الأسماء في صفحات التنقل
Cucumaria miniata is a species of sea cucumber.[1] It is commonly known as the orange sea cucumber[2] or red sea cucumber[3] due to its striking color. This northeast Pacific species is often found wedged in between rocks or crevices at the coast or on docks and can generally be identified by its orange bushy tentacles protruding above the substrate.[4]
Cucumaria miniata is generally orange or reddish brown. They are easily identifiable by their orange coloration and branching tentacles. The body is thick and has five rows of tube feet, separated by smooth, soft skin. Pentameric radial symmetry is present in the five equally spaced rows of feet. The ossicles, which are present in all echinoderms, are small and scarcely scattered throughout the dermis. Respiration occurs through two aborescent tubes known as respiratory trees that are located in the coelom.[5]
They have fifteen sets of feeding arms that fan out into bushy tentacles when fully extended and feed into the mouth which is controlled by a sphincter muscle. Their mouth and anus are at separate ends of the body resulting in a full digestive tract. The lower part of the body is generally wedged in a crevice so often the tentacles are the main part of the organism visible.[6]
They can grow to 25 cm long with tentacles extended and can reach a diameter of 8 cm. The tentacles can reach a diameter of 15 cm.
,_SaltSpring.jpg)
Cucumaria miniata can be found from northern Alaska to northern Mexico. They live in rocky areas from the intertidal zone to a depth of 100 m, and are generally found wedged in crevices on docks or between rocks. Since they have the ability to stay attached to a substrate, they tend to frequent areas with higher currents in order to avoid predation.[7]
Major predators include Solaster stimpsoni (the sun star), Luidia foliolata (the sand star), and other sea stars.
Cucumaria miniata are suspension feeders. They use their bushy tentacles to capture detritus and plankton from the water column. They then pull the tentacle via the feeding arm into the mouth to remove the food. Small tentacles around the mouth also help prevent food from escaping. Their feeding greatly decreases between November and March, when there is less plankton available.[8]
Cucumaria miniata spawn from March to May. They extend the anterior portion of their body and release eggs and sperm into the water column. The fertilized eggs develop into non-feeding larvae that move slowly and settle near adults. They can live between five and ten years.[9]
Cucumaria miniata is a species of sea cucumber. It is commonly known as the orange sea cucumber or red sea cucumber due to its striking color. This northeast Pacific species is often found wedged in between rocks or crevices at the coast or on docks and can generally be identified by its orange bushy tentacles protruding above the substrate.
Cucumaria miniata est une espèce d'animaux marins de la classe des holothuries (concombre de mer).
Cucumaria miniata
Tentacules buccaux d'une Cucumaria miniata
Cucumaria miniata est une espèce d'animaux marins de la classe des holothuries (concombre de mer).
Cucumaria miniata
Tentacules buccaux d'une Cucumaria miniata
Cucumaria miniata is een zeekomkommer uit de familie Cucumariidae.
De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1835 gepubliceerd door Johann Friedrich von Brandt.
Bronnen, noten en/of referenties
Systematyka Domena eukarionty Królestwo zwierzęta Typ szkarłupnie Gromada strzykwy Rząd ogórkowce Rodzina Cucumariidae Rodzaj Cucumaria Gatunek ogórczak japoński Synonimy Cucumaria miniata
Ogórczak japoński (Cucumaria japonica) – gatunek mułożernej strzykwy z rzędu ogórkowców (Dendrochirotida) osiągający do 40 cm długości i 1 kg masy ciała[2]. Występuje w morzach wschodnioazjatyckich. W Morzu Japońskim jest pospolity. Najczęściej jest spotykany na głębokościach 5–10 m, na mulistym lub skalistym dnie.
Ciało zaokrąglone, smukłe, z 5 rzędami nóżek ambulakralnych. Otwór gębowy otacza wieniec 10 rozgałęzionych czułków. Embriogeneza i rozwój larwalny tego gatunku zostały poznane. W rozwoju występuje larwa typu witellaria[3].
Ogórczak japoński porusza się wolno, pełzając. Zjada plankton oraz szczątki organiczne pobierane z mułem. Jest ceniony w kuchni chińskiej. Poławiany komercyjnie w celach spożywczych, na Dalekim Wschodzie stanowi jeden z najważniejszych użytkowych gatunków szkarłupni.[potrzebny przypis]
Ogórczak japoński (Cucumaria japonica) – gatunek mułożernej strzykwy z rzędu ogórkowców (Dendrochirotida) osiągający do 40 cm długości i 1 kg masy ciała. Występuje w morzach wschodnioazjatyckich. W Morzu Japońskim jest pospolity. Najczęściej jest spotykany na głębokościach 5–10 m, na mulistym lub skalistym dnie.
Ciało zaokrąglone, smukłe, z 5 rzędami nóżek ambulakralnych. Otwór gębowy otacza wieniec 10 rozgałęzionych czułków. Embriogeneza i rozwój larwalny tego gatunku zostały poznane. W rozwoju występuje larwa typu witellaria.
Ogórczak japoński porusza się wolno, pełzając. Zjada plankton oraz szczątki organiczne pobierane z mułem. Jest ceniony w kuchni chińskiej. Poławiany komercyjnie w celach spożywczych, na Dalekim Wschodzie stanowi jeden z najważniejszych użytkowych gatunków szkarłupni.[potrzebny przypis]
