamo (Hyoscyamus niger)
 src=
sekcio Chamaehyoscyamus: Hyoscyamus aureus
 src=
subgenro Dendrotrichon: egipta hiskiamo (Hyoscyamus muticus)

Sistematiko

La genro konsistas el ĉ. 23 specioj. [5].

subgenro Hyoscyamus
  • sekcio Hyoscyamus
  • subsekcio Hyoscyamus
  • subsekcio Pusilli
  • Subsekcio Adictyi
  • sekcio Chamaehyoscyamus
  • sekcio Pumilio
subgenro Dendrotrichon SCHÖNB.-TEM.
La hejmregiono estas Afganio, Pakistano kaj Irano[5].

Referencoj

  1. hiskiamo en Nova Plena Ilustrita Vortaro
  2. hiosciamo en Nova Plena Ilustrita Vortaro
  3. Franz Köcher: Die babylonische und assyrische Medizin in Texten und Untersuchungen. I–VI, Berlin 1963–1980, BAM 574:I 1–3.
  4. Martha Haussperger: Gab es vor Hippokrates bereits eine empirische Medizin in Vorderasien? In: Würzburger medizinhistorische Mitteilungen 17, 1998, S. 113–128; hier S. 121 (úŠAKIRA: Bilsenkraut).
  5. 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 Karl Heinz Rechinger (Eld.), Eva Schönbeck-Temesy: Flora Iranica − Flora des Iranischen Hochlandes und der umrahmenden Gebirge. Band 100: Solanaceae. Akademische Druck- und Verlagsanstalt, Graz 1972, S. 49–79.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 6,8 Hiskiamo en Germplasm Resources Information Network (GRIN), USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland.Ŝablono:GRIN/zorgado/neniu numero donita
  7. Benito Valdés: Solanaceae. Hyoscyamus. In: Euro+Med Plantbase - the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity. Berlin 2011.

Literaturo

  • Armando T. Hunziker: Genera Solanacearum: the genera of Solanaceae illustrated, arranged according to a new system. A. R. G. Gantner Verlag K.G., Ruggell, Liechtenstein 2001, ISBN 3-904144-77-4.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EO

Hiskiamo: Brief Summary ( إسبرانتو )

المقدمة من wikipedia EO

La hiskiamo aŭ hiosciamo (Hyoscyamus) estas genro de herboj el la familio de la solanacoj (Solanaceae). La genro havas ĉ. 23 speciojn. Kelkaj, kiel la nigra hiskiamo (Hyoscyamus niger) aǔ Hyoscyamus muticus, estas jam delonge uzataj kiel kuracplantoj.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EO

Hyoscyamus ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من wikipedia ES
 src=
Un ejemplo del género: Hyoscyamus muticus en la península del Sinaí
 src=
Flor de una especie corriente en España y Europa: Hyoscyamus albus
 src=
Pixidio abierto y semillas de Hyoscyamus albus
 src=
Detalle de las semillas alveoladas de Hyoscyamus albus

Hyoscyamus, generalmente conocido como beleño[nota 1]​, acompañado de un calificátivo, es un género de plantas herbáceas perteneciente a la subfamilia Solanoideae, de la familia (Solanaceae). Comprende una decena especies aceptadas de las casi 80 descritas, unas 60 quedando todavía sin resolver taxonómicamente.[2]

  • Advertencia: Todas las especies del género Hyoscyamus, son plantas venenosas que, aunque tengan ciertos usos farmacéutico/medicinales benéficos, para diversas dolencias y en dosis, usualmente homeopáticas, bien definidas, deben manejarse con suma precaución, ya que, entre otros aspectos, la cantidad de principios activos peligrosos para una especie o, incluso, un individuo en particular puede variar de manera importante e imprevisible según las condiciones edáficas y climáticas del lugar de recolección.

Descripción

Las especies del género son herbáceas anuales, bienales o perennes, con pubescencia de pelos glandulares simples. Los tallos son erectos y ramificados con hojas simples, alternas, pecioladas o sentadas y, eventualmente, con las hojas basales en roseta. Las inflorescencias, en cimas escorpioides o helicoides, aparentemente en espiga cuando estén desarrolladas, raramente monoflorales, son terminales o axilares. Las flores son algo zigomorfas, hermafroditas, bracteadas, subsentadas o sentadas, con el cáliz campanulado de sépalos soldados en un tubo, con 5(8) lóbulos desiguales, persistente, acrescente, coriáceo en la fructificación. mientras la corola es pentalobulada con los lóbulos desiguales. El androceo tiene 5(6) estambres insertos a diversas alturas en la base del tubo de la corola; son desiguales, dos más largos que los otros tres y, generalmente, exertos. Sus filamentos son libres y pubescentes al menos en la base. El gineceo tiene el estigma del estilo capitado. El fruto es un pixidio, incluido en el cáliz acrescente, bilocular con numerosas semillas obovoides/reniformes, comprimidas y de superficie alveolada.[3][4][5]

Distribución geográfica y hábitat

Las especies del género se distribuyen por Macaronesia, Europa, la Cuenca mediterránea, el norte de África y Asia hasta China, con una especial diversidad en Irán y países vecinos. Crece desde paredes en medio urbano hasta las zonas más desérticas de, por ejemplo, la Península arábiga. En la península ibérica solo son presentes 2 especies: Hyoscyamus albus y Hyoscyamus niger, esta última mucho menos corriente y prácticamente limitada a la mitad septentrional de dicho territorio, mientras la primera abunda en toda la península y, además, en las Islas Baleares y las Islas Canarias.[1][3][6][5][7]

Subdivisiones, especies aceptadas y sus distribuciones nativas

  • Subgénero Dendrotrichon
  • No incluido en las subdivisiones taxonómicas anteriores

Trabajos más recientes, por ejemplo sobre las especies de Irán[11][12]​ ,[13]​ han introducido otro subgénero, Parahyoscyamus, pero, desgraciadamente, las especies que lo conforman o son sinonimías (Hyoscyamus leptocalyx pertenece a otro género Archihyoscyamus[14]​) o no están todavía aceptadas (Hyoscyamus malekianus).[2]

Taxonomía

El género fue creado y figurado por Joseph Pitton de Tournefort y publicado, primero en Élémens de botanique, ou Méthode pour connoître les Plantes, T. I, Classe II, Genre IV, p. 97-98[1][2], pl. 42[3], 1694 y luego en Institutiones Rei Herbariae, T. I, Classis II, Genus IV, p. 117-118[4][5], 1700; fue validado medio siglo más tarde por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum, vol. 1, p. 179[6], 1753 y su diagnosis ampliada y precisada en Genera Plantarum, n.º 219, p. 84[7], 1754. La especie tipo es Hyoscyamus niger.

Etimología

Hyoscyamus: del latín hyoscyamus y este del griego ὑοσκύαμος. Ya lo usaban griegos para nombrar diversas especies del género, y lo menciona Plinio el Viejo en Naturalis Historia 25.17. El vocablo es un compuesto de las palabras ὑός ‘cerdo, jabalí’ y κύαμος ‘haba’, o sea ‘haba de cerdo’[15][3][16]​y se trataría de una alusión a un episodio de la Odisea en el que Circe, una hechicera, transforma a los compañeros de Ulises en cerdos haciéndoles beber una poción a base de beleño. Ulises se salva, pues estaba inmunizado por el moly que Hermes le entregó a tiempo, pero sus acompañantes fueron presa de una alucinación teriomórfica, provocada por la ingesta de la bebida, alucinación donde se metaforizan, no solo físicamente en cerditos, sino que también adoptan sus comportamientos: «y Circe les echó, para comer, hayucos, bellotas y el fruto del cornejo, que es lo que comen los puercos, que se echan en la tierra».[17]

Citología

Número básico de cromosomas: x = 14, 17.[18][19]

Composición, propiedades y usos

Son plantas tóxicas, y a ciertas dosis pueden ser mortales, pues contienen, en más o menor grado y entre otros, alcaloides tropánicos (hiosciamina, atropina y escopolamina), tanto en sus hojas que en el resto de la planta, incluidas la raíz y las semillas. Los extractos de las hojas tienen propiedades parasimpaticolíticas y la toxicidad de las especies es conocida desde antiguo y en la Edad Media se utilizaban por los sacamuelas y por los malandrines para dormir a la gente y para prácticas de brujería.[3]​ Para su uso farmacéutico, ciertas especies —las que contienen más principios activos— son recolectadas intensivamente y/o cultivadas a más o menor escala, por ejemplo en Inglaterra, Holanda, Europa central, Eslovaquia, Sicilia, Malta, Creta.,[7][20][21]Nigeria, Egipto y Pakistán.[22][23][24]

Además de dichos alcaloides, de propiedades conocidas desde la más remota antigüedad —incluso prehistoria—, las diferentes especies en sus distintas partes pueden contener otros principios activos como, solo por tomar unos pocos ejemplos, lignanamides, grossamide y cannabisin que tendrían cierta acción anti-tumoral en el cáncer de próstata[25]​ y también ácido clorogénico, rutina y otros compuestos (fenoles, quercetina, glucósidos, ...) susceptibles de acción benéfica, entre otras, como potencial protector en las afecciones coronarias, en la enfermedad inflamatoria intestinal (IBD).[26]​ y como espasmolítico, antidiarreico, broncodilatador y bloqueante de la hiperactividad de la vejiga urinaria.[27]

Notas

  1. El nombre vernáculo beleño se aplica, en España, a plantas de muy distintos géneros, a saber: Bryonia cretica, Digitalis thapsi, Ecballium elaterium, Helleborus foetidus, Helleborus viridis, Hyoscyamus albus, Hyoscyamus niger, Oenanthe crocata, Verbascum pulverulentum.[1]

Referencias

  1. a b Hyoscyamus en Anthos - Sistema de información sobre las plantas de España, CSIC/RJB, Madrid, 2012 - Requiere búsqueda interna
  2. a b c Hyoscyamus en The Plant List, vers. 1.1, 2013
  3. a b c d Gallego M.G. Hyoscyamus en Flora Ibérica, CSIC/RJB, Madrid, 2012
  4. Hyoscyamus en Valdés B., Talavera. S., & Fernández-Galiano E. Flora Vascular de Andalucía Occidental
  5. a b Hyoscyamus en Flora of China, Vol. 17 Page 306
  6. a b Hoare A.L. & Knapp S., A phylogenetic conspectus of the tribe Hyoscyameae (Solanaceae), Bulletin of The Natural History Museum (Botany Series), vol. 27, nº 1, p. 11-29, London, 1997
  7. a b c Hyoscyamus en The Euro+Medit PlantBase, Botanic Garden and Botanical Museum Berlin-Dahlem, 2006
  8. Hypscyamus flaccidus en Wright C., Decades Kewenses XX. and XXI., Bulletin of miscellaneous information (Royal Gardens, Kew), August 1895, p. 184
  9. Schonbeck-Temesy E., Solanaceae in Rechinger K.H. (ed.), Flora Iranica − Flora des Iranischen Hochlandes und der umrahmenden Gebirge, Bd 100 - p. 49-79, Akademische Druck- und Verlagsanstalt, Graz, 1972
  10. Hyoscyamus en USDA, GRIN Taxonomy, U.S. National Plant Germplasm System
  11. Khatamsaz, M. in Assadi, M. & al., Flora of Iran, fasc. 24, p. 70, 1998
  12. Sheidai M., Khatamsaz M. & Mosallanejad M., Numerical taxonomy and seed protein analysis of Hyoscyamus species in Iran, Journal of Agricultural Science and Technology, vol. 11, No. 2, p. 83-91, 2000
  13. Shadi H., Asghar M.A., Taher N., Mahdi H.S.M. & Iraj M., A review of genus Hyoscyamus (Solanaceae) in Iran, Journal of Taxonomy and Biosystematics, vol. 7, n.º 25, p. 83-94, 2016
  14. Lu A.M., Archihyoscyamus: a new genus of Solanaceaea from Western Asia, Adansonia, sér. 3, vol. 19, n.º 1, p. 135-138 1997
  15. Hyoscyamaus en Pitton de Tournefort J., Élémens de botanique, ou Méthode pour connoître les Plantes, T. I, Classe II, Genre IV, p. 97-98
  16. Gaffiot F., Dictionnaire Latin-Français, Hachette, Paris, 1934
  17. Odisea. X 222 y ss.
  18. Sheidai, M. Mosallanejad, M. Khatamsaz, M., Karyological studies in Hyoscyamus species of Iran, Nordic Journal of Botany, vol. 19, Is. 3, p. 369-373, 1999
  19. Tyagi B.R. & Dubey R., Karyotype Analysis of Egyptian Henbane, Hyoscyamus muticus L., Cytologia, vol. 54, nº 2, p. 313-317, 1989
  20. Muñoz López de Bustamante F., Plantas medicinales y aromáticas - Estudio, cultivo y procesado, Mundi-Prensa Libros, p. 113-118, 1996
  21. Hyoscyamus niger en Plants for a Future
  22. Hyoscyamus muticus en USDA, U.S. National Plant Germplasm System, GRIN Taxonomy
  23. «Hyoscyamus muticus en Álvarez Cruz, N.S., Hyoscyamus muticus L. in: Schmelzer, G.H. & Gurib-Fakim, A. (Editors), Prota 11(1): Medicinal plants/Plantes médicinales 1, PROTA, Wageningen, Netherlands, 2008». Archivado desde el original el 2 de julio de 2016. Consultado el 8 de enero de 2018.
  24. Hyoscyamus muticus en Jstor - Global Plants
  25. Ma C.Y., Liu W.K. & Che C.T., Lignanamides and nonalkaloidal components of Hyoscyamus niger seeds, J. Nat. Prod., vol. 65(2), p. 206-9, 2002
  26. Amir Reza Jassbi, Ramin Miri, Mehdi Masroorbabanari, Mojtaba Asadollahi, Mahshid Attarroshan & Ian T. Baldwin, HPLC-DAD-ESIMS Analyses of Hyoscyamus niger and H. reticulatus for their Antioxidant Constituents, Austin Chromatography, vol. 1(5), p. 1022, 2014
  27. Gilani A.H., Khan A.U., Raoof M., Ghayur M.N., Siddiqui B.S., Vohra W. & Begum S., Gastrointestinal, selective airways and urinary bladder relaxant effects of Hyoscyamus niger are mediated through dual blockade of muscarinic receptors and Ca2+ channels, Fundam. Clin. Pharmacol., vol. 22(1), p. 87-99, 2008

 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores y editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia ES

Hyoscyamus: Brief Summary ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من wikipedia ES
 src= Un ejemplo del género: Hyoscyamus muticus en la península del Sinaí  src= Flor de una especie corriente en España y Europa: Hyoscyamus albus  src= Pixidio abierto y semillas de Hyoscyamus albus  src= Detalle de las semillas alveoladas de Hyoscyamus albus

Hyoscyamus, generalmente conocido como beleño​, acompañado de un calificátivo, es un género de plantas herbáceas perteneciente a la subfamilia Solanoideae, de la familia (Solanaceae). Comprende una decena especies aceptadas de las casi 80 descritas, unas 60 quedando todavía sin resolver taxonómicamente.​

Advertencia: Todas las especies del género Hyoscyamus, son plantas venenosas que, aunque tengan ciertos usos farmacéutico/medicinales benéficos, para diversas dolencias y en dosis, usualmente homeopáticas, bien definidas, deben manejarse con suma precaución, ya que, entre otros aspectos, la cantidad de principios activos peligrosos para una especie o, incluso, un individuo en particular puede variar de manera importante e imprevisible según las condiciones edáficas y climáticas del lugar de recolección.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores y editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia ES

Hullukaalit ( الفنلندية )

المقدمة من wikipedia FI

Hullukaalit (Hyoscyamus) on pieni ruohokasvisuku koisokasvien heimossa. Suvun tieteellinen nimi tarkoittaa sianpapua kreikaksi. [1]

Hullukaaleihin kuuluu vanhoja rohtokasveja ja erittäin myrkyllisiä kasveja. Joidenkin lajien siemenet säilyvät itämiskelpoisina erittäin kauan. [2][3]

Lajeja

Katso myös

Lähteet

  1. Den virtuella floran, Hyoscyamus L. – Bolmörter (ruotsiksi)
  2. a b Perttula, P., Perttula, H. & Fragman-Sapir, O.: Itäisen Välimeren kasviopas. Helsinki: Multikustannus, 2008. ISBN 978-952-468-194-0.
  3. a b Hämet-Ahti, L., Suominen, J., Ulvinen, T. & Uotila, P. (toim.): Retkeilykasvio. Helsinki: Luonnontieteellinen keskusmuseo, Kasvimuseo, 1998. ISBN 951-45-8167-9.

Aiheesta muualla

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedian tekijät ja toimittajat
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FI

Hullukaalit: Brief Summary ( الفنلندية )

المقدمة من wikipedia FI

Hullukaalit (Hyoscyamus) on pieni ruohokasvisuku koisokasvien heimossa. Suvun tieteellinen nimi tarkoittaa sianpapua kreikaksi.

Hullukaaleihin kuuluu vanhoja rohtokasveja ja erittäin myrkyllisiä kasveja. Joidenkin lajien siemenet säilyvät itämiskelpoisina erittäin kauan.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedian tekijät ja toimittajat
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FI

Jusquiame ( الفرنسية )

المقدمة من wikipedia FR

Hyoscyamus

Les jusquiames sont des plantes appartenant au genre Hyoscyamus et à la famille des Solanacées. On en connaît deux espèces en Europe : la jusquiame blanche (Hyoscyamus albus L.), qui pousse sur le pourtour du bassin méditerranéen, et la jusquiame noire (Hyoscyamus niger L.), beaucoup plus cosmopolite. Les deux plantes sont toxiques, contenant divers alcaloïdes tels que l'atropine, l'hyoscyamine et la scopolamine. Elles sont cependant moins dangereuses que le datura ou la belladone, qui contiennent les mêmes alcaloïdes mais en plus grandes proportions. La graine de jusquiame est connue pour apaiser la rage de dents, elle s'appelle herbe de Sainte Apolline.

Étymologie

Le terme de « jusquiame » est un emprunt au bas latin jusquiamos, jusquiamus, du latin hyoscyamos, hyoscyamum et du grec ὑοσκύαμος (huoskúamos) de même sens, morphologiquement « fève de porc ». Il s'agit d'une allusion à l'épisode de l'Odyssée durant lequel la magicienne Circé transforma en pourceaux les compagnons d'Ulysse en leur faisant pour cela boire un philtre contenant de la jusquiame. Mais Ulysse était immunisé grâce à un antidote végétal, le moly, dont Hermès lui avait fait présent. Certains interprètent cet épisode comme une métaphore opposant la bestialité (le pourceau) à la raison. Toutefois, les solanacées « vireuses », dont fait partie la jusquiame, sont fréquemment évoquées dans les histoires de métamorphoses d'homme en animal : lycanthropie par exemple, ou plus généralement on parle de thérianthropie. Elles peuvent en effet générer des hallucinations particulièrement puissantes, y compris celle d'avoir pris la forme d'un animal, au point d'en adopter le comportement.

Histoire

Jadis[Quand ?], la jusquiame était considérée comme une plante magique associée à la magie noire.

Dans la pièce de théâtre Hamlet de William Shakespeare, le roi est assassiné, empoisonné par quelques gouttes de jusquiame versées dans son oreille. Guy de Chauliac a recours à la fumigation (inhalation de fumée) à base de jusquiame, d'oignons et de poireau pour soigner « les vers dans les dents » (théorie antique, théorie du vers des dents). Dans Salammbô de Gustave Flaubert, dans le chapitre intitulé « Moloch », la jusquiame est évoquée : « Les plus dangereux étaient des buveurs de jusquiame ; dans leur crises, ils se croyaient des bêtes féroces et sautaient sur les passants qu'ils déchiraient ».

La Jusquiame a été utilisée par Hippocrate pour anesthésier les patients et soulager leur douleurs. Et en France, au moins jusqu'au début du XXe siècle, selon une étude ethnobotanique publiée en 1984, cette plante (aussi nommée gran di masyä (ce qui signifie « grain des molaires ») ou grâna di masv (« graine des molaires ») était utilisée en fumigation pour soigner la carie dentaire[1].

Liste des espèces

Selon Germplasm[2]

Selon BioLib (28 avril 2021)[3] :

Description de Hyoscyamus niger

Plante annuelle ou bisannuelle à odeur désagréable, à poils collants. Nombreuses feuilles ovales à extrémité pointue, grossièrement dentées ou entières, les basales pétiolées et en rosette, les supérieures sessiles. Inflorescence en cyme unipare hélicoïde. Fleurs à corolle tubulée terminée par cinq lobes arrondis. La corolle est jaune pâle, avec une gorge et des nervures pourpres ou violettes. Calice vert à 5 dents. 5 étamines. Le fruit est une pyxide. Floraison de mai à septembre. Terrains en friche ou labourés, souvent près de la mer ou à proximité de bâtiments agricoles.

Description de Hyoscyamus albus

Les caractéristiques sont les mêmes que pour l'espèce précédente, mais la plante est plus velue, les feuilles sont toutes alternes et pétiolées et la corolle, à gorge maculée, n'est pas veinée de violet. Floraison d'avril à septembre. Plante nitrophile et thermophile.

Références

  1. Françoise Nicollier et Grégoire Nicollier, « Les plantes dans la vie quotidienne à Bagnes : noms patois et utilisations domestiques », Bulletin de la Murithienne, no 102,‎ 1984, p. 129-158 (ISSN , OCLC , lire en ligne).
  2. (en) « Species Records of Hyoscyamus » , Germplasm Resources Information Network, United States Department of Agriculture (consulté le 29 avril 2010)
  3. BioLib, consulté le 28 avril 2021

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FR

Jusquiame: Brief Summary ( الفرنسية )

المقدمة من wikipedia FR

Hyoscyamus

Les jusquiames sont des plantes appartenant au genre Hyoscyamus et à la famille des Solanacées. On en connaît deux espèces en Europe : la jusquiame blanche (Hyoscyamus albus L.), qui pousse sur le pourtour du bassin méditerranéen, et la jusquiame noire (Hyoscyamus niger L.), beaucoup plus cosmopolite. Les deux plantes sont toxiques, contenant divers alcaloïdes tels que l'atropine, l'hyoscyamine et la scopolamine. Elles sont cependant moins dangereuses que le datura ou la belladone, qui contiennent les mêmes alcaloïdes mais en plus grandes proportions. La graine de jusquiame est connue pour apaiser la rage de dents, elle s'appelle herbe de Sainte Apolline.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FR

Bunika ( الكرواتية )

المقدمة من wikipedia hr Croatian

Bunika (lat. Hyoscyamus) je rod zeljastih biljaka iz porodice pomoćnica (krumpirovke). Od ukupno 10 vrsta u rodu, sve vrste su otrovne; poznatije su crna bunika i bijela bunika.

Bunika crna je visoke 30 do 60 cm., neugodna mirisa, sa stabljikom obraslom mekim dlakama. Listovi su jajasti, mutnozeleni, s nepravilno narezanim rubovima. I crna i bijela bunika vole tlo bogato dušikom, i često je se nalazi po smetlištima, uz ceste i po nasipima. Bunika često raste u blizini kužnjaka, i obje su izuzetnio opasne i može izazvati smrt (izaziva egzaltacije, halucinacije i delirij). Zbog svoje otrovnosti u tradicijskoj medicini više se ne koristi jer joj otrovnost varira ovisno o staništu; sastojci su joj skopolamin, hiosciamin, atropin, kolin i drugo.[1]

Priznate vrste

  1. Hyoscyamus albus L.
  2. Hyoscyamus aureus L.
  3. Hyoscyamus desertorum (Asch. & Boiss.) Täckh.
  4. Hyoscyamus flaccidus C.Wright
  5. Hyoscyamus insanus Stocks
  6. Hyoscyamus muticus L.
  7. Hyoscyamus niger L.
  8. Hyoscyamus pusillus L.
  9. Hyoscyamus reticulatus L.
  10. Hyoscyamus squarrosus Griff.

Izvori


Leaf.png Nedovršeni članak Bunika koji govori o biljkama treba dopuniti. Dopunite ga prema pravilima Wikipedije.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori i urednici Wikipedije
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia hr Croatian

Bunika: Brief Summary ( الكرواتية )

المقدمة من wikipedia hr Croatian

Bunika (lat. Hyoscyamus) je rod zeljastih biljaka iz porodice pomoćnica (krumpirovke). Od ukupno 10 vrsta u rodu, sve vrste su otrovne; poznatije su crna bunika i bijela bunika.

Bunika crna je visoke 30 do 60 cm., neugodna mirisa, sa stabljikom obraslom mekim dlakama. Listovi su jajasti, mutnozeleni, s nepravilno narezanim rubovima. I crna i bijela bunika vole tlo bogato dušikom, i često je se nalazi po smetlištima, uz ceste i po nasipima. Bunika često raste u blizini kužnjaka, i obje su izuzetnio opasne i može izazvati smrt (izaziva egzaltacije, halucinacije i delirij). Zbog svoje otrovnosti u tradicijskoj medicini više se ne koristi jer joj otrovnost varira ovisno o staništu; sastojci su joj skopolamin, hiosciamin, atropin, kolin i drugo.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori i urednici Wikipedije
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia hr Croatian

Woblěd ( اللغة الصربية العليا )

المقدمة من wikipedia HSB

Woblěd[1][2] (Hyoscyamus) je ród ze swójby wrónidłowych rostlinow (Solanaceae). Dalšej serbskej mjenje stej jědojty Pětr[2], mordarske zelo[2].

Wopis

Systematika

Znutřka roda so něhdźe 23 družinow rozeznawa, kotryž po awtorje do rozdźělnych podrodow, sekcijow, podsekcijow abo serijow rozdźěluja. Tu wopisana systematika sćěhuje [3]:

Podród Hyoscyamus
  • Sekcija Hyoscyamus
  • Podsekcija Hyoscyamus
  • Podsekcija Pusilli
  • Podsekcija Adictyi
  • Sekcija Chamaehyoscyamus
  • Sekcija Pumilio
Podród Dendrotrichon


Nóžki

  1. 1,0 1,1 Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 551.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 W internetowym słowniku: Bilsenkraut
  3. Eva Schönbeck-Temesy: Solanaceae. W: Karl Heinz Rechinger (Hrsg.): Flora Iranica − Flora des Iranischen Hochlandes und der umrahmenden Gebirge, Nummer 100, Akademische Druck- und Verlagsanstalt, Graz, Dezember 1972. ISBN 3-201-00728-5.

Eksterne wotkazy

 src= Commons: Hyoscyamus – Zběrka wobrazow, widejow a awdiodatajow


Móžeš slědowace polěpšić:
  • Rozšěr zarodk do nastawka
  • Namakaj a dodaj žórła, kotrež tekst potwjerdźeja

Jeli sy jedyn z mjenowanych njedostatkow skorigował(a), wotstroń prošu potrjecheny parameter předłohi {{Předźěłuj}}. Podrobnosće namakaš w dokumentaciji.


ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia HSB

Woblěd: Brief Summary ( اللغة الصربية العليا )

المقدمة من wikipedia HSB

Woblěd (Hyoscyamus) je ród ze swójby wrónidłowych rostlinow (Solanaceae). Dalšej serbskej mjenje stej jědojty Pětr, mordarske zelo.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia HSB

Hyoscyamus ( لاتينية )

المقدمة من wikipedia LA

Hyoscyamus (nomen a Carolo Linnaeo anno 1753 statutum) est genus plantarum florentium quod undecim species comprehendit.

Aliquae species

Bibliographia

Nexus externi

Commons-logo.svg Vicimedia Communia plura habent quae ad Hyoscyamus spectant.
Wikispecies-logo.svg Vide "Hyoscyamus" apud Vicispecies. Wikidata-logo.svg Situs scientifici: TropicosTela BotanicaGRINITISNCBIBiodiversityEncyclopedia of LifePlant Name IndexPlantes d'AfriqueFlora of ChinaUSDA Plants Database
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Et auctores varius id editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia LA

Hyoscyamus: Brief Summary ( لاتينية )

المقدمة من wikipedia LA

Hyoscyamus (nomen a Carolo Linnaeo anno 1753 statutum) est genus plantarum florentium quod undecim species comprehendit.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Et auctores varius id editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia LA

Drignė ( اللتوانية )

المقدمة من wikipedia LT

Drignė (Hyoscyamus) – notreliažiedžių (Lamiidae) poklasio bulvinių (Solanaceae) šeimos augalų gentis.

Gentyje yra šios rūšys:

Vikiteka

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia LT

Hyoscyamus ( البلجيكية الهولندية )

المقدمة من wikipedia NL

Hyoscyamus is de botanische naam van een geslacht uit de nachtschadefamilie (Solanaceae). In België en Nederland komt het bilzekruid (Hyoscyamus niger) voor. In het Middellandse Zeegebied komt Hyoscyamus albus voor.

Beide soorten zijn giftig, ze bevatten diverse alkaloïden, evenals atropine, hyoscyamine en scopolamine.

Een aantal andere soorten

Externe links

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-auteurs en -editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NL

Hyoscyamus: Brief Summary ( البلجيكية الهولندية )

المقدمة من wikipedia NL

Hyoscyamus is de botanische naam van een geslacht uit de nachtschadefamilie (Solanaceae). In België en Nederland komt het bilzekruid (Hyoscyamus niger) voor. In het Middellandse Zeegebied komt Hyoscyamus albus voor.

Beide soorten zijn giftig, ze bevatten diverse alkaloïden, evenals atropine, hyoscyamine en scopolamine.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-auteurs en -editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NL

Bulmeurtslekta ( النرويجية )

المقدمة من wikipedia NO

Bulmeurter (Hyoscyamus) er en gruppe planter i søtvierfamilien. De finnes i Eurasia, Nord-Afrika, Kanariøyene og Madeira. Og de fleste er meget giftige.

Arter (utvalg)

Eksterne lenker

botanikkstubbDenne botanikkrelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den.
Det finnes mer utfyllende artikkel/artikler på .
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia forfattere og redaktører
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NO

Bulmeurtslekta: Brief Summary ( النرويجية )

المقدمة من wikipedia NO

Bulmeurter (Hyoscyamus) er en gruppe planter i søtvierfamilien. De finnes i Eurasia, Nord-Afrika, Kanariøyene og Madeira. Og de fleste er meget giftige.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia forfattere og redaktører
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NO

Lulek ( البولندية )

المقدمة من wikipedia POL

Lulek (Hyoscyamus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny psiankowatych[1]. Obejmuje ok. 15[3]–20 gatunków występujących w Eurazji – na wschodzie po Chiny i w północnej Afryce – na południu sięgając po Somalię[4] (w Europie 5 gatunków[3]). Niektóre gatunki bywają uprawiane[5]. W Polsce jako zadomowiony antropofit rośnie lulek czarny (Hyoscyamus niger) i jako efemerofit lulek biały (Hyoscyamus albus)[6]. Rośliny z tego rodzaju, podobnie jak wiele innych psiankowatych, są silnie trujące, ale w przeszłości, zwłaszcza lulek czarny, były stosowane w medycynie (np. w starożytnej Asyrii używano lulka do uśmierzania bólu zęba) i jako narkotyk[4]. W małych dawkach ułatwia zasypianie, w większych powoduje halucynacje, w tym wrażenie bycia pokrytym włosami na podobieństwo wilkołaka. Lulek został użyty jako trucizna w morderstwie dokonanym przez dr. Crippena w 1910[3]. Stosowany był do ogłuszania ptactwa (np. w celu ułatwienia jego kradzieży), ale też do zwalczania szkodników roślin[4].

Morfologia

Pokrój
Rośliny jednoroczne, dwuletnie i byliny osiągające do 1 m wysokości[3], o pędach prosto wzniesionych lub rozpościerających się, pokrytych prostymi włoskami gruczołowatymi[5].
Liście
Pojedyncze[3], skrętoległe, ale też czasem skupione w rozetę przyziemną, siedzące lub krótkoogonkowe, czasem całobrzegie, ale na ogół zatokowo wcinane, grubo ząbkowane lub pierzasto klapowane[5]. Zwykle cienkie i lepkie od pokrywających je włosków gruczołowych[3].
Kwiaty
Wyrastają pojedynczo w kątach liści, czasem skupione w górnej, pastorałowato wygiętej części pędu na podobieństwo grona lub kłosa[5]. Kielich zrosłodziałkowy, rurkowaty. Korona kwiatu szeroko dzwonkowata, zrosłopłatkowa, w kolorze fioletowym, zielonkawym, białym lub żółtym, często z ciemniejszym żyłkowaniem[3]. Nitki 5 pręcików zrośnięte z nasadą korony. Zalążnia górna, dwukomorowa, z licznymi zalążkami, szyjka słupka pojedyncza, zakończona zaokrąglonym znamieniem[3].
Owoce
Wielonasienne, suche torebki zamknięte w trwałym i powiększającym się w czasie owocowania kielichu. Nasiona brązowe, drobne[3].

Systematyka

Rodzaj z plemienia Hyoscyameae i podrodziny Solanoideae z rodziny psiankowatych Solanaceae[7].

Wykaz gatunków[8]

Przypisy

  1. a b Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2009-06-13].
  2. Index Nominum Genericorum. [dostęp 2009-02-05].
  3. a b c d e f g h i Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 225. ISBN 0-333-74890-5.
  4. a b c David J. Mabberley: Mabberley's Plant-Book. Cambridge University Press, 2017, s. 457. ISBN 978-1-107-11502-6.
  5. a b c d Hyoscyamus Linnaeus. W: Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2018-03-01].
  6. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Vascular Plants of Poland - A Checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 1995. ISBN 83-85444-38-6.
  7. Genus: Hyoscyamus L.. W: Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2018-12-23].
  8. Hyoscyamus. W: The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2018-03-01].
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia POL

Lulek: Brief Summary ( البولندية )

المقدمة من wikipedia POL

Lulek (Hyoscyamus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny psiankowatych. Obejmuje ok. 15–20 gatunków występujących w Eurazji – na wschodzie po Chiny i w północnej Afryce – na południu sięgając po Somalię (w Europie 5 gatunków). Niektóre gatunki bywają uprawiane. W Polsce jako zadomowiony antropofit rośnie lulek czarny (Hyoscyamus niger) i jako efemerofit lulek biały (Hyoscyamus albus). Rośliny z tego rodzaju, podobnie jak wiele innych psiankowatych, są silnie trujące, ale w przeszłości, zwłaszcza lulek czarny, były stosowane w medycynie (np. w starożytnej Asyrii używano lulka do uśmierzania bólu zęba) i jako narkotyk. W małych dawkach ułatwia zasypianie, w większych powoduje halucynacje, w tym wrażenie bycia pokrytym włosami na podobieństwo wilkołaka. Lulek został użyty jako trucizna w morderstwie dokonanym przez dr. Crippena w 1910. Stosowany był do ogłuszania ptactwa (np. w celu ułatwienia jego kradzieży), ale też do zwalczania szkodników roślin.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia POL

Hyoscyamus ( البرتغالية )

المقدمة من wikipedia PT
 src=
Ilustração original do género em Joseph Pitton de Tournefort, criador do taxón, 1694 - Legenda: A: Flor; B: Abertura basal da corola; C: Cálice; D: Pistilo ;E. Cálice em frutificação, F: Fruto, H-K: Estrutura do fruto; I: Tabique do fruto; G: Lóculos do fruto; L: Sementes.
 src=
Hyoscyamus muticus na Península do Sinai.
 src=
 src=
Pixídio aberto e sementes de Hyoscyamus albus.
 src=
Detalhe das sementes alveoladas de Hyoscyamus albus.

Hyoscyamus L. é um género de plantas com flor pertencente à subfamília Solanoideae da família das Solanaceae. O género inclui cerca de 23 espécies consideradas válidas (embora tenha mais de 80 espécies descritas, com cerca de 60 delas a carecer de resolução taxonómica).[1] O género agrupa as espécies conhecidas pelo nome comum de meimendro, algumas das quais, como o «meimendro-negro» (Hyoscyamus niger) e o «meimendro-do-egipto» (Hyoscyamus muticus), são utilizadas desde tempos imemoriais como plantas medicinais e como enteógenos devido à acção parassimpaticolítica dos seus alcalóides, o que faz delas poderosos narcóticos.[2][3]

Descrição

As espécies que integram o género Hyoscyamus são herbáceas anuais, bienais ou perenes, com pubescência de tricomas glandulares simples. Os caules são erectos e ramificados, com folhas simples, alternas, pecioladas ou sésseis, por vezes com as folhas basais em roseta. As inflorescências, em cimeiras escorpióides ou helicóides, aparentemente em espiga quando completamente desenvolvidas, raramente monoflorais, são terminais ou axilares. As flores são ligeiramente zigomórficas, hermafroditas, bracteadas, subsésseis ou sésseis, com o cálice campanulado de sépalas soldadas num tubo, com 5(8) lóbulos desiguais, persistente, acrescente, coreáceo na frutificação. A corola é pentalobulada com os lóbulos desiguais. O androceu apresenta 5(6) estames inseridos a diversas alturas na base do tubo da corola; são desiguais, dois mais longos que os outros três e, geralmente, exertos. Os filamentos são livres e pubescentes ao menos na base. O gineceu apresenta o estigma do estilo capitado. O fruto é um pixídio, incluído no cálice acrescente, bilocular com numerosas sementes obovoides ou reniformes, comprimidas e de superfície alveolada.[4][5][6]

O número cromossómico básico é x = 14, com 2n = 28, 56.[7][8][9][10]

Composição, propriedades e usos

Todas as espécies do género Hyoscyamus são consideradas plantas venenosas que, ainda que tenham certos usos farmacêuticos e medicinais considerados benéficos para diversas afecções quando em doses usualmente homeopáticas bem definidas. Dada a sua elevada toxicidade, devem manejar-se com extrema precaução, já que, entre outros aspectos, a quantidade de princípios activos perigosos nas espécies ou, incluso, num espécime em particular, pode variar de maneira importante e imprevisível segundo as condições edáficas e climáticas do lugar de recolha.

São plantas tóxicas que em certas doses podem ser mortais, pois contêm, em maior ou menor grau,entre outros, alcaloides tropânicos (hiosciamina, atropina e escopolamina), tanto nas folhas e flores como no resto da planta, incluindo a raiz e as sementes. Os extractos das folhas apresentam propriedades parasimpaticolíticas e a toxicidade das espécies de Hyosciamus é conhecida desde a antiguidade. Na Europa da Idade Média extractos de espécies deste género eram utilizados para provocar o sono e em práticas de bruxaria.[4] Para moderno uso farmacêutico, algumas espécies, as que apresentam maiores concentrações de princípios activos, são recolectadas intensivamente ou cultivadas em maior ou menor escala, por exemplo em Inglaterra, Holanda, Eslováquia, Sicília, Malta, Creta,[11][12][13] Nigéria, Egipto e Paquistão.[14][15][16]

Para além dos atrás referidos alcaloides, de propriedades conhecidas desde a mais remota antiguidade, mesmo da pré-história, as diferentes espécies nas suas distintas partes podem conter outros princípios activos como, apenas para apresentar alguns exemplos, lignanamidas, grossamida e canabisina, substâncias que terão alguma acção anti-tumoral no cancro da próstata[17] e também ácido clorogénico, rutina e outros compostos (fenólicos, quercetina, glucósideos) susceptíveis de acção benéfica, entre outras, como potencial protector nas afecções coronárias, na doença inflamatória intestinal (IBD).[18] e como espasmolítico, antidiarreico, broncodilatador e bloqueante da hiperactividade da bexiga urinária.[19]

Hyoscyamus muticus é de todas as espécies de Hyoscyamus, a que apresenta a acção venenosa mais activa. Uma intoxicação é potencialmente mortal e muito fácil de atingir, embora raras vezes tenha sido reportada.[20][21][22][7][15] [23][24]

Distribuição geográfica e habitat

As espécies do género têm distribuição natural pela Macaronésia, Europa, a Bacia do Mediterrâneo, o norte da África e a Ásia até à China, com um centro de diversidade no Irão e países vizinhos. O género está presente desde zonas ruderalizadas em meio urbano até às zonas mais desérticas de, por exemplo, a Península Arábica. Na Península Ibérica apenas estão presentes duas espécies: Hyoscyamus albus e Hyoscyamus niger, esta última muito menos frequente e praticamente limitada à metade setentrional desse território, enquanto a primeira abunda em toda a Península e, além disso, nas ilhas Baleares e nas ilhas Canárias.[25][4][26][6][27]

Em Portugal este género está representado pelas duas espécies presentes na Península Ibérica: Hyoscyamus albus L.; e Hyoscyamus niger L. A espécie Hyoscyamus albus é nativa da ilha da Madeira e considerada invasora nos Açores.[28]

Taxonomia

Na sua presente circunscrição taxonómica o género agrupa 23 espécies consideradas taxonomicamente válidas, as quais são distribuídas por dois subgéneros e diversas secções (ou em alguns casos, séries). A subdivisão do género não é consensual, variando com os autores. Uma das sistemáticas internas do grupo com maior consenso é a seguinte:[29]

Subgénero Hyoscyamus
  • Secção Hyoscyamus
    • Subsecção Hyoscyamus
  • Subsecção Pusilli
  • Subsecção Adictyi
  • Secção Chamaehyoscyamus
  • Sektion Pumilio
Subgénero Dendrotrichon Schönb.-Tem.
Incertae sedis

Em incertae sedis (não incluídos nas subdivisiões taxonómicas anteriores):

Trabalhos mais recentes, por exemplo sobre as espécies do Irão,[33][34][35] introduziram outro subgénero, Parahyoscyamus, mas, as espécies que o integram ou são sinónimos taxonómicos ou pertencem a outro géneros (Hyoscyamus leptocalyx pertence ao género Archihyoscyamus[36]) ou não estão ainda validadas taxonomicamente (Hyoscyamus malekianus).[1]

O género foi proposto por Joseph Pitton de Tournefort e publicado, primeiro em Élémens de botanique, ou Méthode pour connoître les Plantes, T. I, Classe II, Genre IV, p. 97-98[1][2], pl. 42[3], obra saída a público em 1694, e depois em Institutiones Rei Herbariae, T. I, Classis II, Genus IV, p. 117-118[4][5], de 1700. O género foi validado meio século mais tarde por Carolus Linnaeus e publicado em Species Plantarum, vol. 1, p. 179[6], de 1753, com a descrição das suas características de diagnóstico ampliada e precisada em Genera Plantarum, nº 219, p. 84[7], 1754. A espécie tipo é Hyoscyamus niger.

A etimologia do nome genérico Hyoscyamus' deriva do latim hýoscýǎmus, -i, derivado do grego ύοσχύαμoς, evocado em Plínio o Velho na sua obra Naturalis Historia (25, XVII) e já usado na Grécia Clássica para designar diversas espécies do género. O vocabular está construído pelas palavras gregas ύοσ, 'porco', 'javali', e χύαμoς, 'fava', ou seja 'fava de porco'[37][4][38] designação que seria uma alusão a um episódio da Odisseia no qual, simplificando, 'Circe, a maga, transforma os companheiros de Ulisses em bácoros ao lhes dar a beber uma poção à base de meimendro; Ulisses salva-se, pois estava imunizado pela planta mágica moly que Hermes lhe entregara em tempos, mas os seus acompanhantes foram presa de alucinação teriomórfica, provocada pela ingestão da bebida, alucinação que os fez crer que se tinham metamorforizado, não penas fisicamente em porquinhos, mas também adoptando os seus comportamentos e «Circe os alimentou com bolotas, favas e o fruto do corniso, tudo o que os porcos que estão no chão comem».[39]

Espécies

Entre outras, o género Hyosciamus inclui as seguintes espécies:[40][41][31]

Referências

  1. a b c Hyoscyamus em The Plant List, vers. 1.1, 2013.
  2. Franz Köcher: Die babylonische und assyrische Medizin in Texten und Untersuchungen. I–VI, Berlin 1963–1980, BAM 574:I 1–3.
  3. Martha Haussperger: Gab es vor Hippokrates bereits eine empirische Medizin in Vorderasien? In: Würzburger medizinhistorische Mitteilungen 17, 1998, pp. 113–128 (úŠAKIRA: Bilsenkraut).
  4. a b c d Gallego M.G. Hyoscyamus en Flora Ibérica, CSIC/RJB, Madrid, 2012
  5. Hyoscyamus en Valdés B., Talavera. S., & Fernández-Galiano E. Flora Vascular de Andalucía Occidental
  6. a b Hyoscyamus en Flora of China, Vol. 17 Page 306
  7. a b Hyoscyamus muticus en Sahara Nature, Flore du Sahara
  8. Sheidai, M. Mosallanejad, M. Khatamsaz, M., Karyological studies in Hyoscyamus species of Iran, Nordic Journal of Botany, vol. 19, Is. 3, p. 369-373 , 1999
  9. Tyagi B.R. & Dubey R., Karyotype Analysis of Egyptian Henbane, Hyoscyamus muticus L., Cytologia, vol. 54, nº 2, p. 313-317, 1989
  10. Hyoscyamus muticus en Alvarez Cruz, N.S., Hyoscyamus muticus L. in: Schmelzer, G.H. & Gurib-Fakim, A. (Editors), Prota 11(1): Medicinal plants/Plantes médicinales 1, PROTA, Wageningen, Netherlands, 2008.
  11. a b Hyoscyamus en The Euro+Medit PlantBase, Botanic Garden and Botanical Museum Berlin-Dahlem, 2006
  12. Muñoz Lopez de Bustamante F., Plantas medicinales y aromáticas - Estudio, cultivo y procesado, Mundi-Prensa Libros, p. 113-118, 1996
  13. Hyoscyamus niger en Plants for a Future
  14. Hyoscyamus muticus en USDA, U.S. National Plant Germplasm System, GRIN Taxonomy
  15. a b Hyoscyamus muticus en Alvarez Cruz, N.S., Hyoscyamus muticus L. in: Schmelzer, G.H. & Gurib-Fakim, A. (Editors), Prota 11(1): Medicinal plants/Plantes médicinales 1, PROTA, Wageningen, Netherlands, 2008
  16. Hyoscyamus muticus en Jstor - Global Plants
  17. Ma C.Y., Liu W.K. & Che C.T., Lignanamides and nonalkaloidal components of Hyoscyamus niger seeds, J. Nat. Prod., vol. 65(2), p. 206-9, 2002
  18. Amir Reza Jassbi, Ramin Miri, Mehdi Masroorbabanari, Mojtaba Asadollahi, Mahshid Attarroshan & Ian T. Baldwin, HPLC-DAD-ESIMS Analyses of Hyoscyamus niger and H. reticulatus for their Antioxidant Constituents, Austin Chromatography, vol. 1(5), p. 1022, 2014
  19. Gilani A.H., Khan A.U., Raoof M., Ghayur M.N., Siddiqui B.S., Vohra W. & Begum S., Gastrointestinal, selective airways and urinary bladder relaxant effects of Hyoscyamus niger are mediated through dual blockade of muscarinic receptors and Ca2+ channels, Fundam. Clin. Pharmacol., vol. 22(1), p. 87-99, 2008
  20. Storl W.D., Götterpflanze Bilsenkraut (Die Nachtschatten / Eine faszinierende Pflanzenfamilie), Nachtschatten Verlag, 144 pp., 2000, ISBN 978-3907080634.
  21. Hyoscyamus muticus em Plantas útiles: Linneo via Wayback Machine, 13-12-2007
  22. Hyoscyamus muticus en Fern K., Useful Tropical Plants, 2014
  23. Ayari-Guentri S., Djemouai N.,Gaceb-Terrak R. & Rahmania F., Chemical Composition and Antioxidant Activity of Hyoscyamus muticus L. subsp. falezlez (Coss.) Maire from Algeria, Journal of Essential Oil Bearing Plants, vol. 20, Is. 5, p. 1370-1379, 2017
  24. Eeva M., Salo J.P. & Oksman-Caldentey K.M., Determination of the main tropane alkaloids from transformed Hyoscyamus muticus plants by capillary zone electrophoresis J. Pharm. Biomed. Anal., vol. 16(5), p.717-722, 1998
  25. Hyoscyamus en Anthos - Sistema de información sobre las plantas de España, CSIC/RJB, Madrid, 2012 - Requiere búsqueda interna
  26. a b Hoare A.L. & Knapp S., A phylogenetic conspectus of the tribe Hyoscyameae (Solanaceae), Bulletin of The Natural History Museum (Botany Series), vol. 27, nº 1, p. 11-29, London, 1997
  27. Hyoscyamus em The Euro+Medit PlantBase, Botanic Garden and Botanical Museum Berlin-Dahlem, 2006
  28. Sequeira M, Espírito-Santo D, Aguiar C, Capelo J & Honrado J (Coord.) (2010). Checklist da Flora de Portugal (Continental, Açores e Madeira) Arquivado em 29 de maio de 2014, no Wayback Machine.. Associação Lusitana de Fitossociologia (ALFA).
  29. a b c d e f g h i j k l m n o Schonbeck-Temesy E., Solanaceae in Rechinger K.H. (ed.), Flora Iranica − Flora des Iranischen Hochlandes und der umrahmenden Gebirge, Bd 100 - p. 49-79, Akademische Druck- und Verlagsanstalt, Graz, 1972
  30. a b c d e f g h i j Hyoscyamus en USDA, GRIN Taxonomy, U.S. National Plant Germplasm System
  31. a b Benito Valdés: Solanaceae. Hyoscyamus. In: Euro+Med Plantbase - the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity. Berlin 2011.
  32. Hypscyamus flaccidus en Wright C., Decades Kewenses XX. and XXI., Bulletin of miscellaneous information (Royal Gardens, Kew), August 1895, p. 184
  33. Khatamsaz, M. in Assadi, M. & al., Flora of Iran, fasc. 24, p. 70, 1998
  34. Sheidai M., Khatamsaz M. & Mosallanejad M., Numerical taxonomy and seed protein analysis of Hyoscyamus species in Iran, Journal of Agricultural Science and Technology, vol. 11, No. 2, p. 83-91, 2000
  35. Shadi H., Asghar M.A., Taher N., Mahdi H.S.M. & Iraj M., A review of genus Hyoscyamus (Solanaceae) in Iran, Journal of Taxonomy and Biosystematics, vol. 7 , nº 25, p. 83-94, 2016
  36. Lu A.M., Archihyoscyamus: a new genus of Solanaceaea from Western Asia, Adansonia, sér. 3, vol. 19, nº 1, p. 135-138 1997
  37. Hyoscyamaus em Pitton de Tournefort J., Élémens de botanique, ou Méthode pour connoître les Plantes, T. I, Classe II, Genre IV, p. 97-98
  38. Gaffiot F., Dictionnaire Latin-Français, Hachette, Paris, 1934
  39. Homero, La Odisea - Obras clásicas de siempre, Canto X, La isla de Eolo. El palacio de Circe la hechicera, p. 222 y siguientes, Biblioteca Digital del Instituto Latinoamericano de la Comunicación Educativa (ILCE)
  40. Karl Heinz Rechinger (Hrsg.), Eva Schönbeck-Temesy: Flora Iranica − Flora des Iranischen Hochlandes und der umrahmenden Gebirge. Band 100: Solanaceae. Akademische Druck- und Verlagsanstalt, Graz 1972, S. 49–79.
  41. «Solanaceae». Agricultural Research Service (ARS), United States Department of Agriculture (USDA). Germplasm Resources Information Network (GRIN)

Bibliografia

  • Armando T. Hunziker: Genera Solanacearum: the genera of Solanaceae illustrated, arranged according to a new system. A. R. G. Gantner Verlag K.G., Ruggell, Liechtenstein 2001, ISBN 3-904144-77-4.

Classificação lineana do género

 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores e editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia PT

Hyoscyamus: Brief Summary ( البرتغالية )

المقدمة من wikipedia PT
 src= Ilustração original do género em Joseph Pitton de Tournefort, criador do taxón, 1694 - Legenda: A: Flor; B: Abertura basal da corola; C: Cálice; D: Pistilo ;E. Cálice em frutificação, F: Fruto, H-K: Estrutura do fruto; I: Tabique do fruto; G: Lóculos do fruto; L: Sementes.  src= Hyoscyamus muticus na Península do Sinai.  src= Flor de Hyoscyamus albus.  src= Pixídio aberto e sementes de Hyoscyamus albus.  src= Detalhe das sementes alveoladas de Hyoscyamus albus.

Hyoscyamus L. é um género de plantas com flor pertencente à subfamília Solanoideae da família das Solanaceae. O género inclui cerca de 23 espécies consideradas válidas (embora tenha mais de 80 espécies descritas, com cerca de 60 delas a carecer de resolução taxonómica). O género agrupa as espécies conhecidas pelo nome comum de meimendro, algumas das quais, como o «meimendro-negro» (Hyoscyamus niger) e o «meimendro-do-egipto» (Hyoscyamus muticus), são utilizadas desde tempos imemoriais como plantas medicinais e como enteógenos devido à acção parassimpaticolítica dos seus alcalóides, o que faz delas poderosos narcóticos.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores e editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia PT

Bolmörtssläktet ( السويدية )

المقدمة من wikipedia SV

Bolmörtssläktet (Hyoscyamus)[1][2][3] är ett växtsläkte med 15-20 arter i familjen potatisväxter. Släktet ingår i familjen potatisväxter.[3] Växterna förekommer i Europa, Nordafrika och Asien.Två arter finns vildväxande i Europa, bolmört och vit bolmört. Den sistnämnda finns i Medelhavsområdet.

Bolmörtssläktets arter är giftiga[4]. De innehåller olika alkaloider såsom atropin, hyoscyamin och skopolamin. Samma ämnen, men i mycket större mängder per planta, finns i spikklubbor och belladonna.

Dottertaxa till Bolmörter, i alfabetisk ordning[3]

Bildgalleri

Källor

  1. ^ Sveriges lantbruksuniversitet 2012-. Hyoscyamus L. – Bolmörtssläktet från Svensk Kulturväxtdatabas (SKUD). Läst: 16 december 2014
  2. ^ ”Taxonomisk information – Släkte: Hyoscyamus – bolmörter”. Dyntaxa. SLU – Sveriges LantbruksUniversitet. https://www.dyntaxa.se/Taxon/Info/1006603?changeRoot=True. Läst 16 december 2014.
  3. ^ [a b c] Roskov Y., Kunze T., Orrell T., Abucay L., Paglinawan L., Culham A., Bailly N., Kirk P., Bourgoin T., Baillargeon G., Decock W., De Wever A., Didžiulis V. (ed) (24 april 2014). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2014 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2014/browse/tree/id/17271068. Läst 26 maj 2014.
  4. ^ Wigander, Millan (1976). Farliga växter. Stockholm: Almqvist & Wiksell Förlag. sid. 79. ISBN 91-20-04445-3

Externa länkar

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia författare och redaktörer
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia SV

Bolmörtssläktet: Brief Summary ( السويدية )

المقدمة من wikipedia SV

Bolmörtssläktet (Hyoscyamus) är ett växtsläkte med 15-20 arter i familjen potatisväxter. Släktet ingår i familjen potatisväxter. Växterna förekommer i Europa, Nordafrika och Asien.Två arter finns vildväxande i Europa, bolmört och vit bolmört. Den sistnämnda finns i Medelhavsområdet.

Bolmörtssläktets arter är giftiga. De innehåller olika alkaloider såsom atropin, hyoscyamin och skopolamin. Samma ämnen, men i mycket större mängder per planta, finns i spikklubbor och belladonna.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia författare och redaktörer
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia SV

Блекота ( الأوكرانية )

المقدمة من wikipedia UK

Опис

Багаторічні, дворічні або однорічні трави з перисто-розсіченими, рідше цілісними листками. Квітки в облиснених завійках, які до часу плодоношення подовжуються, і стають китице- або колосовидними. Чашечка дзвониковидна, п'ятизубчаста, біля плодів трохи розростається і дерев'яніє. Віночок лійковидний, з п'ятилопатевим відгином і тупими лопатями. Плід — двогнізда глечикоподібна коробочка, що розкривається кришечкою[1].

Поширення

Відомо близько 20 видів, поширених майже по всій земній кулі.

 src=
Блекота чорна

В Україні 3 види:

Інші види:

Примітки

  1. Нечитайло В. А., Кучерява Л. Ф. Ботаніка. Вищі рослини. — Київ, Фітосоціоцентр. 2001. ст. 322–323
  2. Species Records of Hyoscyamus. Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. Архів оригіналу за 2008-10-05. Процитовано 2010-04-29.

Джерела


ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Автори та редактори Вікіпедії
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia UK

Белена ( الروسية )

المقدمة من wikipedia русскую Википедию
Царство: Растения
Подцарство: Зелёные растения
Отдел: Цветковые
Надпорядок: Asteranae
Семейство: Паслёновые
Подсемейство: Паслёновые
Триба: Беленовые
Род: Белена
Международное научное название

Hyoscyamus L., 1753

Типовой вид Виды Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 30522NCBI 4078EOL 61431GRIN g:5957IPNI 38391-1

Белена́ (лат. Hyoscýamus) — род травянистых растений семейства Паслёновые (Solanaceae).

Название

Латинское ботаническое название рода происходит от латинизации греческого названия растения hyoskyamos — «свиные бобы»: от hys, hyos — свинья и kyamos — боб, бобы. Растение, очень мало похожее на бобы, согласно толкованию одних авторов, названо так потому, что, если его съест свинья, оно делает её бессильной и вызывает конвульсии. По другим данным, слово «свинья» имеет здесь только пренебрежительный смысл[3]. Название белены у Диоскорида[4].

Другие названия: блекота, бешеная трава, бешенница, зубник, короста[5].

Распространение и экология

Большая часть видов распространена от Канарских островов до Индии (преимущественно в странах Передней Азии), два рудерально-сорных вида распространены через всю Европу и южную Сибирь до Японии.

Растёт по обочинам дорог, на пустырях, во дворах и в огородах, то есть встречается недалеко от тех мест, где живёт человек. Зарослей не образует, растёт рассеянно или небольшими группами.

Ботаническое описание

Стебель белены толстый, с множеством волосков, высотой до 150 см.

Листья удлинённые, перисто-лопастные или раздельные, реже цельные, чаще тёмно-зелёные.

Цветки крупные, грязно-жёлтого цвета с фиолетовыми прожилками. Чашечка колокольчатая, при плодах увеличенная, твердеющая, с резко выдающимися жилками. Венчик воронковидный или трубчато-воронковидный, с пятилопастным, простертым отгибом, спереди с глубоким разрезом. Во время цветения от растения идет довольно неприятный запах. Даже животные, у которых гораздо чувствительнее обоняние, обходят белену стороной.

Плод представляет собой коробочку или кувшинчик, открывающийся шарообразной крышкой. Семена по внешнему виду напоминают маковые — мелкие, тёмно-коричневого цвета, появляются в конце лета.

Хозяйственное значение и применение

Белена — очень ядовитое растение, причём ядовиты все части растения, особенно семена. Цветки становятся токсичными в конце весны. Больше всего страдают дети, которые путают семена белены со съедобными.

Белена содержит алкалоиды гиосциамин, атропин, скополамин. Симптомы отравления (делирий с нарушением сознания, жар, учащённое сердцебиение, сухость во рту, нарушение зрения и др.) проявляются уже через 15—20 минут.

Белену прежде использовали в русской народной медицине для лечения зубной боли. Об этом писал, например, Г. Попов в книге «Русская народная медицина» в 1903 году.

Белена египетская (Hyoscyamus muticus L.) культивируется как источник получения атропина.

04-12 Silifke 11 Hyoscyamus aureus 1.jpg
Hyoscyamus niger seeds.jpg
Слева направо: Цветок (Hyoscyamus aureus). Семена (Белена чёрная).

Классификация

Таксономия

Род Белена входит в трибу Беленовые (Hyoscyameae) подсемейства Паслёновые (Solanoideae) семейства Паслёновые (Solanaceae) порядка Паслёноцветные (Solanales).

ещё 4 семейства (согласно Системе APG II) ещё 6 триб (согласно Системе APG II) около 20 видов порядок Паслёноцветные подсемейство Паслёновые род Белена царство Цветковые, или Покрытосеменные семейство Паслёновые триба Беленовые ещё 44 порядка цветковых растений (согласно Системе APG II) ещё 6 подсемейств (согласно Системе APG II) ещё 6 родов

Виды

Род насчитывает около 20 видов[4], некоторые из них:[6][7]

Интересные факты

  • В трагедии Шекспира «Гамлет» спящего короля убивают, закапывая сок белены в ухо.
  • Крылатое выражение «он точно белены объелся» применяется к человеку, который делает всевозможные глупости, бредит, буйствует.

Примечания

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
  2. 1 2 Сведения о роде Hyoscyamus (англ.) в базе данных Index Nominum Genericorum Международной ассоциации по таксономии растений (IAPT).
  3. Каден Н. Н., Терентьева Н. Н. Этимологический словарь научных названий сосудистых растений, дикорастущих и разводимых в СССР. Вып. 1, А. — М.: Изд-во МГУ, 1979. — С. 81.
  4. 1 2 По данным книги «Флора СССР» (см. раздел Литература).
  5. Белена // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.
  6. Сведения о составе рода Hyoscyamus Архивировано 5 сентября 2017 года. по данным сайта The Plant List и книги «Флора СССР» (см. раздел Литература).
  7. Русские названия приведены по данным книги «Флора СССР» (см. раздел Литература).
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Авторы и редакторы Википедии
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia русскую Википедию

Белена: Brief Summary ( الروسية )

المقدمة من wikipedia русскую Википедию

Белена́ (лат. Hyoscýamus) — род травянистых растений семейства Паслёновые (Solanaceae).

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Авторы и редакторы Википедии
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia русскую Википедию

天仙子属 ( الصينية )

المقدمة من wikipedia 中文维基百科

天仙子属学名Hyoscyamus)是茄科下的一个属,为一年生多年生草本植物。该属共有约20种,分布于北非欧洲亚洲[1]

参考文献

  1. ^ 中国种子植物科属词典. 中国数字植物标本馆. (原始内容存档于2012-04-11).

外部链接

规范控制 小作品圖示这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
维基百科作者和编辑
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia 中文维基百科

天仙子属: Brief Summary ( الصينية )

المقدمة من wikipedia 中文维基百科

天仙子属(学名:Hyoscyamus)是茄科下的一个属,为一年生多年生草本植物。该属共有约20种,分布于北非欧洲亚洲

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
维基百科作者和编辑
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia 中文维基百科