الأسماء في صفحات التنقل
Çılpaq bənövşə (lat. Viola epipsila) - bənövşəkimilər fəsiləsinin bənövşə cinsinə aid bitki növü.
Çılpaq bənövşə çoxillik bitkidir. Hündürlüyü 8-15 sm olur.
Yarpaqları azacıq dairəvidir. Yarpaqların yuxarı hissəsi daha çox hamardır. Çiçəkləri zəif iyli olur və rəngi göyə çalır, ölçüsü isə mahmızla birlikdə 1,5-2 sm olur. May-iyun aylarında çiçəkləyir. Vegetativ yolla çoxalır.[1].
Geniş yayılmasına baxmayaraq, çılpaq bənövşə Polşanın Qırmızı kitabına salınıb.[2][3].
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Çılpaq bənövşə (lat. Viola epipsila) - bənövşəkimilər fəsiləsinin bənövşə cinsinə aid bitki növü.
Çılpaq bənövşə çoxillik bitkidir. Hündürlüyü 8-15 sm olur.
Yarpaqları azacıq dairəvidir. Yarpaqların yuxarı hissəsi daha çox hamardır. Çiçəkləri zəif iyli olur və rəngi göyə çalır, ölçüsü isə mahmızla birlikdə 1,5-2 sm olur. May-iyun aylarında çiçəkləyir. Vegetativ yolla çoxalır..
Violka olysalá (Viola epipsila) je vytrvalá bylina z čeledi violkovité (Violaceae). Listy jsou jednoduché, na bázi srdčité, na vrcholu špičaté až tupé, čepele listů jsou široce vejčité až okrouhle vejčité, na okraji jemně vroubkované až trochu pilovitá. Lodyha se nevytváří, listy jsou pouze v přízemní růžici a jsou většinou jen 2 (na rozdíl od violky bahenní, která jich má nejčastěji 2-6). Na květní stopce jsou 2 listénce, umístěné v horní třetině délky květní stopky (podobná violka bahenní je má v polovině květní stopky nebo ještě níže). Květy jsou nevonné. Přívěsky kališních lístků jsou krátké a zaokrouhlené. Korunní lístky jsou nejčastěji bledě fialové, někdy s bělavým nádechem, ostruha je krátká a celkem silná, také světle fialová. Čnělka je na vrcholu terčovitě rozšířená. Kvete od května do června. Plodem je tobolka. Obrázky viz zde [1]
Roste hlavně v severní Evropě, na jih souvisle po Dánsko, severní Německo a Polsko, na západ od Dánska v Evropě zcela chybí. Dále na jih jsou jen ojedinělé lokality, kde je (nebo častěji byla, neboť mnohé už zanikly) glaciálním reliktem. Viola epipsila subsp. epipsila sahá na východ až po střední Sibiř, dále pak roste Viola epipsila subsp. repens, která sahá svým výskytem až do severozápadní části Severní Ameriky. Mapka rozšíření zde [2]
V ČR v současnosti už neroste a není jisté, jestli v historické době vůbec rostla. Je herbářově doložena od Leskovce nad Moravicí u Bruntálu z 19. století. Není však jisté, zda herbářové položky nepocházejí z Polska a nebyla k nim připsána špatná lokalita. Dnes s jistotou v severním Polsku. Historický výskyt na sousedním Slovensku je jistý, zbyla zde však poslední lokalita: [3]. Jedná se stejně jako v případě violky bahenní o druh rašelinišť.
Obrázky, zvuky či videa k tématu violka olysalá ve Wikimedia Commons
Violka olysalá (Viola epipsila) je vytrvalá bylina z čeledi violkovité (Violaceae). Listy jsou jednoduché, na bázi srdčité, na vrcholu špičaté až tupé, čepele listů jsou široce vejčité až okrouhle vejčité, na okraji jemně vroubkované až trochu pilovitá. Lodyha se nevytváří, listy jsou pouze v přízemní růžici a jsou většinou jen 2 (na rozdíl od violky bahenní, která jich má nejčastěji 2-6). Na květní stopce jsou 2 listénce, umístěné v horní třetině délky květní stopky (podobná violka bahenní je má v polovině květní stopky nebo ještě níže). Květy jsou nevonné. Přívěsky kališních lístků jsou krátké a zaokrouhlené. Korunní lístky jsou nejčastěji bledě fialové, někdy s bělavým nádechem, ostruha je krátká a celkem silná, také světle fialová. Čnělka je na vrcholu terčovitě rozšířená. Kvete od května do června. Plodem je tobolka. Obrázky viz zde [1]
Tørveviol (Viola epipsila), ofte skrevet tørve-viol, er en 5-20 cm høj plante i viol-familien. Arten ligner engviol, men bladene sidder som regel parvis og har stive hår på undersiden. I Danmark er tørveviol sjælden i moser, især på tørvejord.[1]
Tørveviol (Viola epipsila), ofte skrevet tørve-viol, er en 5-20 cm høj plante i viol-familien. Arten ligner engviol, men bladene sidder som regel parvis og har stive hår på undersiden. I Danmark er tørveviol sjælden i moser, især på tørvejord.
Rohtoviola (Viola epipsila) lea violašattuid čerdii ja violaid sohkii rássi.
Viola epipsila, the dwarf marsh violet, is a species of perennial forb in the genus Viola.
It is found in Alaska, Finland, Russia, Poland, and other countries in Europe.[1] Since the 1980s, it has spread to the eastern United States.[2]
Viola epipsila, the dwarf marsh violet, is a species of perennial forb in the genus Viola.
It is found in Alaska, Finland, Russia, Poland, and other countries in Europe. Since the 1980s, it has spread to the eastern United States.
Turvaskannike (Viola epipsila) on kannikese perekonda kuuluv taimeliik.
Turvaskannike (Viola epipsila) on kannikese perekonda kuuluv taimeliik.
Korpiorvokki (Viola epipsila) on orvokkien sukuun kuuluva kasvilaji, joka kukkii touko-kesäkuussa.
Korpiorvokilla on kaksi pyöreähköä lehteä, joiden alapinta on harvakseltaan karvainen. Korpiorvokin kukka on sinisen tai siniharmaan sävyinen. Korpiorvokilla esilehdet sijaitsevat kukkavanassa puolenvälin yläpuolella, kun taas suo-orvokilla puolessavälissä tai alempana. Korpiorvokin, suo-orvokin ja viitaorvokin (korpi- ja suo-orvokin risteymä) erottaminen toisistaan voi olla hankalaa lajien risteämisen vuoksi.
Korpiorvokkia tavataan Suomessa eniten idässä ja pohjoisessa kosteissa metsissä ja niityillä. Lounaassa ja etelässä tavataan samankaltaisilla kasvupaikoilla yleisemmin suo-orvokkia sekä korpiorvokin ja suo-orvokin risteymää viitaorvokkia.
Korpiorvokki kasvaa kosteilla paikoilla, kuten soistuvissa metsissä, puronvarsilla, kosteilla niityillä ja erilaisilla soilla.
Korpiorvokki (Viola epipsila) on orvokkien sukuun kuuluva kasvilaji, joka kukkii touko-kesäkuussa.
Viola epipsila est une espèce végétale de la famille des Violaceae. Elle a une distribution circumpolaire et se développe préférentiellement dans les forêts humides. Elle ressemble à la violette des marais, mais est plus grande et se trouve plus au nord.
Selon Catalogue of Life (4 décembre 2019)[2] :
Selon NCBI (4 décembre 2019)[3] :
Selon Tropicos (4 décembre 2019)[4] (Attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :
Viola epipsila est une espèce végétale de la famille des Violaceae. Elle a une distribution circumpolaire et se développe préférentiellement dans les forêts humides. Elle ressemble à la violette des marais, mais est plus grande et se trouve plus au nord.
Birkifjóla (fræðiheiti: Viola epipsila) er fjölær fjóla. Hún vex í graslendi, móu og kjarri.
Krónublöðin eru ljósfjólublá og gjarnan með dökkbláum æðum. Blöðin eru á löngum stilkum og blaðkan hjartalaga. Jurtin nær 4 til 10 sentimetra hæð. Hún þekkist frá mýrfjólu á hjartalaga blöðunum auk þess sem hún vex í meira grasi en mýrfjólan (sem vex aðallega í deiglendi).
Birkifjóla (fræðiheiti: Viola epipsila) er fjölær fjóla. Hún vex í graslendi, móu og kjarri.
Pelkinė našlaitė (Viola epipsila) – našlaitinių (Violaceae) šeimos, našlaičių (Viola) genties augalas.
Daugiametis, 5-20 cm aukščio žolinis augalas. Šakniastiebis plonas, nariuotas, šliaužiantis, apšepęs rudomis prielapių liekanomis, su antžeminėmis palaipomis. Lapai pamatiniai, paprastai 2, kartais 3 ar 4; lapkočiai ilgi, su siaurais sparneliais, pliki arba viršutinė dalis plaukuota; lakštas kartais apskritas, plačiu pamatu ir truputį nusmailėjusia viršūne, neryškiai karbuotu pakraščiu, viršutinė pusė plika, apatinė apaugusi retais plaukeliais. Prielapiai pailgi, odiški. Iš lapų pažastų išaugę žiedkočiai su 2 pažiedėmis, paprastai viršutiniame žiedkočio trečdalyje. Žiedai bekvapiai, šviesiai violetiniai arba balsvi. Apatinis vainiklapis su tamsiai violetinėmis gyslomis. Pentinas storokas, bukas, 2-3 kartus ilgesnis už taurėlapių priedėlius. Liemenėlio viršūnė suplota, pakraštys sustorėjęs. Vaisius – pailga, plika dėžutė. Sėklos su ataugėlėmis.
Žydi gegužės mėn. Auga pelkėse, pelkėtuose miškuose ir pievose. Gana dažna visoje Lietuvoje.
Pavasarį žydintys augalai, Živilė Lazdauskaitė, Vilnius, Mokslas, 1985, 78 psl.
Pelkinė našlaitė (Viola epipsila) – našlaitinių (Violaceae) šeimos, našlaičių (Viola) genties augalas.
Daugiametis, 5-20 cm aukščio žolinis augalas. Šakniastiebis plonas, nariuotas, šliaužiantis, apšepęs rudomis prielapių liekanomis, su antžeminėmis palaipomis. Lapai pamatiniai, paprastai 2, kartais 3 ar 4; lapkočiai ilgi, su siaurais sparneliais, pliki arba viršutinė dalis plaukuota; lakštas kartais apskritas, plačiu pamatu ir truputį nusmailėjusia viršūne, neryškiai karbuotu pakraščiu, viršutinė pusė plika, apatinė apaugusi retais plaukeliais. Prielapiai pailgi, odiški. Iš lapų pažastų išaugę žiedkočiai su 2 pažiedėmis, paprastai viršutiniame žiedkočio trečdalyje. Žiedai bekvapiai, šviesiai violetiniai arba balsvi. Apatinis vainiklapis su tamsiai violetinėmis gyslomis. Pentinas storokas, bukas, 2-3 kartus ilgesnis už taurėlapių priedėlius. Liemenėlio viršūnė suplota, pakraštys sustorėjęs. Vaisius – pailga, plika dėžutė. Sėklos su ataugėlėmis.
Žydi gegužės mėn. Auga pelkėse, pelkėtuose miškuose ir pievose. Gana dažna visoje Lietuvoje.
Viola epipsila is een kruidachtige plant uit de viooltjesfamilie (Violaceae), die vooral te vinden is in veengebieden in Noord-Europa.
De plant lijkt zeer sterk op het algemenere moerasviooltje.
De botanische naam Viola is Latijn voor 'purperen bloem'. De soortaanduiding epipsila is afkomstig van het Oudgriekse 'epi' (op) en 'psila' (geldstuk).[bron?]
Viola epipsila is een overblijvende, kruidachtige plant met een 8 tot 15 cm lange, opgerichte, onbehaarde bloemstengel. Hij plant zicht voort met een dunne, kruipende wortelstok. De fijn getande, hartvormige bladeren staan in een wortelrozet en zijn enkel aan de onderzijde op de nerven licht behaard.
De bloemen zijn 1,5 tot 2 cm groot, lichtpaars of wit en zwakgeurend. De bloemlip is paars geaderd. Er is een spoor aanwezig. De schutblaadjes bevinden zich boven het midden van de stengel, in tegenstelling tot die bij het moerasviooltje, die ongeveer in het midden van de stengel zijn ingeplant.
De vrucht is een 1 mm lange doosvrucht.
V. epipsila bloeit van mei tot juni.
V. epipsila komt vooral voor in gebieden, moerassen, vochtige bossen en beekoevers.
Hij is te vinden in Rusland, Finland, Scandinavië en in het noorden van de Verenigde Staten en wordt als een relict uit de laatste ijstijd beschouwd.
V. epipsila kan onderscheiden worden van het moerasviooltje door de iets langere bloemstengel, de hoger op de stengel geplaatste schutblaadjes, en de licht behaarde nerven op de onderzijde van de bladeren.
Beide soorten komen voor in dezelfde biotopen.
Bronnen, noten en/of referentiesViola epipsila is een kruidachtige plant uit de viooltjesfamilie (Violaceae), die vooral te vinden is in veengebieden in Noord-Europa.
De plant lijkt zeer sterk op het algemenere moerasviooltje.
Multimedia w Wikimedia Commons Fiołek torfowy (Viola epipsila Ledeb.) – gatunek rośliny należący do rodziny fiołkowatych. Występuje w Azji (na Syberii i w Chinach), w północnej, środkowej wschodniej i południowo-wschodniej Europie, oraz w północnej części Ameryki Północnej, aż po Alaskę[2]. Roślina w Polsce bardzo rzadka. Rośnie tylko na kilku stanowiskach w części północno-wschodniej[3]. Relikt epoki lodowcowej (tzw. gatunek reliktowy).
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do czerwca. Rośnie na torfowiskach. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O/All. Caricetalia nigrae[4].
Roślina objęta ochroną gatunkową. Informacje o stopniu zagrożenia na podstawie:
Fiołek torfowy (Viola epipsila Ledeb.) – gatunek rośliny należący do rodziny fiołkowatych. Występuje w Azji (na Syberii i w Chinach), w północnej, środkowej wschodniej i południowo-wschodniej Europie, oraz w północnej części Ameryki Północnej, aż po Alaskę. Roślina w Polsce bardzo rzadka. Rośnie tylko na kilku stanowiskach w części północno-wschodniej. Relikt epoki lodowcowej (tzw. gatunek reliktowy).
Mossviol (Viola epipsila) är en art i familjen violväxter. Den liknar mycket kärrviol och växer i ungefär samma naturtyper, våtmark. Mossviol är något större än kärrviol. Ett kännetecken som skiljer den från kärrviol är att högbladen sitter nära blomman, snarare än på mitten av blomstjälken.
Wikimedia Commons har media som rör Mossviol.
Mossviol (Viola epipsila) är en art i familjen violväxter. Den liknar mycket kärrviol och växer i ungefär samma naturtyper, våtmark. Mossviol är något större än kärrviol. Ett kännetecken som skiljer den från kärrviol är att högbladen sitter nära blomman, snarare än på mitten av blomstjälken.
Багаторічна трав'яниста рослина 5–15 см заввишки; кореневища короткі, тонкі, повзучі. Стебла безволосі, майже безлисті, є лускаті приквітки на горішній половині. Листки в прикореневій розетці, черешкові. Листки серцевидно-ниркоподібні, розсіяно опушені, не блискучі; прилистки овально-ланцетні. Квітки поодинокі, кивальні, мають слабкий запах, блакитно-лілові, 10–20 мм у діаметрі; пелюсток 5, найнижчі 1.5–2.0 см завдовжки, з фіолетовими прожилками; чашолистків 5; тичинок 5. Плоди — 3-клапанні, 1 мм довжини капсули.
Квітує з травня по червень.
Азія (Росія, Китай); Європа (Білорусь, Естонія, Латвія, Литва, Україна, Чехія, Словаччина, Німеччина, Польща, Данія, Фінляндія, Ісландія, Норвегія, Швеція, Румунія); Північна Америка (Канада, США). Населяє здебільшого болота, вологі ліси, вологі луки, струмки.
В Україні зростає на болотах і торф'янистих луках — у Лівобережному Поліссі, зрідка[2]. Входить до списків рослин, які потребують охорони на територіях Житомирської, Львівської, Сумської, Харківської областей[3].
Viola epipsila Ledeb.
Охранный статус
Фиа́лка лы́сая, или Фиалка све́рху-го́лая (лат. Víola epipsíla) — вид однодольных растений рода Фиалка (Viola) семейства Фиалковые (Violaceae). Вид описан ботаником Карлом Христианом Фридрихом фон Ледебуром[2].
Фиалка лысая — многолетнее растение. Высота стебля от 8 до 15 см. Корневище тонкое ползучее членистое.
Листья слегка закруглены; верхняя часть листа гладкая, на обратной стороне — особенно по жилкам — при осмотре под лупой видно опушение (признак, отличающий от фиалки болотной).
Цветки светло-фиолетовые или беловатые, размером 1,5—2 см с наличием шпорцев, со слабым запахом. Нижний лепесток с фиолетовыми прожилками. Прицветники расположены выше середины цветоноса. Цветёт с мая по июнь.
Плод — продолговатая коробочка длиной около 1 мм. Плодоношение в июле.
Размножение семенное и вегетативное, при помощи столонов[3].
Считается реликтовым растением[4].
Ареал фиалки обширен: вид произрастает преимущественно в Финляндии и в России, а также встречается в некоторых других странах Европы и даже в Северной Америке (особенно на территории США)[5].
Растёт, как правило, в торфяных болотах.
Несмотря на широкое распространение, фиалка лысая занесена в Красную книгу Польши как исчезающий вид (категория «CR»)[6][7].
Фиа́лка лы́сая, или Фиалка све́рху-го́лая (лат. Víola epipsíla) — вид однодольных растений рода Фиалка (Viola) семейства Фиалковые (Violaceae). Вид описан ботаником Карлом Христианом Фридрихом фон Ледебуром.
溪堇菜（学名：Viola epipsila）为堇菜科堇菜属的植物。分布于日本、俄罗斯及欧洲、朝鲜以及中国大陆的吉林、黑龙江等地，生长于海拔400米至1,000米的地区，多生于林中及湿草甸，目前尚未由人工引种栽培。
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
![[2]](http://linnaeus.nrm.se/flora/di/viola/viola/violepiv.jpg){kind=link}