الأسماء في صفحات التنقل
Les Bolitophilidae sont une famille d'insectes diptères nématocères.
Selon BioLib (5 mai 2019)[1] :
Les Bolitophilidae sont une famille d'insectes diptères nématocères.
Bolitophilidae zijn een familie uit de orde van de tweevleugeligen (Diptera), onderorde muggen (Nematocera). Wereldwijd omvat deze familie zo'n 2 genera en 61 soorten.
Sumpmygg (Bolitophilidae) er en liten familie av mygg som ligner soppmygg. De voksne myggene er små til middelsstore, slankbygde med lange tynne antenner. Larvene lever av sopp. Omtrent 60 arter er beskrevet, 21 av disse er funnet i Norge.
Små til middelsstore mygg, ganske slankbygde og gjerne gulbrune på farge. Kroppen er slank, vingene er oftest glassklare med en mørk flekk nær fremkanten og en karakteristisk tverråre mellom de to fremste lengdeårene (R1 og R4+5). Hodet er ganske lite, med middelsstore, runde fasettøyne og tre punktøyne (ocelli) i pannen. Beina er slanke med tydelige sporer på leggene (tibiae). Hoftene er ganske lange, som hos soppmygg.
Larvene er sylindriske, hvite, beinløse, med en tydelig mørk hodekapsel.
Larvene utvikler seg i forskjellige slags sopp, blant annet fluesopp (Amanita) og steinsopp (Boletus). De er gjerne mange larver sammen og kan være en plage for soppsankeren da de produserer markspiste sopp. Noen arter overvintrer som voksne mygg, blant annet i huler og kjellere. Bolitophilidene er vanlige i skogsområder om høsten.
Familien omfatter bare én nålevende slekt. I tillegg er det beskrevet én fossil slekt, Mangas Kovalev, 1986, men det er ikke helt avklart om denne bør plasseres i Bolitophilidae.
Sumpmygg (Bolitophilidae) er en liten familie av mygg som ligner soppmygg. De voksne myggene er små til middelsstore, slankbygde med lange tynne antenner. Larvene lever av sopp. Omtrent 60 arter er beskrevet, 21 av disse er funnet i Norge.
Multimedia w Wikimedia Commons Grzybolubkowate[1] (Bolitophilidae) – rodzina muchówek z podrzędu długoczułkich, obejmująca tylko rodzaj Bolitophila. Należą tu 64 opisane gatunki, zasiedlające państwo holarktyczne i Tajwan. Mają smukłe ciała długości 3–10 mm i skrzydła długości 4–7 mm o charakterystycznym użyłkowaniu. Larwy rozwijają się w owocnikach grzybów wielkoowocnikowych.
Ciało grzybolubkowatych ma od 3 do 10 mm długości[2] i delikatną, smukłą budowę z długimi odnóżami[3]. Ubarwione są szarobrązowo[4]. Głowę mają z nasadowym członem biczyka czułków 1,5 raza dłuższym niż kolejne, a nadustkiem ryjkowato wydłużonym. Pierwsze: episternit i basisternit stanowią u nich osobne skleryty[5]. Ich skrzydła mają od 4 do 7 mm długości. Żyłka poprzeczna m-cu położona jest znacznie bliżej nasady skrzydła niż r-m. Żyłka medialna z dobrze widocznym sektorem bazalnym[4]. Podobnie jak u płaskorożkowatych, wierzchołek żyłki R4 przesunięty jest ku nasadzie skrzydła, w pobliże żyłki R1[5] – u gatunków z podrodzaju nominatywnego żyłki te są połączone, zaś u podrodzaju Cliopisa żyłka R4 kończy się na koście[4]. Stosunek długości pierwszego sektora żyłki CuA (część położona nasadowo od połączenia z m-cu) do drugiego jej sektora (część od połączenia z m-cu do krawędzi skrzydła) mieści się między 0,6 a 0,1. Żyłka analna A1 jest kompletna. Charakterystycznymi, autapomorficznymi cechami larw z tej rodziny są obecność czułków i spłaszczone żuwaczki[5].
_wing_veins.svg)
_wing_veins.svg)
Larwy wszystkich grzybolubkowatych rozwijają się wewnątrz miękkich owocników wielkoowocnikowych podstawczaków, należących do takich rzędów jak pieczarkowce, borowikowce i gołąbkowce[1][4][2]. Imagines spotyka się w miejscach wilgotnych i zacienionych, jak brzegi leśnych wód, klify, wyloty jaskiń czy systemy korzeniowe powalonych drzew[2]. Dorosłe niektórych gatunków odbywają hibernację lub estywację w jaskiniach i piwnicach[4].
Rodzina głównie holarktyczna. Z krainy orientalnej znane są tylko trzy gatunki, występujące na Tajwanie. 45 gatunków znanych jest z Palearktyki, a 20 z Nearktyki[2]. Z terenu Polski wykazano 16 gatunków[6] (zobacz: grzybolubkowate Polski).
Takson rangi ponadrodzajowej wprowadził w 1864 roku Johannes Winnertz[2]. Dawniej grzybolubkowate traktowano jako podrodzinę bedliszkowatych[4]. Obecnie traktuje się je jako osobną, monotypową rodzinę. Wymarły, wczesnokredowy rodzaj Mangas został zaliczony do podrodziny Mangasinae w obrębie Bolitophilidae przez autora opisu, jednak w 2005 Hippa i Vilkamaa wynieśli tę podrodzinę do rangi osobnej rodziny – Mangasidae[2]. W obrębie infrarzędu Bibionomorpha zalicza się Bolitophilidae do grupy Myctetophiliformia. Wśród niej, wraz z Ditomyiidae, Diadocidiidae i Keroplatidae tworzą nadrodzinę Keroplatoidea[5].
Rodzaj Bolitophila został wprowadzony w 1818 roku przez Johanna Wilhelma Meigena. W 1840 John Obadiah Westwood wyznaczył Bolitophila cinerea jego gatunkiem typowym. Rodzaj ten dzieli się na dwa podrodzaje ze względu na cechę użyłkowania skrzydeł, przy czym podział ten uważany jest za sztuczny[4]. Do 2011 roku opisano 64 gatunki[2]:
Grzybolubkowate (Bolitophilidae) – rodzina muchówek z podrzędu długoczułkich, obejmująca tylko rodzaj Bolitophila. Należą tu 64 opisane gatunki, zasiedlające państwo holarktyczne i Tajwan. Mają smukłe ciała długości 3–10 mm i skrzydła długości 4–7 mm o charakterystycznym użyłkowaniu. Larwy rozwijają się w owocnikach grzybów wielkoowocnikowych.
Передняя (r—m) и задняя (bm—cu) поперечные жилки удалены друг от друга, поэтому задняя основная ячейка значительно короче передней. Имеются три ветви ряда жилок: R1, R2+3 и R4+5, причём R2+3 короткая и оканчивается вблизи вершины R1. Жилка Sc полная и впадает в костальную жилку. Переднегрудь без длинных щетинок[1].
В составе семейства:
