الأسماء في صفحات التنقل
The majestic African grass owl (Tyto capensis) is a medium sized bird that measures 38-42 cm from tail to tip.These owls feature a heart shaped facial disc.The disc is generally white in color and outlined in yellow with dark colored spots.The African grass owl has dark brown or black eyes and a pale pink or white beak.The upper parts of their bodies are dark brown in color, while the underparts are white (Redman et al., 2009). The primary diet of the African grass owl consists of small rodents.The secretive tendencies of these owls and nocturnal activity make it very hard to observe them in their natural habitat.African grass owls are primarily found in wetland and grassland habitats in Cameroon, Congo, Kenya, and other parts of southern Africa (IUCN, 2013).They generally nest on the ground in drainage ditches where the grass has grown tall.Recent increases in industrialization and urban development in these habitats are threatening extinction (Reigert et al., 2007).
Die Grasuil (Tyto capensis) word in Suid-Afrika as kwesbaar beskou, met net tussen 1000 en 5000 oorblywende voëls in die land.[1] Die spesie is in die suid-westelike dele van Suid-Afrika en in Lesotho uitgewis en die gesamentlike druk vanaf ontwikkeling; wanbestuur van vuur; landbou; oorbeweiding; bosbou en padsterftes lewer ernstige kommer oor die spesie se voortbestaan.[2] Die IUCN se Red List of Threatened Species se 2004-bepaling beskou die voël egter as nie-bedreigd ("least concern").[3]
Grasuile verskil uiterlik van die nonnetjie-uil in dat hulle groter is, met sterker kontras tussen die bo- en onderlyf. Die bolyf is donker bruin en die onderdele is witterig. Die gesig is ook ronder as dié van die nonnetjie-uil.
Die spesie benodig digte plantegroei soos die lang gras wat op die hoëveld voorkom, gewoonlike naby vleie. Hier sal die uil op die grond skuil en nesmaak, en vorm tonnels in die gras. Dit sal huiwerig opvlieg as dit versteur word, en sak dan gou weer terug in die gras in. Grasuile is meestal naglewend, en kom kort ná sonsondergang uit.
Hul dieet bestaan hoofsaaklik uit knaagdiere, veral die vleirot, maar ook voëls, reptiele, paddas en insekte.[4]
Die Grasuil (Tyto capensis) word in Suid-Afrika as kwesbaar beskou, met net tussen 1000 en 5000 oorblywende voëls in die land. Die spesie is in die suid-westelike dele van Suid-Afrika en in Lesotho uitgewis en die gesamentlike druk vanaf ontwikkeling; wanbestuur van vuur; landbou; oorbeweiding; bosbou en padsterftes lewer ernstige kommer oor die spesie se voortbestaan. Die IUCN se Red List of Threatened Species se 2004-bepaling beskou die voël egter as nie-bedreigd ("least concern").
Grasuile verskil uiterlik van die nonnetjie-uil in dat hulle groter is, met sterker kontras tussen die bo- en onderlyf. Die bolyf is donker bruin en die onderdele is witterig. Die gesig is ook ronder as dié van die nonnetjie-uil.
Die spesie benodig digte plantegroei soos die lang gras wat op die hoëveld voorkom, gewoonlike naby vleie. Hier sal die uil op die grond skuil en nesmaak, en vorm tonnels in die gras. Dit sal huiwerig opvlieg as dit versteur word, en sak dan gou weer terug in die gras in. Grasuile is meestal naglewend, en kom kort ná sonsondergang uit.
Hul dieet bestaan hoofsaaklik uit knaagdiere, veral die vleirot, maar ook voëls, reptiele, paddas en insekte.
Tyto capensis[2][3] ye una especie d'ave strigiforme na familia Tytonidae nativa del sur d'África.
Distribúise n'Angola, Burundi, Camerún, El Congu, República Democrática d'El Congu, Etiopía, Kenia, Lesothu, Malaui, Mozambique, Ruanda, Sudáfrica, Suazilandia, Tanzania, Uganda, Zambia y Zimbabue.
Difier n'apariencia cola curuxa común, al ser más grande, con fuerte contraste ente la parte cimera ya inferior. Les partes cimeres son de color marrón escuru y les partes inferiores ablancazaes. La cara ye tamién más redonda qu'el de la curuxa común.
Considérase «vulnerable» en Sudáfrica, con unes 1000 y 5000 aves nel país (Barnes (ed.), 2000). La especie foi extirpada nel suroeste de Sudáfrica y Lesotho, y la presión combinada al desenvolvimientu, la mala xestión de les quemes, la roza del terrén pa l'agricultura, el sobrepastoreo y la deforestación son de gran esmolición pa la especie (Ansara, 2004).
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Tyto capensis ye una especie d'ave strigiforme na familia Tytonidae nativa del sur d'África.
L'òliba camallarga del Cap (Tyto capensis) és un ocell rapinyaire nocturn de la família dels titònids (Tytonidae) que habita praderies de l'Àfrica subsahariana sobretot al sud de l'Equador.
L'òliba camallarga del Cap (Tyto capensis) és un ocell rapinyaire nocturn de la família dels titònids (Tytonidae) que habita praderies de l'Àfrica subsahariana sobretot al sud de l'Equador.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tylluan wen y gwair (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: tylluanod gwynion y gwair) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tyto capensis; yr enw Saesneg arno yw Grass owl. Mae'n perthyn i deulu'r Tylluanod Gwynion (Lladin: Tytonidae) sydd yn urdd y Strigiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. capensis, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r tylluan wen y gwair yn perthyn i deulu'r Tylluanod Gwynion (Lladin: Tytonidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Tylluan wen Tyto alba Tylluan wen fygydog Awstralia Tyto novaehollandiae
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tylluan wen y gwair (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: tylluanod gwynion y gwair) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tyto capensis; yr enw Saesneg arno yw Grass owl. Mae'n perthyn i deulu'r Tylluanod Gwynion (Lladin: Tytonidae) sydd yn urdd y Strigiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. capensis, sef enw'r rhywogaeth.
Kapslørugle (Tyto capensis) er en fugleart, der lever i det Subsahariske Afrika.
Kapslørugle (Tyto capensis) er en fugleart, der lever i det Subsahariske Afrika.
Die Afrika-Graseule (Tyto capensis), auch Kap-Graseule, einfach Graseule[1] oder Kap-Schleiereule[2] genannt, ist eine Art aus der Familie der Schleiereulen. Ihr Verbreitungsgebiet ist auf Afrika beschränkt. Es werden vier Unterarten für diese Art unterschieden.
Die Afrika-Graseule ist eine 38 bis 42 Zentimeter große Eulenart. Sie wiegt zwischen 335 und 520 Gramm.[3] Es handelt sich um eine sehr langbeinige Eule. Die Körperoberseite ist rußbraun mit feinen weißen Flecken. Die Flügel sind sehr lang, während der Schwanz verhältnismäßig kurz ist. Die Körperunterseite ist cremeweiß mit kleinen dunklen Flecken.
Das Verbreitungsgebiet der Afrika-Graseule liegt in Subsahara-Afrika. Ein zusammenhängendes Vorkommen zieht sich mondsichelförmig vom Äquator bis in den Süden Afrikas: Es reicht von der Republik Kongo und dem nördlichen Angola im Westen Afrikas in einem unterschiedlich breiten Streifen nach Osten bis ins südwestliche Tansania. Von dort aus zieht sich ein ebenfalls unterschiedlich breiter Streifen im östlichen Afrika über das nördliche Mosambik und Simbabwe bis in den Süden der Südafrikanischen Republik. Die nördlichsten Vorkommen liegen isoliert in Kamerun und östlich des Viktoriasees; eventuell gibt es noch eine Population in Äthiopien.[4]
Es handelt sich vermutlich um Standvögel.
Der Lebensraum der Afrika-Graseule sind feuchte Grassteppen und offene Savannen bis in Höhen von 3.200 Meter über NN.[3] Sie präferiert feuchtere Lebensräume als die Kap-Ohreule, findet sich aber auch auf trockeneren Grassteppen und kommt auch in höheren Lagen als diese vor. Beispielsweise tritt sie in Sumpfgebieten am Mount Kenia in Ostafrika auf.
Die Afrika-Graseule ist überwiegend nachtaktiv. Nur bei Nahrungsknappheit ist sie gelegentlich auch in den frühen Morgen- und späten Abendstunden bei der Jagd zu beobachten. Sie übertagt gewöhnlich auf dem Boden im hohen Gras, wobei sie meist das Gras etwas heruntertritt. Auf diese Weise legt sie gelegentlich mehrere Meter lange Tunnel durch das Gras an. Zuweilen übertagen mehrere Afrika-Graseulen in größerer Nähe zueinander. Das Nahrungsspektrum umfasst überwiegend kleine Säugetiere mit einem Gewicht von bis zu 100 Gramm, die meistens auf dem Boden gefangen werden. Zum Nahrungsspektrum gehören außerdem Fledermäuse, Insekten und Kleinvögel, die sie sowohl am Boden als auch in der Luft schlägt.
Die Fortpflanzungszeit fällt in die Monate Dezember bis August mit einem Höhepunkt von Februar bis April. Die Größe des Territoriums ist abhängig vom Nahrungsangebot und der Bestandsgröße. Die Eule brütet am Boden und nutzt dabei überwiegend die von ihr geschaffenen Grastunnel als Nistbauplatz. Das Gelege besteht aus zwei bis vier weißen Eiern. Es brütet nur das Weibchen. Die Brutzeit beträgt zwischen 32 und 42 Tagen. Die ersten zehn Tage werden die Nestlinge nur durch das Weibchen gefüttert, wobei das Männchen Beute heranträgt und an das Weibchen übergibt. Danach beteiligt sich das Männchen zunehmend auch direkt an der Fütterung der Jungvögel. Die ersten Flugversuche unternehmen die Jungvögel in einem Alter von etwa sieben Wochen. Sie verbleiben im Familienverband noch etwa weitere drei Wochen, bis sie selbständig sind.
Die Afrika-Graseule (Tyto capensis), auch Kap-Graseule, einfach Graseule oder Kap-Schleiereule genannt, ist eine Art aus der Familie der Schleiereulen. Ihr Verbreitungsgebiet ist auf Afrika beschränkt. Es werden vier Unterarten für diese Art unterschieden.
The African grass owl (Tyto capensis) is a species of owl in the barn owl family, Tytonidae.
The African grass owl resembles the barn owl and has a heart shaped whitish-cream facial disc, with a narrow yellowish-buff rim which is densely spotted dark. The eyes are brownish-black, and the bill is whitish to pale pink. The entire upperparts from the crown to the lower back and wing-coverts are a uniform sooty blackish-brown, with scattered small white spots and greyish flecks. The primary feathers and secondary feathers are pale brownish-grey with dark bars and yellow bases. The short tail has uniform brown central feathers fading to paler, almost white, outer feathers which show about four dark bars. The underparts vary in colour from whitish to buff marked with dark spots. The legs have whitish feathers which extend to the lower third of the tarsi. The lower leg and feet are slightly bristled and coloured pale yellowish-grey. The body length is 38–42 cm (15–17 in), the wing length 283–345 mm (11.1–13.6 in) and they weigh between 355 and 520 g (12.5 and 18.3 oz).[3] A high degree of sexual dimorphism is present, whereby the body mass and length is significantly larger in females than in males. This is a consequence of observable differences in hunting techniques and efficiency of brooding.[4]
They have a screeching call which is similar to that of the Barn Owl, but it is less strident. A high-pitched sibilant tremolo lasting one to two seconds is thought to be the song of the male.[3]
It is distributed in sub-Saharan Africa where there are two blocks of its main range, one in central southern Africa across southern Congo and northern Angola to the central coast of Mozambique and the other centred on South Africa from the Western Cape north to the southern extremities of Zimbabwe, Botswana and Mozambique. There are isolated populations in the Ethiopian Highlands, Kenya and Uganda and Cameroon.[1][3]
The African grass owl is found in moist grassland and open savanna up to an elevation of 3,200 m (10,500 ft). In east Africa it may also be found in dry grassland and at higher altitudes in Aberdares and on Mount Kenya.[3] In southern Africa this species generally prefers marshes and vleis where there are patches of tall, rank grass and other vegetation but it may also be found in fynbos, renosterveld and acacia scrub close to water.[5] The specific habitat requirements of the African grass owl characterize it as a habitat specialist.[6]
The African grass owl is nocturnal and is rarely seen flying during the day. It roosts during the day on the ground in tall, rank grass where it creates domed platforms and tunnels by trampling down the surrounding grass. These tunnels can be several metres long and connect with other tunnels. The domed platform created at the end of a tunnel serves as either the nest or daytime roost site. Pairs of owls frequently roost together and occasionally small groups of owls may roost quite close to each other. It becomes active after sunset and hunts during the night, only if prey is scarce, will they fly during the early morning or late afternoon.[3] Studies done in the Eastern Cape reveal that, in comparison with the Barn owl (Tyto alba), the African grass owl hunts later in the morning and earlier in the evening.[7]
The preferred prey of the African grass owl are rodents and other small mammals normally weighing less than 100 g (3.5 oz) and taken from the ground. It normally hunts in an erratic flight close to the ground, listening and watching for prey, but will also "sit and wait" hunt from a perch.[3] When the owl locates prey it dives to the ground and picks it up with its talons, feeding on the ground or taking the prey on a nearby perch.[5] In southern Africa recorded prey items include Duthie's golden mole Chlorotalpa duthiae , African marsh rat Dasymus incomtus, Cape mole-rat Georychus capensis, vlei rats Otomys spp, multimammate mice Mastomys spp, Southern African hedgehog Atelerix frontalis, elephant shrews, hares and bats. Non mammalian prey included frogs, African snipe Gallinago nigripennis and termites.[5]
The African grass owl breeds from December to August, but the main breeding season is from February to April. The nest is a shallow hollow lined with grass positioned at the end of a grass tunnel. The two to four white eggs are laid at two-day intervals and are incubated solely by the female while the male supplies the food. The females starts incubating as soon as the first eggs is laid and continues for 32–42 days. The female feeds the young taking food brought by the male for the first 10 days; after which, both parents feed the chicks. When the chicks are about four weeks old, the female starts to roost away from the nest. After attaining five weeks of age the owlets begin to wander around the nest, before attempting their first flights at around seven weeks. Once fledged, the young stay with the parents for about 3 weeks, and are independent after that.[3] Prey which are fed to the young are often first decapitated.[7]
African grass owls have been recorded as being preyed on by the African marsh harrier Circus ranivorus.[5]
The African grass owl species is regarded by some authors as the same species as the eastern grass owl Tyto longimembris of Asia and Australia. There are two subspecies of African grass owl currently recognised:[8]
The African grass owl is evaluated as Least Concern.[1] However, in South Africa the species is regarded as vulnerable because habitat degradation through ploughing, grazing, draining and burning; the population in the country is considered to be fewer than 5,000 individuals.[5]
The habitats in which this species breeds and feeds are often alongside areas of human activity, such as industrial, agricultural or mining areas. This causes exposure to various environmental contaminants, for example, metals, which can subsequently be monitored using the birds' feathers. The African grass owl is a good bioindicator species.[6]
To combat their state of vulnerability in South Africa, programmes of captive breeding and release for the African grass owl were tested and studies revealed that this may be a possible effective conservation strategy. However, reintroduction of the African grass owl is not a simple process because supplementary feeding is required and the habitat must be suitable and contain sufficient prey.[10]
Grass owl chick rescued from a veld fire and rehabilitated onto Suikerbosrand Nature Reserve in the Gauteng province of South Africa The African grass owl (Tyto capensis) is a species of owl in the barn owl family, Tytonidae.
La lechuza del Cabo[2] o lechuza de campanario del Cabo (Tyto capensis)[3] es una especie de ave strigiforme en la familia Tytonidae nativa del centro y sur de África.
Se distribuye por Angola, Burundi, Camerún, República del Congo, República Democrática del Congo, Etiopía, Kenia, Lesoto, Malaui, Mozambique, Ruanda, Sudáfrica, Suazilandia, Tanzania, Uganda, Zambia y Zimbabue.
Difiere en apariencia con la lechuza común, al ser más grande, con fuerte contraste entre la parte superior e inferior. Las partes superiores son de color marrón oscuro y las partes inferiores blanquecinas. La cara es también más redonda que el de la lechuza común.
Se considera «vulnerable» en Sudáfrica, con unas 1000 y 5000 aves en el país (Barnes (ed.), 2000). La especie fue extirpada en el suroeste de Sudáfrica y Lesoto, y la presión combinada al desarrollo, la mala gestión de los incendios, el desbroce del terreno para la agricultura, el sobrepastoreo y la deforestación son de gran preocupación para la especie (Ansara, 2004).
La lechuza del Cabo o lechuza de campanario del Cabo (Tyto capensis) es una especie de ave strigiforme en la familia Tytonidae nativa del centro y sur de África.
Tyto capensis Tyto generoko animalia da. Hegaztien barruko Tytonidae familian sailkatua dago.
Afrikanruohopöllö (Tyto capensis)[3] on tornipöllöjen sukuun kuuluva lintulaji. Sitä tavataan Saharan eteläpuolisessa Afrikassa seuraavissa maissa: Angolassa, Burundissa, Etelä-Afrikassa, Kamerunssa, Keniassa, Kongon demokraattisessa tasavallassa, Kongon tasavallassa, Lesothossa, Malawissa, Mosambikissa, Ruandassa, Sambiassa, Swazimaassa, Tansaniassa, Ugandassa ja Zimbabwessa. Sitä on tavattu myös Etiopiassa, mutta alkuperä on tuntematon.[1]
Lajin elinympäristöä ovat subtrooppiset ja trooppiset kuivat pensastot, kuivat savannit, kuivat, ylävät arot sekä suot.[1]
Se painaa keskimäärin 361 grammaa.[4]
Afrikanruohopöllö on Etelä-Afrikassa vaarantunut, sillä siellä sitä on jäljellä alle 5 000 yksilöä.[5] Siihen kohdistuu uhkana rakentaminen, tulipalot, maanviljelysmaaksi muuttaminen, ylilaidunnus, metsittyminen ja liikenteen aiheuttamat kuolemat.[6]
Afrikanruohopöllö poikkeaa tornipöllöstä siten, että se on suurempi ja sen ylä- ja alaosa eroavat voimakkaammin toisistaan. Ylhäältä se on tummanruskea, alhaalta vaalea. Naama on pyöreämpi kuin tornipöllöllä.
Afrikanruohopöllö (Tyto capensis) on tornipöllöjen sukuun kuuluva lintulaji. Sitä tavataan Saharan eteläpuolisessa Afrikassa seuraavissa maissa: Angolassa, Burundissa, Etelä-Afrikassa, Kamerunssa, Keniassa, Kongon demokraattisessa tasavallassa, Kongon tasavallassa, Lesothossa, Malawissa, Mosambikissa, Ruandassa, Sambiassa, Swazimaassa, Tansaniassa, Ugandassa ja Zimbabwessa. Sitä on tavattu myös Etiopiassa, mutta alkuperä on tuntematon.
Lajin elinympäristöä ovat subtrooppiset ja trooppiset kuivat pensastot, kuivat savannit, kuivat, ylävät arot sekä suot.
Se painaa keskimäärin 361 grammaa.
Afrikanruohopöllö on Etelä-Afrikassa vaarantunut, sillä siellä sitä on jäljellä alle 5 000 yksilöä. Siihen kohdistuu uhkana rakentaminen, tulipalot, maanviljelysmaaksi muuttaminen, ylilaidunnus, metsittyminen ja liikenteen aiheuttamat kuolemat.
Afrikanruohopöllö poikkeaa tornipöllöstä siten, että se on suurempi ja sen ylä- ja alaosa eroavat voimakkaammin toisistaan. Ylhäältä se on tummanruskea, alhaalta vaalea. Naama on pyöreämpi kuin tornipöllöllä.
Tyto capensis
L'Effraie du Cap (Tyto capensis) est une espèce d'oiseaux de la famille des Tytonidae.
Cet oiseau vit en Afrique subsaharienne.
Tyto capensis
L'Effraie du Cap (Tyto capensis) est une espèce d'oiseaux de la famille des Tytonidae.
Il barbagianni delle erbe africano (Tyto capensis (Smith, 1834)) è un uccello rapace notturno appartenente alla famiglia Tytonidae, diffuso in Africa.[2]
L'aspetto è quello tipico di un barbagianni, con una faccia a cuore e le zampe completamente piumate. Il piumaggio è marrone scuro con ventre biancastro.
Specie terricola con dieta a base di roditori e di altri piccoli animali. Sono preda dei leopardi, che spesso rubano i pulcini dai nidi nei tronchi.
Ha un ampio areale che si estende in gran parte dell'Africa subsahariana (Angola, Burundi, Camerun, Repubblica del Congo, Repubblica Democratica del Congo, Etiopia, Kenya, Lesotho, Malawi, Mozambico, Ruanda, Sudafrica, Swaziland, Tanzania, Uganda, Zambia e Zimbabwe).[1]
Vive presso paludi e zone ricche di vegetazione.
Il barbagianni delle erbe africano (Tyto capensis (Smith, 1834)) è un uccello rapace notturno appartenente alla famiglia Tytonidae, diffuso in Africa.
De Afrikaanse grasuil (Tyto capensis) is een vrij algemene, beschermde soort kerkuil in Afrika. Wordt ook African Grass-Owl, Common Grass-Owl (Eng.) of Effraie du Cap (Fr.) genoemd.
Algemeen voorkomend, beschermd
De Kaapse grasuil komt voor in volgende landen of streken:
Kameroen, Centraal-Afrikaanse Republiek, Gabon, Congo-Brazzaville, nationaal park Upemba, Congo-Kinshasa (oostelijk deel), Angola, Oost-Afrika, Eritrea, Ethiopië, Kenia, Oeganda, Rwanda, Burundi, Tanzania, Zambia, Mozambique, Malawi (zeldzaam/dwaalgast), Zuid-Afrika (provincies KwaZoeloe-Natal, Gauteng, Limpopo en Mpumalanga), Namibië, Botswana, Zimbabwe, Lesotho, Swaziland.
Smith, Sir Andrew. 1834. South African Quarterly Journal, Vol. 2, second series, No. 4, Part 1, p 317.
Bronnen, noten en/of referentiesDe Afrikaanse grasuil (Tyto capensis) is een vrij algemene, beschermde soort kerkuil in Afrika. Wordt ook African Grass-Owl, Common Grass-Owl (Eng.) of Effraie du Cap (Fr.) genoemd.
Multimedia w Wikimedia Commons Płomykówka ziemna (Tyto capensis) – gatunek średniego ptaka z rodziny płomykówkowatych (Tytonidae). Zasiedla niektóre części środkowej i południowej Afryki.
Występuje we wschodnim RPA, Lesotho, Suazi, Zimbabwe, północnej i południowej Tanzanii, południowej, wschodniej i zachodniej Demokratycznej Republice Kongo, centralne i południowo-zachodnie Kongo, północną Angolę, a także południowo-wschodnią Kenię i wschodnią i zachodnią Ugandę[4]. Raz została nagrana w Etiopii i przypadkowo w Namibii[2].
Otwarte sawanny, łąki, także suche, do wysokości 3200 m n.p.m. W Górach Aberdare i górze Kenia może występować na wyższej wysokości. Środowisko, w którym żyje, cechują długie trawy[5].
Wymiary średnie[5]:
Szlara ma barwę kremową, z żółtawym obrzeżeniem o gęstym, ciemnym nakrapianiu. Tęczówka czarnobrązowa, dziób od jasnoróżowego po białawy. Wierzch ciała jest całkowicie brunatnoczarny, z rzadkimi białymi i szarymi plamkami. Lotki pierwszego i drugiego rzędu mają barwę szarobrązową, lecz u nasady żółtawą. Ogon krótki, środkowe pióra brązowe, ale jaśnieją im bardziej na zewnątrz. Spód ciała kremowobrązowy do białawego, pokryty ciemnymi plamami. Nogi pokrywają jasne pióra, aż do 1/3 stępu. Pazury od ciemnobrązowego do prawie czarnego[5].
Płomykówka ziemna to ptak nocny i rzadko widuje się ją za dnia w locie. Dzień spędza na ziemi w wysokiej trawie. Udeptując ją tworzy kopulaste przestrzenie lub nawet kilkumetrowe tunele. Para ptaków może razem przebywać. Jeżeli nie ma wystarczająco jedzenia, ptak ten może udać się na polowanie rankiem lub o zmierzchu. Zawołanie jest skrzeczące, podobne jak u płomykówki zwyczajnej, lecz łagodniejsze[5].
Drapieżnikiem, który może zagrozić temu gatunkowi jest błotniak afrykański (Circus ranivorus)[8].
Wiadomo, że ten gatunek sowy poluje na żółtokreta nadbrzeżnego (Chlorotalpa duthieae), sierściomysz afrykańską (Dasymus incomtus), piaskogrzeba przylądkowego (Georychus capensis), gryzonie z rodzaju Otomys i Mastomys, afrojeża buszmeńskiego (Atelerix frontalis), ryjkonosy, zającowate, nietoperze, bekasy afrykańskie (Gallinago nigripennis), chrząszcze oraz termity[8].
Płomykówka ziemna wyprowadza lęgi od grudnia do sierpnia[5]. Gniazdo jest zagłębieniem w ziemi wyściełanym trawą. Odchodzą od niego liczne tunele, by ptak mógł z niego wychodzić nie narażając się na tak drapieżnika. Składa 2-6 jaj[8], zazwyczaj w odstępach dwudniowych. Mają one wymiary 41,1x32,7mm. Inkubacja (wyłącznie przez samicę) zaczyna się od złożenia pierwszego jaja i trwa 32-42 dni. Pierwsze 10 dni po wykluciu samiec donosi pokarm, a samica karmi pisklęta, potem robią to oba ptaki. Gdy pisklęta mają 28-35 dni zaczynają chodzić po tunelach. W wieku 7 tygodni rozpoczynają próby latania. Po nauczeniu się pozostają z rodzicami przez 3 tygodnie, aż nie osiągną pełnej samodzielności[5].
Płomykówka ziemna (Tyto capensis) – gatunek średniego ptaka z rodziny płomykówkowatych (Tytonidae). Zasiedla niektóre części środkowej i południowej Afryki.
Zasięg występowaniaWystępuje we wschodnim RPA, Lesotho, Suazi, Zimbabwe, północnej i południowej Tanzanii, południowej, wschodniej i zachodniej Demokratycznej Republice Kongo, centralne i południowo-zachodnie Kongo, północną Angolę, a także południowo-wschodnią Kenię i wschodnią i zachodnią Ugandę. Raz została nagrana w Etiopii i przypadkowo w Namibii.
ŚrodowiskoOtwarte sawanny, łąki, także suche, do wysokości 3200 m n.p.m. W Górach Aberdare i górze Kenia może występować na wyższej wysokości. Środowisko, w którym żyje, cechują długie trawy.
MorfologiaWymiary średnie:
długość ciała: 34-42 cm długość skrzydła: 28,3-34,5 cm rozpiętość skrzydeł: 112 cm masa ciała: 355-520 gSzlara ma barwę kremową, z żółtawym obrzeżeniem o gęstym, ciemnym nakrapianiu. Tęczówka czarnobrązowa, dziób od jasnoróżowego po białawy. Wierzch ciała jest całkowicie brunatnoczarny, z rzadkimi białymi i szarymi plamkami. Lotki pierwszego i drugiego rzędu mają barwę szarobrązową, lecz u nasady żółtawą. Ogon krótki, środkowe pióra brązowe, ale jaśnieją im bardziej na zewnątrz. Spód ciała kremowobrązowy do białawego, pokryty ciemnymi plamami. Nogi pokrywają jasne pióra, aż do 1/3 stępu. Pazury od ciemnobrązowego do prawie czarnego.
ZachowaniePłomykówka ziemna to ptak nocny i rzadko widuje się ją za dnia w locie. Dzień spędza na ziemi w wysokiej trawie. Udeptując ją tworzy kopulaste przestrzenie lub nawet kilkumetrowe tunele. Para ptaków może razem przebywać. Jeżeli nie ma wystarczająco jedzenia, ptak ten może udać się na polowanie rankiem lub o zmierzchu. Zawołanie jest skrzeczące, podobne jak u płomykówki zwyczajnej, lecz łagodniejsze.
Drapieżnikiem, który może zagrozić temu gatunkowi jest błotniak afrykański (Circus ranivorus).
PożywienieWiadomo, że ten gatunek sowy poluje na żółtokreta nadbrzeżnego (Chlorotalpa duthieae), sierściomysz afrykańską (Dasymus incomtus), piaskogrzeba przylądkowego (Georychus capensis), gryzonie z rodzaju Otomys i Mastomys, afrojeża buszmeńskiego (Atelerix frontalis), ryjkonosy, zającowate, nietoperze, bekasy afrykańskie (Gallinago nigripennis), chrząszcze oraz termity.
LęgiPłomykówka ziemna wyprowadza lęgi od grudnia do sierpnia. Gniazdo jest zagłębieniem w ziemi wyściełanym trawą. Odchodzą od niego liczne tunele, by ptak mógł z niego wychodzić nie narażając się na tak drapieżnika. Składa 2-6 jaj, zazwyczaj w odstępach dwudniowych. Mają one wymiary 41,1x32,7mm. Inkubacja (wyłącznie przez samicę) zaczyna się od złożenia pierwszego jaja i trwa 32-42 dni. Pierwsze 10 dni po wykluciu samiec donosi pokarm, a samica karmi pisklęta, potem robią to oba ptaki. Gdy pisklęta mają 28-35 dni zaczynają chodzić po tunelach. W wieku 7 tygodni rozpoczynają próby latania. Po nauczeniu się pozostają z rodzicami przez 3 tygodnie, aż nie osiągną pełnej samodzielności.
A Coruja-do-capim (Tyto capensis) é uma espécie africana de coruja que pertence à família das suindaras.. Ela foi descrita em 1834. Ao contrário das outras corujas Tyto, esta passa a maior parte do tempo em gramados altos.
A Coruja-do-capim pode ser encontrada em áreas de pastagem úmida e savanas abertas de grama alta. No leste Africano, a espécia pode ser vista também em pastagens secas e em grandes altitudes nos Montes Aberdare e Monte Quénia. No sul da África essa espécie geralmente prefere permanecer em pântanos, em áreas de grama alta e densa, porém pode também ser vista em áreas de baixa vegetação próxima de fontes naturais de água.[1]
A Coruja-do-capim é considerada "Pouco preocupante" em termos de risco de extinção, porém, na África do Sul a espécie é considerada vulnerável graças à degradação do seu habitat natural causada pelo arado, drenamento de água e padronização da vegetação para pastoreio e queimadas.
A Coruja-do-capim (Tyto capensis) é uma espécie africana de coruja que pertence à família das suindaras.. Ela foi descrita em 1834. Ao contrário das outras corujas Tyto, esta passa a maior parte do tempo em gramados altos.
Afrikansk gräsuggla[2] (Tyto capensis) är en uggla inom familjen tornugglor som lever i södra Afrika.[3]
Afrikansk gräsuggla är större än sin släkting tornugglan och ovansidan, som är mörkt brun kontrasterar mer gentemot den vitaktiga undersidan. Ansiktet är också rundare än hos tornugglan.
Fågeln förekommer i fuktiga gräsmarker i Afrika söder om Sahara.[3] Den behandlas ofta som monotypisk men vissa urskiljer fåglar i Kameruns högländer som cameroonensis.[4]
Arten behöver en viss typ av hög gräsmarksvegetation, som den som finns på platån highveld i Sydafrika, och ofta nära våtmarker. Den häckar och vilar på marken där den bygger gångar och tunnlar i gräset. Den trycker länge om den blir störd och landar ganska snabbt igen i gräset när den väl flyger upp. Den är främst nattaktiv och börjar jaga kort efter skymningen. Den lever främst av gnagare, speciellt råttor inom släktet Otomys, men även fågel, kräldjur, grodor och insekter.
Afrikansk gräsuggla har ett mycket stort utbredningsområde och kategoriseras inte som hotad av IUCN.[1] Dock finns det lokala populationer, exempelvis den sydafrikanska, som kategoriseras som sårbar (VU), där den lokalt är utdöd. Habitatförlust utgör det största hotet mot arten.
Wikimedia Commons har media som rör afrikansk gräsuggla.
Afrikansk gräsuggla (Tyto capensis) är en uggla inom familjen tornugglor som lever i södra Afrika.
Cú lợn đồng cỏ châu Phi (danh pháp hai phần: Tyto capensis) là một loài cú lợn thuộc Họ Cú lợn (Tytonidae).[1] Con chim trưởng thành có kích thước cánh: 273–348 mm; đuôi: 114–125 mm; giò: 86–94 mm; mỏ: khoảng 36 mm. Đĩa mặt trắng óng ánh hay hơi hung hồng, trước mắt có vệt nâu đen thẫm. Vòng cổ trắng nhưng hơi phớt hung, ở phần lớn cá thể, mút lông viền nâu thẫm. Mặt lưng nâu thẫm, mép và phần gốc các lông hung vàng, gần mút lông có điểm trắng nhỏ. Lông cánh hung nâu có vằn rộng, mép ngoài và mút lông nâu. Đuôi hung vàng rất nhạt có bốn vằn ngang nâu. Mặt bụng trắng phớt hung vàng, nhất là ở ngực, các lông có điểm nhỏ màu nâu trừ phần trước cổ, dưới đuôi và đùi. Mắt nâu, mỏ trắng bợt hơi hồng, da gốc mỏ hồng nhạt, chân nâu hồng hay nâu đen nhạt.
Nó được tìm thấy tại Angola, Burundi, Cameroon, Cộng hòa Congo, Cộng hòa Dân chủ Congo, Ethiopia, Kenya, Lesotho, Malawi, Mozambique, Rwanda, Nam Phi, Swaziland, Tanzania, Uganda, Zambia và Zimbabwe.
Cú lợn đồng cỏ châu Phi (danh pháp hai phần: Tyto capensis) là một loài cú lợn thuộc Họ Cú lợn (Tytonidae). Con chim trưởng thành có kích thước cánh: 273–348 mm; đuôi: 114–125 mm; giò: 86–94 mm; mỏ: khoảng 36 mm. Đĩa mặt trắng óng ánh hay hơi hung hồng, trước mắt có vệt nâu đen thẫm. Vòng cổ trắng nhưng hơi phớt hung, ở phần lớn cá thể, mút lông viền nâu thẫm. Mặt lưng nâu thẫm, mép và phần gốc các lông hung vàng, gần mút lông có điểm trắng nhỏ. Lông cánh hung nâu có vằn rộng, mép ngoài và mút lông nâu. Đuôi hung vàng rất nhạt có bốn vằn ngang nâu. Mặt bụng trắng phớt hung vàng, nhất là ở ngực, các lông có điểm nhỏ màu nâu trừ phần trước cổ, dưới đuôi và đùi. Mắt nâu, mỏ trắng bợt hơi hồng, da gốc mỏ hồng nhạt, chân nâu hồng hay nâu đen nhạt.
Nó được tìm thấy tại Angola, Burundi, Cameroon, Cộng hòa Congo, Cộng hòa Dân chủ Congo, Ethiopia, Kenya, Lesotho, Malawi, Mozambique, Rwanda, Nam Phi, Swaziland, Tanzania, Uganda, Zambia và Zimbabwe.
Tyto capensis (A. Smith, 1834)
Охранный статус
Капская сипуха[1] (лат. Tyto capensis) — африканская птица семейства сипуховые.
Капская сипуха длиной от 38 до 42 см. Она весит от 335 до 520 гр[2]. Ноги длинные. Верхняя сторона тела коричневая с тонкими белыми пятнами. Крылья очень длинные, в то время как хвост относительно короток. Нижняя сторона тела белая с маленькими тёмными пятнами.
Область распространения этого вида ограничена. Самые северные популяции находятся на Эфиопском нагорье, самые южные в Капской провинции Южноафриканской республики; в западно-восточном направлении её распространение простирается с юга Конго вплоть до севера Анголы. Кроме того, изолированная популяция встречается в Камеруне. Вероятно это оседлые птицы.
Жизненное пространство капской сипухи — это влажные степи и открытые саванны вплоть до высоты 3 200 м над у.м[2].
Капская сипуха активна преимущественно ночью. Только когда мало корма, её можно наблюдать также в ранние утренние часы и поздние вечерние часы на охоте. Они проводят время обычно на земле в высокой траве, причём она часто прижимает траву к низу. Тем самым она строит в траве туннели длиной несколько метров. Спектр питания охватывает преимущественно мелких млекопитающих весом до 100 гр, которых птица ловит чаще на земле. Кроме того она питается летучими мышами, насекомыми и мелкими птицами, которых она бьёт как на земле, так и в воздухе.
Время размножения приходится с декабря по август с апогеем с февраля по апрель. Размер участка зависит от ассортимента питания и численности популяции. Сипуха гнездится на земле, используя преимущественно созданные ею травянистые туннели как место для гнезда. В кладке от 2 до 4 белых яиц. Высиживает только самка. Период инкубации составляет от 32 до 42 дней. Первые 10 дней птенцов кормит только самка, причём самец приносит добычу и передает её самке. Затем самец также всё больше непосредственно участвует в кормлении молодых птиц. Первые попытки полёта молодые птицы предпринимают в возрасте примерно 7 недель. Они остаются в семейном союзе ещё примерно 3 недели до тех пор, пока не станут независимыми.
本條目介紹的是学名为Tyto capensis的物种。關於学名为Tyto longimembris，亦称为草鸮的物种，請見“东方草鸮”。草鸮（学名：Tyto capensis）又名非洲草鴞，为草鸮科草鸮属的鸟类。
体长约35厘米，具有辉棕色心形的脸盘；眼内侧具有黑褐色斑；上体为黑褐色，具有棕色或白色细点，后颈的羽缘也为棕色；尾羽和飞羽为棕色，具有若干黑褐色狭形横斑；下体为浅棕色，尾下覆羽近白色；胸和两胁均满布小褐点。足强健有力，一般全部被有羽，第4趾可向后反转，中爪有栉缘。
分布于越南、缅甸、印度、菲律宾、印度尼西亚、巴布亚新几内亚、澳大利亚、斐济以及中国的安徽、浙江、江西、湖南、福建、广东、广西、贵州、云南等地，常见于山坡草地或开旷草原。该物种的模式产地在非洲南部好望角。[2]
草鸮包括以下亚种[3]
.png){kind=small}
