الأسماء في صفحات التنقل
Multimedia w Wikimedia Commons 
Hasło w Wikisłowniku Toko płowy[9] (Lophoceros pallidirostris) – gatunek ptaka z rodziny dzioborożców (Bucerotidae). Ptak ten występuje w Afryce, według IUCN nie jest zagrożony wyginięciem.
Toko płowy występuje w Afryce zamieszkując w zależności od podgatunku[10][11]:
Gatunek po raz pierwszy opisali w 1870 roku niemieccy ornitolodzy Gustav Hartlaub i Otto Finsch, nadając mu nazwę Buceros pallidirostris[7]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu wskazali Caconda, w prowincji Benguella w Angoli[7]. Podgatunek neumanni po raz pierwszy opisał w 1894 roku niemiecki ornitolog Anton Reichenow bazując na okazie typowym odłowionym w Mgera w Tanganice (obecnie Tanzania)[4].
L. pallidirostris jest gatunkiem siostrzanym dla L. nasatus[12]. W Zambii, na zachód od Luangwa dochodzi czasami do krzyżowania się obydwu podgatunków[13]. Rozpoznano dwa podgatunki[11].
Nazwa rodzajowa: gr. λοφος lophos – czub, grzebień; rodzaj Buceros Linnaeus, 1758[14]. Epitet gatunkowy: łac. pallidus – blady, bezbarwny, od pallere – być bladym; -rostris -dzioby, od rostrum – dziób[15]. Epitet neumanni jest eponimem honorującym prof. Oscara Neumanna (1867–1946), niemieckiego ornitologa, podróżnika i kolekcjonera ze Afryki Wschodniej w latach 1892–1899, współpracownika Muzeum Historii Naturalnej w Tring w latach 1908–1931[16].
Długość ciała 43–51 cm[10][17]; masa ciała samców 248–325 g, samic 170–217 g[10][18]. Mały dzioborożec o jasnoszarym i brązowym upierzeniu górnych części ciała, z białym paskiem znad i za okiem i białą końcówką ogona, spód ciała biały. U samca podgatunku nominatywnego dziób jest bladożółtawy z szarawym końcem i dość niskim kaskiem. U samicy dziób jest mniejszy, oko zaś jest bardziej brązowe; kask na dziobie również jest mniejszy[10]. U młodych ptaków dziób jest mały i nie posiada kasku[17]. Podgatunek neumanni jest mniejszy niż nominatywny, o bledszej głowie, na dziobie występują szare plamy, końcówka zaś jest czerwona[10].
Toko płowy jest najprawdopodobniej gatunkiem osiadłym, ale podczas pory suchej, gdy drzewa zrzucają liście, mogą odbywać lokalne wędrówki[10]. Podgatunek neumanni zalatuje do południowej Kenii[8][19]. Zamieszkuje rozległe obszary wysokiego, gęstego liściastego miombo (Brachystegia)[17]. Tam, gdzie zakres występowania toko płowego pokrywa się z zakresem toko nosatego (L. nasatus), występuje w gęstszym, mniej otwartym lesie[10]. Wokalizuje szeregiem gwiżdżących, nosowych i wysoko-tonowych dźwięków, zazwyczaj w przyspieszających frazach i kończących się kilkoma nisko-tonowymi gwizdami „pi-pi-pi-pi-pieu-pieu”[10]. Skład pokarmu toko płowego jest słabo poznany; prawdopodobnie jest gatunkiem głównie owadożernym, ale obserwowano go jedzącego nasiona i żywicę z uszkodzonych strąków[10]. Pożywienie zdobywa głównie wśród liści; czasami schodzi na ziemię w poszukiwaniu pokarmu, głównie w porze suchej[10].
Okres lęgowy słabo poznany; lęgi rozpoczynają się z początkiem sezonu deszczowego, od sierpnia do listopada, nawet wtedy, gdy drzewa nie są pokryte jeszcze wieloma liśćmi[10]. Gniazdo znajduje się w naturalnej wnęce na drzewie, wejście zapieczętowane jest do wąskiej szczeliny[10]. W zniesieniu 4–5 jaj; jaja inkubuje tylko samica, w tym czasie karmiona jest w gnieździe przez samca[10].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concern – najmniejszej troski)[8]. Globalna wielkość populacji nie jest znana, ale gatunek ten uważa się za szeroko rozpowszechniony i powszechnie występujący w odpowiednim środowisku[8]. Zagrożeniem dla toko płowego jest ciągłe niszczenia jego siedlisk i konkurencja ze strony toko nosatego[8].
Toko płowy (Lophoceros pallidirostris) – gatunek ptaka z rodziny dzioborożców (Bucerotidae). Ptak ten występuje w Afryce, według IUCN nie jest zagrożony wyginięciem.
