الأسماء في صفحات التنقل
Cyanoramphus a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1854 gant an evnoniour gall Charles Lucien Bonaparte (1803-1857).
Eizh spesad a ya d'ober ar genad :
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Cyanoramphus a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1854 gant an evnoniour gall Charles Lucien Bonaparte (1803-1857).
Cyanoramphus és un gènere d'ocells de la família dels psitàcids (Psittacidae ).
Aquest gènere està format per 7 espècies:
Die Laufsittiche (Cyanoramphus) sind eine Vogelgattung aus der Familie der Papageien (Psittacidae). Es sind kleine, vor allem am Boden lebende Sittiche, die durch eine grüne Gefiederfarbe gut getarnt sind.
Ihr Verbreitungsgebiet reichte von Inseln im Südpazifik (Tahiti, Raiatea) bis auf die subantarktische Macquarie-Insel, Zentrum ihres Verbreitungsgebietes sind jedoch die Inseln Neuseelands. Die Verbreitung über die Inseln hinweg hat zur Aufteilung in viele endemische Arten und Unterarten geführt. Zwei Arten und zwei Unterarten sind bereits ausgestorben und andere, vor allem auf kleineren Inseln lebende Arten, stark bedroht.
Lange Zeit wurden die meisten Taxa der Gattung dem Ziegensittich (Cyanoramphus novaezelandiae) als Unterart beigestellt. Molekulargenetische Untersuchungen ergaben jedoch folgende Systematik (†=Ausgestorben):[1]
Die Laufsittiche (Cyanoramphus) sind eine Vogelgattung aus der Familie der Papageien (Psittacidae). Es sind kleine, vor allem am Boden lebende Sittiche, die durch eine grüne Gefiederfarbe gut getarnt sind.
Ihr Verbreitungsgebiet reichte von Inseln im Südpazifik (Tahiti, Raiatea) bis auf die subantarktische Macquarie-Insel, Zentrum ihres Verbreitungsgebietes sind jedoch die Inseln Neuseelands. Die Verbreitung über die Inseln hinweg hat zur Aufteilung in viele endemische Arten und Unterarten geführt. Zwei Arten und zwei Unterarten sind bereits ausgestorben und andere, vor allem auf kleineren Inseln lebende Arten, stark bedroht.
Cyanoramphus is a genus of parakeets native to New Zealand and islands of the southern Pacific Ocean. The New Zealand forms are often referred to as kākāriki. They are small to medium-sized parakeets with long tails and predominantly green plumage. Most species are forest species, although several of the subantarctic species live in open grassland. The genus formerly had a disjunct distribution, with two species found in the Society Islands and the majority of the genus ranging from New Caledonia to Macquarie Island, but absent from the 4,100 km (2,500 mi) in between. Despite many fossil birds being found in the islands between these two areas being found none of these were of undescribed Cyanoramphus species.[1]
Like many other species of birds the Cyanoramphus parakeets have suffered from changes brought about by humans. The two species from the Society Islands, the black-fronted parakeet and the Society parakeet, have become extinct as have the subspecies from Lord Howe Island and Macquarie Island, as well as an undescribed form from Campbell Island. One species, the Malherbe's parakeet (C. malherbi), is critically endangered while most other species are endangered or vulnerable. Habitat loss and introduced species are considered responsible for the declines and extinctions.[2]
The genus Cyanoramphus was introduced in 1854 by the French ornithologist Charles Lucien Bonaparte.[3] The genus name combines the Ancient Greek kuanos meaning "dark-blue" and rhamphos meaning "bill".[4] The type species was designated by English zoologist George Robert Gray in 1855 as what is now the extinct black-fronted parakeet (Cyanoramphus zealandicus).[5][6]
New Caledonian parakeet (C. saisseti)
Chatham parakeet (C. forbesi)
Norfolk parakeet (C. cookii)
Antipodes parakeet (C. unicolor)
Yellow-crowned parakeet (C. auriceps)
Malherbe's parakeet (C. malherbi)
Reischek's parakeet (C. hochstetteri)
Red-crowned parakeet (C. n. chathamensis)
Red-crowned parakeet (C. n. novaezelandiae)
Phylogeny of CyanoramphusThere are 12 recognised species, of which 4 are extinct:[7]
The two forms of C. erythrotis are usually considered to be distinct species: the single specimen believed to be from Macquarie Island (Canterbury Museum specimen AV2099, O'Connor catalog 369) in Boon et al.'s analysis has turned out to be from the Antipodes Islands population (hochstetteri) instead.[12] In addition there are subfossil remains from a yet undescribed extinct Cyanoramphus species from Campbell Island.[13]
Cyanoramphus is a genus of parakeets native to New Zealand and islands of the southern Pacific Ocean. The New Zealand forms are often referred to as kākāriki. They are small to medium-sized parakeets with long tails and predominantly green plumage. Most species are forest species, although several of the subantarctic species live in open grassland. The genus formerly had a disjunct distribution, with two species found in the Society Islands and the majority of the genus ranging from New Caledonia to Macquarie Island, but absent from the 4,100 km (2,500 mi) in between. Despite many fossil birds being found in the islands between these two areas being found none of these were of undescribed Cyanoramphus species.
Like many other species of birds the Cyanoramphus parakeets have suffered from changes brought about by humans. The two species from the Society Islands, the black-fronted parakeet and the Society parakeet, have become extinct as have the subspecies from Lord Howe Island and Macquarie Island, as well as an undescribed form from Campbell Island. One species, the Malherbe's parakeet (C. malherbi), is critically endangered while most other species are endangered or vulnerable. Habitat loss and introduced species are considered responsible for the declines and extinctions.
The genus Cyanoramphus was introduced in 1854 by the French ornithologist Charles Lucien Bonaparte. The genus name combines the Ancient Greek kuanos meaning "dark-blue" and rhamphos meaning "bill". The type species was designated by English zoologist George Robert Gray in 1855 as what is now the extinct black-fronted parakeet (Cyanoramphus zealandicus).
Kakarikoj (Cyanoramphus) estas genro de papagoj el familio Psittaculidae, kiuj troveblas en Novzelando kaj insuloj de Oceanio. Ili estas malgrandaj aŭ mezgrandaj papagoj kun longaj vostoj kaj plejparte verdaj plumaroj. Plimulto de la specioj de kakarikoj vivas en arbaroj, kvankam specioj de ĉeantarktikaj insuloj povas loĝi en malfermaj herbejoj. Originale la genro havis diskonektan arealon: du specioj troveblis en Societa insularo kaj la aliaj inter Novkaledonio kaj Makvora insulo, kaj neniuj kakarikoj, nek vivantaj nek fosiliaj, estas trovitaj en vasta 4100-kilometra areo inter tiuj du regionoj.[1]
Kakarikoj estas malgrandaj, plejparte verdaj papagoj, kiuj bone kamuflas en herbaro. Sur iliaj verdaj plumaroj estas makuloj de diversaj brilaj koloroj, plej ofte ĉe la frunto, kapo kaj eksteraj partoj de flugiloj. Iliaj bekoj havas grizece turkisan koloron kun nigra pinto. Haŭto de la piedoj estas griza aŭ bruna, irisoj de okuloj estas ruĝaj. Plejparton de tempo ili estas en arbara planko, kie ili saltas kaj kuras tre rapide kaj elfosas semojn el la grundo simile al tio kiel faras hejmaj kokoj.
Kakarikoj estas enkondukitaj en Eŭropon en 1872. Kelkaj specioj bone vivas kaj reproduktiĝas en kapteco kaj vivas kiel dombirdoj tra tuta la mondo, aparte la Novzelanda kakariko kaj la flavafrunta kakariko. En kapteco ili ekhavas multajn amuzajn kolormutaciojn.
La genro Cyanoramphus estas enkondukita en 1854 far fama franca ornitologo Charles Lucien Bonaparte.[2] La scienca nomo de la genro devenas de antikva-grekaj vortoj κύανος (blua, cejana) kaj ράμφος (beko). Ĝi estas donita pro nekutima grizece turkisa koloro de bekoj de la papagoj.[3] Kutima nomo devenas de la maoria vorto kākāriki kio estas loka nomo de unu el la genraj specioj, la Novzelanda kakariko (Cyanoramphus novaezelandiae). Ĝi, siavice, devenas de vortoj kākā (papago) kaj riki (malgranda). Kākāriki estas ankaŭ maoria vorto por verda koloro, verŝajne laŭ la plejparte verda plumaro de la papagoj.[4]
La tipa specio de la genro estas difinita far angla zoologo George Robert Gray en 1855. Ĝi estas la Tahitia kakariko (Cyanoramphus zealandicus), kiu ekde tiam formortis.[5][6]
Oni agnoskas 12 speciojn de kakarikoj el kiuj 4 estas jam formortintaj:[7]
Ĉiuj specioj de kakarikoj estas endanĝeritaj pro homa agado kaj ŝanĝoj en ekologia sistemo kiujn homoj kunportis dum koloniigo de Novzelando kaj Oceanio. La du specioj de Societa insularo, la Societa-insulara kakariko kaj la Tahitia kakariko, formortis en la 19-a jarcento. Same formortintaj estas kakariko de Lordo Howe kaj Makvora-insula kakariko. El travivantaj specioj la kakariko de Malherbe estas draste endanĝerita kaj ĉiuj aliaj specioj de la genro listiĝas kiel vundeblaj aŭ minacataj laŭ IUCN. La plej gravaj minacoj por kakarikoj estas habitatdetruo kaj enkonduko de enmetitaj specioj.[12]
Kakarikoj (Cyanoramphus) estas genro de papagoj el familio Psittaculidae, kiuj troveblas en Novzelando kaj insuloj de Oceanio. Ili estas malgrandaj aŭ mezgrandaj papagoj kun longaj vostoj kaj plejparte verdaj plumaroj. Plimulto de la specioj de kakarikoj vivas en arbaroj, kvankam specioj de ĉeantarktikaj insuloj povas loĝi en malfermaj herbejoj. Originale la genro havis diskonektan arealon: du specioj troveblis en Societa insularo kaj la aliaj inter Novkaledonio kaj Makvora insulo, kaj neniuj kakarikoj, nek vivantaj nek fosiliaj, estas trovitaj en vasta 4100-kilometra areo inter tiuj du regionoj.
Cyanoramphus es un género de aves psitaciformes de la familia Psittaculidae nativas de las islas del sur del océano Pacífico.
Está compuesto por varias especies de pericos autóctonos de Nueva Zelanda y otros archipiélagos del Océano Pacífico pertenecientes a Oceanía. Las formas de Nueva Zelanda son denominadas pericos maoríes. Son aves pequeñas y medianas con largas colas y plumajes predominantemente verdes. La mayoría de las especies son aves forestales, aunque varias de las especies subantárticas viven en pastizales abiertos. Al parecer el género siempre ha tenido una distribución discontinua, contando con dos especies que se encuentran en las islas de la Sociedad y la mayoría de especies se extienden por un área que va desde Nueva Caledonia a la isla Macquarie, pero ausentes en la extensión de 4100 kilómetros entre ellas. A pesar de los muchos fósiles de aves que se han encuentrado en las islas entre estas dos áreas, no ha aparecido ningún fósil de ninguna especie descrita como Cyanoramphus.[1]
Al igual que muchas otras especies de aves, los pericos Cyanoramphus han sufrido los cambios provocados por los seres humanos. Las dos especies de las islas de la Sociedad, (Cyanoramphus zealandicus y Cyanoramphus ulietanus), se han extinguido; al igual que las formas de la isla Lord Howe y la isla Macquarie, y también una forma no descrita de la isla Campbell, de Nueva Zelanda. La especie Cyanoramphus malherbi está en peligro crítico de extinción, mientras que la mayoría de las otras especies se consideran en peligro de extinción o que son vulnerables. La pérdida de hábitat y la introducción de especies invasoras son las responsables de la disminución y extinción de las especies del género.
Cyanoramphus novaezelandiae chathamensis
Cyanoramphus novaezelandiae novaezelandiae
Filogenia de Cyanoramphus
La lista de especies actualmente aceptada del taxón Cyanoramphus es:[2][3][4]
Las dos formas de C. erythrotis pueden ser especies distintas: el espécimen conservado en el museo de Canterbury como de la isla Macquarie (muestra del museo de Canterbury AV2099, catálogo O'Connor de 369) en el análisis de Boon et al's, ha resultado ser procedente de las islas Antípodas, de la población hochstetteri.[5]
Cyanoramphus es un género de aves psitaciformes de la familia Psittaculidae nativas de las islas del sur del océano Pacífico.
Viherkaijat (Cyanoramphus) on kaijojen heimoon kuuluva lintusuku. Ne ovat pieniä tai keskikokoisia, pitkäpyrstöisiä papukaijoja, joiden ylänokassa ei ole lovea ja joilla nilkka on suhteellisen pitkä. Sukupuolet ovat samanvärisiä, koiraat ovat hieman naaraita suurempia. Naarailla ja nuorilla linnuilla on kapea valkoinen siipijuova, joka puuttuu tai on heikko koirailla. Viherkaijat elävät Uudessa-Seelannissa ja muualla Polynesiassa.
Viherkaijat (Cyanoramphus) on kaijojen heimoon kuuluva lintusuku. Ne ovat pieniä tai keskikokoisia, pitkäpyrstöisiä papukaijoja, joiden ylänokassa ei ole lovea ja joilla nilkka on suhteellisen pitkä. Sukupuolet ovat samanvärisiä, koiraat ovat hieman naaraita suurempia. Naarailla ja nuorilla linnuilla on kapea valkoinen siipijuova, joka puuttuu tai on heikko koirailla. Viherkaijat elävät Uudessa-Seelannissa ja muualla Polynesiassa.
Le genre Cyanoramphus a été décrit par Charles-Lucien Bonaparte (1803-1857). Il regroupe plusieurs espèces de perroquets communément appelés kakarikis (mot signifiant petit perroquet en māori). Elles se distinguent par un corps arrondi, une queue longue et fine, un plumage de base entièrement vert à l'exception du masque facial. Ces Psittacinae possèdent un bec gris foncé, des pattes grises et des iris orange. Aucun dimorphisme sexuel notable n'est remarqué au sein de ce genre. Toutes ses espèces sont menacées d'extinction dans leurs habitats naturels et certaines ont déjà disparu. Seul le Kakariki à front rouge ou Perruche de Sparrman est très commun dans les élevages[1].
Selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 6.4, 2016)[2] :
Parmi celles-ci, quatre espèces éteintes :
Le genre Cyanoramphus a été décrit par Charles-Lucien Bonaparte (1803-1857). Il regroupe plusieurs espèces de perroquets communément appelés kakarikis (mot signifiant petit perroquet en māori). Elles se distinguent par un corps arrondi, une queue longue et fine, un plumage de base entièrement vert à l'exception du masque facial. Ces Psittacinae possèdent un bec gris foncé, des pattes grises et des iris orange. Aucun dimorphisme sexuel notable n'est remarqué au sein de ce genre. Toutes ses espèces sont menacées d'extinction dans leurs habitats naturels et certaines ont déjà disparu. Seul le Kakariki à front rouge ou Perruche de Sparrman est très commun dans les élevages.
Cyanoramphus adalah sebuah genus parkit yang berasal dari Selandia Baru dan kepulauan selatan Samudera Pasifik. Versi Selandia Baru-nya seringkali disebut sebagai kākāriki.
Cyanoramphus adalah sebuah genus parkit yang berasal dari Selandia Baru dan kepulauan selatan Samudera Pasifik. Versi Selandia Baru-nya seringkali disebut sebagai kākāriki.
Cyanoramphus Bonaparte, 1832 è un genere di uccelli della famiglia degli Psittaculidi, diffuso in Nuova Zelanda e in altre isole dell'Oceano Pacifico meridionale.[1]
Le specie neozelandesi sono note anche col nome maori di kākāriki.
Sono parrocchetti di piccole o medie dimensioni, con lunghe code e piumaggio prevalentemente verde.
La maggior parte di essi vive nelle foreste, ma alcune specie subantartiche si incontrano in distese erbose aperte. In passato le varie specie avevano una distribuzione discontinua, poiché due di esse erano originarie delle Isole della Società e le altre erano diffuse nella fascia che va dalla Nuova Caledonia all'Isola Macquarie, ma nessuna di esse abitava sulle isole presenti tra le due aree, distanti 4100 km. Sebbene sulle isole tra queste due aree siano stati trovati molti resti fossili di uccelli, nessuno di essi appartiene ad una specie ancora da descrivere di Cyanoramphus[2].
Il genere Cyanoramphus comprende le seguenti specie:[1]
Come molte altre specie di uccelli, anche i parrocchetti Cyanoramphus hanno sofferto moltissimo a causa dei cambiamenti che l'uomo ha apportato al loro habitat. Le due specie delle Isole della Società, il parrocchetto frontenera e il parrocchetto di Raiatea, sono già estinte, così come le sottospecie presenti su Lord Howe e Macquarie ed una forma non ancora descritta originaria di Campbell. Una specie, il parrocchetto di Malherbe (C. malherbi), è gravemente minacciata, mentre quasi tutte le specie restanti sono in pericolo o vulnerabili. I responsabili del declino e della scomparsa di questi parrocchetti sono la distruzione dell'habitat e le specie introdotte[3].
Cyanoramphus Bonaparte, 1832 è un genere di uccelli della famiglia degli Psittaculidi, diffuso in Nuova Zelanda e in altre isole dell'Oceano Pacifico meridionale.
Le specie neozelandesi sono note anche col nome maori di kākāriki.
Cyanoramphus is een geslacht van vogels uit de familie Psittaculidae (papegaaien van de Oude Wereld). Ze worden kakariki's genoemd.
Het zijn middelgrote vogels die overwegend groen gekleurd zijn.
De soorten komen voor in Nieuw-Zeeland en op een aantal eilanden in het zuiden van de Grote Oceaan. De meeste soorten komen voor in bossen, een paar soorten die op de subantarctische eilanden voorkomen leven daar in graslanden. Door aantasting van het leefgebied zijn endemische soorten op de eilanden Tahiti (C. zealandicus), Raiatea (C. ulietanus), Lord Howe-eiland (C. subflavescens) en Macquarie-eiland I (C. erythrotis) uitgestorven.
De volgende soorten zijn bij het geslacht ingedeeld:[1] Over deze indeling is geen consensus, sommige soorten worden ook wel als ondersoort beschouwd.
Cyanoramphus is een geslacht van vogels uit de familie Psittaculidae (papegaaien van de Oude Wereld). Ze worden kakariki's genoemd.
Gulkroneparakitt, Cyanoramphus auriceps
Illustrasjon av William Thomas Greene, (1884) i Public domain
Cyanoramphus er ei biologisk slekt i parakittfamilien Psittaculidae med artar som er stadeigne for New Zealand og øyane i det sørlege Stillehavet. Artane på New Zealand blir ofte referert til med fellesnamnet kākāriki.
Dette er små og mellomstore parakittar med lange halar og ei hovudsakleg grøn fjørdrakt. Dei fleste artane lever i skogshabitat, sjølv om fleire av dei subantarktiske artane lever på ope grasmarker. Dei fleste i slekta har utbreiing innanfor eit område som strekkjer seg frå Ny-Caledonia til Macquarieøya. Slekta hadde tidlegare to artar på Selskapsøyene.
Som mange andre fugleartar har Cyanoramphus-parakittar lidd av endringar orsaka av menneske. I tillegg til dei to artane frå Selskapsøyene, er underartar utrydda på Lord Howe Island og Macquarieøya, og dessutan ein ikkje-skildra form på Campbell Island. Ein art, maoriparakitt, er kritisk truga, medan dei fleste andre artar er truga eller sårbare. Årsaka til nedgangen og utrydding av populasjonane er tap av habitat og introduserte artar.[1]
Slekt Cyanoramphus med norske namn etter Norske navn på verdens fugler. [2]
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Cyanoramphus Cyanoramphus er ei biologisk slekt i parakittfamilien Psittaculidae med artar som er stadeigne for New Zealand og øyane i det sørlege Stillehavet. Artane på New Zealand blir ofte referert til med fellesnamnet kākāriki.
Dette er små og mellomstore parakittar med lange halar og ei hovudsakleg grøn fjørdrakt. Dei fleste artane lever i skogshabitat, sjølv om fleire av dei subantarktiske artane lever på ope grasmarker. Dei fleste i slekta har utbreiing innanfor eit område som strekkjer seg frå Ny-Caledonia til Macquarieøya. Slekta hadde tidlegare to artar på Selskapsøyene.
Som mange andre fugleartar har Cyanoramphus-parakittar lidd av endringar orsaka av menneske. I tillegg til dei to artane frå Selskapsøyene, er underartar utrydda på Lord Howe Island og Macquarieøya, og dessutan ein ikkje-skildra form på Campbell Island. Ein art, maoriparakitt, er kritisk truga, medan dei fleste andre artar er truga eller sårbare. Årsaka til nedgangen og utrydding av populasjonane er tap av habitat og introduserte artar.
Multimedia w Wikimedia Commons Cyanoramphus – rodzaj ptaków z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące na Nowej Kaledonii, Norfolk, Lord Howe, Wyspach Antypodów, Nowej Zelandii i Chatham[7].
Długość ciała 20–30 cm; masa ciała 50–113 g[8].
Do rodzaju należą następujące gatunki[12]:
Układ filogenetyczny (podrodziny, plemiona, rodzaje) na podstawie:
Cyanoramphus – rodzaj ptaków z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae).
Cyanoramphus é um gênero de aves da família Psittacidae.
As seguintes espécies são reconhecidas:[1]
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=75F9612EBA158702
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=57B4232814063A7F
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=3CDE13A110A3ECAF
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=8AF04EDBFA1F53F6
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=B4FD10E08E165D19
Cyanoramphus é um gênero de aves da família Psittacidae.
As seguintes espécies são reconhecidas:
†Cyanoramphus zealandicus (Latham, 1790) †Cyanoramphus ulietanus (Gmelin, JF, 1788) Periquito-da-nova-caledônia, Cyanoramphus saisseti Verreaux, J & Des Murs, 1860 Periquito-de-norfolk, Cyanoramphus cookii (Gray, GR, 1859) †Cyanoramphus subflavescens Salvadori, 1891 kakariki-dos-antípodas, Cyanoramphus unicolor (Lear, 1831) Kakariki-fronte-amarela, Cyanoramphus auriceps (Kuhl, 1820) Periquito-de-peito-amarelo-da-Ilha-chatham, Cyanoramphus forbesi Rothschild, 1893 Kakariki-fronte-laranja, Cyanoramphus malherbi Souancé, 1857 kakariki-fronte-vermelha, Cyanoramphus novaezelandiae (Sparrman, 1787) Cyanoramphus hochstetteri (Reischek, 1889) †Cyanoramphus erythrotis (Wagler, 1832)Cyanoramphus är ett fågelsläkte i familjen asiatiska och australiska papegojor inom ordningen papegojfåglar.[1] Arterna i släktet förekommer eller förekom på öar öster om Australien, i och kring Nya Zeeland och på Sällskapsöarna. Idag är alla arter hotade och flera utdöda. Artgränserna i Cyanoramphus är under diskussion. Listan nedan med tolv arter följer IOC:[1][2]
Wikimedia Commons har media som rör Cyanoramphus.
Cyanoramphus är ett fågelsläkte i familjen asiatiska och australiska papegojor inom ordningen papegojfåglar. Arterna i släktet förekommer eller förekom på öar öster om Australien, i och kring Nya Zeeland och på Sällskapsöarna. Idag är alla arter hotade och flera utdöda. Artgränserna i Cyanoramphus är under diskussion. Listan nedan med tolv arter följer IOC:
Tahitiparakit (C. zealandicus) – utdöd Raiateaparakit (C. ulietanus) – utdöd Nyakaledonienparakit (C. saisseti) Chathamparakit (C. forbesi) Norfolkparakit (C. cookii) Lordhoweparakit (C. subflavescens) – utdöd Större antipodparakit (C. unicolor) Gulpannad parakit (C. auriceps) Orangepannad parakit (C. malherbi) Rödpannad parakit (C. novaezelandiae) Mindre antipodparakit (C. hochstetteri) Macquarieparakit (C. erythrotis) – utdödЦі папуги живуть на землі. Зелений колір пір'я добре маскує цих птахів у траві. Вони, розшукуючи корм, швидко стрибають по землі, розгрібаючи її, також, як це роблять домашні кури.
У порівнянні з хвилястими папугами, ці птахи дуже активні. Переміщається дуже швидко і безшумно, може інколи стрибнути на півметра, навіть не розкриваючи своїх крил, це почути або відмітити украй складно. Вони менш галасливі, звичайно кричать і співають як будь-які інші папуги, але роблять це тихіше, чим скажемо, нерозлучники, або навіть корели.
C. auriceps живуть до 20 років. Щодо C. novaezelandiae є інформація що більше 6—8 років вони не живуть, інші заводчики стверджують що вони живуть до 10—15 років[джерело?].
У першу чергу ці птахи потребують соковитий корм, такий як овочі, фрукти, трава, ягоди. На день соковитих кормів потрібно більш ніж зерносуміші. Можна давати: абрикоси, пекінську капусту, листя салату, яблука, груші, ківі, моркву, селеру, огірок, цитрусові, виноград, персики. Необхідно вирощувати траву з вівса і просо, ці птахи її дуже люблять. Корм краще купувати для середніх папуг. Ці папуги люблять розкидати корм тому корма слід давати трохи більше, ніж необхідно по нормі. Вони люблять купатися, тому ставте купалку зі свіжою водою щодня.
Щоб правильно годувати цих папуг потрібно пропонувати різноманітну їжу. Необхідно давати більше фруктів і овочів, так само обов'язково в клітці має бути мінеральна підгодівля, пісок, мів і сепія.
Рід нараховує 10 видів:
Це незавершена стаття з орнітології.
Cyanoramphus là một chi chim trong họ Psittacidae.[1]
Cyanoramphus là một chi chim trong họ Psittacidae.
[[Категория:Животные по алфавиту]]
Прыгающие попугаи[1], или бегающие попугайчики[2], или какарики[3][2] (лат. Cyanoramphus) — род птиц семейства попугаевых.
Это маленькие, живущие на земле попугаи, которые хорошо маскируются благодаря зелёному цвету оперения. Своё название получили из-за своего обитания в нижнем ярусе леса, где они быстро бегают по земле, разыскивая корм в лесной подстилке, разгребая её примерно так же, как это делают домашние куры.
Область распространения простирается от островов в южном Тихом океане (Таити, Раиатеа) вплоть до субантарктического острова Маккуори, центральным ареалом, тем не менее, являются острова Новой Зеландии. Распространение по островам привело к разделению на многие эндемичные виды и подвиды. Два вида и два подвида уже вымерли, а другие виды находятся под угрозой вымирания. Сокращение численности и вымирание видов связано с вырубкой лесов и завозом на острова домашних животных.
В Европу этих попугаев завезли в 1872 году. Ряд видов содержится в неволе, новозеландский и желтолобый попугайчики легко размножаются в неволе.
Род насчитывает 10 видов[1]:
[[Категория:Животные по алфавиту]]
Прыгающие попугаи, или бегающие попугайчики, или какарики (лат. Cyanoramphus) — род птиц семейства попугаевых.
