الأسماء في صفحات التنقل
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
'''Phylloscopus borealis ye un mosquiteru llargamente distribuyíu en montes d'abedurios o mistos cerca de l'agua nel so rangu de reproducción en Fenoscandia y el norte d'Asia. Esti mosquiteru establecióse en Norteamérica y la so reproducción dar en Alaska. Esta especie ye migratoria; la población entera envierna nel sudeste d'Asia. Ye por esto que realiza una de les migraciones más llargues pa un páxaru insectívoru del Vieyu Mundu.
Tradicionalmente incluyía poblaciones que s'apariaben en Kamchatka, les Islles Kuril y Xapón, pero la evidencia vocal y xenética suxuren sólidamente qu'estes tienen de considerase especies separaes: P. examinandus en Kamchatka, Hokkaido y les Islles Kuril y P. xanthodryas en Xapón (sacante en Hokkaido).[2] El so nial alcontrar nel suelu, ente parrotales baxos. Como la mayoría de los mosquiteros del Vieyu Mundu, esti paseriforme ye insectívoru.
Ye un típicu mosquiteru na so apariencia, con un plumaxe verde buxu nes partes cimeres y nes baxes, un color blancu. El so nales simple estremar d'otres especies similares, sacante de Phylloscopus trochiloides. Ye de mayor tamañu qu'esta especie o tien un picu más pesáu ya incisivu, con un pocu de negru sobre'l quexal inferior. El so cantar ye un garllo rápido. Esta especie ye vagamunda na seronda nel oeste d'Europa y alcuéntrase en cierta dómina del añu en Gran Bretaña.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. '''Phylloscopus borealis ye un mosquiteru llargamente distribuyíu en montes d'abedurios o mistos cerca de l'agua nel so rangu de reproducción en Fenoscandia y el norte d'Asia. Esti mosquiteru establecióse en Norteamérica y la so reproducción dar en Alaska. Esta especie ye migratoria; la población entera envierna nel sudeste d'Asia. Ye por esto que realiza una de les migraciones más llargues pa un páxaru insectívoru del Vieyu Mundu.
Tradicionalmente incluyía poblaciones que s'apariaben en Kamchatka, les Islles Kuril y Xapón, pero la evidencia vocal y xenética suxuren sólidamente qu'estes tienen de considerase especies separaes: P. examinandus en Kamchatka, Hokkaido y les Islles Kuril y P. xanthodryas en Xapón (sacante en Hokkaido). El so nial alcontrar nel suelu, ente parrotales baxos. Como la mayoría de los mosquiteros del Vieyu Mundu, esti paseriforme ye insectívoru.
Ye un típicu mosquiteru na so apariencia, con un plumaxe verde buxu nes partes cimeres y nes baxes, un color blancu. El so nales simple estremar d'otres especies similares, sacante de Phylloscopus trochiloides. Ye de mayor tamañu qu'esta especie o tien un picu más pesáu ya incisivu, con un pocu de negru sobre'l quexal inferior. El so cantar ye un garllo rápido. Esta especie ye vagamunda na seronda nel oeste d'Europa y alcuéntrase en cierta dómina del añu en Gran Bretaña.
Puig an taiga (liester : puiged an taiga)[1] a zo ur spesad golvaneged, Phylloscopus borealis an anv skiantel anezhañ.
Anvet e voe Phyllopneuste borealis (kentanv) da gentañ-penn (e 1858) gant al loenoniour alaman Johann Heinrich Blasius (1809-1870).
Bevañ a ra diwar amprevaned.
Ar spesad a gaver an daou isspesad [2] anezhañ :
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Puig an taiga (liester : puiged an taiga) a zo ur spesad golvaneged, Phylloscopus borealis an anv skiantel anezhañ.
Anvet e voe Phyllopneuste borealis (kentanv) da gentañ-penn (e 1858) gant al loenoniour alaman Johann Heinrich Blasius (1809-1870).
El mosquiter boreal[1] (Phylloscopus borealis) és un ocell de la família dels fil·loscòpids (Phylloscopidae) que habita els boscos des del nord d'Escandinàvia, cap a l'est, a través del nord de Rússia i Sibèria fins Txukotka, Kamtxatka, Sakhalín, Manxúria, illes Kurils i muntanyes del Japó. Passa l'hivern al Sud-est asiàtic.
El mosquiter boreal (Phylloscopus borealis) és un ocell de la família dels fil·loscòpids (Phylloscopidae) que habita els boscos des del nord d'Escandinàvia, cap a l'est, a través del nord de Rússia i Sibèria fins Txukotka, Kamtxatka, Sakhalín, Manxúria, illes Kurils i muntanyes del Japó. Passa l'hivern al Sud-est asiàtic.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor yr Arctig (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion yr Arctig) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Phylloscopus borealis; yr enw Saesneg arno yw Arctic warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Teloriaid (yr Hen Fyd) (Lladin: Sylviidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1] Dyma aderyn sydd i'w gael yng ngwledydd Prydain ac mae i'w ganfod yng Nghymru.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. borealis, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia ac Awstralia.
Mae'r telor yr Arctig yn perthyn i deulu'r Teloriaid (yr Hen Fyd) (Lladin: Sylviidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Crombec aelwyn Sylvietta leucophrys Crombec pigfyr Somalia Sylvietta philippae Crombec torfelyn Sylvietta denti Crombec y gogledd Sylvietta brachyura Preblyn coed adeinwinau Stachyris erythroptera.jpg)
.jpg)
_(2).jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor yr Arctig (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion yr Arctig) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Phylloscopus borealis; yr enw Saesneg arno yw Arctic warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Teloriaid (yr Hen Fyd) (Lladin: Sylviidae) sydd yn urdd y Passeriformes. Dyma aderyn sydd i'w gael yng ngwledydd Prydain ac mae i'w ganfod yng Nghymru.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. borealis, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia ac Awstralia.
Nordsanger (Phylloscopus borealis eller Seicercus borealis) er en lille spurvefugl, der lever i det nordlige Eurasien.
Nordsanger (Phylloscopus borealis eller Seicercus borealis) er en lille spurvefugl, der lever i det nordlige Eurasien.
Der Wanderlaubsänger (Phylloscopus borealis) ist eine nordische Singvogelart der Taiga und Waldtundra aus der Gattung der Laubsänger (Phylloscopus) in der Familie der Laubsängerartigen. Der Wanderlaubsänger ist ein ausgeprägter Zugvogel dessen Winterquartiere ausschließlich in Südostasien liegen. Der Wanderlaubsänger ist laut der IUCN nicht gefährdet (least concern).[1]
Der Wanderlaubsänger erreicht eine Körpergröße von etwa 12–13 cm und ein Gewicht von 7,5–15 g, im Durchschnitt etwa 10 g. Er zählt damit zu den größeren Laubsängern und hat eine ähnliche Größe wie der Waldlaubsänger. Im Aussehen ähnelt er dem Grünlaubsänger, mit dem sich sein Verbreitungsgebiet auch überschneidet.[2][3] Sein Erscheinungsbild entspricht einem typischen Laubsänger, oben olivbraun und unten weißlich, mit einigen kleinen Streifen auf der Brust. Er verfügt außerdem über einen vergleichsweise starken Schnabel. Sein Gesang zeichnet sich durch schnelles Trillern aus.
Die Art ist in einem breiten Band verbreitet, das sich von Nordnorwegen durch die gesamte borealen Waldgebiete Eurasiens bis ins westliche Alaska erstreckt, und ist damit der einzige Laubsänger, der mit Alaska auch den Kontinent Amerika erreicht. Die südlichsten Vorkommen liegen in der nördlichen Mongolei, Nordostchina und eventuell in Nordkorea (dort fehlen verlässliche Daten). Der natürliche Lebensraum des Wanderlaubsängers sind Nadel- und Birkenwälder sowie Strauchtundra. Die Art überwintert ausschließlich in Südostasien. Das Überwinterungsgebiete umfasst dabei das südöstlichste China, Indochina, den indonesischen Archipel und die Philippinen. Da selbst die europäischen und nordamerikanischen Populationen dort überwintern, gehört der Wanderlaubsänger zu den Laubsängern mit dem weitesten Zugweg (bis zu 13000 km einfache Strecke).[3] Die Winterhabitate liegen dort in tropischen Wäldern.
In Westeuropa stellt dieser Singvogel eine Seltenheit dar. In den Niederlanden gab es zwischen 1935 und 1999 zehn bestätigte Sichtungen,[4] in Deutschland noch weniger. Die meisten Nachweise (etwa 200) liegen von den britischen Inseln vor.[3]
Wie viele andere Grasmückenartige ernährt sich diese Art von kleinen Insekten und anderen Wirbellosen. Den Hauptteil nehmen schwach chitinisierte Insekten wie Zuckmücken, Eintagsfliegen und Steinfliegen sowie Larven ein.[3]
Die Art wurde früher in mehrere Unterarten unterteilt. Die Nominatform P. b. borealis bezog sich auf die in Nordeuropa, im nördlichen Sibirien und im Nordosten Chinas vorkommenden Populationen. Die Unterart P. b. kennicotti bezeichnete die im westlichen Alaska bewohnenden Populationen. Die genetische, gesangliche und morphologische Distanz dieser beiden Gruppen ist allerdings so gering, dass diese heute nicht mehr als verschiedenen Unterarten differenziert werden. Die früheren Unterarten P. b. examinandus, die Kamtschatka, Sachalin und Hokkaido besiedelt und P. b. xanthodryas, die das restliche Japan besiedelt, sind dagegen genetisch derart verschieden, dass sie zu den eigenständigen Arten Kamtschatkalaubsänger (Phylloscopus examinandus) und Japanlaubsänger (Phylloscopus xanthodryas) erhoben wurden.[5] Der Wanderlaubsänger ist daher nach jetziger Systematik (2018) monotypisch.
Der Wanderlaubsänger (Phylloscopus borealis) ist eine nordische Singvogelart der Taiga und Waldtundra aus der Gattung der Laubsänger (Phylloscopus) in der Familie der Laubsängerartigen. Der Wanderlaubsänger ist ein ausgeprägter Zugvogel dessen Winterquartiere ausschließlich in Südostasien liegen. Der Wanderlaubsänger ist laut der IUCN nicht gefährdet (least concern).
Davvelastavizar Phylloscopus borealis gullá lastavizariidda.
GóðskutryggingNorðljómari (frøðiheiti - Phylloscopus borealis)
Norðljómari (frøðiheiti - Phylloscopus borealis)
The Arctic warbler (Phylloscopus borealis) is a widespread leaf warbler in birch or mixed birch forest near water throughout its breeding range in Fennoscandia and the northern Palearctic. It has established a foothold in North America, breeding in Alaska. This warbler is strongly migratory; the entire population winters in southeast Asia. It therefore has one of the longest migrations of any Old World insectivorous bird.
It traditionally included populations that breed in Kamchatka, the Kuril Islands and Japan, but genetic and vocal evidence strongly suggested these should be treated as separate species, and are all now considered distinct with the Kamchatka leaf warbler in Kamchatka, Hokkaido and the Kuril Islands, and the Japanese leaf warbler in Japan (except Hokkaido).[2]
The nest is on the ground in a low shrub. Like most Old World warblers, this small passerine is insectivorous.
This is a typical leaf warbler in appearance, greyish-green above and off-white below. Its single wing bar distinguishes it from most similar species except the greenish warbler, Phylloscopus trochiloides. It is larger than that species and has a heavier, dagger-like bill, with a dark tip to the lower mandible. Its song is a fast trill.
This species occurs as an autumn vagrant in western Europe and is annual on Great Britain. There were 225 confirmed arctic warbler sightings in Britain between 1958 and 2001.[3]
The genus name Phylloscopus is from Ancient Greek phullon, "leaf", and skopos, "seeker" (from skopeo, "to watch"). The specific borealis is from Latin and means "northern".[4]
The Arctic warbler (Phylloscopus borealis) is a widespread leaf warbler in birch or mixed birch forest near water throughout its breeding range in Fennoscandia and the northern Palearctic. It has established a foothold in North America, breeding in Alaska. This warbler is strongly migratory; the entire population winters in southeast Asia. It therefore has one of the longest migrations of any Old World insectivorous bird.
It traditionally included populations that breed in Kamchatka, the Kuril Islands and Japan, but genetic and vocal evidence strongly suggested these should be treated as separate species, and are all now considered distinct with the Kamchatka leaf warbler in Kamchatka, Hokkaido and the Kuril Islands, and the Japanese leaf warbler in Japan (except Hokkaido).
The nest is on the ground in a low shrub. Like most Old World warblers, this small passerine is insectivorous.
This is a typical leaf warbler in appearance, greyish-green above and off-white below. Its single wing bar distinguishes it from most similar species except the greenish warbler, Phylloscopus trochiloides. It is larger than that species and has a heavier, dagger-like bill, with a dark tip to the lower mandible. Its song is a fast trill.
This species occurs as an autumn vagrant in western Europe and is annual on Great Britain. There were 225 confirmed arctic warbler sightings in Britain between 1958 and 2001.
The genus name Phylloscopus is from Ancient Greek phullon, "leaf", and skopos, "seeker" (from skopeo, "to watch"). The specific borealis is from Latin and means "northern".
La Norda filoskopo, Phylloscopus borealis, estas specio de la genro de filoskopoj aŭ Phylloscopus lastatempe konsiderata kiel tipa genro en la propra familio de Filoskopedoj. Ĝi estas disvastigata filoskopo en arbaroj de betuloj aŭ miksitaj ĉe akvo tra ties reprodukta teritorio en Fenoskandio kaj norda Azio. Ĝi ekinvadis teritoriojn en Nordameriko, kaj ekreproduktiĝis en Alasko.
La nesto estas surgrunde en malalta arbusto. Kiel plej parto de silviecaj birdoj, ankaŭ tiu malgranda paserina birdo estas insektovora.
Tiu filoskopo estas tre migranta; la tuta populacio vintras en sudorienta Azio. Ĝi krome havas unu el la plej longaj migradoj de malnovmondaj insektovoraj birdoj.
Tiu estas tipa filoskopo laŭ aspekto, grizecverda supre kaj blankeca sube. Ĝia ununura flugilstrio distingas ĝin el la plej similaj specioj escepte la Verda filoskopo, Phylloscopus trochiloides, kiu tamen havas pli malhelajn krurojn dum la Norda filoskopo havas pli flavecajn al rozkolorajn krurojn, estas iom pli granda ol la alia specio kaj havas pli fortikan, ponardecan bekon, kun malhela pinto en la suba makzelo. Ties kanto estas rapida trilado.
Tiu palearktisa specio ĉeestas kiel aŭtuna vaganto en okcidenta Eŭropo kaj estas ĉiujara en Britio.
La Norda filoskopo, Phylloscopus borealis, estas specio de la genro de filoskopoj aŭ Phylloscopus lastatempe konsiderata kiel tipa genro en la propra familio de Filoskopedoj. Ĝi estas disvastigata filoskopo en arbaroj de betuloj aŭ miksitaj ĉe akvo tra ties reprodukta teritorio en Fenoskandio kaj norda Azio. Ĝi ekinvadis teritoriojn en Nordameriko, kaj ekreproduktiĝis en Alasko.
La nesto estas surgrunde en malalta arbusto. Kiel plej parto de silviecaj birdoj, ankaŭ tiu malgranda paserina birdo estas insektovora.
Tiu filoskopo estas tre migranta; la tuta populacio vintras en sudorienta Azio. Ĝi krome havas unu el la plej longaj migradoj de malnovmondaj insektovoraj birdoj.
Tiu estas tipa filoskopo laŭ aspekto, grizecverda supre kaj blankeca sube. Ĝia ununura flugilstrio distingas ĝin el la plej similaj specioj escepte la Verda filoskopo, Phylloscopus trochiloides, kiu tamen havas pli malhelajn krurojn dum la Norda filoskopo havas pli flavecajn al rozkolorajn krurojn, estas iom pli granda ol la alia specio kaj havas pli fortikan, ponardecan bekon, kun malhela pinto en la suba makzelo. Ties kanto estas rapida trilado.
Tiu palearktisa specio ĉeestas kiel aŭtuna vaganto en okcidenta Eŭropo kaj estas ĉiujara en Britio.
El mosquitero boreal (Phylloscopus borealis)[2] es una especie de ave paseriforme de la familia Phylloscopidae propia de Eurasia. Está ampliamente distribuido en bosques de abedules o mixtos cerca del agua, donde se reproduce en Fenoscandia y el norte de Asia. Esta especie es migratoria, y la población entera pasa el invierno en el sudeste asiático. Este mosquitero se ha establecido en Norteamérica y su reproducción se da en Alaska. Es por esto que realiza una de las migraciones más largas para un pájaro insectívoro de Eurasia.
Tradicionalmente incluía poblaciones que se apareaban en Kamchatka, las Islas Kuril y Japón, pero la evidencia vocal y genética sugieren sólidamente que estas deben considerarse especies separadas: P. examinandus en Kamchatka, Hokkaido y las Islas Kuril y P. xanthodryas en Japón (excepto en Hokkaido).[3] Su nido se localiza en el suelo, entre arbustos bajos. Como la mayoría de los mosquiteros del Viejo Mundo, este paseriforme es insectívoro.
Es un típico mosquitero en su apariencia, con un plumaje verde grisáceo en las partes superiores y en las bajas, un color blanco. Sus alas simples lo distinguen de otras especies similares, excepto de Phylloscopus trochiloides. Es de mayor tamaño que esta especie u posee un pico más pesado e incisivo, con un poco de negro sobre la mandíbula inferior. Su canto es un gorjeo rápido. Esta especie es divagante en otoño en el oeste de Europa y se la encuentra en cierta época del año en Gran Bretaña.
El mosquitero boreal (Phylloscopus borealis) es una especie de ave paseriforme de la familia Phylloscopidae propia de Eurasia. Está ampliamente distribuido en bosques de abedules o mixtos cerca del agua, donde se reproduce en Fenoscandia y el norte de Asia. Esta especie es migratoria, y la población entera pasa el invierno en el sudeste asiático. Este mosquitero se ha establecido en Norteamérica y su reproducción se da en Alaska. Es por esto que realiza una de las migraciones más largas para un pájaro insectívoro de Eurasia.
Tradicionalmente incluía poblaciones que se apareaban en Kamchatka, las Islas Kuril y Japón, pero la evidencia vocal y genética sugieren sólidamente que estas deben considerarse especies separadas: P. examinandus en Kamchatka, Hokkaido y las Islas Kuril y P. xanthodryas en Japón (excepto en Hokkaido). Su nido se localiza en el suelo, entre arbustos bajos. Como la mayoría de los mosquiteros del Viejo Mundo, este paseriforme es insectívoro.
Es un típico mosquitero en su apariencia, con un plumaje verde grisáceo en las partes superiores y en las bajas, un color blanco. Sus alas simples lo distinguen de otras especies similares, excepto de Phylloscopus trochiloides. Es de mayor tamaño que esta especie u posee un pico más pesado e incisivo, con un poco de negro sobre la mandíbula inferior. Su canto es un gorjeo rápido. Esta especie es divagante en otoño en el oeste de Europa y se la encuentra en cierta época del año en Gran Bretaña.
Põhja-lehelind (Phylloscopus borealis) on põõsalindlaste sugukonda kuuluv lind.
Eestis on ta eksikülaline.[1]
Põhja-lehelind (Phylloscopus borealis) on põõsalindlaste sugukonda kuuluv lind.
Eestis on ta eksikülaline.
Ipar-txioa (Phylloscopus borealis) Phylloscopus generoko animalia da. Hegaztien barruko Phylloscopidae familian sailkatua dago.
Ipar-txioa (Phylloscopus borealis) Phylloscopus generoko animalia da. Hegaztien barruko Phylloscopidae familian sailkatua dago.
Lapinuunilintu (Seicercus borealis) on uunilintujen heimoon kuuluva varpuslintu, Suomessa melko harvinainen.
Lapinuunilintu on päältä vihertävänharmaa, vatsapuolelta vaalea. Eroaa uunilinnusta voimakkaampien päänkuvioiden, laulun ja siipijuovan avulla.
Linnun pituus on 11,5–13 cm ja paino noin 10 g. Pajulinnun kokoinen. Ulkomuodoltaan muistuttaa kuitenkin enemmän idänuunilintua.
Vanhin suomalainen rengastettu lapinuunilintu on ollut vähintään 2 vuotta 5 päivää vanha.
Kutsuääni terävä ”tsrit”. Laulu tyystin erilainen kuin muilla uunilinnuilla: hakkaava, toistava säe joka tuo mieleen hernekertun tai keltasirkun laulun alun – ”sri sri sri sri sri sri sri sri sri sri sri sri sri”.
Lapinuunilintu pesii Fennoskandian pohjoisosissa ja Pohjois-Siperiassa sekä paikoin Alaskassa. Suomessa vähälukuinen pesimälaji Itä- ja Pohjois-Suomessa. Saapuu talvehtimisalueiltaan Kaakkois-Aasiasta vasta kesäkuussa, poistuu jo elokuussa.
Euroopan noin 5 000 parin kanta pesii valtaosin Suomessa, sillä Ruotsissa on vain kymmenkunta ja Norjassa 10–100 pesivää paria.
Lapinuunilintu viihtyy koivu- ja sekametsässä, mielellään rannalla. Usein läpitunkemattomissa koivuryteiköissä tai mäntyrääseiköissä.
Pesä on yleensä maassa mättäässä tai ojan/joen penkassa, joskus myös vähän maanpinnan yläpuolella esimerkiksi kannolla. Muninta alkaa juhannuksen tietämissä. Munia on 6–7. Haudonta-aika lienee vajaa 2 viikkoa, samoin pesäpoikasaika. Koiras voi pesiä kahden naaraan kanssa.
Lapinuunilintu syö hyönteisiä.
Lapinuunilintu (Seicercus borealis) on uunilintujen heimoon kuuluva varpuslintu, Suomessa melko harvinainen.
Phylloscopus borealis
Le Pouillot boréal (Phylloscopus borealis Blasius, 1858) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Phylloscopidae.
Le pouillot boréal est un oiseau migrateur.
L'été il vit en Sibérie (Russie) et en Alaska (USA), au nord de la Mongolie et dans le nord-est de la Chine ; l'hiver il vit au sud de la Chine et en Asie du Sud-Est.
Le pouillot boréal vit en été dans la toundra, dans les forêts humides de peupliers et de bouleaux, dans les forêts de cèdres et d'épicéa ainsi que dans les forêts mixte de la taïga.
Il réside en hiver dans les forêts tropicales pluviales éparses et secondaires mais aussi dans les régions cultivées, les jardins, les prairies et les mangroves.
Ce passereau mesure 12-13 cm de long et pèse de 7,5 à 15 g.
Le mâle a le dos et les ailes bleus et la gorge blanche.
La femelle a le dos brun jaune-verdâtre et la gorge blanche.[1]
Pouillot boréal mâle
Pouillot boréal femelle
Cet oiseau se nourrit principalement d'insectes, en particulier de moustiques.
Il recherche son alimentation à différents étages de la végétation, dans les branches, le feuillage et les plantes terrestres.
La femelle construit son nid dans la toundra herbeuse ou à terre au milieu d'un bouquet de saules.
C'est un édifice en forme de dôme avec une entrée latérale, construit principalement avec des herbes fines, des feuilles et de la mousse.
Phylloscopus borealis
Le Pouillot boréal (Phylloscopus borealis Blasius, 1858) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Phylloscopidae.
Il luì boreale (Phylloscopus borealis (Blasius, 1858)) è un uccello passeriforme tradizionalmente inquadrato nella famiglia Sylviidae, ma da una recente revisione filogenetica attribuito alla famiglia Phylloscopidae[2][3].
Il luì boreale (Phylloscopus borealis (Blasius, 1858)) è un uccello passeriforme tradizionalmente inquadrato nella famiglia Sylviidae, ma da una recente revisione filogenetica attribuito alla famiglia Phylloscopidae.
Arktinė pečialinda (lot. Phylloscopus borealis, angl. Arctic Warbler) – devynbalsinių (Sylviidae) šeimos paukštis, priklausantis pečialindų genčiai.
Šis su ornitologija susijęs straipsnis yra nebaigtas. Jūs galite prisidėti prie Vikipedijos papildydami šį straipsnį. Ziemeļu ķauķītis (Phylloscopus borealis) ir ķauķīšu dzimtas (Phylloscopidae) dziedātājputns, kas ligzdo Eirāzijas ziemeļu mežu zonā un Aļaskā, bet ziemo Dienvidaustrumāzijā.[1] Migrācijas laikā regulāri ieklejo Eiropā uz dienvidiem no ligzdošanas areāla, viens novērojums arī Latvijā. Ģeogrāfisko variāciju nav.[2]
Nesenā pagātnē ziemeļu ķauķīša populācijai tika pievienotas arī Kamčatkas, Kuriļu salu un Japānas ķauķīšu populācijas. Mūsdienās saskaņā ar jaunākajiem ģenētiskajiem pētījumiem Kamčatkas, Kuriļu salu un Hokaido salas populācijas tiek sistematizētas kā atsevišķa suga — Kamčatkas ķauķītis (Phylloscopus examinandus), bet Japānas populācija (izņemot Hokaido) — Japānas ķauķītis (Phylloscopus xanthodryas).[2][3]
Ziemeļu ķauķītis ir izteikts gājputns. Ligzdo Eirāzijas ziemeļu mežu zonā no Skandināvijas un Somijas ziemeļiem pāri Krievijas taigas zonai uz austrumiem līdz Čukotkai. Sastopams arī Aļaskā Ziemeļamerikā. Ligzdošanas areāla dienvidu mala, šķērsojot Sibīrijas dienvidus, sasniedz Mongoliju un Ķīnas ziemeļaustrumus.[2][3][4]
Ziemo Āzijas dienvidaustrumos — Indoķīnā, Ķīnas dienvidaustrumos, Filipīnās, Borneo un Indonēzijā.[4] Migrācijas laikā ziemeļu ķauķīši regulāri ieklejo Eiropā uz dienvidiem no ligzdošanas areāla līdz pat Britu salām.
Latvijā ziemeļu ķauķītis pirmo reizi sastapts, noķerot gredzenošanai tīklos Lejsaciema apkārtnē 2011. gada 18. septembrī.[4] Tādējādi tas kļuva par 348.[5] savvaļā sastapto putnu sugu Latvijā.
Ziemeļu ķauķītis ir salīdzinoši liels ķauķītis ar slaidu ķermeni, slīpu pieri un īsu asti. Knābis īss, spēcīgs un ar platu pamatni. Ķermeņa garums 10—13 cm, spārnu plētums 16—22 cm, svars 7,5—15 g.[6][7][8]
Apspalvojums mugurpusē olīvzaļš, apakšpusē pelēkbalts. Spārni pelēkzaļi ar divām gaišām šķērsjoslām, no kurām viena ir vāji izteikta. Sejā izceļas garas, gaišas uzacis, pāri acīm tumšas svītras. Kājas gaiši brūnas, knābis brūns, bet apakšējā daļa oranždzeltena. Abi dzimumi izskatās līdzīgi.[7][8]
Ziemeļu ķauķītis ir vizuāli grūti atšķirams no līdzīgajām ķauķīšu ģints sugām, īpaši zaļā ķauķīša. Ziemeļu ķauķītis ir lielāks par pēdējo, bet visvieglāk sugas atšķirt pēc to dziesmas.[9]
Ligzdošanas laikā ziemeļu ķauķītis uzturas biezi saaugušos krūmos, piemēram, kārklu krūmos mitrās pļavās un upju ielejās. Apmetas arī mežos, galvenokārt bērzu, vītolu, papeļu un priežu, retāk egļu. Augstāk kalnos sastopams arī rododendru krūmos.[1] Ziemeļu ķauķītis ir ļoti kustīgs un izveicīgs, pārvietojas ātri no vienas vietas uz otru.[7][8]
Ziemeļu ķauķītis galvenokārt barojas ar nelieliem kukaiņiem un citiem bezmugurkaulniekiem, piemēram, trīsuļodiem, viendienītēm un strauteņiem.[1][6] Barību meklē krūmos, retāk koku vainagos (līdz 10 m augstumam). Ķer kukaiņus arī lidojumā.[7] Lai izbiedētu kukaiņus, ik pa brīdim noskurina spārnus.[10]
Ligzdošanas sezona ilgst no jūnija līdz augustam. Parasti veido monogāmus pārus, lai gan reizēm novērota poliginija.[1][6] Ligzdai lodveida forma ar ieeju sānos, vīta no sausas zāles, niedru gabaliņiem, lapām, sūnām un kosu dzinumiem. No iekšpuses izklāta ar smalkākiem stiebriņiem, ļoti reti ar matiem vai spalvām. Atrodas uz zemes, paslēpta kuplā zālē vai starp niedru un grīšļu ciņiem, zem koku saknēm, reizēm uz celma.[1][7][9]
Sezonā parasti viens perējums. Dējumā 5—7 baltas olas, kuras var būt gan bez, gan ar rudiem raibumiņiem. Turklāt raibumotās olas un tīri baltās olas var būt vienā dējumā.[1][6][7][9] Inkubācijas periods ilgst 11—13 dienas. Par mazuļiem rūpējas abi vecāki. Jaunie putni izlido 13—14 dienu vecumā.[7][9]
Ziemeļu ķauķītis (Phylloscopus borealis) ir ķauķīšu dzimtas (Phylloscopidae) dziedātājputns, kas ligzdo Eirāzijas ziemeļu mežu zonā un Aļaskā, bet ziemo Dienvidaustrumāzijā. Migrācijas laikā regulāri ieklejo Eiropā uz dienvidiem no ligzdošanas areāla, viens novērojums arī Latvijā. Ģeogrāfisko variāciju nav.
Burung Cekup Daun Artik atau juga dikenali sebagai Cekup Artik, adalah salah satu daripada haiwan yang boleh didapati di Malaysia. Nama sainsnya ialah Phylloscopus borealis.
Burung Cekup Daun Artik ialah haiwan yang tergolong dalam golongan benda hidup, alam : haiwan, filum : kordata, sub-filum : bertulang belakang (vertebrata), kelas : burung. Burung Cekup Daun Artik adalah haiwan berdarah panas, mempunyai sayap dan tubuh yang diselubungi bulu pelepah. Paruh Burung Cekup Daun Artik tidak bergigi.
Burung Cekup Daun Artik membiak dengan bertelur. Telur Burung Cekup Daun Artik bercangkerang keras.
A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z Burung Cekup Daun Artik atau juga dikenali sebagai Cekup Artik, adalah salah satu daripada haiwan yang boleh didapati di Malaysia. Nama sainsnya ialah Phylloscopus borealis.
De Noordse boszanger (Phylloscopus borealis) is een kleine zangvogel uit de familie van Phylloscopidae. Zijn verspreidingsgebied is Noord-Azië. In Europa is de Noordse boszanger een zeer zeldzame dwaalgast.
De Noordse boszanger is iets groter dan een fitis, 11, tot 13 cm lang. De vogel lijkt op een grauwe fitis, maar verschilt daarvan door een lange, duidelijke lichte wenkbrauwstreep en daaronder een donker, eveneens opvallend lange oogstreep. De vogel is van boven olijfbruin en van onder vuilwit, met wat vage streping op de borst.[2]
De vogel broedt in het noorden van Fennoscandinavië en verder oostwaarts door heel Noord-Azië tot in Alaska. Het is een uitgesproken trekvogel die overwintert in de Indische Archipel.
De soort telt 2 ondersoorten:
Het leefgebied in de broedtijd is de naald- of berkenbos. Overwintert in een groot aantal typen tropische bos.[2][3]
De Noordse boszanger is een zeldzame dwaalgast in West-Europa. In Nederland zijn tussen 1935 en 1999 tien bevestigde waarnemingen en 9 tussen 2000 en 2010.[4]
De Noordse boszanger heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) uiterst gering. De grootte van de populatie wordt geschat op 30 miljoen individuen en dit aantal blijft stabiel. Om deze redenen staat deze boszanger als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe Noordse boszanger (Phylloscopus borealis) is een kleine zangvogel uit de familie van Phylloscopidae. Zijn verspreidingsgebied is Noord-Azië. In Europa is de Noordse boszanger een zeer zeldzame dwaalgast.
Lappsongar, Phylloscopus borealis, er ein bladsongar med habitat i bjørkeskog eller blandaskog med bjørk i nærleiken av vatn gjennom heile hekkeområdet i Fennoskandia og det nordlege Asia. Han har òg etablert eit fotfeste i Nord-Amerika og hekkar i Alaska. Denne songaraen er ein sterkt trekkfugl, heile populasjonen overvintrar i søraustlege Asia. Han har derfor ei av dei lengste trekkruter av alle insektetande songarar med vinterkvarter i «den gamle verda».
Arten har tradisjonelt inkludert populasjonar som hekkar på Kamtsjatkahalvøya, Kurilane og Japan, men genetiske og vokale prov tyder på desse bør handsamast som separate artar, med P. examinandus i Kamchatka, Hokkaido og Kurilane, og P. xanthodryas i Japan, unntatt frå Hokkaido.[1] I Clementslista august 2011 har dei status som underartar saman med fire andre underartar.[2]
Reiret ligg på bakken i låg krattskog. Som dei fleste songarar, er denne vesle sporvefuglen insektetar.
Dette er ein typisk bladsongar i utsjånad, grågrøn overside og lys underside. Lappsongaren har storleik som ein lauvsongar med ei lengd på 11,5 til 13 centimeter. Han har eit lyst vengband og det skil han frå dei fleste liknande artar, unntatt austsongar, Phylloscopus trochiloides. Men lappsongaren er 2 til 3 cm lengre enn austsongaren og har eit tyngre, dolkliknande nebb, og nebbet har ein mørk spiss på både over og underside. Songen er ei rask trille.
Arten lappsongar finst som streiffugl om hausten i Vest-Europa og er årleg i Storbritannia. Han er ein sjeldan hekkefugl i Finnmark.[3]
_-_Flickr_-_Lip_Kee.jpg)
.svg)
.svg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
|coauthors= (hjelp) 
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Lappsongar Lappsongar, Phylloscopus borealis, er ein bladsongar med habitat i bjørkeskog eller blandaskog med bjørk i nærleiken av vatn gjennom heile hekkeområdet i Fennoskandia og det nordlege Asia. Han har òg etablert eit fotfeste i Nord-Amerika og hekkar i Alaska. Denne songaraen er ein sterkt trekkfugl, heile populasjonen overvintrar i søraustlege Asia. Han har derfor ei av dei lengste trekkruter av alle insektetande songarar med vinterkvarter i «den gamle verda».
Arten har tradisjonelt inkludert populasjonar som hekkar på Kamtsjatkahalvøya, Kurilane og Japan, men genetiske og vokale prov tyder på desse bør handsamast som separate artar, med P. examinandus i Kamchatka, Hokkaido og Kurilane, og P. xanthodryas i Japan, unntatt frå Hokkaido. I Clementslista august 2011 har dei status som underartar saman med fire andre underartar.
Reiret ligg på bakken i låg krattskog. Som dei fleste songarar, er denne vesle sporvefuglen insektetar.
Dette er ein typisk bladsongar i utsjånad, grågrøn overside og lys underside. Lappsongaren har storleik som ein lauvsongar med ei lengd på 11,5 til 13 centimeter. Han har eit lyst vengband og det skil han frå dei fleste liknande artar, unntatt austsongar, Phylloscopus trochiloides. Men lappsongaren er 2 til 3 cm lengre enn austsongaren og har eit tyngre, dolkliknande nebb, og nebbet har ein mørk spiss på både over og underside. Songen er ei rask trille.
Arten lappsongar finst som streiffugl om hausten i Vest-Europa og er årleg i Storbritannia. Han er ein sjeldan hekkefugl i Finnmark.
Lappsanger (vitenskapelig navn Phylloscopus borealis) er en fugl i sangerfamilien.
Den veier ca. 10 g, og er ca. 12 cm lang. Den har et tydelig lyst vingebånd og markert, lang øyestripe. Den har også et relativt langt nebb til å være i sangerfamilien.
Den legger 6-7 egg, ruger i cirka 13-14 dager.
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Lappsanger (vitenskapelig navn Phylloscopus borealis) er en fugl i sangerfamilien.
Den veier ca. 10 g, og er ca. 12 cm lang. Den har et tydelig lyst vingebånd og markert, lang øyestripe. Den har også et relativt langt nebb til å være i sangerfamilien.
Den legger 6-7 egg, ruger i cirka 13-14 dager.
Scientìfich: Phylloscopus borealis
Piemontèis : ...
Italian : Luì boreale
Multimedia w Wikimedia Commons Świstunka północna[4] (Seicercus borealis) – gatunek ptaka z rodziny świstunek (Phylloscopidae), wcześniej zaliczany do pokrzewkowatych (Sylviidae). Świstunka północna do Polski zalatuje wyjątkowo – odnotowano dotąd jedno wrześniowe stwierdzenie.
Wyróżniono dwa podgatunki P. borealis[5]:
Ptak ten wielkością i wyglądem przypomina wójcika. Najważniejszym podobieństwem do innych świstunek jest rysunek na skrzydle: jasne paski (jeden lub dwa) na końcach dużych i średnich pokryw, na końcach lotek drugiego rzędu i trzeciego rzędu nie występują jasne elementy. Sylwetka ptaka wydłużona, większa i masywniejsza od piecuszka wysmukła z ogonem wystającym poza koniec skrzydła i mocnymi nogami. Dziób dość duży, silny, gruby u nasady; wierzch głowy oliwkowozielonkawoszary nieco ciemniejszy niż grzbiet. Najjaśniejszą częścią tułowia jest kuper jednak nie kontrastowy w stosunku do grzbietu i pokryw nadogonowych.
Ptaki tego gatunku są bardzo ruchliwe, żerują wewnątrz koron drzew i górnej części krzewów zganiając pokarm z liści i gałązek podlatują za owadami chwyta je wlocie i siada z powrotem na miejscu skąd wystartowała. Niekiedy zawisa na chwilę w locie przy liściach by prędko schwytać zdobycz.
Świstunka północna wydaje dwa różne głosy, które są odmienne od głosów pozostałych świstunek. Pierwszy głos to bardzo krótkie ćwierknięcie nieprzekraczające 0,1 sek, wysokie i szorstkie, twardo brzmiące: "dzrt", "tzjt", może kojarzyć się z krótkimi sygnałami trznadla. Drugi głos suchy i delikatny terkot składający się z dźwięków "tr" zwalniający ku końcowi trwa od 0,3 do 1,5 sek i zawiera od 6 do 30 pojedynczych stuknięć. Wędrujące jesienią świstunki północne mogą się wcale nie odzywać, z tego powodu opisane dźwięki należą do rzadkości.
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[6].
Świstunka północna (Seicercus borealis) – gatunek ptaka z rodziny świstunek (Phylloscopidae), wcześniej zaliczany do pokrzewkowatych (Sylviidae). Świstunka północna do Polski zalatuje wyjątkowo – odnotowano dotąd jedno wrześniowe stwierdzenie.
Nordsångare (Phylloscopus borealis) är en fågel som tillhör familjen lövsångare (Phylloscopidae) som tidigare ingick i den idag uppdelade familjen sångare.
Nordsångaren är cirka 12 cm lång. Till utseendet påminner den om lövsångaren men är större och kraftigare. Den är grågrön på ovansidan och smutsvit undertill och har ett långt ljust ögonbrynsstreck. Den har ett enda kort vitt vingband, vilket skiljer den från de flesta liknande arter, utom lundsångaren. Den är större än lundsångaren och har en kraftigare dolkliknande näbb med en mörk spets på den undre näbbhalvan. Sången är en snabb drill.
Nordsångaren häckar i Fennoskandia och norra Asien. Den häckar även i Alaska. Den är genomgående flyttfågel och hela beståndet övervintrar i Sydostasien. Den har därmed en av de längsta flyttsträckorna av alla sångare.[källa behövs]
Nordsångaren delas vanligtvis in i två underarter med följande utbredning:[2][3]
Vissa urskiljer även underarterna transbalcalicus och hylebata,[4] medan andra anser att de är identiska med borealis.[3]
Tidigare behandlades de ostasiatiska arterna japansk nordsångare (Phylloscopus xanthodryas) och kamtjatkanordsångare (P. examinandus) vara en del av nordsångaren.
Nordsångarens närmaste i Europa förekommande släkting är lundsångaren. DNA-studier[5] visar att de båda arterna är inte särskilt nära släkt med andra Phylloscopus-arter som lövsångare och grönsångare utan står närmare ett antal östasiatiska och sydostasiatiska arter, bland annat bambusångarna i släktet Seicercus. Dessa resultat har implementerats olika av olika taxonomiska auktoriteter. Det vanligaste förhållningssättet numera är att inkludera Seicercus i Phylloscopus så att familjen lövsångare på så sätt endast innehåller ett släkte. Vissa för dock istället nordsångaren med släktingar till Seicercus.[3]
Nordsångaren observerades första gången i Sverige 1881 i Karesuando. Under 1900-talet har den etablerat sig på några enstaka ställen i nordligaste Sverige. Det antas att 25-100 par häckar i Sverige årligen. I Finland är den vanligare. I Sverige kategoriseras den som starkt hotad.[6] Den brukar anlända till Sverige i juni och flytta i augusti.
Den häckar i björkskog eller blandad skog med inslag av björk nära vatten. Liksom de flesta sångare äter nordsångaren främst insekter. Boet byggs av mossa och strån och läggs på marken i en låg buske. Uppgifter om antal ägg varierar i litteraturen och anges till antingen 3-6 eller 5-7. Äggen är vita med rödbruna fläckar.[källa behövs]
Den globala populationen bedöms inte vara hotad utan kategoriseras av IUCN som livskraftig (LC).[1] Men vissa populationer är hotade, exempelvis den svenska som kategoriseras som starkt hotad (EN).[6]
PDF). Artdatabanken. Sveriges lantbruksuniversitet. https://artfakta.artdatabanken.se/taxon/100107/pdf. Läst 20 november 2017. Nordsångare (Phylloscopus borealis) är en fågel som tillhör familjen lövsångare (Phylloscopidae) som tidigare ingick i den idag uppdelade familjen sångare.
Kuzey çıvgını (Phylloscopus borealis), ötleğengiller (Sylvidae) familyasına ait bir ötleğen türüdür.
Görünüşte tipik bir çıvgındır, grimsi-yeşil yukarısı ve kirli beyaz aşağısı vardır. Tek kanat barı, en benzer tür olan yeşil çıvgından onu ayırır. O türden daha büyüktür ve daha ağır, daha aşağı alt çenesi karanlık bir uçla, hançer-gibi bir gagası vardır.
Yuva, alçak bir fundada yerdedir. Ötleğengiller gibi, böcekçildirler. Bu ötleğen, kuvvetle göçmendir; bütün popülasyonları güneydoğu Asya'da kışlarlar. Bu yüzden, ötleğengillerden herhangi birine göre en uzun göçlerden birini bu böcekçil kuş yapar.
Suya yakın huş ağacı veya karışık huş ağacı ormanında yaygın bir ötleğendir, Fennoscandia ve kuzey Asya'da görülürler. Onların garantili yerleri Kuzey Amerika'dır, Alaska'da ürerler. Bu tür, batı Avrupa'da bir sonbahar serserisi olarak meydana gelir ve büyük Britanya'da yıllıktır.
Virtual Birds'de Kuzey çıvgını kuşunun kuş sesi bulunur. Kuzey çıvgını (Phylloscopus borealis), ötleğengiller (Sylvidae) familyasına ait bir ötleğen türüdür.
Chích Bắc Cực (danh pháp hai phần: Phylloscopus borealis) là một loài chích lá thuộc chi Chích lá, họ Chích lá. Loài này phân bố rộng rãi trong rừng bạch dương, bạch dương hoặc hỗn hợp gần nước trong suốt phạm vi sinh sản trong Fennoscandia và phía Bắc Á. Nó đã thành lập một chỗ đứng ở Bắc Mỹ, sinh sản ở Alaska. Loài chim chích này là loài di cư mạnh mẽ, toàn bộ mùa đông dân số ở Đông Nam Á.
Theo truyền thống nó đã bao gồm quần thể rộng lớn đó ở Kamchatka, quần đảo Kuril và Nhật Bản, nhưng giọng hát và di truyền bằng chứng mạnh mẽ cho luận án phải được coi là loài riêng biệt, với P. examinandus ở Kamchatka, Hokkaido và quần đảo Kuril, và P. xanthodryas tại Nhật Bản (trừ Hokkaido)[2].
Làm tổ trên mặt đất trong một loại cây bụi thấp. Giống như chim chích Cựu thế giới, loài này ăn côn trùng. Loài này là loài lang thang vào mùa thu lang thang ở Tây Âu và là hàng năm ở Anh.
Chích Bắc Cực (danh pháp hai phần: Phylloscopus borealis) là một loài chích lá thuộc chi Chích lá, họ Chích lá. Loài này phân bố rộng rãi trong rừng bạch dương, bạch dương hoặc hỗn hợp gần nước trong suốt phạm vi sinh sản trong Fennoscandia và phía Bắc Á. Nó đã thành lập một chỗ đứng ở Bắc Mỹ, sinh sản ở Alaska. Loài chim chích này là loài di cư mạnh mẽ, toàn bộ mùa đông dân số ở Đông Nam Á.
Theo truyền thống nó đã bao gồm quần thể rộng lớn đó ở Kamchatka, quần đảo Kuril và Nhật Bản, nhưng giọng hát và di truyền bằng chứng mạnh mẽ cho luận án phải được coi là loài riêng biệt, với P. examinandus ở Kamchatka, Hokkaido và quần đảo Kuril, và P. xanthodryas tại Nhật Bản (trừ Hokkaido).
Làm tổ trên mặt đất trong một loại cây bụi thấp. Giống như chim chích Cựu thế giới, loài này ăn côn trùng. Loài này là loài lang thang vào mùa thu lang thang ở Tây Âu và là hàng năm ở Anh.
Phylloscopus borealis (Blasius, 1858)
Охранный статус
Пеночка-таловка (лат. Phylloscopus borealis) — птица из рода пеночки. Традиционно в состав вида пеночка-таловка включается Камчатская пеночка (Phylloscopus examinandus), гнездящаяся на Хоккайдо, Сахалине, Камчатке и Курильских островах, однако последние научные исследования показали, что это два разных вида. Пеночки-таловки зимуют в юго-западной Азии, поэтому птица считается самой дальномигрирующей из славковых птиц старого света. Насекомоядна. Гнездится на земле. Окрас пеночки похож на окрас остальных представителей рода. Серо-зеленый верх тела и светлый низ. Отличные признаки — сильно выступающие первостепенные маховые и светлая полоса на крыле. Длина тела составляет 11,5—13,0 см. Мировая популяция оценивается в 30 000 000 особей (вместе с камчатской пеночкой). Российская гнездовая популяция составляет 5—24 % от общемировой. Ареал птицы занимает следующие государства: Россия, Бруней, Китай, КНДР, Республика Корея, Мексика, Монголия, страны Скандинавского полуострова, Средней Азии и Южной Азии. Известны залеты в Австралию, Великобританию, Саудовскую Аравию.
极北柳莺（学名：Phylloscopus borealis）为柳鶯科柳莺属的鸟类。该物种的模式产地在西伯利亚。[1]
Phylloscopus borealis xanthodryas
和名 メボソムシクイ[1][2][3] 英名 Japanese leaf warbler[1][2][3]メボソムシクイ（Phylloscopus xanthodryas）は、スズメ目ムシクイ科ムシクイ属に分類される鳥類。
日本（本州・四国・九州）で繁殖し[2]、冬季になると中華人民共和国・台湾・フィリピンで越冬しインドネシアでも越冬していると考えられている[1]。
模式標本の産地（模式産地）は廈門（中華人民共和国福建省）[3]
最長初列雨覆よりも第10初列風切の方が長い[3][4]。第10初列風切の形状および先端は丸みを帯びる傾向がある[4]。コムシクイ・オオムシクイと比較して尾羽や翼長が長く、黄色みが強い[4]。
以前は種P. borealisおよびその亜種P. b. xanthodryasの和名がメボソムシクイとされていた[2][3]。2011年にP. borealisを形態・鳴き声・ミトコンドリアDNAシトクロムb・ND2の分子系統推定から本種・P. borealis・P. examinandusの3種に分割する説が提唱され、2012年にP. borealisの和名をコムシクイ・P. examinandusの和名をオオムシクイとする説が提唱された[3]。本種はコムシクイ・オオムシクイの系統とは鮮新世後期の2,500,000年前に分岐したと推定されている[3]。
甲虫目・双翅目・半翅目・鱗翅目の昆虫およびその幼虫、クモなどを食べるが、秋季には果実も食べる[2]。
繁殖形態は卵生。婚姻様式は一夫一妻とされるが、一夫多妻である可能性を指摘する説もある[2]。日本では標高1,500 - 2,500メートルのオオシラビソ・コメツガなどからなる亜高山針葉樹林帯や、ダケカンバ・ハイマツ・ミヤマハンノキなどからなる高山帯で繁殖する[2]。繁殖期にはオスは縄張りを形成する[2]。囀りは4音節で、日本では5月下旬から10月上旬の長期間にわたり囀る[2]。オスは翼や尾羽を上下に動かして求愛（ディスプレイ）するが、苔や小枝を咥えてメスに対して投げる行動も報告されている[2]。茂み・木やササ類の根元・堆積した落ち枝の隙間などにコケなどを組み合わせ側面に入口のある球形の巣を作り、産座に根状菌糸束や細根・獣毛などを敷く[2]。4 - 5個の卵を産む[2]。メスのみが抱卵し、抱卵期間は12 - 13日[2]。雛は孵化してから13 - 14日で巣立つ[2]。ツツドリに託卵されることもある[2]。
囀りを日本語に置き換えた表現（聞きなし）として「銭取り、銭取り」がある[2][3]。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。
쇠솔새(arctic warbler)는 휘파람새과에 속하며 학명은 Phylloscopus borealis이다. 몸길이 약 12cm로 등은 녹색이고, 배는 회색을 띤 흰색이며, 다리는 연한 황갈색이다. 날개에는 가는 흰색 띠가 있으며, 노란색 눈썹이 뚜렷하게 있다. 활엽수림이나 침엽수림에 서식하며, 곤충을 잡아먹거나 식물의 열매를 먹는다. 산란기는 6-7월이며, 암컷은 흰색 바탕에 붉은 반점이 있는 알을 6-7개 낳는다. 러시아의 동부 지방과 일본 등지에서 번식하며, 동남아시아에서 월동한다. 한국에서는 봄가을에 볼 수 있다.
