الأسماء في صفحات التنقل
Pipile a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1856 gant an evnoniour gall Charles Lucien Bonaparte (1803-1857).
Pevar spesad a ya d'ober ar genad :
O c'havout a reer holl e Suamerika.
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Pipile a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1856 gant an evnoniour gall Charles Lucien Bonaparte (1803-1857).
El gènere Pipile està format per quatre espècies d'aus de la família dels cràcids (Cracidae), dins l'ordre dels gal·liformes (Galliformes). Són coneguts com a guans xiuladors.
Un estudi realitzat per Grau i col. (2005)[1] en què s'avaluaven dades d'ADNmt, osteologia i biogeografia concloïa que les espècies del gènere Pipile devien ser incloses al gènere Aburria, però aquestes conclusions no van ser acceptades per alguns especialistes i no van ser incloses en diverses classificacions com ara la de la Unió Ornitològica americana (Remsen et al., 2007),[2] la classificació de Clements[3] o la del Congrés Ornitològic Internacional (2009).
El gènere Pipile està format per quatre espècies d'aus de la família dels cràcids (Cracidae), dins l'ordre dels gal·liformes (Galliformes). Són coneguts com a guans xiuladors.
The piping guans are a bird genus, Pipile, in the family Cracidae. A recent study,[2] evaluating mtDNA, osteology and biogeography data[2] concluding that the wattled guan belongs in the same genus as these and is a hypermelanistic piping guan. Thus, Pipile became a junior synonym of Aburria, though this conclusion was not accepted by the South American Checklist Committee,[3] or evaluated by the IOC, so the classification remains in Pipile.
The same results also showed that the light-faced taxa pipile, cumanensis and cujubi are not, as was sometimes suggested, conspecific. However, free interbreeding between A. cujubi and A. cumanensis grayi in eastern Bolivia, creating a "hybrid swarm", casts doubt on this conclusion for the two species named.[3][4]
It was possible to confidently resolve that the white-faced species form a clade, whereas the more basal black-faced forms are of less certain relationship. Possibly, the black-fronted piping guan is the basalmost taxon, but the placement of the wattled guan in regard to its congeners is not all too well resolved. Blue wattles evolved only once, in a lineage which seems to have originated north of the Amazon River. The piping guans' radiation began in the latter half of the Early Pliocene, roughly 4–3.5 mya. The white-faced lineage emerged around 3 mya and its present diversity began to evolve around the Pliocene-Pleistocene boundary, when the ancestors of the red-throated piping guan and the blue-wattled taxa split. Due to not being calibrated by material evidence such as fossils, the divergence times cannot be estimated with a high confidence.[2]
The origin of the genus was possibly in the general area of eastern Bolivia, at the very margin of its current range. From the phylogeny outlined above, the piping guans would be expected to have originated in the southern Brazilian lowlands. However, although the relationships of the genera of guans are not entirely clear, it seems most likely that the group originated in the northern Andes region: The northernmost guan genera Chamaepetes and Penelopina appear to be basal divergences, and Pipile is most likely closer to Penelope (which represents a generally southward radiation out of the northern Andes) than to these.
Thus it appears most likely that the present genus diverged in the eastern foothills of the Andes somewhere in the vicinity of Bolivia, far to the northwest from where its origin would be presumed from the phylogeny and present-day distribution of Pipile alone.[5][2] Two considerations are worthy of note: First, the time at which the ancestor of the piping guans diverged from Penelope has been roughly dated to the Burdigalian, some 20-15 mya, which leaves a considerable gap during which no surviving piping guan lineage evolved.[5] Secondly, it is notable that in the Late Pliocene, rising sea levels transformed much of the South American lowlands into brackish lagoon habitat unsuitable for piping guans. Thus, the present distribution is apparently a relict, and extinction of populations/displacement by the more resilient Penelope guans seems to have played as much or possibly more of a role in shaping the diversity of piping guans of our time than emergence of new lineages.[2]
The piping guans are a bird genus, Pipile, in the family Cracidae. A recent study, evaluating mtDNA, osteology and biogeography data concluding that the wattled guan belongs in the same genus as these and is a hypermelanistic piping guan. Thus, Pipile became a junior synonym of Aburria, though this conclusion was not accepted by the South American Checklist Committee, or evaluated by the IOC, so the classification remains in Pipile.
The same results also showed that the light-faced taxa pipile, cumanensis and cujubi are not, as was sometimes suggested, conspecific. However, free interbreeding between A. cujubi and A. cumanensis grayi in eastern Bolivia, creating a "hybrid swarm", casts doubt on this conclusion for the two species named.
It was possible to confidently resolve that the white-faced species form a clade, whereas the more basal black-faced forms are of less certain relationship. Possibly, the black-fronted piping guan is the basalmost taxon, but the placement of the wattled guan in regard to its congeners is not all too well resolved. Blue wattles evolved only once, in a lineage which seems to have originated north of the Amazon River. The piping guans' radiation began in the latter half of the Early Pliocene, roughly 4–3.5 mya. The white-faced lineage emerged around 3 mya and its present diversity began to evolve around the Pliocene-Pleistocene boundary, when the ancestors of the red-throated piping guan and the blue-wattled taxa split. Due to not being calibrated by material evidence such as fossils, the divergence times cannot be estimated with a high confidence.
The origin of the genus was possibly in the general area of eastern Bolivia, at the very margin of its current range. From the phylogeny outlined above, the piping guans would be expected to have originated in the southern Brazilian lowlands. However, although the relationships of the genera of guans are not entirely clear, it seems most likely that the group originated in the northern Andes region: The northernmost guan genera Chamaepetes and Penelopina appear to be basal divergences, and Pipile is most likely closer to Penelope (which represents a generally southward radiation out of the northern Andes) than to these.
Thus it appears most likely that the present genus diverged in the eastern foothills of the Andes somewhere in the vicinity of Bolivia, far to the northwest from where its origin would be presumed from the phylogeny and present-day distribution of Pipile alone. Two considerations are worthy of note: First, the time at which the ancestor of the piping guans diverged from Penelope has been roughly dated to the Burdigalian, some 20-15 mya, which leaves a considerable gap during which no surviving piping guan lineage evolved. Secondly, it is notable that in the Late Pliocene, rising sea levels transformed much of the South American lowlands into brackish lagoon habitat unsuitable for piping guans. Thus, the present distribution is apparently a relict, and extinction of populations/displacement by the more resilient Penelope guans seems to have played as much or possibly more of a role in shaping the diversity of piping guans of our time than emergence of new lineages.
Pipileo aŭ Jakutingoj (latine Pipile) estas genro de kokoformaj birdoj de la familio de la Kracedoj kiuj loĝas en sudamerikaj arbaroj. Tiu familio, parenca de la nestamasuloj de Aŭstralazio, enhavas ankaŭ la mutuojn, ortalojn aŭ jakuojn.
Tiu genro enhavas kvar speciojn de birdoj kies genra nomo estas Jakutingo:
Temas pri birdospecioj similaj al meleagroj kun longaj kaj sveltaj koloj, malgrandaj kapoj kaj longaj kaj fortaj vostoj. Plumaro tendencas esti malhela kun markoj en kapo (mentonsakoj, krestoj aŭ karunkloj). Ili kutime loĝas en kanopeo.
Ĵusa studo (Grau et al. 2005), kiu koncernis DNA, ostologion kaj biogeografion [1] konkludis, ke la Brida jakuo apartenas al la sama genro kiel tiuj kaj estas hipermelanisma jakutingo. Tiele, Pipile iĝus juna sinonimo de Aburria, kvankam tiu konkludo ne estis akceptita de la Sudamerika Listokomitato [2], aŭ pritaksita de la IOC, kaj tiele la klasigo restas ĉe Pipile.
La samaj rezultoj montris ankaŭ ke la helvizaĝaj taksonoj pipile, cumanensis kaj cujubi ne estas, kiel foje sugestis, samspecifaj. Tamen libera interreproduktado inter la A. cujubi kaj A. cumanensis grayi en orienta Bolivio, kreante "hibridan svarmon", starigas dubojn pri tiu konkludo por ambaŭ specioj menciitaj [3].
Eble oni povas fideme solvi, ke la blankavizaĝaj specioj formas kladon, dum la plej bazaj nigravizaĝaj formoj estas de malpli certa rilataro. Eble la Blankakrona jakutingo estas la plej baza taksono, sed la lokigo de la Brida jakuo rilate al ties samgenrano ne estas tute solvita. Bluaj bridoj evoluis nur unufoje, en stirpo kiu ŝajne originiĝis norde de la Amazona Rivero. La radiado de la jakutingoj ekis en la lasta duono de la komenca Plioceno, antaŭ ĉirkaŭ 4-3.5 mj. La blankavizaĝa stirpo aperis antaŭ ĉirkaŭ 3 mj kaj ties nuna diverseco ekevoluis ĉirkaŭ la limo inter Plioceno kaj Pleistoceno, kiam la prauloj de la Kujubio kaj la blubridaj taksonoj disiĝis. Ĉar ne eblas konfirmi tion per materiala pruvaro kia fosilioj, tiu diverĝo ne povas esti ĉirkaŭkalkulita laŭ preciza fido [4].
La origino de la genro estis ebla en la ĝenerala areo de orienta Bolivio, ĉe la bordo de ties nuna teritorio. El la filogeniko supre menciita, la jakutingoj eble originiĝis en la sudaj malaltaj teroj de Brazilo. Tamen, kvankam la rilataro de tiuj genroj de jakutingoj ne estas tute klara, ŝajnas plej verŝajne ke tiu grupo originiĝis en la norde de Andoj: la plej nordaj genroj de jakutingoj nome Chamaepetes kaj Penelopina ŝajnas bazaj diverĝoj, kaj Pipile estas plej verŝajne pli proksima al Penelope (kiu reprezentas ĝenerale pli sudenan radiadon for de nordaj Andoj) ol tiuj.
Tiele ŝajnas plej verŝajne ke la nuna genro diverĝis en la orienta deklivaro de Andoj ie en proksimeco de Bolivio, for al nordokcidento el kie ties origino estu supozeble el la filogenetiko kaj nuna distribuado de Pipile sole [5]. Menciindas du konsideroj: Unue, la tempo kiam la praulo de la jakutingoj diverĝis el Penelope estis datitaj el la Burdigaliano, antaŭ ĉirkaŭ 20-15 mj, kio lasas konsiderindan truon dum kiu neniu survivanta jakutinga stirpo evoluis (Pereira et al. 2002). Due, notindas, ke fine de Plioceno, leviĝantaj marniveloj transformitaj ĉe multe de sudamerikaj malaltaj teroj en habitato de salecakvaj lagunoj netaŭgaj por jakutingoj. Tiele, la nuna distribuado estas ŝajne relikvo, kaj la formorto de populacioj aŭ forlokigo de plej restinta genro Penelope ŝajne ludis multan aŭ eble pli ol unu rolo en formado de la diverseco de nunaj jakutingoj pli ol la apero de novaj stirpoj [6].
Pipileo aŭ Jakutingoj (latine Pipile) estas genro de kokoformaj birdoj de la familio de la Kracedoj kiuj loĝas en sudamerikaj arbaroj. Tiu familio, parenca de la nestamasuloj de Aŭstralazio, enhavas ankaŭ la mutuojn, ortalojn aŭ jakuojn.
Pipile es un género de aves galliformes de la familia Cracidae que habitan las selvas de América del Sur; reciben el nombre vulgar de pavas.
Un reciente estudio basado en ADN mitocondrial, osteología y biogeografía llegó a la conclusión que las cuatro especies del género Pipile debían clasificarse en el género Aburria.[1] No obstante, estas conclusiones no han sido aceptadas por la Unión Ornitológica Americana,[2] ni por la lista de Clements.[3]
El género Pipile incluye cuatro especies:[3]
Pipile es un género de aves galliformes de la familia Cracidae que habitan las selvas de América del Sur; reciben el nombre vulgar de pavas.
Pipile est un genre d'oiseaux de la famille des Cracidae. Ses espèces sont parfois placées dans le genre Aburria, qui ne compte sinon que la Pénélope aburri.
Selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 2.8, 2011)[1] :
Les espèces de ce genre se rencontrent en Amérique du Sud, principalement autour du Brésil.
Pipile est un genre d'oiseaux de la famille des Cracidae. Ses espèces sont parfois placées dans le genre Aburria, qui ne compte sinon que la Pénélope aburri.
Pipile Bonaparte, 1856 è un genere di uccelli galliformi della famiglia Cracidae.[1]
Il genere comprende le seguenti specie:[1]
Pipile is een geslacht van vogels uit de familie sjakohoenders en hokko's (Cracidae).
Het geslacht kent de volgende soorten:[1]
Pipile is een geslacht van vogels uit de familie sjakohoenders en hokko's (Cracidae).
Multimedia w Wikimedia Commons Pipile – rodzaj ptaka z rodziny czubaczy (Cracidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[4].
Długość ciała 63,5–76 cm; masa ciała 1100–3300 g[5].
Taksony te przez część systematyków umieszczane są w rodzaju Aburria[9][10]. Do rodzaju należą następujące gatunki[11]:
Pipile é um gênero de aves da família Cracidae.
As seguintes espécies são reconhecidas:[1]
Pipile é um gênero de aves da família Cracidae.
As seguintes espécies são reconhecidas:
Pipile pipile (Jacquin, 1784) Pipile cumanensis (Jacquin, 1784) Pipile cujubi (Pelzeln, 1858) Pipile jacutinga (Spix, 1825)Pipile är ett släkte i familjen trädhöns inom ordningen hönsfåglar.[1] Släktet omfattar vanligtvis endast fyra arter som förekommer i Latinamerika från Colombia och Trinidad till Bolivia och nordöstra Argentina:[1][2]
Wikimedia Commons har media som rör Pipile.
Pipile är ett släkte i familjen trädhöns inom ordningen hönsfåglar. Släktet omfattar vanligtvis endast fyra arter som förekommer i Latinamerika från Colombia och Trinidad till Bolivia och nordöstra Argentina:
Trinidadguan (P. pipile) Blåstrupig guan (P. cumanensis) "Vitstrupig guan" (P. c. grayi) – urskiljs som art av Birdlife International Rödstrupig guan (P. cujubi) Svartpannad guan (P. jacutinga)Pipile là một chi chim trong họ Cracidae.[1]
2.jpg)
.png){kind=small}
