الأسماء في صفحات التنقل
Die Ritterwanze (Lygaeus equestris) ist eine der in Mitteleuropa häufigsten Wanzenarten aus der Familie der Bodenwanzen (Lygaeidae). Die Ritterwanze war 2007 in Deutschland und Österreich das Insekt des Jahres.
Ritterwanzen sind ausgewachsen etwa elf bis zwölf Millimeter lang. Man erkennt sie an der rot-schwarzen Zeichnung ihrer Körperoberfläche, den voll ausgebildeten Flügeln und den langen, kräftigen Beinen. Die schwarzen Flecken der Oberseite bilden ein an ein Ritterkreuz erinnerndes Muster, worauf der deutsche Name dieser Wanze Bezug nimmt. Kennzeichnend ist ferner je ein kreisrunder weißer Fleck auf den Membranen, der für Wanzen charakteristisch ausgebildeten Vorderflügel (Hemielytren). Da sich die Membranen überlappen, erscheinen diese zu einem einzigen Fleck vereinigt.
Sie können mit der Gemeinen Feuerwanze (Pyrrhocoris apterus) und der 1985 erstmals beschriebenen Verkannten Ritterwanze (Lygaeus simulans) verwechselt werden.
Die Art ist von Südengland bis nach Sibirien und von Mittelschweden bis zum Mittelmeerraum verbreitet. Nördlich der Mittelgebirge ist sie seltener. Man findet diese Art häufig in wärmeren Lagen auf Trockenrasen, in lichten Wäldern, an Gebüschen und auf Ruderalflächen. Die Tiere laufen oft gesellig auf dem Boden umher oder aber klettern an Pflanzen.
Die rot-schwarze Zeichnung der Ritterwanzen hat eine abschreckende Wirkung und dient dem Schutz der Tiere. Größere Ansammlungen solcher Arten erhöhen die abschreckende Signalwirkung gegenüber Räubern. Wie viele Wanzen, ernährt sich die Ritterwanze von Pflanzensäften. Sie lebt insbesondere an Schwalbenwurz (Vincetoxicum hirundinaria), Frühlings-Adonisröschen (Adonis vernalis) und zuweilen auch an Löwenzahn. Durch die Speicherung beziehungsweise Umwandlung der giftigen Inhaltsstoffe ihrer Nahrungspflanzen werden sie für potenzielle Fressfeinde ungenießbar.
Die Partnerfindung erfolgt durch Laute, die für das menschliche Ohr kaum zu hören sind. Der Paarungsakt kann bis zu 24 Stunden dauern. Die Eier werden in der lockeren Bodenstreu abgelegt. Die Tiere werden etwa ein Jahr alt und überwintern im Erwachsenenstadium.
Auf den folgenden Bildern sind mehrere Entwicklungsstadien der Ritterwanze als Nymphe zu sehen.
hellere Form in Südfrankreich
Imago kurz nach der letzten Häutung
Die Ritterwanze (Lygaeus equestris) ist eine der in Mitteleuropa häufigsten Wanzenarten aus der Familie der Bodenwanzen (Lygaeidae). Die Ritterwanze war 2007 in Deutschland und Österreich das Insekt des Jahres.
Lygaeus equestris, common name Black-and-Red-bug, is a species of ground bugs belonging to the family Lygaeidae, subfamily Lygaeinae.
Subspecies include:[1]
These bugs can reach about 11 to 12 millimetres (0.43 to 0.47 in) in length. They have a characteristic red-black pattern, fully developed wings and long, powerful legs. The hemelytra have two transverse bands that reach the margin and a round white spot on the membrane. Scutellum is without bristles but with tiny hairs. The black band close to the eye is wider than the same.
This species is very difficult to differentiate from Lygaeus simulans, that has a scutellum with long bristles, antennae with angulous tubercles and a larger red area on the head.
The red-black pattern has a deterrent effect and serves to protect the insect (Mullerian mimicry or Batesian mimicry). By storing the toxic ingredients of their food plants, they are unpalatable to potential predators.
The nymphs and the imagos feed on juices of various plants, particularly milkweed (Vincetoxicum hirundinaria),[2] Taraxacum species,[3] Spring pheasant's eye (Adonis vernalis) and sometimes also on dandelions.[4] Adults overwinter.[2]
It is mainly present in Albania, Austria, Belgium, Bosnia, Bulgaria, Croatia, Czech Republic, Denmark, Finland, France, Germany, Gibraltar, Greece, Hungary, Italy, Montenegro, North Macedonia, Poland, Portugal, Romania, Russia, Serbia, Slovakia, Slovenia, Spain, Sweden and Switzerland.[5] It inhabits lawns, forests clearings and scrubs, generally in warm calcareous areas.[2]
Lygaeus equestris, common name Black-and-Red-bug, is a species of ground bugs belonging to the family Lygaeidae, subfamily Lygaeinae.
Lygaeus equestris, conocida vulgarmente como chinche de campo, es una especie de insecto perteneciente a la familia Lygaeidae, subfamilia Lygaeinae. Se encuentra en Europa, África y Asia (excluyendo China). Se alimenta de Taraxacum y Vincetoxicum.
Estos bichos pueden medir aproximadamente 11 a 12 milímetros de longitud. Tienen un característico patrón de color rojo-negro, alas y patas bien desarrolladas. Los élitros tienen en su parte rígida roja, dos bandas transversales negras . La parte membranosa es negra con una mancha redonda blanca. El escutelo carece de cerdas pero tiene pelos diminutos.
Datos: Q587028
Multimedia:
Especies: Lygaeus equestris
Lygaeus equestris, conocida vulgarmente como chinche de campo, es una especie de insecto perteneciente a la familia Lygaeidae, subfamilia Lygaeinae. Se encuentra en Europa, África y Asia (excluyendo China). Se alimenta de Taraxacum y Vincetoxicum.
Ratsulutikas (Lygaeus equestris) lutikaliste alamseltsi kuuluv putukaliik.
Putukat on ka Eestis.[1]
Ratsulutikas (Lygaeus equestris) lutikaliste alamseltsi kuuluv putukaliik.
Putukat on ka Eestis.
Ritarilude (Lygaeus equestris) on harvinainen, kookas, punamusta ludelaji.
Ritarilude on kookas, 8,0–14,0 mm, pitkänomainen ludelaji. Väritys on räikeän punamusta ja värien rajat ovat terävät. Musta väri muodostaa aikuisen hyönteisen selkäpuolelle ristiä muistuttavan kuvion. Siipien mustassa kärkikalvossa on selvästi erottuva valkoinen laikku. Raajat ja tuntosarvet ovat mustat.[1]
Hyvin yleinen ja laajalle levinnyt verilude (Corizus hyoscyami) muistuttaa ritariludetta jonkin verran.
Ritarilude on laajalle levinnyt laji, jota tavataan suurimmassa osassa Etelä- ja Keski-Europassa sekä Skandinavian eteläosissa. Idässä levinneisyysalue ulottuu aina Kiinaan ja Venäjän kaukoitään asti. Suomessa ritariludetta tavataan ainoastaan Ahvenanmaalla, Turun saaristossa sekä lounaisrannikolla, ja se on kaikkialla hyvin paikoittainen.[1]
Suomen lajiston uhanalaisarvioinnissa 2010 se on luokiteltu elinvoimaiseksi[1]
Suomessa ritarilude esiintyy kuivilla ja kuumilla paikoilla, joissa kasvaa sen ravintokasvia, käärmeenpistonyrttiä (Vincetoxicum hirundinaria). Etenkin ensimmäiset nymfiasteet ovat täysin riippuvaisia käärmeenpistonyrtistä, aikuisia voi tavata satunnaisesti myös muilta kasveilta. Lude imee ravinnokseen kasvinesteitä kukinnoista ja siemenistä. Laji talvehtii aikuisena ja sopivaan talvehtimispaikkaan voi kerääntyä runsaasti yksilöitä.[1]
Aikuisia luteita tavataan Suomessa elokuun alusta kesäkuulle.[1]
Ritarilude (Lygaeus equestris) on harvinainen, kookas, punamusta ludelaji.
Lygaeus equestris, la Punaise écuyère, est une espèce d'insectes du sous-ordre des hétéroptères (punaises), de la famille des Lygaeidae, de la sous-famille des Lygaeinae. Elle est très difficile à différencier de Lygaeus simulans.
Punaise rouge, noire et blanche au corps long d'environ 11 mm.
Lygaeus equestris, la Punaise écuyère, est une espèce d'insectes du sous-ordre des hétéroptères (punaises), de la famille des Lygaeidae, de la sous-famille des Lygaeinae. Elle est très difficile à différencier de Lygaeus simulans.
La cimice di terra[4] (Lygaeus equestris (Linnaeus, 1758)) è un insetto rincote appartenente alla famiglia dei Ligeidi[1][2][5].
Questo insetto, che da adulto raggiunge i 10-12 mm di lunghezza, è di forme ovale e presenta un vistoso colore aposematico[4][5], con una croce nera al centro delle elitre rosse e un punto bianco sulle membrane alari[4]. Pertanto, potrebbe essere confuso con Lygaeus creticus. Le ali, nell'adulto, sono completamente sviluppate[4].
Sia la larva, sia l'adulto, si nutrono dei semi del vincetossico (Vincetoxicum hirundinaria)[5], una pianta velenosa grazie alla quale l'insetto stesso diventa tossico per gran parte degli altri animali[4] (la larva giovane è monofaga, mentre gli stadi successivi si nutrono anche di altre piante[4]). Gli adulti svernano raccogliendosi in gruppi al suolo o sotto la corteccia degli alberi; anche durante la bella stagione non è raro trovare diversi esemplari raccolti a prendere il sole[4].
La cimice di terra predilige i prati secchi o i margini soleggiati dei boschi[4].
È una specie a diffusione paleartica[3]; è comune in gran parte d'Europa[1], con più frequenza nel Sud e nel Centro e più rara al Nord[4]; è attestata anche in Iran[3].
La specie include tre sottospecie[3]:
La cimice di terra (Lygaeus equestris (Linnaeus, 1758)) è un insetto rincote appartenente alla famiglia dei Ligeidi.
De Lygaeus equestris is een wants uit de familie bodemwantsen (Lygaeidae). 'Prachtridderwants' is de Nederlandse naam voor deze wants op Waarneming.nl, waar voor alle in de Benelux voorkomende wantsen eenduidige Nederlandse namen zijn ingevoerd.[1][2]
De 11 – 12 mm lange bodemwants heeft een roodzwarte tekening op de rug dat op een ridderkruis lijkt, volledig ontwikkelde vleugels en lange, sterke poten. Op de voorvleugels (hemi-elytra) zitten tot aan de randen twee dwarse banden en op de membranen van de voorvleugels zit een ronde, witte vlek, die doordat de membranen elkaar overlappen een enkele vlek lijkt te zijn. Het schildje (scutellum) heeft geen borstels maar kleine haartjes. De antennes zijn vierdelig. Ze lijken veel op de vuurwants (Pyrrhocoris apterus) en de kaneelwants (Corizus hyoscyami), maar hebben een andere tekening op de rug.
Hij is nauwelijks vanaf een foto uit elkaar te houden van de nog niet zo lang geleden ontdekte en zeldzamere valse prachtridderwants (Lygaeus simulans) Deckert 1985. De verschillen[3] zijn:
De prachtridderwants is verspreid van Noord-Afrika tot in het noorden van Europa ( Midden Zweden, Zuid Finland) Naar het oosten komt hij voor tot in Siberië, Centraal Azië, China en Japan. Hij komt ook nog in Noord India voor. In Nederland is hij zeer zeldzaam. Men vindt de soort vaak in warme, droge gebieden zoals droog grasland, lichte bossen, ruderale terreinen. De wantsen lopen vaak rond op de bodem of klimmen op planten.
De roodzwarte tekening op de rug heeft een afschrikkende werking en dient ter bescherming. De aardwants voedt zich met plantensappen en leeft vooral op de witte engbloem (Vincetoxicum hirundinaria), voorjaarsadonis (Adonis vernalis) en soms ook op de paardenbloem (Taraxacum officinale). Door de opslag van opgezogen plantengif is ze voor potentiële vijanden ongenietbaar. De partner voor de paring wordt gevonden door een nauwelijks voor het menselijk oor hoorbaar geluid. De paring kan wel tot 24 uur duren. De eitjes worden in de losse strooisellaag afgezet. De wants wordt ongeveer 1 jaar oud en overwintert als volwassen insect.
De Lygaeus equestris is een wants uit de familie bodemwantsen (Lygaeidae). 'Prachtridderwants' is de Nederlandse naam voor deze wants op Waarneming.nl, waar voor alle in de Benelux voorkomende wantsen eenduidige Nederlandse namen zijn ingevoerd.
Zwiniec rycerzyk[1], spodziec rycerzyk[2] (Lygaeus equestris) – gatunek pluskwiaka różnoskrzydłego z rodziny zwińcowatych i podrodziny Lygaeinae.
Ciało dorosłych długości 8 do 12[3] lub 14[4] mm, czerwono-czarne. Czerwone są: środkowa część głowy, przedplecze i przykrywki. Brzegi głowy, tarczka, dwa poprzeczne pasy na przykrywkach i dwie plamki na przodzie przedplecza oraz jego boczne krawędzie czarne. Od Lygaeus simulans gatunek ten różni się barkiem kanciastych guzków na czułkach, bardziej nitkowatymi czułkami, nagą tarczką i mniejszym obszarem czerwonym głowy[3].
Do roślin żywicielskich tego pluskwiaka należy ciemiężyk białokwiatowy (Vincetoxicum hirundinaria)[4].
Wyróżnia się 2 podgatunki[5]:
Zwiniec rycerzyk, spodziec rycerzyk (Lygaeus equestris) – gatunek pluskwiaka różnoskrzydłego z rodziny zwińcowatych i podrodziny Lygaeinae.
Ciało dorosłych długości 8 do 12 lub 14 mm, czerwono-czarne. Czerwone są: środkowa część głowy, przedplecze i przykrywki. Brzegi głowy, tarczka, dwa poprzeczne pasy na przykrywkach i dwie plamki na przodzie przedplecza oraz jego boczne krawędzie czarne. Od Lygaeus simulans gatunek ten różni się barkiem kanciastych guzków na czułkach, bardziej nitkowatymi czułkami, nagą tarczką i mniejszym obszarem czerwonym głowy.
Do roślin żywicielskich tego pluskwiaka należy ciemiężyk białokwiatowy (Vincetoxicum hirundinaria).
Wyróżnia się 2 podgatunki:
Lygaeus equestris equestris (Linnaeus, 1758) Lygaeus equestris sicilianus (Wagner, 1955)Riddarskinnbagge eller riddarbagge (Lygaeus equestris) är en insekt i familjen fröskinnbaggar. Insekten är tecknad i rött och svart, med en vit prick på det bakre svarta fältet. De svarta fälten påminner tillsammans om ett riddarkors, vilket motiverat artepitetet equestris, som betyder riddare. Den kan även kallas skomakare, och på gotländska körkmack.
Riddarskinnbagge, som lätt förväxlas med rödlusen, är Gotlands landskapsinsekt.
Wikimedia Commons har media som rör Riddarskinnbagge.
Riddarskinnbagge eller riddarbagge (Lygaeus equestris) är en insekt i familjen fröskinnbaggar. Insekten är tecknad i rött och svart, med en vit prick på det bakre svarta fältet. De svarta fälten påminner tillsammans om ett riddarkors, vilket motiverat artepitetet equestris, som betyder riddare. Den kan även kallas skomakare, och på gotländska körkmack.
Riddarskinnbagge, som lätt förväxlas med rödlusen, är Gotlands landskapsinsekt.
.JPG)
