يقنة أفريقية

Die Grootlangtoon (Actophilornis africanus) is 'n watervoël wat identifiseerbaar is aan hulle lang bene en groot pote, wat dit vir hulle moontlik maak om op drywende waterplante in waterleliepanne, damme of stilvloeiende riviere te loop. Jonges het 'n swart streep deur die oë en 'n swart kroon. Uiter 'n "kyoum"-geluid in vlug of op die grond. Hou een-een of in verspreide groepies wat mekaar lawaaierig rondjaag; vlieg laag oor kort afstande. 'n Algemene standvoël.

Identifikasie

40 cm in lengte.

Habitat

Vlak water-areas met drywende waterplante.

Verspreiding

Wêreld-wyd in tropiese gebiede.

Geluid

"kyoum"

Ander name

• Engelse naam: "African Jacana"
• Wetenskaplike naam: "Actophilornis africanus"
• Duitse naam: "Blaustirn-Blatthühnchen"

Sien ook

• Alfabetiese lys van Suid-Afrikaanse voëls
• Lys van Suid-Afrikaanse voëls (Groepeer)
• Lys van Suider-Afrikaanse voëls volgens wetenskaplike name

Ar jakana Afrika^{(Daveoù a vank)} a zo ur spesad evned, Actophilornis africanus an anv skiantel anezhañ.

Anvet e voe Parra africana (kentanv) da gentañ-penn (e 1789)^[1] gant an naturour alaman Johann Friedrich Gmelin (1748-1804).

Doareoù pennañ

Boued

Bevañ a ra diwar amprevaned ha divellkeineged all paket diwar-c'horre an takadoù dour a vez darempredet gant ar spesad.

Annez

Kavout a reer ar spesad e-kichen lennoù ha poulloù Afrika issahara^[2].

Liammoù diavaez

• (en) Actophilornis africanus war al lec'hienn BirdLife International.
• (en) Actophilornis africanus war lec'hienn an International Union for Conservation of Nature (IUCN).

Notennoù ha daveennoù

La jacana africana ( Actophilornis africanus ) és un ocell aquàtic de la família dels jacànids (Jacanidae) adaptat, com la resta de les espècies de la família, a caminar per sobre de la vegetació flotant.

Hàbitat i distribució

Habita en llacs, estanys i aiguamolls amb vegetació emergent per gran part de l'Àfrica subsahariana.

Referències

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Jacana africana

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Jasana Affrica (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: jasanaod Affrica) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Actophilornis africana; yr enw Saesneg arno yw African jacana. Mae'n perthyn i deulu'r Jasanaod (Lladin: Jacanidae) sydd yn urdd y Charadriiformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. africana, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Affrica.

Teulu

Mae'r jasana Affrica yn perthyn i deulu'r Jasanaod (Lladin: Jacanidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Jasana Affrica Actophilornis africanus Jasana bach Microparra capensis Jasana cribog Irediparra gallinacea Jasana cynffonhir Hydrophasianus chirurgus Jasana efydd Metopidius indicus Jasana Madagasgar Actophilornis albinucha Jasana tagellog Jacana jacana Jasana’r Gogledd Jacana spinosa

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Ostnák africký (Actophilornis africanus) je středně velký bahňák z čeledi ostnákovitých. Dorůstá 30 cm, samice jsou přitom o něco větší než samci. Je zcela nezaměnitelný, převážně kaštanově hnědý s tmavými letkami, ocasem a pruhem na hlavě. Ta je společně s krkem jinak světlá, zobák s čelním štítkem je světle modrý a nápadně dlouhé končetiny s prsty, díky kterým je schopen chodit i po plovoucí vegetaci, šedé. Žije na mělkých jezerech na rozsáhlém území subsaharské Afriky, kde je stálý. Živí se hmyzem a jinými bezobratlými, které hledá na plovoucí vegetaci nebo na vodní hladině. Do plovoucího hnízda klade 4 hnědá, černě skvrnitá vejce, na jejichž inkubaci i na následné péči o mláďata se podílí samotný samec.^[2][3]

Reference

1. ↑ Červený seznam IUCN 2018.1. 5. července 2018. Dostupné online. [cit. 2018-08-09]
2. ↑ HAYMAN; MARCHANT; PRATER. Shorebirds. [s.l.]: [s.n.] ISBN 0-395-60237-8. (anglicky)
3. ↑ KHOLOVÁ, Helena (autorka českého překladu). Ptáci. Praha: Euromedia Group, k. s., 2008. ISBN 9788024222356. S. 227.

Externí odkazy

• Obrázky, zvuky či videa k tématu ostnák africký ve Wikimedia Commons
• Galerie ostnák africký ve Wikimedia Commons
• Taxon Actophilornis africanus ve Wikidruzích

Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.

Afrikansk bladhøne (latin: Actophilornis africanus) er en fugl fra subsaharisk Afrika i jacana-familien, der tilhører ordenen mågevadefugle.

Noter

• Avibase - the world bird database

Eksterne henvisninger

• Wikimedia Commons har flere filer relateret til Afrikansk bladhøne

Stub

Das Blaustirn-Blatthühnchen (Actophilornis africanus) ist ein afrikanischer Vogel aus der Ordnung der Regenpfeiferartigen (Charadriiformes). Es ist ein Standvogel, das bei ungünstigen Wasserständen aber auch weiträumig nomadisiert.^[1]

Beschreibung

Blaustirn-Blatthühnchen weisen einen auffälligen Unterschied zwischen den beiden Geschlechtern auf. Die Weibchen erreichen eine Körperlänge von bis zu 30 Zentimeter und sind damit deutlich größer als die Männchen. Im Schnitt wiegen sie ein um 70 Prozent höheres Gewicht auf.^[2]

Die auffälligsten Merkmale des Blaustirn-Blatthühnchens sind die im Verhältnis zur Körpergröße sehr langen grauen Zehen und Krallen. Sie erlauben Blaustirn-Blatthühnchen über Schwimmpflanzen zu laufen, da er über sie sein Gewicht gleichmäßiger verteilen kann. Die leichteren Männchen können auf Grund ihres geringeren Gewichts dabei weiter als die Weibchen im Schwimmpflanzengürtel vordringen.^[3] An der Oberseite ist der Vogel kastanienbraun gefärbt mit schwarzen Flügelspitzen, Augenstreifen und hinteren Nacken. Die Unterseite ist weiß mit einem braunen Bauchfleck. Der blaue Schnabel ist zu einem Stirnschild verlängert.

Vorkommen und Lebensraum

Das Blaustirn-Blatthühnchen lebt in flachen Gewässern mit Oberflächenbewuchs in Afrika südlich der Sahara. Es fehlt in den arideren Regionen im Osten und Südwesten des südlichen Afrikas. Dagegen kommt es in den niederschlagsreicheren Regionen sehr häufig vor. Es fehlt lediglich in der Region des tropischen Regenwaldes.

Blaustirn-Blatthühnchen besiedeln sowohl permanente als auch kurzzeitig bestehende Feuchtgebiete. Es nutzt sowohl überflutetes Flachland als auch künstlich angestaute Gewässer. Im Westen Afrikas sowie Zentralafrika besiedelt es auch Reisfelder. Sein bevorzugter Lebensraum weist eine große Zahl von Schwimmpflanzen auf.

Verhalten

Mit seinen langen Zehen läuft der Vogel über Schwimmpflanzen und sucht nach Insekten.

Fortpflanzung

Blaustirn-Blatthühnchen haben ein polyandrisches Fortpflanzungssystem, bei dem sich dominante Weibchen mit mehreren Männchen paaren. Die Brut und Jungenaufzucht ist anschließend allein Sache der Männchen, während die Weibchen weiter über die Reviergrenzen wachen.

Zu Bruten kommt es zu allen Jahreszeiten. In einem schwimmenden Nest werden vier braune Eier mit schwarzen Flecken gelegt und vom Männchen bebrütet. Das Männchen nimmt in der Regel die Brut mit dem dritten Ei auf. Die Küken werden zwischen Flügel und Körper gehudert und notfalls in dieser Weise auch laufend oder fliegend weggetragen. Auch wenn sie ihre Nahrung selbst aufpicken, sind die Küken jedoch darauf angewiesen, dass sie die Nahrung vom Männchen gezeigt bekommen und dass sie in Gemeinschaft mit Altvögeln fressen können. Im Vergleich mit anderen Watvogelarten ist die Entwicklung der Küken sehr langsam. Sie werden von dem männlichen Elternvogel bis zu drei Monate geführt.

Gefährdungssituation

Das Blaustirn-Blatthühnchen wird von der Weltnaturschutzunion IUCN in der Roten Liste gefährdeter Arten geführt. Die Art ist zwar lokal durch Reduktion und Verlust von Nassgebieten gefährdet; auf Grund der extrem weiten Verbreitung, des stabilen Bestandstrends und der großen Bestandszahlen wird die Art insgesamt aber als nicht gefährdet (Least Concern) beurteilt.^[4]

Literatur

• Phil Hockey: Waders of Southern Africa. Struike Publishing Group, Kapstadt 1995, ISBN 0947430458

Einzelnachweise

1. ↑ W. Grummt, H. Strehlow (Hrsg.): Zootierhaltung Vögel. Verlag Harri Deutsch, Frankfurt am Main 2009, ISBN 978-3-8171-1636-2. S. 290
2. ↑ Hockey: Waders of Southern Africa, S. 38
3. ↑ Hockey: Waders of Southern Africa, S. 38
4. ↑ Actophilornis africanus in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2009. Eingestellt von: BirdLife International, 2009. Abgerufen am 10. März 2010.

Taka a bado (Actophilornis africana) tsuntsu ne.^[1]

Manazarta

1. ↑ Isa Dutse da Roger Blench (2003). Hausa names of some common birds around Hadejia-Nguru wetlands.

The African jacana (Actophilornis africanus) is a wader in the family Jacanidae. It has long toes and long claws that enables it to walk on floating vegetation in shallow lakes, its preferred habitat. It is widely distributed in sub-Saharan Africa. For the origin and pronunciation of the name, see Jacanidae.

Taxonomy

The African jacanas was formally described in 1789 by the German naturalist Johann Friedrich Gmelin in his revised and expanded edition of Carl Linnaeus's Systema Naturae. He placed it in the genus Parra and coined the binomial name Parra africana.^[2] Gmelin based his description on that by the English ornithologist John Latham who in 1785 had described and illustrated the species in his A General Synopsis of Birds.^[3] Gmelin and Latham gave the locality as "Africa": this was restricted to Ethiopia in 1915.^[4][5] The African jacana is now placed in the genus Actophilornis that was introduced in 1925 by the American ornithologist Harry C. Oberholser.^[6][7] The genus name combines the Ancient Greek aktē meaning "river bank" or "coastal strand", -philos meaning "-loving" and ornis meaning "bird".^[8] The species is considered to be monotypic: no subspecies are recognised.^[7]

Description

The African jacanas is a conspicuous and unmistakable bird. It measures 23 to 31 cm (9.1 to 12.2 in) in overall length. As in other jacanas, the female is on average larger than the male. Males can weigh from 115 to 224 g (4.1 to 7.9 oz), averaging 137 g (4.8 oz) and females from 167 to 290 g (5.9 to 10.2 oz), averaging 261 g (9.2 oz). Alongside the similarly-sized Madagascar jacana, this appears to be the heaviest jacana species.^[9][10] They have chestnut upperparts with black wingtips, rear neck, and eyestripe. The underparts are also chestnut in the adults, only in juveniles they are white with a chestnut belly patch. The blue bill extends up as a coot-like head shield, and the legs and long toes are grey.

Behaviour

Food and feeding

African jacanas feed on insects and other invertebrates picked from the floating vegetations or the surface of the water.^[11]

Breeding

African jacanas breed throughout sub-Saharan Africa. It is sedentary apart from seasonal dispersion. It lays four black-marked brown eggs in a floating nest.

The jacana has evolved a highly unusually polyandrous mating system, meaning that one female mates with multiple males and the male alone cares for the chicks. Such a system has evolved due to a combination of two factors: firstly, the lakes that the jacana lives on are so resource-rich that the relative energy expended by the female in producing each egg is effectively negligible. Secondly the jacana, as a bird, lays eggs, and eggs can be equally well incubated and cared for by a parent bird of either sex. This means that the rate-limiting factor of the jacana's breeding is the rate at which the males can raise and care for the chicks. Such a system of females forming harems of males is in direct contrast to the more usual system of leks seen in animals such as stags and grouse, where the males compete and display in order to gain harems of females.

The parent that forms part of the harem is almost always the one that ends up caring for the offspring; in this case, each male jacana incubates and rears a nest of chicks. The male African jacana has therefore evolved some remarkable adaptations for parental care, such as the ability to pick up and carry chicks underneath its wings.

• 

  adult, Okavango delta, Botswana

• 

  chick at Kakegawa, Shizuoka, Japan

• 

  juvenile, Lake Baringo, Kenya

• 

  Actophilornis africanus - MHNT

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=African_jacana&oldid=1149035735"

La Afrika jakanao (Actophilornis africana) estas specio de birdo, nome jakanao de la familio de jakanaedoj. Sed tiu specio ne estas membro de la genro Jacana, kiu estas la plej elstara genro de la familio, sed estas unu el la du specioj de la genro Actophilornis.

Grupo

La jakanaoj estas grupo de ĥaradrioformaj birdoj propraj de humidejoj, kiuj estas facile rekoneblaj pro siaj grandaj piedoj kaj longegaj fingroj kiuj ebligas ilin piediri sur flosebla plantaro en neprofundaj lagoj kiuj estas ilia preferata medio. Ili estas kapablaj naĝi aŭ merĝi sed preferas piediri sur akva plantaro. La inoj estas pli koloraj kaj grandaj ol maskloj, kiuj zorgas pri kovado kaj idozorgado; multaj inoj aŭ specioj estas poliandraj. Ili estas troveblaj tutmonde en la tropika zono.

Disvastiĝo

La Afrika jakanao (Actophilornis africana) bredas sub Saharo en Afriko kaj ĉefe en Zimbabvo, Mozambiko, norda Namibio, norda Bocvano kaj orienta Sudafriko. Ĝi estas loĝanta escepte pro sezona disiĝo. Ili loĝas en lagetoj aŭ malrapidaj riveroj kie estas flosanta akva plantaro kie ili moviĝas, manĝas kaj reproduktiĝas.

Reproduktado

La ino demetas kvar nigromarkitajn brunajn ovojn en flosanta nesto. Maskloj, kiel en aliaj vadbirdaj familioj kiel ĉe falaropoj, respondecas pri kovado kaj idozorgado.

Aspekto

Temas pri facile videblaj kaj nekonfuzeblaj birdoj. Ili estas 30 cm longaj, sed la inoj estas pli grandaj ol la maskloj. Ili havas ruĝavelkolorajn suprajn partojn kun iom da malhelo ĉe flugilpintoj, kaj nigro ĉe malantaŭa kolo, nuko kaj traokula strio sub helbluaj kapo kaj fronto kiuj sekvas samkoloran bekon kiel ŝildo simila al tiuj de fulikoj. Vizaĝo sub tiu nigra strio kaj subaj partoj estas blankaj, sed tiuj lastaj avelkoloraj ĉe plenkreskuloj kaj inter blankaj kolo kaj supra brusto kaj ruĝavelkolora suba brusto estas brilfalva plumaro. La kruroj kaj longaj fingroj estas blugrizaj.

Kutimoj

La Afrika jakanao (Actophilornis africana) sin nutras per insektoj kaj aliaj senvertebruloj, kiel krabetoj aŭ helikoj, aŭ semoj plukitaj el flosanta plantaro aŭ rekte el akva surfaco.

Referenco

Shorebirds de Hayman, Marchant kaj Prater ISBN 0-395-60237-8

La jacana africana^[2]​ (Actophilornis africana) es una especie de ave caradriforme de la familia Jacanidae propia del continente africano. Se encuentra en casi todos los humedales del África subsahariana.

Galería de imágenes

• 
• 
• 

Referencias

Actophilornis africanus Actophilornis generoko animalia da. Hegaztien barruko Jacanidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

Kanpo estekak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Actophilornis
• Jacanidae

Afrikanjassana (Actophilornis africanus) on afrikkalainen kahlaaja. Sen elinympäristö käsittää Saharan eteläpuolisen Afrikan kosteikot, ja se puuttuu laajoilta kuivilta ja metsäisiltä aloilta. Lajin holotyypin kuvaili Johann Friedrich Gmelin Etiopiasta 1789.^[2]

Lähteet

Actophilornis africanus

Le Jacana à poitrine dorée ou Jacana d'Afrique est une espèce d'oiseaux de la famille des Jacanidae. C'est la plus grande des deux espèces de jacanas du genre Actophilornis.

L'espèce est considérée, en 2021, par l'UICN, comme de préoccupation mineure^[1].

Description

Oiseau d’une trentaine de cm de long au maximum^[2] pour une masse d'environ 135 g chez le mâle et 265 g chez la femelle. En effet, la femelle est plus grande que le mâle^[3]. Le bec ainsi que la plaque portée par le front sont d’un gris bleu pâle^[3]. Les zones nues de la tête sont de la même couleur^[2]. Les pattes sont de couleur bleu ardoise. L’iris est brun foncé. Le dessus et l’arrière de la tête sont noirs, couleur qui se poursuit jusqu’au haut du dos et un peu sur le haut de la poitrine^[3]. Ce même noir traverse les yeux et atteint presque le bec. Le cou et les joues sont blancs. La poitrine est jaune dorée à brune^[2]. Le reste de la teinte est brun assez homogène^[4]. Quatre œufs brillants, couleur ocre brun pâle, décoré de cercles plus foncés, sont pondus (+/- 3 x 2,3 cm)^[2]. C’est une espèce grégaire qui reste souvent au même endroit, sauf lorsque la nourriture vient à manquer. D’ailleurs, cet oiseau se nourrit surtout de petits poissons et d’invertébrés aquatiques.

Le cri peut-être un krreeeekk vibrant ou encore un kouuh répété assez rapidement.

Répartition et habitat

A. africanus se retrouve dans toute la région subsaharienne de l’Afrique^[5],[2],[3]. Il n’est par contre pas trouvé en forêt dense ininterrompue ou en zone désertique. En effet, c’est un oiseau d’eau : il est associé aux zones humides d'eaux douces ou saumâtres peu profondes où la végétation (nénuphars, jacinthes d'eau, etc.) émerge^[3].

Références taxonomiques

• (en) Référence Congrès ornithologique international : (consulté le 21 mai 2015)
• (en) Référence Zoonomen Nomenclature Resource (Alan P. Peterson) : Actophilornis africanus dans Charadriiformes
• (fr+en) Référence Avibase : Actophilornis africanus (+ répartition) (consulté le 30 juin 2015)
• (en) Référence Animal Diversity Web : Actophilornis africanus
• (en) Référence NCBI : Actophilornis africanus (taxons inclus)
• (en) Référence UICN : espèce Actophilornis africanus (Gmelin, 1789) (consulté le 30 juin 2015)

Liste des références citées

Jakana Afrika' (Actophilornis africana) adalah jakana. Jakana adalah grup pada famili Jacanidae, yang dapat diidentifikasi dari kaki dan cakarnya yang besar yang membuat mereka dapat mengapung di tumbuhan air di danau.

Referensi

• Shorebirds by Hayman, Marchant and Prater. ISBN 0-395-60237-8

La jacana africana (Actophilornis africanus (J. F. Gmelin, 1789)) è un uccello dell'ordine dei Caradriiformi (Charadriiformes) originario dell'Africa subsahariana.^[2]

Descrizione

Dimensioni

Misura 23-31 cm di lunghezza, per un peso di 115-224 g nel maschio e 167-290 g nella femmina.^[3]

Aspetto

Sebbene il suo aspetto fisico possa far pensare, a prima vista, che la jacana africana appartenga all'ordine dei Gruiformi, essa appartiene all'ordine dei Caradriiformi, all'interno del quale costituisce una specie monotipica. Bellissimo uccello acquatico lungo poco più di 30 centimetri, attira immediatamente lo sguardo e la sua eleganza appare subito evidente. Il lungo becco azzurro sembra essere più lungo di quanto non sia a causa della placca frontale dello stesso colore. Questa bella parte blu della testa è circondata sui due lati da una linea nera che parte dalla regione lorale e ingloba gli occhi. Ad essa segue una grande linea nera che parte dal vertice e scende fino alla base del collo, rimanendo sempre molto sottile a livello della nuca. Il mento, la gola, la zona auricolare, i lati della nuca e la parte alta del petto sono di un bianco immacolato che diviene castano chiaro dorato sulla parte inferiore: questo conferisce all'uccello un profilo molto affusolato ed elegante. Tutto il resto del corpo è castano-fulvo con riflessi piuttosto dorati alla luce del sole. Il groppone e le remiganti secondarie sono leggermente più scuri, le remiganti primarie sono nere. Le lunghe zampe e le lunghe dita sono di colore grigio-bluastro. Il dimorfismo sessuale è assente, ma la femmina è più grande del maschio.

Il pulcino è di colore castano striato di marrone chiaro e scuro sulle parti superiori e bianco su quelle inferiori. Le sue dita, lunghe quasi quanto quelle degli adulti, le conferiscono un aspetto sproporzionato.

Il giovane ha una placca frontale poco sviluppata o del tutto assente e il becco non interamente blu. La parte dietro la testa che nell'adulto è nera nel giovane è di colore castano chiaro e marcata da un sopracciglio bianco ben evidente. Una banda pettorale giallo dorata separa in due il bianco del petto. Le parti superiori sono di colore castano e quelle inferiori sono bianche. Indossa il piumaggio adulto a partire dall'età di un anno.^[3]

Voce

La jacana africana fa udire il suo richiamo, simile a un latrato, sia sul terreno che quando è in volo. In genere esso è piuttosto rumoroso. Emette dei krrrek abbastanza acuti e dei kreep-kreep-kreep molto brevi e ripetuti.^[3]

• Adulto nel delta dell'Okavango (Botswana)

• Pulcino a Kakegawa, nella prefettura di Shizuoka (Giappone)

• Giovane sul lago Baringo (Kenya)

• Uovo al museo di storia naturale di Tolosa

Biologia

La jacana africana è un uccello gregario che di solito occupa una zona ristretta. In caso di grevi siccità, tuttavia, un'intera popolazione può percorrere diverse centinaia di chilometri per trovare una zona umida in cui stabilirsi, essendo questo biotopo essenziale per la sua sopravvivenza. Si aggira in cerca di cibo in coppie o in piccoli gruppi sciolti, muovendosi delicatamente sulla vegetazione galleggiante grazie alle lunghe dita, cercando gli insetti presenti sulla superficie delle foglie, che non esita a rivoltare per esaminare anche il lato inferiore. Talvolta resta anche sul dorso degli ippopotami per spostarsi e trovare cibo sulla superficie dell'acqua. Si muove camminando, ma anche nuotando per passare da un isolotto di vegetazione all'altro. Può anche immergersi per sfuggire al pericolo. È su questa stessa vegetazione che la jacana africana si riproduce. La riproduzione può aver luogo in ogni periodo dell'anno a seconda delle regioni, ma è sempre correlata alla stagione delle piogge. Questa specie ha sviluppato un sistema di riproduzione poliandrico: la femmina si accoppia con più maschi e questi ultimi allevano i pulcini. Durante questo periodo, questi uccelli si riuniscono in coppie o in piccoli gruppi.

La jacana africana è più a suo agio sull'acqua che in volo. Dotata di ali arrotondate, percorre in volo solo brevi tratti, con le zampe tenute penzoloni.^[3]

Alimentazione

La jacana africana si nutre di insetti acquatici, larve, vermi, molluschi, crostacei, ragni e talvolta di semi.^[3]

Riproduzione

La nidificazione è compito esclusivo del maschio. Prima di attirare una femmina, costruisce un nido rudimentale fatto di alghe marce sulla vegetazione galleggiante o direttamente su una grossa foglia di ninfea. Il maschio si serve anche delle foglie di grandi felci esotiche per costruire il nido, onde evitare che esso venga distrutto dal passaggio delle nutrie. Una volta terminato il nido, chiama la femmina schiamazzando e lanciando i materiali che sono stati impiegati nella sua costruzione. La parata nuziale ha inizio quando la femmina ha scelto un maschio ed è sommaria e rapida: i due uccelli formano dei circoli mentre camminano a testa bassa per esporre al meglio la loro placca frontale azzurra. Prima dell'accoppiamento, la femmina si accuccia e il maschio le sale sul dorso dopo qualche colpetto di becco sul corpo. La femmina depone quattro uova di color marrone chiaro e macchiate di nero che il maschio incuba a partire dalla deposizione del terzo uovo per un periodo di 21-26 giorni. Durante il giorno, il maschio cova per periodi di trenta minuti, trascorsi i quali si allontana per mangiare. Durante le ore più calde rimane in posizione verticale sopra le uova per tenerle all'ombra. Nel frattempo la femmina si accoppia con altri maschi, fino a un massimo di quattro. Alla schiusa, il maschio rimuove i gusci dal nido e per 40-70 giorni alleva e protegge i suoi pulcini, che sono in grado di nutrirsi da soli, nascondendoli nelle tasche formate dalle sue ali ripiegate per spostarli in caso di pericolo. Questi ultimi, nidifughi, possono anche immergersi per andare a nascondersi sotto la vegetazione.^[3]

Distribuzione e habitat

La jacana africana vive in tutta l'Africa subsahariana. È tuttavia un uccello acquatico, che non si incontra mai nelle zone aride né in quelle forestali.

Nota in inglese con il nome di Lily-trotter («corridore delle ninfee»), questo termine indica bene le sue preferenze di habitat. Essa vive infatti nelle zone umide d'acqua dolce poco profonde dove la vegetazione (ninfee, giacinti d'acqua e simili) emerge permanentemente o stagionalmente. Questa vegetazione galleggiante le permette di camminare e nutrirsi sull'acqua. La vegetazione più alta le fornisce una buona protezione quando si mette al riparo. È presente anche nelle paludi stagnanti, nelle praterie allagate e nei corsi d'acqua ostruiti dalla vegetazione. Può anche pattugliare i banchi di sabbia dei grandi laghi africani. Si incontra più spesso al di sotto dei 2000 metri.^[3]

Conservazione

La specie è comune e ampiamente diffusa. Solamente in aree localizzate è minacciata dalle modifiche apportate all'habitat, dall'innalzamento delle acque che provoca la distruzione delle covate, dalla bonifica delle zone umide e dall'aumento del bestiame. I nidi possono essere distrutti dal passaggio delle nutrie e i pulcini predati dai serpenti acquatici.^[3]

Note

Afrikinė žakana (lot. Actophilornis africana, angl. African Jacana, vok. Blaustirn-Blatthühnchen) – žakaninių (Jacanidae) šeimos paukštis.

Vikiteka

Āfrikas jakāns (Actophilornis africana) ir viena no jakānu dzimtas (Jacanidae) bridējputnu sugām, kas pieder pie Āfrikas jakānu ģints (Actophilornis). Tas mājo plašā izplatības areālā Āfrikā uz dienvidiem no Sahāras. Āfrikas jakānu ģintī ir vēl viena jakānu suga — Madagaskaras jakāns (Actophilornis albinucha).

Izplatība

Āfrikas jakāns sastopams Kenijas, Senegālas, Gambijas, Mauritānijas, Etiopijas, Somālijas, Namībijas, Botsvanas un Dienvidāfrikas teritorijās^[1] Tas dzīvo stāvošu ūdeņu saldūdens ezeros vai purvos, un dīķos ar atbilstošu veģetāciju (augi ar peldošām lapām).

Izskats

Āfrikas jakānu ir ļoti viegli atpazīt. Putns ir apmēram 23—31 cm liels, ar garu kaklu, garām kājām un pirkstiem, svars 137—261 g.^[2] Mātītes ir lielākas par tēviņiem. Kā visām jakānām Āfrikas jakānam ir ļoti gari kāju pirksti, kas ļauj jakānam staigāt pa peldošo ūdensaugu lapām.^[3] Tas pamatā pārvietojas tikai soļojot pa lapām, ļoti reti paceļoties gaisā.^[2] Tas ir arī labs peldētājs un nirējs. Jakāns var pārpeldēt brīvus ūdens klajumus no vienas lapu "salas" līdz nākamajai.^[4]

Āfrikas jakāns ir kastaņbrūnā krāsā ar melniem spārnu galiem. Tā kakls un galva ir trīs krāsās: baltajam kaklam un sejai ir melna aizmugurējā daļa un pakausis, bet pakakle un pamatne pie krūtīm iedzeltenas. Knābis ir gaišā, zilganpelēkā krāsā, tā pamatne pagarināta, apņemot visu pieres daļu. Uz acīm šaura, melna švīka, kurā vizuāli pazūd melnās acis. Kājas un to pirksti gaiši pelēki.

Ieradumi

Āfrikas jakāns pārtiek no kukaiņiem un citiem bezmugurkaulniekiem, kā arī ūdensaugu sēklām. Tas, pārvietojoties pa ūdensaugu lapām, uzlasa kukaiņus gan no augiem, gan ūdens virsmas. Reizēm jakāns uzlasa kukaiņus, kuri dzīvo uz nīlzirgu mugurām. Staigājot pa nīlzirga mugurām, šie putni ar saviem nagiem saskrāpē to ādu, tādēļ nīlzirgi cenšas no tiem atbrīvoties, rezultātā apdraudot Āfrikas jakānu dzīvību.

Ligzdošana

Lietus sezonas laikā Āfrikas jakāniem ir vairošanās sezona. Mātītēm ir savas teritorijas un riesta laikā tās cenšas sapāroties ar pēc iespējas vairākiem tēviņiem.^[2] Tēviņš uz ūdens iekārto peldošu ligzdu, kurā mātīte iedēj 4 melni iesvītrotas, brūnas olas. Katras olas izskats ir nedaudz atšķirīgs. Pērēšanas rūpes uzņemas tēviņš, kā arī viņš aizsargā ligzdu no ienaidniekiem. Ja ligzda sāk grimt un olām draud briesmas, tēviņš tās paņem zem spārniem un pārnes uz jaunu, drošāku vietu. Kamēr tēviņš perē olas, mātīte dodas pie nākamā tēviņa. Rūpes par cāļu audzināšanu mātītes neuzņemas.^[4] Pēc 22—28 dienām izšķiļas mazie jakāni.^[2]

Drīz pēc izšķilšanās jakānu cāļi var skriet. Tēvs tos audzina un apmāca, kā atrast kukaiņus, gliemjus, tārpus, mazus krabīšus un zivis, kā arī augu sēklas. Cāļi paliek kopā ar tēvu 40—70 dienas. Ja mazajiem draud briesmas, tēvs tos paslēpj zem saviem spārniem.^[4]

Atsauces

Vogels

De lelieloper, ook wel lotusvogel, grootlangtoon (Afrikaanse naam) of Afrikaanse jacana (Actophilornis africanus), is een watervogel die herkenbaar is aan zijn lange poten en tenen die hem in staat stellen op drijvende waterplanten te lopen in de ondiepe meren waar de soort bij voorkeur leeft. De lelieloper broedt in grote delen van Afrika ten zuiden van de Sahara.

Naam

De wetenschappelijke naam werd als Parra africana in 1789 voor het eerst gepubliceerd door Johann Friedrich Gmelin in de dertiende druk van Systema naturae.^[2] In 1896 plaatste Richard Bowdler Sharpe deze soort, samen met Parra albinucha I. Geoffroy Saint-Hilaire 1832,^[3] in het nieuwe geslacht Phyllopezus.^[4] Die naam was echter al in gebruik voor een geslacht van reptielen,^[5] waarop Oberholser in 1899 de geslachtsnaam Actophilus voorstelde.^[6] Toen in 1925 onder de aandacht van Oberholser werd gebracht dat ook die naam al bezet was, voor een geslacht van kevers,^[7] stelde hij ten slotte de naam Actophilornis voor.^[8]

Kenmerken

Lelielopers zijn goed herkenbare vogels, onmiskenbaar door de kastanjebruine romp, witte hals en kop, en blauwe snavel en bles. Het zijn slanke vogels, ongeveer dertig centimeter lang; de vrouwtjes zijn iets groter dan de mannetjes. Bij volwassen vogels zijn de romp en vleugels glanzend kanstanjebruin. De vleugelpunten zijn zwart. Op de borst gaat de kastanjekleur van de romp via goudgeel over in de witte hals en kop. Met het wit contrasteert een zwarte streep die vanaf de basis van de snavel door het oog loopt en overgaat in de zwarte kap. Vanaf de kap loopt het zwart door over de achterkant van de nek tot bovenaan de rug waar het breder uitloopt. De lichtblauwe snavel loopt op het voorhoofd door in een snavelschild, dat doet denken aan de bles van een meerkoet. Het snavelschild bedekt grotendeels of helemaal de witte wenkbrauwstreep, die daardoor bij volwassen vogels vrijwel onzichtbaar blijft. De poten en de zeer lange tenen zijn blauwgrijs.

Onvolwassen vogels, in het eerste verenkleed na het donskuikenstadium, zijn eerder groenbruin dan kastanjekleurig en hebben een bijna witte onderzijde met een bruine vlek ter hoogte van de dijen. De oogstreep, kap en nek zijn bruinzwart tot zwart in plaats van diepzwart en de grens met de witte delen is minder scherp. Tussen de zwarte kap en de zwarte oogstreep is bij onvolwassen vogels de witte wenkbrauwstreep goed zichtbaar.

Onderscheid met verwante soorten

De enige soort waarmee de lelieloper verward zou kunnen worden is de verwante madagaskarjacana (Actophilornis albinucha). Bij deze soort is bij volwassen dieren de achterkant van de nek echter wit en juist de voorzijde, van de snavelbasis tot op de kastanjekleurige borst, zwart. Bij de onvolwassen vogels is het juist andersom, zodat die wél makkelijker met onvolwassen lelielopers verward kunnen worden. Bij deze soort is het zwart ook bij de onvolwassen dieren al diep zwart en contrastrijk. De twee soorten komen van nature niet samen voor.

Verspreiding en leefgebied

De lelieloper komt voor in de meeste Afrikaanse landen ten zuiden van de Sahara. De vogels zijn gebonden aan water en drasland, overstromingsvlakten die rijk zijn aan planten met bladeren die het wateroppervlak bedekken, langs traag stromende rivieren. Vogels die uitzwermen kunnen aangetroffen worden in rivierdelta's, lagunes, kunstmatige meren en plassen bij waterzuiveringsinstallaties en siervijvers (soms midden in een uitgestrekt droog gebied). Broedvogels zijn vaak standvogels, maar er zijn vogels die grote afstanden afleggen. Het is echter geen trekvogel met een duidelijk seizoenritme. Uit ringonderzoek blijkt dat verplaatsingen tot 300 km van het broedgebied mogelijk zijn.^[9]

De lelieloper heeft een groot verspreidingsgebied. De grootte van de populatie wordt geschat op 1 miljoen individuen en is aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal stabiel blijft. Om deze redenen staat de lelieloper als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.^[1]

Voedsel

Lelielopers eten insecten en andere ongewervelden die ze tussen de op het wateroppervlak drijvende begroeiing oppikken.

Voortplanting

De vrouwtes zijn polyandrisch, wat betekent dat een vrouwtje meerdere mannetjes heeft en, bij deze soort, ook meerdere nesten. Ze leggen vier eieren met zwarte markeringen in een drijvend nest. De mannetjes zorgen voor het uitbroeden ervan en voor de verzorging van de jongen.

Bronnen

• Hayman, P., Marchant, J. & Prater, T. (1987). Shorebirds. Christopher Helm, Bromley, UK. ISBN 0-7470-1403-5 Plaat 1 en p. 215

Noten en referenties

Afrikabladhøne (Actophilornis africanus) er en fugl i familien bladhøns.

Eksterne lenker

• (en) afrikabladhøne i Encyclopedia of Life
• (en) afrikabladhøne i Global Biodiversity Information Facility
• (en) afrikabladhøne hos NCBI
• (en) afrikabladhøne hos ITIS
• (en) Kategori:Actophilornis africanus – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Actophilornis africanus – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Actophilornis africanus – detaljert informasjon på Wikispecies

A jaçanã-africana ou jaçanã-africano (Actophilornis africana) ^[1] é uma ave da família dos jaçanídeos, que pode ser encontrada na África subsariana. Habita todos os tipos de lagoas e lagos interiores, zonas pantanosas e margens de rios, desde que haja vegetação aquática abundante.

Descrição

Este jaçanã é uma ave de médio porte, com 25 a 30 cm de comprimento. A plumagem é colorida, castanha no corpo, amarela na área do peito, preta na zona posterior do pescoço e cabeça e branca nas faces e garganta. O bico e escudo frontal são de cor azul-acinzentada. As patas esverdeadas são longas e terminam em dedos muito compridos, provido de garras retilíneas. Os olhos são castanhos-escuros. As remiges primárias, visíveis apenas em voo, são pretas.

A jaçanã-africana pode ser encontra isolada, ou em grupos de dimensões variáveis. É excelente nadadora, mas também consegue correr com rapidez sobre a vegetação aquática, principalmente em zonas de nenúfares. Alimenta-se de insetos, moluscos, crustáceos e bolbos de plantas aquáticas.

A época de reprodução decorre ao longo de todo o ano nos trópicos, e entre outubro e abril no sul de África. Durante este período, as aves perdem as penas de voo e a capacidade de voar. A jaçanã-africana é uma espécie de hábitos poliândricos. As fêmeas são muito territoriais e defendem a sua área de postura com agressividade. Dentro do seu território, acasala com diversos machos e realiza uma postura com cada um. O macho constrói um ninho flutuante com vegetação aquática e incuba sozinho 4 a 5 ovos ao longo de 24 a 26 dias. Durante a incubação, o macho raramente abandona a postura e protege os ovos da humidade do ninho dobrando as asas debaixo do corpo. Os juvenis chocam muito precoces e em poucos dias são capazes de nadar e mergulhar. Os cuidados parentais são da responsabilidade do macho apenas, e ocupam cerca de dois meses. Ao longo deste período, os juvenis estão sempre muito próximos do progenitor e escondem-se debaixo das suas asas quando se sentem ameaçadas.

A jaçanã-africana é um residente comum na sua área geográfica e não se encontra em risco de extinção.

Referências

Bibliografia

• BirdLife International (2004). Actophilornis africana (em inglês). IUCN 2006. Lista Vermelha de Espécies Ameaçadas da IUCN de 2006 . Página visitada em 25.10.2007.
• Maclean, G.L., 1993. Robert’s Birds of Southern Africa. 6th Edition. John Voelcker Bird Book Fund

Afrikansk jaçana^[2] (Actophilornis africanus) är som namnet avsköjar en afrikansk fågel, i familjen jaçanor inom ordningen vadarfåglar.^[3]

Utseende

Karakteristiskt för afrikansk jaçana liksom för andra arter inom familjen jaçanor är dess långa ben och mycket stora fötter med långa tår och klor som möjliggör för dem att gå omkring på flytande vegetation. En adult fågels längd är cirka 30 centimeter. Honorna är större än hanarna. Fjäderdräkten är kastanjebrun, med ett gulaktigt bröstband, vit strupe och vita kinder, svart hjässa, svart nacke, svart ögonstreck och svarta vingspetsar. Näbben och pannskölden är ljusblå. Benen är mer gråblåaktiga.

Utbredning och systematik

Fågeln förekommer vid sjöar, dammar och våtmarker i Afrika söder om Sahara.^[3] Den behandlas som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i några underarter. Genetiskt står den nära de två andra afrikanska jaçanaarterna madagaskarjaçana och dvärgjaçana, men även orientaliska bronsjaçanan och australiska kamjaçanan.^[4]

Ekologi

Häckning kan ske året runt i områden med permanenta våtmarker. I områden som saknar permanenta våtmarker häckar dock fåglarna bara när de säsongsbundna översvämningar som följer regnperioden kommer.^[5]

Afrikansk jaçana är polyandrisk, på så vis att hanarna ruvar och tar hand om ungarna, medan honorna efter att ha parat sig med en första hane kan para sig med flera andra hanar.^[5] Honan lägger fyra ägg i ett enkelt bo som reds bland flytande vegetation på grunt vatten, eller på en liten flotte av växtmaterial på lite djupare vatten. Äggen är till utseendet bruna med svarta markeringar. Hanen har förmågan att vid behov kunna flytta ungarna genom att plocka upp och bära dem under vingarna.

Fåglarnas föda består främst av olika smådjur, som insekter, maskar, spindlar, kräftdjur och blötdjur som de hittar i våtmarkerna, men tillfälligt kan även frön ingå.^[5]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population som tros vara stabil.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).^[1] Världspopulationen uppskattas till runt en miljon individer.^[1]

Bilder

• Juvenil i Kacho-en i Japan.

• En adult fågel i Kacho-en i Japan.

• Afrikansk jaçana i Zambia.

• Museum specimen - Madagascar

Referenser

1. ^ [a b c d] Birdlife International 2012 Actophilornis africanus Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-03-01.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2017) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2017-08-14
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2017) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2017 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2017-08-11
4. ^ Whittingham, L., T.M. Frederick, F.H. Sheldon, and S.T. Emlen (2000), Molecular phylogeny of Jacanas and its implications for morphologic and biogeographic evolution, Auk 117, 22-32.
5. ^ [a b c] del Hoyo, J., Elliott, A., and Sargatal, J. 1996. Handbook of the Birds of the World, vol. 3: Hoatzin to Auks. Lynx Edicions, Barcelona, Spain.

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör afrikansk jaçana.
  Bilder & media
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection

Afrika jasanası (Actophilornis africana), jasanagiller (Jacanidae) familyasından Afrika'da görülen bir kuş türü.

Özellikleri

Bunlar, dikkat çekici ve kolay tanınan kuşlardır. 30 cm uzunluğundadır, dişiler, erkeklerden daha büyüktür. Gaga dibinden göze paralel boynun arka kısmına kadar olan yerler siyahtır. Gaga ve alın bölgesi açık mavidir. Gözün altı ve boynun yanları boyunca göğse kadar devam eden hat beyaz renklidir. Sırt ve karın bölgesi kestane rengindedir. Açık mavi bacak ve ayak parmakları uzuncadır.

Dağılımı ve Üreme

Afrika jasanası, Afrika'da alt Sahara boyunca görülür. Mevsimlik dağılımın dışında yerleşiktir. Yüzen bir yuvaya dört siyah işaretli kahverengi yumurta koyar. Erkekler, deniz çulluğu gibi kuluçka dönemi boyunca sorumluluk alır.

Beslenme

Afrika jasanasının temel yiyeceği böceklerdir, bunun yanında diğer omurgasız hayvanları da yer.

Actophilornis africanus là một loài chim trong họ Jacanidae.^[2]

Hình ảnh

• 
• 
• 
• 
• Museum specimen - Madagascar

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Gà lôi nước châu Phi tại Wikispecies

Африканская якана^[1] (Actophilornis africana) — африканская птица отряда ржанкообразных (Charadriiformes).

Внешний вид

Наиболее заметными чертами африканской яканы являются огромные серые пальцы и когти. На верхней стороне тела эта птица окрашена в каштановый цвет, края крыльев, а также полоски вокруг глаз и на затылке — чёрные. Нижняя сторона тела белого цвета с коричневым пятном на животе. Клюв голубой и переходящий в твёрдый лобовой нарост. Величина африканских якан достигает 30 см, самки, как правило, крупнее самцов.

Распространение

Африканская якана любит тихие водоёмы с растительностью на поверхности воды. Её ареал охватывает регионы к югу от Сахары.

Поведение

Африканская якана благодаря своим длинным пальцам умело бегает по листьям водных растений и охотится на насекомых.

Размножение

Гнездо строится, как правило, прямо на воде. В него откладывается по четыря яйца, покрытых чёрными пятнами и насиживающиеся самцом.

Охранный статус

Популяции африканской яканы местами становятся редкими из-за уменьшения или исчезновения водоёмов, однако благодаря обширному ареалу и стабильной общей численности этот вид оценивается МСОП как не угрожаемый (Least Concern).

Примечания

本条目没有列出任何参考或来源。（2011年2月3日）
維基百科所有的內容都應該可供查證。请协助添加来自可靠来源的引用以改善这篇条目。无法查证的内容可能被提出异议而移除。 二名法 Actophilornis africana
（Gmelin，1789）

长脚雉鸻（学名：Actophilornis africana）也称非洲雉鸻，是鸟纲鴴形目雉鸻科雉鸻属的一种。生活在非洲的水泽地带，其较长的腿有助于它在这样的地带活动。以昆虫等小动物为食。

取自“https://zh.wikipedia.org/w/index.php?title=长脚雉鸻&oldid=25906017”