Falco rupicolus Daudin 1800

Falco rupicolus (lat. Falco rupicolus) - qızılquş cinsinə aid heyvan növü.

Mənbə

Falco rupicolus és el nom científic d'un ocell de la família dels falcònids (Falconidae), tradicionalment considerat una subespècie del Xoriguer comú, que habita l'Àfrica Meridional, des del nord-oest d'Angola, sud de la República Democràtica del Congo i sud de Tanzània, cap al sud fins a Sud-àfrica.

Referències

The rock kestrel (Falco rupicolus) is a bird of prey species belonging to the kestrel group of the falcon family Falconidae. It was previously considered a subspecies of the common kestrel (Falco tinnunculus).^[1][2]

This species occurs in Africa, from northwestern Angola and southern Democratic Republic of Congo to southern Tanzania, and south to South Africa.^[3]

Description

A slender, medium-sized kestrel, between 30 and 33 centimeters tall.^[3][4] Adult male kestrels weigh between 183g and 254g, while females weigh between 190g and 280g.^[3]

Distribution and habitat

The species occurs from Angola, south through the Democratic Republic of Congo as well as Tanzania, further south to South Africa, and in most of the places between.^[3] Noticeable places of scarcity include north and north east Namibia, Botswana, south Mozambique and tropical Lowveld, while in Zimbabwe it is restricted to high-lying central and eastern regions.^[3] The kestrel is usually associated with arid areas,^[2] but may also be found in open and/or semi-arid areas.^[3]

Behavior

Diet, feeding and call

Rock kestrels feed on a wide variety of organisms.^[5] They eat primarily invertebrates, but have been known to consume rodents, reptiles and birds.^[3][5]

Two primary forms of hunting are employed: hover hunting and perch hunting.^[6] Hover hunting describes the method whereby the kestrel remains stationary in the air with minimal wing flapping by utilizing updrafts.^[7] Hover hunting generally happens at medium to high windspeeds.^[7] It is usually small prey (such as insects) which are caught via this method, and are subsequently eaten during flight.^[7] Perch hunting is when the kestrel utilizes either natural (for instance cliffs and trees) or artificial (for instance electricity pylons and telephone poles) perches to scan the surrounding area for prey.^[7] Rock kestrels have been observed following baboons through grasslands and catching the insect species flushed out.^[6] There are also reports of rock kestrels robbing nests for young birds and eating termites on the floor.^[7]

Their call is a harsh chay-chay-chay, especially when scaring off intruders, unlike the common kestrel's kee-kee-kee.

Breeding

Rock kestrels usually nest in either old stick nests or on cliffs, where they may make a depression in the sand.^[3][8] They have also been observed utilizing buildings, but this appears to be unusual.^[8] Clutch sizes vary between 1 and 6 eggs.^[3] The female incubates the eggs full-time while the male sources food.^[7][8] After 26 to 32 days the chicks hatch.^[3][7][8] Chicks will remain in the nest for a further 31 to 39 days post hatching.^[3][8] Thereafter they leave the nest, but often remain in the vicinity for several weeks.^[8] Breeding density varies across habitats however a study in Namibia noted values of between 19.1 and 28.9 pairs per 100 square kilometers.^[8]

Status and conservation

The rock kestrel is common in many protected areas, and as a result is not threatened.^[3]

References

El cernícalo africano (Falco rupicolus)^[1]​ es una especie de ave falconiforme de la familia Falconidae encontrada en el sur de África. Es considerada una subespecie del cernícalo vulgar (Falco tinnunculus) por algunas autoridades,^[2]​ sin embargo, en base a estudios de ADN realizados en 2002 y apoyado por marcadas diferencias en el plumaje,^[3]​ varios autores la consideran una especie separada.^[4]​^[5]​

Distribución

Se distribuye en el sur de África, desde el norte de Angola, el sur de la República Democrática del Congo y el sur de Tanzania, hasta el sur de Sudáfrica. Generalmente se asocia con áreas áridas, pero también se puede encontrar en áreas abiertas y semiáridas.^[6]​

Referencias

Falco rupicolus Falco generoko animalia da. Hegaztien barruko Falconidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

Kanpo estekak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Falco
• Falconidae

Falco rupicolus est une espèce d'oiseaux de la famille des Falconidae.

Répartition

Cette espèce vit depuis l'Angola, la RDC et la Tanzanie jusqu'en Afrique du Sud.

Annexes

Références taxinomiques

• (en) Référence Congrès ornithologique international : (consulté le 20 mai 2015)
• (en) Référence Zoonomen Nomenclature Resource (Alan P. Peterson) : Falco rupicolus dans Falconiformes
• (en) Référence Tree of Life Web Project : Falco rupicolus
• (fr+en) Référence Avibase : Falco rupicolus (+ répartition)
• (en) Référence Catalogue of Life : Falco rupicolus Daudin, 1800 (consulté le 12 février 2022)

Il gheppio roccia (Falco rupicolus) è un rapace appartenenti alla specie del gheppio e alla famiglia dei Falconidae. In precedenza era considerata una sottospecie del gheppio comune (Falco tinnunculus).^[1][2]

Questa specie si trova in Africa, dall'Angola nordoccidentale e nella Repubblica Democratica del Congo meridionale, al sud della Tanzania e dal sud al Sudafrica.^[3]

Note

De rotsvalk (Falco rupicolus) is een roofvogel uit de familie der valken (Falconidae).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort komt voor in zuidelijk Afrika.

Externe link

• Avibase

Pustułka skalna (Falco tinnunculus rupicolus) – podgatunek pustułki zwyczajnej, średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae). Takson o niepewnej pozycji taksonomicznej, przez niektórych systematyków wyodrębniany do rangi gatunku^[2][3].

Występowanie

Zamieszkuje tropikalną strefę klimatyczną Afryki w takich krajach jak:

• północna Angola – tu jest to pospolity gatunek osiadły zasiedlający wzgórza, doliny, ostańce i skarpy, ale rzadki w Cadibrze (Dean 2000),
• Zambia – prawdopodobnie osiadły na krańcach wschodnich i zachodnich. Choć są doniesienia o całorocznej obecności, ale obserwacje najczęściej pochodzą z miesięcy maj – październik. Może przylatywać tu z dalekiego południa (Dowsett et al. 2008). Nie są znane regularne lęgowiska, ale wiadomo o gniazdowaniu w Mongu (Benson 1959) i prawdopodobnie w Mafingas. WYstępuje od 950 do 2 000 m n.p.m. w Mafingas (Dowsett i Stjernstedt (1973). Rzadziej zalatuje na wysokość 2 100 m n.p.m. na płaskowyż Nyika (okolice Manyenjere) (Dowsett et al. op cit.). Łapano osobniki w zachodniej Zambii w trakcie pory suchej (Benson iIrwin 1967).
• Malawi – jest osiadłym ptakiem gniazdującym i regularnie widuje się go na pogórzu Dedza-Chongoni, Pasma Kirk, Pogórza Shire i Gór Mulanje. Koczuje jednak na płaskowyżu Nyika i prawdopodobnie zalatuje dalej na tamtejsze wzgórza w okresie pozalęgowym. Występuje od 500 do 2600 m n.p.m. (Nyika i Mounta Mulanje) (Dowsett-Lamaire and Dowsett 2006).
• Mozambik – Rzadko odwiedza ten kraj, ale możliwe że występuje w górach Chimanimani w czasie gniazdowania na granicy z Zimbabwe (Parker 2005). Donoszono o osobnikach widzianych w górnym biegu rzeki Buzi i Parku Narodowym Gorongosa (Clancey 1996).
• Botswana – tam ptak jest nieliczny, ale lokalnie bywa powszechnym gatunkiem osiadłym (Penry 1994). Bardzo powszechny w Orapa i Twee Rivieren, oraz pagórkowatych regionach, w tym Tsodilo, Aha, i na zboczach wschodniego i południowego Nossob oraz w zachodniej części Doliny Molopo (Penry op cit.). Ptak nieliczny w delcie Okavango (Hancock et al. 2007).
• Zimbabwe – pospolity na całym wschodnim pogórzu, gniazduje do wysokości 2100 m n.p.m. na Inyanga Downs. Rozprzestrzeniony na centralnym płaskowyżu, ale jego liczebność w środkowej dolinie Zambezi jest niepewna, tak więc może być tam w znacznej mierze nieobecny (Irwin 1981). Zasięg ograniczony do wysoko leżących regionów w centrum i na wschodzie (van Zyl 1997).
• Afryka Południowa – występuje na całym byłym Transwalu, gdzie populację liczy się na ponad 1 000 par lęgowych. Bardziej popularny na zboczach i wysoko położonych trawiastych równinach na wschodzie. W regionach niżej leżących i w zachodniej części niecki Limpopo to ptak rzadki lub nieobecny. Na populacje składają się osobniki osiadłe i migrujące (Tarboton i Allan 1984).
• południowy Zair i od południowej Tanzanii do południowej Afryki Południowej.

Systematyka

Do niedawna pustułka skalna była podgatunkiem pustułki zwyczajnej F. tinnunculus

DO niedawna gatunek był uznawany za podgatunek pustułki F. tinnunculus. Jednakże analizy sekwencji DNA genu cytuchromu b dokonane przez Groombridge'a (2002) wykazały genetyczną odległość między pustułką skalną i innymi podgatunkami pustułki F. tinnunculus. Ten dystans można porównać do różnic międzygatunkowych, są większe od innych podgatunków pustułki F. tinnunculus niż w porównaniu z pustułką australijską F. cenchroides. Te odmienności ujawniają się w różnym upierzeniu i zachowaniu jakie istnieją między pustułką F. tinnunculus a pustułką skalną. W oparciu o te dowody wydzieloną ją jako nowy gatunek pustułki.

Migracje

Gniazdowanie odbywa się głównie w południowo-zachodniej części areału. Prawdopodobnie gatunek wykazuje ruchy wędrówkowe na północ i północny wschód w okresie pozalęgowym. Możliwe, że ma to związek z sezonowymi opadami deszczu, który sprawiają, że łatwiej jest o zdobycz (van Zyl et al. (1994). Lokalne przemieszczenia mogą wystąpić w Botswanie, choć niektórzy ornitolodzy uznają go tam za ptaka osiadłego (Penry 1994). Migracje zaobserwowano u populacji z Zimbabwe, z ptakami wędrującymi zimą lub po okresie suszy (Irwin 1981).

Zachowanie

Zamieszkuje wiele rodzajów biotopów od suchych po wilgotne. Najczęściej zasiedla górzyste, pagórkowate i skaliste obszary (van Zyl 1997, Dowsett et al. 2008), w przeciwieństwie do afrykańskich podgatunków pustułki F. tinnunculus. Na zaludnionych terenach Botswany poluje z zasiadki ze słupów energetycznych i przewodów. Wykorzystuje również wysokie budynki, hałdy pokopalniane (miejsca te wykorzystuje też na gniazdowiska). W locie ślizgowym wykorzystuje wznoszące prądy powietrza(Penry op cit.).

W Botswanie występuje w górzystych i pagórkowatych terenach, gdzie gniazduje na klifach, skalistych zboczach leżących nad otaczającymi obszarami leśnymi i sawanną (Penry 1994). Na południowym zachodzie spotyka się go na suchych półpustyniach i zboczach zachodniego Molopo i nad doliną rzeki Nossob River. Widuje się go na lesistej sawannie.

W Zimbabwe zasiedla otwarte przestrzenie lub lesiste sawanny, ale w trakcie okresu lęgowego jego areał jest w znacznej mierze ograniczony do wzgórz zapewniających odpowiednie skały na założenie gniazda (Irwin 1981). Wydaje się, że jego rozmieszczenie nie zależy od wysokości nad poziomem morza. Gniazduje też na pagórkach zbudowanych z piaskowca na niskoleżących południowo-zachodnich równianach (Irwin op cit.).

Pożywienie

Żywi się głównie owadami, ale karmi się również innymi zwierzętami – małymi ptakami, gryzoniami i gadami, w tym wężami. Poluje poprzez zawisanie w powietrzu wypatrywanie zdobyczy lub z zasiadki siedząc na pniaku,słupie telefonicznym lub przewodzie. W trakcie łowów wykonuje lot spadochronowy, a potem nurkowy by schwycić ofiarę z ziemi.

W Zimbabwe żywi się głównie małymi ssakami (Irwin 1981), a w Afryce Południowej David Swanepoel (Brown 2007) zaobserwował schwytanie nietoperza lecącego w stadzie w okolicach Cederberg.

Okres lęgowy

Gniazda są ulokowane w szczelinach klifów skalnych, a rzadziej na budynkach i w opuszczonych kopalniach. Na podstawie obserwacji w Zambii samica składa od sierpnia do października zwykle 3 jaja. Wysiadywanie trwa 30 dni, a okres wychowywania młodych w gnieździe około 34 dni (Tarboton 1990).

Ochrona

Populacja pustułki skalnej znajduje się na stabilnym poziomie.

Przypisy

Bibliografia

1. Brown, L.H., E.K. Urban, and K. Newman. 1982. The birds of Africa. Vol. 1. Academic Press, London.
2. Cade, T.J. 1982. Falcons of the world. Cornell University Press, Ithaca, NY.
3. Groombridge, J.J., C.G. Jones, M.K. Bayes, A.J. van Zyl, J. Carillo, R. Nichols, and M.W. Bruford. 2002. A molecular phylogeny of African kestrels with reference to divergence across the Indian Ocean. Molecular Phylogenettics and Evolution 25:267-277.
4. Jenkins, A.R. 2005. Rock Kestrel Falco rupicolus. Pp. 546-547 in P.A.R. Hockey, W.J.R. Dean, and P.G. Ryan (eds.), Roberts birds of southern Africa, VIIth ed. The Trustees of the John Voelcker Bird Book Fund, Cape Town, South Africa.
5. Mendelsohn, J.M. 1990. Observations on the breeding of Rock Kestrels in Windhoek, Namibia. Gabar 8:24-28.
6. Orta, J. 1994. Common Kestrel. Pp. 259-260 in del Hoyo, J., A. Elliott, and J. Sargatal (eds). Handbook of birds of the world. Vol. 2. New World vultures to guineafowl. Lynx Edicions, Barcelona, Spain.
7. Steyn, P. 1982. Birds of prey of southern Africa: their identification and life histories. David Phillip, Cape Town, South Africa.
8. van Zyl, A.J. 1993. Foraging of the South African Rock Kestrel (Falco tinnunculus rupicolus). Pp. 151-162 in M.K. Nicholls and R. Clarke (eds.), Biology and conservation of small falcons: Proceedings of the 1991 Hawk and Owl Trust Conference. Hawk and Owl Trust, London.
9. van Zyl, A.J. 1997. Breeding biology of the Common Kestrel in southern Africa (32°S) compared to studies in Europe (53°N). Ostrich 70:127-132.
10. van Zyl, A.J. 1997. Rock Kestrel. Pp. 264-265 in J.A. Harrison et al. (eds.), The atlas of South African birds. Volume 1: Non-passerines. BirdLife South Africa and Avian Demography Unit, Johannesburg, South Africa.

Linki zewnętrzne

1. Pustułka skalna – charakterystyka (ang.)

Klippfalk^[1] (Falco rupicolus) är en fågel i familjen falkar inom ordningen falkfåglar.^[2] Den förekommer från norra Angola till södra Demokratiska republiken Kongo, södra Tanzania och Sydafrika. Fågeln behandlades tidigare som en underart till tornfalk (F. tinnunculus) och vissa gör det fortfarande.^[3] Det gör bland annat internationella naturvårdsunionen IUCN, varför den inte placeras i någon hotkategori.

Noter

1. ^ Sveriges ornitologiska förening (2014) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2015-01-01
2. ^ Gill, F & D Donsker (Eds). 2015. IOC World Bird List (v 5.1). doi : 10.14344/IOC.ML.5.1.
3. ^ Dickinson, E.C., J.V. Remsen Jr. & L. Christidis (Eds). 2013-2014. The Howard & Moore Complete Checklist of the Birds of the World. 4th. Edition, Vol. 1, 2, Aves Press, Eastbourne, U.K.

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör klippfalk.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Falco rupicolus.
  Artförteckning

Bir kaya kerkenezi

Kaya kerkenezi (Falco rupicolus) gündüz yırtıcı kuşları (Falconiformes) takımına ait, doğangiller (Falconadie) familyasından bir doğan türüdür. Angola'nın kuzeybatısı ve Demokratik Kongo Cumhuriyeti'nin güneyinden Tanzanya'nın güneyine kadar olan bölgede ve daha güneyde Güney Afrika Cumhuriyeti'nde yaşar. Bu yırtıcı kuş hakkında çok az şey bilinmesinin sebebi çok az görülmesidir. Kaya kerkenezi benekli kargalara karşı oldukça saldırgan davranır, çünkü kargaların bölgesinde bulunmaktan rahatsızlık duymaktadır.