الأسماء في صفحات التنقل
The jocotoco antpitta (Grallaria ridgelyi) is an endangered antpitta, a bird from Ecuador and Peru. It was discovered in 1997, and scientifically described in 1999.
The jocotoco antpitta is a large (150–200 g) antpitta with a striking head pattern showing tufts of white plumes beneath the eyes. It has a song similar to the hooting of the rufous-banded owl.
Its closest relatives appear to be the chestnut-naped antpitta and the pale-billed antpitta, with which it forms a group of antpittas with uniform breast plumage and smoky-grey flanks.[2]
This bird's specific name honors the ornithologist Robert S. Ridgely, who took part in the initial discovery of this species. The common name refers to the local name of the bird, jocotoco, which is onomatopoetic after its hooting calls and song.[2]
The antpitta is known only from a very small number of locations in southeastern Ecuador and adjacent Peru, and appears to be declining. It was believed to be limited to the upper Chinchipe River drainage in Zamora-Chinchipe, Ecuador, but in 2006 a population was discovered in Cordillera del Cóndor in Cajamarca, Peru. It inhabits only wet, mossy forest with ample Chusquea bamboo stands and silvery-leaved Cecropia trees. It is found at altitudes of 2,250 to 2,700 meters.[2]
To protect the presumably small population, the Tapichalaca Biological Reserve was established on behalf of Fundación de Conservación Jocotoco in 1998.
The IUCN classifies it as endangered (B1ab(i, ii, iii, v)). This means that based on available data, it is estimated to occur in no more than five locations over a total area of less than 5000 km², with both habitat quality and availability, and numbers declining, and some of the subpopulations in danger of disappearance. Owing to its shyness and the call, which might be mistaken for that of a rufous-banded owl, it could be more widespread than now known, although surveys at several seemingly appropriate localities have failed to find any evidence of it.
Grallaria ridgelyi The jocotoco antpitta (Grallaria ridgelyi) is an endangered antpitta, a bird from Ecuador and Peru. It was discovered in 1997, and scientifically described in 1999.
El tororoí jocotoco[3] o chululú hocotoco[4] (Grallaria ridgelyi), es una especie de ave paseriforme perteneciente al numeroso género Grallaria de la familia Grallariidae, anteriormente incluido en Formicariidae.[5][6] Se encuentra en Ecuador y Perú.[1] Fue descubierto en 1997, y descrito científicamente en 1999.[2]
Se distribuye por los Andes del sur de Ecuador en Zamora-Chinchipe (cuenca del alto río Chinchipe) y norte de Perú en Cajamarca.[4][7]
Vive en el sotobosque del bosque húmedo siempreverde de montaña, con briofitas, árboles generalmente bajos y bambú, entre los 2300 y 2680 m de altitud.[1]
Mide 22 cm de longitud. Tiene corona negra; cara casi totalmente gris oscura, excepto por su bigote blanco; dorso marrón grisáceo, con tintes ferruginosos en las alas y rayas negras en el lomo y los hombros; las partes bajas son de color gris blancuzco. El iris es rojizo, el pico negro y las patas grises.[8]
Se alimenta de escarabajos, hormigas y otros insectos y sus larvas, lombrices, milípedos y otros invertebrados.[1]
El tororoí jocotoco o chululú hocotoco (Grallaria ridgelyi), es una especie de ave paseriforme perteneciente al numeroso género Grallaria de la familia Grallariidae, anteriormente incluido en Formicariidae. Se encuentra en Ecuador y Perú. Fue descubierto en 1997, y descrito científicamente en 1999.
Grallaria ridgelyi Grallaria generoko animalia da. Hegaztien barruko Grallariidae familian sailkatua dago.
Grallaria ridgelyi Grallaria generoko animalia da. Hegaztien barruko Grallariidae familian sailkatua dago.
Valkoposkiluura (Grallaria ridgelyi) on erittäin uhanalainen eteläamerikkalainen varpuslintu. Laji on nimetty löytäjänsä, yhdysvaltalaisen lintutieteilijän Robert Ridgelyn mukaan.
Valkoposkiluura on väritykseltään musta-valko-harmaa ja painaa 150–200 g.
Valkoposkiluurat elävät Andien länsirinteillä noin 2,5 kilometrin korkeudella Ecuadorin eteläosassa ja Perun pohjoiskolkassa. Laji kuvailtiin tieteelle uutena vuonna 1999 ja sen kokonaispopulaatio on ehkä 250–999 yksilöä. Kanta elää maantieteellisesti suppealla alueella ja on vaarassa hävitä metsien hakkuiden ja elinympäristön tuhoutumisen seurauksena.
Laji elää kosteiden ikivihreiden vuoristosademetsien alikasvoksessa, aina virtaavan veden (noro, puro tai joki) tuntumassa.
Reviirin koko on 20–40 hehtaaria. Pesintää tapahtuu ainakin loka-marraskuussa.
Laji on hyönteissyöjä.
Valkoposkiluura (Grallaria ridgelyi) on erittäin uhanalainen eteläamerikkalainen varpuslintu. Laji on nimetty löytäjänsä, yhdysvaltalaisen lintutieteilijän Robert Ridgelyn mukaan.
Grallaria ridgelyi
La Grallaire de Ridgely (Grallaria ridgelyi) est une espèce de passereaux originaire de l'Équateur et du Pérou.
Cette espèce n'a été observée que dans un petit nombre de lieux seulement, dans le sud-est de l'Équateur et dans la partie adjacente au Pérou.
Elle vit uniquement dans les forêts humides composées de bambous Chusquea et d'arbres Cecropia entre 2 250 et 2 680 m d'altitude. La plus haute altitude où l'espèce a été trouvée coïncide avec la limite d'altitude des espèces du genre Cecropia[1]
Grallaria ridgelyi
La Grallaire de Ridgely (Grallaria ridgelyi) est une espèce de passereaux originaire de l'Équateur et du Pérou.
De jocotocomierpitta (Grallaria ridgelyi) is een zangvogel uit de familie Grallariidae. Het is een bedreigde, endemische vogelsoort in zuidelijk Ecuador. De vogel werd in 1997 ontdekt en in 1999 beschreven. De wetenschappelijke naam is een eerbetoon aan de ornitholoog Robert S. Ridgely.[2]
De vogel is 22 cm lang, het is een opmerkelijk bevederde en vrij grote mierpitta. De kruin is zwart en de rest van de kop is donkergrijs, met daarin een grote, witte, bijna ellipsvormige baardstreep. Verder is de vogel van boven grijsbruin, de vleugels neigen in kleur naar roestbruin, de borst en buik zijn lichtgrijs. De snavel is zwart en de poten zijn grijs, de iris is roodachtig.[3]
Deze soort werd ontdekt in montaan, vochtig bos met ondergroei in de buurt van water op 2300 tot 2680 m boven zeeniveau in de Andes in zuidelijk Ecuador aan de grens met Peru. Later bleek dat de vogel ook in Peru in vergelijkbaar leefgebied voorkomt.
De jocotocomierpitta heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2012 door BirdLife International geschat op 150 tot 700 volwassen individuen en de populatie-aantallen nemen af door ontbossing waarbij natuurlijk bos wordt gekapt om plaats de maken voor infrastructuur en mijnbouw. Om deze redenen staat deze soort als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe jocotocomierpitta (Grallaria ridgelyi) is een zangvogel uit de familie Grallariidae. Het is een bedreigde, endemische vogelsoort in zuidelijk Ecuador. De vogel werd in 1997 ontdekt en in 1999 beschreven. De wetenschappelijke naam is een eerbetoon aan de ornitholoog Robert S. Ridgely.
Multimedia w Wikimedia Commons Kusaczka białolica (Grallaria ridgelyi) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kusaczek. Odkryta została w 1997 roku w południowym Ekwadorze, lecz występuje również w północnym Peru. Zagrożona wyginięciem.
Wymiary holotypu: skrzydło 130 mm (złożone), ogon 59,6 mm, dziób od nozdrzy 19,3 mm, skok 67,1 mm. Masa ciała u samców 176-204 g, u samic 152-182 g. Samice cechują ponadto mniejsze wymiary średnie[2].
Kusaczka białolica posiada czarny wierzch głowy, szeroką na 1-2 mm obrączkę oczną z piór, plamy na policzkach oraz przednią część pokryw usznych. Przez kantarek oraz okolice pod okiem biegnie biały pas. Brak jest piór szczeciniastych (rictal bristle), jedynie kilka piór z kantarka posiada stosiny przypominające takowe. Pas za okiem (słabo widoczny), tylna część pokryw usznych oraz boki szyi jasnoszare. Kark czarny, jednak przechodzi w oliwkowozielony na grzbiecie i reszcie wierzchu ciała. Wszystkie pióra na grzbiecie posiadają czarniawe stosiny. Sterówki w liczbie 12 w kolorze umbry. Trzy najbliższe ciału lotki II rzędu oraz pozostałe na chorągiewkach zewnętrznych są jasnokasztanowe. Zewnętrzne chorągiewki lotek I rzędu (w liczbie 10) cynamonowe. Pokrywy podskrzydłowe I rzędu czarne. Dziób czarny, tęczówki czerwonobrązowe, nogi i stopy szaroniebieskie[2].
Zasiedla południową Kolumbię oraz północne Peru, całkowity zasięg występowania szacowany jest na 80 km²[3]. Środowisko życia stanowią wilgotne górskie lasy z zaroślami bambusów. Najwyższa wysokość, na jakiej odnaleziono przedstawicieli kusaczek białolicych wynosiła 2680 m n.p.m. i pokrywała się z górną granicą występowania drzew z rodzaju Cecropia[2].
Na rok 2013 gniazdo opisano jedynie raz. Mieściło się na epificie rosnącym z boku martwego pnia. Miało kształt dużej kuli, zbudowanej głównie z martwego materiału roślinnego. Zaobserwowano jedno pisklę, 5 dni przed opierzeniem karmione z częstotliwością średnio 1,96 posiłku na godzinę przez oba ptaki z pary[4].
Przez BirdLife International gatunek sklasyfikowany został jako zagrożony wyginięciem (EN, Endangered). Populacja szacowana na nie więcej niż 700 osobników, prawdopodobnie o trendzie spadkowym. Zagrożenie stanowi niepokojenie ptaków przez transport oraz wycinkę lasów i wydobycie złota, co ma miejsce nawet na terenie Parku Narodowego Podocarpus. Ogółem kusaczka białolica spotykana jest na terenie dwóch obszarów uznanych za Important Bird Area, drugi to Rezerwat Tapichalaca[3].
Kusaczka białolica (Grallaria ridgelyi) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kusaczek. Odkryta została w 1997 roku w południowym Ekwadorze, lecz występuje również w północnym Peru. Zagrożona wyginięciem.
Jocotocomyrpitta[3] (Grallaria ridgelyi) är en utrotningshotad sydamerikansk tätting i familjen myrpittor som upptäcktes först 1997.[4]
Fågeln förekommer i Anderna i södra Ecuador (övre Río Chinchipe).[4] Den behandlas som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i några underarter.
IUCN kategoriserar arten som starkt hotad.[1]
Fågelns vetenskapliga artnamn hedrar den amerikanske ornitologen Robert Sterling Ridgely som deltog i upptäckten av arten.[5]
Wikimedia Commons har media som rör jocotomyrpitta.
Wikispecies har information om Grallaria ridgelyi.
Jocotocomyrpitta (Grallaria ridgelyi) är en utrotningshotad sydamerikansk tätting i familjen myrpittor som upptäcktes först 1997.
Grallaria ridgelyi là một loài chim trong họ Grallariidae.[4]
Grallaria ridgelyi là một loài chim trong họ Grallariidae.
