الأسماء في صفحات التنقل
Die lawaaiskurwepadda (Amietophrynus rangeri) is 'n padda wat endemies is aan Suid-Afrika. Dit kom voor in die sentrale, ooste en die suide van die land. Die padda is 8 – 10 cm lank en lyk amper soos die gorrelskurwepadda behalwe dat dit nie rooi vlekke aan die dye het nie. Die padda is sandbruin of grys met 'n knopperige vel. Hulle hoofvoedsel is insekte en wurms.
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Lawaaiskurwepadda.
Wikispecies het meer inligting verwant aan: Lawaaiskurwepadda
Die lawaaiskurwepadda (Amietophrynus rangeri) is 'n padda wat endemies is aan Suid-Afrika. Dit kom voor in die sentrale, ooste en die suide van die land. Die padda is 8 – 10 cm lank en lyk amper soos die gorrelskurwepadda behalwe dat dit nie rooi vlekke aan die dye het nie. Die padda is sandbruin of grys met 'n knopperige vel. Hulle hoofvoedsel is insekte en wurms.
The raucous toad (Sclerophrys capensis),[3] also known as Ranger's toad, is a species of toad from Southern Africa.[2][4]
Sclerophrys capensis is a member of the family Bufonidae. This species was described as Bufo regularis rangeri, in 1935, by John Hewitt of the Albany Museum, Grahamstown, from collections made by naturalist Gordon A. Ranger at his farm "Gleniffer" 3 km E of Kei Road, in the Eastern Cape province of South Africa.[5][6] Among several other forms described from these collections was the eastern leopard toad, Sclerophrys pardalis, which Ranger distinguished from the raucous toad on behaviour and calls (according to his nephew, Mr Gary Ranger, "Gleniffer" was subdivided in the late 1930s and the portions renamed, including "Hillside" and "Rockdale", where there is a monument to the older Mr Ranger). Hewitt considered the raucous toad, along with most other large toads of Southern Africa, as subspecies of the widespread African toad Bufo regularis (a species which is now considered absent from Southern Africa, predominantly occurring in subsaharan Africa north of the equator). In 1964, Poynton raised Bufo rangeri of Hewitt, 1935 to full species status, distinguishing it from co-occurring related forms.[7] More recently, Frost and co-authors (2006) assigned this species to the new genus Amietophrynus, as part of a global revision of amphibian taxonomy based largely on DNA sequence data.[8]
Ohler and Dubois (2016) studied the type (and, previously, the only known) specimen of Sclerophrys capensis, collected in the Cape Province and described by Johann Jakob von Tschudi in 1838, and discovered that it belonged to the present species, then known as Amietophrynus rangeri. Accordingly, following the Principle of Priority of the ICZN Code, Sclerophrys replaces Amietophrynus, and S. capensis replaces A. rangeri, as the valid name for this genus and species, respectively.[3]
Its maximal size, snout-to-vent, is about 120 mm. It is a characteristically robust medium-large-sized toad, dorsal and lateral skin liberally sprinkled with wart-like protuberances. Colour brown-to-greyish with more-or-less paired dark-brown patches flanking the medial dorsal line. The dark patches on the head meet in a brown chevron on top of the head behind and between the eyes. The anterior dorsal skin of the head lacks dark brown patches. Like most typical toads, it has a large parotoid gland behind each eye. If injured it will exude whitish spots of venom on the parotoid glands; this can be hazardous to domestic dogs if they bite a toad. The underside is whitish with the gular (throat) area of males infused with yellow with a dark blue-black bar posterior to the gular.
The advertisement call, made by males in the breeding season, is a loud repetitive duck-like quacking.[4] Groups of calling males generally space themselves along the water's edge, or among plants in the water. Males in chorus call antiphonally (with calls from different individuals alternating).
It is fairly aquatic as toads go, commonly inhabiting ponds and dams and streams, though it seems to prefer running water and accordingly favours fountains and similar water bodies.[4] It typically is shy, but like many toads it will visit houses and other places where insect prey are attracted to lights, mainly outside the breeding season. It then establishes itself in moist, sheltered spots such as behind flowerpots and becomes tame if not molested. It will eat practically any small animal, including small vertebrates, but mainly insects up to the size of crickets.
S. capensis occurs in South Africa, Lesotho, Eswatini,[1][2] extreme southern Namibia,[2] and possibly extreme southern Botswana, Mozambique, and Zimbabwe.[1][2]
S. capensis occurs in fynbos heathland, grassland, dry thicket forest, savanna, and agricultural land. Breeding takes place in dams, ponds, and pools along slow-forming streams. It shows some preference for permanent water bodies.[1]
The raucous toad (Sclerophrys capensis), also known as Ranger's toad, is a species of toad from Southern Africa.
Dorsal aspect. Probable mature female.
Sclerophrys capensis es una especie de anfibios anuros de la familia Bufonidae.[1]
Habita en Lesoto, Sudáfrica, Suazilandia y el extremo sur de Namibia; posiblemente también las zonas limítrofes de Botsuana, Mozambique y Zimbabue.
Su hábitat natural incluye bosques tropicales o subtropicales secos, sabanas secas, zonas secas de arbustos tropicales o subtropicales, praderas, lagos de agua dulce, marismas de agua dulce, tierra arable, plantaciones, zonas de almacenamiento de agua y estanques.
Amietophrynus rangeri Amietophrynus generoko animalia da. Anfibioen barruko Bufonidae familian sailkatuta dago, Anura ordenan.
Sclerophrys capensis est une espèce d'amphibiens de la famille des Bufonidae[1].
Cette espèce se rencontre jusqu'à 1 000 m d'altitude[1] :
Sa présence est incertaine dans l'extrême Sud-Est du Botswana, dans l'extrême Sud du Zimbabwe et dans l'extrême Sud du Mozambique.
Son nom d'espèce, composé de cap et du suffixe latin -ensis, « qui vit dans, qui habite », lui a été donné en référence au lieu de sa découverte, la province du Cap.
Sclerophrys capensis est une espèce d'amphibiens de la famille des Bufonidae.
De schorre pad[2] (Sclerophrys capensis) is een amfibie uit de familie padden (Bufonidae).
De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Johann Jakob von Tschudi in 1838. Later werd de wetenschappelijke naam Bufo rangeri gebruikt. De pad werd oorspronkelijk beschreven onder een geheel andere naam; Amietophrynus rangeri, maar later bleek deze soort al eerder beschreven te zijn onder de naam Amietophrynus capensis. De soortnaam verviel hierdoor en toen later het geslacht Amietophrynus niet meer werd erkend kreeg de kikker een volledig nieuwe wetenschappelijke naam; Sclerophrys capensis.[3]
De wrattige huid is geel of lichtbruin gevlekt . De lichaamslengte bedraagt 5 tot 11 cm.
Het dier verbergt zich in de koude periode onder stukken hout, stenen of bladstrooisel. Als hij bedreigt wordt, scheidt hij een onsmakelijke stof af uit zijn parotoïde klieren.
In de paartijd proberen mannetjes een vrouwtje aan zich te binden door middel van luid roepen, dat op de lange duur veel energie kost. Ook de onderlinge gevechten van de mannetjes leveren dit probleem op, zodat ze in het voorjaar flink wat gewicht kwijtraken.
Deze soort komt voor in zuidelijk Afrika in graslanden en bosachtige terreinen nabij rivieren, beken en vijvers.[4]
De schorre pad (Sclerophrys capensis) is een amfibie uit de familie padden (Bufonidae).
De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Johann Jakob von Tschudi in 1838. Later werd de wetenschappelijke naam Bufo rangeri gebruikt. De pad werd oorspronkelijk beschreven onder een geheel andere naam; Amietophrynus rangeri, maar later bleek deze soort al eerder beschreven te zijn onder de naam Amietophrynus capensis. De soortnaam verviel hierdoor en toen later het geslacht Amietophrynus niet meer werd erkend kreeg de kikker een volledig nieuwe wetenschappelijke naam; Sclerophrys capensis.
Multimedia w Wikimedia Commons Sclerophrys capensis – gatunek afrykańskiego płaza.
Gatunek został opisany w 1838 roku przez Johanna von Tschudiego na podstawie jednego okazu odkrytego na obszarze ówczesnej Kolonii Przylądkowej (obecnie Południowa Afryka). Do XXI wieku okaz ten nie był przedmiotem dalszych badań, które pozwoliłyby określić jego pozycję filogenetyczną w obrębie rodziny ropuchowatych. Dopiero badania okazu holotypowego Sclerophrys capensis przeprowadzone przez Ohler i Dubois (2016) doprowadziły autorów do odkrycia, że gatunek ten jest starszym synonimem gatunku Amietophrynus rangeri[2].
Amietophrynus rangeri w przeszłości był zaliczany do rodzaju Bufo[1].
Zwierzę spotkać można na południu Afryki. Jego zasięg występowania obejmuje większą część wybrzeża w Republice Południowej Afryki (oprócz zachodniego), wschód i spory obszar na północy tego kraju całe terytorium Lesotho oraz północne, zachodnie i południowe Suazi[1][3]. Być może Sclerophrys capensis żyje też w Botswanie, Namibii, Zimbabwe i Mozambiku, czego nie dowiedziono[1].
Zamieszkuje tereny trawiaste, sawanny, wrzosowiska, gęste, acz suche lasy. Radzi sobie także na terenach zmienionych rolniczo[1].
Przebiega w wodach słodkich zarówno płynących o powolnym nurcie, jak i stojących, przy czym gatunek ten preferuje zbiorniki istniejące stale przez cały rok[1].
Zwierzę jest raczej pospolite[1].
Liczebność spada[1].
Gatunek ten prawdopodobnie krzyżuje się z pokrewnym gatunkiem Sclerophrys gutturalis, który też lepiej radzi sobie w rolniczym otoczeniu i wypiera go[1].
Sclerophrys capensis – gatunek afrykańskiego płaza.
