Platycercus a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1825 gant al loenoniour iwerzhonat Nicholas Aylward Vigors (1785-1840).
C'hwec'h spesad a ya d'ober ar genad :
O c'havout a reer en Aostralia hag en inizi tro-dro, triwec'h (18) isspesad dezhe en holl.
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Platycercus a zo ur genad e rummatadur an evned, krouet e 1825 gant al loenoniour iwerzhonat Nicholas Aylward Vigors (1785-1840).
Platycercus és un gènere d'ocells de la família dels psitàcids (Psittacidae ).
Segons la Classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.5, 2010) aquest gènere està format per 6 espècies:
Rozela (Platycercus) je rod ptáků z čeledi papouškovitých z Austrálie. Platycercus znamená plochý (široký) ocas. Rozely jsou převážně semenožravé.
Rozely žijí v pobřežních oblastech Austrálie a na blízkých ostrovech, vyhýbají se aridnímu australskému vnitrozemí. Obývají lesy, buš, farmy, parky a zahrady. Rozely byly vysazeny také na Novém Zélandu a ostrově Norfolk.
Rod rozela byl popsán přírodovědcem Nicholas Aylward Vigorsem v roce 1825.
V současnosti se rozlišují tyto druhy a poddruhy:[1] [2]
Platycercus, Vigors 1825
Rozela (Platycercus) je rod ptáků z čeledi papouškovitých z Austrálie. Platycercus znamená plochý (široký) ocas. Rozely jsou převážně semenožravé.
Die Plattschweifsittiche i. e. S. (Platycercus) sind eine Vogelgattung aus der Familie der Eigentlichen Papageien (Psittacidae).
Zur Gattung gehören sechs Arten. Adelaide- und Strohsittich, die oftmals als eigenständige Arten geführt werden, sind, wie auch mtDNA-Untersuchungen belegen, Unterarten des Pennantsittichs (Platycercus elegans).
Die bunt gefärbten Arten dieser Gattung sind neben den Kakadus die charakteristischen Vögel der australischen Avifauna. Auffällig bei den Papageien ist die breite Federsäumung des Rückens und die ausgeprägte Färbung der Wangen. Drei Superspezies lassen sich unterscheiden. Es sind die sich geografisch ausschließenden blauwangigen und weißwangigen Arten (Gelbbauchsittich und Pennantsittich, bzw. Rosellasittich, Blasskopfrosella und Brownsittich), sowie die isoliert vorkommende gelbwangige Art, der Stanleysittich. Ein Hauptmerkmal ist ihr stufiger Schwanz, so lang oder länger als die Flügel; die vier mittelsten Steuerfedern sind nahezu gleich lang und am Ende nur unbedeutend verschmälert. Männchen und Weibchen unterscheiden sich durch Färbung. Juvenile können von Adulten unterschieden werden. Platycercus-Spezies sind mittelgroße Papageien, wobei der Gelbbauchsittich eine Größe von 37 cm erreicht. Die kleinste Spezies dieser Gattung ist der Stanleysittich mit 26 cm. Knapp die Hälfte der Größe entfällt auf die Länge des Schwanzes. Weiterhin charakteristisch für die Gruppe ist der schnelle, mit flachen Flügelschlägen und von kurzen Gleitphasen unterbrochene wellenförmige Flug; weniger ausgeprägt beim Gelbbauchsittich.
Die vollkommen genetische Isolation der Arten ist noch nicht erreicht, denn in den sich berührenden Verbreitungsarealen kommt es zu Hybridbildungen. Bastardzuchten in Gefangenschaft zeigen auf, dass alle Hybriden fertil sind.
Die Gattung besiedelt den australischen Kontinent im äußersten Südwesten, in den nördlichen Küstenbereichen und im Osten, sowie in Tasmanien und einigen küstennahen Inseln. Die größte Artendichte weist der Südosten des Kontinents auf.
Darüber hinaus gibt es eingebürgerte Vorkommen des Rosellasittichs (P. eximius) und des Pennantsittichs (P. elegans) in Neuseeland, von letzterem auch auf der Norfolkinsel.
Alle Arten kommen in offenem savannenartigem Wald- und Buschland und in Galeriewäldern vor. Der Brownsittich (P. venustus) besiedelt entlang der Nordküste Australiens auch Mangroven. Der Gelbbauchsittich und der Pennantsittich (Nominatform), bewohnen auch relativ geschlossene feuchte Küsten- und Gebirgswälder.
Kulturland, insbesondere Obstplantagen, und besiedeltes Gebiet mit Gärten und Parks bieten den Sittichen ganz ähnliche Lebensbedingungen wie das offene Waldland. Derartige Lebensräume werden von allen Arten in unterschiedlichem Ausmaß angenommen.
Die Plattschweifsittiche i. e. S. (Platycercus) sind eine Vogelgattung aus der Familie der Eigentlichen Papageien (Psittacidae).
Zur Gattung gehören sechs Arten. Adelaide- und Strohsittich, die oftmals als eigenständige Arten geführt werden, sind, wie auch mtDNA-Untersuchungen belegen, Unterarten des Pennantsittichs (Platycercus elegans).
Rosellas /roʊˈzɛləz/[1] are in a genus that consists of six species and nineteen subspecies. These colourful parrots from Australia are in the genus Platycercus. Platycercus means "broad-tailed" or "flat-tailed",[2] reflecting a feature common to the rosellas and other members of the broad-tailed parrot tribe. Their diet is mainly seeds and fruit.
The genus was described by naturalist Nicholas Aylward Vigors in 1825; the name Platycercus derived from the Greek platykerkos meaning "broad-" or "flat-tailed", from platys "broad, wide, level, flat" and kerkos "tail of a beast".[2][3][4] The relationships with other parrots have been unclear, with the Australian ringneck (genus Barnardius) cited as a closest relative by some, and the genus Psephotus by others; the plumage of the western rosella seen as a link to the latter genus.[5]
Early European settlers encountered the eastern rosella at Rose Hill, New South Wales, now Parramatta, and so they called it the Rosehill parakeet which became "Rosehiller", and eventually "rosella".[6] Vigors defined the genus Platycercus in 1825, based on the distinctive architecture of the feathers in the tail and wing, and designated the crimson rosella Platycercus elegans (as Platycercus pennantii) as the type species.[3] The description as a flat or broad tail follows Heinrich Kuhl, who separated his psittacine specimens to a group with tails that were "narrow and cuneated", that is, a tapering wedged outline.[4]
There are, broadly speaking, three groups of rosella species. They are the blue-cheeked species which includes elegans and caledonicus, the white-cheeked species, eximius, adscitus and venustus and the yellow-cheeked species, icterotis. The observed difference in plumage has been reinforced by molecular studies in 1987 and 2015 that place the icterotis as a basal offshoot.[7]
There are six species and many subspecies:[8] Ovenden and colleagues analysed mitochondrial DNA, confirming the blue-cheeked and white-cheeked lineages. They found P. caledonicus to be basal to the other blue-cheeked forms, with P. elegans nigrescens being divergent from other subspecies of P. elegans. Also, P. venustus was basal to P. eximius and P. adscitus.[7] However, a mitochondrial study published in 2017 found that P. eximius was the earlier offshoot of the lineage that split into P. adscitus and P. venustus, and that nonsister taxa were hence able to hybridise.[9] In 2015, Ashlee Shipham and colleagues published a molecular study based on nuclear DNA finding that P. venustus and P. adscitus were sister species, and that P. elegans nigrescens diverged earlier than P. caledonicus.[10]
Platycercus, Vigors 1825
Ranging in size from 26–37 cm (10–14+1⁄2 in), rosellas are medium-sized parrots with long tails.[12] The feathers on their backs show an obvious scalloping appearance with colouring that differs between the species.[12] All species have distinctive cheek patches.[12] Sexual dimorphism is absent or slight – males and females generally have similar plumage, apart from the western rosella.[5] The juveniles of the blue-cheeked species, and western rosella, all have a distinctive green-based plumage, while immature plumage of the white-cheeked species is merely a duller version of the adults.[5]
Rosellas are native to Australia and nearby islands, where they inhabit forests, woodlands, farmlands, and suburban parks and gardens. They are confined to the coastal mountains and plains and are absent from the outback. Introduced populations have also established themselves in New Zealand (notably in the North Island and in north Dunedin) and on Norfolk Island.
Rosellas feed predominantly on seeds and fruit, with food held in the foot. They enjoy bathing in puddles of water in the wild and in captivity.[14] Rosellas scratch their heads with the foot behind the wing.[14]
Mutual preening is not exhibited by the genus, and the courtship display is simple; the male waves his tail sideways, and engages in some head bobbing, and the female reciprocates.[5]
Like most parrots, they are cavity nesters, generally nesting high in older large trees in forested areas. They generally have a clutch size of several eggs which are incubated for around 21 days by the female alone. The male feeds the female through this time and for some time after incubation concludes. Quickly covered in a white down, chicks take around five weeks to fledge.[5]
The more colourful rosella species are popular as pet parrots and also as aviary birds. They can live for longer than 20 years, and they are relatively easy to breed.[15] All have a reputation for being aggressive in captivity, and are hence recommended be kept separate from other caged birds. Their diet in aviculture includes seeds, fruit such as apple, pear, and grapes, and vegetable matter such as lettuce, grass, and silver beet.[14]
Rosellas /roʊˈzɛləz/ are in a genus that consists of six species and nineteen subspecies. These colourful parrots from Australia are in the genus Platycercus. Platycercus means "broad-tailed" or "flat-tailed", reflecting a feature common to the rosellas and other members of the broad-tailed parrot tribe. Their diet is mainly seeds and fruit.
Platycercus es un género de aves psitaciformes perteneciente a la familia Psittaculidae.[1] Sus miembros son conocidos comúnmente como pericos de cola ancha o rosellas. Todos tienen plumajes de llamativos colores y son endémicos de Australia, incluida Tasmania y algunas islas menores aledañas.
Son pericos de tamaño mediano con colas largas, con un tamaño que oscila entre los 26 y 37 cm.[2] Las plumas de su espalda presentan un aspecto escamado característico que difiere entre especies.[2] Todas las especies tienen las mejillas coloreadas de forma diferenciada al plumaje circundante.[2] Suelen presentar poco o ningún dimorfismo sexual, las hembras y los machos generalmente tienen plumajes similares excepto en el caso del perico carigualdo.[3] Los juveniles de las especies con mejillas azules y del perico carigualdo tienen un plumaje principalmente verde característico, mientras que los inmaduros de las especies de mejillas blancas simplemente son una versión de tonos más apagados de sus adultos.[3]
Los pericos de cola ancha son nativos de Australia y sus islas cercanas, donde habitan en los bosques, zonas de matorral, campos de cultivo y parques y jardines de zonas suburbanas y jardines. Su área de distribución está restringida a montañas y planicies de regiones costeras, y están ausentes del interior del continente australiano australiano. También se han asentado poblaciones introducidas en Nueva Zelanda (especialmente en la isla Norte) y en la isla Norfolk.
El género fue descrito por el naturalista Nicholas Aylward Vigors en 1825. El nombre Platycercus es un término latino que procede a su vez de las palabras griegas platus y kerkos «plano o ancho» y «cola», respectivamente. Sus relaciones cercanas han permanecido sin aclarar hasta hace poco, citándose como parientes más próximos al perico de Barnard, según algunos expertos, y los miembros del género Psephotus, para otros.[3] Los análisis genéticos más recientes lo sitúan en la familia Psittaculidae dentro de la subfamilia Platycercinae.[1] Se reconocen seis especies:[4][5][6]
Se suelen dividir en tres grupos. Las especies de mejillas azules que son elegans y caledonicus, las especies de mejillas blancas: eximius, adscitus y venustus; y la única especie de mejillas amarillas, icterotis. Estas diferencias obvias en su plumaje se han visto reforzadas por los estudios genéticos que sitúan a icterotis como una ramificación basal de los otros dos grupos.[7]
Los rosellas se alimentan principalmente de semillas y frutos, que agarran con sus patas. Suelen bañarse en las charcas en la naturaleza.[8] No se observa acicalamiento mutuo entre los miembros del género y suelen rascarse la cabeza con su propia pata. Su cortejo nupcial es simple: el macho oscila la cola de lado a lado y hace inclinaciones de cabeza, y la hembra le responde imitándole.[3]
Como la mayoría de los loros anidan en cavidades, generalmente en de grandes árboles de zonas forestales. Suelen poner nidadas de varios huevos que la hembra incuba sola durante alrededor de 21 días. El macho alimenta a la hembra durante este periodo y continúa alimentándola a ella y los polluelos algún tiempo más. Los polluelos se cubren rápidamente de plumón blanco y tardan unas cinco semanas en dejar el nido.[3]
La mayoría de los pericos de cola ancha son populares aves de compañía y frecuentes en los aviarios. Pueden vivir más de 20 años y son relativamente fáciles de criar.[9] Todos ellos tienen fama de ser agresivos en cautividad, y es recomendable mantenerlos separados de otras aves. Su dieta en cautividad se compone de semillas, frutas como la manzana, pera y uvas, y vegetales como la lechuga, la hierba y las acelgas.[8]
Las rosellas son susceptibles a las infecciones por lombrices intestinales y a las infecciones micóticas, sobre todo si se encuentran al aire libre, donde se alimentan en el suelo. Las rosellas también son propensas a la psitacosis.[10]
Platycercus es un género de aves psitaciformes perteneciente a la familia Psittaculidae. Sus miembros son conocidos comúnmente como pericos de cola ancha o rosellas. Todos tienen plumajes de llamativos colores y son endémicos de Australia, incluida Tasmania y algunas islas menores aledañas.
Rosellat (Platycercus) on kaijojen heimoon kuuluva lintusuku.
Rosellat (Platycercus) on kaijojen heimoon kuuluva lintusuku.
Les perruches du genre Platycercus sont des perruches aux couleurs vives originaires d'Australie. Suivant la classification, on en distingue 5 à 8 espèces. Le nom platycercus se réfère à une caractéristique de ce genre d'oiseaux et de la sous-famille à laquelle ils appartiennent: platycercus signifie "à la queue large" ou "plate".
Leur taille varie de 25 à 38 cm. Leur alimentation est à base de graines et de fruits.
Ces perruches sont originaires d'Australie et des îles environnantes. Un certain nombre d'entre elles ont migré en Nouvelle-Zélande et dans l'île Norfolk.
Ces espèces habitent les forêts, les bois, la campagne, les banlieues, les jardins. Leur habitat se limite aux montagnes et aux plaines côtières mais on ne les trouve pas à l'intérieur des terres.
À cause de leurs couleurs remarquables, plusieurs espèces sont largement élevées en captivité.
D'après la classification de référence (version 6.4, 2016) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Les perruches du genre Platycercus sont des perruches aux couleurs vives originaires d'Australie. Suivant la classification, on en distingue 5 à 8 espèces. Le nom platycercus se réfère à une caractéristique de ce genre d'oiseaux et de la sous-famille à laquelle ils appartiennent: platycercus signifie "à la queue large" ou "plate".
Platycercus Vigors, 1825 è un genere di uccelli della famiglia degli Psittaculidi.[1]
Comprende le seguenti specie:[1]
Platycercus Vigors, 1825 è un genere di uccelli della famiglia degli Psittaculidi.
Rozelos (lot. Platycercus, vok. Plattschweifsittiche) – papūginių (Psittacidae) šeimos paukščių gentis.
Kūnas vidutinio dydžio, 25-35 cm ilgio. Uodega plati. Antsnapyje, netoli jo galo, yra duobutė, ant skruostų – didelė geltona, balta ar mėlyna dėmė.
Paplitusios Australijoje.
Apsigyvena soduose ir retuose miškuose. Maitinasi žolių ir kultūrinių augalų sėklomis, taip pat vabzdžiais ir įvairiais vaisiais. Prisitaikiusios vaikščioti žemė, vikriai bėgioja tarp žolinės augmenijos.
Patelė deda 4-6 kiaušinius. Maždaug po trijų savaičių išsirita jaunikliai, o dar po 30 dienų palieka lizdą.
Tai labai gražios papūgos, kurios ypač populiarios paukščių mylėtojų tarpe. Jas galima išmokyti kalbėti įvairius žodžius.
Gentyje yra 5-6 rūšys:
Rozelos (lot. Platycercus, vok. Plattschweifsittiche) – papūginių (Psittacidae) šeimos paukščių gentis.
Platycercus is een geslacht van vogels uit de familie Psittaculidae (papegaaien van de Oude Wereld).
Het geslacht kent de volgende soorten:[1]
Platycercus is een geslacht van vogels uit de familie Psittaculidae (papegaaien van de Oude Wereld).
Rosella (Platycercus) er en australsk papegøye som deles inn i seks arter.[1]
Rosella (Platycercus) er en australsk papegøye som deles inn i seks arter.
Grønnrosella (Platycercus caledonicus) Rødrosella (eng. Crimson rosella) eller pennant-parakitt (Platycercus elegans). Gulrosella (Platycercus flavour) og Mønjerosella eller Adelaide-rosella etter byen Adelaide (Platycercus adelaidae) er etter nærmere studier underarter (1968). Blårosella (Platycercus adscitus) Praktrosella, eller vanlig rosella, (Platycercus eximius) Stanleyrosella eller gulkinnrosella (Platycercus icterotis) Svarthetterosella (Platycercus venustus)
Platycercus – rodzaj ptaka z podrodziny dam (Loriinae) w rodzinie papug wschodnich (Psittaculidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii i na Tasmanii[3].
Długość ciała 25–37 cm; masa ciała 52–175 g; rozpiętość skrzydeł 44–153 cm[4].
Platycercus: gr. πλατυκερκος platukerkos – szerokoogonowy, płaskoogonowy, od πλατυς platus – szeroki; κερκος kerkos – ogon[5].
Do rodzaju należą następujące gatunki[6]:
Układ filogenetyczny (podrodziny, plemiona, rodzaje) na podstawie:
Platycercus – rodzaj ptaka z podrodziny dam (Loriinae) w rodzinie papug wschodnich (Psittaculidae).
Rosela é o nome vulgar atribuído às aves psitaciformes do género Platycercus. As seis espécies conhecidas são nativas da Austrália e ilhas adjacentes. Habitam naturalmente florestas e bosques, mas adaptaram-se à convivência com o Homem em zonas agrícolas e espaços verdes humanos.
As roselas têm entre 25 e 38 cm de comprimento e possuem uma plumagem muito colorida, em tons fortes de vermelho e laranja. A sua alimentação é baseada em sementes e frutos. Estas aves podem ser criadas como animais de estimação.
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=CEF31CF5531DE186
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=DCC3878A15ADD08A
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=AC26C1C10593F82D
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=69F0C9FFDEF57EA2
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=D514DE803714B1E2
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=4BEAE23B635A35FB
Rosela é o nome vulgar atribuído às aves psitaciformes do género Platycercus. As seis espécies conhecidas são nativas da Austrália e ilhas adjacentes. Habitam naturalmente florestas e bosques, mas adaptaram-se à convivência com o Homem em zonas agrícolas e espaços verdes humanos.
As roselas têm entre 25 e 38 cm de comprimento e possuem uma plumagem muito colorida, em tons fortes de vermelho e laranja. A sua alimentação é baseada em sementes e frutos. Estas aves podem ser criadas como animais de estimação.
Platycercus (po slovensky rozela, staršie rosela alebo ploskochvost) je rod papagájov z Austrálie z čeľade papagájovitých. Platycercus znamená plochý (široký) chvost. Rozely sú prevažne semenožravé.
Rozely žijú v zalesnených oblastiach, na poliach, predmestských parkoch a záhradách Austrálie a jej priľahlých ostrovov. Ich najvyššia koncentrácia je v pobrežných pohoriach a rovinách, v stredných oblastiach Austrálie sa nevyskytujú. Časť populácie roziel sa vyskytuje v Tasmánii, na ostrovoch v Bassovom prielive, na Novom Zélande a na ostrove Norfolk. V dobe hniezdenia sa rozely zdržujú v pároch, či malých skupinkách. Po hniezdení sa zhromažďujú do veľkých kŕdľov, ktoré migrujú za vodou a potravou po širokej krajine.
Let roziel je kolísavý, s krátkymi periódami plachtenia.
Ich hlavnými potravinovými zložkami sú semená rastlín a ovocie.
Rozely sú v priemere veľké od 25 – 38 cm. Ich spoločným znakom je pestrofarebné perie so šupinatou kresbou na chrbte a svetlé, najčastejšie bielo zafarbené lícne partie.
Nakoľko je ich perie nápadito pestro sfarbené, niekoľko ich druhov patrí medzi obľúbených obyvateľov voliér a klietok chovateľov a zoologických záhrad na celom svete.
Rozely vo všeobecnosti nepatria medzi príliš dôverčivé druhy papagájov, oproti iným druhom papagájov nie sú až tak silne socializačné, počas hniezdenia sú neznášanlivé aj voči príbuzným druhom.
Rod rozela bol opísaný prírodovedcom Nicholas Aylward Vigorsom v roku 1825. Staršie sa sem zaraďovali aj druhy z rodu Barnardius a Psephotus.
V súčasnosti sa rozlišujú tieto druhy a poddruhy:[1] [2]
Platycercus, Vigors 1825
Platycercus (po slovensky rozela, staršie rosela alebo ploskochvost) je rod papagájov z Austrálie z čeľade papagájovitých. Platycercus znamená plochý (široký) chvost. Rozely sú prevažne semenožravé.
Rosellor (Platycercus) är ett litet släkte med fåglar i familjen papegojor inom ordningen papegojfåglar som återfinns i Australien.[1]
Släktet rosellor omfattar sex arter:[1]
Rosellor (Platycercus) är ett litet släkte med fåglar i familjen papegojor inom ordningen papegojfåglar som återfinns i Australien.
Släktet rosellor omfattar sex arter:
Grön rosella (P. caledonicus) Blåkindad rosella (P. elegans) Svarthättad rosella (P. venustus) Praktrosella (P. eximius) Vitkindad rosella (P. adscitus) Stanleyrosella (P. icterotis)Farklı bir düzenleme için metne bakınız
Platycercus, Psittacidae (Papağangiller) familyasının bir cinsidir.
Platycercus cinsinin türleri ve alt türleri şunlardır:
Platycercus Vigors 1825
Platycercus, Psittacidae (Papağangiller) familyasının bir cinsidir.
Platycercus là một chi chim trong họ Psittacidae.[1]
Có sáu loài và nhiều phân loài:[2]
Platycercus, Vigors 1825
Platycercus là một chi chim trong họ Psittacidae.
Розеллы (лат. Platycercus) — род птиц семейства попугаевых.
Попугаи средних размеров с длиной тела от 25 до 35 см. Их характерной особенностью является широкий хвост ступенчатой формы, в котором 4 центральных пера одного размера, а размер остальных перьев изменяется по убывающей в обе стороны от центральных. На надклювье, недалеко от его конца, имеется выемка, а на щеках есть большое жёлтое, белое или синее пятно.
Обитают преимущественно в Австралии и лишь некоторые виды — на острове Тасмания и ряде других более мелких близлежащих островов.
Населяют сады, негустые леса, светлые высокоствольные тропические рощи. Питаются семенами дикорастущих трав и культурных растений, а также насекомыми и различными фруктами. Хорошо приспособлены к передвижению по земле, ловко бегают и лавируют среди травянистой растительности. Летают неохотно, обычно на небольшое расстояние.
Самка откладывает от 4 до 6 яиц, может быть и больше (до 8). Насиживание длится 20-22 дня. Птенцы вылупляются покрытые густым пухом, слепые. В первые дни их кормит в основном самка, в дальнейшем — оба партнёра. В возрасте 28-35 дней птенцы покидают гнездо, но ещё 2-3 недели родители их опекают. Гнездятся обычно два раза в год.
Это очень красивые попугаи, пользующиеся большой популярностью у любителей природы. У них нежный и громкий голос, преобладают свистовые и флейтовые звуки. Их можно научить говорить различные слова.
Род включает 6 видов.
Розеллы (лат. Platycercus) — род птиц семейства попугаевых.