Anemopaegma arvense, catuaba, ye una especie de planta nativa de Bolivia, Paraguái[1] y de la área del Cerrado y la Matu Atlánticu, en Brasil distribuyida por Tocantins, Rondônia, Maranhão, Bahia, Mato Grosso, Goiás, Mato Grosso do Sul, Minas Gerais, São Paulo, Rio de Janeiro y Paraná.[2]
Ye un subarbusto rastreru, rizomatuso, de flores blanques.
Utilizóse en medicina tradicional poles sos propiedaes antibacteriana, astringente, insecticida, antiinflamatoria, antidepresiva y estimulante del Sistema nerviosu central ente otres. El so usu ta contraindicáu n'embarazaes, naciellos y neños, y tamién en casu d'esistir problemes cardiacos, glaucoma o retención urinaria.[3][4]
Esta planta describióse per primer vegada en 1829 por José Mariano da Conceição Vellozo como Bignonia arvensis en Florae Fluminensis, seu, Descriptionum plantarum parectura Fluminensi sponte mascentium liber primus ad systema sexuale concinnatus y darréu tresferida de xéneru como Anemopaegma arvense por Carlos Stellfeld en Tribuna Farmacéutica 13: 275 en 1945.[5]
Anemopaegma arvense, catuaba, ye una especie de planta nativa de Bolivia, Paraguái y de la área del Cerrado y la Matu Atlánticu, en Brasil distribuyida por Tocantins, Rondônia, Maranhão, Bahia, Mato Grosso, Goiás, Mato Grosso do Sul, Minas Gerais, São Paulo, Rio de Janeiro y Paraná.
Anemopaegma arvense is a medicinal plant native to Cerrado vegetation in Brazil.
Anemopaegma arvense is a medicinal plant native to Cerrado vegetation in Brazil.
Anemopaegma arvense, catuaba, es una especie de planta nativa de Bolivia, Paraguay[1] y del área del Cerrado y la Mata Atlántica, en Brasil distribuida por Tocantins, Rondônia, Maranhão, Bahia, Mato Grosso, Goiás, Mato Grosso do Sul, Minas Gerais, São Paulo, Río de Janeiro y Paraná.[2]
Es un subarbusto rastrero, rizomatoso, de flores blancas.
Se ha utilizado en medicina tradicional por sus propiedades antibacteriana, astringente, insecticida, antiinflamatoria, antidepresiva y estimulante del Sistema nervioso central entre otras. Su uso está contraindicado en embarazadas, recién nacidos y niños, y también en caso de existir problemas cardíacos, glaucoma o retención urinaria.[3][4]
Esta planta fue descrita por primera vez en 1829 por José Mariano da Conceição Vellozo como Bignonia arvensis en Florae Fluminensis, seu, Descriptionum plantarum parectura Fluminensi sponte mascentium liber primus ad systema sexuale concinnatus y posteriormente transferida de género como Anemopaegma arvense por Carlos Stellfeld en Tribuna Farmacéutica 13: 275 en 1945.[5]
Anemopaegma arvense, catuaba, es una especie de planta nativa de Bolivia, Paraguay y del área del Cerrado y la Mata Atlántica, en Brasil distribuida por Tocantins, Rondônia, Maranhão, Bahia, Mato Grosso, Goiás, Mato Grosso do Sul, Minas Gerais, São Paulo, Río de Janeiro y Paraná.
Anemopaegma arvense là một loài thực vật có hoa trong họ Chùm ớt. Loài này được (Vell.) Stellfeld ex De Souza mô tả khoa học đầu tiên năm 1945.[1]
Anemopaegma arvense là một loài thực vật có hoa trong họ Chùm ớt. Loài này được (Vell.) Stellfeld ex De Souza mô tả khoa học đầu tiên năm 1945.