الأسماء في صفحات التنقل
Ankilostomidlar (Ankylosto-matidae) – strongilidlar turkumiga mansub to‘garak chuvalchanglar oilasi. Uz. 21 mm gacha. Orqa tomoniga siljigan keng og‘iz bo‘shlig‘ida joylashgan kutikula tishlari yordamida xo‘jayinining ichagi devoriga yopishib oladi. Sut emizuvchi hayvonlar va odamda parazitlik qiladi. 70 ga yaqin turi ma’lum, ko‘proq tropik va subtropik mintaqalarda uch-raydi. Odamlarda o‘n ikki barmoq ichak anki-lostomasi (Ankylostoma duodenale) va amerika nekatori (Necator americanus), yirtqich sut emizuvchilarda it ankilo-stomasi (A. caninum) parazitlik qiladi. A. tuxumlari axlat bilan nam joyga yoki suvga tushganida rivojlanadi. Tuxumdan chiqqan lichinkasi odam va hayvon tanasiga teri orqali o‘tadi yoki suv va oziq orqali ichakka tushadi. A. tropik va subtropik iqlimli janubiy hududlarda tarqalgan. Odamlarda o‘tkir kamqonlik paydo qiladi, ba’zan o‘limga olib keladi.
Ankilostomidlar (Ankylosto-matidae) – strongilidlar turkumiga mansub to‘garak chuvalchanglar oilasi. Uz. 21 mm gacha. Orqa tomoniga siljigan keng og‘iz bo‘shlig‘ida joylashgan kutikula tishlari yordamida xo‘jayinining ichagi devoriga yopishib oladi. Sut emizuvchi hayvonlar va odamda parazitlik qiladi. 70 ga yaqin turi ma’lum, ko‘proq tropik va subtropik mintaqalarda uch-raydi. Odamlarda o‘n ikki barmoq ichak anki-lostomasi (Ankylostoma duodenale) va amerika nekatori (Necator americanus), yirtqich sut emizuvchilarda it ankilo-stomasi (A. caninum) parazitlik qiladi. A. tuxumlari axlat bilan nam joyga yoki suvga tushganida rivojlanadi. Tuxumdan chiqqan lichinkasi odam va hayvon tanasiga teri orqali o‘tadi yoki suv va oziq orqali ichakka tushadi. A. tropik va subtropik iqlimli janubiy hududlarda tarqalgan. Odamlarda o‘tkir kamqonlik paydo qiladi, ba’zan o‘limga olib keladi.
The Ancylostomatidae are a family of worms that includes the hookworms.
The hookworms, Ancylostoma and Necator, draw a plug of intestinal mucosa into their buccal capsule. The tissue is broken down and blood is rapidly pumped through the intestine of the nematode so that most of it goes undigested.[1] [2]
The hookworms, Necator americanus and Ancylostoma duodenale, hatch as first-stage juveniles within the soil and develop to an infective third-stage juvenile. Infection occurs by direct penetration through the skin of the host. Although the two species differ, they are both susceptible to environmental hazards such as desiccation.[3] This limits their distribution to warm, wet climates such as the tropics. The third-stage juvenile is also the infective stage of trichostrongyle nematodes, including those infecting sheep and cattle. Both the first-stage juvenile within the egg and the ensheathed infective juvenile are resistant to desiccation, chemicals, and low temperatures[4][5] and the infective juvenile can survive on pasture for several months before infecting a host.
The most appropriate control measures for hookworms and ascariasis are to concentrate chemotherapy on heavily infected individuals (taking advantage of overdispersion) and to improve sanitation to reduce the rate of transmission.[6]
Les Ancylostomatidae sont une famille de nématodes (les nématodes sont un embranchement de vers non segmentés, recouverts d'une épaisse cuticule et mènant une vie libre ou parasitaire).
Ce sont des vers parasites.
Ancylostomatinae Looss, 1905
Bunostominae Railliet & Henry, 1909
Les Ancylostomatidae sont une famille de nématodes (les nématodes sont un embranchement de vers non segmentés, recouverts d'une épaisse cuticule et mènant une vie libre ou parasitaire).
Ce sont des vers parasites.
Ancylostomatidae adalah famili cacing yang mencakup cacing tambang.
Telur Ancylostoma sp.
Ancylostomatidae adalah famili cacing yang mencakup cacing tambang.
Ancylostomatidae è una famiglia di nematodi uncinati parassiti del piccolo intestino. I generi di maggiore importanza in medicina umana sono Ancylostoma e Necator.
De mijnwormen vormen een familie van kleine parasitaire rondwormen uit de orde Rhabditida. Bij de mens voorkomende mijnwormsoorten zijn Necator americanus en Ancylostoma duodenale. Deze soorten zijn ongeveer een centimeter lang en zij leven in de darmen van naar schatting 800 miljoen mensen. A. caninum komt voor bij honden en A. braziliens bij katten.
De worm komt, zoals de naam aangeeft, in gematigde streken vaak voor in het warme en vochtige biotoop van diep aangelegde mijnen. De mijnworminfectie was een veelvoorkomende beroepsziekte onder mijnwerkers. Door betere hygiëne en sluiting van de mijnen komt de infectie in de Lage Landen bijna niet meer voor. In warme gebieden is dat anders; schattingen van het aantal besmette personen lopen op tot ongeveer een kwart van de wereldbevolking.[bron?]
Meer dan een derde van de mensen die in een arme regio van de Amerikaanse staat Alabama werden onderzocht was positief voor sporen van mijnworm. Men dacht tot dan toe dat deze decennia eerder was uitgeroeid.[bron?]
Besmetting vindt plaats via contact tussen de huid en aarde die is besmet met ontlasting waarin larven leven (Ancylostoma kan ook via besmet voedsel tot een infectie leiden). De larve dringt de huid binnen en reist via de lymfeklieren naar de longen. Dit leidt tot jeuk en huiduitslag waar de larven zijn binnengedrongen, en tot hoesten en piepende ademhaling door hun aanwezigheid in de longen. Via opgehoest en ingeslikt slijm dalen de larven af naar hun uiteindelijke doel: de maag en darmen. Hier zuigen ze zich aan de darmwand vast en leven van het bloed. Vooral voor kinderen kunnen de gevolgen van het resulterende bloedverlies ernstig zijn. De volwassen wormen paren in de darm. De eitjes verlaten de gastheer met de ontlasting, waarna de larven uitkomen en de cyclus zich herhaalt.
Besmetting met de worm leidt tot weinig of geen darmklachten, die bovendien niet typisch zijn. Het uit zich bij volwassenen in lichte buikpijn. Bij heel ernstige infecties bij kinderen en zwangere vrouwen in derdewereldlanden kan bloedarmoede optreden. In de meest extreme gevallen ontstaan koorts, vertraagde groei en hartfalen. Meestal is de infectie echter vrij onschuldig, en vrij makkelijk te verhelpen met medicijnen.
Infectie met de honden- of kattenworm kan leiden tot huidklachten, door onder de huid migrerende larven. Deze kunnen zich in een menselijke gastheer echter niet voortplanten.
Er wordt op dit moment onderzoek gedaan naar de functionaliteit van de mijnworm bij het bestrijden van allergieën. Een groep van 10 zelf experimenterende experts hebben vastgesteld dat de mijnworm allergieën kan genezen. Zij hadden gezien dat veel mensen in de tropen waren besmet met de mijnworm, maar er waren geen mensen met allergieën. Deze onderzoekers hebben het eerst op zichzelf getest, zonder ernstige bijwerkingen. Ze hebben toestemming gekregen om ook op andere mensen te testen, met onder meer astma en hooikoorts als allergie.[1][2]
De mijnwormen vormen een familie van kleine parasitaire rondwormen uit de orde Rhabditida. Bij de mens voorkomende mijnwormsoorten zijn Necator americanus en Ancylostoma duodenale. Deze soorten zijn ongeveer een centimeter lang en zij leven in de darmen van naar schatting 800 miljoen mensen. A. caninum komt voor bij honden en A. braziliens bij katten.
Hakeormer er en gruppe nematoder.
To av artene er parasitter hos mennesker: Ancylostoma duodenale og Necator americanus. Hakeormsinfeksjon er utbredt i Afrika, Asia, store deler av Amerika, og omkring den østlige delen av Middelhavet. Det antas at omtrent én milliard mennesker er infisert med hakeorm.
Hakeormer er en gruppe nematoder.
To av artene er parasitter hos mennesker: Ancylostoma duodenale og Necator americanus. Hakeormsinfeksjon er utbredt i Afrika, Asia, store deler av Amerika, og omkring den østlige delen av Middelhavet. Det antas at omtrent én milliard mennesker er infisert med hakeorm.
Ancylostomidae – rodzina nicieni (Nematoda), obejmująca następujące rodzaje:
Ancylostomidae – rodzina nicieni (Nematoda), obejmująca następujące rodzaje:
Agriostoma Ancylostoma Cyclodontostomum GalonchusAncylostomatidae é uma família de vermes que incluem os agentes causadores da ancilostomíase.[1]
Ancylostomatidae é uma família de vermes que incluem os agentes causadores da ancilostomíase.
Це незавершена стаття з паразитології.
