الأسماء في صفحات التنقل
Planorbis carinatus is species of air-breathing freshwater snail, a pulmonate gastropod mollusk in the family Planorbidae, the ramshorn snails.
The width of shell of this species is 9–15 mm. The shell has a noticeable keel at the center of the periphery of the body whorl.
Planorbis carinatus is found across Europe from Spain to Scandinavia. The Distribution type is European Wide-temperate range.
The habitat of this species is larger water bodies such as the open water of canals, rivers and lakes. It is essentially a hard water species and it is only locally found in very soft or acid waters.
Planorbis carinatus is species of air-breathing freshwater snail, a pulmonate gastropod mollusk in the family Planorbidae, the ramshorn snails.
De gekielde schijfhoren (Planorbis carinatus) is een slakkensoort uit de familie van de Planorbidae.[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1774 door O.F. Müller.
Bronnen, noten en/of referenties
Kjølskivesnegl (Planorbis carinatus) er et bløtdyr og tilhører familiegruppen skivesnegler. Den lever i ferskvann og er en av vannlungesneglene (Basommatophora) i Norge. Skivesnegler utgjør en viktig matkilde for fisk.
Skivesneglene gjenkjennes lett på skallet som er skiveformet, det vil si at spiralene (vridningene) ligger «inne i hverandre», flatt, og gjør skallet flatt. Det er ikke kjegleformet som en kremtopp. Det er snodd mot venstre i motsetning til de fleste andre snegler som har høyrevridd skall. Skallbredde er 9-15 millimeter. Å lese et skall vil si å holde det på en spesiell måte slik at antall vridinger kan telles og høyden kan måles. Åpningen skal vende mot deg og toppen opp. Lungeåpningen er på venstre side. De fleste skal er høyrevridde, men noen (skivesnegler og blæresnegler) er venstrevridde. Mål er skallhøyde og nummer er vridninger.
Skallet hos kjølskivesnegl har en opphøyning eller kjøl.
Alle skivesnegler har hemoglobin i blodet og har derfor en mer eller mindre gjenkjennelig rød farge.
Kjølskivesnegl finnes i ferskvann og legger gjennomsiktige egg innkapslet i faste, geleaktige klaser på planter, steiner og andre objekter.
Kjølskivesnegl (Planorbis carinatus) er et bløtdyr og tilhører familiegruppen skivesnegler. Den lever i ferskvann og er en av vannlungesneglene (Basommatophora) i Norge. Skivesnegler utgjør en viktig matkilde for fisk.
Zatoczek obrzeżony (Planorbis carinatus) – gatunek niewielkiego, płucodysznego, słodkowodnego ślimaka z rodziny zatoczkowatych. Występuje w wodach śródlądowych Europy[3].
Muszla niezbyt duża, stosunkowo cienkościenna, lecz dosyć mocna. Szerokość muszli: 13-17 mm; wysokość: 2-3,3 mm[3][4]. Muszla zbudowana z 4 ½-5 skrętów, dość szybko narastających, oddzielonych wyraźnym szwem. Ostatni skręt jest ponad dwa razy szerszy od przedostatniego. Skręty z obydwu stron są wyraźnie wypukłe. Środkiem ostatniego skrętu biegnie wyraźna krawędź, tylko nieznacznie przesunięta ku dołowi muszli, a na niej mocno zaznaczony, ostry kil (ważna cecha systematyczna!). Górna (funkcjonalnie) strona muszli zagłębiona, dolna (funkcjonalnie) - prawie płaska. Otwór muszli romboidalny, wyraźnie wyciągnięty ku dołowi. Krawędź otworu ostra, pozbawiona wargi. Na powierzchni muszli delikatnie zaznaczone regularne prążki poprzeczne, prążki spiralne słabo widoczne. Muszla barwy jasnorogowej, żółtozielonkawej lub białawej, lekko połyskująca. Ciało ślimaka ciemnoszare, stopa żółtoszara, grzbiet niekiedy czerwonawo prześwitujący, czułki żółtawe[3][1].
Planorbis carinatus f. dubius Hartmann - muszla nieco mniejsza niż formy nominatywnej, skręty silnie wypukłe i zaokrąglone, kil słabiej zaznaczony i przesunięty ku dołowi. Występuje głównie w starorzeczach[3].
Gatunek europejski, w Polsce pospolity na Pojezierzu Pomorskim, Pojezierzu Mazurskim, Kujawach, Nizinie Wielkopolskiej, Podlasiu, pojedyncze stanowiska znane są także z innych części kraju[3].
Gatunek występuje w rozmaitych trwałych biotopach słodkowodnych: najczęściej w jeziorach, stawach, starorzeczach, kanałach, rowach, także w wolno płynących rzekach i potokach. Zasiedla litoral, zwykle w strefie przybrzeżnej. Występuje na kamieniach, przedmiotach zanurzonych, makrofitach oraz na podłożach piaszczystych. Wymaga czystej, dobrze natlenionej wody, o pH w zakresie 6,7-8,3 i niskiej trofii[1][3].
zdrapywacz, w skład jego diety wchodzą glony i rozkładające się rośliny naczyniowe, detrytus, także glony zbierane z błonki powierzchniowej. Najczęściej znajdowany na rzęśli Callitriche palustris, jezierzy (Najas marina), przęstce (Hippuris vulgaris), okrężnicy bagiennej Hottonia palustris, rdestnicach (Potamogeton sp.)[3].
Obojnaki, zapłodnienie krzyżowe, kopulacja może trwać do kilku godzin. Zwykle kopulują dwa osobniki, funkcjonując na przemian jako samiec i samica. Obserwowano także próby autokopulacji, gdy ślimak kierował narząd męski do własnego otworu żeńskiego - możliwe samozapłodnienie. Jajorodne, jaja składane w kokonach jajowych, na płaskich, stabilnych powierzchniach (zanurzone przedmioty, łodygi rośliny wodnych). Kokony jajowe podobne do kokonów zatoczka pospolitego (Planorbis planorbis), ale bez bruzdy na górnej powierzchni, jaj zachodzą na siebie i ułożone są w dwóch warstwach. Długość kokonów: do 8mm, liczba jaj: do 28, średnie wymiary jaj: 0,86x0,68 mm. Rozwój embrionalny trwa 14-17 dni, młode ślimaki mają muszle o wielkości (średnicy) ok. 0,8-0,9 mm. Długość życia – prawdopodobnie ok. 2 lat[3].
Zatoczek obrzeżony (Planorbis carinatus) – gatunek niewielkiego, płucodysznego, słodkowodnego ślimaka z rodziny zatoczkowatych. Występuje w wodach śródlądowych Europy.
