Acer tataricum, el Pládanu de Tartaria,[1] ye una especie botánica de pládanu, orixinaria del centru y el sureste d'Europa y suroeste d'Asia, dende Austria al este al suroeste de Rusia y el Cáucasu, y al sur a Turquía. La especie recibe'l nome polos pueblos tártaros del sur de Rusia.[2][3]
Ye un parrotal caducifoliu o pequeñu árbol que crez hasta 4-12 m d'altu, con un tueru curtiu d'hasta 20-50 cm de diámetru y cañes delgaes. La corteza ye delgada, parda clara, y nidia de primeres pero depués vase fisurando superficialmente nes plantes antigües. Les fueyes son opuestes y simples de forma ovada, 4,5-10 cm de llargu y 3-7 cm d'anchu, ensin lóbulos o con trés o cinco lóbulos pequeños, y verde percima; el cantu de la fueya ta dentada irregularmente; el pecíolude la fueya ye delgada, de cutiu tintada de rosa, de 2-5 cm de llargu. Les flores son de verde blancuciu, 5-8 mm de diámetru, producíu en panícules que s'espanden en primavera conforme les fueyes ábrense. El frutu ye una sámara acoloratada pareada, 10-12 mm de llongura con una nala de 2-3 cm, maureciendo a finales del branu hasta principios de seronda.[2][3]
Ta emparentáu con Acer ginnala (Pládanu de Manchuria) del nordés d'Asia; ta tratáu como una subespecie del Acer tataricum subsp. ginnala por dellos botánicos. Difieren marcadamente nes fueyes fondamente lobulaes y brillantes de A. ginnala, en comparanza coles fueyes non lobulaes, o con lóbulos pocu marcaos, de A. tataricum.[2]
Acer tataricum ye cultiváu dacuando como una planta ornamental nos xardinos de toa Europa y tamién en Norteamérica. En Rusia, ye pervalible como petrina protectora de les granxes.[3] Se naturaliza llocalmente nel este de Norteamérica.[2][4]
Acer tataricum describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 1054, nel añu 1753.[5]
Acer: nome xenéricu que procede del llatín ǎcěr, -ĕris = (afiláu), referíu a les puntes carauterístiques de les fueyes o a la durez de la madera que, supuestamente, utilizar pa fabricar llances. Yá citáu en, ente otros, Pliniu'l Vieyu, 16, XXVI/XXVII, refiriéndose a unes cuantes especies de Pládanu.[6]
tataricum: epítetu xeográficu qu'alude al so localización en Tartaria.
Acer tataricum, el Pládanu de Tartaria, ye una especie botánica de pládanu, orixinaria del centru y el sureste d'Europa y suroeste d'Asia, dende Austria al este al suroeste de Rusia y el Cáucasu, y al sur a Turquía. La especie recibe'l nome polos pueblos tártaros del sur de Rusia.