سمان أسود الصدر

La guatlla coromandèlica (Coturnix coromandelica) és un ocell de la família dels fasiànids (Phasianidae). Aquestes guatlles viuen en Àsia meridional, a Pakistan, Índia, Birmània i oest de Tailàndia.

Referències

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Guatlla coromandèlica

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Sofliar glaw (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: soflieir glaw) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Coturnix coromandelica; yr enw Saesneg arno yw Rain quail. Mae'n perthyn i deulu'r Ffesantod (Lladin: Phasianidae) sydd yn urdd y Galliformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. coromandelica, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.

Teulu

Mae'r sofliar glaw yn perthyn i deulu'r Ffesantod (Lladin: Phasianidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Ceiliog coedwig coch Gallus gallus Ceiliog coedwig gwyrdd Gallus varius Ceiliog coedwig llwyd Gallus sonneratii Ffesant Amherst Chrysolophus amherstiae Ffesant euraid Chrysolophus pictus Ffesant Sclater Lophophorus sclateri Ffesant Tsiena Lophophorus lhuysii Gallus lafayetii Gallus lafayetii Petrisen Barbari Alectoris barbara Petrisen goesgoch Arabia Alectoris melanocephala Petrisen graig Alectoris graeca Petrisen graig Philby Alectoris philbyi Petrisen siwcar Alectoris chukar Petrisen Udzungwa Xenoperdix udzungwensis

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Regnvagtel (coturnix coromandelica) er en vagtelart, som findes i Sydasien, nærmere bestemt Indien og Pakistan. Hannen har et sort bryst, mens hunnen er brunplettet cremefarvet, og dermed er hun svær at skelne fra den almindelige vagtel og den japanske vagtel. Dog har arten et andet kald, og dermed kan den skelnes fra de andre to nævnte vagtelarter.

Eksterne henvisninger

• Billeder og lydoptagelser af vagtlen

Stub

चानक या चीना बटेर(अंग्रेजी:Rain quail) (Coturnix coromandelica) चिरइन की बटेर परिवार क सदस्य पक्षी हवे।

ई चिरई भारतीय उपमहाद्वीप में पावल जाले। मुख्य रूप से गंगा क मैदान आ नेपाल का तराई, बंगलादेश आ पाकिस्तान की कुछ हिस्सन में मिलेले, हालाँकि जाड़ा की दिनन में एके अउरी दक्खिन ले देखल जाला।

एकर बोली बहुत खनकदार "क्रिंक-क्रिंक" जइसन होले आ बहुत दूरे से सफ़ेद तीतर की बोली से एकर अंतर बुझा जाला।^[2][3]

इहो देखल जाय

• भारत की चिरइन क लिस्ट

संदर्भ

1. ↑ BirdLife International (2012). "Coturnix coromandelica". IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. International Union for Conservation of Nature. पहुँचतिथी 26 November 2013.CS1 maint: Uses authors parameter (link)
2. ↑ Rasmussen, P.C. and J. C. Anderton 2005. Birds of South Asia. The Ripley Guide. Smithsonian Institution and Lynx Edicions.
3. ↑ Ali, Salim; J C Daniel (1983). The book of Indian Birds, Twelfth Centenary edition. New Delhi: Bombay Natural History Society/Oxford University Press.

चानक या चीनी बटेर^[2] (Rain Quail या Black-breasted Quail) (Coturnix coromandelica) बटेर की एक जाति है जो भारतीय उपमहाद्वीप में पाई जाती है। यह जाति कंबोडिया, थाइलैंड, नेपाल, पाकिस्तान, बांग्लादेश, भारत, म्यानमार, वियतनाम और श्रीलंका की मूल निवासी है।^[1]

विवरण

यह एक छोटे आकार का पक्षी है जिसकी लंबाई तकरीबन १५ से १७ से.मी. होती है और वज़न लगभग ६४ से ७१ ग्राम होता है।^[3]

सन्दर्भ

छनक बट्टाई (वैज्ञानिक नाम:Coturnix coromandelica)^{[१][२][३][४]} नेपालमा पाइने एक प्रकारको चराको नाम हो । यसलाई अङ्ग्रेजीमा रेन क्विल (Rain Quail) भनिन्छ ।

तस्विर संग्रह

• 
• 
• 

यो पनि हेर्नुहोस्

सन्दर्भ सामग्रीहरू

बाह्य लिङ्कहरू

ਚੀਨਾ ਬਟੇਰ ਛੋਟਾ ਪੰਛੀ ਹੈ। ਇਹ ਸ਼ਰਮਾਕਲ ਪੰਛੀ ਕਿਸਮ ਦਾ ਪੰਛੀ ਹੈ। ਇਹਨ ਦਾ ਖਾਣਾ ਘਾਹ ਦੇ ਬੀਜ਼ ਅਤੇ ਦਾਣੇ ਕਦੇ-ਕਦੇ ਕੀੜੇ-ਮਕੌੜੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਭਾਰਤ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ, ਸ੍ਰੀਲੰਕਾ, ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼, ਮਿਆਂਮਾਰ, ਥਾਈਲੈਂਡ, ਵੀਅਤਨਾਮ, ਨੇਪਾਲ ਵਿੱਚ 2000 ਮੀਟਰ ਦੀ ਉਚਾਈ ਦੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬਟੇਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕੋਈ 15 ਜਾਤੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਸਵੇਰੇ-ਸ਼ਾਮ ਉੱਚੀਆਂ, ਟਣਕਵੀਆਂ ਵਿੱਟ-ਵਿੱਟ ਕਰਦੀਆਂ ਸੀਟੀਆਂ ਵਗਰੀਆਂ ਅਵਾਜਾ ਕੱਢਦੇ ਹਨ।

ਅਕਾਰ

ਇਸ ਦਾ ਰੰਗ ਪਿਲੱਤਣ ਵਾਲੇ ਭੂਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇਹ ਪੰਛੀ ਮੋਟਾ ਤੇ ਚੌੜਾ ਜਿਹੇ ਜਸਿ ਦੀ ਪੂਛ ਰਹਿਤ ਹੈ। ਇਸ ਪੰਛੀ 18 ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ ਲੰਬਾ ਅਤੇ ਇਸ ਦਾ ਭਾਰ 60-70 ਗ੍ਰਾਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸ਼ਰਮਾਕਲ ਪੰਛੀ ਆਪਣੀ ਗਰਦਨ ਅਕੜਾ ਕੇ ਅਤੇ ਚੌਕੰਨੇ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਪੰਛੀ ਦੀ ਪਿੱਠ ਉੱਤੇ ਗੂੜ੍ਹੇ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦੀਆਂ ਤੀਰਾਂ ਵਰਗੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਲਾਖੇ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦੀਆਂ ਲਾਈਨਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਨਰਾਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ ਉੱਤੇ ਕਾਲੀਆਂ ਅਤੇ ਚਿੱਟੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅਤੇ ਮੁੱਛਾਂ ਉੱਤੇ ਚਿੱਟੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਦੇ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਉੱਤੇ ਵੀ ਕਾਲੇ ਚੱਟਾਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਛੋਟੀ ਪੂਛ ਵਾਲੇ ਬਟੇਰੇ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਦੌੜਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਆਪਣੇ ਸ਼ਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਭੱਜ ਕੇ ਅਤੇ ਲੁਕ ਕੇ ਹੀ ਮਾਤ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਆਪਣੇ ਗੋਲ ਪਰਾਂ ਨਾਲ 100-150 ਮੀਟਰ ਤਕ ਦੀ ਉਡਾਰੀ ਵੀ ਭਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਅਗਲੀ ਪੀੜ੍ਹੀ

ਇਹਨਾਂ ਤੇ ਬਹਾਰ ਦੇ ਮੌਸਮ ਮਾਰਚ ਤੋਂ ਅਗਸਤ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਆਹ ਆਪਣਾ ਖੇਤਰ ਉਲੀਕਣ ਅਤੇ ਮਾਦਾਵਾਂ ਨੂੰ ਲੁਭਾਉਣ ਲਈ ਗਰਦਨ ਅਕੜਾ ਕੇ ਸੀਟੀਆਂ ਮਾਰਦੇ ਹਨ। ਮਾਦਾ ਕਿਸੇ ਝਾੜੀ ਹੇਠ ਜਾਂ ਖੜ੍ਹੀਆਂ ਫ਼ਸਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਖੁਰਚ ਕੇ ਆਲ੍ਹਣਾ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਅੰਡਿਆਂ ਦਾ ਰੰਗ ਲਾਖੀ ਜਾਂ ਪੀਲੀ ਭਾਹ ਵਾਲੇ ਭੂਸਲੇ ਜਿਹੇ ਜਿਹਨਾਂ ਉਪਰ ਗੂੜ੍ਹੇ ਧੱਬੇ ਜਾਂ ਬਿੰਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਮਾਦਾ 6 ਤੋਂ 8 ਅੰਡੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।ਇਕੱਲੀ ਮਾਦਾ ਅੰਡਿਆਂ ਨੂੰ 17 ਦਿਨ ਸੇਕ ਕੇ ਚੂਚੇ ਕੱਢ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਅੰਡਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲਣ ਦੇ ਕੁਝ ਘੰਟਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਚੂਚੇ ਦੌੜਨ-ਭੱਜਣ ਅਤੇ ਭੋਜਨ ਲੱਭਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿੰਨਾ ਖ਼ਤਰਾ ਹੋਣ ’ਤੇ ਚੂਚੇ ਭੱਜ ਕੇ ਮਾਂ ਦੇ ਪਰਾਂ ਹੇਠ ਵੜ੍ਹ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਹਵਾਲੇ

கருநெஞ்சுக்காடை (ஒலிப்பு ) (rain quail or black-breasted quail (Coturnix coromandelica) என்பது காடை இனத்தைச் சேர்ந்த பறவையாகும். இப்பறவைகள் இந்திய துணைக்கண்ட பகுதியில் காணப்படுகிறது.

விளக்கம்

இதன் இறகுகள் தவிட்டு நிறத்திலும், மேற்பாகத்தில் வெளுத்த கோடுகளும், புள்ளிகளும் காணப்படும். ஆண்காடைகளுக்கு நெஞ்சிலும், அடிவயிற்றிலும் கருநிற இறகுகள் இருக்கும். இப்பறவை 6–6.5 இன்ச் (15–17 செ.மீ) நீளத்திலும், 64–71 கிராம் எடை கொண்டதாகவும் இருக்கும்.^[2]

மேற்கோள்

The rain quail or black-breasted quail (Coturnix coromandelica) is a species of quail found in the Indian Sub-continent and South-east Asia; its range including Pakistan, India, Nepal, Sri Lanka, Bangladesh, Myanmar, Thailand, Cambodia and Vietnam.^[1]

Taxonomy

The rain quail was formally described in 1789 by the German naturalist Johann Friedrich Gmelin in his revised and expanded edition of Carl Linnaeus's Systema Naturae. He placed it with all the quail like birds in the genus Tetrao and coined the binomial name Tetrao coromandelicus.^[2][3] Gmelin based his description on "La Petite caille de Gingi" that had been described in 1782 by the French naturalist Pierre Sonnerat in his Voyage aux Indes orientales et a la Chine.^[4] The rain quail is now one of six species placed in the genus Coturnix that was introduced in 1764 by the French naturalist François Alexandre Pierre de Garsault.^[5][6][7] The genus name is the Latin for the common quail. The specific epithet coromandelica is from the type location, the Coromandel Coast of southeast India.^[8] The species is monotypic: no subspecies are recognised.^[7]

Description

The rain quail lacks barring on primaries. The male has a black breast-patch and distinctive head pattern of black and white. The female is difficult to separate from female common quail and Japanese quail, although the spots on the breast are more delicate. It is 6–6.5 in (15–17 cm) and weighs roughly 2.25–2.5 oz (64–71 g).^[9]

The call is a metallic pair of quit- quit nots, constantly repeated mornings and evenings, and in the breeding season also during the night. It is quite unmistakably distinct from the call of the common grey quail.^[10][11]

Distribution

Grassland, cropped fields, and scrub in the Indus valley of central Bangladesh, India, Nepal and Pakistan, ranging across the Gangetic plains, and parts of peninsular continental India. Mostly seen in winter further south.

Behaviour

The rain quail feeds on seeds of grasses and other plants, insect larvae and small invertebrates. Breeding takes place between March and October, but chiefly after the start of the southwesterly monsoon season in June. The eggs are laid in a scrape in the ground, sometimes in the open under a Euphorbia or similar bush. There are usually six to eight eggs in the clutch. The incubation period is sixteen to eighteen days. The chicks are able to leave the nest soon after they have hatched and remain with their parents for about eight months.^[12]

Status

The rain quail has a very large range and the population is stable. It is a common species and the International Union for Conservation of Nature has rated their conservation status as "least concern".^[1]

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Rain_quail&oldid=1146403805"

La Nigrabrusta koturno (Coturnix coromandelica) estas specio de koturno (el la birda familio de Fazanedoj) troviĝanta en Suda Azio.

Distribuado

Herbejoj, terkultivejoj kaj arbustaroj en la valo de Induso de centra Barato, Pakistano, la ebenaĵoj de Gango, kaj partoj de duoninsula kontinenta Barato. Vidata ĉefe vintre pli sude.

Identigo

Ne havas striecon en duarangaj. Masklo havas nigran brustomakulon (kio nomigas la specion) kontraste kun blankeca ventro kaj distingan kapobildon blankanigran konsistan je malhela traokula strio kaj superokula kaj subokula helaj strioj, krom malhela subkrona strio; la gorĝareo estas blankeca kun nigrecaj markoj kaj suba bordo. La supraj partoj estas pli brunaj. La ino estas malfacile separebla el ino de Komuna koturno kaj de Japana koturno sed la punktoj de la brusto estas pli fajnaj.

La alvoko estas metaleca ĉrink-ĉrink, konstante ripetata matene kaj vespere, kaj dum la reprodukta sezono ankaŭ dum nokto. Ĝi estas tre nekofuzeble distinga el la alvoko de la Komuna griza koturno. ^[1][2]

Reproduktado

• Sezono: ĝenerale marto al oktobro, sed ĉefe post la komenco de la sudokcidenta musono en junio.
• Nesto: la ino ovodemetas en skrapaĵo grunda, foje en malfermo ĉe Euphorbia aŭ simila arbusto. Ovoj - 6 al 8, similaj al tiuj de la Griza koturno sed pli malgranda. Nur la ino kovas.

Cititaj referencoj

1. ↑ Rasmussen, P.C. and J. C. Anderton 2005. Birds of South Asia. The Ripley Guide. Smithsonian Institution and Lynx Edicions.
2. ↑ Ali, Salim; J. C. Daniel. (1983) The book of Indian Birds, Twelfth Centenary edition. Bombay Natural History Society/Oxford University Press.

Aliaj referencoj

• BirdLife International (2004). Coturnix coromandelica. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 06a Majo 2006. Malplej Zorgiga.

La codorniz coromandélica (Coturnix coromandelica),^[2]​^[3]​ es una especie de ave galliforme de la familia Phasianidae, nativa del sur de Asia. Se distribuye en las praderas, campos de cultivo y matorrales en el valle del Indo, el centro de Bangladés, India, Nepal y Pakistán.

Referencias

Coturnix coromandelica Coturnix generoko animalia da. Hegaztien barruko Phasianidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Coturnix
• Phasianidae

Coturnix coromandelica

La Caille nattée (Coturnix coromandelica) est une espèce d'oiseaux de la famille des Phasianidae.

Distribution

Les migrations de cette espèce dépendent essentiellement de la mousson. Elle niche en Inde et dans quelques autres régions du sud-est asiatique. Au moment de la mousson du sud-est, elle se replie vers le Pakistan, l’Assam, le Manipour et même le Myanmar. Elle a été signalée dans le nord et le centre de la Thaïlande, où elle serait assez répandue, au Cambodge, dans le sud de l’Annam, au Sri Lanka et au Bangladesh.

Habitat

La caille nattée habite les milieux ouverts jusqu’à 2 500 m dans l’Himalaya: prairies, cultures y compris les champs de riz de montagne ou de canne à sucre, chaumes, friches arbustives, plantations de thé et même jardins. Elle fréquenterait plus les endroits couverts en saison sèche, surtout près des points d’eau (Hennache & Ottaviani 2011).

Mœurs

Les mœurs de la caille nattée sont similaires à celles de la caille commune mais elle se nourrirait plus de graines de graminées que cette dernière. En dehors de la saison de reproduction ces cailles se déplacent par petits groupes, probablement des couples avec leurs derniers jeunes (Hennache & Ottaviani 2011).

Voix

Le cri bisyllabique du mâle est caractéristique, whit-whit. Il est répété toutes les 0,5 à 1 seconde en série de trois à cinq.

Nidification

La caille nattée est monogame. La femelle creuse une dépression dans le sol, parfois sous un buisson, qu’elle garnit de brindilles et d’herbes. Il n’y a qu’une ponte par année, de mars à octobre. Elle comprend généralement de quatre à six œufs, mais parfois beaucoup plus, jusqu’à 18 œufs ; il est alors probable que plusieurs femelles pondent dans le même nid. La poule couve seule mais le mâle participe à l’élevage des jeunes qui restent avec les parents jusqu’à l’âge de huit mois environ (Hennache & Ottaviani 2011).

Statut, conservation

La caille nattée n’est pas considérée comme menacée. Elle est commune en Inde mais d’abondance assez variable ailleurs. Sa très grande mobilité et sa discrétion ne favorisent pas son observation et seule une bonne connaissance de son chant permet de la repérer. C’est d’ailleurs pourquoi sa découverte en Thaïlande a été si tardive (Round 1990).

Annexes

Références taxinomiques

• (en) Référence Congrès ornithologique international :
• (en) Référence Zoonomen Nomenclature Resource (Alan P. Peterson) : Coturnix coromandelica dans Galliformes
• (en) Référence Tree of Life Web Project : Coturnix coromandelica
• (en) Référence Catalogue of Life : Coturnix coromandelica (Gmelin, 1789) (consulté le 20 décembre 2020)
• (fr+en) Référence Avibase : Coturnix coromandelica (+ répartition)
• (fr+en) Référence ITIS : Coturnix coromandelica (Gmelin, 1789)

Kišna prepelica (lat. Coturnix coromandelica) je vrsta prepelice koja živi u južnoj Aziji.

Staništa su joj travnjaci, obrađena polja i grmovita područja nadmorske visine 2000-2500 metara. Živi u dolini Inda središnje Indije, Pakistana, Indo-gangeske ravnice i dijelova poluotoka kontinentalne Indije. Uglavnom se može vidjeti zimi dalje na jugu.

Izgled

Prosječno je duga 15-16 centimetara. Mužjaci imaju raspon krila 93-96 milimetara, a ženke 90-97 milimetara. Mužjakov rep je dug 29-32 milimetra, dok je ženkin dug 28-31 milimetara. Mužjaci imaju crne tragove na grlu, a prsa su im smećkasto-žuta s crnim prugama.

Razmnožavanje

Sezona parenja traje od ožujka do listopada, ali najčešće nakon prestanka jugozapadnih monsuna u lipnju. Gnijezda se nalaze u usjevima ili tankim travama u udubinama u tlu, ili su pak skrivena negdje u grmlju (uglavnom mlječika i slično grmlje) ili travi.

U gnijezdu se obično nalazi četiri ili šest jaja. Nekad više od jedne ženke postavlja jaja u isto gnijezdo. Dimenzije jaja su 27.4 mmx20.8 mm, a težina im je 6.5 grama. Inkubacija traje 17-19 dana. Nakon što se izlegnu pilići, mužjak ponekad zna postati agresivan. Pilići ostaju s roditeljima osam mjeseci nakon što se izlegnu.

Izvori

• animaldiversity
• Rasmussen, P.C. and J. C. Anderton 2005. Birds of South Asia. The Ripley Guide. Smithsonian Institution and Lynx Edicions.
• Ali, Salim; J C Daniel (1983). The book of Indian Birds, Twelfth Centenary edition. Bombay Natural History Society/Oxford University Press.
• iucnredlist.org

Wikivrste imaju podatke o: Coturnix coromandelica

La quaglia delle piogge o quaglia petto nero (Coturnix coromandelica (J. F. Gmelin, 1789)) è un uccello galliforme della famiglia dei Fasianidi^[2].

Descrizione

Dimensioni

Misura 16-18 cm di lunghezza per 64-85 g di peso^[3].

Aspetto

Durante il periodo nuziale il becco è nerastro. Negli altri momenti dell'anno è bruno fuligginoso con la base più chiara. L'iride è marrone. Le zampe variano dal color carne al grigio rosato, ma sono più rosa durante la riproduzione. I sessi sono dimorfici. Nel maschio adulto le piume della fronte e del vertice sono nerastre con dei punti camoscio chiaro. Il vertice è perfettamente diviso in due da una lunga e sottile striscia camoscio. È delimitato su entrambi i lati da un lungo sopracciglio biancastro che scende su ciascun lato del collo. Una larga banda brunastra parte dalla regione lorale, corre al disotto dell'occhio e giunge fino al livello della spalla. Una sottile striscia bianca attraversa le guance, arriva fino al centro della gola e si ripiega per risalire fino alle copritrici auricolari. La parte bassa della regione auricolare, i lati della gola e il collo sono bianchi; sono separati dal petto da una sottile linea nera che corre loro sotto. I lati del collo e il petto sono cannella rosato. I fianchi sono cannella con strisce nerastre molto nitide e strie bianche meno evidenti. Il centro del petto e la parte alta del ventre sono neri, mentre i fianchi sono punteggiati da lunghe strisce nerastre discontinue. La quantità di nero sulle parti inferiori è molto variabile: gli uccelli che ne sono meno contrassegnati sono appena macchiati al centro del petto. La parte bassa del ventre è biancastra. Le parti superiori sono bruno-cannella scuro, con intense macchie nerastre, barre camoscio e strie camoscio bordate di nero. Le ali sono di un marrone opaco, ma ricoperte di sottili strie e di deboli barre camoscio. Le primarie e le secondarie sono di colore brunastro uniforme. La coda marrone è debolmente barrata di camoscio.

La femmina adulta non ha la gola nera e i motivi della faccia sono meno complessi che nel maschio. La faccia e le parti inferiori sono di un color terra più chiaro. Essa somiglia molto alla femmina della quaglia comune e della quaglia del Giappone, ma il suo petto è spesso grigio con macchie irregolari nere striate di bianco.

I giovani assomigliano alle loro madri, ma hanno i lati della testa e i fianchi colorati in maniera più uniforme, vale a dire senza macchie e striature^[3].

Voce

Il richiamo di riconoscimento del maschio è molto caratteristico. È una frase composta da doppie note musicali e molto acute, ripetute da 3 a 6 volte: whit-whit, whit-whit, whit-whit, whit-whit. Quando è costretto a fuggire a causa di un pericolo, la quaglia delle piogge produce un fischio stridulo molto simile a quello della quaglia comune^[3].

Biologia

La quaglia delle piogge possiede abitudini che ricordano molto quelle della quaglia comune. Tuttavia, sembra che si nutra quasi esclusivamente di semi e di miglio, il che ne fa una specie meno generalista della sua parente prossima. Come la quaglia del Giappone e la quaglia comune, questa specie è soggetta a numerosi spostamenti^[3].

Alimentazione

Le quaglie delle piogge sono quasi esclusivamente vegetariane. Si nutrono di semi di piante sia selvatiche che coltivate. Diversamente da altre specie di quaglie del genere Coturnix, catturano un minor numero di piccoli invertebrati^[3].

Riproduzione

Le quaglie delle piogge sono considerate uccelli monogami. Nidificano in una piccola depressione creata grattando sul terreno e riempita con erbe secche. Il nido viene costruito dalla femmina tra l'erba alta o in un campo coltivato, possibilmente in una zona coperta da boscaglia. La covata comprende da 4 a 6 uova, ma possono essere deposte fino a 18 uova. In questo caso, si tratta senza dubbio delle covate di più femmine che sono state deposte nella stessa struttura. Le uova sono biancastre o camoscio chiaro, con chiazze o macchie bruno-cioccolato più o meno numerose. Esse sono molto simili a quelle della quaglia comune, ma hanno dimensioni leggermente inferiori. La femmina cova da sola per 18 o 19 giorni. Di solito depone una sola covata all'anno. La stagione della nidificazione dura da marzo ad ottobre (a volte fino a dicembre). La sua durata dipende in larga misura dall'intensità e dalla qualità delle precipitazioni. A quanto pare, il maschio partecipa all'alimentazione e all'educazione dei pulcini^[3].

Distribuzione e habitat

Le quaglie delle piogge frequentano le praterie aperte e i campi coltivati, nonché le risaie asciutte e le distese di stoppie, soprattutto quando ad esse si alternano le boscaglie della giungla. Si trovano inoltre nelle piantagioni di tè nei giardini urbani. Questi uccelli vivono fino a 2500 metri di altitudine nelle stazioni di montagna. Nidificano fino ad altezze prossime ai 1800 metri.

Le quaglie delle piogge sono originarie del subcontinente indiano e di alcune parti del Sud-est asiatico. In India sono particolarmente diffuse nelle regioni meridionali e orientali. Tuttavia, all'avvento delle precipitazioni monsoniche, cercano di dirigersi verso terre più aride e raggiungono regolarmente le pianure e le colline del Pakistan orientale e, nel nord-est, l'Assam, il Manipur e la Birmania. Questi uccelli sono presenti, seppur in numero limitato, nel nord e nel centro della Thailandia, in Cambogia e in Vietnam. Durante il periodo invernale visitano lo Sri Lanka e si aggirano lungo il confine con il Nepal e il Bangladesh. Pur occupando un vasto territorio, la specie è considerata monotipica, cioè non è divisa in sottospecie^[3].

Conservazione

La quaglia delle piogge è localmente comune nelle regioni centro-orientali dell'India. Altrove il numero di esemplari è scarso o imprevedibile. La recente scoperta della sua presenza in Vietnam e il fatto che in Thailandia si sia dimostrata più comune di quanto in passato si riteneva aprono nuove prospettive e dimostrano che la valutazione della popolazione è abbastanza ampiamente sottostimata. Secondo BirdLife la popolazione globale non è mai stata quantificata, ma nonostante questo viene classificata come «specie a rischio minimo» (Least Concern)^[1].

Note

Vogels

De regenkwartel (Coturnix coromandelica) is een vogel uit de familie fazantachtigen (Phasianidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1789 door Gmelin.

Kenmerken

De vogel heeft een lengte van ongeveer 15 cm. Deze soort toont veel overeenkomsten met onze inlandse kwartel (Coturnix coturnix), slechts de zwarte tinten zijn hier veel intenser. In het midden van de borst bevindt zich bij de haan een zwarte vlek. Op de keel bevinden zich zwarte strepen. De zijkanten van de kop zijn diepzwart met witte zomen. Het dier heeft bruine ogen, een grijszwarte snavel en roserode poten. De hen mist de zwarte borstvlek en de zwarte strepen op de keel.

Voorkomen

De soort komt voor van Pakistan tot Sri Lanka en Myanmar.^[2]

Beschermingsstatus

Op de Rode Lijst van de IUCN heeft de soort de status veilig.

Bronnen, noten en/of referenties

• Het ABC voor de vogelliefhebber, (1977) Hollandia B.V. Baarn, ISBN 9060459814.

Regnvaktel^[2] (Coturnix coromandelica) är en fågel i familjen fasanfåglar inom ordningen hönsfåglar.^[3] Fågeln förekommer från Pakistan till Burma och västra Thailand.^[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.^[1]

Referenser

1. ^ [a b] Birdlife International 2012 Coturnix coromandelica Från: IUCN 2014. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2014.3 www.iucnredlist.org. Läst 2015-04-04.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2016) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2016-02-10
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2016) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2016 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-08-11

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör regnvaktel.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Coturnix coromandelica.
  Artförteckning

Chim cút Ấn Độ (tên khoa học: Coturnix coromandelica) là một loài chim trong họ Phasianidae.^[2]

Hình ảnh

• 
• 
• 
• 

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Chim cút Ấn Độ tại Wikispecies

Царство: Животные

Подцарство: Эуметазои

Без ранга: Двусторонне-симметричные

Без ранга: Вторичноротые

Тип: Хордовые

Подтип: Позвоночные

Инфратип: Челюстноротые

Надкласс: Четвероногие

Класс: Птицы

Подкласс: Настоящие птицы

Инфракласс: Новонёбные

Отряд: Курообразные

Семейство: Фазановые

Подсемейство: Куропатковые

Род: Перепела

Вид: Черногрудый перепел

Вызывающие наименьшие опасения
IUCN 3.1 Least Concern: 22678958

• 1 Распространение
• 2 Описание
• 3 Поведение
• 4 Примечания
• 5 Ссылки