الأسماء في صفحات التنقل
Der Nordinsel-Eisenholz (Metrosideros robusta) ist neben den aus der gleichen Gattung stammenden Südinsel-Eisenholz und Pohutukawa eine der bekanntesten Baumarten Neuseelands.
Das langsamwüchsige Nordinsel-Eisenholz beginnt sein Wachstum zunächst als Epiphyt, bildet aber bald Luftwurzeln aus und wächst dabei allmählich um seinen Wirt herum, so dass dieser in vielen Fällen letztendlich stirbt und sich der Baum über die ausgebildeten Wurzeln eigenständig versorgt. Große Exemplare können eine Höhe von 30 – in einzelnen Fällen bis zu 43 – Metern erreichen und sind meist selbst Wirt für eine Vielzahl von Epiphyten. Die bräunliche bis braun-graue Borke der Stämme ist rau und fällt leicht in rechteckigen Stücken ab. Der (wahre) Stammdurchmesser erreicht über 120 Zentimeter.
Die kreuzgegenständigen, kurz gestielten und relativ kleinen Laubblätter des Nordinsel-Eisenholz sind dick und lederig, meist bis 50 mm × 20 mm groß. Sie sind eiförmig bis elliptisch, ganzrandig und rundspitzig sowie meist eingebuchtet und kahl mit Öldrüsen.
Die Blüten erscheinen in end- oder achselständigen Schirmrispen. Die kurz gestielten, zwittrigen, meist roten Blüten mit doppelter Blütenhülle blühen im Dezember und Januar, haben einen Durchmesser von 30 mm und fallen vor allem durch ihre langen Staubblätter auf. Es ist ein kleiner Blütenbecher ausgebildet. Die Kelchblätter sind breit-dreieckig. Die kleinen, roten Kronblätter sind früh abfallend. Sie werden sowohl von Insekten als auch Vögeln wegen ihres Nektars aufgesucht. Der Fruchtknoten mit langem, schlankem Griffel ist mittel- bis halbunterständig. Das vegetative Wachstum folgt der Blüte im Januar bis März, in dieser Zeit wachsen die Zweige 70 bis 80 mm.[1][2]
Es werden kleine und vielsamige Kapselfrüchte gebildet.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 22.[3]
Das Holz ist hart, recht beständig und schwer.
Der Bestand der Nordinsel-Eisenholz wird vor allem durch die nach Neuseeland eingeschleppten Fuchskusu (Trichosurus vulpecula) bedroht, der selbst keine Fressfeinde hat und sich unter anderem von den Blättern der Rata-Bäume ernährt.[1]
Blätter
Blütenstand
Großes Exemplar
Der Nordinsel-Eisenholz (Metrosideros robusta) ist neben den aus der gleichen Gattung stammenden Südinsel-Eisenholz und Pohutukawa eine der bekanntesten Baumarten Neuseelands.
Ko te Rātā o Te Ika-a-Māui he rākau whakakake o Aotearoa. He rākau tino roa. I te tīmatanga he aka, ka piri, ka kopaki i te rākau kē, ka nātia, mate raua. Ka tupu hei rātā nui. Koia rā te take he nui ngā rātā he wharemoa te kātua.
Ko te ingoa pūtaiao ko Metrosideros robusta. Ko te ingoa i te reo Pākehā he Northern Rātā.
He whakaahua, he konae mō te Rāta o Te Ika-a-Māui kei te Wikimedia Commons.Ko te Rātā o Te Ika-a-Māui he rākau whakakake o Aotearoa. He rākau tino roa. I te tīmatanga he aka, ka piri, ka kopaki i te rākau kē, ka nātia, mate raua. Ka tupu hei rātā nui. Koia rā te take he nui ngā rātā he wharemoa te kātua.
Ko te ingoa pūtaiao ko Metrosideros robusta. Ko te ingoa i te reo Pākehā he Northern Rātā.
Metrosideros robusta, the northern rātā, is a forest tree endemic to New Zealand. It grows up to 25 metres (82 ft) or taller, and usually begins its life as a hemiepiphyte high in the branches of a mature forest tree; over centuries the young tree sends descending and girdling roots down and around the trunk of its host, eventually forming a massive, frequently hollow pseudotrunk composed of fused roots. In disturbed ground, or where there are gaps in the forest cover, northern rātā will grow on the ground with a normal but short trunk.
Northern rātā is found in the North Island from Te Paki in the north to Wellington in the south. Formerly widespread, it is now uncommon over large parts of its former range, and is apparently absent from all but the south-east of Hawkes Bay. In the South Island, northern rātā is common from Nelson to Greymouth and Hokitika. It reaches its southern limit near Lake Mahinapua at 42°4′ South latitude. The natural habitat is forest along the coasts and in the lowlands. In some parts of its range northern rātā occurs in montane forest. Formerly, with rimu (Dacrydium cupressinum) it was a dominant tree in a forest type known as rimu/rātā forest.
Northern rātā is a massive tree, easily distinguished from other Metrosideros species by its small, leathery, dark green leaves that are 25–50mm long by 15–25mm wide, and have a distinct notch at the tip. Young growth is generally pink and covered in fine rust-coloured hairs that are gradually shed as the foliage ages but tend to persist at the midrib and in the vicinity of the leaf base. The flowers, borne in sprays on the tips of branches, are a mass of dark scarlet stamens. Flowering peaks between November and January, and seeds take a year or slightly more to ripen. The bark is usually brown or grey-brown and rather corky and provides an ideal stratum for the roots of epiphytic plants such as Astelia species and Freycinetia banksii (kiekie). The wood is reddish brown, and the manner of its growth results in a twisted grain.
Northern rātā often begins life as hemi-epiphyte, and the resultant tree has a hollow trunk up to 4 m in diameter made up of interlocking roots that enclose the space left by the former host tree.
The host tree of epiphytic northern rātā is usually rimu. In former times, the tree was described as a 'strangler', however it may be that rātā can only establish in trees that are already in decline. Northern rātā usually occurs in hardwood, podocarp, and southern beech forests. It is often associated with such species as rewarewa, tawa, hīnau, kānuka, kahikatea, kāmahi, kohekohe, pukatea and māhoe.
The greatest threat to northern rata is browsing by introduced possums (Trichosurus vulpecula), which cause severe damage by eating the leaves, buds, flowers and young shoots of the tree. In severe cases this can lead to the death of the tree within two years. In some districts, this has resulted in the local loss of the species. The situation of the species has been improved through the efforts of Project Crimson. Hybridisation with pōhutukawa is another threat to the survival of northern rātā. Pōhutukawa has naturalised in areas south of its natural range, and poses a problem in localities where the northern or southern rātā species are present. Other threats include cutting for firewood, and forest clearance for roading or construction.
Northern rātā may be propagated readily from fresh seed. Viability of the seed drops quickly after a few weeks or if it is allowed to dry out. Cuttings do not strike readily, but better results can be obtained from using water shoots.
At least three cultivars of northern rātā have been released.[1] There are also known cultivars of hybrids between northern rātā and pōhutukawa (known as Metrosideros ×sub-tomentosa), and between northern rātā and southern rātā.[2] Known cultivars include:
∞ Hybrid of northern rātā and southern rātā
¤ Hybrid of northern rātā and pōhutukawa
Metrosideros robusta, the northern rātā, is a forest tree endemic to New Zealand. It grows up to 25 metres (82 ft) or taller, and usually begins its life as a hemiepiphyte high in the branches of a mature forest tree; over centuries the young tree sends descending and girdling roots down and around the trunk of its host, eventually forming a massive, frequently hollow pseudotrunk composed of fused roots. In disturbed ground, or where there are gaps in the forest cover, northern rātā will grow on the ground with a normal but short trunk.
El árbol rata del norte (Metrosideros robusta), es endémico de los grandes bosques de Nueva Zelanda. En ese país se les llama rata a los árboles del género Metrosideros, el término rata se deriva del vocablo del idioma maorí rātā y nada tiene que ver su nombre con los roedores. Crece hasta 25 m o más, y usualmente inicia su vida como hemi-epífita en las ramas de un árbol maduro, por muchos años el joven árbol manda enrolladoras raíces hacia abajo y alrededor del tronco de su huésped, eventualmente formando un macizo, y con frecuencia un pseudotronco hueco compuesto de raíces pegadas. En terrenos alterados o en espacios abiertos en la cobertura boscosa, el árbol rata del norte crece con un tronco normal pero corto.
El árbol rata del norte se encuentra en la Isla del Norte desde Te Paki al norte de Wellington en el sur. Antiguamente muy distribuido, ahora no es frecuente en las grandes extensiones de su anterior distribución y ya no se le encuentra en Hawkes Bay. En la Isla del Sur, el árbol rata del norte es común desde Nelson hasta Greymouth y Hokitika. Alcanza su límite sur cerca del Lago Mahinapua a 42° latitud. El hábitat natural es los bosques a lo largo de las costas y en las tierras bajas. Anteriormente, junto con el rimu (Dacrydium cupressinum) fue uno de los árboles dominantes en un tipo de formación forestal conocida como bosque rimu/rata.
El árbol rata del norte es un árbol macizo, fácilmente distinguible de otras especies de Metrosideros por sus hojas verde oscuras y aterciopeladas que miden 25-50 mm de longitud por 15-25 mm de ancho, y tienen una ruptura distintiva en la punta. Las hojas jóvenes son generalmente rosas con finos vellos de color óxido que gradualmente se caen mientras el follaje madura pero tiende a persistir en la vena central y en las partes cercanas de la base de la hoja. Las flores nacen en racimos de las puntas de las ramas, son una masa de estambres escarlata. La floración está en su pico entre noviembre y enero, y las semillas toman un año o un poco más en madurar. La corteza es usualmente café o verde-café y algo acorchada y provee un estrato ideal para las raíces de plantas epífitas como especies de Astelia y Freycinetia banksii (kiekie). La madera es café rojiza. Y la manera de su crecimiento resulta en un grano torcido.
El árbol rata del norte empieza su vida como una hemihepífita, y el árbol resultante tiene un tronco hueco de hasta 4 m de diámetro compuesto de raíces enredadas que encierran un espacio dejado por el antiguo árbol huésped. En tiempos antiguos el árbol fue descrito como 'estrangulador', sin embargo pudiera ser que el rata del norte se puede establecer en árboles que ya están en declive. El árbol huésped del rata del norte es usualmente Dacrydium cupressinum (rimu). El rata del norte usualmente crece en bosques de madera dura de podocarpos y hayas australes. Está con frecuencia asociado con especies como Knightia excelsa (rewarewa), Beilschmiedia tawa (tawa), Elaeocarpus dentatus (hinau), Kunzea ericoides (kanuka), Dacrycarpus dacrydioides (kahikatea), Weinmannia racemosa (kamahi), Dysoxylum spectabile (kohekohe), Laurelia novae-zelandiae (pukatea) y Melicytus ramiflorus (mahoe).
La más grande amenaza para el árbol rata del norte es el mordisqueo del possum (Trichosurus vulpecula), el cual causa un daño severo a las hojas, yemas, flores y brotes jóvenes del árbol. En casos severos esto puede llevar a la muerte del árbol en dos años.
La situación del árbol ha mejorado a través de los esfuerzos del Proyecto Carmesí (Project Crimson). La hibridación con el pohutukawa (Metrosideros excelsa) es otra amenaza para el árbol rata del norte. El pohutukawa se ha naturalizado en áreas al sur de su rango natural e implica un problema en localidades donde Metrosideros umbellata (árbol rata del sur) está presente. Otras amenazas incluyen la tala para uso de leña, y el clareo del bosque para el desarrollo de carreteras y construcciones.
El árbol rata del norte puede ser propagado desde la semilla fresca. La viabilidad de la semilla decae rápidamente después de unas pocas semanas o si se permite que se sequen completamente, los esquejes no pegan rápidamente, sin embargo se obtienen mejores resultados si se sumergen en agua antes hasta que aparezcan los primeros brotes.
El árbol rata del norte (Metrosideros robusta), es endémico de los grandes bosques de Nueva Zelanda. En ese país se les llama rata a los árboles del género Metrosideros, el término rata se deriva del vocablo del idioma maorí rātā y nada tiene que ver su nombre con los roedores. Crece hasta 25 m o más, y usualmente inicia su vida como hemi-epífita en las ramas de un árbol maduro, por muchos años el joven árbol manda enrolladoras raíces hacia abajo y alrededor del tronco de su huésped, eventualmente formando un macizo, y con frecuencia un pseudotronco hueco compuesto de raíces pegadas. En terrenos alterados o en espacios abiertos en la cobertura boscosa, el árbol rata del norte crece con un tronco normal pero corto.
Metrosideros robusta (ook bekend als Noordelijke rata) is een plant uit de mirtefamilie (Myrtaceae). De boom is endemisch in Nieuw-Zeeland. De boom kan een groeihoogte van 25 meter of meer bereiken.
De soort komt voor op het Noordereiland, van Te Paki in het noorden tot in Wellington in het zuiden. Verder komt de soort ook voor in het noordwestelijke deel van het Zuidereiland, waar hij algemeen voorkomt in het gebied tussen Nelson en Greymouth en Hokitika. Het Lake Mahinapua vormt de meest zuidelijke grens. De boom groeit in kust- en laaglandbossen, maar in sommige delen ook in montane bossen.
Metrosideros robusta (ook bekend als Noordelijke rata) is een plant uit de mirtefamilie (Myrtaceae). De boom is endemisch in Nieuw-Zeeland. De boom kan een groeihoogte van 25 meter of meer bereiken.
De soort komt voor op het Noordereiland, van Te Paki in het noorden tot in Wellington in het zuiden. Verder komt de soort ook voor in het noordwestelijke deel van het Zuidereiland, waar hij algemeen voorkomt in het gebied tussen Nelson en Greymouth en Hokitika. Het Lake Mahinapua vormt de meest zuidelijke grens. De boom groeit in kust- en laaglandbossen, maar in sommige delen ook in montane bossen.
Metrosideros robusta (engelsk Northern rātā) er eit tre i Metrosideros-slekta som er endemisk på New Zealand. Det er eit stort skogdannande tre som kan bli 25 meter eller meir. Det er typisk ein hemiepifytt som startar livet som ein epifytt høgt oppe i greinene til andre tre. Det omgjev gradvis vertstreet med røter heilt til det dannar ein massiv, ofte hol stamme danna av samanvaksne røter. På forstyrra mark, eller der det er hol i skogdekket, kan planten byrja livet på bakken og danna ein normal, men kortare stamme.
Arten veks på Nordøya på New Zealand frå Te Paki i nord til Wellington i sør. Treet var tidlegare utbreidd, men er blitt sjeldan i store delar av sitt tidlegare utbreiingsområde. Til dømes finst det ikkje lenger i Hawkes Bay. På Sørøya er arten utbreidd frå Nelson til Greymouth og Hokitika. Den sørlege grensa for utbreiingsområdet ligg nær Mahinapua-sjøen ved 42°4′ sørleg breiddegrad.
Det naturlege habitatet er skog langs kysten og i låglandet. I nokre delar av utbreiingsområdet veks M. robusta i fjellskog. Tidlegare var arten eit hovudtre i ein skogtype kjend som rimu/rātā, saman med rimu (Dacrydium cupressinum).
Metrosideros robusta er eit stort tre som lett kan skiljast frå andre artar i Metrosideros-slekta gjennom dei små, lêraktige, mørkegrøne blada sine. Dei er 25-50 mm lange og 15-25mm breie, og har eit særmerkt hakk i ytterenden.
Unge skot er vanlegvis rosa og dekt av fine, rustfarga hår som gradvis blir felte, men som ofte blir verande ved midten og basen av bladet. Blomane sit i grupper ved enden av greinene, og er danna av ei rekkje mørkeraude støvberarar. Treet blomstrar mest mellom november og januar, og frøa mognar i løpet av eit år eller meir. Borken er som regel brun eller gråbrun og ganske korkaktig. Han dannar eit godt grunnlag for røtene til epifytiske plantar som artar av Astelia og for kiekie eller 'Freycinetia banksii. Veden er raudleg.
M. robusta byrjar ofte livet som ein hemp-epifytt, og det mogne treet kan derfor ha ein hol stamme stammen med diameter på opptil 4 diameter danna av røter som rammar inn rommet det tidlegare vertstreet fylte.
Vertstreet til M. robusta er so, regel rimu, Dacrydium cupressinum. Tidlegare meinte ein at vertstreet blei drepe av epifytten, men det kan også vera at M. robusta berre kan etablera seg i tre som allereie er i tilbakegang.
Ein finn M. robusta i skogar med tre frå gultrefamilien og sørbøk-slekta (Nothofagus). Treet veks ofte saman med artart som rewarewa (Knightia excelsa), tawa (Beilschmiedia tawa), hīnau Elaeocarpus dentatus), kānuka (Kunzea ericoides), kahikatea (Dacrycarpus dacrydioides), kāmahi (Weinmannia racemosa), kohekohe (Dysoxylum spectabile), pukatea (Laurelia novae-zelandiae) og māhoe (Melicytus ramiflorus).
Det største trugsmålet mot M. robusta er beiting frå pungrev (engelsk possum, Trichosurus vulpecula). Denne kan gjera stor skade gjennom å eta lauv, knoppar, blomar og unge skot på treet. I alvorlege tilfelle kan dette gjera at treet døyr i løpet av toår. Nokre stader har ein heilt mista treet på grunn av dette trugsmålet. Tilstanden har betra seg etter innsats frå konserveringsorganisasjonar som Project Crimson.
Hybridisering med slektningen pōhutukawa er eit anna trugsmål mot arten. Pōhutukawa har spreidd seg lenger sør enn treet opphavleg voks, og skaper problem der det også finst rātā - M. robusta eller Metrosideros umbellata. Andre trugsmål er felling av treet for ved og skogrydding for veg- eller anna byggjearbeid.
Treet spirer lett frå nye frø. Frøet taper raskt spireevne etter nokre veker eller om det får tørka ut. Stiklingar dannar ikkje røter lett, men ein kan få betre resultat om ein bruker rotskot.
Det er sleppt minst tre kultivarar av nordleg rātā.[1] Ein kjenner også til kultivarar som er hybridar av nordleg rātā og pōhutukawa (Metrosideros ×sub-tomentosa), og mellom nordleg rātā og sørleg rātā.[2] Nokre kultivarar er:
Namn År introdusert Blomefarg Introdusert av Meknad M. robusta ‘Kawa Copper’ [1] 2001 Oransje-raud Deane Keir Koparfarga nye skot. M. robusta ‘Krinkley’ [1] 1992 Oransje-raud - Variegert lauv med karakteristisk brett. Også seld som M. robusta ‘Tane’s Gold’ av Duncan & Davies i 1996 og M. robusta ‘Twistie’. M. robusta ‘Rangitoto Island’ [3] - Skarlagensraud Graeme Platt Teken frå Rangitoto-øya. M. ×sub-tomentosa ‘Hauparapara’¤ [2] Seint 1980-tal Oransje-raud Graeme Platt Teken frå Hauparapara-elva i Bay of Plenty. M. ×sub-tomentosa ‘Mistral’¤ [2] - Mørk skarlagensraud Graeme Platt Teken frå Coromandel påCoromandelhalvøya. Metrosideros ‘Sentinel Flame’∞ [2] 2007 Sterkt raud[4] Graeme Platt / Vibrant Earth nursery Teken frå anten Great Barrier Island eller Nelson.∞ Hybrid av nordleg rātā og sørleg rātā
¤ Hybrid av nordleg rātā og pōhutukawa
Metrosideros robusta (engelsk Northern rātā) er eit tre i Metrosideros-slekta som er endemisk på New Zealand. Det er eit stort skogdannande tre som kan bli 25 meter eller meir. Det er typisk ein hemiepifytt som startar livet som ein epifytt høgt oppe i greinene til andre tre. Det omgjev gradvis vertstreet med røter heilt til det dannar ein massiv, ofte hol stamme danna av samanvaksne røter. På forstyrra mark, eller der det er hol i skogdekket, kan planten byrja livet på bakken og danna ein normal, men kortare stamme.
Metrosideros robusta é uma espécie de árvore de grande porte endêmica da Nova Zelândia. Ela cresce até 25 metros de altura ou mais, e, geralmente, começa a sua vida como uma hemiepífita alta nos ramos de uma árvore de floresta madura; ao longo dos séculos a árvore jovem envia raízes para baixo e ao redor do tronco de seu hospedeiro, eventualmente formando um pseudotronco maciço, frequentemente oco composto por raízes fundidas.[1]
|acessodata= (ajuda) Metrosideros robusta é uma espécie de árvore de grande porte endêmica da Nova Zelândia. Ela cresce até 25 metros de altura ou mais, e, geralmente, começa a sua vida como uma hemiepífita alta nos ramos de uma árvore de floresta madura; ao longo dos séculos a árvore jovem envia raízes para baixo e ao redor do tronco de seu hospedeiro, eventualmente formando um pseudotronco maciço, frequentemente oco composto por raízes fundidas.
Metrosideros robusta là một loài thực vật có hoa trong Họ Đào kim nương. Loài này được A.Cunn. mô tả khoa học đầu tiên năm 1839.[1]
Bài viết phân họ thực vật Myrtoideae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Metrosideros robusta là một loài thực vật có hoa trong Họ Đào kim nương. Loài này được A.Cunn. mô tả khoa học đầu tiên năm 1839.
