الأسماء في صفحات التنقل
Necora puber
L'étrille (Necora puber) est une espèce de crabes de la famille des Polybiidae (ou des Macropipidae selon les classifications), et la seule du genre monotypique Necora.
L'étrille se caractérise essentiellement par sa dernière paire de péréiopodes, transformée en véritable paire de pattes natatoires par un aplatissement de l'avant-dernier article en « rame » et le dernier (le dactyle) en palette natatoire arrondie, ce qui leur permet de nager plutôt efficacement, si bien que cette espèce mène une vie à peu près exclusivement pélagique[1]. Sa carapace trapézoïdale, assez plate, mesure entre 7 et 15 cm de large ; elle est recouverte dorsalement d'une fine pubescence. La région frontale de la carapace est découpée en 7 à 10 dents de longueur inégale.
Les yeux de l'étrille sont d'un rouge typique de l'espèce, tandis que la couleur du corps varie du marron au noir. Les pinces ont des reflets bleuâtres et des aspérités sur leurs bords internes. L'étrille utilise ses pinces munies de dents pointues pour découper sa nourriture.
La zone de répartition de l'espèce s'étend le long de la côte Nord-Est de l'océan Atlantique, du sud de la Norvège au Sahara occidental. Elle se retrouve également, dans une moindre mesure, en mer Méditerranée, ainsi qu'en mer Noire[2].
Elle vit dans les zones sub-littorales des plateaux rocheux, sous les pierres jusqu'à une profondeur d'environ 80 mètres.
L'espèce Necora puber a été décrite par le naturaliste suédois Carl von Linné en 1767, sous le nom initial de Cancer puber[3].
En Bretagne ou dans le Cotentin : crabe laineux, crabe cerise, crabe nageur, chèvre, portune, anglette, craquenelle.
En pays charentais : batailleur.
Sur l'ile de Noirmoutier : Baleresse
Necora puber
L'étrille (Necora puber) est une espèce de crabes de la famille des Polybiidae (ou des Macropipidae selon les classifications), et la seule du genre monotypique Necora.
A nécora[1] (Necora puber) coñecida tamén como navalleira (no sur de Galicia)[1][2] e como andarica (na costa norte de Galicia, e en Asturias)[1][2][3], Necora puber, é un crustáceo decápodo braquiúro da familia dos portúnidos (Portunidae) moi apreciado gastronomicamente e que se dá en relativa cantidade nas rías galegas. O xénero foi descrito por N. B. Holtius en 1987.[4]
As principais características da nécora son as seguintes:[5]
Habita nas costas, principalmente en zonas con fondos rochosos e nos polígonos de bateas mexilloeiras (que teñen, en xeral, os fondos moi transformados e con abundancia de lama), desde o litoral até os 70 m de profundidade. os individuos xuvenís abundan en zonas de area a pouca profundidade, mesmo na zona intermareal.[5]
Aliméntase de algas pardas, pequenos crustáceos e peixes mortos. Ás veces chegan a devorar outras nécoras.
Atlántico oriental, desde a costa oeste de Noruega até o Sáhara (incluíndo o Mediterráneo e o mar Negro).[5]
É unha especie abundante en toda Galicia, onde se captura principalmente con nasas e tamén con artes de arrastre.[5]
En Galicia, ademais das que se pescan na costa, véndense tamén outras procedentes de Inglaterra, a Bretaña e Irlanda. As que se apañan en Galicia distínguense, segundo algúns,[quen?] pola cor do cacho e a súa textura, que é suave, sendo as de fóra máis lisas e cun veludo máis fino que o das galegas.
A veda en Galicia adoita coincidir cos seis primeiros meses do ano.[7]
O principal uso da nécora é gastronómico. Adoita prepararse simplemente cocida en auga con sal nas zonas costeiras do Atlántico nororiental, Galicia (onde á auga para cocelas adoita engadirse unha folla de loureiro), Asturias, Cantabria, País Vasco, así como na parte occidental de Francia, e en Irlanda e Inglaterra.
"Non sei se saben que a Picadillo esquecéronselle as nécoras. Salvo nque as metera onde dí: «Cangrejos: tanto los cangrejos de mar como de río son de escasa importancia. No se comen más que cocidos, y generalmente se sirven como entremés». A verdade é que hai as nécoras e que son un dos froitos máis sabrosos do mar. Unha boa nécora femia, de febreiro ou abril, ben chea, cos seus coráis, é do millor do millor"A. Cunqueiro, A cociña galega, pp. 74-75.
Vista frontal.
Nécora macho.
Nécora femia.
Prato cun par de nécoras cocidas, listas para comer.
A nécora (Necora puber) coñecida tamén como navalleira (no sur de Galicia) e como andarica (na costa norte de Galicia, e en Asturias), Necora puber, é un crustáceo decápodo braquiúro da familia dos portúnidos (Portunidae) moi apreciado gastronomicamente e que se dá en relativa cantidade nas rías galegas. O xénero foi descrito por N. B. Holtius en 1987.
Necora is een monotypisch geslacht (bevat slechts één soort) van zwemkrabben.
Necora is een monotypisch geslacht (bevat slechts één soort) van zwemkrabben.
