Drosera bulbigena (lat. Drosera bulbigena) - şehçiçəyikimilər fəsiləsinin şehçiçəyi cinsinə aid bitki növü.
Drosera bulbigena (lat. Drosera bulbigena) - şehçiçəyikimilər fəsiləsinin şehçiçəyi cinsinə aid bitki növü.
Drosera bulbigena ist eine fleischfressende Pflanze aus der Gattung Sonnentau (Drosera). Sie wurde 1903 von A. Morrison erstbeschrieben.
Drosera bulbigena ist eine kleine, ausdauernde, krautige, gekrümmte Pflanze mit 1 bis 2 pfriemförmigen Tragblättern am unteren Teil der Sprossachse. Die Sprossachse erreicht Längen von 3 bis 6 cm mit bis zu 12 einzeln stehenden Blättern entlang des aufrechten Stängels.
Die Blattspreiten sind nierenförmig, annähernd schildförmig, 2 mm lang und 2,5 mm breit. Sie zeigen nach außen und etwas nach unten. Längere Tentakeldrüsen befinden sich entlang des leicht konkaven Randes. Kleinere Tentakeldrüsen im Inneren. Die Blattstiele sind abgeflacht rund, 2 mm lang, 0,3 mm breit, etwas spitz zulaufend und völlig kahl.
Blütezeit ist von August bis September. Der Blütenstand sitzt an der Spitze der Pflanze und besteht aus 1 bis 3 weißen Blüten an 2 bis 4 mm langen, unbehaarten Blütenstielen. Die Kelchblätter sind goldgrün, lanzettlich, 2 mm lang und 1 mm breit. Die Ränder und die Spitze sind tief gefranst mit langen, schmalen, pfriemförmigen Fransen, die mit einer kleinen Drüse versehen sind, ansonsten jedoch unbehaart. Die Kronblätter sind breit verkehrt eiförmig, 5,5 mm lang und 4 mm breit, ihr äußeres Ende ist gestutzt und gezähnt. Die 5 Staubblätter sind 2,5 mm lang, die Staubfäden sind weiß, die Staubbeutel weiß mit rosa Spritzern, der Pollen ist gelb. Der Fruchtknoten ist grün, fast kugelförmig, 1 mm im Durchmesser und 0,8 mm lang. Die drei Griffel sind weiß, an der Basis rötlich, 1,5 mm lang und in wenige fadenförmige, einfache und einmal gegabelte Segmente geteilt. Jedes Segment verjüngt sich zu einem Punkt an der Spitze. Die Narbe sind weiß und an der Spitze des Griffelsegments geformt.
Die Knolle ist rot, kugelförmig, hat einen Durchmesser von rund 2 mm und ist umschlossen von einer schwarzen, papierartigen Blattscheide am Ende eines 4 cm langen, vertikalen Ausläufers. Wie alle sogenannten „Knollendrosera“ zieht sie sich zu Zeiten hoher Temperaturen und relativer Trockenheit in diese Knolle zurück und überdauert unterirdisch. Drosera bulbigena bildet regelmäßig 1 bis 2 Adventivwurzeln aus dem vertikalen Ausläufer. Diese Adventivwurzeln bilden zusätzliche Knollen, die in der folgenden Wachstumsperiode zu eigenständigen Pflanzen heranwachsen. Die Mutterknolle regeneriert ebenfalls jede Saison.
Die Art ist endemisch im Gebiet von Pinjarra und Coolup im Südwesten Australiens. Sie gedeiht dort an den Rändern von Sümpfen und tief liegenden Bereichen auf winterfeuchten torfigen Sandböden.
Drosera bulbigena gehört zur Untergattung Ergaleium, Sektion Ergaleium, also zu den kletternden Knollendrosera. Sie ähnelt Drosera radicans und kann leicht mit ihr verwechselt werden, hat aber im Gegensatz zu dieser rote Knollen und gegabelte Griffel.
Drosera bulbigena ist eine fleischfressende Pflanze aus der Gattung Sonnentau (Drosera). Sie wurde 1903 von A. Morrison erstbeschrieben.
Drosera bulbigena, the midget sundew,[1] is an erect perennial tuberous species in the genus Drosera that is endemic to Western Australia and occurs in an area near Perth and to its south along the coast. It grows to 3–6 cm (1–2 in) high and produces white flowers from August to October. D. bulbigena grows in swamps and winter-wet depressions.[1]
D. bulbigena was first described and named by Alexander Morrison in 1903.[2][3]
Drosera bulbigena, the midget sundew, is an erect perennial tuberous species in the genus Drosera that is endemic to Western Australia and occurs in an area near Perth and to its south along the coast. It grows to 3–6 cm (1–2 in) high and produces white flowers from August to October. D. bulbigena grows in swamps and winter-wet depressions.
Range of D. bulbigena in the wild.D. bulbigena was first described and named by Alexander Morrison in 1903.
Drosera bulbigena[1] es una especie de planta erecta tuberosa perenne del género Drosera, endémica de Australia Occidental donde se encuentra cerca de Perth y al sur a lo largo de la costa.[2][3]
Crece hasta alcanzar los 6,3 cm de altura. Produce flores blancas y altas desde agosto a octubre. Se encuentra en los pantanos y depresiones húmedas en invierno.[1]
D. bulbigena fue descrita por Alexander Morrison[4][5] y publicado en Transactions and Proceedings of the Botanical Society of Edinburgh 22, en el año 1903.[6]
Drosera: tanto su nombre científico –derivado del griego δρόσος (drosos): "rocío, gotas de rocío"– como el nombre vulgar –rocío del sol, que deriva del latín ros solis: "rocío del sol"– hacen referencia a las brillantes gotas de mucílago que aparecen en el extremo de cada hoja, y que recuerdan al rocío de la mañana.
bulbigena: epíteto latino que significa "con peciolos".[7]
Drosera bulbigena es una especie de planta erecta tuberosa perenne del género Drosera, endémica de Australia Occidental donde se encuentra cerca de Perth y al sur a lo largo de la costa.
Drosera bulbigena[1] este o specie de plante carnivore din genul Drosera, familia Droseraceae, ordinul Caryophyllales, descrisă de Morr..[2][3]
Este endemică în[2]:
Conform Catalogue of Life specia Drosera bulbigena nu are subspecii cunoscute.[2]
Drosera bulbigena este o specie de plante carnivore din genul Drosera, familia Droseraceae, ordinul Caryophyllales, descrisă de Morr..
Este endemică în:
Ashmore-Cartier Is.. Western Australia.Conform Catalogue of Life specia Drosera bulbigena nu are subspecii cunoscute.