الأسماء في صفحات التنقل
El francolí de Swierstra (Pternistis swierstrai) és un ocell de la família dels fasiànids (Phasianidae) que habita la selva de les muntanyes de l'oest d'Angola.
Swierstra's frankolijn (Pternistis swierstrai; synoniem: Francolinus swierstrai) is een bedreigde, endemische vogelsoort uit de familie fazantachtigen (Phasianidae). In 1907 werd de vogel verzameld maar niet herkend als een nieuwe soort. In 1927 werd opnieuw een exemplaar verzameld. De wetenschappelijke naam van de soort werd op grond van deze vondst in 1929 door Austin Roberts geldig gepubliceerd en vernoemd naar Cornelis Jacobus Swierstra. Swierstra was een in Amsterdam geboren en aan de UvA afgestudeerde entomoloog en later directeur van het Transvaal Museum in Zuid-Afrika.[2]
De vogel is 33 cm lang. Het is een zwart-wit klein soort frankolijn met een rode snavel en rode poten. Het mannetje heeft een brede, zwarte borstband en daaronder een witte buik met zwarte stippels. De bovendelen lijken zwart, maar zijn feitelijk zeer donkerbruin. Het vrouwtje wijkt niet sterk af, zij is meer roestkleurig bruin op de rug.[3]
De vogel komt op minstens drie verschillende locaties in West-Angola voor in montaan bos en aan bosranden en rotsige graslanden.[3]
Swierstra's frankolijn heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2010 door BirdLife International geschat op 1000 tot 2500 individuen en de populatie-aantallen nemen af door habitatverlies. Het leefgebied wordt aangetast door ontbossing waarbij natuurlijk bos wordt omgezet in gebied voor zelfvoorzieningslandbouw. Daarnaast wordt de vogel sterk bejaagd. Om deze redenen staat deze soort als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesSwierstra's frankolijn (Pternistis swierstrai; synoniem: Francolinus swierstrai) is een bedreigde, endemische vogelsoort uit de familie fazantachtigen (Phasianidae). In 1907 werd de vogel verzameld maar niet herkend als een nieuwe soort. In 1927 werd opnieuw een exemplaar verzameld. De wetenschappelijke naam van de soort werd op grond van deze vondst in 1929 door Austin Roberts geldig gepubliceerd en vernoemd naar Cornelis Jacobus Swierstra. Swierstra was een in Amsterdam geboren en aan de UvA afgestudeerde entomoloog en later directeur van het Transvaal Museum in Zuid-Afrika.
Swierstrafrankolin[2] (Pternistis swierstrai) är en fågel i familjen fasanfåglar inom ordningen hönsfåglar.[3]
Den förekommer enbart i bergsskogar i västra Angola (Cuanza Sul till Huila).[4]
Tidigare placerades den i släktet Francolinus. Flera genetiska studier visar dock att Francolinus är starkt parafyletiskt, där arterna i Pternistis står närmare t.ex. vaktlar i Coturnix och snöhöns.[5][6][7][8][9]
IUCN kategoriserar arten som starkt hotad.[1]
Fågelns vetenskapliga och svenska artnamn hedrar Cornelis Jacobus Swierstra (1874-1952), holländsk och sydafrikansk entomolog och direktör för Traansval Museum 1922-1946.[10]
Wikimedia Commons har media som rör swierstrafrankolin.
Wikispecies har information om Pternistis swierstrai.
Swierstrafrankolin (Pternistis swierstrai) är en fågel i familjen fasanfåglar inom ordningen hönsfåglar.
Pternistis swierstrai (Roberts, 1929)[1]
Синонимы
Ангольский турач[3] (лат. Pternistis swierstrai, возможное другое русское название — турач Сверстра[4]) — африканский вид птиц из семейства фазановых (Phasianidae)[1]. Эндемик горных лесов Западной Анголы, вымирающий вид.
Длина тела до 33 см. Чёрно-белая птица с красными ногами и клювом. У самцов верхняя часть тела выглядит чёрной, но с близкого расстояния тёмно-коричневая; широкая чёрная полоса поперёк груди, бюхо белое с чёрными пятнами. У самок окраска груди и живота такая же, как у самцов, но спина и надкрылья имеют более светлую, ржаво-коричневую окраску. Голос напоминает покашливание, характерное также для кенийского и восточноафриканского турача.
Ангольский турач ведёт наземный образ жизни, в основном встречаясь в густых зарослях кустарников, высоких трав и папоротников. Питание включает траву, семена и насекомых, выбираемых из опавшей листвы. Брачные повадки почти неизвестны, но наблюдавшиеся в августе птенцы позволяют предположить, что брачный сезон приходится на май или июнь[5].
Ангольский турач — эндемик Западной Анголы. Основной ареал — от Тундавалы (провинция Уила) на юге до Карианго (Южная Кванза) на севере, а также инзельберги (изолированные возвышенности) в провинции Уамбо и холмы Баилунду на Ангольском нагорье. В основном встречается в немногочисленных оставшихся в этом регионе полосах горного леса, но наблюдался также на каменистых и травянистых горных склонах, в оврагах и в высокотравье вблизи горных вершин.
Основная среда обитания ангольского турача — тропические горные леса — в Западной Анголе практически сведена на нет; так, на горе Моко на Ангольском нагорье уцелело лишь 15 островков такого леса общей площадью до 15 га. Леса в этом регионе сводятся с целью расширения сельскохозяйственных земель. Кроме того, опасность для ангольского турача представляет охота. С 1971 года не было зафиксировано ни одного наблюдения ангольских турачей вплоть до 2005 года, когда поступили сообщения о примерно десятке птиц этого вида в районе гор Моко и Соке. Нехватка данных затрудняет оценку общей численности вида, но на основе площади сохранившихся в регионе горных лесов и способности ангольского турача выживать за их пределами в Красной книге она оценивается как не превышающая 2080 пар (вероятнее всего, существенно меньше). В Красной книге ангольскому турачу присвоен статус вымирающего вида. В настоящее время не предпринимается никаких направленных усилий по сохранению вида. Хотя в 1970-е годы выдвигалось предложение сделать около 60 км² в районе горы Моко природоохранной зоной, эти планы всё ещё не претворены в жизнь[2].
Ангольский турач (лат. Pternistis swierstrai, возможное другое русское название — турач Сверстра) — африканский вид птиц из семейства фазановых (Phasianidae). Эндемик горных лесов Западной Анголы, вымирающий вид.
