Gwyfyn sy'n perthyn i urdd y Lepidoptera yw brithyn prin, sy'n enw gwrywaidd; yr enw lluosog ydy brithion prin; yr enw Saesneg yw Scarce Brindle, a'r enw gwyddonol yw Apamea lateritia.[1][2]
ellir dosbarthu'r pryfaid (neu'r Insecta) sy'n perthyn i'r Urdd a elwir yn Lepidoptera yn ddwy ran: y gloynnod byw a'r gwyfynod. Mae'r dosbarthiad hwn yn cynnwys mwy na 180,000 o rywogaethau mewn tua 128 o deuluoedd.
Wedi deor o'i ŵy mae'r brithyn prin yn lindysyn sydd yn bwyta llawer o ddail, ac wedyn mae'n troi i fod yn chwiler. Daw allan o'r chwiler ar ôl rhai wythnosau. Mae pedwar cyfnod yng nghylchred bywyd glöynnod byw a gwyfynod: ŵy, lindysyn, chwiler ac oedolyn.
Gwyfyn sy'n perthyn i urdd y Lepidoptera yw brithyn prin, sy'n enw gwrywaidd; yr enw lluosog ydy brithion prin; yr enw Saesneg yw Scarce Brindle, a'r enw gwyddonol yw Apamea lateritia.
Die Ziegelrote Grasbüscheleule (Apamea lateritia), zuweilen auch Ziegelbraune Heiderasen-Graseule genannt,[1] ist ein Schmetterling (Nachtfalter) aus der Familie der Eulenfalter (Noctuidae). Das Artepitheton leitet sich von dem lateinischen Wort later mit der Bedeutung „Ziegelstein“ ab und bezieht sich auf die Farbe der Vorderflügeloberseite der Falter.[2]
Die Flügelspannweite der Falter beträgt 37 bis 53 Millimeter.[3] Die Grundfärbung der Vorderflügeloberseite variiert von hell rötlich braun bis zu dunkelbraun. Die relativ große Nierenmakel ist nach außen weißlich angelegt. Die Ringmakel hebt sich nur schwach vom insgesamt zeichnungsarmen und nahezu einfarbigen Untergrund ab. Der Apexbereich ist leicht aufgehellt und zuweilen leicht weißlich beschuppt. Die Hinterflügeloberseite ist zeichnungslos graubraun.
Die Raupen sind glasig gelbgrau gefärbt. Sie haben schwarze Punktwarzen und Stigmen. Kopf und Nackenschild sind glänzend rotbraun gefärbt.
Die rotbraune Puppe hat eine gestreckte Form. Der Kremaster ist flach, keilförmig und mit vier kurzen Dornen versehen.
Die Ziegelrote Grasbüscheleule ist in Europa und dem gemäßigten Asien bis nach Japan weit verbreitet. In Südeuropa kommt sie jedoch nur lokal vor. Hauptlebensraum sind Grasfluren, außerdem Heiden, Böschungen, Steinfluren und Waldränder. Die Falter wurden selbst im Stadtkern von Großstädten nachgewiesen.[4] In den Alpen steigen sie bis auf etwa 2500 Meter Höhe.[5] Gegenwärtig werden vier Unterarten geführt.[6]
Die Falter sind nachtaktiv und fliegen in einer Generation zwischen den Monaten Juni und August. Sie erscheinen nachts an künstlichen Lichtquellen und Ködern.[7] Tagsüber verstecken sie sich gern in Gebäuden oder unter Brettern und großen Steinen.[1] Die Raupen leben einzeln überwiegend ab August, überwintern und verpuppen sich im Mai des folgenden Jahres. Sie halten sich bevorzugt in einer Erdhöhle am Boden im Wurzelhalsbereich von Horsten auf und ernähren sich von den Wurzeln und Halmen unterschiedlicher Süßgräser (Poaceae), beispielsweise von Draht-Schmiele (Deschampsia flexuosa), Rasen-Schmiele (Deschampsia cespitosa), Schaf-Schwingel (Festuca ovina agg.)[1] oder Borstgras (Nardus stricta).[6]
Die Ziegelrote Grasbüscheleule ist in Deutschland weit verbreitet, gebietsweise zahlreich vorkommend und wird als „nicht gefährdet“ eingestuft.
Die Ziegelrote Grasbüscheleule (Apamea lateritia), zuweilen auch Ziegelbraune Heiderasen-Graseule genannt, ist ein Schmetterling (Nachtfalter) aus der Familie der Eulenfalter (Noctuidae). Das Artepitheton leitet sich von dem lateinischen Wort later mit der Bedeutung „Ziegelstein“ ab und bezieht sich auf die Farbe der Vorderflügeloberseite der Falter.
Apamea lateritia, the scarce brindle, is a moth of the family Noctuidae. It is found in much of the Palearctic. It is a sporadic migrant in Great Britain, where it is recorded from the east and south-east coasts.[1]
P.lateritia Hufn. (= molochina Hbn.) (39 i). Forewing dull purplish redbrown, darker towards the costa; costal area and veins sprinkled with white scales; inner and outer lines double, lunulate-dentate, the teeth marked dark and light on the veins; claviform stigma absent; orbicular and reniform dark red brown with incomplete white annuli, the orbicular generally obscure and without white outline; submarginal line indistinct; the terminal area, except at apex, rather darker; hindwing fuscous, greyer towards base, with the cell spot and veins dark; — ab. borealis Strand, from Lapland, is still darker brown; — ab. derufata ab. nov. (39 i) is pale purplish red, without the dark redbrown tinge; — the form expallescens Stgr. (39 i),from Turkestan and Tibet, is pale reddish ochreous, flushed with brown or grey brown, the terminal area always dark brown; — ab. festiva ab. nov. (40 a), from Transcaucasia, rather smaller than expallescens, is pale brickred, somewhat roughly scaled; lastly, ab. sordida ab. nov. (40 a), a decidedly smaller form, is dirty brownish fuscous, with the inner and outer lines well-marked and approximated on inner margin; of this a fairly long series, all males is in the Tring Museum, from Pescocostanzo, Italy. Larva dull dark grey; the head brown; the thoracic and anal plates black.[2] The wingspan is about 42–50 mm.
Adults are on wing from June to August.
The larvae feed on the roots of grasses.[1]
Apamea lateritia, the scarce brindle, is a moth of the family Noctuidae. It is found in much of the Palearctic. It is a sporadic migrant in Great Britain, where it is recorded from the east and south-east coasts.
Vide etiam paginam discretivam: Apamea (discretiva)
Apamea lateritia (Anglice scarce brindle) est papilio familiae Noctuidarum, in plurimo Europae, ad orientem usque ad Siberiam et Iaponiam endemicus. Invenitur etiam in Turcia, Irania septentrionali, Afgania, Pakistania septentrionali, Nepalia, et Sinis (Guangxi, Sichuan). Singuli sporadice adeo in Magnam Britanniam migrant, ubi in litore orientali et meridio-orientali observantur.
Latitudo alarum est circa 42–50 mm. Adulti a Iunio ad Augustum volare solent.
Larvae radicibus variorum graminum, inter quae species Festucae et Nardus stricta, vescuntur.
Vide etiam paginam discretivam: Apamea (discretiva)
Apamea lateritia (Anglice scarce brindle) est papilio familiae Noctuidarum, in plurimo Europae, ad orientem usque ad Siberiam et Iaponiam endemicus. Invenitur etiam in Turcia, Irania septentrionali, Afgania, Pakistania septentrionali, Nepalia, et Sinis (Guangxi, Sichuan). Singuli sporadice adeo in Magnam Britanniam migrant, ubi in litore orientali et meridio-orientali observantur.
Latitudo alarum est circa 42–50 mm. Adulti a Iunio ad Augustum volare solent.
Larvae radicibus variorum graminum, inter quae species Festucae et Nardus stricta, vescuntur.
De steenrode grasuil (Apamea lateritia) is een nachtvlinder uit de familie van de uilen, de Noctuidae.
De voorvleugellengte bedraagt tussen de 18 en 23 millimeter. De grondkleur van de voorvleugel is bruin in allerlei variaties. Bij lichtere exemplaren is de kleur steenrood, waarnaar zowel de Nederlandse als de wetenschappelijke naam verwijzen. De vleugel is tamelijk effen gekleurd, de ringvlek en niervlek zijn licht omrand, vooral de rand langs de buitenkant van de niervlek is goed zichtbaar. Langs de costa loopt een rij witte stippen.
De steenrode grasuil gebruikt diverse grassen als waardplanten. De rups is te vinden van september tot mei. De soort overwintert als rups.
De soort komt verspreid over het Palearctisch gebied voor.
De steenrode grasuil is in Nederland en België een zeldzame soort, die verspreid over het hele gebied kan worden gezien. De vlinder kent één generatie die vliegt van halverwege juni tot en met augustus.
De steenrode grasuil (Apamea lateritia) is een nachtvlinder uit de familie van de uilen, de Noctuidae.
Teglrødt engfly (Apamea lateritia) er en sommerfugl som tilhører familien nattfly (Noctuidae). Den er funnet nord til Nordland i Norge.
Et middelsstort (vingespenn 37 – 42 mm), kraftig, rødbrunt nattfly. Forvingen har noen små, lyse flekker langs framkanten, et tydelig, hvitkantet nyremerke og en buet rad av små, svarte flekker litt utenfor midten som markerer den ytre mellomlinjen, ellers er den vanligvis ensfarget rødlig brun. Ringmerket er lyskantet og mer eller mindre utydelig. Ytterkanten er noe bølgete. Bakvingen er gråbrun med lyst rødlige frynser.
Arten forekommer på heier og andre åpne områder med gras. Larvene lever på røttene av ulike grasarter, særlig sauesvingel (Festuca ovina), smyle (Deschampsia flexuosa) og finnskjegg (Nardus stricta). De utvikler seg mellom september og mai. De voksne sommerfuglene flyr i juni – september.
Teglrødt engfly er utbredt i Europa, unntatt lengst i sør, og videre østover gjennom det nordlige Asia til Japan. I Norge er den vanlig nord til Saltdal i Nordland, det finnes spredte funn nord til Alta.
Teglrødt engfly (Apamea lateritia) er en sommerfugl som tilhører familien nattfly (Noctuidae). Den er funnet nord til Nordland i Norge.
Apamea lateritia[1] là một loài bướm đêm thuộc họ Noctuidae. Loài này có ở hầu hết châu Âu, phía đông đến Xibia và Nhật Bản. Nó cũng có mặt ở Thổ Nhĩ Kỳ, miền bắc Iran, Afghanistan, miền bắc Pakistan, Nepal và Trung Quốc (Quảng Tây, Tứ Xuyên). Nó là loài di cư ở Đại Anh, nơi nó được ghi nhận từ đông đến bờ biển đông nam.
Sải cánh dài khoảng 42–50 mm. Con trưởng thành bay từ tháng 6 đến tháng 8.
Ấu trùng ăn the rootstock of nhiều loại cỏ. Recorded food plants include Festuca species và Nardus stricta.
Phương tiện liên quan tới Apamea lateritia tại Wikimedia Commons
Apamea lateritia là một loài bướm đêm thuộc họ Noctuidae. Loài này có ở hầu hết châu Âu, phía đông đến Xibia và Nhật Bản. Nó cũng có mặt ở Thổ Nhĩ Kỳ, miền bắc Iran, Afghanistan, miền bắc Pakistan, Nepal và Trung Quốc (Quảng Tây, Tứ Xuyên). Nó là loài di cư ở Đại Anh, nơi nó được ghi nhận từ đông đến bờ biển đông nam.
Sải cánh dài khoảng 42–50 mm. Con trưởng thành bay từ tháng 6 đến tháng 8.
Ấu trùng ăn the rootstock of nhiều loại cỏ. Recorded food plants include Festuca species và Nardus stricta.