هوشع كندي

Ar fletan korr (Hippoglossoides platessoides) a zo ur pesk mor plat.

Die Doggerscharbe (Hippoglossoides platessoides) ist ein häufiger Plattfisch aus dem nördlichen Atlantik. Sie kommt rund um die Britischen Inseln, in der Nordsee, in Skagerrak und Kattegat, entlang der Küste Norwegens, bis zur südlichen Barentssee und dem Weißen Meer sowie bei den Färöern, bei Island, an der südwestlichen Küste Grönlands und rund um Neufundland vor.

Es werden zwei Unterarten unterschieden: H. p. platessoides im nordwestlichen Atlantik und H. p. limandoides im nordöstlichen Atlantik.

Merkmale

Die Doggerscharbe hat einen langgestreckten, asymmetrischen, seitlich stark abgeflachten Körper. Das Maul ist groß und reicht bis unter das rechte Auge. Die Rückenflosse beginnt über dem linken Auge. Das Seitenlinienorgan ist fast gerade, die Schuppen rau. Doggerscharben werden selten länger als 40 Zentimeter, die größte nachgewiesene Länge betrug 82,6 Zentimeter.

Lebensweise

Doggerscharben leben auf Weichböden, in Tiefen von 90 bis 250 Metern, bei Temperaturen von -0,5 bis 2,5 °C. Sie ernähren sich von Seeigeln, Schlangensternen, Würmern, Krebstieren und kleinen Fischen und werden selbst die Beute von Rochen, Kabeljau, Leng und Heilbutt.

Fortpflanzung

Fast im gesamten Verbreitungsgebiet laichen die Fische im Frühjahr, in Tiefen von 100 bis 200 Metern. Es werden 50.000 bis 300.000 Eier gelegt, die pelagisch sind, und einen Durchmesser von 2 bis 3 mm haben. Die etwa 5 mm langen Larven schlüpfen nach zwei Wochen. Mit einer Länge von 20 bis 30 mm gehen die zunächst pelagischen Larven zum Bodenleben über. Die Tiere der Nordsee werden nach 2 bis 3 Jahren mit einer Länge von 15 bis 20 Zentimeter geschlechtsreif. Die arktischen Doggerscharben wachsen viel langsamer.

Nutzung

Das Fleisch der Doggerscharben ist wässrig und wird vor allem zu Fischmehl verarbeitet.

Literatur

• Bent J. Muus, Jørgen G. Nielsen: Die Meeresfische Europas in Nordsee, Ostsee und Atlantik. Kosmos, Stuttgart 1999, ISBN 3-440-07804-3.

Weblinks

– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien

• Doggerscharbe auf Fishbase.org (englisch)

The American plaice, American sole or long rough dab (Hippoglossoides platessoides) is a North Atlantic flatfish that belongs, along with other right-eyed flounders, to the family Pleuronectidae. In the northwest Atlantic (H. p. platessoides) it ranges from Greenland and Labrador to Rhode Island, and in the northeast Atlantic (H. p. limandoides) it ranges from Murmansk to the English Channel, Ireland and Iceland.^[2][3] They live on soft bottoms at depths of 10 to 3,000 m (33–9,843 ft), but mainly between 90 and 250 m (300–820 ft).^[2]

In the Gulf of Maine spawning peaks in April and May. They grow to a maximum length of 70 centimetres (28 in).^[4] The species is considered by the Northwest Atlantic Fisheries Organization to be overfished, with no signs of recovery.^[5] On the other hand, the Canadian government believes the species is abundant, and counts it as the second most caught flatfish, totalling 50% of the flatfish caught by Canadian fishermen.^[6] A 1997 study reports that plaice are endangered in Canada due to overfishing.^[7] In its European range, the species is generally common and not actively sought by fishers, but it is often part of the bycatch.^[3]

American plaice may be an intermediate host for the nematode parasite Otostrongylus circumlitis, which is a lungworm of seals, primarily affecting animals less than 1 yr of age.

References

Hippoglossoides platessoides Hippoglossoides generoko animalia da. Arrainen barruko Pleuronectidae familian sailkatzen da.

Banaketa

Erreferentziak

• FishBase.org

Ikus, gainera

• Hippoglossoides
• Pleuronectidae

Liejukampela (Hippoglossoides platessoides) on noin 30–50 senttimetriä pitkä kampela, jonka silmät ovat oikealla kyljellä. Se elää Pohjois-Atlantilla hiekka- ja mutapohjilla 10–400 metrin syvyydessä ja syö esimerkiksi käärmetähtiä, matoja ja rapuja sekä pikkukaloja. ^[1]

Lisääntyminen

Pohjoisilla kannoilla kutu tapahtuu kesällä ja eteläisillä keväällä. Munia syntyy kerralla kymmeniä tuhansia, ja ne jäävät kellumaan pintaveteen kunnes kuoriutuvat.

Lähteet

Aiheesta muualla

• Hippoglossoides platessoides (peilipalvelin) FishBase. Froese, R. & Pauly, D. (toim.). (englanniksi)

La Plie canadienne, Hippoglossoides platessoides, ou Flétan nain est aussi appelée plie ou sole. En anglais, elle porte le nom d'american plaice, canadian plaice, flounder, sand dab, plaice, dab ou blackback. En français acadien, on l'appelle plaise.

Aire de répartition

On retrouve la Plie canadienne des deux côtés de l'Atlantique Nord : du sud du Labrador et du Grand Banc jusqu'au large du Rhode Island, au large du Groenland, de l'Islande et du Spitzberg jusqu'à la Manche.

Description

Tête d'une plie canadienne (Hippoglossoides platessoides)

Elle ne dépasse pas habituellement 55 cm, toutefois, un exemplaire trouvé au large de la Nouvelle-Écosse près de l'Île de Sable mesurait 74 cm et pesait 6,4 kg. C'est un poisson dextre (droitier), avec le flanc droit allant du rouge au brun grisâtre et le flanc gauche blanc bleuâtre. Les petits exemplaires présentent des taches foncées sur le bord du corps. Il se distingue des autres poissons plats dextres de l'est du Canada par sa grande bouche, sa ligne latérale presque droite (légèrement arquée près de la nageoire pectorale) et sa queue arrondie. Sa chair est légèrement jaunâtre par rapport à celle de la Plie grise, plus blanche, et son filet est plus rond que celui de cette dernière. Les exemplaires d'environ 30 cm se cuisinent bien entiers.

Biologie

La Plie canadienne aime les fonds de sable fin ou de vase molle; elle peut tolérer une salinité relativement basse et survivre à -1 °C, mais ne s'aventure pas dans les eaux dépassant 23 °C. L'hiver, elle s'en va en eau plus profonde, dans les couches plus chaudes, jusqu'au mois d'avril et, en été, elle jouit des eaux plus fraîches des côtes.

Les femelles de 40 cm et les mâles de 25 cm sont matures, les femelles pondent de 30 à 60 000 œufs par fraie. La fraie s'effectue sur différents territoires, selon la saison, l'éclosion des œufs exigeant une température d'environ 4 °C de 11 à 14 jours durant. Après la fraie, plusieurs grosses femelles du golfe du Saint-Laurent et des côtes terre-neuviennes deviennent gélatineuses, ayant perdu beaucoup de protéines. Les alevins pélagiques, mangent des diatomées et de petits copépodes. Les petites plies sur le fond se nourrissent de petits crustacés, comme les mysides, les amphipodes et les crevettes, puis, en grandissant, d'oursins, d'ophiures, de mollusques pélécypodes et gastéropodes, de vers, d'ascidies et, à l'occasion, de petits poissons, comme le lançon, et le capelan.

La Plie canadienne est la proie de gros poissons, comme la morue et le flétan, et aussi, en plus bas âge, de moins gros poissons, comme l'hémitriptère, la lycode et la raie. Elle est aussi l'hôte de vers parasites (nématodes).

C'est un poisson d'importance commerciale pour les pêcheries canadiennes; 132 tonnes ont été pêchées au Québec en 2005, ce qui est moins que l'ont été la Plie grise ou la Plie rouge dans la même année, selon les chiffres du MAPAQ.

Hippoglossoides platessoides, coñecido en galego como platuxa americana,^[2] é unha especie de peixe teleósteo da orde dos pleuronectiformes, suborde dos pleuronectoideos, familia dos pleuronéctidos e subfamilia dos pleuronectinos, unha das catro recoñecidas actualmente no xénero Hippoglossoides.^[3]

Visión xeral

Trátase dun peixe mariño, demersal, oceanódromo, de importancia comercial,^[4] que se captura ao longo das costas de ambos os lados do océano Atrlántico norte,^[5] desde o sur do Labrador e do gran banco de Terra Nova, ate as do estado de Rhode Island (Estados Unidos), até as de Islandia e as illas Spitzberg e Nova Zembla, polo norte, incluíndo as do norte de Rusia, Finlandia, Noruega, Suecia e Dinamarca, até o canal da Mancha, polo sur, incluído as das illas Británicas, os Países Baixos, Bélxica e o norte de Francia, até a Bretaña, pasando polas de Groenlandia.^[6]

Vive en fondos brandos, lamacentos ou areosos, os adultos a profundidades de entre os 90 aos 250 m, en augas frías, a temperaturas de entre os -0,5 e os 2,5 °C, alimentándose de invertebrados e pequenos peixes.^[6][7]

A Northwest Atlantic Fisheries Organization dos Estados Unidos considera que esta especie está sometida a unha pesca excesiva, e que a súas poboacións non presentan signos de recuperación. Pola súa parte, o goberno canadense cre que é abundante, sendo a segunda especie de peixe plano capturada polos pesdcadores do país, e representa un 50 % das capturas destes peixes dos seus pescadores. Porén, un estudo de 1997 informa que Hippoglossoides platessoides está en perigo de extinción en Canadá debido á sobrepesca.^[8]

Taxonomía

A especie foi descrita en 1780 polo naturalista danés Johan Christian Fabricius, baixo o nome de Pleuronectes platessoides.^[1]

Nome específico

O nome específico, platessoides, deriva do nome dó xénero Platessa, creado por Cuvier en 1816 e hoxe invalidado, xa que se identifica con Pleuronectes Linnaeus, 1758,^[9] ao que se engadiu a desinencia do latín científico -oides, derivado do grego antigo είδοσ eídos, "aspecto", paea indicar a súa semellamza coas especies daquel xénero.

Cabeza de H. platessoides.

Sinónimos

Ao longo do tempo esta especie foi coñecida polos seguintes sinónimos:^[1]

• Drepanopsetta platessoides (?)
• Hippoglossoides limanda Gottsche, 1835
• Hippoglossoides platessoides limandoides (Bloch, 1787)
• Hypoglossoides platessoides (Fabricius, 1780)
• Pleuronectes limandoides Bloch, 1787
• Pleuronectes platessoides Fabricius, 1780 (nome orixinal)

Descrición

Esta especie é un peixe plano cos dous ollos situados no lado dereito do seu corpo, ovalado. A coloración do seu lado superior, pigmentado, é parda avermellada. O lado inferior, ou cego, é de cor abrancazada.

A aleta dorsal orixínase á altura da metade do ollo superior. A aleta caudal presenta un pequeno alargamento na parte central.

O seu corpo é ovalado, esvelto, e pode alcanzar uns 50 cm de lonxitude, pero os espécimes capturados raramente sobrepasan os 40 cm, e un peso de 700 g. A súa boca é grande, e a liña lateral é csse recta. Está cuberto por escamas rugosas. A aleta dorsal orixínase á altura do ollo superior.^[6]

A lonxituxe máxima rexistrada foi de 82,6 cm,^[10] e o peso máximo, de 6,4 kg.^[11]

Hábitat, distribución e bioloxía

Hábitat e distribución

É un peixe mariño, demersal, oceanódromo,^[4] que habita sobre fondos brandos a profundidades de entre os 10 e os 3.000 m,^[10] aínda que usualmente entre os 90 e os 250 m,^[12] en augas frías de entre -0,5 e 10 °C de temperatura,^[6] desde os 77° N e os 41° N, e os 72° W e os 55° E,^[7] por ambas as beiras do océano Atlántico, desde Groenlandia oriental e o canal da Mancha á costa de Múrmansk (Rusia), polo leste, e desde o sur da península do Labrador (Canadá) e o oeste de Groenlandia até o estado de Rhode Island (Estados Unidos).^[11]

Bioloxía

Reprodución

No mar do Norte alcanzan a madureza sexual aos 2 ou 3 anos, cando miden de 15 a 20 cm. No mar de Barents e nas costas de Groenlandia a taxa de crecemento é moito máis baixa. As femias medran máis rápído que os machos. A reprodución ocorre en primavera en case toda a súa área de distribución, e a desova prodúcese a profundidades de entre os 1100 e os 200 m. Cada femia produce entre 50 000 e 300 000 ovos, que son peláxicos e miden de 2 a 3 m m de diámetro. Os ovos eclosionan aproximadamente ás 2 semanas da desova, dando lugar a larvas, igualmente peláxicas, que miden case 5 mm. cando as larvas alcanzan 20 ou 30 mm, fanse bentónicas, migrando cara a fondos de 40 a 100 m.^[6]

Nutrición

Aliméntanse de equinodermos (ourizos, ofiúras), vermes, crustáceos e pequenos peixes. Pola súa perte, a especie serve de alimento a bacallaus, halibuts, marucas e raias.^[6]

Lonxevidade

A idade máxima rexistrada para esta especie foi de 30 anos.^[12]

Usos

Captúrase sobre todo na área de pesca 21 (Atlántico noroeste),^[2] como pesca accesoria nos arrastreiros e, aínda que segundo Muus et al, se utilíza case exclusivamente na produción de fariña de peixe, xa que o seu corpo é delgado e a carne a miúdo acuosa.^[6] o certo é que esta platuxa se comercializa en fresco e conxelada, e consómese cocida ao vapor, frita, e asada ao forno, e en microondas.^[13]

Notas

Véxase tamén

Bibliografía

• Cooper, J. A. & F. Chapleau (1998): "Monophyly and intrarelationships of the family Pleuronectidae (Pleuronectiformes), with a revised classification". Fish. Bull. 96 (4): 686-726.
• Eschmeyer, W. N.; E. S. Herald and H. Hammann (1983): A field guide to Pacific coast fishes of North America. Boston, USA: Houghton Mifflin Company.
• Gill, T. N. (1861): "Catalogue of the fishes of the eastern coast of North America, from Greenland to Georgia". Proc. Acad. Nat. Sci. Phila. vol. 13 (Suppl.), pp 1–63.
• Lahuerta Mouriño, F. e Vázquez Álvarez, F. X. (2000): Vocabulario multilingüe de organismos acuáticos. Santiago de Compostela: Xunta de Galicia / Termigal. ISBN 84-453-2913-8.
• Muus, Bent J.; Jørgen G. Nielsen; Preben Dahlstrøm e Bente O. Nyström (1998): Peces de mar del Atlántico y del Mediterráneo. Barcelona: Ediciones Omega. ISBN 84-282-1161-2.
• Nelson, Joseph S. (2006): Fishes of the World. New York: John Wiley & Sons, Inc. ISBN 0-471-25031-7.
• van der Land, J.; Costello, M. J.; Zavodnik, D.; Santos, R. S.; Porteiro, F. M.; Bailly, N.; Eschmeyer, W. N. & Froese, R. (2001): "Pisces", en: Costello, M. J. et al., eds. European register of marine species: a check-list of the marine species in Europe and a bibliography of guides to their identification. París: Muséum national d'Histoire naturelle. Collection Patrimoines Naturels, 50: pp. 357–374. ISBN 2-85653-538-0.

Outros artigos

• Pleuronectiformes
• Pleuronéctidos
• Pleuronectinos
• Hippoglossoides

Skrápflúra einnig nefnd stórkjafta (fræðiheiti: Hippoglossoides platessoides) er þunnur flatfiskur af flyðruætt. Hún hefur snarpari viðkomu en ættingjar sínir vegna hreistursins sem er mun grófara, en þaðan fær hún nafn sitt. Flúran lifir helst á sand- eða leirbotni eins og flestir flatfiskar og nærist þar á ýmsum smádýrum til að byrja með en stækkar svo við sig. Skrápflúran er einn af þeim fiskum sem hefur nýlega uppgötvast sem verðmæt tegund og hefur hún orðið mikilvægari á síðustu árum.

Fiskveiðiárið 2018/2019 voru veidd rúmlega 29 tonn af skrápflúru ^[1], en afli hefur farið minnkandi. Fiskveiðiárið 2010/2011 var til að mynda heildarafli 193 tonn, og 148 tonn árið eftir ^[2]

Lýsing

Skrápflúran er frekar langvaxin, þunn og breið. Haus er miðlungsstór, kjaftur frekar stór og ná skoltar aftur móts við mitt hægra auga. Augu eru stór og er vinstra augað nokkuð aftar en það hægra. Uggar eru venjulegir flatfiskuggar og smáyddir í miðjuna. Hægri hliðin er rauðgrá, stundum dökkgrá, vinstri hliðin er hvít eins og á öðrum flatfiskum. Hreistur er hrjúft og stórgert eins og nafn hennar bendir til.^[3]

Lífshættir

Skrápflúran er botnfiskur sem heldur sig helst á leir- og leðjubotni á 5-250 m dýpi. Hrygning skrápflúru við Ísland er í júní-júlí aðallega á 50-100 m dýpi allt í kringum landið. Eggin eru nokkuð stór, 2,6-3,3 mm í þvermál. Fyrst eru þau sviflæg en sökkva síðan. Klak tekur um 11-14 daga við 4 °C heitan sjó. Lirfan er á bilinu 4-6 mm við klak. Þegar seiðin eru 2-4 cm löng leita þau til botns og hafa fengið útlit foreldra sinna. Lengsta skrápflúran sem veiðst hefur við Ísland var 56 cm og veiddist hún suðaustur af Glettinganesi árið 1992.^[3]

Fæða

Fæða er aðallega allskonar botndýr, skeldýr, bustaormar og krabbadýr. Einnig eitthvað af sniglum, fiskseiðum og öðrum smáfiskum. Stærri skrápflúran étur aðallega loðnu og litla fiska.^[4]

Nytsemi

Skrápflúran er einn algengasti fiskurinn hér við land í fjölda talið, en þar sem hún er svo smá þá er lífmassi stofnsins ekki stór. Hér áður fyrr var henni hent frá borði þar sem ekki var markaður fyrir hana, en nú er hún seld á markaði erlendis.^[4] Kvóti fyrir fiskveiðiárið 2008/2009 er 1.072 tonn en þó er mjög lítið búið að veiða af þeim kvóta ennþá eða rétt um 17%. Á síðasta kvótaári var kvótinn 1.000 tonn eða 267 þorskígildi, þar sem að þorskígildisstuðull skrápflúru var 0,29 það árið. Mest var veitt af skrápflúru árið 1996 eða um 6.500 tonn.^[5]

Kvóti fyrir fiskveiðiárið 2019/2020 er rúm 13 tonn og þorskígildisstuðull skrápflúru 0,37 ^[6]

Tilvísanir

Wikiorðabókin er með skilgreiningu á orðinu

Skrápflúra

Wikimedia Commons er með margmiðlunarefni sem tengist

skrápflúru

La passera atlantica^[1] (Hippoglossoides platessoides) conosciuta anche come passera canadese (Regolamento (CEE) N. 2622/79 e regolamento (CE) N. 1581/2004 e regolamento (CE) N. 217/2009 e regolamento (CE) N. 218/2009 e regolamento di esecuzione (UE) N. 433/2012 e decisione di esecuzione (UE) 2016/1251) o Halibut nano, è un pesce di mare della famiglia Pleuronectidae.

Distribuzione e habitat

Questa specie ha una distribuzione molto settentrionale, quasi artica, si ritrova infatti dal Canada settentrionale, alle coste della Groenlandia, all'Islanda, al mar Bianco ed a sud fino alle isole Britanniche settentrionali.
Vive su fondi di sabbia grossolana o ghiaia, a profondità tra 50 e 400 metri (di solito tra 90 e 250). Nella parte nord del suo areale può trovarsi in acque basse, talvolta in quelle salmastre degli estuari.

Descrizione

Ha un aspetto a metà tra l'halibut vero e proprio e la platessa. Ha il corpo più appiattito dell'halibut, con occhi più ravvicinati. Ha la bocca più grande della platessa ma non grande come i veri halibut. La pinna caudale ha una caratteristica forma cuspidata.
Il colore è bruno rossastro con macchie scure sul lato oculare e bianco su quello cieco.
Misura fino a 50 cm.

Alimentazione

Si nutre di pesci ed invertebrati bentonici.

Pesca

Importante specie commerciale, le sue carni non sono particolarmente pregiate.

Note

Bibliografia

• Louisy P., Trainito E. (a cura di) Guida all'identificazione dei pesci marini d'Europa e del Mediterraneo. Milano, Il Castello, 2006. ISBN 88-8039-472-X
• Lythgoe J. e G Il libro completo dei pesci dei mari europei, Mursia, 1971

De lange schar (Hippoglossoides platessoides) is een straalvinnige vissensoort uit de familie van schollen (Pleuronectidae).^[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1780 door Fabricius.

Gapeflyndre (Hippoglossoides platessoides) er en fisk i flyndrefamilien. Den har en forholdsvis smal kroppsform, og kan bli ca. 50−52 cm lang. Arten er utbredt langs hele norskekysten, men har liten økonomisk betydning.

Under et tokt i regi av Havforskningsinstituttet i februar 2012 ble det under tråling fanget ei gapeflyndre som målte 51 cm. Det kan være norsk rekord.

Gapeflyndre, Stavern

Eksterne lenker

• (sv) gapeflyndre hos Dyntaxa
• (en) gapeflyndre – oversikt og omtale av artene i WORMS-databasen
• (en) gapeflyndre i Encyclopedia of Life
• (en) gapeflyndre i Global Biodiversity Information Facility
• (en) gapeflyndre hos NCBI
• (en) gapeflyndre hos ITIS
• (en) gapeflyndre hos FishBase
• (en) Kategori:Hippoglossoides platessoides – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Hippoglossoides platessoides – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Hippoglossoides platessoides (Fabricius, 1780) American plaice - FishBase

Denne iktyologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den.
Det finnes mer utfyllende artikkel/artikler på .

Niegładzica^[2] (Hippoglossoides platessoides) – gatunek ryby flądrokształtnej z rodziny flądrowatych (Pleuronectidae).

Zasięg występowania

Północnoamerykańskie i europejskie wybrzeża Oceanu Atlantyckiego oraz morza przyległe, sporadycznie występuje w zachodniej części Morza Bałtyckiego^[3]. Przebywa na głębokościach od 10 do 3000 m p.p.m., zwykle 90–250 m^[4].

Klasyfikacja

Wyróżniane są 2 podgatunki^[4]:

• H. p. platessoides w północno-zachodnim Atlantyku,
• H. p. limandoides – niegładzica europejska^[3] – w północno-wschodnim Atlantyku.

Charakterystyka

Smukłe ciało, duży otwór gębowy, skóra pokryta szorstkimi w dotyku łuskami. Płetwa grzbietowa rozpoczyna się w okolicy lewego oka. Prawa (górna) strona ciała brunatnoszara z nierównomiernie rozłożonymi ciemnymi cętkami. Linia boczna wyraźna, niemal prosta.

Osiąga przeciętnie ok. 50 cm, maksymalnie do 82 cm długości i 6,4 kg masy ciała. Prowadzi przydenny tryb życia. Żywi się głównie bezkręgowcami i małymi rybami. Żyje do 30 lat^[4].

Znaczenie gospodarcze

Poławiana gospodarczo w rybołówstwie. Mięso średniej wartości, smaczne, nieco wodniste. Użytkowana w celach konsumpcyjnych, świeża lub mrożona^[4] oraz na mączkę^[5].

Zobacz też

• Ryby Polski

Przypisy

Lerskädda (Hippoglossoides platessoides) är en plattfisk i familjen spättor. Den kallas även lerflundra och bonde.^[2]

Utseende

Lerskäddan är avlång och tunn med en konvex bakkant på stjärtfenan. Blindsidan (vänstersidan) är blåvit.^[2] Den har en kraftig mun och småtaggiga fjäll som gör att huden känns sträv.^[3] Arten kan bli drygt 80 cm lång och nå en vikt av 6,4 kg.^[4]

Vanor

Arten är en bottenfisk som föredrar mjuka bottnar (sand och dy^[2]) och kan leva från några 10-tal meters djup till 3 000 meter. Vanligtvis håller den sig dock inom ett djup på 90 – 250 meter. Den föredrar vattentemperaturer mellan -0.5 och 2.5°C. Arten kan bli åtminstone 30 år gammal.^[4] Födan består av ryggradslösa djur som maskar, sjöborrar, ormstjärnor, kräftdjur och småfisk (fiskyngel). Själv utgör den föda för fiskar som torskfiskar, hälleflundra och rockor.^[5]

Fortplantning

Lerskäddan blir könsmogen vid 2 till 3 års ålder i södra delen av utbredningsområdet; längre norrut tar tillväxten längre tid. Den leker under våren, då honan kan lägga mellan 50 000 och 300 000 ägg som kläcks efter omkring 2 veckor. Både ägg och de unga larverna är pelagiska.^[5]

Utbredning

Arten finns i Nordatlanten från Rhode Island i USA till södra Labrador i Kanada och vidare via Grönland^[4] och Island till Brittiska öarna och Bretagne samt norrut längs Norges kust till Vita havet^[5] och Spetsbergen. Lerskäddan går in i Skagerack, Kattegatt och sydvästra Östersjön.

Taxonomi

Arten delas upp i två underarter:

• H. platessoides platessoides med utbredning i nordvästra delen av Atlanten, och
• H. platessoides limandoides med utbredning i nordöstra delen.^[4]

Ekonomisk betydelse

Arten fiskas i förhållandevis stor mängd, men används främst som industrifisk.^[3]

Referenser

1. ^ [a b] ”Hippoglossoides platessoides (Fabricius, 1780)” (på engelska). ITIS. http://www.itis.gov/servlet/SingleRpt/SingleRpt?search_topic=TSN&search_value=172877. Läst 24 augusti 2010.
2. ^ [a b c] Curry-Lindahl, Kai (1985). Våra fiskar : havs- och sötvattensfiskar i Norden och övriga Europa. Stockholm: Norstedts. sid. 219, 489, 499-500. ISBN 91-1-844202-1
3. ^ [a b] Nielsen, Lars; Svedberg, Ulf (2006). Våra fiskar. Stockholm: Prisma. sid. 210. ISBN 91-518-4572-5
4. ^ [a b c d] Froese, Rainer (20 april 2010). ”Hippoglossoides platessoides (Fabricius, 1780) American plaice” (på engelska). Fishbase. http://www.fishbase.org/summary/SpeciesSummary.php?id=4239. Läst 19 december 2017.
5. ^ [a b c] Muus, Bent J; Nielsen, Jørgen G; Svedberg, Ulf (1999). Havsfisk och fiske i Nordvästeuropa. Stockholm: Prisma. sid. 260-261. ISBN 91-518-3505-3

美洲擬庸鰈（Hippoglossoides platessoides）是一種比目魚，屬於鰈科。美洲擬庸鰈是生活於大西洋的物種。^[1]牠們分佈在南拉布拉多至羅德島，棲息深度30-2000米，為溫帶海水魚，棲息在軟底質底層水域，以小魚及無脊椎動物為食。他們會於緬因灣產卵，最高峰的時期介乎每年的4月和5月之間。牠們最長達70厘米。^[2]西北大西洋漁業組織（Northwest Atlantic Fisheries Organization）指美洲擬庸鰈正被過度捕撈，並沒有復原的跡象。^[3]另一方面，加拿大政府卻相信美洲擬庸鰈數量仍很豐富，並是第二多被捕撈的比目魚，佔加拿大比目魚漁獲的50%。^[4]

參考

アメリカンプレイス（学名Hippoglossoides platessoides、英名American plaice)は、カレイ目カレイ科に属する魚類。グリーンランドアカガレイと呼ばれることもある^[1]。

他のカレイと同様に右側に目が付いている。アメリカンプレイスは大西洋のラブラドール地方からロードアイランド州の近海に棲息する^[2]。産卵はメーン湾で見られ、最も活発になるのは4月から5月である。最大で体長70cm程度になる^[3]。北西大西洋漁業機関によると、本種は乱獲されており、回復の徴候はないと考えられる^[4]。しかし一方で、カナダ政府はアメリカンプレイスの個体数は豊富であり、カナダで漁獲されるカレイ目魚類の50％を占めるとしている^[5]。

アメリカンプレイスは、主に生後1年未満の鰭脚類の肺に寄生する回虫Otostrongylus circumlitisの中間宿主となっているかもしれない^[6]。

出典[編集]

1. ^ 水産庁「魚介類の名称のガイドラインについて」、2007年7月、14頁（別表2）。2010年10月10日閲覧。
2. ^ "Plaice." Grolier Encyclopedia of Knowledge, volume 15, copyright 1991. Grolier Inc., ISBN 0-7172-5300-7
3. ^ [1] Dery, L.M. "American plaice, Hippoglossoides platessoides." Fishery Biology Program, Woods Hole Massachusetts Laboratory of the National Marine Fisheries Service (NMFS), Northeast Fisheries Science Center (NEFSC).retrieved January 18, 2007
4. ^ [2] Fishery Recent Assessment (2005 and 2006). Northwest Atlantic Fisheries Organization. retrieved January 18, 2007
5. ^ [3] "American plaice." Underwater World. Fisheries and Oceans Canada. retrieved January 18, 2007
6. ^ Bergeron, E; Huot, J, Messures, LN (1997). “Experimental transmission of Otostrongylus circumlitus (Railliet, 1899) (Metastrongyloidea: Crenosomatidae), a lungworm of seals in eastern arctic Canada”. Canadian Journal of Zoology 75 (9): 1364–1371. doi:10.1139/z97-762. http://rparticle.web-p.cisti.nrc.ca/rparticle/AbstractTemplateServlet?calyLang=eng&journal=cjz&volume=75&year=1997&issue=9&msno=z97-762.