الأسماء في صفحات التنقل
Ar plomer Madagaskar(Daveoù a vank) a zo un evn dour, Tachybaptus pelzelnii an anv skiantel anezhañ.
Dibabet e oa bet e anv skiantel da enoriñ an evnoniour aostrian August von Pelzeln (1825-1891).
Bevañ a ra diwar amprevaned-dour, kresteneg ha pesked bihan.
Brosezat eo al labous e Madagaskar.
Diouzh an evnoniourien e vez renket ar plomer Madagaskar en urzhiad Ciconiiformes pe Podicipediformes.
Ar plomer Madagaskar(Daveoù a vank) a zo un evn dour, Tachybaptus pelzelnii an anv skiantel anezhañ.
Dibabet e oa bet e anv skiantel da enoriñ an evnoniour aostrian August von Pelzeln (1825-1891).
El cabusset de Madagascar (Tachybaptus pelzelnii) és un ocell de la família dels Podicipèdids (Podicipedidae) que habita llacs i aiguamolls a les terres baixes de Madagascar.
El cabusset de Madagascar (Tachybaptus pelzelnii) és un ocell de la família dels Podicipèdids (Podicipedidae) que habita llacs i aiguamolls a les terres baixes de Madagascar.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gwyach fach Madagasgar (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: gwyachod bach Madagasgar) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tachybaptus pelzelnii; yr enw Saesneg arno yw Madagascar little grebe. Mae'n perthyn i deulu'r Gwyachod (Lladin: Podicipedidae) sydd yn urdd y Podicipediformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. pelzelnii, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r gwyach fach Madagasgar yn perthyn i deulu'r Gwyachod (Lladin: Podicipedidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Gwyach Atitlan Podilymbus gigas Gwyach Clark Aechmophorus clarkii Gwyach Fach Tachybaptus ruficollis
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Gwyach fach Madagasgar (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: gwyachod bach Madagasgar) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Tachybaptus pelzelnii; yr enw Saesneg arno yw Madagascar little grebe. Mae'n perthyn i deulu'r Gwyachod (Lladin: Podicipedidae) sydd yn urdd y Podicipediformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. pelzelnii, sef enw'r rhywogaeth.
Der Madagaskar-Zwergtaucher (Tachybaptus pelzelnii) ist eine monotypische Art aus der Familie der Lappentaucher. Die Art kommt ausschließlich auf Madagaskar vor. Die IUCN zählt den Madagaskar-Zwergtaucher zu den gefährdeten (vulnerable) Arten. Die Bestandszahlen sind insgesamt sehr gering und gehen derzeit auf Grund von in Madagaskar eingeführten Fischen sowie der intensivierten Fischerei zurück. Darüber hinaus wird der Lebensraum zerstört, auf den der Madagaskar-Zwergtaucher angewiesen ist. Die IUCN geht deswegen davon aus, dass sich der Bestandsrückgang in den nächsten zehn Jahren noch beschleunigen wird.[1]
Das Artepithon pelzelnii trägt der Madagaskar-Zwergtaucher zu Ehren des österreichischen Ornithologen August von Pelzeln.
Der Zwergtaucher erreicht eine Körperlänge von 22 bis 27 Zentimetern und wiegt etwa 145 Gramm. Auffallend ist der verhältnismäßig schlanke Schnabel. Die Männchen sind geringfügig größer als die Weibchen und haben tendenziell den etwas längeren Schnabel.
Im Prachtkleid ist der Oberkopf bis zu den Augen schwarz. Die Kehle ist hellgrau. Die Ohrflecken sind gelblichbraun. Der Nacken ist grau, die Brust ist rußgrau. Die Körperoberseite und die -seiten sind rußbraun und kontrastieren mit den großen weißen Flecken, die sich jeweils auf den Flanken befinden. Der Rumpf ist blassgrau. Die Augen sind dunkelrot. Der Schnabel ist überwiegend gelblich. Während der Fortpflanzungszeit ist er jedoch schwarz mit einer weißen Spitze.[2] Die Füße sind grünlich. Im Ruhekleid ist die Gefiederfärbung insgesamt etwas matter. Es fehlen dann die braungelblichen Ohrenflecken.
Die Stimme ähnelt dem des Zwergtauchers, allerdings ist die Tonhöhe insgesamt etwas dunkler.
Der Madagaskar-Zwergtaucher besiedelt ausschließlich Madagaskar und war in historischer Zeit auf der gesamten Insel verbreitet und besiedelte auch Höhenlagen bis 2.000 Meter über NN. Mittlerweile fehlt der Madagaskar-Zwergtaucher in Teilen seines ursprünglichen Verbreitungsgebietes und ist in den übrigen Gebieten eine selten Art. Die höchste Bestandsdichte liegt im Westen und im Zentrum von Madagaskar vor, wo Paare und einzeln lebende Madagaskar-Zwergtaucher die zahlreichen kleinen Teiche und Seen besiedeln. Auf dem Lake Alaotra, der früher zu hunderten von Madagaskar-Zwergtauchern, dem Delacour-Zwergtaucher als auch in geringerer Zahl vom gemeinen Zwergtaucher besiedelt wurde, gab es bereits im Jahre 1985 nur noch zehn bis zwanzig Individuen. Der Lake Alaotra durchlief in der zweiten Hälfte des 20. Jahrhunderts eine sehr starke Veränderung, die sich in kleinerem Maße so aber auch in anderen Gewässern Madagaskars vollzieht. Durch die Verlandung der Ufer und die Einleitung von Dünger in den See kam es zu dramatischen Veränderungen der Mikrofauna. Exotische Fische wurden eingeschleppt, zum Beispiel Tilapien, die die Seerosen fraßen und damit den Vögeln das Nistmaterial nahmen, und Forellenbarsche, die sowohl die Nahrung der Taucher als auch deren Junge fraßen. In den 1980er Jahren wurden zusätzlich räuberische Schlangenkopffische eingeschleppt, die den Tauchern und ihrem Nachwuchs nachstellen.
Der genaue Bestand des Madagaskar-Zwergtauchers ist nicht genau bekannt. Die IUCN schätzt den Bestand auf 1.500 bis 2.000 Individuen und erwartet, dass die Bestände die nächsten zehn Jahre weiter zurückgehen. Zum Bestandsrückgang tragen eingeführte Fische bei, die zum einen die Küken fressen, aber auch die Verfügbarkeit der Nahrungsressourcen für den Madagaskar-Zwergtaucher verringern.[1] Feuchtgebiete, die dem Madagaskar-Zwergtaucher Rückzugsmöglichkeiten geben, werden außerdem zunehmend in Reisfelder umgewandelt.
Als Lebensraum präferiert der Madagaskar-Zwergtaucher flache Seen und Teiche mit einem dichten Seerosen-Bewuchs. Gelegentlich kommt er auch in Brackwasser und auf langsam fließenden Flüssen vor.
Das Nahrungsspektrum des Madagaskar-Zwergtauchers umfasst vorwiegend Insekten. Er frisst außerdem Fische und in geringem Maße auch Krustentiere. Auf Teichen mit größeren Fischen fehlt er häufig. Dort findet sich eher der gemeine Zwergtaucher, der auch in Europa vorkommt. Madagaskar-Zwergtaucher sind überwiegend Standvögel. Sie unternehmen jedoch Wanderungen, um geeignete Habitate zu finden. Die Fortpflanzungszeit fällt in den Zeitraum August bis März. Brutpaare sind in der Regel territorial, jedoch kommt es auf Gewässern, die besonders geeignete Lebensbedingungen bieten, auch vor, dass die Nester in großer Nähe zueinander errichtet werden. Es wurden bereits lose Kolonien beobachtet, die bis zu 150 Individuen umfassten.[3] Das Nest ist eine schwimmende Plattform aus Wasserpflanzen, die meist an Schwimmpflanzen verankert ist. Es befindet sich häufig in der Nähe von Wasserlilien. Die Gelegegröße sind drei bis vier Eier.
Der Madagaskar-Zwergtaucher (Tachybaptus pelzelnii) ist eine monotypische Art aus der Familie der Lappentaucher. Die Art kommt ausschließlich auf Madagaskar vor. Die IUCN zählt den Madagaskar-Zwergtaucher zu den gefährdeten (vulnerable) Arten. Die Bestandszahlen sind insgesamt sehr gering und gehen derzeit auf Grund von in Madagaskar eingeführten Fischen sowie der intensivierten Fischerei zurück. Darüber hinaus wird der Lebensraum zerstört, auf den der Madagaskar-Zwergtaucher angewiesen ist. Die IUCN geht deswegen davon aus, dass sich der Bestandsrückgang in den nächsten zehn Jahren noch beschleunigen wird.
Das Artepithon pelzelnii trägt der Madagaskar-Zwergtaucher zu Ehren des österreichischen Ornithologen August von Pelzeln.
The Madagascar grebe (Tachybaptus pelzelnii) is a grebe found only in western and central Madagascar. The binomial name commemorates the Austrian ornithologist August von Pelzeln. It is classified as endangered by the IUCN, with a population of less than 5,000. It is threatened by habitat loss, predation by carnivorous fish, and competition with introduced species.
The Madagascar grebe is around 25 cm long. It can be identified in its breeding plumage, consisting of a blackish cap and line down the neck, often reddish rear ear-coverts and sides of the neck, pale grey cheeks, throat and foreneck. Some individuals have a narrow whitish line under the eye between the cap and ear-coverts.[2]
The species is widespread throughout western and central Madagascar. Pairs can commonly be found near lakes. Surveys in the late 1990s recorded the species at 25 'Important Bird Areas' distributed throughout Madagascar, but it is suspected to be undergoing rapid declines. Numbers on Lake Alaotra have plummeted: in 1985 several hundred individuals were recorded, only 10–20 in 1993, and none in 1999. The forested lakes of the northwest plateau may harbour 100-200 individuals. The current total population may number as few as 1,500-2,500 individuals.[2]
T. pelzelnii appears to prefer shallow, freshwater lakes and pools, with a dense covering of lily-pads, but it has also been found in several much deeper lakes. Has occasionally been seen near brackish waters and slow-flowing rivers.[2]
The Madagascar grebe probably feeds mostly on insects, but is also known to take small fish and crustaceans.[1] It is generally sedentary, but will move in search of more suitable habitat. The breeding season may span the months of August to March. Although breeding pairs are typically territorial, communally nesting groups of 150 individuals have been recorded. Nests are built on a floating structure of aquatic plants, anchored to offshore vegetation, normally waterlilies.[2]
The Madagascar grebe is currently classified as vulnerable by the IUCN. One of the most serious threats for the species is natural habitat loss by conversion for rice cultivation and cash crops. It is also being threatened by the introduction of exotic fish and fishery practice. At Lake Alaotra, adults are preyed on by carnivorous snakehead fish. They also in danger of entanglement in monofilament gill-nets. The introduction of exotic herbivorous fish (T. zillii) has considerably limited the development of aquatic vegetation and favoured the Little Grebe (T. ruficollis). Competition with T. ruficollis is threatening T. pelzelnii, however both are considered vulnerable species. Increasing use of pesticides and fertilizers further exerts a damaging influence on freshwater ecosystems in Madagascar.[1]
The present decline in the population is expected to accelerate over the next 10 years as increasing wetland conversion and overfishing continues to restrict the species to small lakes that are inaccessible and unsuitable for human use.[2]
Various conservation actions are currently underway that benefit the Madagascar grebe. It has been recorded in six protected areas. To prioritise the wetlands for protection, a monitoring procedure has been proposed that uses birds, particularly T. pelzelnii, as indicators. The Malagasy government has recently ratified the Ramsar Convention, which is likely to improve conservation measures for wetlands and initiate dedicated studies of the decline of this species.[2]
The Madagascar grebe (Tachybaptus pelzelnii) is a grebe found only in western and central Madagascar. The binomial name commemorates the Austrian ornithologist August von Pelzeln. It is classified as endangered by the IUCN, with a population of less than 5,000. It is threatened by habitat loss, predation by carnivorous fish, and competition with introduced species.
La Madagaskara grebo (Tachybaptus pelzelnii) estas birdospecio el la familio de greboj kiu troviĝas nur en okcidenta kaj centra Madagaskaro. Ĝi estis klasita kiel Vundebla, kun populacio de malpli ol 5,000. La plej grava minaco estas okcidente pro malpliigo de habitato, ĉefe por rizkultivado. Aliloke predado fare de karnovoraj fiŝoj estas problemo, kaj enmeto de ekzotaj, herbovoraj fiŝoj limigis la disvolviĝon de akva vegetaĵaro kaj favoras la bonfarton de la Malgranda grebo.
Ĝi havas malhelan al nigrecan kronon, helgrizan gorĝon kaj ruĝecan kolon, sed ne tiom markate kiom la samgenranoj Malgranda grebo kaj Aŭstralazia grebo, sed tiuj du diverskoloraj areoj (malhela supre kaj hela sube) estas separataj per blanka striareo kiu venas el malantaŭa okulo al nuko kaj kiu anstataŭas la helan markon de la bekobazo de la aliaj. La dorso estas helgriza kaj la subaj partoj blankecaj. La okulo estas malhelbruna al ruĝecbruna. La beko estas malhela supre kaj oranĝeca sube.
La scienca nomo rememoras la aŭstrian ornitologon August von Pelzeln.
La Madagaskara grebo (Tachybaptus pelzelnii) estas birdospecio el la familio de greboj kiu troviĝas nur en okcidenta kaj centra Madagaskaro. Ĝi estis klasita kiel Vundebla, kun populacio de malpli ol 5,000. La plej grava minaco estas okcidente pro malpliigo de habitato, ĉefe por rizkultivado. Aliloke predado fare de karnovoraj fiŝoj estas problemo, kaj enmeto de ekzotaj, herbovoraj fiŝoj limigis la disvolviĝon de akva vegetaĵaro kaj favoras la bonfarton de la Malgranda grebo.
Ĝi havas malhelan al nigrecan kronon, helgrizan gorĝon kaj ruĝecan kolon, sed ne tiom markate kiom la samgenranoj Malgranda grebo kaj Aŭstralazia grebo, sed tiuj du diverskoloraj areoj (malhela supre kaj hela sube) estas separataj per blanka striareo kiu venas el malantaŭa okulo al nuko kaj kiu anstataŭas la helan markon de la bekobazo de la aliaj. La dorso estas helgriza kaj la subaj partoj blankecaj. La okulo estas malhelbruna al ruĝecbruna. La beko estas malhela supre kaj oranĝeca sube.
La scienca nomo rememoras la aŭstrian ornitologon August von Pelzeln.
El zampullín malgache (Tachybaptus pelzelnii)[2] es una especie de ave podicipediforme de la familia Podicipedidae endémica de Madagascar. Su nombre científico conmemora al ornitólogo austriaco August von Pelzeln.
Está clasificado por la UICN como especie vulnerable, ya que su población es menor a 5.000 individuos. Su principal amenaza, en el oeste, es la reducción de su hábitat a causa de la extensión del cultivo de arroz. Además sufre la depredación de peces carnívoros y la introducción de peces herbívoros exóticos que limitan el desarrollo de la vegetación acuática en favor del zampullín común.
El zampullín malgache (Tachybaptus pelzelnii) es una especie de ave podicipediforme de la familia Podicipedidae endémica de Madagascar. Su nombre científico conmemora al ornitólogo austriaco August von Pelzeln.
Tachybaptus pelzelnii Tachybaptus generoko animalia da. Hegaztien barruko Podicipedidae familian sailkatua dago.
Tachybaptus pelzelnii Tachybaptus generoko animalia da. Hegaztien barruko Podicipedidae familian sailkatua dago.
Madagaskarinuikku, aikaisemmalta nimeltään hartlaubinpikku-uikku[3] (Tachybaptus pelzelnii) on uikkulintuihin kuuluva lintulaji. Sen levinneisyysaluetta on Madagaskar. Sen pieni noin 2 000 yksilön suuruinen kanta on entisestään pienenemässä, ja laji luokitellaan erittäin uhanalaiseksi.[1][4]
Madagaskarinuikku on noin 25 senttimetriä pitkä. Sen tunnistaa pesimähöyhenyksestä, jossa on musta päälaki ja juova alas niskaan, usein punertavat korvanpeitinhöyhenet ja kaulan sivut, vaaleanharmaat posket, kurkku ja kaulan etuosa. Joillakin yksilöillä on kapea valkea juova silmän alla päälaen ja korvanpeitinhöyhenten välissä.[5]
Laji on paikkalintu mutta voi siirtyä etsimään sopivaa elinaluetta. Se pesii elokuun ja maaliskuun välisenä aikana makeanveden järvillä ja lammilla, joissa kasvaa lumpeita. Se rakentaa vesikasvillisuudesta pesän, joka kiinnittyy rantakasvillisuuteen, varsinkin lummekasveihin.[1]
Lajin pääravintoa ovat todennäköisesti hyönteiset, mutta se voi syödä myös pieniä kaloja ja äyriäisiä.[1]
Lajin uhkana ovat elinympäristöje tuhoutuminen riisin- ja rahakasviviljelyn takia sekä uudet kalalajit ja kalastuksen tehostuminen ja takertuminen verkkoihin. Kasvinsyöjäkalalajien istutus vähentää vesikasvillisuutta, mikä suosii pikku-uikkua, ja sen on arveltu olevan uhka madagaskarinuikulle. Merkittävää on kuitenkin että kalastus on Madagascarilla vaaraksi kaikille uikkulajeille.[1]
Madagaskarinuikku, aikaisemmalta nimeltään hartlaubinpikku-uikku (Tachybaptus pelzelnii) on uikkulintuihin kuuluva lintulaji. Sen levinneisyysaluetta on Madagaskar. Sen pieni noin 2 000 yksilön suuruinen kanta on entisestään pienenemässä, ja laji luokitellaan erittäin uhanalaiseksi.
Tachybaptus pelzelnii
Le Grèbe malgache (Tachybaptus pelzelnii) est une espèce de podicipédidé endémique de Madagascar.
Le nom binomial de l'espèce a été donné en l'honneur de l'ornithologue autrichien August von Pelzeln.
Le Grèbe malgache mesure environ 19 cm pour une envergure de 45 cm.
En plumage nuptial, le front, la calotte et l'arrière du cou sont noirâtres.
Le Grèbe malgache consomme essentiellement des petits poissons mais il ingère également des insectes aquatiques.
Tachybaptus pelzelnii
Le Grèbe malgache (Tachybaptus pelzelnii) est une espèce de podicipédidé endémique de Madagascar.
Le nom binomial de l'espèce a été donné en l'honneur de l'ornithologue autrichien August von Pelzeln.
Il tuffetto del Madagascar (Tachybaptus pelzelnii (Hartlaub, 1861)) è un uccello della famiglia Podicipedidae, endemico del Madagascar.[2]
Il tuffetto del Madagascar (Tachybaptus pelzelnii (Hartlaub, 1861)) è un uccello della famiglia Podicipedidae, endemico del Madagascar.
Pelzelns dodaars (Tachybaptus pelzelnii) is een vogelsoort uit de familie van de futen (Podicipedidae).[2] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1861 door Hartlaub. De soort is vernoemd naar de Oostenrijkse ornitholoog August von Pelzeln.[3]
Pelzelns dodaars is gemiddeld 25 cm lang en weegt 177 g. Hij lijkt sterk op de gewone dodaars. De vogel is ongeveer even groot en heeft dezelfde gedrongen postuur. Een belangrijk verschilkenmerk is de lichte snavel, zonder lichte vlek aan de snavelbasis. Verder loopt het roodbruin op de hals minder ver door naar de hals en de borst en buik zijn lichter dan bij de dodaars. Er zijn hybriden met de gewone dodaars waargenomen.[4]
Pelzelns dodaars is een endemische vogelsoort uit Madagaskar. Het leefgebied bestaat uit meestal zoet water in tijdelijke plassen, ondiepe meren, langzaam stromende rivieren (tot op 2000 m boven de zeespiegel) en soms in brakwater en diepe meren. Deze dodaars heeft de voorkeur voor wateren die rijk begroeid zijn met waterlelies (Nymphaea).[4]
De grootte van de populatie werd in 2007 geschat op 3.300 volwassen vogels en dit aantal loopt achteruit. In het leefgebied zijn bedreigingen zoals geïntroduceerde roofvissen, visserij met netten waarin de vogels verdrinken en uitbreiding van de natte rijstteelt ten koste van draslanden. Om deze redenen staat Pelzelns dodaars als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesPelzelns dodaars (Tachybaptus pelzelnii) is een vogelsoort uit de familie van de futen (Podicipedidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1861 door Hartlaub. De soort is vernoemd naar de Oostenrijkse ornitholoog August von Pelzeln.
Multimedia w Wikimedia Commons Perkozek białosmugi[4] (Tachybaptus pelzelnii) – gatunek ptaka z rodziny perkozów (Podicipedidae). Znany jest jedynie z zachodnich i centralnych terenów Madagaskaru.
Klasyfikowany jest jako gatunek zagrożony wyginięciem (VU - Vulnerable)[3]. Jego populacja wynosi około 5000 osobników.
Największym zagrożeniem dla tego gatunku jest uszczuplenie terenów bytowania, głównie poprzez uprawy ryżu. Poza tym zagrożeniem wydaje się też wprowadzenie do środowiska agresywnych gatunków ryb, które niszczą lęgi ptaków.
Perkozek białosmugi (Tachybaptus pelzelnii) – gatunek ptaka z rodziny perkozów (Podicipedidae). Znany jest jedynie z zachodnich i centralnych terenów Madagaskaru.
Klasyfikowany jest jako gatunek zagrożony wyginięciem (VU - Vulnerable). Jego populacja wynosi około 5000 osobników.
Największym zagrożeniem dla tego gatunku jest uszczuplenie terenów bytowania, głównie poprzez uprawy ryżu. Poza tym zagrożeniem wydaje się też wprowadzenie do środowiska agresywnych gatunków ryb, które niszczą lęgi ptaków.
Madagaskarsmådopping[2] (Tachybaptus pelzelnii) är en fågel i familjen doppingar inom ordningen doppingfåglar som enbart förekommer på Madagaskar.[3]
Madagaskarsmådopping är en liten dopping (25 cm) med tydligt tecknat ansikte. I häckningsdräkt har den en svart hätta och ett svart streck nerför nacken, rödaktiga örontäckare och halssida, grå kinder och hals samt en vitaktig linje under ögat mellan hättan och örontäckarna. Ögonen är (till skillnad från den numera utdöda alaotradoppingen) röda, näbben svart med en ljusare spets, undersidan blekbrun och ryggen mörkt gråbrun. Lätet påminner om smådoppingens drillande, möjligen djupare.[1][4]
Madagaskarsmådopping är fortfarande vitt spridd och relativt vanlig på västra och centrala Madagaskar, men den tros ha minskat kraftigt. Från några platser har den försvunnit på grund av en kombination av att den utsatts för introducerade fiskarter, fastnat i nät och drabbas av habitatförlust när dess levnadsmiljö används för risodling. Möjligen återstår endast 1.500-2.500 individer. Troligen kommer denna minskning fortsätta på grund av utfiskning och omvandling av våtmarker till jordbruksmark. Internationella naturvårdsunionen IUCN kategoriserade arten fram till 2018 som sårbar, men uppgraderade den då tillstarkt hotad.[1]
Introducerade fiskar som försämrar artens levnadsförhållanden är bland annat medlemmar av fiskgruppen tilapia. De äter vattenväxterna vad som gör sjön olämplig för fågeln. Öringabborre (Micropterus salmoides) som likaså blev införd på Madagaskar kan döda fågelungar och den är en konkurrent om samma föda.[5]
Arten lever vanligen i grunda insjöar, dammar och vattenpölar där vattenytan är täckt av näckrosor (släkte Nymphaea). Den besöker även djupare sjöar, långsam flyttande floder och områden med bräckt vatten. Enligt uppskattningar äter Madagaskarsmådopping främst insekter som kompletteras med några fiskar och kräftdjur. Fortplantningen sker mellan augusti och mars (enligt en annan studie under hela året) och varje par har ett revir. Däremot är reviret inte stort och flera bon kan ligga nära varandra. Boet är en konstruktion av vattenväxter (eller av växter som hittas vid strandlinjen) som simmar på vattenytan. Per tillfälle läggs tre eller fyra ägg.[1]
Fågelns vetenskapliga artnamn hedrar August Pelzel Edler von Pelzeln (1825-1891), österrikisk ornitolog och samlare av specimen.[6]
Wikimedia Commons har media som rör madagaskarsmådopping.
Wikispecies har information om Tachybaptus pelzelnii.
Madagaskarsmådopping (Tachybaptus pelzelnii) är en fågel i familjen doppingar inom ordningen doppingfåglar som enbart förekommer på Madagaskar.
Tachybaptus pelzelnii là một loài chim trong họ Podicipedidae.[1]
Tachybaptus pelzelnii là một loài chim trong họ Podicipedidae.
Tachybaptus pelzelnii
(Hartlaub, 1861)
Мадагаскарская малая поганка [1][2] (лат. Tachybaptus pelzelnii Hartlaub, 1861) — птица из рода малые поганки (Tachybaptus). Вторая часть биноминального названия дана в честь австрийского орнитолога Августа фон Пельцельна (1825—1891).
Эндемичный для Мадагаскара вид[3]. Обитает только на озере Алаутра[4].
По внешним признакам мадагаскарская поганка очень похожа на обыкновенную малую поганку и некоторые специалисты рассматривают мадагаскарскую поганку лишь как подвид малой[5].
Длина тела 22-27 см, вес около 145 грамм. Клюв сравнительно тонкий. Самцы немного крупнее самок и обычно имеют более длинный клюв.
В качестве места обитания птицы выбирают пруды и мелководные озёра с густыми лилиями. Питаются в основном насекомыми, а также рыбой и, в меньшей степени, ракообразными.
Размножаются с августа по март. Гнездящиеся птицы, как правило, территориальны, но в подходящих условиях гнёзда строятся достаточно близко друг к другу. Иногда таким образом получаются колонии до 150 особей. Гнездо представляет собой плавучую платформу из водных растений, которая обычно крепится к плавающим растениям, часто недалеко от водяных лилий.
Внесена в Международную Красную книгу МСОП (таксоны в уязвимости, VU).[6] В 1929 году, когда вид был открыт, он считался обычным для этого и некоторых других (небольших) озёр, однако сейчас он находится под угрозой. Изменение экосистемы озера из-за акклиматизации там рыб тилапий и форелевых окуней, а также гибридизация мадагаскарской поганки с малой создали опасность исчезновения вида[5].
Мадагаскарская малая поганка (лат. Tachybaptus pelzelnii Hartlaub, 1861) — птица из рода малые поганки (Tachybaptus). Вторая часть биноминального названия дана в честь австрийского орнитолога Августа фон Пельцельна (1825—1891).
