الأسماء في صفحات التنقل
Cvrčík mravenčí (Myrmecophilus acervorum) je zástupce hmyzu, řádu rovnokřídlí z rodu cvrčíků. Tento řád čítá cca 8 druhů. Je to nejmenší druh řádu rovnokřídlých v České republice.
Velikost 2 až 3,5 milimetrů, délka kladélka 1,5 - 1,8 mm. Hmyz s proměnou nedokonalou, tedy vajíčko, nymfa (několikrát se svléká) a dospělec. Chodidla zadních nohou má tříčlenná, zadní stehna ztlustlá, vejčitá, a holeně jsou opatřeny dlouhými trny. Oči má malé, sotva patrné. Štěty na zadní části těla jsou krátké a zesílené. Barva tmavě až rezavě hnědá, s nestejně širokými proužky, vodorovně po těle. Cvrčík mravenčí nestriduluje, a je němý.
Aktivita dospělého imaga je od července do října.
Vyskytuje se roztroušeně v teplých oblastech, převážně v Polsku, Rakousku, Německu, České republice, Slovenské Republice, Ukrajině a v Maďarsku, do nadmořské výšky zhruba 500m nad mořem. V České republice hojný.
Žije v hnízdech teplomilných druhů mravenců, hlavně pod kameny. Přednost dává mravencům rodu Lasius niger.
Ke zrodu nového jedince dochází ve veliké míře především partenogeneticky mimo mraveniště, prostřednictvím dospělých samic, či větších nymf. Takto především ve střední Evropě.
Tento druh není škůdce.
Tento druh není v České republice chráněný.
ČIHAŘ, Jiří, a kol. Příroda v ČSSR. Praha: Práce vydavatelství a nakladatelství ROH, 1988. 24-003-88.
Cvrčík mravenčí (Myrmecophilus acervorum) je zástupce hmyzu, řádu rovnokřídlí z rodu cvrčíků. Tento řád čítá cca 8 druhů. Je to nejmenší druh řádu rovnokřídlých v České republice.
Die Ameisengrille (Myrmecophilus acervorum) ist eine Langfühlerschrecke aus der Familie der Ameisengrillen (Myrmecophilidae). Sie lebt in Gesellschaft mit Ameisen. Die Art ist in Europa weit verbreitet. Auf Grund ihrer versteckten Lebensweise und geringen Größe sind Lebensweise und Verbreitung nur unzureichend untersucht.
Ameisengrillen werden 2,5 bis 4 Millimeter lang und sind damit die kleinsten mitteleuropäischen Langfühlerschrecken. Sie haben einen elliptisch geformten, gedrungenen Körper, der dorsoventral etwas abgeflacht ist. Die Grundfarbe des Körpers ist hell- bis dunkelbraun, die Ränder von Pro- und Mesonotum am Thorax sind aber auffallend heller gefärbt. Flügel und Gehörorgane sind nicht ausgebildet, die Facettenaugen sind nicht voll entwickelt. Die Fühler sind relativ kurz und kräftig. Die Schenkel (Femora) der Hinterbeine sind stark verdickt. Die spindelförmigen Cerci stehen am Hinterleibsende rechtwinkelig zu beiden Seiten ab. Die Legeröhre (Ovipositor) ist kräftig gebaut. Männchen sind bislang nicht nachgewiesen. Die Art ist in Mitteleuropa unverwechselbar.
Von manchen Autoren wurden zwei Formen unterschieden, die sich in ihrer Größe unterscheiden; diese wurden zum Teil sogar als eigene Arten angesehen. Da die beiden Formen jedoch auch nebeneinander im selben Ameisennest auftreten und es dazwischen Übergangsformen gibt, kann auf Grund der fehlenden taxonomisch verwertbaren Unterschiede davon ausgegangen werden, dass eine solche Unterscheidung nicht gerechtfertigt ist.
Die genaue Verbreitung der Tiere ist auf Grund ihrer versteckten Lebensweise schlecht dokumentiert. Die Art kommt zumindest vom Norden Frankreichs über Luxemburg, Deutschland, Österreich, Polen, Ungarn, Tschechien, die Slowakei und Rumänien bis nach Russland vor. Aktuell breitet sich die Art an ihrer nordwestlichsten Verbreitungsgrenze stark aus, es ist eine Zunahme der Nachweise in Nordrhein-Westfalen zu verzeichnen[1] und ein erster Nachweis aus den Niederlanden bekannt geworden.[2] In Südeuropa und Nordafrika kommen weitere Arten der Gattung Myrmecophilus vor, die Myrmecophilus acervorum sehr ähneln. Die Tiere leben in verschiedenen Lebensräumen, wie etwa Parks und Wäldern, auf Magerrasen, in Kiesgruben, auf Industriebrachen[1] und an Feldrainen, aber auch im Siedlungsgebiet. Man findet sie fast ausschließlich in Ameisennestern und nur selten abseits von diesen.
Die Ameisengrille lebt vergesellschaftet mit Ameisen. Es handelt sich um eine Inquiline, nicht jedoch um einen Parasiten, wie häufig in der Literatur angegeben. Über die Nahrungsaufnahme ist nur von wenigen Einzelbeobachtungen unter Laborbedingungen bekannt, vermutlich frisst sie in den Nestanlagen alles Verwertbare. Man konnte sie bislang, außer bei den Urameisen (Ponerinae), bei bodenbewohnenden Gattungen aller übrigen mitteleuropäischen Unterfamilien, wie etwa Myrmica, Tetramorium, Tapinoma, Formica oder Lasius nachweisen; letztere werden aber besonders bevorzugt. Wahrscheinlich wird die Ameisengrille in den Nestern geduldet, da sie den individuellen Geruch eines Nestes annehmen können. Bei Versuchen wurde festgestellt, dass sie sich sehr zurückhaltend verhalten und bei Berührung mit Ameisen sehr schnell ausweichen, wenn man sie in ein fremdes Nest setzt.
Die Tiere besitzen weder Stridulations- noch Hörorgane und geben keine Laute von sich. Man geht davon aus, dass sich die Art, anders als die übrigen Vertreter der Gattung, ausschließlich parthenogenetisch vermehrt, da bislang noch keine männlichen Ameisengrillen gefunden wurden. Die Eier werden einzeln abgelegt, wobei zumindest 24 Stunden zwischen zwei Eiablagen liegen. Die Entwicklung bis zum adulten Insekt benötigt zwei Jahre. Man findet die Imagines von April bis Oktober, vermutlich überwintern sie auch.
Die Lebensweise, Verbreitung und die Habitatansprüche der Ameisengrille sind nur unzureichend erforscht. Da die Art unspezifische Lebensräume annimmt und ungefährdete Ameisenarten nutzt, häufiger sogar als Kulturfolger in Gärten und auf Industriebrachen auftritt, muss nicht von einer Gefährdung ausgegangen werden.[1] In Deutschland wird die Art in der Roten Liste in Kategorie "D", „Datenlage defizitär“ eingestuft.
Die Ameisengrille (Myrmecophilus acervorum) ist eine Langfühlerschrecke aus der Familie der Ameisengrillen (Myrmecophilidae). Sie lebt in Gesellschaft mit Ameisen. Die Art ist in Europa weit verbreitet. Auf Grund ihrer versteckten Lebensweise und geringen Größe sind Lebensweise und Verbreitung nur unzureichend untersucht.
Кадимки кумурскауюкчул (лат. Myrmecophilus acervorum) – кумурсканын уюгунан жан багуучу кара чегиртке.
Myrmecophilus acervorum is an orthopteran insect belonging to the family Myrmecophilidae (the ant-loving crickets). This continental European species is probably the most widespread and most frequently encountered member of this rather obscure family found in Europe. It is also by far the smallest orthopteran found in Western Europe, with its total adult length never exceeding 3.5 mm (0.14 in).[1]
As with other members of the family, this insect lives its whole lifecycle as an inquiline within ants' nests. M. acervorum is known to live with more than 20 different ant species. This specialized way of life has led this insect and its relatives to evolve many morphological differences compared to other orthopterans, including complete absence of wings (as they never leave their host nest) and hearing organs (as they no longer use stridulation), and much reduced eyesight, as well as their very small size.
These tiny insects are dark brown with paler bands and prominent cerci, which serve as their primary sensory organs. Adults are found throughout the year, and take up to two years to reach adulthood from hatching. In this species, the females reproduce parthenogenetically.
Myrmecophilus acervorum is an orthopteran insect belonging to the family Myrmecophilidae (the ant-loving crickets). This continental European species is probably the most widespread and most frequently encountered member of this rather obscure family found in Europe. It is also by far the smallest orthopteran found in Western Europe, with its total adult length never exceeding 3.5 mm (0.14 in).
As with other members of the family, this insect lives its whole lifecycle as an inquiline within ants' nests. M. acervorum is known to live with more than 20 different ant species. This specialized way of life has led this insect and its relatives to evolve many morphological differences compared to other orthopterans, including complete absence of wings (as they never leave their host nest) and hearing organs (as they no longer use stridulation), and much reduced eyesight, as well as their very small size.
These tiny insects are dark brown with paler bands and prominent cerci, which serve as their primary sensory organs. Adults are found throughout the year, and take up to two years to reach adulthood from hatching. In this species, the females reproduce parthenogenetically.
Myrmecophilus acervorum, vrsta sičušnog ravnokrilca raširenog diljem Europe, koji pripada porodici Myrmecophilidae, čije ime doslovno znači zrikaci mravoljupci.
Poput ostalih pripadnika roda Myrmecophilus, i ova vrsta živi udomaćena po mravljim gnijezdima, a za ovu vrstu je poznato da živi među dvadesetak različitih vrsta mrava. Zbog potpuno različitog načina života (nikad ne napuštaju gnijezdo domaćina) dosta se razlikuju od ostalih ravnokrilaca, pa su čak potpuno izgubili krila, slušne organe (više se ne koriste stridulacijom), vid im je uveliko smanjen, i daleko su manji od ostalih pripadnika reda Orthoptera.
Tamnosmeđe su boje sa svjetlijim prugama. Cerci (singular cercus), parni nastavci mnogih arthropoda, im primarno služe kao senzorni organi. Vrsta M. acervorum ne naraste nikad više od 3.5 milimetra (0.14 inča).
Myrmecophilus acervorum, vrsta sičušnog ravnokrilca raširenog diljem Europe, koji pripada porodici Myrmecophilidae, čije ime doslovno znači zrikaci mravoljupci.
Il grillo mirmecofilo di Panzer (Myrmecophilus acervorum (Panzer, 1799)) è un ortottero mirmecofilo appartenente alla famiglia Myrmecophilidae.[1]
Sono ortotteri di piccole dimensioni (2,5-4 mm), dal corpo ovaliforme, appiattito, privi di ali, di colore bruno-rossastro.[2]
La femmina ha un ovopositore lungo 1,5-1,8 mm.
Questa specie compie il suo intero ciclo vitale come ospite cleptoparassita di colonie di diverse specie di Formicidae, nutrendosi del rigurgito delle operaie (trofallassi) o predando larve e uova.[2] Per evitare di essere riconosciuta, assume lo stesso odore della specie parassitata, modificando la composizione degli idrocarburi della sua cuticola[3]. Tra le specie parassitate vi sono Lasius spp. (L. alienus, L. flavus, L. niger), Formica spp., Tetramorium spp., Camponotus spp., Messor spp., Myrmica spp., Polyergus spp., Tapinoma spp.[1][4].
Si riproduce per partenogenesi[2]. Le femmine depongono le loro uova nei formicai di specie di piccole dimensioni. Lo sviluppo delle neanidi dura due anni, durante i quali esse migrano nei formicai di specie via via più grandi. L'aspettativa di vita dell'insetto adulto è di circa due anni.
La specie ha un areale che comprende buona parte dell'Europa, il Nordafrica e il Medio Oriente[5].
In Europa è certamente presente in Spagna, Italia, Austria, Germania, Repubblica Ceca, Slovacchia, Slovenia, Bosnia ed Erzegovina, Serbia, Kosovo, Montenegro, Croazia, Polonia, Bulgaria, Romania, Ungheria e Russia centrale. Dubbia la presenza in Francia.
Il grillo mirmecofilo di Panzer (Myrmecophilus acervorum (Panzer, 1799)) è un ortottero mirmecofilo appartenente alla famiglia Myrmecophilidae.
De mierenkrekel (Myrmecophilus acervorum, vroeger: Myrmecophila acervorum) is een rechtvleugelig insect uit de familie Myrmecophilinae. De mierenkrekel behoort tot de krekelachtigen (Ensifera) maar lijkt enigszins op een mier.
De mierenkrekel is een onopvallende soort vanwege de bruine kleur en het zeer kleine, afgeplatte lichaam, dat een lengte van 2 tot maximaal 3 millimeter bereikt, de mannetjes blijven nog kleiner[1]. Het lichaam is ongevleugeld en ook vleugelstompjes ontbreken, het halsschild is moeilijk van het achterlijf te onderscheiden en is onopvallend. De lichaamskleur is bruin, de onderrand van het halsschild en de eerste bovenste segmentplaat zijn duidelijk lichter zodat een dubbele dwarsstreep ontstaat. De antennes zijn ongeveer even lang als lichaam en grotendeels bruin van kleur, ze vallen op door de geelbruine punt. De cerci (achterlijfsaanhangsels) zijn sterk verbreed en staan naar boven gericht. Ze zijn sterk behaard wat bij andere groepen van rechtvleugeligen niet voorkomt.
De mierenkrekel heeft in tegenstelling tot alle andere krekels en sprinkhanen het vermogen tot stridulatie verloren en kan dus geen geluid meer maken. Ook de gehoororganen zijn gedegenereerd. Uiterlijk lijkt de mierenkrekel meer op een nimf van een kakkerlak dan op een krekel. De mierenkrekels uit het geslacht Myrmecophilus zijn onderling zeer moeilijk uit elkaar te houden omdat ze sterk op elkaar lijken en ook de levenswijze is vrijwel identiek. Als ze met andere groepen van rechtvleugeligen worden vergeleken zijn ze echter niet te verwarren.
De mierenkrekel komt niet voor in Nederland en België maar is een Zuid-Europese soort. In Duitsland komt de krekel in een geïsoleerde populatie voor rond Koblenz, zo'n 100 kilometer van de Belgische en 150 km van de Nederlandse grens. In Frankrijk is een grotere populatie rond Reims. Verder komt de mierenkrekel voor in oostelijk Europa met als westelijke grens zuidoostelijk Duitsland[1].
Het bijzondere uiterlijk van de mierenkrekel is te danken aan de levenswijze. Mierenkrekels leven samen (symbiose) met mieren en zijn uitsluitend te vinden in mierennesten. In tegenstelling tot vrijwel alle andere rechtvleugeligen leeft de mierenkrekel ondergronds. Ander krekelsoorten schuilen soms in holletjes maar foerageren buiten op zoek naar voedsel. De mierenkrekel leeft echter obligaat ondergronds en altijd in mierennesten. Over wat de krekel doet in het nest is niet veel bekend. Van larven van sommige zweefvliegen weten we dat ze de afvalstoffen van mieren eten waardoor ze getolereerd worden maar de mierenkrekel eet waarschijnlijk de larven en eieren van de mieren. Hoe de krekel erin slaagt de mieren te omzeilen is niet bekend. Nestindringers worden door mieren direct aan stukken geknipt en vermoed wordt dat de krekel de nestgeur aanneemt om de mieren te misleiden.
Het uiterlijk van de mierenkrekel hangt samen met de levenswijze vanwege het enigszins mier-achtige uiterlijk. Omdat de krekel ondergronds leeft, zijn ogen nutteloos en de krekel navigeert voornamelijk op de tast. De omhoog gerichte en behaarde cerci dienen net als de gevoelige antennes als tastzintuig.
Over de voortplanting is vrijwel niets bekend. In sommige populaties lijken de mannetjes te ontbreken en planten de vrouwtjes zich maagdelijk voort[1].
Bronnen, noten en/of referentiesReferenties
Bronnen
De mierenkrekel (Myrmecophilus acervorum, vroeger: Myrmecophila acervorum) is een rechtvleugelig insect uit de familie Myrmecophilinae. De mierenkrekel behoort tot de krekelachtigen (Ensifera) maar lijkt enigszins op een mier.
Mrowiszczak mrówkomirek (Myrmecophilus acervorum) – gatunek myrmekofilnego owada z rzędu prostoskrzydłych, z rodziny mrowiszczaków (Myrmecophilidae). Gatunek prawdopodobnie pochodzący z Azji, obecnie występujący także w Środkowej i Południowej Europie. Rodzaj zależności międzygatunkowych pomiędzy mrowiszczakami a mrówkami najczęściej określany jest jako synechtria.
Mrowiszczaki są brunatnorude, pokryte jedwabistymi włoskami. Samice osiągają długość 3 mm, samce są mniejsze i osiągają maksymalnie 1,5 mm. Obie płci są bezskrzydłe. Owady tego gatunku występują w gniazdach różnych gatunków mrówek z rodzajów Lasius, Formica, Camponotus i Tetramorium[1]. Mrowiszczaki mają uwstecznione oczy, pozbawione są skrzydeł i ich pokryw. W ciemności owady tego gatunku orientują się za pomocą długich czułków, na których znajdują się wrażliwe narządy zmysłów. Samice owadów tego gatunku rozmnażają się partenogenetycznie. Jedna samica składa do 50 jaj[potrzebny przypis]. W mrowisku występują jednocześnie różne stadia rozwojowe mrowiszczaka.
W Polsce jest jedynym przedstawicielem rodziny Myrmecophilidae. Wykazany z Górnego Śląska, okolic Wejherowa, Nowej Słupi, Zwierzyńca, Poznania, z Podkowy Leśnej, Kazimierza Dolnego, Puław, Buska, Skwierzyny, Kwidzyna i Nowogardu[1].
Mrowiszczak mrówkomirek (Myrmecophilus acervorum) – gatunek myrmekofilnego owada z rzędu prostoskrzydłych, z rodziny mrowiszczaków (Myrmecophilidae). Gatunek prawdopodobnie pochodzący z Azji, obecnie występujący także w Środkowej i Południowej Europie. Rodzaj zależności międzygatunkowych pomiędzy mrowiszczakami a mrówkami najczęściej określany jest jako synechtria.
Mrowiszczaki są brunatnorude, pokryte jedwabistymi włoskami. Samice osiągają długość 3 mm, samce są mniejsze i osiągają maksymalnie 1,5 mm. Obie płci są bezskrzydłe. Owady tego gatunku występują w gniazdach różnych gatunków mrówek z rodzajów Lasius, Formica, Camponotus i Tetramorium. Mrowiszczaki mają uwstecznione oczy, pozbawione są skrzydeł i ich pokryw. W ciemności owady tego gatunku orientują się za pomocą długich czułków, na których znajdują się wrażliwe narządy zmysłów. Samice owadów tego gatunku rozmnażają się partenogenetycznie. Jedna samica składa do 50 jaj[potrzebny przypis]. W mrowisku występują jednocześnie różne stadia rozwojowe mrowiszczaka.
W Polsce jest jedynym przedstawicielem rodziny Myrmecophilidae. Wykazany z Górnego Śląska, okolic Wejherowa, Nowej Słupi, Zwierzyńca, Poznania, z Podkowy Leśnej, Kazimierza Dolnego, Puław, Buska, Skwierzyny, Kwidzyna i Nowogardu.
Navadni mravljinčar (znanstveno ime Myrmecophilus acervorum) je vrsta kobilice iz družine mravljinčarjev, ki živi kot zajedavec v gnezdih različnih vrst mravelj.
Podobno kot ostali predstavniki rodu Myrmecophilus (dobesedno »ljubitelj mravelj«) ima več prilagoditev na življenje v mravljiščih. Najopaznejša je majhna telesna velikost, odrasli namreč dosežejo 1,5 do 3,5 mm v dolžino, s čemer so daleč najmanjši predstavniki evropske favne kobilic. Poleg tega so brez kril in se ne oglašajo, za razliko od številnih drugih kratkotipalčnic, ki proizvajajo zvok s stridulacijo. Značilna sta tudi svetlejša obroča okrog telesa in par velikih cerkov na koncu zadka, s katerima tipajo.
Za vrsto so znane le samice, ki se razmnožujejo partenogenetsko. Jajčeca odlagajo med marcem in oktobrom v prst pod gnezdom, pozimi pa hibernirajo. Nimfe lahko razločimo od odraslih živali le po mikroskopskih znakih, kot je dolžina leglice, število dlačic na cerkih in število trnov na nogah.
Živijo v gnezdih (mravljiščih) različnih vrst mravelj iz rodov Myrmica, Lasius, Formica in Tetramorium. Njihov odnos z mravljami je pretežno zajedavski in v manjši meri inkvilin. Prehranjujejo se največkrat tako, da pri bližnjih delavkah sprožijo trofalakso – prenos delno prebavljene hrane z usti, kakor delavke sicer hranijo razvijajoče se mravlje in matice. Poleg tega pogosto ližejo druge mravlje po površini skeleta. Na ta način privzamejo tudi značilne spojine, s katerimi se mravlje prepoznavajo, zaradi česar jih delavke ne prepoznajo kot tujke.
Mravljišče najdejo tako, da sledijo feromonskim sledem, s katerimi delavke mravelj označujejo pot.
Razširjenost je zaradi majhne velikosti in prikritega življenjskega sloga slabo poznana; največ znanih podatkov je iz Srednje Evrope, v Južni Evropi pa poznavanje otežujejo sorodne vrste, ki so po telesni zgradbi zelo podobne in jih je zaradi neraziskanosti težko ločiti med seboj.
Navadni mravljinčar (znanstveno ime Myrmecophilus acervorum) je vrsta kobilice iz družine mravljinčarjev, ki živi kot zajedavec v gnezdih različnih vrst mravelj.
Муравьелюб обыкновенный[1], или сверчок-муравьелюб[1] (лат. Myrmecophilus acervorum) — вид мелких муравьиных сверчков из отряда Прямокрылые насекомые.
Мелкие бескрылые сверчки. Длина самок около 3,5 мм (2,5—3,6) и это самый мелкий представитель отряда в Западной Европе. Усики длинные утолщённые, глаза мелкие, задние бёдра сильно увеличены (изображение самки). Органы стридуляции отсутствуют, звуки не издают и не слышат их, что связано с узкой специализацией к мирмекофилии.
Постоянно живут в гнёздах муравьёв (мирмекофилы). Хозяевами гнёзд являются около 20 видов семейства Formicidae: Lasius flavus, Lasius alienus, Lasius niger, Tetramorium caespitum (и другие виды из родов Myrmica, Tetramorium, Tapinoma, Formica и Lasius (Bezdĕčka et al. 2000; Hölldobler 1947; Junker, 1997). Имаго и личинки обнаруживаются с марта по октябрь, зимуют в муравейниках. Развитие длится 2 года и проходит более 5 стадий личинок. Размножаются, видимо, партеногенезом (Baccetti 1966; Bellmann 1998; Bezdĕčka, Kočákrek & Šuhaj 2000).
Встречаются в Западной и Восточной Европе: Австрия, Венгрия, Германия, Люксембург, Польша, Россия, Словакия, Украина, Франция, Чехия. Также есть сведения о находках в Румынии и северной Италии.[2]
Типовой вид рода Myrmecophilus. Первоначально был описан как «таракан» Blatta acervora Panzer.
Муравьелюб обыкновенный, или сверчок-муравьелюб (лат. Myrmecophilus acervorum) — вид мелких муравьиных сверчков из отряда Прямокрылые насекомые.
