الأسماء في صفحات التنقل
Sebastes és un gènere de peixos marins de la família dels sebàstids i de l'ordre dels escorpeniformes.[3][4]
Sebastes prové del mot grec sebastes ('august', 'venerable').[5]
Viuen des de la zona intermareal fins a gairebé els 3.000 m de fondària i sobre diferents menes de substrats (sovint, al voltant d'afloraments rocallosos).
Es troba al Pacífic[6][7][8] nord (al mar de la Xina Oriental,[9][10][11][12] la mar Groga,[9][13] la península de Corea,[14][13] al corrent de Kuroshio,[15][16] la mar del Japó,[15][17] la mar d'Okhotsk,[18][19] la mar de Bering,[20][21][22][23] al golf d'Alaska,[20][24][25][26] l'estret de Geòrgia,[6][27] l'estret de Juan de Fuca,[6][28] Puget Sound,[6][29] al corrent de Califòrnia[30][31][32][33] i al golf de Califòrnia),[34][35][36][37] l'Atlàntic sud-oriental (Sud-àfrica[38] i Tristan da Cunha),[39] l'Atlàntic nord-occidental (al Canadà,[40][41][42] al golf de Maine[43][44][45][46][47] i la badia de Baffin),[48][49][50] l'Atlàntic nord-oriental (Islàndia,[51][52] Groenlàndia,[53][54][55][56] Irlanda,[48][57] la Gran Bretanya,[48][58][59][60][61][62] les illes Anglonormandes,[48][63] la mar del Nord,[64][65][66] les illes Fèroe,[48][67] la mar de Noruega,[48][68][69] Noruega,[48][70] Suècia,[71][72] Dinamarca[73][74] i la mar de Barentsz),[75][76][48][77] l'Atlàntic sud-occidental (Uruguai,[78][79] l'Argentina[80][81][82] i les illes Malvines)[81][83] i al Pacífic sud-oriental (Xile[84][81][85][86] i al corrent d'Humboldt).[81][87][88][89][90][91]
Sebastes aleutianus (Jordan & Evermann, 1898)[92]
Sebastes alutus (Gilbert, 1890)[93]
Sebastes atrovirens (Jordan & Gilbert, 1880)[94]
Sebastes auriculatus (Girard, 1854)[95]
Sebastes aurora (Gilbert, 1890)[93]
Sebastes babcocki (Thompson, 1915)[96]
Sebastes baramenuke (Wakiya, 1917)[97]
Sebastes borealis (Barsukov, 1970)[98]
Sebastes brevispinis (Bean, 1884)[99]
Sebastes capensis (Gmelin, 1789)[100]
Sebastes carnatus (Jordan & Gilbert, 1880)[101]
Sebastes caurinus (Richardson, 1844)[102]
Sebastes chlorostictus (Jordan & Gilbert, 1880)[94]
Sebastes chrysomelas (Jordan & Gilbert, 1881)[92]
Sebastes ciliatus (Tilesius, 1813)[92]
Sebastes constellatus (Jordan & Gilbert, 1880)[94]
Sebastes cortezi (Beebe & Tee-Van, 1938)[103]
Sebastes crameri (Jordan, 1897)[104]
Sebastes dallii (Eigenmann & Beeson, 1894)[105]
Sebastes diploproa (Gilbert, 1890)[93]
Sebastes elongatus (Ayres, 1859)[106]
Sebastes emphaeus (Starks, 1911)[107]
Sebastes ensifer (Chen, 1971)[108]
Sebastes entomelas (Jordan & Gilbert, 1880)[109]
Sebastes eos (Eigenmann & Eigenmann, 1890)[110]
Sebastes exsul (Chen, 1971)[108]
Sebastes fasciatus (Storer, 1854)[111]
Sebastes flammeus (Jordan & Starks, 1904)[112]
Sebastes flavidus (Ayres, 1862)[113]
Sebastes gilli (Eigenmann, 1891)[114]
Sebastes glaucus (Hilgendorf, 1880)[115]
Sebastes goodei (Eigenmann & Eigenmann, 1890)[110]
Sebastes helvomaculatus (Ayres, 1859)[106]
Sebastes hopkinsi (Cramer, 1895)[116]
Sebastes hubbsi (Matsubara, 1937)[117]
Sebastes ijimae (Jordan & Metz, 1913)[118]
Sebastes inermis (Cuvier, 1829)[119]
Sebastes iracundus (Jordan & Starks, 1904)[112]
Sebastes itinus (Jordan & Starks, 1904)[112]
Sebastes jordani (Gilbert, 1896)[120]
Sebastes joyneri (Günther, 1878)[121]
Sebastes kiyomatsui (Kai & Nakabo, 2004)[122]
Sebastes koreanus (Kim & Lee, 1994)[123]
Sebastes lentiginosus (Chen, 1971)[108]
Sebastes levis (Eigenmann & Eigenmann, 1889)[124]
Sebastes longispinis (Matsubara, 1934)[125]
Sebastes macdonaldi (Eigenmann & Beeson, 1893)[126]
Sebastes maliger (Jordan & Gilbert, 1880)[127]
Sebastes matsubarai (Hilgendorf, 1880)[115]
Sebastes melanops (Girard, 1856)[128]
Sebastes melanosema (Lea & Fitch, 1979)[129]
Sebastes melanostictus (Matsubara, 1934)[125]
Sebastes melanostomus (Eigenmann & Eigenmann, 1890)[110]
Sebastes mentella (Travin, 1951)[130]
Sebastes miniatus (Jordan & Gilbert, 1880)[131]
Sebastes minor (Barsukov, 1972)[132]
Sebastes moseri (Eitner, 1999)[133]
Sebastes mystinus (Jordan & Gilbert, 1881)[134]
Sebastes nebulosus (Ayres, 1854)[135]
Sebastes nigrocinctus (Ayres, 1859)[106]
Sebastes nivosus (Hilgendorf, 1880)[115]
Sebastes norvegicus (Ascanius, 1772)[136]
Sebastes notius (Chen, 1971)[108]
Sebastes nudus (Matsubara, 1943)[137]
Sebastes oblongus (Günther, 1877)[138]
Sebastes oculatus (Valenciennes, 1833)[139]
Sebastes ovalis (Ayres, 1862)[113]
Sebastes owstoni (Jordan & Thompson, 1914)[140]
Sebastes pachycephalus (Temminck & Schlegel, 1843)[141]
Sebastes paucispinis (Ayres, 1854)[135]
Sebastes peduncularis (Chen, 1975)[142]
Sebastes phillipsi (Fitch, 1964)[143]
Sebastes pinniger (Gill, 1864)[144]
Sebastes polyspinis (Taranetz & Moiseev, 1933)[145]
Sebastes proriger (Jordan & Gilbert, 1880)[146]
Sebastes rastrelliger (Jordan & Gilbert, 1880)[94]
Sebastes reedi (Westrheim & Tsuyuki, 1967)[92]
Sebastes rosaceus (Girard, 1854)[147]
Sebastes rosenblatti (Chen, 1971)[108]
Sebastes ruberrimus (Cramer, 1895)[116]
Sebastes rubrivinctus (Jordan & Gilbert, 1880)[94]
Sebastes rufinanus (Lea & Fitch, 1972)[92]
Sebastes rufus (Eigenmann & Eigenmann, 1890)[110]
Sebastes saxicola (Gilbert, 1890)[93]
Sebastes schlegelii (Hilgendorf, 1880)[115]
Sebastes scythropus (Jordan & Snyder, 1900)[148]
Sebastes semicinctus (Gilbert, 1897)[104]
Sebastes serranoides (Eigenmann & Eigenmann, 1890)[92]
Sebastes serriceps (Jordan & Gilbert, 1880)[149]
Sebastes simulator (Chen, 1971)[108]
Sebastes sinensis (Gilbert, 1890)[93]
Sebastes spinorbis (Chen, 1975)[142]
Sebastes steindachneri (Hilgendorf, 1880)[115]
Sebastes taczanowskii (Steindachner, 1880)[150]
Sebastes thompsoni (Jordan & Hubbs, 1925)[92]
Sebastes trivittatus (Hilgendorf, 1880)[115]
Sebastes umbrosus (Jordan & Gilbert, 1882)[92]
Sebastes variabilis (Pallas, 1814)[92]
Sebastes variegatus (Quast, 1971)[92]
Sebastes varispinis (Chen, 1975)[142]
Sebastes ventricosus (Temminck & Schlegel, 1843)[141]
Sebastes viviparus (Krøyer, 1845)[151]
Sebastes vulpes (Döderlein, 1884)[92]
Sebastes wakiyai (Matsubara, 1934)[125]
Sebastes wilsoni (Gilbert, 1915)[92]
Sebastes zacentrus (Gilbert, 1890)[93]
Sebastes zonatus (Chen & Barsukov, 1976)[92][152][153][154][155][156][157][158]
Adelosebastes (Eschmeyer, Abe & Nakano, 1979)[159]
Helicolenus (Goode & Bean, 1896)[160]
Hozukius (Matsubara, 1934)[125]
Sebastiscus (Jordan & Starks, 1904)[112]
Sebastolobus (Gill, 1881)[161]
Trachyscorpia (Ginsburg, 1953)[162]
Sebastes cortezi,[163] Sebastes fasciatus,[164][165] Sebastes koreanus,[166] Sebastes mentella,[167] Sebastes nivosus,[168] Sebastes paucispinus[169] i Sebastes peduncularis[170] apareixen en la Llista Vermella de la UICN.[171]
Algunes espècies són molt longeves i capaces de superar els 100 anys d'edat (com ara, Sebastes aleutianus, amb un rècord registrat de 205 anys).[172] Igual que altres carnívors, aquests peixos poden bioacumular alguns contaminants o radionúclids com el cesi. Així, espècimens d'aquest gènere altament radioactius han estat capturats a prop de la central nuclear de Fukushima 1 a Fukushima (el Japó), gairebé dos anys després del desastre nuclear que va patir.[173]
_ever_seen.jpg)
Sebastes és un gènere de peixos marins de la família dels sebàstids i de l'ordre dels escorpeniformes.
Sebastes (česky okouník) je rod ryb z řádu ropušnicotvární.[1] Většina z přibližně 100 druhů žije v severním Pacifiku, ale některé se vyskytují i v jižním Pacifiku, nebo dokonce v Atlantickém oceánu. Nejvyšší počet druhů se udává zřejmě od pobřeží Kalifornie (56 druhů v oblasti Southern California Bight).
Fosilní záznam těchto ryb sahá až do miocénu. Žijí na dně, a to v hloubce až 3000 metrů, často na skalnatém podloží. Mohou žít na ryby neobvykle dlouho a u jednoho jedince Sebastes aleutianus byl jeho věk odhadnut až na 205 let.[2] Mnoho okouníků je komerčně využíváno a v některých místech došlo až k vyčerpání jejich stavů. Proto je lov přísně regulován.
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Sebastes na anglické Wikipedii.
Sebastes (česky okouník) je rod ryb z řádu ropušnicotvární. Většina z přibližně 100 druhů žije v severním Pacifiku, ale některé se vyskytují i v jižním Pacifiku, nebo dokonce v Atlantickém oceánu. Nejvyšší počet druhů se udává zřejmě od pobřeží Kalifornie (56 druhů v oblasti Southern California Bight).
Fosilní záznam těchto ryb sahá až do miocénu. Žijí na dně, a to v hloubce až 3000 metrů, často na skalnatém podloží. Mohou žít na ryby neobvykle dlouho a u jednoho jedince Sebastes aleutianus byl jeho věk odhadnut až na 205 let. Mnoho okouníků je komerčně využíváno a v některých místech došlo až k vyčerpání jejich stavů. Proto je lov přísně regulován.
Sebastes ist eine aus über 100 Arten bestehende Fischgattung aus der Familie der Stachelköpfe (Sebastidae). Bekannteste Art der Gattung ist der als Speisefisch bekannte Rotbarsch (Sebastes norvegicus).
Etwa zwei Drittel der Sebastes-Arten kommen im nordöstlichen Pazifik vor der Küste Nordamerikas vor, etwa 35 Arten im nordwestlichen Pazifik, zwei bis drei vor den Küsten Perus und Chiles, fünf im nördlichen Atlantik und eine im südlichen Atlantik und südöstlichen Pazifik an der Küste Patagoniens.
Sebastes-Arten wirken barschartig und haben einen stämmigen, seitlich abgeflachten Rumpf mit großem Kopf und Maul. Der Kopf ist normalerweise mit knöchernen Kämmen und Stacheln versehen. Der Vorkiemendeckel ist meist mit fünf Dornen bestückt. Die meisten Arten werden 30 bis 60 cm lang, die größten erreichen eine Länge von etwa einem Meter. Sebastes-Arten sind oft rötlich oder andersfarbig mit bunten Streifen und Flecken gemustert. Viele Arten lassen sich anhand ihrer Färbung unterscheiden. Der hart- und der weichstrahlige Teil der Rückenflosse ist zusammengewachsen. Eine Einbuchtung trennt den vorderen hartstrahligen Abschnitt vom hinteren, der von einem Stachel und darauf folgenden Weichstrahlen gestützt wird. Die Schwanzflosse ist abgerundet, schließt gerade ab oder ist leicht eingebuchtet. Die Bauchflossen sind abgerundet oder keilförmig.
Sebastes-Arten sind Raubfische und kommen in felsigen Arealen (engl. Bez. „Rockfish“), Tang- und Kelpwäldern vor. Sie haben eine innere Befruchtung und sind lebendgebärend.
Sebastes ist eine aus über 100 Arten bestehende Fischgattung aus der Familie der Stachelköpfe (Sebastidae). Bekannteste Art der Gattung ist der als Speisefisch bekannte Rotbarsch (Sebastes norvegicus).
Etwa zwei Drittel der Sebastes-Arten kommen im nordöstlichen Pazifik vor der Küste Nordamerikas vor, etwa 35 Arten im nordwestlichen Pazifik, zwei bis drei vor den Küsten Perus und Chiles, fünf im nördlichen Atlantik und eine im südlichen Atlantik und südöstlichen Pazifik an der Küste Patagoniens.
Sebastes is a genus of marine ray-finned fish belonging to the subfamily Sebastinae part of the family Scorpaenidae, most of which have the common name of rockfish. A few are called ocean perch, sea perch or redfish instead. They are found in the Atlantic and Pacific Oceans.
Sebastes was first described as a genus in 1829 by the French zoologist Georges Cuvier, the Dutch ichthyologist Pieter Bleeker designated Perca norvegica, which may have been originally described by the Norwegian zoologist Peter Ascanius in 1772, as the type species in 1876.[3] The genus is the type genus of both the tribe Sebastini and the subfamily Sebastinae, although some authorities treat these as the subfamily Sebastinae and the family Sebastidae, separating the Sebastidae as a distinct family from the Scorpaenidae.[4][5] but other authorities place it in the Perciformes in the suborder Scorpaenoidei.[6]
Some authorities subdivide this large genus into subgenera as follows:[7]
The genus name is derived from the Greek Sebastos, an honorific used in ancient Greek for the Roman imperial title of Augustus, an allusion to the old name for S. norvegicus on Ibiza, its type locality, which Cuvier translated as “august” or “venerable”.[7]
The fossil record of rockfish goes back to the Miocene, with unequivocal whole body fossils and otoliths from California and Japan (although fossil otoliths from Belgium, "Sebastes" weileri, may push the record back as far as the early Oligocene).[8]
Sebastes contains 109 recognized extant species in this genus are:[9][10]
Sebastes species have bodies which vary from elongate to deep, and which may be moderately to highly compressed with a comparatively large head. Their eyes vary from large to small. They may have spines on the head or these may be absent, if spines are present these can be small and weak to robust and there can be up to 8 of them. They lack a spiny horizontal ridge below the eye. The jaws have many small conical teeth and there are teeth on the roof of the mouth. The single dorsal fin is typically strongly incised at the posterior of the spiny portion which contains 12-15 robust, venom-bearing spines and to the rear of these are 9-16 soft rays, The anal fin has 2-4 spines and 6 to 11 soft rays. There is a spine in each of the pelvic fins as well as 5 soft rays and these are placed under the pectoral fins. The pectoral fins are large and may be rounded or pointed in shape with 14-22 soft rays, the longest being the central rays. The caudal fin is straight to slightly concave. The lateral line may have pored or tubed scales.[12] They vary in size from a maximum total length of 13.7 cm (5.4 in) in S. koreanus to 108 cm (43 in) in S. borealis.[9]
Sebastes rockfish are found in the temperate North and South Pacific and Atlantic Oceans.[12] Rockfish range from the intertidal zone to almost 3,000 m (9,800 ft) deep, usually living benthically on various substrates, often, as the name suggests, around rock outcrops.[13]
Sebastes rockfish may be long-lived, amongst the longest-living fish on earth, with several species known to surpass 100 years of age, and a maximum reported age of 205 years for S. aleutianus.[13]
Like all carnivores, these fish can bioaccumulate some pollutants or radionuclides such as cesium. Highly radioactive rockfish have been caught in a port near Fukushima city, Japan, not far from the Fukushima Daiichi Nuclear Power Plant, nearly 2 years after the nuclear disaster (ex: 107000 Bq/kg[14] (2013-02-12); 116000 Bq/kg[14] (2013-02-13) and 132000Bq/kg[14] (2013-02-13), respectively 1070, 1160, and 1320 times more than the maximum allowed by Japanese authorities (as updated on April 1, 2012)[14]
Sebastes rockfish are important sport and commercial fish, and many species have been overfished. As a result, seasons are tightly controlled in many areas. Sebastes species are sometimes fraudulently substituted for the more expensive northern red snapper (Lutjanus campechanus).[15]
Media related to Sebastes at Wikimedia Commons
Sebastes is a genus of marine ray-finned fish belonging to the subfamily Sebastinae part of the family Scorpaenidae, most of which have the common name of rockfish. A few are called ocean perch, sea perch or redfish instead. They are found in the Atlantic and Pacific Oceans.
Sebastes estas genro de fiŝoj de la familio Sebastedoj (kvankam kelkaj inkludas tiiujn en Skorpenedoj), plej el kiuj ricevas la komunan nomon de rokfiŝoj. Plej el la tutmondaj preskaŭ 110 specioj de la genro Sebastes loĝas en norda Pacifiko, kvankam du (nome S. capensis kaj S. oculatus) loĝas en suda Pacifiko/Atlantiko kaj kvar (S. fasciatus, S. mentella, S. norvegicus kaj S. viviparus) loĝas en norda Atlantiko. La marbordo ĉe Suda Kalifornio estas la areo de plej alta specia diverseco, kun 56 specioj loĝantaj en Sudkalifornia Bight (golfeto).
Sebastes es un género de peces de la familia Sebastidae, del orden Scorpaeniformes. Este género marino fue descrito científicamente por Georges Cuvier en 1829.
Los restos fósiles se remontan al Mioceno de California y Japón.
Varias especies se valoran por su uso deportivo y comercial. Algunas han sido pescadas en exceso y hoy se controla su pesca en algunos lugares.[2]
Especies reconocidas:
Sebastes es un género de peces de la familia Sebastidae, del orden Scorpaeniformes. Este género marino fue descrito científicamente por Georges Cuvier en 1829.
Los restos fósiles se remontan al Mioceno de California y Japón.
Varias especies se valoran por su uso deportivo y comercial. Algunas han sido pescadas en exceso y hoy se controla su pesca en algunos lugares.
Sebastes Sebastidae familiako arrain-genero bat da, Scorpaeniformes ordenakoa. Itsas-perkak ere deituak, jateko onak dira.
Sebastes Sebastidae familiako arrain-genero bat da, Scorpaeniformes ordenakoa. Itsas-perkak ere deituak, jateko onak dira.
Sebastes on korusimppujen heimoon (Sebastidae) ja Sebastinae-alaheimoon kuuluva kalasuku.
Sukuun kuuluu 108 lajia.[2]
Sebastes on korusimppujen heimoon (Sebastidae) ja Sebastinae-alaheimoon kuuluva kalasuku.
Sebastes est un genre de poissons de l'ordre des Scorpaeniformes surnommé perche de mer.
Comme tous les carnivores, ces poissons peuvent bioaccumuler certains polluants ou radionucléides, dont le radiocésium. Des sébastes très radioactifs ont ainsi été pêchés au Japon non loin de la centrale nucléaire de Fukushima Daiichi dans le port de Fukushima ou à proximité, près de 2 ans après la catastrophe de Fukushima (ex : 107 000 Bq/kg[1] (le 2013-02-12) 116 000 Bq/kg[1] (le 2013-02-13) ou 132 000 Bq/kg[1] (le 2013-02-13), soit respectivement 1070, 1160 fois et 1320 fois la norme japonaise telle que mise à jour le 1er avril 2012[1].
Sebastes est un genre de poissons de l'ordre des Scorpaeniformes surnommé perche de mer.
Karfi (fræðiheiti: Sebastes) er ættkvísl fiska af karfaætt og telur um hundrað tegundir. Flestar þessara tegunda lifa í Norður-Kyrrahafi, en ein tegund lifir í Suður-Kyrrahafi og Suður-Atlantshafi, og fjórar tegundir lifa í Norður-Atlantshafi.
Karfar eru mikilvægir nytjafiskar. Við Ísland finnast einkum gullkarfi, djúpkarfi og litli karfi og er oftast átt við gullkarfa þegar talað er um karfa á íslensku.
Fullorðinn karfi lifir á ljósátu og smáfiski, svo sem loðnu og síld, og fer víða í leit að æti en fæða yngri karfa er einkum ljósáta en einnig krabbadýr og fiskiseiði.
Karfi (fræðiheiti: Sebastes) er ættkvísl fiska af karfaætt og telur um hundrað tegundir. Flestar þessara tegunda lifa í Norður-Kyrrahafi, en ein tegund lifir í Suður-Kyrrahafi og Suður-Atlantshafi, og fjórar tegundir lifa í Norður-Atlantshafi.
Karfar eru mikilvægir nytjafiskar. Við Ísland finnast einkum gullkarfi, djúpkarfi og litli karfi og er oftast átt við gullkarfa þegar talað er um karfa á íslensku.
Fullorðinn karfi lifir á ljósátu og smáfiski, svo sem loðnu og síld, og fer víða í leit að æti en fæða yngri karfa er einkum ljósáta en einnig krabbadýr og fiskiseiði.
Sebastes è un genere di pesci ossei della famiglia Sebastidae, e comprende 102 specie. Lo scorfano atlantico è la specie commestibile più conosciuta in Europa.
La maggior parte di queste specie vive nel Pacifico settentrionale, con l'eccezione di quattro specie nell'Atlantico settentrionale e di una specie nelle zone meridionali di questi oceani. La zona con più diversità di Sebastes è la costa sud della California, dove ne vivono 56 specie.
Vivono a profondità molto variabili, dalla fascia intertidale fino a più di 3000 metri; sono pesci demersali, che rimangono vicini al substrato, quasi sempre roccioso. Alcune specie sono piuttosto longeve e alcune sono annoverate tra le specie di pesci che vivono più a lungo sulla Terra: in Alaska sono stati trovati esemplari di oltre 200 anni.
I fossili più antichi di Sebastes sono stati rinvenuti in California e datano al Miocene, nonostante un fossile ritrovato di recente in Belgio sembra provenire dall'Oligocene.
Questi pesci vengono catturati dall'uomo per la pesca sia sportiva che commerciale e le popolazioni di molte specie sono in rapida diminuzione. Possono essere ospitati soltanto negli acquari pubblici, viste le grandi dimensioni raggiunte da questi pesci.
Sebastes è un genere di pesci ossei della famiglia Sebastidae, e comprende 102 specie. Lo scorfano atlantico è la specie commestibile più conosciuta in Europa.
Sebastes ('echte' roodbaarzen) is een geslacht uit de familie schorpioenvissen (Scorpaenidae) of Sebastidae (zie Taxonomie). Van de meer dan 100 soorten leven de meeste in het noorden van de Grote Oceaan, maar één soort leeft in het zuiden van de Grote en het zuiden van de Atlantische Oceaan en vier soorten leven in het noorden van de Atlantische Oceaan. 56 soorten leven langs de kust van Zuid-Californië.
Fossiele vondsten gaan terug tot het Mioceen, uitgaande van vondsten uit Californië, maar er is ook een fossiel gevonden in België dat het geslacht plaatst in het Oligoceen.
Ze leven tot bijna 3000 meter diepte, meestal dicht bij de bodem. Sommige soorten staan erom bekend erg oud te worden, waarbij sommige soorten uit Alaska meer dan 200 jaar bereiken.
Het zijn smakelijke vissen en ze zijn daarom belangrijk voor de beroepsvisserij en de zeehengelsport. Ze worden vaak overbevist, daarom zijn er voor diverse soorten seizoensgebonden quota ingesteld. De bekendste soort is de 'gewone' roodbaars (Sebastes marinus).
Van dit geslacht zijn de volgende synoniemen bekend:[3]
Over de familie waartoe dit geslacht behoort is geen consensus. Fishbase[1] deelt dit geslacht onder in de aparte familie Sebastidae, terwijl Fishes of the World[2] het geslacht in de schorpioenvissen (Scorpaenidae) plaatst.
Volgens FishBase[1] worden de volgende 110 soorten in het geslacht Sebastes onderscheiden:
Sebastes ('echte' roodbaarzen) is een geslacht uit de familie schorpioenvissen (Scorpaenidae) of Sebastidae (zie ). Van de meer dan 100 soorten leven de meeste in het noorden van de Grote Oceaan, maar één soort leeft in het zuiden van de Grote en het zuiden van de Atlantische Oceaan en vier soorten leven in het noorden van de Atlantische Oceaan. 56 soorten leven langs de kust van Zuid-Californië.
Fossiele vondsten gaan terug tot het Mioceen, uitgaande van vondsten uit Californië, maar er is ook een fossiel gevonden in België dat het geslacht plaatst in het Oligoceen.
Ze leven tot bijna 3000 meter diepte, meestal dicht bij de bodem. Sommige soorten staan erom bekend erg oud te worden, waarbij sommige soorten uit Alaska meer dan 200 jaar bereiken.
Het zijn smakelijke vissen en ze zijn daarom belangrijk voor de beroepsvisserij en de zeehengelsport. Ze worden vaak overbevist, daarom zijn er voor diverse soorten seizoensgebonden quota ingesteld. De bekendste soort is de 'gewone' roodbaars (Sebastes marinus).
Multimedia w Wikimedia Commons Sebastes – rodzaj morskich ryb zaliczanych do skorpenokształtnych z rodziny Sebastidae[2], czasami klasyfikowanej jako podrodzina Sebastinae w obrębie skorpenowatych (Scorpaenidae)[3]. Obejmuje około 110 gatunków. Niektóre z nich należą do najdłużej żyjących kręgowców na Ziemi. Wiele gatunków ma duże znaczenie gospodarcze.
Rodzaj Sebastes został ustalony przez Cuviera w 1829 dla Perca norvegica i prowizorycznie zaliczony do skorpenokształtnych. Jego pozycja w systematyce ryb nie jest pewna, ponieważ łączy wiele cech z okoniokształtnymi, a filogeneza skorpenokształtnych jest słabo poznana[4].
Większość ryb z tego rodzaju zasiedla chłodne wody północno-wschodniego Pacyfiku[3][5] (ponad 65 gatunków), część występuje w północno-zachodnim Pacyfiku (27 gatunków), 7 w Zatoce Kalifornijskiej, 4 gatunki rozsiedliły się poprzez Arktykę[5] do północnego Oceanu Atlantyckiego, a 2 znane są z półkuli południowej[6].
Są to zarówno ryby głębokowodne (do 3000 m p.p.m.) oraz przebywające w wodach przybrzeżnych[5].
Budową ciała przypominają okoniokształtne, z którymi skorpenokształtne są blisko spokrewnione. Ciało krępe, dość wysokie, płetwa grzbietowa dwudzielna, z przednią częścią ciernistą. Trzy pierwsze promienie płetwy odbytowej tworzą ostre kolce. Na pokrywach skrzelowych obecne liczne zadziory[5]. Najmniejsze gatunki (Sebastes viviparus) osiągają ok. 35 cm, największe (Sebastes norvegicus) do około 1 m długości[5].
Są rybami długowiecznymi, Sebastes aleutianus może dożyć do 200 lat.
Żywią się skorupiakami i drobnymi rybami. Są jajożyworodne[3].
Ze względu na wysoko cenione mięso ryby z rodzaju Sebastes są poławiane w dużych ilościach gospodarczo i przez wędkarzy. Ponieważ rosną wolno i późno osiągają dojrzałość płciową populacja wielu gatunków drastycznie się zmniejsza.
Gatunki zaliczane do tego rodzaju[2]:
Gatunkiem typowym jest Perca norvegica (=S. norvegicus)[2].
Sebastes – rodzaj morskich ryb zaliczanych do skorpenokształtnych z rodziny Sebastidae, czasami klasyfikowanej jako podrodzina Sebastinae w obrębie skorpenowatych (Scorpaenidae). Obejmuje około 110 gatunków. Niektóre z nich należą do najdłużej żyjących kręgowców na Ziemi. Wiele gatunków ma duże znaczenie gospodarcze.
Sebastes Cuvier, 1829 é um género de peixes da família Sebastidae (embora alguns taxonomistas o incluam na família Scorpaenidae) que inclui mais de uma centena de espécies conhecidas em geral pelos nomes comuns de serrão, cantarilho ou peixe-vermelho (no caso das espécies do Oceano Atlântico).[1]
As espécies do género Sebastes caracterizam-se por crescerem lentamente, sendo lentas a atingir a maturidade sexual e tendo poucos descendentes por geração.
Sebastes Cuvier, 1829 é um género de peixes da família Sebastidae (embora alguns taxonomistas o incluam na família Scorpaenidae) que inclui mais de uma centena de espécies conhecidas em geral pelos nomes comuns de serrão, cantarilho ou peixe-vermelho (no caso das espécies do Oceano Atlântico).
Cá quân (Sebastes) là một chi cá trong họ cá Sebastidae nhiều loài cá trong chi này còn được gọi với cái tên như cá rô đại dương, cá rô biển, phần lớn các loài sinh sống ở Bắc Thái Bình Dương trong khi đó các loài như Sebastes capensis và Sebastes oculatuslại sống ở nam Thái Bình Dương, trong khi đó có 04 loài là Sebastes fasciatus, Sebastes mentella, Sebastes norvegicus và Sebastes viviparus lại sống ở Bắc Đại Tây Dương. Hóa thạch của chúng ghi nhận từ Thế Miocene, cá Cali của Mỹ đến Nhật Bản.
Chi này ghi nhận có 108 loài:
Cá quân (Sebastes) là một chi cá trong họ cá Sebastidae nhiều loài cá trong chi này còn được gọi với cái tên như cá rô đại dương, cá rô biển, phần lớn các loài sinh sống ở Bắc Thái Bình Dương trong khi đó các loài như Sebastes capensis và Sebastes oculatuslại sống ở nam Thái Bình Dương, trong khi đó có 04 loài là Sebastes fasciatus, Sebastes mentella, Sebastes norvegicus và Sebastes viviparus lại sống ở Bắc Đại Tây Dương. Hóa thạch của chúng ghi nhận từ Thế Miocene, cá Cali của Mỹ đến Nhật Bản.
Морски́е о́куни (лат. Sebastes) — род морских рыб семейства скорпеновых (Scorpaenidae). По внешнему виду несколько напоминают речного окуня, но настолько отличаются от него по многим особенностям внешнего и внутреннего строения, что их относят не только к другому семейству, но и к другому отряду рыб. Острые лучи плавников снабжены ядовитыми железами, укол которыми вызывает болезненное местное воспаление.
В роде морские окуни насчитывается около 110 видов[1]. Большинство видов морских окуней обитают в северной части Тихого океана, хотя два вида (S. capensis и S. oculatus) живут на юге Тихого и Атлантического океанов, а 4 вида (S. fasciatus, S. mentella, S. norvegicus и S. viviparus) — в северной части Атлантического океана. Наибольшее видовое разнообразие наблюдается у южного побережья Калифорнии, где встречается 56 видов.
Размеры морских окуней варьируются от 20 см у самых мелких представителей рода, до более метра в длину у наиболее крупных. Так, беринговоморский морской окунь (S. borealis) достигает длины более метра и массы 20 кг, являясь самым крупным представителем всего семейства.
Разные виды морских окуней обитают от приливной зоны до глубины 3000 м, обычно ведут придонный образ жизни над различными грунтами, но встречаются и в пелагиали. Относятся к долгоживущим организмам, продолжительность жизни у некоторых видов достигает 50—100 лет, а одним из самых долгоживущих организмов на Земле является Sebastes aleutianus, максимальный зарегистрированный возраст которого составляет 205 лет[2].
Прибрежные морские окуни предпочитают заросли водорослей, где они живут на каком-то одном небольшом участке, не совершая значительных передвижений. Свою добычу — мелкую рыбу, крупных ракообразных и других беспозвоночных, плавающих над дном, — они хватают, неожиданно выскакивая из засады. Морские окуни, обитающие в пелагиали, совершают протяжённые миграции.
В роде морских окуней 110 видов[3][4]:
Морски́е о́куни (лат. Sebastes) — род морских рыб семейства скорпеновых (Scorpaenidae). По внешнему виду несколько напоминают речного окуня, но настолько отличаются от него по многим особенностям внешнего и внутреннего строения, что их относят не только к другому семейству, но и к другому отряду рыб. Острые лучи плавников снабжены ядовитыми железами, укол которыми вызывает болезненное местное воспаление.
В роде морские окуни насчитывается около 110 видов. Большинство видов морских окуней обитают в северной части Тихого океана, хотя два вида (S. capensis и S. oculatus) живут на юге Тихого и Атлантического океанов, а 4 вида (S. fasciatus, S. mentella, S. norvegicus и S. viviparus) — в северной части Атлантического океана. Наибольшее видовое разнообразие наблюдается у южного побережья Калифорнии, где встречается 56 видов.
Размеры морских окуней варьируются от 20 см у самых мелких представителей рода, до более метра в длину у наиболее крупных. Так, беринговоморский морской окунь (S. borealis) достигает длины более метра и массы 20 кг, являясь самым крупным представителем всего семейства.
Разные виды морских окуней обитают от приливной зоны до глубины 3000 м, обычно ведут придонный образ жизни над различными грунтами, но встречаются и в пелагиали. Относятся к долгоживущим организмам, продолжительность жизни у некоторых видов достигает 50—100 лет, а одним из самых долгоживущих организмов на Земле является Sebastes aleutianus, максимальный зарегистрированный возраст которого составляет 205 лет.
Прибрежные морские окуни предпочитают заросли водорослей, где они живут на каком-то одном небольшом участке, не совершая значительных передвижений. Свою добычу — мелкую рыбу, крупных ракообразных и других беспозвоночных, плавающих над дном, — они хватают, неожиданно выскакивая из засады. Морские окуни, обитающие в пелагиали, совершают протяжённые миграции.
見內文
平鮋屬（學名：Sebastes）為平鮋科魚類下的一個屬（有人歸類鮋科），屬於此屬的中文種名都以平鮋結尾。幾乎所有平鮋都生活在北太平洋，其中兩種（南非平鮋、眼點平鮋）生活在南太平洋及大西洋，另外四種（條紋平鮋、尖吻平鮋、金平鮋、北海平鮋）生活在北大西洋。美國南加州沿岸的平鮋多樣性最高，有56種生活在南加州灣。
至今約辨認出107個現生種：
蒙特雷灣水族館的一隻平鮋
平鮋屬（學名：Sebastes）為平鮋科魚類下的一個屬（有人歸類鮋科），屬於此屬的中文種名都以平鮋結尾。幾乎所有平鮋都生活在北太平洋，其中兩種（南非平鮋、眼點平鮋）生活在南太平洋及大西洋，另外四種（條紋平鮋、尖吻平鮋、金平鮋、北海平鮋）生活在北大西洋。美國南加州沿岸的平鮋多樣性最高，有56種生活在南加州灣。
メバル属（ - ぞく、眼張属、学名：Sebastes）はスズキ目メバル科の属である。
これまでカサゴ目という大きなグループの中のフサカサゴ科Scorpaenidaeに含められていたが、21世紀に入っての研究成果により、カサゴ目の魚はスズキ目に移されるとともに科などの分類群の変更もあり、メバル属はメバル科Sebastidaeという新しい名称の分類群に含まれることとなった。[1][2][3][4]
海水魚で、沿岸の岩礁域から大陸斜面まで様々な深さに生息し、多くの種類が存在する。食用魚として重要な種類も多い。多くは北太平洋に分布するが、1種は南太平洋と南大西洋に分布し、4種が北大西洋に分布する。メバル属の多様性の最も高い地域は、56種が確認されている南カリフォルニア湾である。
メバル属最古の化石は、アメリカ合衆国のカリフォルニア州から出土した中新世のものであるが、ベルギーから出土した化石がメバル属のものであるなら、漸新世までさかのぼる可能性がある。
浅瀬から深度3000mまで分布し、岩場を含む様々な環境に底生する。メバル属には魚類の中でも長命な種が含まれ、アラメヌケ（Sebastes aleutianus）では205歳の個体が報告されている。
学名（ラテン語）のうち属名の Sebastes （セバステス）は、ギリシア語の Σεβαστός （sebastos、セバストス、「尊厳」の意）（立派な、尊ぶべき）に由来する合成語で、西欧人名 Sebastian （音訳例：セバスチャン、セバスティアン）と同根である。
3世紀のディオクレティアヌス帝のキリスト教迫害で、柱に身を縛り付けられ、針でいっぱいのハリネズミのように多くの矢を射られ殺害されたセバスティアヌス（Sebastianus）に由来する。
メバル属（ - ぞく、眼張属、学名：Sebastes）はスズキ目メバル科の属である。
これまでカサゴ目という大きなグループの中のフサカサゴ科Scorpaenidaeに含められていたが、21世紀に入っての研究成果により、カサゴ目の魚はスズキ目に移されるとともに科などの分類群の変更もあり、メバル属はメバル科Sebastidaeという新しい名称の分類群に含まれることとなった。
海水魚で、沿岸の岩礁域から大陸斜面まで様々な深さに生息し、多くの種類が存在する。食用魚として重要な種類も多い。多くは北太平洋に分布するが、1種は南太平洋と南大西洋に分布し、4種が北大西洋に分布する。メバル属の多様性の最も高い地域は、56種が確認されている南カリフォルニア湾である。
メバル属最古の化石は、アメリカ合衆国のカリフォルニア州から出土した中新世のものであるが、ベルギーから出土した化石がメバル属のものであるなら、漸新世までさかのぼる可能性がある。
浅瀬から深度3000mまで分布し、岩場を含む様々な環境に底生する。メバル属には魚類の中でも長命な種が含まれ、アラメヌケ（Sebastes aleutianus）では205歳の個体が報告されている。
_ever_seen.jpg){kind=small}
_CIMNS.jpg)
_01.jpg)
_01.jpg)
_01.jpg)
