الأسماء في صفحات التنقل
it is found in europe and asia. it is introduced species in north america.
La cotxa cua-roja oriental[1] (Phoenicurus auroreus) és un ocell de la família dels muscicàpids (Muscicapidae) que habita boscos i zones de ribera de les muntanyes del sud de Sibèria, Mongòlia, oest, centre i nord-est de la Xina i sud-est de Tibet.
La cotxa cua-roja oriental (Phoenicurus auroreus) és un ocell de la família dels muscicàpids (Muscicapidae) que habita boscos i zones de ribera de les muntanyes del sud de Sibèria, Mongòlia, oest, centre i nord-est de la Xina i sud-est de Tibet.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tingoch Dawria (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: tingochion Dawria) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Phoenicurus auroreus; yr enw Saesneg arno yw Daurian redstart. Mae'n perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. auroreus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
Mae'r tingoch Dawria yn perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Brych crafog Psophocichla litsitsirupa Brych daear Siberia Geokichla sibirica
_on_lawn_(crop).jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tingoch Dawria (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: tingochion Dawria) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Phoenicurus auroreus; yr enw Saesneg arno yw Daurian redstart. Mae'n perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. auroreus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
Der Spiegelrotschwanz (Phoenicurus auroreus) ist eine Vogelart aus der Gattung der Rotschwänze.
Diese Spezies gehört zu einem eurasischen Ast, der auch den Hausrotschwanz, den Feldrotschwanz und den Riesenrotschwanz umfasst, die vermutlich besonders nahe mit dem Spiegelrotschwanz verwandt sind, sowie möglicherweise den Alaschanrotschwanz. Diese entwickelten sich gegen Ende des Spätpliozän bzw. zu Beginn des Frühmiozän, d. h. vor etwa drei bis 1,5 Millionen Jahren, auseinander.[1]
Das Verbreitungsgebiet liegt in Ostasien und erstreckt sich vom Baikalsee bis Korea und südwärts bis nach Zentralchina. Im Westen grenzt es an das Areal der Superspecies Phoenicurus erythronotus.[2]
Der Spiegelrotschwanz (Phoenicurus auroreus) ist eine Vogelart aus der Gattung der Rotschwänze.
Notkoleppylindu (lat. Phoenicurus auroreus) on lindu.
Linnun täs artikkelis käytetty nimi on kiännetty karjalan kieleh suomenkielizes nimespäi laaksoleppälintu.
Дагуур галсүүлт (Phoenicurus auroreus), урьд Хөх зарлагат гал сүүлт гэж байсан, нь Намнаахайнхан овгийн шувуу юм. Тэд Азийн сэрүүн бүсэд амьдарна.
Үржлийн улиралд эрэгчин галсүүлтийн толгойн орой, дагз нь саарал, эрүү, нүүр нь хар, бордуу далавчиндаа том цагаан толботой байна. Цээж, ууц нь улбар шар, мөн хар сүүлнийх нь хоёр хажуу улбар шар юм. Биеийн урт 13 см.
Эмэгчин нь бор нуруу, цайвар гэдэс хэвэлтэй. Сүүлний хажуу тал, ууц нь улбар шар, далавчиндаа том цагаан толботой. Хошуу, нүд, хөл, сарвуу нь эрэгчин, эмэгчин ялгаагүй хар байна.
Дагуур галсүүлтийн 2 дэд зүйл бий. Дорнын P. a. auroreus ба өрнийн P. a. leucopterus юм.
Энэхүү шувуу нь зүүн Азид элбэг таарна. Монголоос Гималай хүртэл нутаглах ба P. a. auroreus нь Солонгос, Япон, Тайвань, Хятадын зүүн өмнөд эргээр өвөлжиж, P. a. leucopterus нь Энэтхэг зэрэг улсруу нүүдэллэдэг.
Дагуур галсүүлт задгай модот газар, ойн зах, тариан талбай болон цэцэрлэгт хүрээлэнд амьдарна.
Дагуур галсүүлт (Phoenicurus auroreus), урьд Хөх зарлагат гал сүүлт гэж байсан, нь Намнаахайнхан овгийн шувуу юм. Тэд Азийн сэрүүн бүсэд амьдарна.
The Daurian redstart (Phoenicurus auroreus) is a small passerine bird from temperate Asia. The species was first described by Peter Simon Pallas in 1776.
Its length is 14 to 15 cm and its weight is 11 to 20 g.[2]
Like all typical redstarts, they are strongly sexually dimorphic. Breeding males have a grey crown and nape with lighter forehead and crown-sides, a black face and chin, brownish mantle and wings and a large white wing patch; the chest, lower back and rump are orange, and the tail is black with orange sides. Juvenile males are similarly patterned but much duller and less clearly marked.[2]
Females are warm brown above, paler below, have an orange rump and tail sides, and have a large white wing patch similar to the males. Bill, eye, legs and feet are black in both sexes.[2]
It was formerly classed as a member of the thrush family (Turdidae), but is now generally considered to be an Old World flycatcher (Muscicapidae). This species is divided into two subspecies, the eastern P. a. auroreus and the western P. a. leucopterus.
It belongs to a close-knit Eurasian clade which also includes the black redstart (P. ochruros), Hodgson's redstart (P. hodgsoni), the white-winged redstart (P. erythrogastrus) – which may be especially closely related to P. auroreus – and perhaps the Ala Shan redstart (P. alaschanicus). These all diverged during the latter part of the Late Pliocene and the earliest Early Pleistocene, some 3–1.5 million years ago, during onset of the Quaternary glaciation.[3][2]
It is found in Manchuria, southeastern Russia, northeastern Mongolia, central China and Korea. It is migratory; P. a. auroreus winters in Korea, Japan, southeast coastal China and Taiwan, and P. a. leucopterus in northeast India and parts of Southeast Asia.[1][2]
Daurian redstarts favour open forests, forest edges, agricultural margins, and are also commonly found in parks and urban gardens. They are reasonably confiding and often allow humans to approach quite closely before moving off. It breeds in the summer months, with a mated pair of the nominate subspecies having been encountered in early May.[2][4]
Widespread and rather common, this bird is not considered a threatened species by the IUCN.[1]
Female in Japan
Male in Vietnam
The Daurian redstart (Phoenicurus auroreus) is a small passerine bird from temperate Asia. The species was first described by Peter Simon Pallas in 1776.
La Orientazia ruĝvostulo aŭ Orientazia fenikuro (Phoenicurus auroreus) estas specio de birdo de la familio de Muŝkaptuledoj kaj la genro de Phoenicurus, Ruĝvostuloj laŭ popola nomigo aŭ Fenikuroj laŭ adapto de la scienca nomo. La latina scienca nomo de la genro devenas el latinigitaj vortoj de la antikva greka kiuj signifas “purpura” aŭ “ruĝa” (feniko) kaj “vosto” (uros) kaj fakte la plej karaktera eco de la genro estas longa ruĝeca vosto pli malpli.
Ĝi estas specio el moderklimata Azio.
Kiel ĉiuj tipaj ruĝvostuloj, ili montras klaran ekzemplon de seksa dimorfismo. Reproduktantaj maskloj havas grizajn kronon kaj nukon kun pli helaj frunto kaj kronflankoj, nigran vizaĝon kaj mentonon, brunecajn dorson kaj flugilojn kaj grandan blankan flugilmakulojn; la brusto, malsupra dorso kaj pugo estas oranĝaj kaj la vosto estas malhela kun oranĝaj bordoj. Junaj maskloj estas similbildaj sed multe pli senkoloraj kaj malpli klare markitaj.[1]
Inoj estas tre brune supre, pli palaj sube, havas oranĝajn pugon kaj vostobordojn, kaj havas grandajn flugilmakulojn similajn al tiuj de la maskloj. Beko, okuloj, kruroj kaj piedoj estas nigraj en ambaŭ seksoj.[1]
Ili estis iam klasitaj kiel membro de la familio de Turdedoj, sed nuntempe estas konsiderataj kiel membro de la familio de Muŝkaptuledoj. Tiu specio estas dividita en du subspecioj, la orienta P. a. auroreus kaj la okcidenta P. a. leucopterus.
Ili apartenas al la proksima eŭrazia klado kiu inkludas ankaŭ la speciojn de la Nigra ruĝvostulo (P. ochruros), la Hodgsona ruĝvostulo (P. hodgsoni), la Ruĝventra ruĝvostulo (P. erythrogastrus) -kiuj povus esti proksime rilataj al la P. auroreus-, kaj eble de la Alasĉana ruĝvostulo (P. alaschanicus). Tiuj ĉiuj diverĝis dum la lasta parto de la Malfrua Pljoceno kaj la plej frua Frua Pleistoceno, antaŭ ĉirkaŭ 3-1.5 milionoj da jaroj (ma), dum la eko de la Kvaternara glaciepoko.[2]
Ĝi estas tre komuna birdo en Orienta Azio, kun orientaj teritorioj el Mongolio kaj Himalajo. Ili estas migrantaj; P. a. auroreus vintras en Koreio, Japanio, sudorienta marborda Ĉinio kaj Tajvano, kaj P. a. leucopterus en norda Barato kaj partojn de Sudorienta Azio.[3]
Orientaziaj ruĝvostuloj preferas malfermajn arbarojn, arbarbordojn, bordojn de terkultivejoj kaj troviĝas komune en parkoj kaj urbaj ĝardenoj. Ili estas sufiĉe fidemaj kaj ofte permesas homojn alproksimiĝi antaŭ foriri. Ili reproduktiĝas somere, kun partnero de la nomiga subspecio trovita en komenco de majo.[4]
Ĝi estas disvastigata kaj sufiĉe komuna, tiele tiu birdo ne estas konsiderata minacata specio de la IUCN.[5]
La Orientazia ruĝvostulo aŭ Orientazia fenikuro (Phoenicurus auroreus) estas specio de birdo de la familio de Muŝkaptuledoj kaj la genro de Phoenicurus, Ruĝvostuloj laŭ popola nomigo aŭ Fenikuroj laŭ adapto de la scienca nomo. La latina scienca nomo de la genro devenas el latinigitaj vortoj de la antikva greka kiuj signifas “purpura” aŭ “ruĝa” (feniko) kaj “vosto” (uros) kaj fakte la plej karaktera eco de la genro estas longa ruĝeca vosto pli malpli.
Ĝi estas specio el moderklimata Azio.
El colirrojo dáurico (Phoenicurus auroreus)[2] es una especie de ave paseriforme de la familia Muscicapidae propia del este de Asia.
El colirrojo dáurico mide entre 14 y 15 cm, y pesa entre 11 y 20 g.[3] Como los demás colirrojos, presenta un marcado dimorfismo sexual. Los machos adultos en época de cría tienen la frente, el píleo y nuca de color gris, siendo más claro en la frente y los laterales del píleo, en contraste con el rostro y garganta negros. Su manto y alas son de color pardo grisáceo, un una gran mancha blanca en las alas. Su pecho, vientre, obispillo son anaranjados. Su cola también es anaranjada salvo las plumas centrales que son negras. Los machos juveniles tienen un patrón de color similar pero de tonos más apagados y con menos contraste.[3]
Las hembras tienen el plumaje en general de color castaño, más claro en las partes inferiores. Presentan el obispillo y los laterales de la cola anaranjados, y una mancha blanca en las alas similar a la de los machos. El pico, los ojos, y las patas de ambos sexos son de color negro.[3]
Fue descrito científicamente en 1776 por el zoólogo prusiano Peter Simon Pallas. Como todos los miembros de la sufamilia Saxicolinae se clasificaba en la familia Turdidae, hasta que los estudios filogenéticos indicaron que debía clasificarse en Muscicapidae.
Se reconocen dos subespecies: la oriental P. a. auroreus y la occidental P. a. leucopterus.
Pertenece a un clado de especies euroasiáticas que también incluye al colirrojo tizón (P. ochruros), el colirrojo de Hodgson (P. hodgsoni), el colirrojo de Güldenstädt (P. erythrogastrus) – que es el más cercano a P. auroreus – y posiblemente también el colirrojo de Przewalski (P. alaschanicus). Todos ellos se separaron durante la última parte del Plioceno superior y el inicio del Pleistoceno, hace entre 3 y 1,5 millones de años, al inicio de la glaciación cuaternaria.[4]
Se encuentra en el sureste de Rusia, el noreste de Mongolia, Manchuria y China central y Corea. Es un pájaro migratorio, la subespecie P. a. auroreus pasa el invierno en Corea, Japón, la costa sureste de China y Taiwán; mientras que P. a. leucopterus pasa el invierno en el noreste de la India y partes del sudeste asiático.[5]
El colirrojo dáurico prefiere los bosques abiertos, los límites de los bosques y los márgenes de zonas agrícolas, aunque también se puede encontrar en parques y jardines de zonas urbanas. Es bastante confiado y a menudo permite que los humanos se acerquen bastante antes de huir.
El colirrojo dáurico (Phoenicurus auroreus) es una especie de ave paseriforme de la familia Muscicapidae propia del este de Asia.
Phoenicurus auroreus Phoenicurus generoko animalia da. Hegaztien barruko Muscicapidae familian sailkatua dago.
Phoenicurus auroreus Phoenicurus generoko animalia da. Hegaztien barruko Muscicapidae familian sailkatua dago.
Phoenicurus auroreus
Le Rougequeue aurore (Phoenicurus auroreus) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Muscicapidae. Il était autrefois classé dans la famille des grives (turdidés).
Comme tous les rouges-queues typiques, il a un fort dimorphisme sexuel. Les mâles reproducteurs ont une couronne et la nuque grise avec le front et la couronne plus pâles, la face et le menton noir, le dos et les ailes brun et une grande bande blanche alaire, la poitrine, le bas du dos et le croupion sont orange, la queue est noire orange sur les côtés. Les mâles juvéniles ont les mêmes motifs, mais beaucoup plus ternes et moins nettement marqués.
Les femelles sont brunes sur le dessus, plus pâle en dessous, le croupion et la queue sont orange et elles ont la même grande barre blanche que les mâles. Le bec, les yeux, les pattes sont noirs pour les deux sexes.
Il appartient à un clade eurasien, qui inclut également le Rougequeue noir (P. ochruros), le Rougequeue de Hodgson (P. hodgsoni), le Rougequeue de Güldenstädt (P. erythrogastrus) - qui semble être étroitement lié à P. auroreus et peut-être le Rougequeue de Przewalski (P. alaschanicus). Ces espèces ont toutes divergé au cours de la dernière partie du Pliocène et au début du Pléistocène, il y a de 3 à 1 500 000 ans au début de la glaciation quaternaire.
Son aire s'étend du sud de la Sibérie à la Corée et le centre de la Chine, où il hiverne dans le sud du pays et au Japon.
Il vit dans les forêts claires, les lisières de forêts, les marges agricoles, et on le voit également souvent dans les parcs et jardins urbains. Il est raisonnablement confiant et permet souvent à l'homme de l'approcher de très près avant de s'envoler.
Phoenicurus auroreus
Le Rougequeue aurore (Phoenicurus auroreus) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Muscicapidae. Il était autrefois classé dans la famille des grives (turdidés).
De spiegelroodstaart (Phoenicurus auroreus) is een zangvogel uit de familie Muscicapidae.
Deze soort komt voor in centraal en oostelijk Azië en telt 2 ondersoorten:
De spiegelroodstaart (Phoenicurus auroreus) is een zangvogel uit de familie Muscicapidae.
Multimedia w Wikimedia Commons Pleszka chińska (Phoenicurus auroreus) – gatunek ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae). Występuje we wschodniej Azji[3].
Wyróżniono dwa podgatunki P. auroreus[4][2]:
Pleszka chińska (Phoenicurus auroreus) – gatunek ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae). Występuje we wschodniej Azji.
Svartryggig rödstjärt[2] (Phoenicurus auroreus) är en asiatisk fågel i familjen flugsnappare inom ordningen tättingar.[3]
Svartryggig rödstjärt är en 14-15 lång fågel,[4] och liksom övriga i släktet Phoenicurus är skillnaderna mellan könen stora. Hanar i häckningsdräkt har grå krona och nacke med ljusare panna och sida av kronan, svart ansikte och haka, brun mantel och vingar samt en stor vit vingfläck. Bröstet, nedre delen av ryggen och övergumpen är orange, liksom sidorna av den i övrigt svarta stjärten. Unga hanar är likartat tecknade men mycket dovare och mindre tydligt.[4]
Honorna är varmbruna ovan, blekare under, med orange övergump och stjärtsidor och med en liknande vit vingfläck som hanen. Näbb, ben, ögon och fötter är svarta hos båda könen.[4]
Svartryggig rödstjärt är en östasiatisk fågel som delas in i två underarter med följande utbredning:[3]
Svartryggig rödstjärt har påträffats fyra gånger i Europa: 1988 i Storbritannien, 1997 i Örebro i Sverige, 2006 i Ryssland och 2011 i Ungern.[5] Endast fyndet i Ryssland betraktas som spontant, det vill säga att arten sannolikt nått dit på egen hand och inte är en förrymd burfågel.[6]
Fågelns närmaste släktingar tros vara bergrödstjärt och hodgsonrödstjärten som skildes åt för mellan tre och fyra miljoner år sedan. Lite mer avlägset släkt är rödstjärten, svart rödstjärt och diademrödstjärt.[7] Liksom övriga rödstjärtar placerades den tidigare i familjen trastar, men DNA-studier visar att de liksom stentrastar, buskskvättor, stenskvättor och andra grupper egentligen är närmare släkt med flugsnappare och förs numera till den familjen.
Svartryggig rödstjärt trivs i öppen skog, skogskanter och åkerkanter. Den återfinns ofta i människans närhet i parker och stadsträdgårdar. Den häckar under sommaren, med parning noterad tidigt i maj.[8][4]
Svartryggig rödstjärt är vida spridd och allmän i sitt utbrednings område och betraktas därför inte som hotad.[1] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Wikimedia Commons har media som rör svartryggig rödstjärt.
Wikispecies har information om Phoenicurus auroreus.
Svartryggig rödstjärt (Phoenicurus auroreus) är en asiatisk fågel i familjen flugsnappare inom ordningen tättingar.
Phoenicurus auroreus là một loài chim trong họ Muscicapidae.[1]
_I-Haryana_IMG_8045.jpg){kind=small}
Bài viết liên quan đến Họ Đớp ruồi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Phoenicurus auroreus là một loài chim trong họ Muscicapidae.
Phoenicurus auroreus (Pallas, 1776)
Охранный статус
Сибирская горихвостка[1] (лат. Phoenicurus auroreus) — птица отряда воробьинообразные, семейства мухоловковые, рода горихвостки, обитающая в Монголии, Корее, Китае, в России (Забайкалье, Приамурье, Приморье, Сахалин). Места зимовок — Япония, Индия, Малакка. Гнёзда строит летом из конского волоса, травы и перьев. В кладке — 5—6 розоватых или голубых с красными крапинами яиц. Селятся близ человеческих построек (гнёзда под крышами), также в светлых лесах, уремах и тальниках (гнёзда в дуплах деревьев, расщелинах скал, в корнях вывороченных деревьев, в кучах камней). Питаются насекомыми, на зимовках — ягодами.
Сибирская горихвостка (лат. Phoenicurus auroreus) — птица отряда воробьинообразные, семейства мухоловковые, рода горихвостки, обитающая в Монголии, Корее, Китае, в России (Забайкалье, Приамурье, Приморье, Сахалин). Места зимовок — Япония, Индия, Малакка. Гнёзда строит летом из конского волоса, травы и перьев. В кладке — 5—6 розоватых или голубых с красными крапинами яиц. Селятся близ человеческих построек (гнёзда под крышами), также в светлых лесах, уремах и тальниках (гнёзда в дуплах деревьев, расщелинах скал, в корнях вывороченных деревьев, в кучах камней). Питаются насекомыми, на зимовках — ягодами.
北红尾鸲（学名：Phoenicurus auroreus）为鹟科红尾鸲属下的一个种。俗名灰顶茶鸲、红尾溜，台湾称作黄尾鸲。全長14至15公分，是中等体型而色彩艳丽的红尾鸲屬鳥類。常见。雄鸟下体栗色，雌鸟下体褐色。区别于其他红尾鸲，北红尾鸲雌雄均具有显著的白色倒三角形的翼斑。主要分布於亞洲東部，包含俄羅斯遠東地區、蒙古北部、朝鮮半島、日本、台灣、中國大陸的東北、華北、華中至華南一帶，以及中南半島北部。
|access-date=中的日期值 (帮助) 
这是一篇與动物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
北红尾鸲（学名：Phoenicurus auroreus）为鹟科红尾鸲属下的一个种。俗名灰顶茶鸲、红尾溜，台湾称作黄尾鸲。全長14至15公分，是中等体型而色彩艳丽的红尾鸲屬鳥類。常见。雄鸟下体栗色，雌鸟下体褐色。区别于其他红尾鸲，北红尾鸲雌雄均具有显著的白色倒三角形的翼斑。主要分布於亞洲東部，包含俄羅斯遠東地區、蒙古北部、朝鮮半島、日本、台灣、中國大陸的東北、華北、華中至華南一帶，以及中南半島北部。
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : スズメ目 Passeriformes 科 : ツグミ科（ヒタキ科） Turdidae 属 : ジョウビタキ属 Phoenicurus 種 : ジョウビタキ P. auroreus 学名 Phoenicurus auroreusジョウビタキ（尉鶲、常鶲、学名：Phoenicurus auroreus）は、スズメ目・ツグミ科（ヒタキ科）に分類される小鳥。日本では冬によく見られる渡り鳥である。
チベットから中国東北部、沿海州、バイカル湖周辺で繁殖し、非繁殖期は日本、中国南部、インドシナ半島北部への渡りをおこない越冬する。
日本では冬鳥として全国に渡来する[3][4]。韓国では留鳥。
2002年に豊橋総合動植物公園が日本の動物園で最初にジョウビタキの繁殖に成功し、日本動物園水族館協会の繁殖賞を受賞した[9]。ケージ内で縄張りをもち、ペアを形成し抱卵14日目に雛が孵化し、雛6羽中2羽が成育した。
体長は13.5-15.5 cm、体重13-20 g。スズメよりわずかに小さい。オスは頭上が白く、目の周りが黒いのが特徴である。メスは頭が淡褐色でオスとは簡単に見分けられる。胸から腹、尾にかけてはオスメスとも橙色をしている。翼は黒褐色だが中ほどに白くて細長い斑点があり、ここで近縁種と区別することができる。
分類説によって、ヒタキ科もしくはツグミ科に分類される。ヒタキ類のように樹上から飛び立ち羽虫を空中捕獲で捕食する他、ツグミ類のように地上に降りることも多い。
オス
メス
オスとメス
平地からの低山の明るく開けた林の中に生息する。冬の日本では人里や都市部の公園などでもよく見られ、身近な冬鳥の一つである。非繁殖期はオスメスともに単独生活を行い[5]、縄張りを作って同種を排斥する習性があり、異性個体や鏡に映った自分の姿にも攻撃を加えるほどである。おじぎのような姿勢で鳴き声をあげて縄張り争いをする[5]。しかし人間に対する警戒心はわりと薄く、3-4 mくらいの所に降り立つこともある。
昆虫類やクモ類などを捕食するが、冬にはピラカンサ[3]などの木の実もよく食べ、ヒサカキなど実をつけた木によく止まっている。
樹洞、崖のくぼみなどに枯葉や苔を使って皿状の巣を作る。5-7個の卵を産み、主に雌が抱卵する。
地鳴きは自転車のブレーキ音を短くしたような声で、「ヒッ」や「キッ」と聞こえる甲高い声と軽い打撃音のような「カッ」という声を組み合わせた特徴的なものである。「ヒッ」の声はかなり遠くまで届く。早朝にも鳴くことが多く、2度「キッ、キッ」、続いて打撃音の「カッ、カッ」がくる。この打撃音が、火を焚くときの火打石を打ち合わせる音に似ていることから、「火焚き（ヒタキ）」の名が付いたとされる[10]。和名のジョウ（尉）は銀髪を意味する[10]。
クロジョウビタキのオス
クロジョウビタキのメス
シロビタイジョウビタキのオス
日向ぼっこ中のオス
.jpg)
