الأسماء في صفحات التنقل
Ephippiorhynchus a zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ daou spesad kar d'ar c'hwibon ha d'ar jabiru, krouet e 1855 gant an evnoniour gall Charles Lucien Bonaparte (1803-1857).
Daou spesad hirc'hareged a ya d'ober ar genad :
Daou (2) isspesad en holl.
Ephippiorhynchus a zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ daou spesad kar d'ar c'hwibon ha d'ar jabiru, krouet e 1855 gant an evnoniour gall Charles Lucien Bonaparte (1803-1857).
Ephippiorhynchus és un gènere d'ocell de la família dels cicònids. Els membres d'aquest gènere es coneixen com "Jabirús",[1] nom que comparteixen amb el jabirú americà del gènere Jabiru.
Aquestes cigonyes crien als aiguamolls i altres zones humides, fent un gran niu als arbres. Com la majoria de les cigonyes, volen amb el coll estès, no retret com el dels agrons, i en vol, presenten una figura estranya, amb el cap i el gran bec caiguts cap avall. Romanen en silenci a excepció del xoc de les dues mandíbules des del niu. Com la major part de les cigonyes, aquests jabirús del Vell Món, s'alimenten principalment de peixos, granotes i crancs, però també de pollets d'altres aus i altres vertebrats.
Se n'han descrit dues espècies d'aquest gènere:[2]
Ephippiorhynchus és un gènere d'ocell de la família dels cicònids. Els membres d'aquest gènere es coneixen com "Jabirús", nom que comparteixen amb el jabirú americà del gènere Jabiru.
Die Großstörche (Ephippiorhynchus) sind eine aus zwei Arten bestehende Storchengattung.
Sowohl der Sattelstorch als auch der Riesenstorch sind ausgesprochen große Störche. Der Riesenstorch erreicht eine Körperlänge von 110 bis 137 Zentimeter, der Sattelstorch zwischen 145 und 150 Zentimeter.[1] Sie haben eine Flügelspannweite von 230 bis 270 cm, sind hauptsächlich schwarz-weiß gefärbt und haben einen großen farbigen Schnabel. Die im Gefieder ähnliche Geschlechter unterscheiden sich an der Augenfarbe. Großstörche fliegen mit ausgestrecktem Hals. Außer dem Klappern am Nest sind sie stille Vögel. Zur Nahrung gehören Fische, Amphibien, Krebse, junge Vögel und andere kleine Landwirbeltiere.
Während der Sattelstorch (E. senegalensis) in der Sahara und der Subsahara lebt, kommt der Riesenstorch (E. asiaticus) im tropischen Asien vor. Diese Schreitvögel brüten in Sümpfen und anderen Feuchtgebieten auf einem Baum.
Der Gattungsbezeichnung Ephippiorhynchus kommt aus dem Griechischen und setzt sich aus ephippion „Sattel“ (epi „auf“ + hippos „Pferd“) und rhynchus „Schnabel“ zusammen und bezieht sich auf den sattelförmigen Aufsatz am Schnabel des Sattelstorches.
Die Großstörche (Ephippiorhynchus) sind eine aus zwei Arten bestehende Storchengattung.
Ephippiorhynchus is a small genus of storks. It contains two living species only, very large birds more than 140 cm tall with a 230–270 cm wingspan. Both are mainly black and white, with huge bills. The sexes of these species are similarly plumaged, but the eyes are dark brown in males and yellow in females. The members of this genus are sometimes called "jabirus", but this properly refers to a close relative from Latin America.
These large wading birds breed in marshes and other wetlands, building a large, deep stick nest in a tree. Like most storks, they fly with the neck outstretched, not retracted like a heron; in flight, they present a strange shape, with the head and large bill somewhat drooping down. They are silent except for bill-clattering at the nest.
Ephippiorhynchus storks, like most of their relatives, feeds mainly on fish, frogs and crabs, but also on young birds, and other land vertebrates. They move in a deliberate and stately manner as they hunt, in a similar way to the larger heron.
These birds are not infrequently kept in captivity by zoos or aviculturalists. Individuals occasionally escape, and these have been proposed to be responsible for sightings of "big bird" cryptids; the saddle-billed stork is the most likely basis for the kongamato cryptid.
The genus name Ephippiorhynchus is derived from Ancient Greek ephippos, a saddle (literally "something which is placed on a horse"), and rhynchus, "bill", and refers to the frontal shield which saddles the bill of one species.
There are two extant species:
A prehistoric relative, Ephippiorhynchus pakistanensis, has been described from Late Miocene fossils found in Pakistan. At about the same time, another now-extinct species, Ephippiorhynchus tchoufour, occurred in eastern to central Africa.
Ephippiorhynchus is a small genus of storks. It contains two living species only, very large birds more than 140 cm tall with a 230–270 cm wingspan. Both are mainly black and white, with huge bills. The sexes of these species are similarly plumaged, but the eyes are dark brown in males and yellow in females. The members of this genus are sometimes called "jabirus", but this properly refers to a close relative from Latin America.
These large wading birds breed in marshes and other wetlands, building a large, deep stick nest in a tree. Like most storks, they fly with the neck outstretched, not retracted like a heron; in flight, they present a strange shape, with the head and large bill somewhat drooping down. They are silent except for bill-clattering at the nest.
Ephippiorhynchus storks, like most of their relatives, feeds mainly on fish, frogs and crabs, but also on young birds, and other land vertebrates. They move in a deliberate and stately manner as they hunt, in a similar way to the larger heron.
These birds are not infrequently kept in captivity by zoos or aviculturalists. Individuals occasionally escape, and these have been proposed to be responsible for sightings of "big bird" cryptids; the saddle-billed stork is the most likely basis for the kongamato cryptid.
The genus name Ephippiorhynchus is derived from Ancient Greek ephippos, a saddle (literally "something which is placed on a horse"), and rhynchus, "bill", and refers to the frontal shield which saddles the bill of one species.
Ephippiorhynchus aŭ Selbekuloj estas malgranda genro de cikonioj. Ĝi enhavas nur du vivantajn speciojn, nome tre grandaj birdoj pli da 140 cm altaj kun enverguro de 230–270 cm. Ambaŭ estas ĉefe nigrablankaj, kun tre koloraj, ĉefe ruĝaj kaj nigraj, bekoj. Ambaŭ seksoj de tiuj specioj estas tre similaj laŭplumare, sed diferencas en iriskoloro. La membroj de tiu genro estas foje nomataj "jabiruoj", sed tio pli propre aludas al plej proksima parenco el Latinameriko. Ili nomiĝas ankaŭ Selbekuloj, alude ĉefe al la afrika specio.
La specioj estas la jenaj:
Prahistoria parenco nome Ephippiorhynchus pakistanensis estis priskribita el fosilioj de fina Mioceno troviĝintaj en Pakistano. Preskaŭ samtempe, alia jam formortinta specio loĝis en orienta al centra Afriko.
Tiuj grandaj vadbirdoj reproduktiĝas en marĉoj kaj aliaj humidejoj, kie konstruas grandan profundan neston el bastonetoj en arbo. Kiel ĉe plej cikonioj, ili fluĝas havante la kolon foretende, ne kuntirita kiel ĉe ardeoj; dumfluge, ili montras strangan formon, kun kapo kaj granda beko iome pendantaj suben. Ili estas silentaj escepte pro bekofrapado ĉeneste.
La cikonioj de Ephippiorhynchus, kiel plej parencoj, manĝas ĉefe fiŝojn, ranojn kaj krabojn, sed ankaŭ junajn birdojn, kaj aliajn tervertebrulojn. Ili piediras per decida kaj majesta maniero dumĉase, laŭ simila maniero al pli granda ardeo.
Tiuj birdoj ne estas malofte tenataj en kaptiveco fare de bestoĝardenoj aŭ birdobredistoj. Fuĝintaj individuoj eble rilatas al supozataj vidaĵoj de kaŝbestoj kiaj la "Granda Birdo"; dum la Selbekulo estas la plej verŝajna bazo por la Kongamato.
La genronomo Ephippiorhynchus devenas el antikva greka efippos, selo (laŭvorte "io metita sur ĉevalo"), kaj rhinĥus, "beko", kaj aludas al la frunta ŝildo kiu estas kvazaŭ selo de la beko de unu specio.
Ephippiorhynchus aŭ Selbekuloj estas malgranda genro de cikonioj. Ĝi enhavas nur du vivantajn speciojn, nome tre grandaj birdoj pli da 140 cm altaj kun enverguro de 230–270 cm. Ambaŭ estas ĉefe nigrablankaj, kun tre koloraj, ĉefe ruĝaj kaj nigraj, bekoj. Ambaŭ seksoj de tiuj specioj estas tre similaj laŭplumare, sed diferencas en iriskoloro. La membroj de tiu genro estas foje nomataj "jabiruoj", sed tio pli propre aludas al plej proksima parenco el Latinameriko. Ili nomiĝas ankaŭ Selbekuloj, alude ĉefe al la afrika specio.
La specioj estas la jenaj:
Selbekulo, Ephippiorhynchus senegalensis de subsahara Afriko Nigrakola selbekulo, Ephippiorhynchus asiaticus de tropika Azio kaj ĝis Aŭstralio.Prahistoria parenco nome Ephippiorhynchus pakistanensis estis priskribita el fosilioj de fina Mioceno troviĝintaj en Pakistano. Preskaŭ samtempe, alia jam formortinta specio loĝis en orienta al centra Afriko.
Tiuj grandaj vadbirdoj reproduktiĝas en marĉoj kaj aliaj humidejoj, kie konstruas grandan profundan neston el bastonetoj en arbo. Kiel ĉe plej cikonioj, ili fluĝas havante la kolon foretende, ne kuntirita kiel ĉe ardeoj; dumfluge, ili montras strangan formon, kun kapo kaj granda beko iome pendantaj suben. Ili estas silentaj escepte pro bekofrapado ĉeneste.
La cikonioj de Ephippiorhynchus, kiel plej parencoj, manĝas ĉefe fiŝojn, ranojn kaj krabojn, sed ankaŭ junajn birdojn, kaj aliajn tervertebrulojn. Ili piediras per decida kaj majesta maniero dumĉase, laŭ simila maniero al pli granda ardeo.
Tiuj birdoj ne estas malofte tenataj en kaptiveco fare de bestoĝardenoj aŭ birdobredistoj. Fuĝintaj individuoj eble rilatas al supozataj vidaĵoj de kaŝbestoj kiaj la "Granda Birdo"; dum la Selbekulo estas la plej verŝajna bazo por la Kongamato.
La genronomo Ephippiorhynchus devenas el antikva greka efippos, selo (laŭvorte "io metita sur ĉevalo"), kaj rhinĥus, "beko", kaj aludas al la frunta ŝildo kiu estas kvazaŭ selo de la beko de unu specio.
Ephippiorhynchus es un género de aves ciconiformes de la familia Ciconiidae propias de zonas tropicales del Viejo Mundo conocidas vulgarmente como jabirúes.
Se conocen dos especies de Ephippiorhynchus:[1]
Ephippiorhynchus es un género de aves ciconiformes de la familia Ciconiidae propias de zonas tropicales del Viejo Mundo conocidas vulgarmente como jabirúes.
Satulahaikarat (Ephippiorhynchus) on kattohaikaroiden heimoon kuuluva lintusuku.
Satulahaikarat (Ephippiorhynchus) on kattohaikaroiden heimoon kuuluva lintusuku.
Le genre Ephippiorhynchus comprend deux espèces tropicales d'oiseaux appartenant à la famille des Ciconiidae.
D'après la classification de référence (version 2.2, 2009) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique), ce genre comprend deux espèces :
Le genre Ephippiorhynchus comprend deux espèces tropicales d'oiseaux appartenant à la famille des Ciconiidae.
Ephippiorhynchus è un genere della famiglia dei Ciconiidi. Il nome del genere deriva dal greco antico ephippos, "sella" (letteralmente "cosa posta su un cavallo"), e rhynchus, "becco", e si riferisce allo scudo frontale posto a mo' di sella sul becco di una delle due specie.
Comprende due specie:
I resti di un loro parente preistorico, Ephippiorhynchus pakistanensis, sono stati ritrovati in depositi del Tardo Miocene del Pakistan. All'incirca nello stesso periodo, un'altra specie ora estinta viveva nell'Africa orientale e centrale.
I becchi a sella sono uccelli molto grandi, alti più di 140 cm e con un'apertura alare di 230–270 cm. Entrambe le specie sono quasi tutte di colore bianco e nero, con enormi becchi rossi e neri. I sessi sono simili nel piumaggio, ma si differenziano per il colore degli occhi. I membri del genere vengono talvolta detti "jabiru", ma questo nome si riferisce più propriamente a un loro stretto parente dell'America Latina.
Questi grossi uccelli nidificano nelle paludi e in altre zone umide, costruendo un grosso nido sugli alberi. Come quasi tutte le cicogne, volano tenendo il collo disteso e non ripiegato all'indietro come gli aironi; in volo, tengono la testa e il becco rivolti verso il basso e questa particolarità dà loro un aspetto piuttosto insolito. Tranne che per i saluti di richiamo fatti sbattendo il becco, sono uccelli particolarmente silenziosi.
I becchi a sella, come i loro parenti, si nutrono soprattutto di pesci, rane e di granchi, ma anche di giovani uccelli e di altri vertebrati terricoli. Quando sono in cerca di cibo si muovono lentamente e maestosamente, in maniera simile a un grosso airone.
Questi uccelli vengono frequentemente allevati negli zoo, dai quali talvolta fuggono. È stato ipotizzato che proprio tali esemplari siano all'origine della leggenda del Kongamato, una creatura fantastica dall'aspetto simile a quello di uno pterosauro.
Ephippiorhynchus è un genere della famiglia dei Ciconiidi. Il nome del genere deriva dal greco antico ephippos, "sella" (letteralmente "cosa posta su un cavallo"), e rhynchus, "becco", e si riferisce allo scudo frontale posto a mo' di sella sul becco di una delle due specie.
Balnasnapiai (lot. Ephippiorhynchus) – gandrinių (Ciconiidae) šeimos paukščių gentis. Aptinkami Indijoje, Pietryčių Azijoje ir Australijoje, Užsachario Afrikoje. Laikosi šlapynėse, ryžių laukuose, drėgnose pievose. Stambiausi gandriniai paukščiai. Ilgakojai, ilgakakliai ir ilgasnapiai. Maisto ieško braidydami. Skrenda ištiesę kaklą ir kojas. Yra dvi rūšys:
Skrendanti indinio balnasnapio patelė
Afrikinio balnasnapio patinas ryja žuvį (Limpopo, PAR)
Balnasnapiai (lot. Ephippiorhynchus) – gandrinių (Ciconiidae) šeimos paukščių gentis. Aptinkami Indijoje, Pietryčių Azijoje ir Australijoje, Užsachario Afrikoje. Laikosi šlapynėse, ryžių laukuose, drėgnose pievose. Stambiausi gandriniai paukščiai. Ilgakojai, ilgakakliai ir ilgasnapiai. Maisto ieško braidydami. Skrenda ištiesę kaklą ir kojas. Yra dvi rūšys:
Afrikinis balnasnapis (Ephippiorhynchus senegalensis) Indinis balnasnapis (Ephippiorhynchus asiaticus)
Multimedia w Wikimedia Commons Ephippiorhynchus – rodzaj ptaka z rodziny bocianów (Ciconiidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji, Afryce i Australii[3].
Długość ciała 110–150 cm; masa ciała do 6 kg; rozpiętość skrzydeł 190–270 cm[4].
Epitet gatunkowy Ciconia ephippiorhyncha Temminck, 1824 (= syn. E. senegalensis) (gr. εφιππιος ephippios – siodło < επι epi – na; ἱππος hippos – koń; ῥυγχος rhunkhos – dziób); aluzja do żółtej tarczy na czole lub „siodła” na dziobie żabiru afrykańskiego[5].
Do rodzaju należą następujące gatunki[6]:
O gênero Ephippiorhynchus é um pequeno gênero de cegonhas. Contém apenas duas espécies vivas e uma espécie extinta. São aves muito grandes, com mais de 140 cm de altura com uma envergadura de 230-270 cm. Ambas são principalmente preto e branco, com grandes bicos coloridos, principalmente vermelhos e pretos. Os sexos dessas espécies estão igualmente plumados, mas diferem na cor dos olhos. Os membros deste gênero às vezes são chamados de "Jaburus", mas isso se refere propriamente a um parente próximo da América Latina
BirdLife International (2017). "Ephippiorhynchus senegalensis". IUCN Red List of Threatened Species. Version 2017.2. International Union for Conservation of Nature. Consultado em 03 de novembro de 2017.
O gênero Ephippiorhynchus é um pequeno gênero de cegonhas. Contém apenas duas espécies vivas e uma espécie extinta. São aves muito grandes, com mais de 140 cm de altura com uma envergadura de 230-270 cm. Ambas são principalmente preto e branco, com grandes bicos coloridos, principalmente vermelhos e pretos. Os sexos dessas espécies estão igualmente plumados, mas diferem na cor dos olhos. Os membros deste gênero às vezes são chamados de "Jaburus", mas isso se refere propriamente a um parente próximo da América Latina
Ephippiorhynchus är ett fågelsläkte i familjen storkar inom ordningen storkfåglar.[1] Släktet omfattar två arter som förekommer i Afrika söder om Sahara och i Asien från Indien till Australien:[1][2]
Wikimedia Commons har media som rör Ephippiorhynchus.
Ephippiorhynchus är ett fågelsläkte i familjen storkar inom ordningen storkfåglar. Släktet omfattar två arter som förekommer i Afrika söder om Sahara och i Asien från Indien till Australien:
Svarthalsad stork (E. asiaticus) Sadelnäbbsstork (E. senegalensis)
Wikimedia Commons'ta Ephippiorhynchus ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Ephippiorhynchus ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. Ephippiorhynchus leylekgiller familyasında yer alan bir kuş cinsidir.
Boyları 140 cm, kanat açıklıkları da 230 ila 270 cm arasında olan oldukça büyük kuşlardır. Yaşayan iki türü bulunur. Tüyleri genel olarak siyah ve beyaz renklidir. Gagaları çok parlak kırmızı ve siyah renklidir. Erkek ve dişilerin tüylwri birbirine benzer ancak göz renkleri farklıdır.
Bataklıklarda ve diğer sulakalanlarda üreyen bu kuşlar ağaçlarda çalı çırpılardan büyük yuvalar yapar. Tüm leylekler gibi boyunları ileriye ayakları da geriye doğru uzanmış şekilde uçarlar. Kafaları ve büyük gagaları aşağı doğru uçarlar. Yuvalarında gagalarını birbirlerine çarparak çıkardıkları ses dışında sessizdirler.
Ephippiorhynchus cinsi leylekler, diğer akrabaları gibi genel olarak balıklar, kurbağalar ve yengeçlerle beslenirler ancak küçük kuşlar ve karada yaşayan diğer omurgalılarla da beslenirler.
Ephippiorhynchus leylekgiller familyasında yer alan bir kuş cinsidir.
Boyları 140 cm, kanat açıklıkları da 230 ila 270 cm arasında olan oldukça büyük kuşlardır. Yaşayan iki türü bulunur. Tüyleri genel olarak siyah ve beyaz renklidir. Gagaları çok parlak kırmızı ve siyah renklidir. Erkek ve dişilerin tüylwri birbirine benzer ancak göz renkleri farklıdır.
Bataklıklarda ve diğer sulakalanlarda üreyen bu kuşlar ağaçlarda çalı çırpılardan büyük yuvalar yapar. Tüm leylekler gibi boyunları ileriye ayakları da geriye doğru uzanmış şekilde uçarlar. Kafaları ve büyük gagaları aşağı doğru uçarlar. Yuvalarında gagalarını birbirlerine çarparak çıkardıkları ses dışında sessizdirler.
Ephippiorhynchus cinsi leylekler, diğer akrabaları gibi genel olarak balıklar, kurbağalar ve yengeçlerle beslenirler ancak küçük kuşlar ve karada yaşayan diğer omurgalılarla da beslenirler.
Ephippiorhynchus là một chi chim trong họ Ciconiidae.[1] Chi này chỉ bao gồm hai loài còn sống, hai loài chim này rất lớn cao hơn 140 cm với sải cánh 230–270 cm. Cả hai loài có bộ lông chủ yếu là màu đen và trắng lớn, đầy màu sắc, đầu mỏ chủ yếu là màu đỏ và đen. Chim mái và chim trống hai loài có bộ lông tương tự nhau, nhưng khác nhau ở màu mắt. Các thành viên của chi này có đôi khi được gọi là "jabirus", nhưng điều này đúng đề cập đến một loài liên quan từ Mỹ Latin.
Ephippiorhynchus là một chi chim trong họ Ciconiidae. Chi này chỉ bao gồm hai loài còn sống, hai loài chim này rất lớn cao hơn 140 cm với sải cánh 230–270 cm. Cả hai loài có bộ lông chủ yếu là màu đen và trắng lớn, đầy màu sắc, đầu mỏ chủ yếu là màu đỏ và đen. Chim mái và chim trống hai loài có bộ lông tương tự nhau, nhưng khác nhau ở màu mắt. Các thành viên của chi này có đôi khi được gọi là "jabirus", nhưng điều này đúng đề cập đến một loài liên quan từ Mỹ Latin.
Ephippiorhynchus Bonaparte, 1855
Виды
Седлоклю́вые ябиру (лат. Ephippiorhynchus) — один из родов семейства аистовых (Ciconiidae). К седлоклювым ябиру относится два вида: седлоклювый ябиру (Ephippiorhynchus senegalensis) и индийский ябиру (Ephippiorhynchus asiaticus).
Оба вида весьма крупные — их величина превышает 140 см, а размах крыльев составляет от 230 до 270 см. Они окрашены главным образом в чёрно-белые цвета и отличаются крупным ярким клювом. Половой диморфизм не проявляется в окраске оперения, однако проявляется в различном цвете глаз у обоих полов. Седлоклювые летают с вытянутой шеей. За исключением стучания клювом находясь в гнезде, они довольно тихие птицы. К их пище относятся рыбы, земноводные, раки, молодые птенцы других видов птиц и мелкие позвоночные.
Седлоклювый ябиру встречается в пустыне Сахара и прилегающих регионах, а индийский ябиру обитает в тропических широтах Азии. Гнездиться эти голенастые птицы предпочитают в болотистых местностях и других влажных биотопах, свивая гнёзда на деревьях.
Родовое название Ephippiorhynchus происходит из греческого языка и является составным из слов ephippion — «седло» (epi «на» + hippos «конь») и rhynchus — «клюв», что относится к седлообразной впадине у основания клюва этих птиц.
Индийский ябиру
Седлоклювый ябиру
Индийский ябиру
Седлоклювый ябиру
Седлоклю́вые ябиру (лат. Ephippiorhynchus) — один из родов семейства аистовых (Ciconiidae). К седлоклювым ябиру относится два вида: седлоклювый ябиру (Ephippiorhynchus senegalensis) и индийский ябиру (Ephippiorhynchus asiaticus).
_male_trying_to_swallow_a_Catfish_(Clarias_gariepinus)_(33170265565).jpg)
