الأسماء في صفحات التنقل
These cetaceans are found only in the northern Pacific Ocean, between the latitudes 35 degrees North and 51 degrees North.
Biogeographic Regions: pacific ocean (Native )
Northern right whale dolphins feed mainly on squid and lanternfish, but they also eat other kinds of fish.
Animal Foods: fish; mollusks
Primary Diet: carnivore (Piscivore , Molluscivore )
The blubber from these animals is used to make oil.
The North Pacific squid driftnet fishery operated out of Japan, Korea, and Taiwan targets northern right whale dolphins. It is estimated that between 1985 and 1990 this fishery took 15,000 to 20,000 dolphins per year. The population has been depleted to anywhere from 24 to 73 percent of its pre-exploitation size. A moratorium on high seas driftnets could allow population levels to increase to previous levels. This species is listed on CITES Appendix II.
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
Perception Channels: tactile ; chemical
These animals live in deep continental shelf and offshore waters where the temperatures vary between 8 and 24 degrees C. They approach shore only where very deep water can be found near the coast.
Aquatic Biomes: benthic
Northern right whale dolphins have an unusually slender body shape, and they do not have a dorsal fin or ridge. They have small, curved flippers, and small flukes. They are mostly black, but they have a well defined white band on their belly. Males and females have the same body shape and color pattern, the only sexually dimorphism being that males can attain greater length (up to 3 meters) and weight than females.
Range mass: 90 to 113 kg.
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Virtually nothing is known about reproduction or mating in this species.
Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual
El dofí septentrional (Lissodelphis borealis) és un dofí del gènere Lissodelphis. Les cries són d'un color marró grisós o a vegades color crema. Guarden aquest color durant un any, abans que el seu cos esdevingui negre, amb un ventre blanc clar i la punta del maxil·lar inferior blanca. Viuen al nord de l'oceà Pacífic. A diferència d'altres dofins, manquen d'aleta dorsal.
Der Nördliche Glattdelfin (Lissodelphis borealis) ist einer der beiden Vertreter der Gattung Lissodelphis innerhalb der Delfine (Delphinidae). Er ist in der offenen See des Nordpazifiks (zwischen dem 30. und 51. Breitengrad) zuhause.
Der Glattdelfin unterscheidet sich von allen anderen Delfinarten durch das völlige Fehlen der Finne. Es sind sehr schlanke, etwa zwei bis drei Meter lange Delfine. Das Gewicht liegt bei 60 bis 100 Kilogramm. Der Körper ist schwarz, nur die Spitze des Unterkiefers, die Brust und ein Streifen von dieser bis zur Fluke, der sich um den Nabel vor allem bei Männchen verbreitert, sowie der Großteil der Flukenunterseite sind weiß. Die Schnauze ist kurz und schlank mit vorstehendem Unterkiefer und ist durch eine Furche von der leicht abfallenden Stirn abgesetzt. Der Kopf ist schmal. Die Flipper sind klein und schlank. Die Fluke ist schmal mit konkaver Hinterkante und deutlicher Einkerbung in der Mitte. Kälber sind bei der Geburt 80 bis 100 Zentimeter lang und graubraun oder cremefarben.
Der nördliche Glattdelfin tritt meist in Gruppen von fünf bis 200 Tieren auf, die sich mitunter zu Schulen mit bis zu 3000 Tieren zusammenschließen. Die Tiere sind schreckhaft und meiden Boote. Beim schnellen Schwimmen oder auf der Flucht machen sie häufig lange flache Sprünge. Als Nahrung dienen Fische und Tintenfische.
Der Nördliche Glattdelfin (Lissodelphis borealis) ist einer der beiden Vertreter der Gattung Lissodelphis innerhalb der Delfine (Delphinidae). Er ist in der offenen See des Nordpazifiks (zwischen dem 30. und 51. Breitengrad) zuhause.
The northern right whale dolphin (Lissodelphis borealis) is a small, and slender species of cetacean found in cold/temperate waters of the North Pacific Ocean, that lacks a dorsal fin. It is one of two species of right whale dolphins.
This dolphin has a streamlined body with a sloping forehead, being more slender than other delphinids, and lacks any fin or ridge on the smoothly curving back.[4][5] The body is mostly black with a white ventral marking extending forward as a narrow band from the caudal peduncle to the throat region, where this patch widens. In females, this white band is wider in the genital area than in males.[6] In southern right whale dolphins (Lissodelphis peronii), the white patch extends higher on the posterior flanks and head. Newborns, which are initially dark grey or brown, sometimes even cream, attain adult colouring at the age of around one year.[7]
The beak of northern right whale dolphins is short and well defined, characterised by a straight mouthline. The flippers are small, curved, narrow and pointed. The tail flukes are triangular and, like the flippers, pointed.
Adults are 2–3 meters (6.5–10 feet) long and weigh between 60–100 kg (130–220 lb). Females (2.3–2.6 m) are generally smaller than males (around 3 m).[8] Otherwise the sexes appear similar.
Northern right whale dolphins have 37 to 54 thin and sharp teeth per row, which are not externally visible.[6]
Northern right whale dolphins are typically found in groups with average numbers of 110 (eastern North Pacific) to 200 (western North Pacific) individuals, but large groups, containing as many as 3000 individuals, have been reported.[8] They most often associate with Pacific white-sided dolphins, but have also been observed with pilot whales (Globicephala macrorhynchus), Dall’s porpoise (Phocoenoides dalli), Risso’s dolphin (Grampus griseus), Baird’s beaked whale (Berardius bairdii), humpback whale (Megaptera novaeangliae), sperm whale (Physeter macrocephalus) and others.[8][9]
Data on growth and reproduction of right whale dolphins is limited. Examination of northern right whale dolphins caught in driftnets allowed the estimation of the average age of sexual maturity: In males it was estimated to be 9.9 and 10.1 years; in females 9.7 and 10.4 years.[10] Average length at sexual maturity was estimated at 215.1 cm and 214.7 cm in males and 201.1 cm and 199.8 cm in females. The mass of mature testis was between 117.4 g to 1300 g. Gestation period was 12.1 to 12.3 months and calving seemed to peak during summer (July/ August). The minimum calving interval was 2 years. An asymptotic length of 265 cm and 210 cm was reached in males and females, respectively.[10]
Northern right whale dolphins are found in cold to temperate waters, 8 °C to 24 °C (46 °F to 75 °F), of the North Pacific Ocean. They typically inhabit offshore, oceanic regions between 34°N to 55°N and 145°W to 118°E. However, L. borealis has been reported as far south as 29° N, off Baja California (Mexico), during times of anomalously cold water temperatures.[7] Off the US west coast, northern right whale dolphins have been seen primarily in shelf and slope waters.[8]
Migration patterns of northern right whale dolphins are not well understood, but aerial surveys off the US coast suggest seasonal changes in density that may reflect seasonal movements.[6][8][11][12][13] Overall, distributions appear to shift northward in summer and southward in winter. However, contradicting patterns have also been observed[11].
Northern right whale dolphins are encountered fairly often by responsible[14] whale watching companies operating off Monterey.
Northern right whale dolphins are fast swimmers. Their average swimming speed is around 26 km/h (16 mph) but they can reach speeds of up to 30–40 km/h (19-25 mph).[7] When travelling fast, a group looks as though they are bouncing along on the water, as they make low, graceful leaps together, sometimes travelling as far as 7 m in one leap. They can dive up to 200 m (660 ft) deep in search of squid and fish, especially lanternfish. Additionally, L. borealis also feeds on other prey items, such as Pacific hake, saury and mesopelagic fish.[6]
Although northern right whale dolphins rarely approach boats, they sometimes engage in bow-riding behaviour. Furthermore, they are occasionally spotted doing acrobatics, such as breaching, belly-flopping, side slapping, and lobtailing.[7]
Unlike most delphinidae, L. borealis vocalise without the use of whistles. Visual and audio surveys have confirmed that vocalisation primarily consists of clicks and burst pulses.[15][16] L. borealis have repetitive burst-pattern pulses that can be categorised and associated to different subgroups of L. borealis. These vocalisations may be used in the communication between individuals, in a similar way to signature whistles in other delphinid species.[15] The evolutionary loss of whistling in L. borealis may have resulted from a number of factors, such as predator avoidance, school size or school species composition.[15]
The species Lissodelphis borealis was first described by Titian Peale in 1848. The genus Lissodelphis is placed within the Delphinidae, the oceanic dolphin family of cetaceans.[17] The epithet of the genus was derived from Greek lisso, smooth, and delphis; the specific epithet, borealis, indicates the northern distribution. Together with the second species of Lissodelphis, Lissodelphis peronii, they are called right whale dolphins because similar to the right whales (Eubalaena) these dolphins also lack a dorsal fin.
Based on the analysis of complete cytochrome b sequences, LeDuc et al. (1999)[17] suggested placing the northern right whale dolphins (together with Lagenorhynchus spp. and Cephalorhynchus spp.) into the subfamily Lissodelphinae. However, the evolutionary relationships of Delphinidae, especially within and among the Lissodelphinae, have not been resolved unambiguously, yet. This is because the family Delphinidae contains a high number of different species, which radiate fairly rapidly.[18]
Genetically, no statistically significant differences have been found between northern right whale dolphins from the US coast and other regions within the North Pacific.[19]
It is estimated that a total of around 68,000 northern right whale dolphins inhabit the Pacific Ocean.[8] Of those, around 26,000 (the geometric mean of their abundance estimates in US waters from 2008-2014) are placed into the California/ Oregon/ Washington stock for management purposes.[13] Their minimum population estimate is around 18,600. Their abundances and distributions along the US coast do not only vary seasonally but also interanually, making the identification of population trends difficult.[12][13][20]
In the 19th century, whalers occasionally took northern right whale dolphins. In the mid-20th century, the largest threat for L. borealis were drift nets used for large-scale squid fishing.[7][8] The bycatches of L. borealis during these activities, which were mainly led by Japan, Taiwan and Korea, amounted to up to 24,000 per year in the 1980s.[5][21] This is thought to have reduced the stock in this area by one- to three-quarters.[7][22]
It is thought that in contrast to coastal areas, the offshore habitat of the northern right whale dolphin is generally less susceptible to human pollution.[7] However, only very few studies have actually investigated the effect of pollution on L. borealis. A study estimating polychlorinated biphenyls (PCBs) in cetaceans of the North Pacific, measured PCBs in one individual of northern right whale dolphins and found high levels of PCBs in its system.[23]
Natural predators of Lissodelphis borealis are unknown, but may include the killer whale (Orcinus orca) and large sharks.[7] Stranding events are uncommon in this species.[7]
Since northern right whale dolphins rely on sound for communication, feeding and orientation, anthropogenic underwater noise pollution, such as vessel or military noise production, disturbs them.[8]
Although the current population trend is unknown, the conservation status according to the IUCN Redlist is Least Concern.[1]
International trade in the species is regulated by the Convention on International Trade in Endangered Species (CITES) as the dolphin is listed in CITES Appendix II. The International Whaling Commission (IWC) has not yet regulated the taking of these odontocetes.
In Canada, the 1982 Cetacean Protection Regulations of the Fisheries Act of Canada prohibit hunting of L. borealis and other related species. The exception to this rule are aboriginal peoples, who are allowed to take whales for subsistence purposes. In the United States, all cetaceans are protected under the Marine Mammal Protection Act of 1972, as well as through the Packwood – Magnuson Amendment of the Fisheries and Conservation Act, and the Pelly Amendment of the Fisherman’s Protective Act.
One of the most effective conservation measures for L. borealis was the U.N. ban on the high-seas driftnet fisheries. The California/Oregon driftnet fishery has been required by law to use pingers (devices that deliver an acoustic warning into the water column) to help reduce the bycatch of other cetaceans, but bycatch reduction for L. borealis was not found to be statistically significant, perhaps due to low sample sizes.[24]
More information about the northern right whale dolphins of the east Pacific can be found at the websites of NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration)[8] or WDC (whale and dolphin conservation).[25] Furthermore, these youtube videos show the surface behaviour[26] of a superpod of northern right whale dolphins and the typical sounds that they produce.[27]
The northern right whale dolphin (Lissodelphis borealis) is a small, and slender species of cetacean found in cold/temperate waters of the North Pacific Ocean, that lacks a dorsal fin. It is one of two species of right whale dolphins.
La Norda lisodelfo aŭ lisodelfo nigradorsa (Lissodelphis borealis) estas specio malgranda, svelta kaj sen dorsa naĝilo de mara mamuloj kiuj troviĝas en la Norda Pacifika Oceano. Ili veturas laŭ grupoj de ĝis 2000, ofte kun aliaj cetacoj, en profundaj akvoj de la Norda Pacifiko. Tiu delfeno estas unu de du specioj de Lisodelfoj, la alia troviĝas en pli malvarmaj oceanoj de la Suda Hemisfero.
La specio estis por la unua foje publikigita de Titian Ramsay Peale en 1848. La genro Lissodelphis, estas metita en la familio de Delfenedoj, nome oceania delfena familio de cetacoj.[1] La nomo de la genro estas derivita el la greka lisso, milda, kaj delfis. La specia epiteto borealis indikas la nordhemisferan distribuadon. Komunaj nomoj de la specio estas norda balendelfeno, serpenta porkoceto kaj Pacifika balenporkoceto.[2][3]
Ambaŭ specioj de la genro estas referencataj ankaŭ per la nomo "veraj balendelfenoj", nomo derivita el la veraj balenoj (Eubalaena) kiuj same ne havas dorsan naĝilon.[4][5]
La Norda lisodelfo aŭ lisodelfo nigradorsa (Lissodelphis borealis) estas specio malgranda, svelta kaj sen dorsa naĝilo de mara mamuloj kiuj troviĝas en la Norda Pacifika Oceano. Ili veturas laŭ grupoj de ĝis 2000, ofte kun aliaj cetacoj, en profundaj akvoj de la Norda Pacifiko. Tiu delfeno estas unu de du specioj de Lisodelfoj, la alia troviĝas en pli malvarmaj oceanoj de la Suda Hemisfero.
La specio estis por la unua foje publikigita de Titian Ramsay Peale en 1848. La genro Lissodelphis, estas metita en la familio de Delfenedoj, nome oceania delfena familio de cetacoj. La nomo de la genro estas derivita el la greka lisso, milda, kaj delfis. La specia epiteto borealis indikas la nordhemisferan distribuadon. Komunaj nomoj de la specio estas norda balendelfeno, serpenta porkoceto kaj Pacifika balenporkoceto.
Ambaŭ specioj de la genro estas referencataj ankaŭ per la nomo "veraj balendelfenoj", nomo derivita el la veraj balenoj (Eubalaena) kiuj same ne havas dorsan naĝilon.
El delfín septentrional sin aleta (Lissodelphis borealis) es una especie de cetáceo odontoceto de la familia Delphinidae.[2] No posee aleta dorsal.
Es un delfín alargado y esbelto. La característica más importante es la ausencia de la aleta dorsal. Mide entre 2 y 3 m. Poseen una mancha blanca irregular en la zona de la barbilla; pequeñas y estrechas.
El delfín septentrional sin aleta (Lissodelphis borealis) es una especie de cetáceo odontoceto de la familia Delphinidae. No posee aleta dorsal.
Lissodelphis borealis Lissodelphis generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Delphinidae familian sailkatuta dago.
Lissodelphis borealis Lissodelphis generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Delphinidae familian sailkatuta dago.
Lissodelphis borealis
Le dauphin du Nord (Lissodelphis borealis) est un mammifère marin de la famille des cétacés. Il vit dans le Pacifique nord, dans les mers de la zone subarctique.
C'est un dauphin noir très mince et très fusiforme à ventre blanc et sans aileron dorsal. D'une longueur de 2 à 2,5 m., il pèse en moyenne 75 kg.
Il bondit souvent hors de l'eau. Rarement observé près des côtes, c'est une espèce de haute mer du centre du Pacifique Nord. Ces dauphins se rassemblent souvent en groupes de 200 à 300 individus. Durant leur migration vers les eaux plus fraîches en été, des groupes de plusieurs milliers d'individus ont été observés. Il est parfois confondu avec un phoque lorsqu'il saute hors de l'eau du fait de son absence d'aileron dorsal qui le distingue des autres espèces de dauphins. Il peut être vu notamment au large du Japon et de la Californie.
Il s'approche rarement des bateaux. Il nage parfois en compagnie d'autres espèces de cétacés. Il se nourrit de poissons, notamment de poissons-lanternes (Myctophidae) et de calamars.
Lissodelphis borealis
Le dauphin du Nord (Lissodelphis borealis) est un mammifère marin de la famille des cétacés. Il vit dans le Pacifique nord, dans les mers de la zone subarctique.
Il lissodelfino boreale (Lissodelphis borealis) è un cetaceo odontoceto appartenente alla famiglia Delphinidae.
È l'unico delfino del Pacifico del Nord che non possiede la pinna dorsale, caratteristica che lo contraddistingue da altri cetacei. Per via del suo movimento a salti, a volte viene confuso con un leone marino o una foca. Presenta un corpo slanciato, color nero, con una banda bianca sul ventre e pesa circa 150 kg.
Acrobata per natura, esegue il breaching, il lobtailing o altre acrobazie, come ricadere sul ventre, o colpire l'acqua con un fianco (il lissodelfino fa lo stesso quando si sente minacciato).
Le sue prede principali sono calamari e pesci lanterna.
Lo si riscontra nel Nord Pacifico occidentale, dalla Kamčatka, in Russia, al Giappone e nel Nord Pacifico orientale, dalla Columbia Britannica, in Canada, al nord del Golfo di California, in Messico e nel Mare del Giappone settentrionale. Di preferenza vive al largo ma si avvicina alle coste in presenza di fondali abbastanza sabbiosi.
Il lissodelfino boreale (Lissodelphis borealis) è un cetaceo odontoceto appartenente alla famiglia Delphinidae.
Šiaurinis bangininis delfinas (lot. Lissodelphis borealis, angl. Northern right whale dolphin) – delfininių (Delphinidae) šeimos jūrų žinduolis. Gyvena šiaurinėje Ramiojo vandenyno dalyje, nuo Beringo jūros ir Japonijos iki Kalifornijos. Japonijoje nuo seno vykdoma pramoninė šių delfinų žūklė. Minta galvakojais moliuskais ir žuvimi.
Kūno ilgis siekia 2,5 m. Riebalų pagalvė ant galvos žema, snapas siauras. Apatinis žandikaulis kiek labiau atsikišęs į priekį. Uodegos dalyje kūnas smailėjantis, neturi nugarinio peleko. Krūtinės pelekai pjautuvo formos. Dantys ploni ir smulkūs (3 mm skersmens), 42–37 poros viršutiniame žandikaulyje ir 49 poros apatiniame. Stuburą sudaro 82 slanksteliai.
Kūnas aksominės juodos spalvos, išskyrus baltą snapo galiuką ir siaurą baltą dėmę papilvėje, prasidedančią žemutinėje uodegos peleko pusėje ir užsibaigiančią rombiniu išplatėjimu tarp krūtinės pelekų.
Plaukioja dažniausiai nedideliais būreliais, po 3–10 delfinų, retai prisiartina prie krantų. Dažnai ir aukštai iššoka virš vandens. Nepalieka sužeistų savo būrio delfinų, ilgai prie jų laikosi. Laivus seka labai retai.
Šiaurinis bangininis delfinas (lot. Lissodelphis borealis, angl. Northern right whale dolphin) – delfininių (Delphinidae) šeimos jūrų žinduolis. Gyvena šiaurinėje Ramiojo vandenyno dalyje, nuo Beringo jūros ir Japonijos iki Kalifornijos. Japonijoje nuo seno vykdoma pramoninė šių delfinų žūklė. Minta galvakojais moliuskais ir žuvimi.
De noordelijke gladde dolfijn (Lissodelphis borealis) is een soort dolfijn uit het noorden van de Stille Oceaan.
De naam Lissodelphis borealis komt uit het Grieks en betekent letterlijk noordelijke (borealis) gladde (lisso) dolfijn (delphis).
De noordelijke gladde dolfijn komt voor in het noorden van de Stille Oceaan. Hij leeft er in de gematigde gebieden en vooral in de koele diepzee tussen 30° en 50° NB en bij 8 tot 24 °C. Soms komt hij dichter bij de kust, vooral in diep kustwater. De dolfijnen vormen groepen tot 3000 exemplaren, hoewel 5 tot 200 gebruikelijker is. In het oosten ligt het gemiddelde op 110 en in het westen op 200. Ze zwemmen daarbij vaak in groep met witgestreepte dolfijnen (Lagenorhynchus obliquidens) en soms met grampers (Grampus griseus).
Het is niet bekend of ze in de winter zuidelijker leven dan in de zomer.
Typisch voor gladde dolfijnen is het ontbreken van de rugvin, vandaar ook de naam "glad". Verder zijn ze slank en donker van kleur, soms is de punt van de onderkaak, de borst en de onderkant van de staartvin wel lichter. Hun zuidelijke verwant, de zuidelijke gladde dolfijn (Lissodelphis peronii), heeft duidelijk meer wit. Hun rug is gedeeltelijk gebogen. De staartvin is driehoekig en net als de borstvinnen gepunt. Ze hebben 74 tot 108 dunne, scherpe tanden die niet langs buiten zichtbaar zijn. Hun snuit is relatief kort.
Bij het zwemmen lijken ze over het water te kaatsen. Ze springen daarbij zo'n 7 meter ver per sprong. De noordelijke gladde dolfijn mijdt meestal boten, maar wordt soms toch spelend waargenomen. Ze halen snelheden van 30-40 km/u en kunnen tot 200 meter diep duiken.
Noordelijke gladde dolfijnen worden meestal tussen 2 en 2,3 meter lang, hoewel vrouwtjes van 2,6 meter en mannetjes van 3,1 meter vastgesteld zijn. Ze worden tussen 60 en 100 kg zwaar. Beide geslachten zijn vruchtbaar rond hun 10 jaar. Pasgeboren kalfjes zijn ruim 0,7 meter lang en worden grijsbruin of crèmekleurig geboren. Deze kleur kan blijven tot ze een jaar oud zijn.
Op het menu van de dolfijn staan tal van vissoorten en pijlinktvissen.
In de 18de werd de noordelijke gladde dolfijn gevangen als voedsel.
In de jaren 70 en 80 van de 20e eeuw werd de soort vaak als bijvangst gevangen waardoor de populatie toen hoogstens 30% zou gedaald zijn. Sinds 1993 is het gebruik van drijfnetten echter aan banden gelegd, waardoor hun grootste bedreiging ook verdween en de soort nu veilig wordt geacht. Japanse vissers vangen af en toe wel nog noordelijke gladde dolfijnen, maar meestal zijn ze uit op andere walvissen.
Er zijn al pogingen geweest om noordelijke gladde dolfijnen in aquaria te houden, maar om onduidelijke redenen overleefden de meeste slechts enkele weken.
BronnenDe noordelijke gladde dolfijn (Lissodelphis borealis) is een soort dolfijn uit het noorden van de Stille Oceaan.
De naam Lissodelphis borealis komt uit het Grieks en betekent letterlijk noordelijke (borealis) gladde (lisso) dolfijn (delphis).
Multimedia w Wikimedia Commons Delfiniec wielorybi[3], delfin północny[4], delfin czarnopłaszczowy[potrzebny przypis], delfin Peale'a[5] (Lissodelphis borealis) – gatunek ssaka z rodziny delfinowatych (Delphinidae).
Zamieszkuje umiarkowaną strefę północnej części Oceanu Spokojnego[6]. Miejscami występuje licznie.
Delfin północny ma charakterystyczne smukłe ciało bez płetwy grzbietowej i bez garbu. Ubarwienie czarne z białą plamą na brzuchu. Długość ciała wynosi do 3 m, może ważyć do 113 kg. Żyje w dużych grupach – do 2000 osobników, najczęściej spotykany w stadach złożonych z ok. 200 osobników. Żywią się rybami. Biologia rozrodu nie została poznana.
Delfiniec wielorybi, delfin północny, delfin czarnopłaszczowy[potrzebny przypis], delfin Peale'a (Lissodelphis borealis) – gatunek ssaka z rodziny delfinowatych (Delphinidae).
O Golfinho-liso-do-norte (Lissodelphis borealis) é um golfino do género Lissodelphis. Só é encontrado no Oceano Pacífico norte, entre as latitudes 35º N e 51º N.
Habitam a plataforma continental e águas mais profundas em que a temperatura varie entre os 8 e 24 °C. Aproximam-se da costa apenas em zonas onde existam águas profundas próximo da costa.[1]
Os adultos têm comprimento corporal entre os 2 e os 3 metros, pesando entre 60 e 100 kg. Alimentam-se de peixes e lulas.
O Golfinho-liso-do-norte (Lissodelphis borealis) é um golfino do género Lissodelphis. Só é encontrado no Oceano Pacífico norte, entre as latitudes 35º N e 51º N.
Habitam a plataforma continental e águas mais profundas em que a temperatura varie entre os 8 e 24 °C. Aproximam-se da costa apenas em zonas onde existam águas profundas próximo da costa.
Os adultos têm comprimento corporal entre os 2 e os 3 metros, pesando entre 60 e 100 kg. Alimentam-se de peixes e lulas.
Nordlig rätvalsdelfin (Lissodelphis borealis) är en art i familjen delfiner (Delphinidae). Den förekommer i norra delen av Stilla havet mellan 30 och 51 grad nordlig bredd.
I motsats till andra delfiner saknar arten ryggfenan – likt den andra arten i släktet (sydlig rätvalsdelfin). Den är särskilt smärt och uppnår en längd av tre meter. Honor är med 2,3 meters längd lite mindre. Vikten går upp till 115 kg. Vid hakan och buken är djuret vitt, annars svart. Ungdjur är grå.
Nordlig rätvalsdelfin lever vanligtvis i grupper med 110 till 120 individer som ibland förenar sig till flockar av 3000 djur. Ibland förekommer jakt på arten men det antas att beståndet inte är hotat. För hela populationen finns inga uppskattningar men nära Kaliforniens kustlinje finns antagningsvis 80 000 exemplar.
Nordlig rätvalsdelfin (Lissodelphis borealis) är en art i familjen delfiner (Delphinidae). Den förekommer i norra delen av Stilla havet mellan 30 och 51 grad nordlig bredd.
I motsats till andra delfiner saknar arten ryggfenan – likt den andra arten i släktet (sydlig rätvalsdelfin). Den är särskilt smärt och uppnår en längd av tre meter. Honor är med 2,3 meters längd lite mindre. Vikten går upp till 115 kg. Vid hakan och buken är djuret vitt, annars svart. Ungdjur är grå.
Nordlig rätvalsdelfin lever vanligtvis i grupper med 110 till 120 individer som ibland förenar sig till flockar av 3000 djur. Ibland förekommer jakt på arten men det antas att beståndet inte är hotat. För hela populationen finns inga uppskattningar men nära Kaliforniens kustlinje finns antagningsvis 80 000 exemplar.
Kuzey gerçek balina yunusu (Lissodelphis borealis), Büyük Okyanus'un kuzeyinde bulunan küçük ve ince bir deniz memeli türü. Kuzey Pasifik'in derin sularında genellikle diğer deniz memelileriyle de birlikte 2.000'e kadar ulaşan sayıda gruplarla dolaşırlar. Bu tür iki gerçek balina yunusu türünden birisidir, diğeri ise Güney Yarımküre'nin soğuk sularında bulunan güney gerçek balina yunusudur.
Bu tür ilk defa Titian Peale tarafından 1848'de açıklanmıştır. Lissodelphis cinsi balinaların yunusgiller ailesine yerleştirilmiştir.[2] Cinsin ismi Yunanca "pürüzsüz, düz" manasına gelen lisso ve delphis kelimelerinden türemiştir;[3] borealis ise yayılımlarının kuzeyde olduklarını anlatmaktadır. Bu türün yaygın isimleri daha önce kuzey gerçek balina domuz balığı, yılan domuz balığı ve Pasifik kuzey gerçek balina domuz balığı olarak kullanılmıştır.[4][5] Bu cinsin iki türü de gerçek balinalar olan Eubalaena'dan türetilmiş gerçek balina yunusu olarak anılmıştır, ki bu cinsin bir sırt yüzgeci yoktur.[3][6]
Bu yunuslar eğimli alınla birlikte bir aerodinamik gövdeye sahiptir, bu nedenle diğer yunuslardan daha incedirler ve kıvrımlı ve pürüzsüz sırtlarında yüzgeç yoktur.[7][8] Kısa buruna, düz bir ağız yapısına ve çenelerinde düzensiz beyaz bir yamaya sahiptirler. Yüzgeçleri küçük, kavisli, dar ve sivridir. Alt kısımları kısmen beyaz ya da daha açık bir renkken gövdeleri genellikle siyahtır. Kuyrukları üçgen şeklinde ve aynı yüzgeçleri gibi sivridir. Yetişkinlerin ağırlıkları 60–100 kg (130–220 lb) arasındadır.[7] Bu tür dışarıdan görünmeyen 74 ile 108 arasında ince ve keskin dişlere sahiptir.[8] Yavru iken grimsi kahverengi ya da bazen krem rengindedir. Bu şekilde bir yıl durduktan sonra, gövdeleri neredeyse tamamen siyaha dönmeden önce, göbeklerinde belirgin bir beyaz ve çenelerinin altında ise ince beyaz bir çizgi oluşur.
Yetişkinleri 2–3 m uzunluğunda; dişileri 2.3–2.6 m (75–8.5 ft), erkekleri ise 3.1 m (102 ft) olarak kaydedilmiştir, ama renk ve görünümleri farklı cinsiyetlerde farklılıklar göstermemektedir.[4][8] Yeni doğanlar ise 90 cm (35 in) uzunluğundadır. Kuzey gerçek balina yunuslarının gövdelerinde güney türüne göre daha az beyazlık bulunmaktadır.
Kuzey gerçek balina yunusları bireyler halinde veya 2000 kadar büyük gruplar halinde dolaşırlar.[7] Grupların ortalama sayısı doğu Kuzey Pasifik'te 110 iken batı Kuzey Pasifik'te 200'dür. Bu yunuslar sık sık pasifik beyaz yanlı yunusları ile bir araya gelirler.[8]
Bu yunuslar açık okyanusta 30–40 km/h (19–25 mph) hızına ulaşabilirler hatta bazen sığ kıyılar boyunca. Balık ararlarken 200 m (660 ft) derine dalabilirler, özellikle ışıldakgil ve kalamar ararken.[8] 24 ila 8 °C (75 to −17,6 °F) arasındaki soğuk sularda bulunurlar, 51°N ile 31°N enlemlerinde Kuzey Amerika ve Asya'nın batı kıyısı arasında.
19. yüzyılın ortalarında Yanki balinacıları bazen bu yunusları yemek için avlarlardı.[9] 20. yüzyılın sonlarındaki kayıtlara göre büyük sayıda L. borealis türünün ağlar ile yakalanmış ve büyük ölçekli kalamar balıkçılığı için kullanılmıştır, ki bu da bu yunusların nüfusunun dörtte üçünü azaltmıştır.[8] Şu anki nüfusun tam olarak bilinmemesine rağmen, IUCN Kırmızı Listesine göre bu tür asgari endişe altındaki türler arasındadır.[1]
Hızlı hareket ettiklerinde, bir grup su boyunca sıçrıyormuş gibi görünür, sanki birlikte ağır sıçramalar yapıyorlarmış gibi. Bazen bir sıçramalarında 7 m uzağa gidebilmektedirler. Bu yunuslar sık sık teknelere yaklaşıp tekne yanında yüzerler. Bu muhteşem yüzücüler bazen akrobatik hareket yaparken de görülürler.
Kuzey gerçek balina yunusu (Lissodelphis borealis), Büyük Okyanus'un kuzeyinde bulunan küçük ve ince bir deniz memeli türü. Kuzey Pasifik'in derin sularında genellikle diğer deniz memelileriyle de birlikte 2.000'e kadar ulaşan sayıda gruplarla dolaşırlar. Bu tür iki gerçek balina yunusu türünden birisidir, diğeri ise Güney Yarımküre'nin soğuk sularında bulunan güney gerçek balina yunusudur.
грец. λισσός — «гладенький»; грец. δελφίν — «дельфін»; лат. borealis — «північний».
Має струнке тіло, без спинного плавника і горба. Кольори: чорний з білою плямою на животі. Довжина тіла до 3 метрів, може важити до 113 кг.
Він живе у великих групах — до 2000 особин, найчастіше зустрічається в зграях, що складаються з приблизно 200 осіб. Харчується рибою. Це боязка тварина і зазвичай уникає човнів.
Lissodelphis borealis là một loài động vật có vú trong họ Delphinidae, bộ Cetacea. Loài này được Peale mô tả năm 1848.[2] Loài cá heo này được tìm thấy ở Bắc Thái Bình Dương. Chúng thường bơi thành đàn có khi lẻn tới 2000 con, đôi khi cùng các cetacea khác.
Phương tiện liên quan tới Lissodelphis borealis tại Wikimedia Commons
Lissodelphis borealis là một loài động vật có vú trong họ Delphinidae, bộ Cetacea. Loài này được Peale mô tả năm 1848. Loài cá heo này được tìm thấy ở Bắc Thái Bình Dương. Chúng thường bơi thành đàn có khi lẻn tới 2000 con, đôi khi cùng các cetacea khác.
Северный китовидный дельфин[1] (лат. Lissodelphis borealis) — вид морских дельфинов из рода китовидных дельфинов. Встречается в водах России. Плохо изученный вид.
Длина тела до 2,5 метров. Жировая подушка на голове низкая, клюв узкий. Нижняя челюсть слегка выступает вперёд. Хвостовой стебель тонкий, спинной плавник отсутствует. Грудные плавники серповидной формы. Зубы тонкие и мелкие (диаметр 3 мм) 42—37 пар в верхней челюсти и 49 пар в нижней. В позвоночнике 82 позвонка. Имеет бархатно-чёрный окрас, за исключением белого кончика рыла и узкого светлого пятна на животе, которое начинается на нижней стороне хвостового плавника и завершается ромбовидным расширением между грудными плавниками.
Обитает в северной части Тихого океана от Берингова моря и Японии до Калифорнии. В водах России встречается неподалёку от Курильских островов.
Кормится головоногими моллюсками и рыбой.
Северные китовидные дельфины держатся обычно маленькими стайками (3—10 особей) и редко приближаются к берегам. Часто и высоко выпрыгивают из воды. Раненых сородичей не покидают и подолгу остаются около них. За кораблями следуют очень редко.
В Японии эти дельфины издавна были промысловым видом.
Северный китовидный дельфин (лат. Lissodelphis borealis) — вид морских дельфинов из рода китовидных дельфинов. Встречается в водах России. Плохо изученный вид.
고추돌고래 또는 북방고추돌고래 (Lissodelphis borealis)는 북태평양에서 발견되는 고래하목 참돌고래과의 작은 해양 포유류이다.[3] 북방고추돌고래는 2,000마리 이상 무리를 지어 이동하며, 다른 고래류와 함께 북태평양의 심해에서 서식한다. 고추돌고래속에 속하는 2종의 돌고래 중의 하나로, 남방고추돌고래는 남반구의 더 추운 바다에서 발견된다.
