Marasmiaceae és una família de fongs basidiomicets els quals tenen les espores blanques. Tenen la capacitat de recuperar-se després d'un període sec. Hi pertany el fong comestible Lentinula edodes, (shiitake). Segons estimació de l'any 2008, aquesta família conté 54 gèneres i 1.590 espècies[2]
La família Omphalataceae, descrita per A. Bresinsky el 1985[3] com una família segregada de Tricholomataceae, actualment es considera sinònim amb Marasmiaceae.[1] Alguns gèneres inclosos anteriorment dins la família Tricholomataceae com són: Anthracophyllum, Gymnopus, Lentinula, Marasmiellus, Mycetinis, Rhodocollybia i Omphalotus actualment es classifiquen dins Marasmiaceae.
Marasmiaceae és una família de fongs basidiomicets els quals tenen les espores blanques. Tenen la capacitat de recuperar-se després d'un període sec. Hi pertany el fong comestible Lentinula edodes, (shiitake). Segons estimació de l'any 2008, aquesta família conté 54 gèneres i 1.590 espècies
La família Omphalataceae, descrita per A. Bresinsky el 1985 com una família segregada de Tricholomataceae, actualment es considera sinònim amb Marasmiaceae. Alguns gèneres inclosos anteriorment dins la família Tricholomataceae com són: Anthracophyllum, Gymnopus, Lentinula, Marasmiellus, Mycetinis, Rhodocollybia i Omphalotus actualment es classifiquen dins Marasmiaceae.
Die Pilze aus der Familie der Schwindlingsverwandten wachsen meist als Saprobionten auf totem Pflanzenmaterial, wie abgefallenem Laub, Zweigen, in der Nadelstreu und auf Holz. Nach einem Regen können manche Arten in großer Zahl erscheinen.
Merkmale der Schwindlingsverwandten sind der meist sehr zähe Stiel und die Fähigkeit nach einer Trockenperiode sich rasch zu rehydrieren.
Bekannte Arten
Die Familie der Schwindlingsartigen umfasste früher eine große Zahl von Gattungen. Aufgrund phylogenetischer Untersuchungen werden viele Gattungen heute in andere Familien gestellt, beispielsweise zu den Omphalotaceae oder den Physalacriaceae.[1][2]
Beispiele für Gattungen innerhalb der Familie der Marasmiaceae:
Familie: Schwindlingsverwandte (Marasmiaceae)
Die Pilze aus der Familie der Schwindlingsverwandten wachsen meist als Saprobionten auf totem Pflanzenmaterial, wie abgefallenem Laub, Zweigen, in der Nadelstreu und auf Holz. Nach einem Regen können manche Arten in großer Zahl erscheinen.
The Marasmiaceae are a family of fungi in the order Agaricales. Basidiocarps (fruit bodies) are most frequently agarics (gilled mushrooms), but occasionally cyphelloid (in the genus Cellypha). According to a 2008 estimate, the family contained 54 genera and 1590 species,[1] but recent molecular research, based on cladistic analysis of DNA sequences, has led to a more restricted family concept[2][3] so that the Marasmiaceae now includes just 13 genera[4] and some 1205 species.[5]
{{cite journal}}
: CS1 maint: uses authors parameter (link) {{cite journal}}
: CS1 maint: uses authors parameter (link) The Marasmiaceae are a family of fungi in the order Agaricales. Basidiocarps (fruit bodies) are most frequently agarics (gilled mushrooms), but occasionally cyphelloid (in the genus Cellypha). According to a 2008 estimate, the family contained 54 genera and 1590 species, but recent molecular research, based on cladistic analysis of DNA sequences, has led to a more restricted family concept so that the Marasmiaceae now includes just 13 genera and some 1205 species.
Familio: Marasmiaceae
Familio: Marasmiaceae
genro: Marasmiellus genro: Macrocystidia genro: Baeospora genro: Flammulina genro: Marasmius genro: Lentinula genro: Micromphale genro: Strobilurus genro: Oudemansiella kaj genro MegacollybiaMarasmiaceae es una familia de hongos basidiomicetos del orden Agaricales. Esta familia contiene 54 géneros y 1.590 especies.
La familia Omphalotaceae, descrita por A. Bresinsky en 1985[1] como un desprendimiento de Tricholomataceae, ha sido considerada sinónimo de Marasmiaceae.[2] Sin embargo análisis de ADN por Moncalvo et al. en 2002 y Matheny et al. en 2006 han hecho que la familia fuera aceptada por Index Fungorum y la mayoría de las referencias recientes. Los siguientes géneros se encuentran en esta familia: Anthracophyllum, Gymnopus, Lentinula, Marasmiellus, Mycetinis, Rhodocollybia, Omphalotus.[3][4][5][6]
Dentro de las distintas especies de cada género, se encuentran algunos hongos que son comestibles y otros que no lo son.
Marasmiaceae es una familia de hongos basidiomicetos del orden Agaricales. Esta familia contiene 54 géneros y 1.590 especies.
La familia Omphalotaceae, descrita por A. Bresinsky en 1985 como un desprendimiento de Tricholomataceae, ha sido considerada sinónimo de Marasmiaceae. Sin embargo análisis de ADN por Moncalvo et al. en 2002 y Matheny et al. en 2006 han hecho que la familia fuera aceptada por Index Fungorum y la mayoría de las referencias recientes. Los siguientes géneros se encuentran en esta familia: Anthracophyllum, Gymnopus, Lentinula, Marasmiellus, Mycetinis, Rhodocollybia, Omphalotus.
Marasmiaceae on helttasienten lahkoon kuuluva sieniheimo, johon kuuluu 54 sukua ja 1 590 lajia. Heimon lajit ovat kosmopoliitteja, mutta vaihtelun keskus on tropiikissa.[1]
Marasmiaceae on helttasienten lahkoon kuuluva sieniheimo, johon kuuluu 54 sukua ja 1 590 lajia. Heimon lajit ovat kosmopoliitteja, mutta vaihtelun keskus on tropiikissa.
Les Marasmiacées (Marasmiaceae[1]) sont une famille de champignons basidiomycètes de l'ordre des Agaricales.
Cette famille, assez hétérogène, regroupe le reste des Tricholomatales moins charnues, collybioïdes, marasmioïdes ou mycénoïdes à lames d'épaisseur normale, adnées, échancrées ou ascendantes sublibres, parfois collariées ou subdécurrentes[2].
Rev. piléique + - filamenteux, coralloïde, trichodermique ou diverticulé. Boucles présentes (sauf Strobilurus et bisporiques). Spores non amyloïdes (sauf Xeromphalina) mais dextrinoïdité possible[2],[3].
Conception classique 2000: Collybia, Lactocollybia, Megacollybia, Pseudobaeospora, Rimbachia, Micromphale, Marasmiellus, Lentinula, Cheimonophyllum, Pleurocybella, Skeperiella.
8 genres à silhouette mycénoïde (chap. mince et campanulé), parfois collybioïde (mais alors chair ténue ou fragile) ou omphaloïde. Spores souvent amyloïdes et chair parfois sensible à l'iode. Trame souvent dextrinoïde ou cyanophiles. Boucles souvent présentes.Texture souvent fragile.... ont été déplacés dans la tribu des Myceneae : Mycena, Hemimycena, Delicatula, Baeospora, Pseudobaeospora, Rimbachia, Resinomycena, Mycenella
Ossicaulis est discutable....!
D'après la 10e édition du Dictionary of the Fungi[6] (2007), cette famille contient 54 genres :
Antonin, V., R. E. Halling, and M. E. Noordeloos. 1997. Generic concepts within the groups Marasmius and Collybia sensu lato. Mycotaxon 63: 359-368.
Arnold, J.D. 1935. A comparative study of certain species of Marasmius and Collybia in culture. Mycologia 27: 388-417.
Baroni, T. J. and R. E. Halling. 1989. New York State agarics. I. Mem. New York Bot. Garden 49: 173-180.
Berkeley, M.J., and M.A. Curtis. 1853. Centuries of North American fungi. Ann. Mag. Nat. Hist II, 12: 417-435.
Bigelow, H.E. 1973. The genus Clitocybula. Mycologia 65: 1101-1116.
--. 1976. Studies on New England agarics, I. Rhodora 78: 120-134.
Bon, M., and G. Chevassut. 1973. Agaricales de la région "Languedoc-Cevennes." Doc. mycol. 3(9): 1-50.
Bresadola, J. 1928. Icongraphia Mycologica 5(suppl. 2): 201-250. Mediolani, Trento, Italy.
Carey, S.T., and C.T. Rogerson. 1977. Taxonomy and morphology of a new species of Hypocrea on Marasmius. Brittonia 28: 381-389.
Clemençon, H. 1981. Kompendium der Blätterpilze I. Collybia. Zeit. Mykol. 47: 5-25.
Clements, F.E., and C.L. Shear. 1931. The genera of Fungi. H.W. Wilson Co., New York. 496 p. 58 pl.
Coker, W.C., and H.C. Beardslee. 1921. The Collybias of North Carolina. J. Elisha Mitchell Sci. Soc. 37: 83-107.
Dennis, R.W.G. 1951. Agaricaceae of Trinidad and Venezuela. Leucosporae: Part I. Trans. Brit. Mycol. Soc. 34: 411-482.
Donk, M.A. 1949a. New and revised nomina generica conservanda proposed for Basidiomycetes (Fungi). Bull. Bot. Jard. Buitenzorg III, 18: 83-168.
--. 1949b. Nomenclatural notes on generic names of agarics (Fungi: Agaricales). Bull. Bot. Jard. Buitenzorg III, 18: 271-402.
--. 1962. The generic names proposed for the Agaricaceae. Beih. Nova Hedwigia 5: 1-320.
Earle, F.S. 1909. The genera of North American gill fungi. Bull. New York Bot. Gard. 5: 373-451.
Favre, J. 1951. Marasmius hariolorum espèce souvent confondue avec Marasmius confluens. Bull. Soc. Mycol. France 67: 199-204.
Fries, E.M. 1821. Systema Mycologicum. vol. 1. Berling, Lund. 520 p.
--. 1838. Epicrisis Systematis Mycologici. Gleerup, Lund. 610 p.
--. 1882. Icones Selectae Hymenomycetum 2: 59-78.
Gillet, C.C. 1874. Les Hyménomycètes. Ch. Thomas, Alenon. 828 p.
Gilliam, M.S. 1976. The genus Marasmius in the northeastern United States and adjacent Canada. Mycotaxon 4: 1-144.
Ginns, J., and S. Sunhede. 1978. Three species of Christiansenia (Corticiaceae) and the teratological galls on Collybia dryophila. Bot. Not. 131: 167-173.
Groves, J.W. 1975. Edible and Poisonous Mushrooms of Canada. Information Canada, publication 1112, rev. ed. Bryant Press, Toronto. 316 p.
Guzman, G., and L. D‡valos. 1979. Christiansenia (Aphyllophorales) en México, hongo formador de tumores sobre Collybia (Agaricales). Bol. Soc. Mexico Mic. 13: 167-171.
--, V. M. Bandala, and L. Montoya. 1992. Noteworthy species of Collybia from Mexico and a discussion of the known Mexican species. Mycotaxon 44: 391-407.
Halling, R.E. 1979. Notes on Collybia. I. Collybia alkalivirens. Mycotaxon 8: 453-458.
--. 1981. Notes on Collybia. II. Additional taxa that are green in alkaline solution. Mycologia 73: 634-642.
--. 1990. Collybia fuscopurpurea in the Americas. Mycol. Res. 94: 671-674.
--. 1996. Notes on Collybia. V. Gymnopus section Levipedes in tropical South America with comments on Collybia. Brittonia 48: 487-494. 1996.
Hesler, L.R. 1937. Notes on southern Appalachian fungi, II. J. Tennessee Acad. Sci. 12: 239-254.
--. 1957. Notes on southeastern Agaricales, I. J. Tennessee Acad. Sci. 32: 198-207.
Holmgren, P., and W. Keuken. 1974. Index Herbariorum. Part 1. The herbaria of the world. 6th ed., Regnum Veget. 92: 1-397.
Horak, E. 1968. Synopsis generum Agaricalium. Beitr. Kryptogamenfl. Schweiz 13: 1-741.
Hughes, K.W., R.H. Petersen, J.E. Johnson, J-M. Montcalvo, R. Vilgalys, S.A. Redhead, T. Thomas, and L.L. McGee. 2001. Infragenic phylogeny of Collybia s. str. Based on sequences of ribosomal ITS and LSU regions. Mycol. Res. 105: 164-172.
Karsten, P.A. 1881. Acta Flora Fauna Fenn. 2: 3.
--. 1891. Symbolae ad Mycologicum Fennicum. Meddeland. Soc. Fauna Fl. Fenn. 18: 16-68.
Kauffman, C.H. 1918. TheAgaricaceae of Michigan. vol. 1. Wynkoop, Hallenbeck Crawford Co., Lansing. 924 p.
--. 1926. The fungus flora of Mt. Hood, with some new species. Pap. Michigan Acad. Sci. 5:115-148.
Kelly, K.L., and D.B. Judd. 1955. The ISCC-NBS method of designating colors and a dictionary of color names. National Bureau of Standards Circular 533. Washington, D. C. 158 p. Supplemented by the ISCC-NBS color-name charts illustrated with centroid colors. 18 pl.
Konrad, P., and A. Maublanc. 1934. Icones Selectae Fungorum. Fascicule 8. 233-280 pl.
Kornerup, A., and J.H. Wanscher. 1967. Methuen Handbook of Colour. 2nd ed., Methuen and Co., Ltd., London. 243 p. 28 pl.
Kühner, R. 1938. Utilisation du carmin acétique dans la classification des Agarics leucosporés. Bull. Mens. Soc. Linn. Lyon 7: 204-211.
--. 1980. Les Hyménomycètes agaricoides. Bull. Mens. Soc. Linn. Lyon, Numero spécial, 49: 1-1027.
--, and H. Romagnesi. 1953. Flore Analytique des Champignons Supérieurs. Masson et cie, Paris. 556 p.
--, and--. 1954. Compléments a la Flore Analytique III. Espèces nouvelles, critiques ou rares de Pleurotacées, Marasmiacées et Tricholomacées. Bull. Soc. Nat. d'Oyonnax 8: 73-131.
Kummer, P. 1871. Der FŸhrer in die Pilzkunde. C. Luppe, Zerbst. 146 p.
Lamaison, J.L. 1976. IntŽrt chimiotaxonomique de l'equipment enzymatique des macromycets. Bull. Soc. Bot. France 123: 119-136.
Lindeberg, G. 1944. Über die Physiologie ligninabbauender Bodenhymenomyzeten. Symb. Bot. Upsal. 8(2): 1-183.
Lennox, J.W. 1979. Collybioid genera in the Pacific Northwest. Mycotaxon 9: 117-231.
Marr, C.D. 1979. Laccase and tyrosinase oxidation of spot test reagents. Mycotaxon 9: 244-276.
Matsubara, T. and H. Iwasaki. 1972. Occurrence of laccase and tyrosinase in fungi of Agaricales and comparative study of laccase from Russula delica and R. pseudodelica. Bot. Mag. (Tokyo) 85: 71-83.
McArdle, R.E. 1932. The relation of mycorrhizae to conifer seedlings. J. Agric. Res. 44: 287-316.
MŽtrod, G. 19XX. Les Collybies. Rev. Mycol. Suppl. Colon. 17: 60-93.
Miller, O.K., Jr. 1972. Mushrooms of North America. E.P. Dutton and Co., Inc. New York. 360 p.
Mitchel, D.H., and A.H. Smith. 1978. Notes on Colorado fungi III: New and interesting mushrooms from the aspen zone. Mycologia 70: 1040-1063.
Moser, M. 1978. Basidiomyceten II. Die Röhrlinge und Blätterpilze. Band II b/2. In H. Gams, ed., Kleine Kryptogamenflora. Fischer, Stuttgart. 532 p.
Murrill, W.A. 1911. Illustrations of fungi--VIII. Mycologia 3: 97-105.
--. 1916. 36. Gymnopus. N. Amer. Fl. 9: 352-376.
Patouillard, N. 1889. Fragments mycologiques. Notes sur quelques champignons de la Martinique. J. Bot. (Morot) 3: 335-343.
--. 1900. Essai taxonomique des Hymenomycètes. L. Declume, Lons-le-Saunier. 184 p.
Peck, C.H. 1872. Report of the state botanist. Annual Rep. New York State Mus. 24: 41-108.
--. 1874. Descriptions of new species of fungi. Bull. Buffalo Soc. Nat. Sci. 1: 41-72.
--. 1880. Report of the state botanist. Annual Rep. New York State Mus. 32: 17-72.
--. 1897. Report of the state botanist. Annual Rep. New York State Mus. 49: 18-83.
--. 1903. Report of the state botanist. New York State Mus. Bull. 67: 1-194.
--. 1911. Report of the state botanist. New York State Mus. Bull. 150: 5-100.
Pegler, D.N. 1977. A preliminary agaric flora of East Africa. Kew Bull. Add. Ser. 7:1-615.
Pennington, L.H. 1915a. 20. Marasmius. N. Amer. Fl. 9: 250-286.
--. 1915b. New York species of Marasmius. New York State Mus. Bull. 179: 52-79.
Quélet, L. 1872. Les Champignons de Jura et des Vosges. Mém. Soc. émul. Montbéliard, sér. II, 5: 43-332.
Redhead, S.A. 1980. The genus Strobilurus (Agaricales) in Canada with notes on extralimital species. Canad. J. Bot. 58: 68-83.
--, and J. Ginns. 1980. Cyptotrama asprata (Agaricales) from North America and notes on the five other species of Cyptotrama sect. Xerulina. Canad. J. Bot. 58: 731-740.
Ricken, A. 1915. Die Blätterpilze. vol. 1. Weigel, Leipzig. 480 p.
Ridgway, R. 1912. Color standards and color nomenclature. Publ. by the author, Washington, D.C. 43 p. 53 pl.
Rogers, D.P. 1949. Nomina conservanda proposita and nomina confusa--Fungi. Farlowia 3: 425-493.
--. 1950. Nomina conservanda proposita and nomina confusa--Fungi. Supplement. Farlowia 4: 15-44.
Singer, R. 1936. Das System der Agaricales. Ann. Mycol. 34: 286-378.
--. 1938. Notes sur quelques Basidiomycètes. Rev. Mycol. (Paris) 3: 187-199.
--. 1939a. Notes sur quelques Basidiomycètes. Rev. Mycol. (Paris) 4: 64-72.
--. 1939b. Phylogenie und Taxonomie der Agaricales. Schweiz. Z. Pilzk. 17: 52-57.
--. 1943. Das System der Agaricales. III. Ann. Mycol. 41: 1-189.
--. 1944. New genera of fungi. I. Mycologia 36: 358-368.
--. 1946. Type studies on Agarics--II. Lloydia 9: 114-131.
--. 1949 (1951). The Agaricales (Mushrooms) in Modern Taxonomy. Lilloa 22: 5-832.
--. 1955. Staude redivivus. Mycologia 47: 270-272.
--. 1962a. The Agaricales in Modern Taxonomy. 2nd ed., Weinheim, J. Cramer. 916 p.
--. 1962b. New genera of fungi. VIII. Persoonia 2: 407-415.
--. 1973. The genera Marasmiellus, Crepidotus, and Simocybe in the Neotropics. Beih. Nova Hedwigia 44: 1-517.
--. 1975. The Agaricales in Modern Taxonomy. 3rd ed., Vaduz, J. Cramer. 912 p.
--. 1976. Marasmieae (Basidiomycetes - Tricholomataceae). Flora Neotropica Monograph 17: 1-347.
--. 1986. The Agarciales in Modern Taxonomy. 4th ed., O. Koeltz, Koenigstein. 981 p.
--, and A.H. Smith. 1946. Proposals concerning the nomenclature of the gill fungi including a list of proposed lectotypes and genera conservanda. Mycologia 38: 240-299.
Smith, A.H. 1941. Studies of North American agarics--I. Contr. Univ. Michigan Herb. 5: 1-73.
--. 1944. Interesting North American agarics. Bull. Torrey Bot. Club 71: 390-409.
--. 1949. Mushrooms in their Natural Habitats. Portland, Sawyer's Inc. 626 p.
--. 1963. Mushroom Hunter's Field Guide. Ann Arbor, University of Michigan Press. 264 p.
--, and L.R. Hesler. 1943. New and interesting agarics from Tennessee and North Carolina. Lloydia 6: 248-266.
Spegazzini, C. 1881. Fungi Argentini. Anales Soc. Ci. Argent.12: 13-30.
Staude, F. 1857. Die Schwämme Mitteldeutschlands, in besondere des Herzogthums. Coburg. 150 p.
Tyler, V.E., Jr., R.G. Benedict, and D.E. Stuntz. 1965. Chemotaxonomic significance of urea in higher fungi. Lloydia 28: 342-353.
Wells, V., and P.A. Kempton. 1971. Studies on the fleshy fungi of Alaska. V. The genus Strobilurus with notes on extralimital species. Mycologia 63: 370-380.
Les Marasmiacées (Marasmiaceae) sont une famille de champignons basidiomycètes de l'ordre des Agaricales.
Cette famille, assez hétérogène, regroupe le reste des Tricholomatales moins charnues, collybioïdes, marasmioïdes ou mycénoïdes à lames d'épaisseur normale, adnées, échancrées ou ascendantes sublibres, parfois collariées ou subdécurrentes.
Rev. piléique + - filamenteux, coralloïde, trichodermique ou diverticulé. Boucles présentes (sauf Strobilurus et bisporiques). Spores non amyloïdes (sauf Xeromphalina) mais dextrinoïdité possible,.
Marasmiaceae Roze ex Kühner, 1980 è una famiglia di funghi basidiomiceti appartenente all'ordine Agaricales.
Il genere tipo è Marasmius Fr., 1836, altri generi inclusi sono:
Marasmiaceae Roze ex Kühner, 1980 è una famiglia di funghi basidiomiceti appartenente all'ordine Agaricales.
Marasmiaceae sunt familia fungorum divisionis Basidiomycotorum cui sunt sporae albae. Eis plerumque est dura stipa, et eae per tempus siccum vietae fieri possunt et deinde refici. Lentinula edodes (Anglice shiitake mushroom), fungus edulis late consumptus, est genus huius familiae. Secundum aestimationem anno 2008, familiae sunt 54 genera et 1590 species.[1]
Familia Omphalatacearum, a Bresinsky anno 1985 descripta[2] ut segregatum ex Tricholomataceis, nunc habetur synonymum Marasmiacearum.[3] Genera olim in illam familiam digesta (inter quae Anthracophyllum, Gymnopus, Lentinula, Marasmiellus, Mycetinis, Rhodocollybia, Omphalotus) nunc in Marasmiaceas digeruntur.
Marasmiaceae sunt familia fungorum divisionis Basidiomycotorum cui sunt sporae albae. Eis plerumque est dura stipa, et eae per tempus siccum vietae fieri possunt et deinde refici. Lentinula edodes (Anglice shiitake mushroom), fungus edulis late consumptus, est genus huius familiae. Secundum aestimationem anno 2008, familiae sunt 54 genera et 1590 species.
Familia Omphalatacearum, a Bresinsky anno 1985 descripta ut segregatum ex Tricholomataceis, nunc habetur synonymum Marasmiacearum. Genera olim in illam familiam digesta (inter quae Anthracophyllum, Gymnopus, Lentinula, Marasmiellus, Mycetinis, Rhodocollybia, Omphalotus) nunc in Marasmiaceas digeruntur.
Mažūniniai (lot. Marasmiaceae, vok. Schwindlingsartige) – agarikiečių (Agaricales) eilės grybų šeima.
Auga daugiausia saprofitiškai ant negyvų augalų dalių (nukritusių lapų, spyglių pakloto, šakų ar nuvirtusių kamienų). Kai kurių rūšių mažūniniai gali greitai ir gausiai pasirodyti po lietaus. Šių grybų sporos baltos.
Mažūniniai pasižymi sugebėjimu išlaikyti ilgą sausros laikotarpį ir po jo labai greitai rehidruotis.
Lietuvoje auga šios eilės grybų gentys:
Į Lietuvos raudonąją knygą įrašyti šie grybai:
Mažūniniai (lot. Marasmiaceae, vok. Schwindlingsartige) – agarikiečių (Agaricales) eilės grybų šeima.
Auga daugiausia saprofitiškai ant negyvų augalų dalių (nukritusių lapų, spyglių pakloto, šakų ar nuvirtusių kamienų). Kai kurių rūšių mažūniniai gali greitai ir gausiai pasirodyti po lietaus. Šių grybų sporos baltos.
Mažūniniai pasižymi sugebėjimu išlaikyti ilgą sausros laikotarpį ir po jo labai greitai rehidruotis.
Lietuvoje auga šios eilės grybų gentys:
Didpūslė (Macrocystidia) Kserulė (Xerula) Lachnelė (Lachnella) Laibūnė (Gerronema) Mažūnėlis (Marasmiellus) Mažūnis (Marasmius) Smirdeklė (Micromphale) Tampriukas (Strobilurus)Marasmiaceae is een botanische naam van een familie van paddenstoelen. Volgens de Index Fungorum [28 februari 2009] bestaat de familie uit tachtig geslachten.
Soorten uit de familie zijn de spoelvoetcollybia (Gymnopus fusipes), de scherpe collybia (Gymnopus peronatus), de shiitake (Lentinula edodes), de grote knoflooktaailing (Marasmius alliaceus), de weidekringzwam (Marasmius oreades), Micromphale brassicolens en de roestvlekkenzwam (Rhodocollybia maculata).
Marasmiaceae is een botanische naam van een familie van paddenstoelen. Volgens de Index Fungorum [28 februari 2009] bestaat de familie uit tachtig geslachten.
Soorten uit de familie zijn de spoelvoetcollybia (Gymnopus fusipes), de scherpe collybia (Gymnopus peronatus), de shiitake (Lentinula edodes), de grote knoflooktaailing (Marasmius alliaceus), de weidekringzwam (Marasmius oreades), Micromphale brassicolens en de roestvlekkenzwam (Rhodocollybia maculata).
Twardzioszkowate (Marasmiaceae Roze ex Kühner) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców[2][3].
Rodzina Marasmiaceae jest zaliczana według "Catalogue of Life: 2009 Annual Checklist" do rzędu Agaricales i należą do niej rodzaje:
Polskie nazwy na podstawie pracy Władysława Wojewody z 2003 r[4].
Klasyfikacja przedstawiona przez "Systema Naturae 2000" umieszcza rodzinę twardzioszkowatych również w rzędzie pieczarkowców (Agaricales). Zaliczane są do niej rodzaje: Amyloflagellula, Anastrophella, Baeospora, Campanella, Cephaloscypha, Chaetocalathus, Cymatellopsis, Dactylosporina, Epicnaphus, Fissolimbus, Flagelloscypha, Flammulina), Hispidocalyptella, Lentinula, Macrocystidia, Manuripia, Marasmiellus, Marasmius, Merismodes, Nochascypha, Omphalotus, Oudemansiella, Phaeodepas, Physalacria, Rhodocollybia, Setulipes, Skepperiella, Tetrapyrgos, Xerula.
Twardzioszkowate (Marasmiaceae Roze ex Kühner) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców.
Marasmiaceae är en familj av svampar inom ordningen skivlingar som har vita sporer. Arterna har oftast kraftiga stjälkar och en förmåga att uttorka sig under en torr period och senare återhämta sig.
Den populära Shiitakesvampen (Lentinula edodes), den näst mest odlade svampen i världen, tillhör denna familj, liksom en av de vanligaste skadegörarna på granskog, nämligen honungsskivling (Armillaria mellea).
Svamparnas storlek varierar mycket inom familjen, från den lilla svamparten Marasmius androsaceus till medelstora arter som honungsskivling. Typsläkte för familjen är broskingar, även kallade broskskivlingar (Marasmius).
Marasmiaceae là một họ nấm đảm (Basidiomycota) có bào tử đảm màu trắng. Phần lớn các loài có thân cứng và có khả năng quắt lại trong thời kỳ khô hạn và sau đó phục hồi. Loài nấm ăn được, phổ biến rộng rãi là Lentinula edodes (nấm hương), là một thành viên của họ này. Theo ước tính năm 2008, họ này có 54 chi và 1590 loài.[2]
Họ Omphalataceae, được Bresinsky mô tả năm 1985[3] như phần tách ra khỏi họ Tricholomataceae, hiện nay được xem là đồng nghĩa của Marasmiaceae.[1] Các chi trước đây nằm trong họ này (gồm Anthracophyllum, Gymnopus, Lentinula, Marasmiellus, Mycetinis, Rhodocollybia, Omphalotus) nay được phân loại vào Marasmiaceae.
Marasmiaceae là một họ nấm đảm (Basidiomycota) có bào tử đảm màu trắng. Phần lớn các loài có thân cứng và có khả năng quắt lại trong thời kỳ khô hạn và sau đó phục hồi. Loài nấm ăn được, phổ biến rộng rãi là Lentinula edodes (nấm hương), là một thành viên của họ này. Theo ước tính năm 2008, họ này có 54 chi và 1590 loài.
Họ Omphalataceae, được Bresinsky mô tả năm 1985 như phần tách ra khỏi họ Tricholomataceae, hiện nay được xem là đồng nghĩa của Marasmiaceae. Các chi trước đây nằm trong họ này (gồm Anthracophyllum, Gymnopus, Lentinula, Marasmiellus, Mycetinis, Rhodocollybia, Omphalotus) nay được phân loại vào Marasmiaceae.
Marasmiaceae Roze ex Kühner, 1980
Типовой родНегниючниковые (лат. Marasmiaceae) — семейство грибов порядка Агариковые (Agaricales). По данным «Словаря грибов…» включает 54 рода и около 1590 видов.
Lentinula edodes является широко культивируемым съедобным грибом. Некоторые виды содержат мускарин и иллюдины (англ.)русск.. Ряд видов Moniliophthora являются растительными патогенами.
Сапротрофы, произрастающие на мёртвой древесине и мусоре или паразиты живых деревьев.
Семейство было выделено из Tricholomataceae. Из Негниючниковых иногда выделяется семейство Omphalotaceae Bresinsky 1985 с родами Omphalotus, Lampteromyces и Lentinula. Обнаружена полифилетичность рода Marasmius, некоторые виды которого более родственны этим родам, чем другим родам семейства Marasmiaceae.
Негниючниковые (лат. Marasmiaceae) — семейство грибов порядка Агариковые (Agaricales). По данным «Словаря грибов…» включает 54 рода и около 1590 видов.
Lentinula edodes является широко культивируемым съедобным грибом. Некоторые виды содержат мускарин и иллюдины (англ.)русск.. Ряд видов Moniliophthora являются растительными патогенами.
小皮伞科是担子菌中的一科,拥有白色孢子。它们大多数具有结实的菌柄和在干燥期枯萎后再生的能力。被广泛食用的真菌香菇是其中的一个成员。根据2008年的一项统计,这一科包含54个属和1590个种。[2]
Omphalotaceae科,于1985年被A. Bresinsky命名[3]从口蘑科分离出来,目前被认为是小皮伞科的同物异名。[1] 原来被包含在那个科里的一些属(包括Anthracophyllum(英语:Anthracophyllum), Gymnopus(英语:Gymnopus), Lentinula(英语:Lentinula), 微皮伞属(英语:Marasmiellus), Mycetinis(英语:Mycetinis), Rhodocollybia(英语:Rhodocollybia), Omphalotus(英语:Omphalotus))现在被分类到了小皮伞科。
小皮伞科是担子菌中的一科,拥有白色孢子。它们大多数具有结实的菌柄和在干燥期枯萎后再生的能力。被广泛食用的真菌香菇是其中的一个成员。根据2008年的一项统计,这一科包含54个属和1590个种。
Omphalotaceae科,于1985年被A. Bresinsky命名从口蘑科分离出来,目前被认为是小皮伞科的同物异名。 原来被包含在那个科里的一些属(包括Anthracophyllum(英语:Anthracophyllum), Gymnopus(英语:Gymnopus), Lentinula(英语:Lentinula), 微皮伞属(英语:Marasmiellus), Mycetinis(英语:Mycetinis), Rhodocollybia(英语:Rhodocollybia), Omphalotus(英语:Omphalotus))现在被分类到了小皮伞科。
本文参照
ホウライタケ科 (Marasmiaceae) は真正担子菌綱ハラタケ目の菌類。白い胞子をもっており、多くはかたい柄を持っている。乾燥期の間は萎縮し、雨が降ると回復する能力を持っている。広く食用として消費されているシイタケなどがこれに属する。その他ホウライタケ属のシバフタケ等がこの種として知られている。また、Moniliophthora属はカカオにてんぐ巣病などを引き起こす病原菌として南アメリカで恐れられている[1]。中国雲南省に自生するTrogia venenataは同省で多数の中毒死者を出した猛毒菌として恐れられ、アルキンを含んだ2種のアミノ酸が発見されている[2]。2008年の時点では54属1590種類が知られている[3]。
ホウライタケ属はγ-グルタミル-マラスミン酸からチオスルフィネートを経て直鎖有機硫黄化合物を生成する。乾燥後の水戻しで強いニンニク臭がすることから、西洋ではニンニクキノコの別名を持つ[4]。
ツキヨタケ科はBresinskyによって1985年に初めてキシメジ科から分離して記載された[5]。ホウライタケ科も同様にキシメジ科からの分離で作られ、双方とも2006年に公的に認められたが、現在ではツキヨタケ科はホウライタケ科のシノニムと考えられている[6]。以前ツキヨタケ科に含まれていたネッタイカタハ属、モリノカレバタケ属、シイタケ属、シロホウライタケ属、Mycetinis、アカアザタケ属、ツキヨタケ属は現在ではホウライタケ科に加わっている。
ホウライタケ科 (Marasmiaceae) は真正担子菌綱ハラタケ目の菌類。白い胞子をもっており、多くはかたい柄を持っている。乾燥期の間は萎縮し、雨が降ると回復する能力を持っている。広く食用として消費されているシイタケなどがこれに属する。その他ホウライタケ属のシバフタケ等がこの種として知られている。また、Moniliophthora属はカカオにてんぐ巣病などを引き起こす病原菌として南アメリカで恐れられている。中国雲南省に自生するTrogia venenataは同省で多数の中毒死者を出した猛毒菌として恐れられ、アルキンを含んだ2種のアミノ酸が発見されている。2008年の時点では54属1590種類が知られている。
ホウライタケ属はγ-グルタミル-マラスミン酸からチオスルフィネートを経て直鎖有機硫黄化合物を生成する。乾燥後の水戻しで強いニンニク臭がすることから、西洋ではニンニクキノコの別名を持つ。
ツキヨタケ科はBresinskyによって1985年に初めてキシメジ科から分離して記載された。ホウライタケ科も同様にキシメジ科からの分離で作られ、双方とも2006年に公的に認められたが、現在ではツキヨタケ科はホウライタケ科のシノニムと考えられている。以前ツキヨタケ科に含まれていたネッタイカタハ属、モリノカレバタケ属、シイタケ属、シロホウライタケ属、Mycetinis、アカアザタケ属、ツキヨタケ属は現在ではホウライタケ科に加わっている。