الأسماء في صفحات التنقل
La curuxa cornuda[2] (Phodilus badius) ye una especie d'ave estrixiforme de la familia Tytonidae que se distribúi pol sureste asiáticu.[1] Tien una cara en forma de corazón con estensiones pronunciaes paecíes a oreyes.
Reconócense les siguientes subespecies:[3]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. La curuxa cornuda (Phodilus badius) ye una especie d'ave estrixiforme de la familia Tytonidae que se distribúi pol sureste asiáticu. Tien una cara en forma de corazón con estensiones pronunciaes paecíes a oreyes.
Şərq maskalı alabayquşu (lat. Phodilus badius) - maskalı alabayquş cinsinə aid quş növü.
Şərq maskalı alabayquşu (lat. Phodilus badius) - maskalı alabayquş cinsinə aid quş növü.
L'òliba banyuda oriental (Phodilus badius) és un ocell rapinyaire nocturn de la família dels titònids (Tytonidae) que habita el sud i nord-est de l'Índia, Birmània, sud de la Xina, Hainan, Indoxina, Arxipèlag Malai i localment a les Filipines. Tradicionalment Phodilus assimilis s'ha considerat una subespècie de Phodilus badius.
L'òliba banyuda oriental (Phodilus badius) és un ocell rapinyaire nocturn de la família dels titònids (Tytonidae) que habita el sud i nord-est de l'Índia, Birmània, sud de la Xina, Hainan, Indoxina, Arxipèlag Malai i localment a les Filipines. Tradicionalment Phodilus assimilis s'ha considerat una subespècie de Phodilus badius.
Die Maskeneule (Phodilus badius) ist eine Art der Gattung Phodilus innerhalb der Schleiereulen (Tytonidae). Sie wird gelegentlich als einzige Vertreterin ihrer Gattung eingeordnet. Jüngere Literatur ordnet jedoch der Sri-Lanka-Maskeneule, die gelegentlich als eine Unterart der Maskeneule gesehen wird, einen eigenständigen Artstatus zu.[1]
Wie die Schleiereulen der Gattung Tyto, zu der auch die europäische Schleiereule gehört, besitzen die Maskeneulen einen Gesichtsschleier, der ihnen bei der akustischen Orientierung hilft. Dieser Schleier unterscheidet sich von dem der Tyto-Arten dadurch, dass die Schleierfedern, die bei letzteren eine Linie in der Mitte der Stirn und eine fast dreieckige Fläche um jedes Auge bilden, bei den Maskeneulen deutlich weiter voneinander entfernt liegen und bereits über dem Schnabel auseinanderweichen. Der Kopf trägt beiderseits Federhörner. Die Zehen sind relativ kurz und braun gefärbt und die Mittelzehe ist gezähnelt. Der Schnabel ist gelb.
Das Gefieder ist auf der Oberseite kastanienbraun-golden und auf der Unterseite weiß-rosa mit braunen Tupfen. Das Gesichtsgefieder ist hell rotbraun und geht manchmal ins Weißliche, die Iris ist schwarz.
Maskeneulen sind sehr scheue Waldvögel und ausschließlich nachts aktiv. Man findet sie bis in Höhen von 1.500 Metern NN. Verbreitet ist sie in fünf Unterarten zwischen Nordindien, Sri Lanka, bis nach Indonesien, Myanmar, Sumatra, Borneo, Nias, Beliting, Java, Bali und der Philippineninsel Bungaran. Die Unterarten sind dabei:
Die Maskeneule (Phodilus badius) ist eine Art der Gattung Phodilus innerhalb der Schleiereulen (Tytonidae). Sie wird gelegentlich als einzige Vertreterin ihrer Gattung eingeordnet. Jüngere Literatur ordnet jedoch der Sri-Lanka-Maskeneule, die gelegentlich als eine Unterart der Maskeneule gesehen wird, einen eigenständigen Artstatus zu.
கிழக்கத்திய விரிகுடா ஆந்தை (Oriental bay owl) இவை விரிகுடா ஆந்தையைப் (Bay owl) போன்ற தோற்றத்துடன் இருந்தாலும் களஞ்சிய ஆந்தையோடு (Barn owl) சேர்க்கப்பட்டுள்ளது. இவை ஒரு இரவில் உணவுகளைப் பிடித்து உட்கொள்ளும் பறவையினம் ஆகும். இவற்றில் பல கிளையினங்கள் உள்ளன. இதன் முகமானது ஒரு இதயத்தைப் போன்ற தோற்றம் கொண்டதாக உள்ளது. இவற்றுள் இலங்கை விரிகுடா ஆந்தை (Sri Lanka bay owl) ஒரு கிளையினமாக கருதப்படுகிறது.
மேலும் தென்கிழக்காசியாவின் பிலிப்பீன்சு சமர் பகுதியில் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் துவக்கத்தில் அழிந்துவிட்டது. இதற்கு காரணமாகச் சொல்லப்படுவது 1945 ஆம் ஆண்டு நடந்த தாக்குதல் என்று கூறப்படுகிறது. இவை இந்தியாவின் தமிழ்நாட்டுப் பகுதியான மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைத்தொடரில் அமைந்துள்ள ஆனை மலைக் காடுகளில் காணப்படுகின்றன.
கிழக்கத்திய விரிகுடா ஆந்தை (Oriental bay owl) இவை விரிகுடா ஆந்தையைப் (Bay owl) போன்ற தோற்றத்துடன் இருந்தாலும் களஞ்சிய ஆந்தையோடு (Barn owl) சேர்க்கப்பட்டுள்ளது. இவை ஒரு இரவில் உணவுகளைப் பிடித்து உட்கொள்ளும் பறவையினம் ஆகும். இவற்றில் பல கிளையினங்கள் உள்ளன. இதன் முகமானது ஒரு இதயத்தைப் போன்ற தோற்றம் கொண்டதாக உள்ளது. இவற்றுள் இலங்கை விரிகுடா ஆந்தை (Sri Lanka bay owl) ஒரு கிளையினமாக கருதப்படுகிறது.
மேலும் தென்கிழக்காசியாவின் பிலிப்பீன்சு சமர் பகுதியில் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் துவக்கத்தில் அழிந்துவிட்டது. இதற்கு காரணமாகச் சொல்லப்படுவது 1945 ஆம் ஆண்டு நடந்த தாக்குதல் என்று கூறப்படுகிறது. இவை இந்தியாவின் தமிழ்நாட்டுப் பகுதியான மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைத்தொடரில் அமைந்துள்ள ஆனை மலைக் காடுகளில் காணப்படுகின்றன.
The Oriental bay owl (Phodilus badius) is a type of bay owl, usually classified with barn owls. It is completely nocturnal, and can be found throughout Southeast Asia and parts of India. It has several subspecies. It has a heart-shaped face with earlike extensions. The Congo bay owl (Phodilus prigoginei) was formerly classified as a subspecies of Oriental bay owl due to insufficient knowledge, but it has turned out that it might not even belong to the same genus. The Sri Lanka bay owl was also considered a subspecies.
A population of this species has apparently become extinct on Samar Island in the Philippines during the 20th century. It was described as Phodilus badius riverae and was only ever known from a single specimen, which was lost in a bombing raid in 1945. The validity of this taxon is uncertain; it is usually synonymized with the nominate subspecies (for reasons of biogeography) or the subspecies saturatus (from external appearance); it might have been a distinct species, however.
The Oriental bay owl is typically found and distributed throughout Nepal, Sikkim, Assam, Nagaland, Manipur, Burma and Thailand, east to south China, and south through the Malay Peninsula to the Greater Sundas. They are most comfortable living in woodland, plantations and mangrove swamps at altitudes of up to 7,220 feet (2,200 meters), leading to them being scattered around India, Thailand, Singapore, the Philippines and other parts of Southeast Asia.
The Oriental bay owl is very scarcely known, even in its area of origin. It is prevalent in the tropical moist forests as well as in southeast Asia. The species can be seen in the tropical wet evergreen forest as high altitudes reaching heights of 1,040-1,050m above sea level. These sightings of the owl are rare and occurred between February and June 1998 in Sengaltheri, Tamil Nadu, India. [3] Also located in the evergreen forest of India. There are not many in the population, and so they are not very well known. Their habitat is in two separate locations in India: northern in the Himalayan foothills and that general location, and in the southern areas, including the southern Western Ghats of Kerala/Tamil Nadu, as well as some areas of Sri Lanka (specifically the wetlands). This owl tends to be nocturnal and stays to itself.[4] This owl tends to reside at high elevations ranging from 200m to a peak of 2300m according to area in which it lives. At the foothills it tends to stay at areas between 200–1,000m elevation, but due to destruction of many of the foothills/ forests in the area (caused by mankind), some of the owls reside at higher altitudes reaching the peak of 2,300m in montane forests.[5]
Breeding habits
This species is caring towards their offspring; both the male and female care for their young. Incubation lasts for approximately 36–42 days and there is usually a 100 percent survival rate for the zygote. The babies are quick to develop and are protected by both parents. They are more protective of the nestlings (young chicks) than of the older chicks. They feed their offspring an assortment of lizards, frogs, rodents and on occasion, insects.[6]
Breeding time is usually from the months of March, April and May. The eggs tend to be laid between March and July. They tend to nest in hollowed out tree trunks as well as any other hole it can find. They can sometimes be found nesting in palms in Java. As mentioned above, both parents care for the offspring. At a time, around 3 to 5 eggs are laid; the appearance of the eggs are white and rather small. The measurements of the eggs on the oblong portion are around 38–40.6mm and on the smaller portion of the egg, the circumference is approximately 30–31 mm. Although both parents care for the offspring, only the mother incubated the egg starting at the 2 day mark. The father is the one who hunts and brings nourishment back for the offspring.[7]
Individuals of the Oriental bay owl are small animals with distinguishing features such as highly angular heads. The top and back half of their bodies are a deep chestnut color while the bottom of their bodies as well as their stomachs are a cream and tanish color. Oriental bay owls have large, striking black eyes which are highlighted due to the color contrast of their faces. Being that they are small and typically stand upright, they are very difficult to spot as they find comfort in their vast range of habitats. Their ability to resonate is remarkable, for they not only hoot, but also scream and create high pitched whistle songs. Their songs typically consist of four to seven melancholic whistles, lasting anywhere between two and eight seconds, and the pitch slightly increases towards the end. They sometimes alternate with a shorter whistle, that goes kleet-kleet-kleet or kleek-kleek-kleek, when moving between places.[8]
The Oriental bay owl's measurements are as follows [9] *[2]
Size: Length 22.5–29 cm. Wing length 172-237mm. Tail length 168-239mm. Weight 255-308g.
Females are often larger than the males of this species.
The Oriental bay owls prey upon small rodents, bats, birds, snakes, frogs, lizards, magpies and large arthropods such as beetles, grasshoppers, and spiders.[10] This species hunts from a perch and fly through trees in order to catch their prey. Due to their short and rounded wings, this makes hunting easier, especially by the water. Being that the owls find themselves most comfortable in Southeast Asia and parts of India, they are surrounded by a very humid and tropical climate. This offers the species an immense food source and trees to hunt from. The owl feeds its young an assortment of rodents, lizards and frogs when caring for them. *[3] [11]
The Oriental bay owl (Phodilus badius) is a type of bay owl, usually classified with barn owls. It is completely nocturnal, and can be found throughout Southeast Asia and parts of India. It has several subspecies. It has a heart-shaped face with earlike extensions. The Congo bay owl (Phodilus prigoginei) was formerly classified as a subspecies of Oriental bay owl due to insufficient knowledge, but it has turned out that it might not even belong to the same genus. The Sri Lanka bay owl was also considered a subspecies.
A population of this species has apparently become extinct on Samar Island in the Philippines during the 20th century. It was described as Phodilus badius riverae and was only ever known from a single specimen, which was lost in a bombing raid in 1945. The validity of this taxon is uncertain; it is usually synonymized with the nominate subspecies (for reasons of biogeography) or the subspecies saturatus (from external appearance); it might have been a distinct species, however.
La lechuza cornuda[2] (Phodilus badius) es una especie de ave estrigiforme de la familia Tytonidae que se distribuye por el sureste asiático.[1] Tiene una cara en forma de corazón con extensiones pronunciadas parecidas a orejas.
Se reconocen las siguientes subespecies:[3]
La lechuza cornuda (Phodilus badius) es una especie de ave estrigiforme de la familia Tytonidae que se distribuye por el sureste asiático. Tiene una cara en forma de corazón con extensiones pronunciadas parecidas a orejas.
Phodilus badius Phodilus generoko animalia da. Hegaztien barruko Tytonidae familian sailkatua dago.
Viitapöllö eli naamiopöllö (Phodilus badius) on Aasiassa elävä pöllölintu.
Viitapöölö on pienehkö tai keskikokoinen pöllölintu, jonka pituus on 23-33 senttiä ja paino 255-308 grammaa. Sen kumikkaassa naamassa on musta V:n muotoinen kuvio, joka kulkee silmien välissä. Naaman yleisväri on vaalean kastanjanruskea. Pää on leveä, eikä kaula kapene mistään kohtaa. Korvat ovat hieman tupsuiset. Viitapöllön pitkät jalat ovat kokonaan höyhenten peitossa. Vatsa- ja selkäpuolta täplittävät tummat pilkut. Kastanjanruskeat siivet ovat pyöreät ja lyhyet. Siipiä kirjovat mustat ja keltaiset täplät.[3] Alalajeja tunnetaan kuusi.[4]
Viitapöllö elää Etelä- ja Kaakkois-Aasiassa[3] Intian, Sri Lankan, Bangladeshin, Kiinan, Myanmarin, Laosin, Thaimaan, Kambodžan, Vietnamin, Malesian, Brunein ja Indonesian alueella. Laji on hävinnyt Singaporesta ja mahdollisesti myös Filippiineiltä. Nepalissa se on vain vierailija. Viitapöllö on suurimmassa osassa levinneisyysaluettaan harvinainen, mutta sitä ei pidetä mitenkään uhanalaisena.[1] Se kuuluu CITES-sopimuksen liitteeseen II.[3]
Lajin elinympäristöä ovat metsämaat, plantaasit ja mangrovesuot jopa 2200 metrin korkeuteen asti.[3]
Viitapöllön ravinto koostuu pienistä nisäkkäistä ja linnuista, matelijoista, sammakkoeläimistä ja hyönteisistä. Se paikantaa saaliinsa erittäin tarkan kuulonsa avulla. Äänivalikoimaan kuuluu muun muassa vihellyksiä, huhuilua, huutoja ja vaikerrusta. Pesimäkausi vaihtelee alueittain. Viitapöllö pesii ontossa puussa tai puunkannossa, johon naaras munii 3-5 munaa.[3]
Sillä on kuusi alalajia:[2]
Viitapöllö eli naamiopöllö (Phodilus badius) on Aasiassa elävä pöllölintu.
Phodilus badius
La Phodile calong (Phodilus badius) ou chouette masquée est une espèce d'oiseaux rapace nocturne de la famille des Tytonidae.
Cet oiseau est répandu au nord de l'Inde et à travers l'Asie du Sud-Est.
La chouette masquée vit dans les forêts tropicales primaires denses composées d'arbres à feuilles permanentes et dans les forêts tropicales secondaires de plaine pas trop proche des côtes.
Cet oiseau se trouve aussi dans les plantations, entre les terres cultivées et les rizières ; dans les zones agricoles ou dans les parcelles d'arbres fruitiers.
La phodile calong mesure environ 30-33 cm et pèse de 250 à 300 g.
Parc national de Kaeng Krachan, Thaïlande
Parc national de Khao Yai, Thaïlande
Ses ailes sont courtes et arrondies et sa queue est carrée[1].
La phodile calong est carnivore.
Cette chouette se nourrit de petits mammifères (rats et souris, chauve-souris...), d'oiseaux, de lézards, de grenouilles, d'araignées et de grands insectes (coléoptères, scarabées, sauterelles...).
Les pelotes de régurgitations ont le même aspect que celles de la plupart des Tynonidés : elles sont enrobées d'une couche soyeuse couleur goudron.
La chouette masquée installe son nid dans un trou d'arbre mais elle ne le garnit jamais (pas de mousse, pas d'herbe, pas de feuilles...). On peut aussi trouver son nid dans une souche d'arbre ou dans la couche de feuilles d'un palmier à sucre (arenga pinnata). Ce nid se trouve entre 2 et 6 m au-dessus du sol et elle l'utilise pendant des années.
Pendant la nidification, on entend souvent son cri.
Elle pond sur le fond du trou d'arbre de 2 à 5 œufs.[2]
Phodilus badius
La Phodile calong (Phodilus badius) ou chouette masquée est une espèce d'oiseaux rapace nocturne de la famille des Tytonidae.
Burung Pungguk Api atau Burung Hantu Coklat/Burung Jampuk Pantai Timur adalah sejenis burung hantu dalam famili Tytonidae. Burung ini merupakan salah satu daripada haiwan terlindung di Malaysia dan pemburuannya memerlukan lesen. Nama sainsnya Phodilus badius.
Burung ini banyak ditemukan di kawasan tropika, contohnya di Indonesia, dan kebanyakannya hidup di pokok-pokok yang rindang.
Burung Pungguk Api ialah haiwan berdarah panas, mempunyai sayap dan tubuh yang diselubungi bulu pelepah. Burung Pungguk Api mempunyai paruh tanpa gigi.
Ia memiliki:
Sebagai burung, Burung Pungguk Api membiak dengan cara bertelur. Telur yang dihasilkan mempunyai cangkerang keras di dalam sarang yang dibinanya.
A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z Burung Pungguk Api atau Burung Hantu Coklat/Burung Jampuk Pantai Timur adalah sejenis burung hantu dalam famili Tytonidae. Burung ini merupakan salah satu daripada haiwan terlindung di Malaysia dan pemburuannya memerlukan lesen. Nama sainsnya Phodilus badius.
Burung ini banyak ditemukan di kawasan tropika, contohnya di Indonesia, dan kebanyakannya hidup di pokok-pokok yang rindang.
De bruine uil (Phodilus badius) is een soort die behoort tot de Baai-uilen of Bruine uilen, een onderfamilie (Phodilinae) binnen de familie van de Kerkuilen (Tytonidae). Binnen dit genus wordt één soort geklasseerd. De Prigogine-uil (Tyto prigoginei) - door sommige systematici als Phodilus prigoginei gerangschikt - werd vroeger als een ondersoort beschouwd van P. badius.
De bruine uil is een echte nachtvogel en komt voor in Zuidoost-Azië en Indonesië. De soort heeft een hartvormige sluier met 'oorvormige' uitsteeksels.
Een populatie van de soort (P. b. badius) op Samar (Filipijnen) stierf vermoedelijk uit in de 20e eeuw als gevolg van een bombardement in 1945.
Er zijn verschillende ondersoorten bekend:
Bruine uil in de West-Ghats (India)
Bruine uil in Nationaal park Khao Yai (Thailand)
De bruine uil (Phodilus badius) is een soort die behoort tot de Baai-uilen of Bruine uilen, een onderfamilie (Phodilinae) binnen de familie van de Kerkuilen (Tytonidae). Binnen dit genus wordt één soort geklasseerd. De Prigogine-uil (Tyto prigoginei) - door sommige systematici als Phodilus prigoginei gerangschikt - werd vroeger als een ondersoort beschouwd van P. badius.
A Coruja-baía-oriental (Phodilus badius) é um tipo de coruja da família phodilus, as vezes classificada como um tipo de coruja-das-torres. São completamente noctívagos, e podem ser encontradas em vários lugares do sudeste asiático. Ela possui também várias subespécies.[1]
A Coruja-baía-oriental (Phodilus badius) é um tipo de coruja da família phodilus, as vezes classificada como um tipo de coruja-das-torres. São completamente noctívagos, e podem ser encontradas em vários lugares do sudeste asiático. Ela possui também várias subespécies.
Orientmaskuggla[2] (Phodilus badius) är en asiatisk fågel i familjen tornugglor inom ordningen ugglefåglar.[3]
Orientmaskuggla delas in i fyra underarter med följande utbredning:[3]
Tidigare inkluderades ceylonmaskuggla (P. assimilis) i orientmaskuggla och vissa gör det fortfarande.[4]
Arten har ett stort utbredningsområde och populationsutvecklingen anses stabil.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1]
Wikimedia Commons har media som rör orientmaskuggla.
Wikispecies har information om Phodilus badius.
Orientmaskuggla (Phodilus badius) är en asiatisk fågel i familjen tornugglor inom ordningen ugglefåglar.
Cú lợn rừng phương Đông (danh pháp hai phần: Phodilus badius), ở Việt Nam thường được gọi là cú lợn rừng, là một loài cú lợn thuộc Họ Cú lợn. Con chim trưởng thành trán, đỉnh đầu và đĩa mặt màu hung, nâu phớt tím. Lông quanh mắt màu mận chín, vòng cổ trắng với mút lông màu nâu tím thẫm và đen. Phần còn lại của bộ lông nhìn chung có màu nâu với các đốm nhỏ màu đen rải rác. Đuôi hung nâu, có vằn đen nằm ngang. Mắt nâu thẫm, mỏ vàng hung, chân nâu hoặc nâu vàng. Hiện chưa có số liệu sinh hoạc về loài này. Cú lợn rừng sống trong các vùng rừng kể cả nơi có cây bụi thứ sinh và rừng tràm.
Tại Việt Nam mới chỉ thu thập được mẫu vật ở Bắc Kạn, huyện Kỳ Anh, Hà Tĩnh), thị xã An Khê (Gia Lai) và Trà Vinh. Tại Việt Nam, cú lợn rừng được đưa vào sách đỏ Việt Nam (mức độ nguy cấp bậc T - bị đe dọa), có giá trị thẩm mỹ và khoa học, là nguồn gen quý, có vùng phân bố rộng nhưng số lượng cá thể ít, hiếm gặp.
Cú lợn rừng phương Đông (danh pháp hai phần: Phodilus badius), ở Việt Nam thường được gọi là cú lợn rừng, là một loài cú lợn thuộc Họ Cú lợn. Con chim trưởng thành trán, đỉnh đầu và đĩa mặt màu hung, nâu phớt tím. Lông quanh mắt màu mận chín, vòng cổ trắng với mút lông màu nâu tím thẫm và đen. Phần còn lại của bộ lông nhìn chung có màu nâu với các đốm nhỏ màu đen rải rác. Đuôi hung nâu, có vằn đen nằm ngang. Mắt nâu thẫm, mỏ vàng hung, chân nâu hoặc nâu vàng. Hiện chưa có số liệu sinh hoạc về loài này. Cú lợn rừng sống trong các vùng rừng kể cả nơi có cây bụi thứ sinh và rừng tràm.
Tại Việt Nam mới chỉ thu thập được mẫu vật ở Bắc Kạn, huyện Kỳ Anh, Hà Tĩnh), thị xã An Khê (Gia Lai) và Trà Vinh. Tại Việt Nam, cú lợn rừng được đưa vào sách đỏ Việt Nam (mức độ nguy cấp bậc T - bị đe dọa), có giá trị thẩm mỹ và khoa học, là nguồn gen quý, có vùng phân bố rộng nhưng số lượng cá thể ít, hiếm gặp.
Phodilus badius (Horsfield, 1821)
Охранный статус
Восточная масковая сипуха[1] (Phodilus badius) — хищная птица рода Масковые сипухи. Как и практически все остальные совы, ведёт ночной образ жизни. В прошлом из-за недостатка знаний Африканская масковая сипуха (Phodilus prigoginei) считалась тем же видом, что и Phodilus badius, но в дальнейшем выяснилось, что виды разные.
Обитает в Непале, Сиккиме, Ассаме (побережье реки Брахмапутра), с востока на север вдоль Китая, на юг через Малайский полуостров к Большим Зондским островам; также была замечена в районе Филиппин (остров Самар).[2]
Размер 23—33 см. Клюв жёлтый. Оперение каштановое золотое на верхней стороне и на нижней стороне бело-розовое с коричневыми пятнами. Оперение лицевой маски светло-коричневое. Охотиться ей приходится среди густой растительности, о чём свидетельствуют короткие крылья и длинный хвост.
У Восточной масковой сипухи есть 5 подвидов:
Восточная масковая сипуха (Phodilus badius) — хищная птица рода Масковые сипухи. Как и практически все остальные совы, ведёт ночной образ жизни. В прошлом из-за недостатка знаний Африканская масковая сипуха (Phodilus prigoginei) считалась тем же видом, что и Phodilus badius, но в дальнейшем выяснилось, что виды разные.
栗鸮（学名：Phodilus badius）为草鸮科栗鸮属的鸟类。分布于印度、尼泊尔、锡金、缅甸、泰国、越南、菲律宾、马来西亚、印度尼西亚、斯里兰卡以及中国大陆的海南、广西、云南等地，多生活于季雨林中。该物种的模式产地在印度尼西亚爪哇。[2]
栗鸮包括以下亚种[3]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.png){kind=small}
|url=值 (帮助). Integrated Taxonomic Information System. [2010-11-9] （英语）. 请检查|access-date=中的日期值 (帮助) 