الأسماء في صفحات التنقل
Automeris ye un xéneru perteneciente a la familia de los satúrnidos y a la subfamilia Hemileucinae. Estes poliyes carauterícense por llurdios en forma d'ocelos allugaos nes sos ales posteriores. A partir de 1996 esistíen 124 especies, y dende entós describiéronse más. El xéneru distribúise nel neotrópicu.[1] [2]
Son de vezos nocherniegos, sientiéndose atraíes pola lluz. Mientres la nueche recueye polen de flor en flor y fuelga nel día. Una de les sos carauterístiques principales son los sos güeyos falsos, qu'alverten a los depredadores que se trata d'una poliya peligrosa y que nun ye comestibles. Mientres tán en reposu asemejase a una fueya seca, pasando desapercibida. Cuando un depredador avérase pa taramiala, al tocales estes poliyes abren les sos ales anteriores y dexen ver los sos güeyos falsos, motivu pol cual los depredadores nun la comen.[3]
.Automeris ye un xéneru perteneciente a la familia de los satúrnidos y a la subfamilia Hemileucinae. Estes poliyes carauterícense por llurdios en forma d'ocelos allugaos nes sos ales posteriores. A partir de 1996 esistíen 124 especies, y dende entós describiéronse más. El xéneru distribúise nel neotrópicu.
Automeris ist eine artenreiche Gattung der Schmetterlinge aus der Familie der Pfauenspinner (Saturniidae). Die Raupen besitzen zahlreiche, an einem gemeinsamen Schaft sitzende Brennhaare.[1]
Alle Automeris-Arten, die in den Vereinigten Staaten von Amerika und Kanada vorkommen haben dumpf gefärbte Vorderflügeloberseiten, die den Faltern in Ruhestellung auf Rinde oder ähnlichem eine gute Tarnung geben. Die Oberseiten der Hinterflügel tragen einen auffälligen, mehrfarbigen, runden Augenfleck. Die Männchen haben doppelt gefiederte Fühler, bei den Weibchen sind sie gefiedert.[1]
Die Eier der Falter sind weiß gefärbt und haben eine große Mikropyle, die sich bei befruchteten Eiern einige Zeit nach der Ablage schwarz verfärbt.[1]
Die Raupen sind gedrungener als die der Gattung Hemileuca. Sie sind mit zahlreichen Brennhaaren versehen, die an einem gemeinsamen Schaft sitzen. Nördlich von Mexiko sind die Raupen der meisten Arten grün und haben auffällige Längslinien auf Höhe oder unterhalb der Stigmen. Diese Linien verlaufen vom Thorax bis zum Hinterleibsende, können aber bei manchen Arten am vorletzten Segment enden. Die Raupen von Automeris zephyria und Automeris cecrops haben eine Musterung, die aus diagonalen und seitlichen Linien besteht, die nicht in das oben beschriebene Merkmalsschema passt.[1]
Die Gattung ist neotropisch und subtropisch verbreitet. Sieben Arten der Gattung treten nördlich von Mexiko auf: Automeris io, Automeris zephyria, Automeris louisiana, Automeris cecrops, Automeris iris, Automeris patagoniensis und Automeris randa.[1]
Die Imagines sind nachtaktiv. In Ruhestellung werden ihre Hinterflügel vollständig von den Vorderflügeln verdeckt. Bei Störung werden die Flügel plötzlich entfaltet, sodass die Augenflecken zu sehen sind. Die Weibchen legen ihre Eier in Gelegen ab. Anfangs fressen die Raupen gesellig und wechseln häufig in Prozessionen direkt hintereinander zu neuen Fress- oder Ruheplätzen. Die Verpuppung erfolgt in einem Kokon, meist im Bodenstreu.[1]
Die folgende Artenliste basiert auf dem Global Lepidoptera Names Index des Natural History Museum und wurde um weitere Arten aus der Literatur ergänzt.[2]
Automeris ist eine artenreiche Gattung der Schmetterlinge aus der Familie der Pfauenspinner (Saturniidae). Die Raupen besitzen zahlreiche, an einem gemeinsamen Schaft sitzende Brennhaare.
Automeris is a genus of moths in the family Saturniidae and the subfamily Hemileucinae. As of 1996 there were 124 species, and more have since been described.[4] These moths are generally characterized by the eyelike patches on the hindwings and the leaflike pattern on the forewings, an example of crypsis.[4] The genus was first described by Jacob Hübner in 1819 and it is distributed in the Neotropical realm.[4]
Automeris io
Automeris metzli
Automeris zozine
Automeris larra
.JPG)
Automeris species, Trinidad
Automeris is a genus of moths in the family Saturniidae and the subfamily Hemileucinae. As of 1996 there were 124 species, and more have since been described. These moths are generally characterized by the eyelike patches on the hindwings and the leaflike pattern on the forewings, an example of crypsis. The genus was first described by Jacob Hübner in 1819 and it is distributed in the Neotropical realm.
Automeris es un género de mariposas nocturnas de la familia de los satúrnidos, subfamilia Hemileucinae. A partir de 1996 existían 124 especies, y desde entonces se han descrito más. El género se distribuye en el Neotrópico.[1]
Son de hábitos nocturnos, sintiéndose atraídas por la luz. Carecen de aparatos bucales como adultos y no se alimentan.
Una de sus características principales son las manchas en las alas posteriores con aspecto de ojos, llamadas ocelos, que advierten a los depredadores que se trata de una polilla peligrosa, no comestible. Mientras está en reposo se asemeja a una hoja seca, pasando desapercibida. Cuando un depredador se acerca para devorarla, al tocarla abre sus alas anteriores, exponiendo los ocelos para auyentar a los depredadores.[2]
Automeris es un género de mariposas nocturnas de la familia de los satúrnidos, subfamilia Hemileucinae. A partir de 1996 existían 124 especies, y desde entonces se han descrito más. El género se distribuye en el Neotrópico.
Automeris est un genre de papillons de la famille des Saturniidae.
Ce genre comprend de nombreuses espèces caractérisées par la présence de larges ocelles sur les ailes postérieures. La majorité des espèces se rencontre en Amérique Centrale et en Amérique du Sud[1].
Selon BioLib (28 octobre 2018)[2] :
Automeris est un genre de papillons de la famille des Saturniidae.
Ce genre comprend de nombreuses espèces caractérisées par la présence de larges ocelles sur les ailes postérieures. La majorité des espèces se rencontre en Amérique Centrale et en Amérique du Sud.
Automeris is een geslacht van vlinders uit de familie nachtpauwogen (Saturniidae).
De typesoort van het geslacht is Phalaena janus Cramer, 1775.
Soorten van dit geslacht komen uitsluitend voor in de Nieuwe Wereld.
Automeris is een geslacht van vlinders uit de familie nachtpauwogen (Saturniidae).
De typesoort van het geslacht is Phalaena janus Cramer, 1775.
Soorten van dit geslacht komen uitsluitend voor in de Nieuwe Wereld.
Automeris er en artsrik slekt av sommerfugler som hører til familien påfuglspinnere (Saturniidae). De lever bare i Amerika, og med et par unntak bare på vestsiden av Nord-, Mellom- og Sør-Amerika. Flest arter finnes i det nordvestlige Sør-Amerika og i Mexico.
Stort sett middelsstore (vingespenn oftest 50 – 80 mm) påfuglspinnere. Disse artene har ensfargede, gjerne brunlige eller gule, framvinger og store øyeflekker på bakvingene. Bakvingen har et eller flere mørke tverrbånd langs kanten. Larvene er tett kledt med stive, korte hår som inneholde gift.
Som hos mange andre påfuglspinnere kan larvene leve på mange ulike busker og trær. Larvene lever gjerne selskapelig, i alle fall som unge. De kan legge ut på vandringer på en lang rekke, den ene bak den andre. Som andre påfuglspinnere har de voksne reduserte mundeler, og de tar ikke næring til seg. Noen flyr om natten, andre om dagen.
Larvene, til dels også de voksne sommerfuglene, er kledt med neslehår. Disse frigjør gift om man kommer i kontakt med dem og kan utløse hudirritasjon, av og til også mer alvorlige komplikasjoner. Hemileucinae er den sommerfugl-gruppen som forårsaker mest medisinske problemer i Mellom- og Sør-Amerika. I motsetning til enkelte andre slekter er Automeris-larvene ikke potensielt dødelige, men de kan forårsake betydelig ubehag.
Slekten finnes nesten utelukkende i den vestlige delen av Amerika. Den store arten Automeris io der den eneste representanten for gruppen i det østlige Nord-Amerika. Det finnes noen arter i de østlige delene av Sør-Amerika, men hovedtyngden er i vest. Hemileucinae finnes fra det sørlige Brasil i sør til det sørlige Canada i nord.
Det er beskrevet rundt 260 arter, listen under er ikke fullstendig.
Automeris er en artsrik slekt av sommerfugler som hører til familien påfuglspinnere (Saturniidae). De lever bare i Amerika, og med et par unntak bare på vestsiden av Nord-, Mellom- og Sør-Amerika. Flest arter finnes i det nordvestlige Sør-Amerika og i Mexico.
Automeris é um gênero de mariposas da família Saturniidae, classificada por Jacob Hübner em 1819. Dos gêneros da sub-família Hemileucinae é que possui o maior número de espécies e a mais ampla distribuição no Continente Americano, indo do Canadá até a Argentina.[1]
É conspícuo do gênero a presença, na fase larval, de espículos defensivos com formato de pequenos pinheiros, e que causam no ser humano acidentes dolorosos,[2] provocados por erucismo.[1] Nos adultos é facilmente identificável a principal característica que é a presença mimética de pequenos olhos (manchas em formato de ocelos) como mecanismo de defesa contra os predadores nas asas posteriores.[3]
O ciclo de vida do inseto, em condições laboratoriais, teve duração média de 120 dias, dos quais dez para a fase de ovo, oitenta como lagarta, vinte e três em pré-pupa e pupa e quase oito dias na fase adulta.[1]
Em sua fase larval existe a presença de células tricógenas na base dos espículos urticantes que secretam o líquido irritante, o qual fica dentro deles armazenados até que, penetrando a pele, provocam a "queimadura"; esta decorre pela ação de proteínas tóxicas que, assim que ocorre o contato com a pele, provocam imediatamente reação dolorosa seguida por sintomas como eritema, edema, formação de vesículas e bolhas, erosões, petéquias, levando à necrose superficial, ulcerações e linfangite; se o contato for com os olhos pode causar conjuntivites, ceratites ou iridociclites; pode ainda provocar rinite e asma e, em casos mais graves e de forma rara, pode causar reações como arritmias, dor no tórax, dispneia, distúrbios hemorrágicos, neuropatia periférica, paralisia de membros e convulsões.[2] A lagarta da Automeris passa por seis ínstares, e se alimenta de uma bastante gama de espécies vegetais.[1]
As mariposas têm porte mediano, entre 6,5 a 12 cm, cujas cores variam do amarelo escuro ao marrom claro, apresentando ocelos nas asas posteriores,[3] na sua face superior, e na face inferior da asa anterior uma mancha circular que tem quase o tamanho da primeira.[1] São caracterizadas, finalmente, por um grande dimorfismo sexual.[1]
Com uma distribuição por todo o continente americano, em cerca de cento e vinte espécies distintas, o gênero Automeris foi encontrado desde Ontário, no Canadá, até à latitude da capital argentina Buenos Aires, no leste do país, estando bastante adaptada no ambiente andino, onde é encontrada até a uma altitude de até 3.000 m, além de amplamente presente nas matas amazônicas.[4]
Algumas das espécies de Automeris:
Automeris io
Automeris metzli
Automeris zozine
Automeris larra
Automeris é um gênero de mariposas da família Saturniidae, classificada por Jacob Hübner em 1819. Dos gêneros da sub-família Hemileucinae é que possui o maior número de espécies e a mais ampla distribuição no Continente Americano, indo do Canadá até a Argentina.
É conspícuo do gênero a presença, na fase larval, de espículos defensivos com formato de pequenos pinheiros, e que causam no ser humano acidentes dolorosos, provocados por erucismo. Nos adultos é facilmente identificável a principal característica que é a presença mimética de pequenos olhos (manchas em formato de ocelos) como mecanismo de defesa contra os predadores nas asas posteriores.
Automeris este un gen de molii din familia Saturniidae, subfamilia Hemileucinae.
În cadrul acestui gen sunt incluse unele specii colorate (adulții) care au de obicei marcat un ochi pe aripă și care prezintă dimorfism sexual. Speciile sunt răspândite în America Centrală și de Sud.
Automeris este un gen de molii din familia Saturniidae, subfamilia Hemileucinae.
Automeris — род чешуекрылых из семейства павлиноглазок и подсемейства Hemileucinae.
В состав рода входят:
Automeris — род чешуекрылых из семейства павлиноглазок и подсемейства Hemileucinae.
