الأسماء في صفحات التنقل
Pomarea fluxa Pomarea generoko animalia zen, jada iraungia. Hegaztien barruko Monarchidae familian sailkatzen zen.
Pomarea fluxa Pomarea generoko animalia zen, jada iraungia. Hegaztien barruko Monarchidae familian sailkatzen zen.
Pomarea fluxa est exstincta avium species familiae Monarchidarum. Species conspecifica cum Pomarea iphide aliquando fuisse putatur, in Polynesia Francica endemica. Habitationes naturales fuerunt silvae subtropicae vel siccae tropicae, humidae terrarum humilium silvae subtropicae vel tropicae, et terra fruticosa humida subtropica vel tropica. Facta est exstincta ob detrimentum habitationis. Ad extremum visa est anno 1977.
Haec stipula ad avem spectat. Amplifica, si potes! Pomarea fluxa est exstincta avium species familiae Monarchidarum. Species conspecifica cum Pomarea iphide aliquando fuisse putatur, in Polynesia Francica endemica. Habitationes naturales fuerunt silvae subtropicae vel siccae tropicae, humidae terrarum humilium silvae subtropicae vel tropicae, et terra fruticosa humida subtropica vel tropica. Facta est exstincta ob detrimentum habitationis. Ad extremum visa est anno 1977.
De Eiaomonarch (Pomarea fluxa) is een uitgestorven zangvogel uit de familie Monarchidae (monarchen en waaierstaartvliegenvangers).
Deze soort was endemisch op Eiao, een eiland van de Marquesaseilanden.
De Eiaomonarch (Pomarea fluxa) is een uitgestorven zangvogel uit de familie Monarchidae (monarchen en waaierstaartvliegenvangers).
Pacyficzka okopcona (Pomarea fluxa) – gatunek małego ptaka z rodziny monarek. Zasiedlał niezamieszkaną wyspę Eiao. Uznany za wymarły.
Po raz pierwszy gatunek opisali Robert Cushman Murphy i Gregory Mathews w 1928 na łamach American Museum Novitates. Nadali mu nazwę Pomarea iphis fluxa, uznając go za podgatunek pacyficzki żałobnej (Pomarea iphis)[3]. Obecnie (2017) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny uznają pacyficzkę okopconą za odrębny, monotypowy gatunek[4]. Holotyp został odłowiony 27 września 1922. Na Eiao pozyskano również inne okazy, także w październiku[3].
Długość ciała wynosi około 17 cm[5]. Wymiary szczegółowe dla 7 samców i 5 samic: długość skrzydła 79–86 mm, długość ogona 69–77 mm, długość górnej krawędzi dzioba wynosi 10–10,8 mm, długość skoku 26–27 mm, długość środkowego palca z pazurem 16,5–18 mm[3]. U samca większość upierzenia czarna i połyskliwa. Na grzbiecie występują miejscami białe pióra, podobnie jak w niższej części piersi i na brzuchu. Pokrywy podogonowe czarne. Dziób ciemny, szaroniebieski. Nogi czarne. Samica z wierzchu jasnobrązowa, miejscami występują białe pióra; kantarek rdzawobrązowy. Spód ciała biały. Na gardle widoczne są czarne pasy. Osobniki młodociane podobne do samic, ale z intensywniejszym paskowaniem[5].
Endemit Eiao (Polinezja Francuska)[6]. Występowały na niskich wysokościach w suchych lasach, żywiły się owadami[5].
IUCN uznaje pacyficzkę okopconą za gatunek wymarły (EX, Extinct). Do wymarcia mogły przyczynić się zdziczałe koty i szczurami polinezyjskimi (Rattus exulans) i najprawdopodobniej szczury śniady (Rattus rattus). Wymarcie pacyficzek okopconych zbiegło się w czasie z introdukcją na wyspę mniszek przepasanych (Lonchura castaneothorax); być może zaraziły pacyficzki obcą dla nich chorobą. Suche lasy rosnące na niskich wysokościach zostały zniszczone przez wypas owiec, wprowadzonych na wyspę w latach 80. XIX wieku. Po raz ostatni pacyficzkę okopconą zaobserwowano w 1977; gatunek uznano za wymarły[6].
Lista wymarłych gatunków za: Maas, P.H.J: Globally Extinct Birds. The Sixth Extinction, 2 stycznia 2017. [dostęp 24 maja 2017].
Pacyficzka okopcona (Pomarea fluxa) – gatunek małego ptaka z rodziny monarek. Zasiedlał niezamieszkaną wyspę Eiao. Uznany za wymarły.
Eiaomonark[2] (Pomarea fluxa) är en utdöd fågel i familjen monarker inom ordningen tättingar.[3] Den förekom tidigare på ön Eiao i norra Marquesasöarna men sågs senast 1973 och betraktas nu som utdöd.[1]
Wikispecies har information om Pomarea fluxa.
Eiaomonark (Pomarea fluxa) är en utdöd fågel i familjen monarker inom ordningen tättingar. Den förekom tidigare på ön Eiao i norra Marquesasöarna men sågs senast 1973 och betraktas nu som utdöd.
