Dicrurus balicassius ye una especie d'ave paseriforme na familia Dicruridae.[2][3]
Ye endemicu de les islles Filipines.
El so hábitat natural son los montes baxos húmedos subtropicales o tropicales.
Reconócense les siguientes:[2]
Dicrurus balicassius ye una especie d'ave paseriforme na familia Dicruridae.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Drongo balicassiao (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: drongoaid balicassiao) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Dicrurus balicassius; yr enw Saesneg arno yw Balicassio drongo. Mae'n perthyn i deulu'r Drongoaid (Lladin: Dicruridae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. balicassius, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r drongo balicassiao yn perthyn i deulu'r Drongoaid (Lladin: Dicruridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Drongo Andeman Dicrurus andamanensis Drongo Balicassiao Dicrurus balicassius Drongo Comoro Dicrurus fuscipennis Drongo Cribog Dicrurus forficatus Drongo Cynffon Sgwar Dicrurus ludwigii Drongo Cynffonfforchog Dicrurus adsimilis Drongo du Dicrurus macrocercus Drongo efydd Dicrurus aeneus Drongo gloyw Dicrurus atripennis Drongo llwy-gynffon mawr Dicrurus paradiseus Drongo llwyd Dicrurus leucophaeus Drongo pefriol Dicrurus bracteatus Drongo Pig Brân Dicrurus annectans Drongo rhawn-grib Dicrurus hottentottus Drongo torwyn Dicrurus caerulescensAderyn a rhywogaeth o adar yw Drongo balicassiao (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: drongoaid balicassiao) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Dicrurus balicassius; yr enw Saesneg arno yw Balicassio drongo. Mae'n perthyn i deulu'r Drongoaid (Lladin: Dicruridae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. balicassius, sef enw'r rhywogaeth.
Der Philippinendrongo (Dicrurus balicassius, Syn.: Corvus balicassius) ist eine Vogelart aus der Familie der Drongos.[1]
Der lateinische Name bezieht sich auf den einheimischen Vogelnamen in Filipino.[2][3]
Die Erstbeschreibung stammt aus dem Jahre 1760 durch den französischen Zoologen Mathurin-Jacques Brisson.[4]
Er ist endemisch auf den Philippinen.
Das Verbreitungsgebiet umfasst tropischen oder subtropischen feuchten Tiefwald bis 1200 m. Höhe.[5]
Der Philippinendrongo ist 26 cm groß, das Männchen wiegt 63 bis 79, das Weibchen 65 bis 80 g. Der ganze Kopf einschließlich Kehle und Iris ist schwarz, der Schnabel hellbrau. Die Oberseite ist schwarz mit deutlichem metallischem Glanz. Der lange leicht gegabelte Schwanz ist ebenfalls schwarz.[5]
Der Ruf des Männchens wird als angenehme Mischung klarer Pfeiftöne mit eingestreuten rauen Geräuschen beschrieben.[5]
Es werden folgende Unterarten anerkannt:[5][6]
Die Nahrung besteht – soweit bekannt – aus Insekten, die von einem freistehenden Ansitz aus im Unterholz oder in Wipfelhöhe erbeutet werden.
Die Brutzeit ist vermutlich ganzjährig.[5]
Der Bestand gilt als nicht gefährdet (Least Concern).[7]
Der Philippinendrongo (Dicrurus balicassius, Syn.: Corvus balicassius) ist eine Vogelart aus der Familie der Drongos.
Der lateinische Name bezieht sich auf den einheimischen Vogelnamen in Filipino.
Die Erstbeschreibung stammt aus dem Jahre 1760 durch den französischen Zoologen Mathurin-Jacques Brisson.
Er ist endemisch auf den Philippinen.
Das Verbreitungsgebiet umfasst tropischen oder subtropischen feuchten Tiefwald bis 1200 m. Höhe.
The balicassiao (Dicrurus balicassius) is a species of passerine bird in the family Dicruridae. It is endemic to the Philippines.
Its natural habitat is subtropical or tropical moist lowland forests.
Medium size, sexes alike, races differ in size, abraensis is the largest, and in being all black abraensis and balicassius or having white lower breast and belly mirabilis.
In 1760 the French zoologist Mathurin Jacques Brisson included a description of the balicassiao in his Ornithologie based on a specimen collected in the Philippines. He used the French name Le choucas des Philippines and the Latin Monedula Philippensis.[2] Although Brisson coined Latin names, these do not conform to the binomial system and are not recognised by the International Commission on Zoological Nomenclature.[3] When in 1766 the Swedish naturalist Carl Linnaeus updated his Systema Naturae for the twelfth edition, he added 240 species that had been previously described by Brisson.[3] One of these was the balicassiao. Linnaeus included a brief description, coined the binomial name Corvus balicassius and cited Brisson's work.[4] The specific name balicassius is from Balicasiao, the Cebuano word for this bird.[5] This species is now placed in the genus Dicrurus that was introduced by French ornithologist Louis Jean Pierre Vieillot in 1816.[6] There are three subspecies.[7]
The balicassiao (Dicrurus balicassius) is a species of passerine bird in the family Dicruridae. It is endemic to the Philippines.
Its natural habitat is subtropical or tropical moist lowland forests.
El drongo balicassio[2] (Dicrurus balicassius) es una especie de ave paseriforme de la familia Dicruridae.[3][4]
Su hábitat natural son los bosques bajos húmedos subtropicales o tropicales.
Se reconocen las siguientes:[3]
El drongo balicassio (Dicrurus balicassius) es una especie de ave paseriforme de la familia Dicruridae.
Dicrurus balicassius Dicrurus generoko animalia da. Hegaztien barruko Dicruridae familian sailkatua dago.
Dicrurus balicassius Dicrurus generoko animalia da. Hegaztien barruko Dicruridae familian sailkatua dago.
Filippiiniendrongo (Dicrurus balicassius)[2] on drongojen heimoon kuuluva varpuslintu.
Filippiiniendrongoa tavataan kotoperäisenä Filippiineillä. Sen on kuvattu olevan yleinen, ja se on luokiteltu elinvoimaiseksi.[1]
Filippiiniendrongo (Dicrurus balicassius) on drongojen heimoon kuuluva varpuslintu.
Dicrurus balicassius
Le Drongo balicassio (Dicrurus balicassius) est une espèce de passereaux de la famille des Dicruridae.
Il est endémique aux Philippines.
Il habite les forêts humides tropicales et subtropicales en plaine.
Selon Peterson, cet oiseau est représenté par 3 sous-espèces :
Dicrurus balicassius
Le Drongo balicassio (Dicrurus balicassius) est une espèce de passereaux de la famille des Dicruridae.
Il drongo balicassio o balicassiao (Dicrurus balicassius (Linnaeus, 1766)) è un uccello passeriforme appartenente alla famiglia Dicruridae, endemico delle Filippine.[2].
Il nome scientifico della specie, balicassius, rappresenta la latinizzazione del nome comune di questi uccelli in filippino.
Misura 26 cm di lunghezza, per 63,3-80 g di peso[3]: caso raro fra i passeriformi, in questa specie le femmine a parità d'età sono lievemente più grosse e pesanti rispetto ai maschi[3].
Si tratta di uccelli dall'aspetto robusto e slanciato, muniti di grossa testa di forma squadrata e allungata, becco largo, conico e robusto piuttosto lungo (se confrontato con quello di altre specie di drongo) dalla punta adunca, zampe corte, lunghe ali digitate e coda dall'estremità lievemente forcuta, con le due punte rivolte in maniera caratteristica lievemente verso l'alto.
Il piumaggio si presenta interamente di colore nero, con presenza di diffuse sfumature di colore bruno scuro su faccia, petto e area ventrale, nonché su remiganti e coda, mentre fronte, nuca, dorso, ali e codione presentano sfumature metalliche di colore bluastro, ben evidenti quando l'animale si strova nella luce diretta. La sottospecie mirabilis presenta un caratteristico quanto unico ventre di colore bianco, del tutto assente nelle altre due.
I due sessi sono del tutto simili per quanto concernente la colorazione del piumaggio.
In ambedue i sessi, il becco e le zampe sono di colore nerastro, mentre gli occhi sono di colore bruno-rossiccio.
Il balicassiao è un uccello diurno che vive da solo o in coppie (talvolta in piccoli gruppi di 3-4 esemplari), passando la maggior parte della giornata appollaiato su un posatoio preferenziale in rilievo (come ad esempio un palo o il ramo di un albero che si eleva dalla canopia) dal quale può godere di una buona visuale sull'areale circostante: all'apparire di un'eventuale preda, l'animale spicca il volo per catturarla, dimostrando grande perizia nelle manovre di volo, mentre se ad apparire è un intruso giudicato pericoloso esso viene accolto con richiami d'avvertimento ed eventualmente attaccato.
Questi dronghi sono piuttosto vocali, emettendo i propri richiami (una varietà di strofe composte da versi fischiati inframezzati da altre note più aspre e gracchianti) specialmente all'alba e al tramonto.
Si tratta di uccelli prevalentemente insettivori, la cui dieta si compone soprattutto da insetti volanti catturati in volo oppure reperiti fra i rami e il fogliame, nonché da altri invertebrati e molto sporadicamente anche da materiale di origine vegetale (come granaglie, bacche e nettare).
I dati riguardo all'evento riproduttivo di questi uccelli sono piuttosto frammentari: il ritrovamento di un nido (una struttura a coppa piuttosto piccola e delicata, situata alla biforcazione della parte distale di un ramo d'albero) in marzo e di esemplari in amore in ottobre e luglio lascerebbe supporre che i dronghi balicassi siano in grado di riprodursi durante tutto l'arco dell'anno[3]. Molto verosimilmente, la riproduzione di questa specie ricalca molto da vicino, per modalità e tempistica, quanto osservabile nelle altre specie di drongo.
Il drongo balicassio è endemico delle Filippine, delle quali popola la porzione centrale e settentrionale: la specie è presente sulle isole di Luzon, Mindoro, Masbate, Panay, Negros e Cebu, oltre che sulle isole minori circonvicine (Polillo, Lubang, Marinduque, Catanduenas, Verde, Ticao, Guimaras, Bantayan).
L'habitat di questi uccelli è rappresentato dalla foresta pluviale tropicale secondaria, dal livello del mare fino a 1200 m di quota[3].
Se ne riconoscono tre sottospecie[2]:
Alcuni autori riconoscerebbero inoltre la sottospecie mindorensis di Mindoro (sinonimizzata con la nominale)[3], mentre lo status della sottospecie mirabilis, morfologicamente piuttosto distinta ma vocalmente in apparenza del tutto simile alle altre due, andrebbe approfondito.
Sebbene la specie venga tradizionalmente considerata filogeneticamente affine al drongo piumato (affinità confermata da studi di carattere molecolare[4]), nelle aree in cui gli areali delle due popolazioni si vengono a sovrapporre esse non avviene alcun caso di ibridazione: verosimilmente, il balicassiao rappresenta un caso di colonizzazione in tempi antichi dell'arcipelago, al quale si è andato ad aggiungere in un secondo momento l'arrivo dei progenitori del drongo piumato[4].
Il drongo balicassio o balicassiao (Dicrurus balicassius (Linnaeus, 1766)) è un uccello passeriforme appartenente alla famiglia Dicruridae, endemico delle Filippine..
De Filipijnse drongo (Dicrurus balicassius) is een zangvogel die alleen voorkomt in de Filipijnen.
De drie ondersoorten van deze zangvogel komen voor op Luzon, Mindoro waar ze geheel zwart zijn en in het westelijke deel van de Visayas, waar de soort een witte buik heeft en het zwart een groenachtige gloed lijkt te hebben. De Filipijnse drongo is 27 centimeter lang en een zwarte sterke gekromde snavel.
Van de Filipijnse drongo zijn drie ondersoorten bekend:
De Filipijnse drongo is een luidruchtige vogel die alleen of in kleine groepjes te vinden is in de boomtoppen van de tropische bossen van Luzon, Mindoro en West-Visayas.
De Filipijnse drongo (Dicrurus balicassius) is een zangvogel die alleen voorkomt in de Filipijnen.
Dicrurus balicassius é uma espécie de ave da família Dicruridae.
É endémica das Filipinas.
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude.[1]
Dicrurus balicassius é uma espécie de ave da família Dicruridae.
É endémica das Filipinas.
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude.
Filippindrongo[2] (Dicrurus balicassius) är en fågel i familjen drongor inom ordningen tättingar.[3]
Filippinsk drongo delas in i tre underarter:[3]
IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Dicrurus balicassius là một loài chim trong họ Dicruridae.[2]
Dicrurus balicassius là một loài chim trong họ Dicruridae.
白肋卷尾(学名:Dicrurus balicassius)是卷尾科卷尾属的一个种。白肋卷尾是菲律宾的特有种。白肋卷尾栖息于热带或亚热带潮湿的低地森林中。