الأسماء في صفحات التنقل
Polyplectron a zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ evned hag a denn d'ar fazaned pe d'ar pauned.
Krouet e oa bet e 1807 gant an evnoniour izelvroat Coenraad Jacob Temminck (1778-1858).
Eizh spesad a ya d'ober ar genad :
O c'havout a reer en Azia ar Gevred, daou (2) isspesad dezhe en holl.
Polyplectron a zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ evned hag a denn d'ar fazaned pe d'ar pauned.
Krouet e oa bet e 1807 gant an evnoniour izelvroat Coenraad Jacob Temminck (1778-1858).
Polyplectron és un gènere d'ocells de la subfamília dels fasianins (Phasianinae), dins la família dels fasiànids (Phasianidae). Aquests faisans viuen principalment a zones de bosc, des del nord de l'Índia, pel sud-est asiàtic i Hainan, Palawan i algunes illes indonèsies.
S'han descrit 8 espècies dins aquest gènere:[1]
Polyplectron és un gènere d'ocells de la subfamília dels fasianins (Phasianinae), dins la família dels fasiànids (Phasianidae). Aquests faisans viuen principalment a zones de bosc, des del nord de l'Índia, pel sud-est asiàtic i Hainan, Palawan i algunes illes indonèsies.
Die Pfaufasanen (Polyplectron), gelegentlich auch Spiegelpfaue genannt, sind eine Gattung innerhalb der Familie der Fasanenartigen (Phasianidae). Es handelt sich dabei um kleine bis mittelgroße Fasanen, deren Verbreitungsgebiet sich ausschließlich in den Tropen und Subtropen findet. Verglichen mit anderen Gattungen innerhalb der Fasanenartigen ist ein Sexualdimorphismus zwischen den Geschlechtern nur mäßig entwickelt. Charakteristisch für diese Gattung sind irisierende Augflecken, die die Männchen aller Arten im Schwanzgefieder aufweisen. Sie verlaufen dort häufig bandförmig.
Farbenprächtige Hautanhängsel, wie sie die Männchen anderer Gattungen der Fasanenartigen gelegentlich am Kopf und Nackenbereich zeigen, fehlen bei dieser Gattung vollständig. Unbefiederte Partien im Gesicht sind meist kleinflächig und nur in wenigen Fällen auffällig gefärbt.
Das Prachtgefieder beim Männchen weist ein abgerundetes bis nur leicht abgestuftes Schwanzende auf. Charakteristisch ist ein auffallendes Farbband oder ein Muster von irisierenden Augflecken auf den Schwanzfedern. Bei beiden Geschlechtern sind die Flügel stark gerundet. Eine Vielzahl solcher Augflecken, die häufig grünlich schillern, finden sich auch auf den Federn der Flügel oder im Brustbereich. Die Zurschaustellung des Gefieders durch das Männchen spielt eine große Rolle im Balzverhalten.
Der Palawan-Pfaufasan ist innerhalb dieser Gattung die am stärksten geographisch isolierte Art[1]. Sein Verbreitungsgebiet ist allein auf die Insel Palawan beschränkt, wo die Urwälder, die seinen Lebensraum darstellen, in zunehmendem Maße durch Holzeinschlag gefährdet sind. Die Art gilt daher als gefährdet. Keinerlei Bestandszahlen liegen über den mit dem Palawan-Pfaufasan eng verwandten Borneo-Spiegelpfau vor. Diese Art lebt im bewaldeten Tiefland Borneos. Es gibt nur wenige Freilandbeobachtungen über diesen Pfaufasan. Die meisten Erkenntnisse über seine Lebensweise wurden an in Gefangenschaft gehaltenen Vögeln gewonnen.
Eine enge Verwandtschaft besteht zwischen dem Borneo-Spiegelpfau und dem Malayischen Spiegelpfau. Beide Arten haben Gelege, die grundsätzlich nur aus einem einzigen Ei bestehen. Dies ist einzigartig innerhalb der Familie der Fasanenartigen und möglicherweise Ausdruck ihrer Fähigkeit, das ganze Jahr über brüten zu können. Für den Malayischen Spiegelpfau konnte nachgewiesen werden, dass die Weibchen alle drei bis vier Wochen ein Ei legen können[2].
Grundsätzlich sind Pfaufasanen Vögel, die sich im Unterholz von Wäldern aufhalten. Die Mehrzahl der Arten bevorzugt dabei Wälder des Tieflands. Der Rothschild-Pfaufasan ist die einzige Art unter den Pfaufasanen, die sich Gebirgswälder als Lebensraum erschlossen hat. Er besiedelt auf der Malaiischen Halbinsel Wälder mit dichtem Unterholz in einer Höhenlage zwischen 900 und 1800 Metern.
Auffallend ist, dass viele der Arten nur sehr kleine Gelege legen. Dieses besteht regelmäßig aus einem einzigen Ei. Die Weibchen der Pfaufasanen legen jedoch mehrere Gelege pro Jahr, da ihr tropischer Lebensraum sie an keine spezifische Brutzeit bindet. Für verschiedene Arten wird geschätzt, dass sie pro Jahr zwischen acht und 11 Eiern legen.
Das Ausbrüten des Geleges erfolgt ausschließlich durch das Weibchen. Über die Lebensweise der Pfaufasanen in freier Wildbahn ist nur sehr wenig bekannt – es wird aber gelegentlich erwogen, dass bei dieser Gattung eine sequentielle Polygamie seitens des Männchens vorliegt. Das würde bedeuten, das zum Zeitpunkt der Eiablage das Männchen das Weibchen verlässt und nach einer neuen Partnerin Ausschau hält. Aus Gefangenschaftshaltung weiß man jedoch, dass auch männliche Elternvögel den Jungen gelegentlich Futterbissen reichen.
Jungvögel schlüpfen nach etwa 20 bis 22 Tagen. Sie sind zuerst nicht in der Lage, Nahrung vom Boden aufzunehmen. Sie werden zu Anfang mindestens vom weiblichen Elternvogel gefüttert. Zumindest in Gefangenschaft ist daran gelegentlich auch der männliche Elternvogel beteiligt. Die Jungvögel erlernen es relativ rasch, selber nach Futter zu picken. Bei einigen Arten sind die Jungvögel sehr schnell in der Lage, auch nach fliegenden Insekten zu haschen. Sie können dabei gelegentlich beobachtet werden, wie sie in die Luft springen, um ein solches Insekt zu fangen.
Mehrere Arten der Pfaufasanen gelten als gefährdet. Ursache ihrer Bedrohung ist die Vernichtung ihrer Lebensräume durch Holzeinschlag. Dies gilt insbesondere für den Palawan-Pfaufasan und den Malayischen Spiegelpfau. Für beide Arten gibt es mittlerweile Zuchtbücher, über die eine Erhaltungszucht so gesteuert werden soll, dass eine Inzuchtdepression vermieden wird.
Als ungefährdet gilt dagegen der Graue Pfaufasan. Diese weit verbreitete Art nutzt auch solche Wälder, deren Struktur sich durch Holzeinschlag verändert haben.
Folgende Arten werden üblicherweise der Gattung der Pfaufasanen zugerechnet:
Die Pfaufasanen (Polyplectron), gelegentlich auch Spiegelpfaue genannt, sind eine Gattung innerhalb der Familie der Fasanenartigen (Phasianidae). Es handelt sich dabei um kleine bis mittelgroße Fasanen, deren Verbreitungsgebiet sich ausschließlich in den Tropen und Subtropen findet. Verglichen mit anderen Gattungen innerhalb der Fasanenartigen ist ein Sexualdimorphismus zwischen den Geschlechtern nur mäßig entwickelt. Charakteristisch für diese Gattung sind irisierende Augflecken, die die Männchen aller Arten im Schwanzgefieder aufweisen. Sie verlaufen dort häufig bandförmig.
The peacock-pheasants are a bird genus, Polyplectron, of the family Phasianidae, consisting of eight species. They are colored inconspicuously, relying on heavily on crypsis to avoid detection. When threatened, peacock-pheasants will alter their shapes using specialised plumage that when expanded reveals numerous iridescent orbs. The birds also vibrate their plume quills further accentuating their aposematism. Peacock-pheasants exhibit well developed metatarsal spurs. Older individuals may have multiple spurs on each leg. These kicking thorns are used in self-defense.
The genus Polyplectron was introduced in 1807 by the Dutch zoologist Coenraad Jacob Temminck.[1] The name combines the Ancient Greek polus meaning "many" with plēktron meaning "cock's spur".[2] The type species is the grey peacock-pheasant.[3]
The systematics of the genus are somewhat unclear. Molecular research has revealed that peacock-pheasants are not genetically related to pheasants and only distantly to peafowl. Their closest allies are the Asiatic spurfowl and the crimson-headed partridge, endemic to Borneo. These three genera share the curious tendency for multiple metatarsal spurs. Though they are somewhat divergent morphologically, their skeletons are nearly identical.
The species of Polyplectron diverged at some time between, roughly, the Early Pliocene and the Middle Pleistocene, or 5–1 million years ago. Polyplectron malacense and P. schleiermacheri form a basal radiation around the southern South China Sea together with P. napoleonis, as is confirmed by comparison of biogeography and mtDNA cytochrome b and D-loop as well as the nuclear ovomucoid intron G.[4]
The relationships of the other forms are more poorly understood. P. germaini and P. bicalcaratum are similar in morphology and are nearly parapatric; the molecular data suggests that the latter is a symplesiomorphy. It would appear that P. germaini and P. katsumatae represent an early offshoot of the aforementioned basal radiation. The two montane-adapted species P. chalcurum and P. inopinatum are not derived from a single isolation event, and appear to have acquired more subdued coloration independently. A trend in this genus to lose—not gain—pronounced sexual dimorphism is better supported by biogeographical and molecular data than the alternate scenario.[4]
In 2010 the IOC World Bird List listed the Hainan peacock-pheasant as a species.[5] Following Jean Théodore Delacour, this species has historically been listed as a subspecies of P. bicalcaratum. Prior to reclassification by Delacour, the Hainan peacock-pheasant has been considered a distinct species by several ornithologists. Indeed, when it was first described to science by Katsumata it was considered a distinct species. Prominent organizations including the World Bird List have recently concurred, and species status is currently under review by the Oriental Bird Club.[6] It is considered of utmost importance to have the Hainan peacock-pheasant recognized as a full species due to its endangered status. The Hainan peacock-pheasant is endemic to the island of Hainan, where its population density is very low in its tropical forest habitat on the island and the wild population is declining, making it now severely endangered and among the rarest species in the order Galliformes in China.
The peacock-pheasants are a bird genus, Polyplectron, of the family Phasianidae, consisting of eight species. They are colored inconspicuously, relying on heavily on crypsis to avoid detection. When threatened, peacock-pheasants will alter their shapes using specialised plumage that when expanded reveals numerous iridescent orbs. The birds also vibrate their plume quills further accentuating their aposematism. Peacock-pheasants exhibit well developed metatarsal spurs. Older individuals may have multiple spurs on each leg. These kicking thorns are used in self-defense.
La genro Polyplectron de la familio de Fazanedoj konsistas el 8 specioj de pavofazanoj. La maskloj havas variajn memmontran plumaron, dum inoj havas malpli rimarkindajn kolorojn.
La sistematiko de tiu genro estas iome neklara. La specioj de Polyplectron evoluis samtempe inter komenco de Plioceno kaj meza Pleistoceno, aŭ antaŭ ĉirkaŭ 5-1 mj.[2] La morfologie iome mutacia Polyplectron malacense kaj ties malmulte konata frata specio P. schleiermacheri formas bazajn radiadojn ĉirkaŭ la suda Sudĉina Maro kun la rimarkinda P. napoleonis, kiel konfirmis la komparo pere de biogeografio kaj DNA (Kimball et al. 2001).
La rilatoj de la aliaj formoj estas malmulte konataj. P. germaini kajk P. bicalcaratum estas similaj en morfologio kaj estas preskaŭ parapatriaj; la molekula informo sugestas, ke tiu lasta estas simpleziomorfo, sed sen granda fidindeco. Ĉiukaze la brunecaj insulaj aŭ duoninsulaj specioj chalcurum kaj inopinatum ŝajne ne devenal el ununura izolevento, kaj ŝajne akiris la mildan koloron sendepende. La tendenco en tiu genro al perdo, ne al gajno, de markata seksa dimorfismo estas pli bone subtenita de biogeografia kaj molekula informoj ol de la alterna teritorio.(Kimball et al. 2001)
En 2010 la International Ornithological Congress donis al Hajnana pavofazano aprobitan statuson de specio.[3] Tiu specio estis historie listita kiel subspecio de P. bicalcaratum sen valida tialo. Konsideras ĝin bona specio multaj elstaraj organizoj inklude la IOC kaj la specistatuso estas nune sub revizio fare de la Oriental Bird Club.[4] Oni konsideras de granda gravego havi la Hajnanan pavofazanon kiel agnoskita plena specio pro ties endanĝerita statuso. La loĝdenseco de la Hajnana pavofazano estas tre malalta en ties tropikaj arbaroj en la insulo kaj la natura populacio malpliiĝas; ĝi estas nune draste endanĝerita kaj estu klasita kiel la plej rara specio en la ordo de Kokoformaj en Ĉinio.
Pavofazanoj La genro Polyplectron de la familio de Fazanedoj konsistas el 8 specioj de pavofazanoj. La maskloj havas variajn memmontran plumaron, dum inoj havas malpli rimarkindajn kolorojn.
Polyplectron es un género de aves galliformes de la familia Phasianidae que contiene ocho especies conocidas vulgarmente como espoloneros. Los machos tienen variaciones de montaje del plumaje, mientras las hembras tienen colores mucho más discretos. Se distribuye en bosques del sudeste de Asia. Tienen una longitud entre 56 a 76 cm
Todas las especies se encuentran en la India o Sumatra. La hembra es más pequeña que el elegante macho, y sus ocelos negros con el borde blanco son más pequeños y escasos que los de este. Son aves reservadas aunque ruidosas, y se alimenta de granos, frutos, bayas e insectos. La hembra pone de 2 a 6 huevos en un nido en el suelo, y los incuba durante unos 21 días
La sistemática del género no es clara. Las especies de Polyplectron evolucionaron en algún momento entre el Plioceno Superior y el Pleistoceno Medio (hace 5-1 millones de años).[1]
Polyplectron malacense, morfológicamente algo aberrante y su especie hermana P. schleiermacheri forman una radiación basal alrededor del mar de la China Meridional junto con P. napoleonis, como se ha confirmado por comparación de biogeografía y de mtDNA citocromo b y D-loop tanto como el ADN nuclear ovomucoide intrón G (Kimball et ál. 2001).
Las relaciones de otras formas están pobremente entendidas. P. germaini y P. bicalcaratum son similares en morfología y cercana parapatría; los datos moleculares sugieren que el último es un simplesiomorfo, pero sin mucha confidencia. En algún caso, las spp. bronceada insular o peninsular chalcurum y inopinatum no parecen derivar de un evento de aislación, y parece que obtuvieron las subcoloraciones independeintemente. La tendencia en este género es perder, más que ganar, los pronunciados dimorfismo sexual es mejor entendido por los datos biogeográficos y moleculares que por alternado escenario.(Kimball et ál. 2001)
Polyplectron es un género de aves galliformes de la familia Phasianidae que contiene ocho especies conocidas vulgarmente como espoloneros. Los machos tienen variaciones de montaje del plumaje, mientras las hembras tienen colores mucho más discretos. Se distribuye en bosques del sudeste de Asia. Tienen una longitud entre 56 a 76 cm
Todas las especies se encuentran en la India o Sumatra. La hembra es más pequeña que el elegante macho, y sus ocelos negros con el borde blanco son más pequeños y escasos que los de este. Son aves reservadas aunque ruidosas, y se alimenta de granos, frutos, bayas e insectos. La hembra pone de 2 a 6 huevos en un nido en el suelo, y los incuba durante unos 21 días
La sistemática del género no es clara. Las especies de Polyplectron evolucionaron en algún momento entre el Plioceno Superior y el Pleistoceno Medio (hace 5-1 millones de años).
Polyplectron malacense, morfológicamente algo aberrante y su especie hermana P. schleiermacheri forman una radiación basal alrededor del mar de la China Meridional junto con P. napoleonis, como se ha confirmado por comparación de biogeografía y de mtDNA citocromo b y D-loop tanto como el ADN nuclear ovomucoide intrón G (Kimball et ál. 2001).
Las relaciones de otras formas están pobremente entendidas. P. germaini y P. bicalcaratum son similares en morfología y cercana parapatría; los datos moleculares sugieren que el último es un simplesiomorfo, pero sin mucha confidencia. En algún caso, las spp. bronceada insular o peninsular chalcurum y inopinatum no parecen derivar de un evento de aislación, y parece que obtuvieron las subcoloraciones independeintemente. La tendencia en este género es perder, más que ganar, los pronunciados dimorfismo sexual es mejor entendido por los datos biogeográficos y moleculares que por alternado escenario.(Kimball et ál. 2001)
Täpläfasaanit (Polyplectron) on aitokanojen heimoon kuuluva kanalintusuku. Täpläfasaanien sukuun kuuluu BirdLife Suomen mukaan kahdeksan lajia.
Täpläfasaanit (Polyplectron) on aitokanojen heimoon kuuluva kanalintusuku. Täpläfasaanien sukuun kuuluu BirdLife Suomen mukaan kahdeksan lajia.
Polyplectron est un genre d'oiseaux de la famille des Phasianidae.
D'après la classification de référence (version 5.1, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Polyplectron est un genre d'oiseaux de la famille des Phasianidae.
Marga Polyplectron dari suku Phasianidae mencakup semua jenis kuau-kerdil. Hewan jantan memiliki variasi pola bulu yang menarik, sementara yang betina cenderung memiliki pola yang kurang bervariasi.
Marga Polyplectron dari suku Phasianidae mencakup semua jenis kuau-kerdil. Hewan jantan memiliki variasi pola bulu yang menarik, sementara yang betina cenderung memiliki pola yang kurang bervariasi.
Polyplectron è un genere di uccelli della famiglia dei Fasianidi che comprende otto specie note con il nome comune di speronieri.[1]
I maschi hanno il piumaggio variopinto, mentre le femmine sono molto meno colorate.
Comprende le seguenti specie:[1]
Polyplectron è un genere di uccelli della famiglia dei Fasianidi che comprende otto specie note con il nome comune di speronieri.
Poviniai fazanai (lot. Polyplectron, angl. Peacock-pheasant) – fazaninių (Phasianidae) šeimos paukščių gentis.
Gentyje 7 rūšys.
Malajinis povinis fazanas (Polyplectron malacense)
Kalninis povinis fazanas (Polyplectron inopinatum)
Poviniai fazanai (lot. Polyplectron, angl. Peacock-pheasant) – fazaninių (Phasianidae) šeimos paukščių gentis.
Gentyje 7 rūšys.
Polyplectron is een geslacht van vogels uit de familie fazantachtigen (Phasianidae).
Het zijn kleurige, maar toch onopvallende hoenders. Ze vertrouwen op hun schutkleur en zijn lastig te zien. Bij bedreigingen zetten ze hun veren op en worden metaalkleurige "ogen" zichtbaar die afschrikwekkend op hun belagers werken. Oudere hoenders beschikken over een of meer sporen aan hun poten die dienen voor zelfverdediging. Ze worden pauwfazanten of spiegelpauwen genoemd. Ze zijn echter niet sterk verwant aan fazanten, eerder aan pauwen.
Het geslacht kent de volgende soorten:[1]
Polyplectron is een geslacht van vogels uit de familie fazantachtigen (Phasianidae).
Multimedia w Wikimedia Commons Polyplectron – rodzaj ptaka z podrodziny bażantów (Phasianinae) w rodzinie kurowatych (Phasianidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji[9].
Długość ciała 35,5–76 cm; masa ciała 238–910 g (samce są większe i cięższe od samic)[10].
Do rodzaju należą następuje gatunkami[17]:
Polyplectron – rodzaj ptaka z podrodziny bażantów (Phasianinae) w rodzinie kurowatych (Phasianidae).
Påfågelfasaner (Polyplectron) är ett släkte med fåglar i familjen fasanfåglar inom ordningen hönsfåglar som alla förekommer i Sydostasien.[1]
Släktet påfågelfasaner omfattar sju till åtta arter:[1]
Wikimedia Commons har media som rör påfågelfasaner.
Påfågelfasaner (Polyplectron) är ett släkte med fåglar i familjen fasanfåglar inom ordningen hönsfåglar som alla förekommer i Sydostasien.
Släktet påfågelfasaner omfattar sju till åtta arter:
Sumatrapåfågelfasan (P. chalcurum) Bergpåfågelfasan (P. inopinatum) Germains påfågelfasan (P. germaini) Grå påfågelfasan (P. bicalcaratum) Hainanpåfågelfasan (P. [b.] katsumatae) - urskiljs ofta som en egen art Malackapåfågelfasan (P. malacense) Borneopåfågelfasan (P. schleiermacheri) Palawanpåfågelfasan (P. napoleonis)Chi Gà tiền (danh pháp khoa học: Polyplectron) là một chi trong họ Trĩ (Phasianidae), bao gồm 7 loài gà tiền sinh sống trong khu vực Đông Nam Á, từ Myanma tới Indonesia và Philippines cùng miền nam Trung Quốc. Gà tiền trống có bộ lông sặc sỡ đa dạng, trong khi gà tiền mái chỉ có bộ lông bình thường. Trong tên gọi bằng tiếng Trung của một số loài, người ta cũng sử dụng cụm từ 孔雀 (khổng tước), tuy nhiên không nên nhầm chúng với các loài công của chi Pavo, mặc dù quan hệ phát sinh loài chỉ ra rằng hai chi này cùng với các chi Afropavo, Argusianus, Rheinartia có quan hệ họ hàng rất gần, có lẽ là gần nhất[1].
Hệ thống hóa chi này vẫn còn chưa được rõ ràng. Các loài của chi Polyplectron đã tiến hóa trong khoảng thời gian nằm gần đúng trong khoảng từ Tiền Pliocen và Trung Pleistocen, hay 5-1 triệu năm trước (Ma)[1].
Về mặt hình thái thì loài hơi khác thường Polyplectron malacense và loài chị em ít người biết đến của nó P. schleiermacheri tạo thành sự phân tỏa cơ sở tại khu vực xung quanh miền nam Biển Đông (đảo Borneo và các đảo cận kề cùng Malaysia bán đảo) với loài sặc sỡ P. napoleonis ở Palawan, Phillipines, như được xác nhận bởi so sánh địa lý sinh vật học và cytochrome b cùng D-loop của mtADN cũng như intron ovomucoit G của nADN[1].
Các mối quan hệ với các dạng khác được hiểu ít hơn. P. germaini và P. bicalcaratum là tương tự về mặt hình thái và gần như là kết quả của sự hình thành loài cận kề; các dữ liệu phân tử lại gợi ý rằng các đặc điểm đó chỉ là do chúng được thừa hưởng từ tổ tiên chung cùng với một số đơn vị phân loại khác, nhưng với độ chắc chắn không cao[1]. Trong bất kỳ tình huống nào, các loài màu hơi nâu, sống trên đảo hay bán đảo là P. chalcurum (tại đảo Sumatra) và P. inopinatum (Malaysia bán đảo) dường như không bắt nguồn từ một sự kiện cô lập đơn lẻ, và dường như đã thu được màu sắc bộ lông dịu bớt đi một cách độc lập với xu hướng chung trong chi này là mất đi, chứ không phải "thu được" các dấu vết đặc điểm sặc sỡ của bộ lông. Lưỡng hình giới tính rõ nét được hỗ trợ tốt hơn bởi các dữ liệu địa lý sinh vật học và phân tử hơn là các kịch bản khác[1].
Chi Gà tiền (danh pháp khoa học: Polyplectron) là một chi trong họ Trĩ (Phasianidae), bao gồm 7 loài gà tiền sinh sống trong khu vực Đông Nam Á, từ Myanma tới Indonesia và Philippines cùng miền nam Trung Quốc. Gà tiền trống có bộ lông sặc sỡ đa dạng, trong khi gà tiền mái chỉ có bộ lông bình thường. Trong tên gọi bằng tiếng Trung của một số loài, người ta cũng sử dụng cụm từ 孔雀 (khổng tước), tuy nhiên không nên nhầm chúng với các loài công của chi Pavo, mặc dù quan hệ phát sinh loài chỉ ra rằng hai chi này cùng với các chi Afropavo, Argusianus, Rheinartia có quan hệ họ hàng rất gần, có lẽ là gần nhất.
Hệ thống hóa chi này vẫn còn chưa được rõ ràng. Các loài của chi Polyplectron đã tiến hóa trong khoảng thời gian nằm gần đúng trong khoảng từ Tiền Pliocen và Trung Pleistocen, hay 5-1 triệu năm trước (Ma).
Về mặt hình thái thì loài hơi khác thường Polyplectron malacense và loài chị em ít người biết đến của nó P. schleiermacheri tạo thành sự phân tỏa cơ sở tại khu vực xung quanh miền nam Biển Đông (đảo Borneo và các đảo cận kề cùng Malaysia bán đảo) với loài sặc sỡ P. napoleonis ở Palawan, Phillipines, như được xác nhận bởi so sánh địa lý sinh vật học và cytochrome b cùng D-loop của mtADN cũng như intron ovomucoit G của nADN.
Các mối quan hệ với các dạng khác được hiểu ít hơn. P. germaini và P. bicalcaratum là tương tự về mặt hình thái và gần như là kết quả của sự hình thành loài cận kề; các dữ liệu phân tử lại gợi ý rằng các đặc điểm đó chỉ là do chúng được thừa hưởng từ tổ tiên chung cùng với một số đơn vị phân loại khác, nhưng với độ chắc chắn không cao. Trong bất kỳ tình huống nào, các loài màu hơi nâu, sống trên đảo hay bán đảo là P. chalcurum (tại đảo Sumatra) và P. inopinatum (Malaysia bán đảo) dường như không bắt nguồn từ một sự kiện cô lập đơn lẻ, và dường như đã thu được màu sắc bộ lông dịu bớt đi một cách độc lập với xu hướng chung trong chi này là mất đi, chứ không phải "thu được" các dấu vết đặc điểm sặc sỡ của bộ lông. Lưỡng hình giới tính rõ nét được hỗ trợ tốt hơn bởi các dữ liệu địa lý sinh vật học và phân tử hơn là các kịch bản khác.
Павлиньи фазаны (лат. Polyplectron) — род птиц семейства фазановых.
По общей форме тела напоминают павлинов, а по образу жизни обыкновенных кур. Большую часть времени проводят на земле, скрываясь в густых кустарниках. Хвост довольно длинный, кровлеобразный, из 16 широких перьев. В отличие от павлинов верхние кроющие перья хвоста доходят лишь до половины его. Концы этих, как и рулевых перьев, снабжены крупными глазчатыми пятнами. Цевки самцов вооружены 2—6 шпорами.
Павлиньи фазаны живут в густых лесах юго-восточной Азии.
Polyplectron chalcurum
Polyplectron germaini
Polyplectron inopinatum
Polyplectron malacense
Павлиньи фазаны (лат. Polyplectron) — род птиц семейства фазановых.
コクジャク属（コクジャクぞく、Polyplectron）は、鳥綱キジ目キジ科に属する属。
インド北東部、インドネシア（スマトラ島、ボルネオ島）、タイ、中華人民共和国（雲南省、海南省）、フィリピン（パラワン島）、ブータン、ベトナム、マレーシア、ミャンマー、ラオス北部
体型は細い。尾羽の数は16-24枚。
オスは尾羽や尾羽基部の上面を被う羽毛（上尾筒）が長くて幅広い。後肢には左右に1-3つずつ蹴爪がある。
森林に生息する。
繁殖形態は卵生。
開発による生息の破壊、狩猟などにより生息数が減少している種もいる。
アオオビコクジャク
P. bicalcaratum
カッショクコクジャク
P. chalcurum
パラワンコクジャク
P. emphanum
アカコクジャク
P. inopinatum
エボシコクジャク
P. malacense
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 
.jpg)
