مرعة منقطة

Die Gevlekte riethaan (Porzana porzana) is 'n skaars trekvoël en leef in oorstroomde grasveld en watermassas. Die voël is 21 – 24 cm groot en weeg 70 - 130 gram. In Engels staan die voël bekend as Spotted Crake.

Fotogalery

• 'n Onvolwasse Gevlekte riethaan

• 'n Onvolwasse Gevlekte riethaan

• 'n Onvolwasse Gevlekte riethaan

• 'n Onvolwasse Gevlekte riethaan

• Museum specimen

Sien ook

• Alfabetiese lys van Suid-Afrikaanse voëls
• Lys van Suid-Afrikaanse voëls (Groepeer)
• Lys van Suider-Afrikaanse voëls volgens wetenskaplike name

Bron

• Sasol Voëls van Suider-Afrika. Struik Nature. Vierde Uitgawe 2011. ISBN 978-1-77007-926-7

Verwysings

Hierdie artikel is ’n saadjie. Voel vry om Wikipedia te help deur dit uit te brei.

Porzana porzana

Porzana porzana ye una especie d'ave gruiforme de la familia Rallidae mesma d'Eurasia y África.

Descripción

Exemplar neñón.

La pituca pintoja mide ente 19 y 22,5 cm de llargu y tien 35 cm de valumbu alar,^[1] casi del tamañu d'un rascón común, del que s'estrema fácilmente pol so picu curtiu amarellentáu con colloráu na base, a diferencia de la llongura y totalmente coloráu picu del rascón. Como indica'l so nome común caracterizar pol motudu blancu de la mayor parte del so cuerpu. Los adultos tienen les partes cimeres de tonos pardos, y la cara y pechu gris azuláu, dambos densamente chiscaos de llixos blancos, en contraposición colos sos lladrales llistaos en blancu y negru. El so parte ventral ye anteada y la so cola curtia. Tienen pates mariellu verdoses con llargos deos. El neñones son similares pero los tonos grises azulaos sustituyir por parduzos. Los pitucos tán recubiertu por plumón negru, como nes demás rállidas.

Taxonomía y etimoloxía

La pituca pintoja ye la especie tipo del xéneru Porzana, que pertenez a la familia Rallidae, una familia d'aves acuátiques y semiacuátiques de tamañu mediu, anque pequeñes en comparanza col restu de Gruiformes. Les rállidas suelen tener la cola curtia, robustes pates con deos llargos, plumaxes discretos y el pescuezu más curtiu que les grullas. Los miembros de Porzana caracterizar por escarecer de los conspicuos escudos fronteros del restu de rállidas y ser polo xeneral más pequeños.

La pituca pintoja describióse científicamente por Carlos Linneo en 1766 na docena edición de la so obra Systema naturae,^[2] col nome científicu de Rallus porzana.^[3] En 1816 foi treslladada al xéneru Porzana, creáu pol zoólogu francés Louis Jean Pierre Vieillot.^[2] Porzana ye la llatinización del términu vénetu sporzana usáu pa nomar a les pituques.^[4] Nun se reconocen subespecies de Porzana porzana:^[5]

Distribución y hábitat

Suel vivir n'agües someres ente la vexetación palustre.

Ye una ave migratoria que cría nes güelgues con vexetación palustre alta de les rexones templaes d'Europa y del oeste d'Asia, llegando hasta l'oeste de Mongolia y les proximidaes del llagu Baikal, nel sur de Siberia. Al terminar la dómina de cría migra al subcontinente indiu y a África oriental y austral pa pasar l'iviernu.

Comportamientu

Ye una ave solitario y cobarde, que se camufla ente la vexetación con gran ésitu. Por ello, namái ye fácil mientres la migración de seronda, cuidao que el descensu del nivel de l'agua dexa afayar les zones de fango en qu'habiten. Aliméntase de pequeños inseutos y otros invertebraos acuáticos.

Tien una voz rítmica y repetitiva, similar a la d'un llátigu restallando nel aire. Nidifica de mayu a xunetu, nun nial de ramines y fueyes en forma de concu pocu fondu, asitiáu sobre la vexetación al ras d'agua en marjales someros. Realiza una única niarada de 8 a 12 güevos.

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Gallineta pedresa.

Porzana porzana (lat. Porzana porzana) - sufərələri fəsiləsinə aid quş cinsi. Bataqlıqlarda yaşayır.

Porzana porzana

Ar rakig brizhellek^[1] a zo un evn, Porzana porzana an anv skiantel anezhañ.

Doareoù pennañ

Boued

Bevañ a ra diwar amprevaned ha loenedoùigoù dour.

Annez

Bevañ a ra al labous en Eurazia^[2] ma plij dezhañ neizhiañ el lec'hioù gleb (geunioù).

Rummatadur

Liammoù diavaez

• Porzana porzana war al lec'hienn Avibase.

Muioc'h a restroù diwar-benn

Rakig brizhellek

a vo kavet e Wikimedia Commons.

Notennoù ha daveennoù

La polla pintada^[1] o picardona d'aigua^[2] (Porzana porzana) és un ocell de la família dels ràl·lids (Rallidae) molt difícil de veure.

Descripció

• Fa 23 cm de llargada.
• El dors és de color terrós fosc amb ratlles i mosques blanques.
• Les ales són curtes i de color terrós.
• Les potes són verdoses i el bec, groc, vermell a la base.
• El pit és gris i les infracobertores caudals de color ocre.

Hàbitat

Viu entre el canyís i tota mena de vegetació litoral.

Costums

És un ocell migrant, hivernant i, potser, nidificant a les nostres comarques. Aquesta espècie pot ésser observada a totes les zones humides dels Països Catalans, sobretot durant l'època migratòria.

Referències

• Llorente, Gustavo: Els vertebrats de les zones humides dels Països Catalans. Editorial Pòrtic, S.A. Col·lecció Conèixer La Natura, núm. 6, planes 102-103. Desembre del 1988, Barcelona. ISBN 84-7306-354-6.
• BirdLife International (2004). Polla pintada. Llista Vermella de la UICN, Unió Internacional per a la Conservació de la Natura, 2006. Consultat el 9 de maig del 2008 (en anglès).

Enllaços externs

• Vídeos de polles pintades en llur hàbitat natural. (anglès)
  • Polluela pintoja. Fotos y canto.

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Rhegen fraith (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: rhegennod brithion) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Porzana porzana; yr enw Saesneg arno yw Spotted crake. Mae'n perthyn i deulu'r Rhegennod (Lladin: Rallidae) sydd yn urdd y Gruiformes.^[1] Dyma aderyn sydd i'w gael yng ngwledydd Prydain ac mae i'w ganfod yng Nghymru.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. porzana, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia ac Ewrop.

Teulu

Mae'r rhegen fraith yn perthyn i deulu'r Rhegennod (Lladin: Rallidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

Porzana porzana

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Chřástal kropenatý (Porzana porzana) je druh chřástala z řádu krátkokřídlých.

Taxonomie

Monotypický druh.^[2]

Popis

O málo menší než chřástal vodní (délka těla 19-22,5 cm), s krátkým, rovným, žlutošedým zobákem s červenou skvrnou u kořene, jemným bílým tečkováním na krku, hrudi a svrchní části těla, obvykle jednobarevně béžovými spodními ocasními krovkami (někdy i tečkovanými nebo proužkovanými) a zelenavýma nohama. V letu je patrný také bílý přední okraj křídel. Obě pohlaví jsou podobná, mladí ptáci nemají olovově šedý nadoční proužek, hrdlo a hruď a často se liší také bělavým zbarvením hrdla.^[3]

Hlas

Vzhledem ke skrytému způsobu života je jeho přítomnost nejlépe zjistitelná podle hlasu. Samec se ozývá, především v noci, monotónním "huit, huit, huit" připomínající švihání prutem.

Rozšíření

Západní část Eurasie až po střední Asii. V Evropě jako hnízdící pták chybí v Irsku a v severní Skandinávii. Celý areál je silně nesouvislý a jeho severní hranice v jednotlivých letech značně kolísá, v závislosti na kolísání vodní hladiny silně kolísá také početnost druhu v jednotlivých částech areálu. Většina evropské populace je soustředěna na území Ruska, Běloruska, Ukrajiny a Rumunska.^[2]

Výskyt v ČR

Chřástal kropenatý hnízdí rozptýleně na většině území ČR od nížin až do vyšších poloh (nejvýše zjištěn u Kašperských Hor v 750 m n. m.). Většina prokázaných hnízdění pochází z pravidelně obsazovaných lokalit v jižních Čechách, Českomoravské vysočině a Polabí. Dříve (do 60. let 20. stol.) byl výrazně hojnější, v letech 1985-89 byla celková populace odhadnuta na 20-40 párů. Je chráněný zákonem jako silně ohrožený druh.^[2]

Prostředí

Žije velmi skrytě v bažinách zarostlých ostřicí, zblochanem či řídkým rákosem.^[2]

Hnízdění

Chřástal kropenatý, mladý pták

Hnízdí jednotlivě v zarostlých bažinách s převažující nižší vegetací, a to v květnu až červenci, ve střední Evropě zřejmě dvakrát ročně. Hnízdo je miskovitá stavba ze stébel ostřice a rákosí skrytá v nejhustší vegetaci u vodní hladiny. Samice snáší v intervalu 1-2 dní průměrně 7-13 nahnědlých vajec s tmavými skvrnami o rozměrech 33,4 x 24,1 mm, na kterých sedí oba rodiče asi 18-19 dní. Mláďata opouštějí hnízdo již po 8 - 12 hodinách od vylíhnutí posledního mláděte a v doprovodu rodičů se pohybují v okolních porostech. Vzletnosti pak dosahují ve stáří 30 - 40 dnů a pohlavně dospělá jsou na konci 1. roku života.^[2]

Tah

Chřástal kropenatý je tažný pták, na hnízdiště přilétá na konci března a v dubnu, odlétá během srpna a září. Zimuje převážně v mokřadech tropické Afriky.

Potrava

Živí se drobnými měkkýši, hmyzem, malými korýši a červy, v menší míře také úštipky zelených vodních rostlin a semeny.^[2]

Odkazy

Reference

1. ↑ Červený seznam IUCN 2018.1. 5. července 2018. Dostupné online. [cit. 2018-08-10]
2. ↑ ^{a b c d e f} HUDEC, K. a kol. Fauna ČR. Ptáci 2. Praha: Academia, 2005. ISBN 80-200-1113-7.
3. ↑ SVENSSON, L. a kol. Ptáci Evropy, severní Afriky a Blízkého východu. 2.. vyd. Praha: Ševčík, 2012. ISBN 978-80-7291-224-7.

Externí odkazy

• Obrázky, zvuky či videa k tématu chřástal kropenatý ve Wikimedia Commons
• Galerie chřástal kropenatý ve Wikimedia Commons
• Taxon Porzana porzana ve Wikidruzích
• Hlas

Porzana porzana

Plettet rørvagtel (Porzana porzana) er en 23 centimeter lang fugl, der yngler spredt i Europa og dele af Asien. Det er en trækfugl, der fortrinsvis overvintrer i tropisk Afrika. Plettet rørvagtel har navn efter de hvide pletter i den brune fjerdragt. Den opholder sig mest skjult i sumpede områder, hvor den lever af smådyr og mindre plantedele. Arten bemærkes ofte ved hannens natlige spil, der ledsages af en parringssang, der lyder som et piskesmæld, huitt.^[2]

I Danmark yngler et skiftende antal fugle fra år til år. Der var i 2007 cirka 64 ynglepar. Antal par vurderes efter antallet af spillende hanner. Omkring halvdelen af landets ynglefugle findes i Vejlerne i Nordjylland.^[2]

Noter

Eksterne henvisninger

• BirdLife International (2014): Species factsheet: Porzana porzana.
• R. Hørring (1875 – 1943). Danmarks Fauna. Fugle II. Lomfugle, Stormfugle, Vandhøns, Tranefugle og Vadefugle. Gads Forlag/Dansk naturhistorisk Forening 1926.
• Dansk Ornitologisk Forening: Plettet rørvagtel.
• http://www.artfakta.se: Artfaktablad. Beskrivelse i den svenske rødliste. Arkiveret 21. maj 2014.

• Wikimedia Commons har flere filer relateret til Plettet rørvagtel

Tüpfelsumpfhuhn bei der Nahrungssuche

Das Tüpfelsumpfhuhn (Porzana porzana) ist ein Vogel aus der Familie der Rallenvögel. Es ist kleiner als eine Wasserralle und hat etwa die Größe einer Drossel.

Erscheinungsbild

Tüpfelsumpfhühner haben eine Körperlänge von etwa 19 bis 22,5 Zentimetern. Von den Wasserrallen können sie am einfachsten durch den kurzen, geraden Schnabel unterschieden werden. Dieser ist gelb mit einer roten Basis. Ausgewachsene Vögel haben eine überwiegend braune Körperunterseite mit einer blaugrauen Brust. Auf den Flanken sieht man eine fahlgelbe Streifung. Federn des Rückens und die Federdecken in der Mitte sind schwarz. Das Körpergefieder auf der Oberseite verfügt außerdem über viele kleine weiße Flecke. Die Beine ausgewachsener Vögel sind von grünlicher Farbe und haben die für Rallen typischen großen Zehen.

Noch nicht ausgewachsene Jungvögel gleichen den Altvögeln; bei ihnen ist jedoch das Brustgefieder noch braun.

Lebensraum und Verbreitungsgebiet

Gelege, Sammlung Museum Wiesbaden

Verbreitung des Tüpfelsumpfhuhnes:

Brutgebiete

Migration

Überwinterungsgebiete

Das Verbreitungsgebiet des Tüpfelsumpfhuhns erstreckt sich von Westen und Südwesten Europas bis in den Süden Zentralsibiriens. Einzelne Vorkommen gibt es in Spanien, Italien und Griechenland. Ferner reicht ein geschlossenes Verbreitungsgebiet von der Krim bis zum Kaukasus. Einzelne Verbreitungsgebiete gibt es außerdem in Mittelasien.

Das Tüpfelsumpfhuhn brütet in Sumpfgebieten, Niedermooren und Seggenbeständen von Europa bis Mittelsibirien. Die Nester werden an trockenen Standorten innerhalb dieses Lebensraums angelegt und sind gut versteckt. Meist befinden sie sich dicht über dem Boden oder in einer Seggenbütte. Nester haben gelegentlich ein Dach aus Blättern. Die Weibchen legen in der Zeit von April bis Juni etwa acht bis 12 Eier von einer gelblichen Grundfarbe, die außerdem kleine rötlichbraune Flecken aufweisen. Die Küken haben anfangs ein schwarzes Daunenkleid und sind nach etwa 35 bis 42 Tagen flugfähig.

Die Überwinterungsgebiete liegen in Afrika und Indien.

Nahrung

Die Tüpfelsumpfhühner suchen mit ihren Schnäbeln im Schlamm oder in flachen Gewässern nach Nahrung. Diese besteht überwiegend aus Kleintieren wie Insekten, Würmern und Schnecken. Sie nehmen auch zarte Pflanzenteile zu sich.

Gefährdung & Schutzstatus

Das Tüpfelsumpfhuhn gilt in Deutschland als "gefährdet" (Rote Liste Kat. 3).^[1] Es ist eine Art des Anhangs I der EU-Vogelschutzrichtlinie (RL 79/409/EWG).

Der Bestand wird für Europa auf 120.000 bis 260.000 Brutpaare geschätzt. Länder mit mehr als 20.000 Brutpaaren sind Russland, Weißrussland und die Ukraine. Mehr als 2.000 Brutpaare kommen in Estland, Polen und Rumänien vor. In Mitteleuropa kommt die Art zwar in allen Ländern vor, Polen ist mit einem Brutpaarbestand von 2.500 bis 3.500 jedoch eindeutig der Verbreitungsschwerpunkt. Der gesamte Brutvogelbestand Mitteleuropas lag zu Beginn des 21. Jahrhunderts bei 4.000 bis 6.000 Brutpaaren,^[2] davon ca. 1.000 bis 1.500 Brutvögel in Deutschland.^[1]

Das Tüpfelsumpfhuhn zählt zu den Arten, für die eine deutliche Arealverschiebung infolge des Klimawandels vermutet wird. Ein Forschungsteam, das im Auftrag der britischen Umweltbehörde und der RSPB die zukünftige Verbreitungsentwicklung von Vögeln auf Basis von Klimamodellen untersuchte, geht davon aus, dass weite Teile des heutigen Verbreitungsgebietes dem Tüpfelsumpfhuhn zukünftig keine geeigneten Lebensräume mehr bieten werden. Das Verbreitungsgebiet würde sich auf Basis dieser Prognosen deutlich nach Nordosten verschieben.^[3]

Trivia

Der Asteroid des mittleren Hauptgürtels (8759) Porzana ist nach dem Tüpfelsumpfhuhn benannt (wissenschaftlicher Name: Porzana porzana). Zum Zeitpunkt der Benennung des Asteroiden am 2. Februar 1999 befand sich das Tüpfelsumpfhuhn auf der niederländischen Roten Liste gefährdeter Arten.^[4]

Literatur

• Hans-Günther Bauer, Einhard Bezzel, Wolfgang Fiedler (Hrsg.): Das Kompendium der Vögel Mitteleuropas: Alles über Biologie, Gefährdung und Schutz. Band 1: Nonpasseriformes – Nichtsperlingsvögel. Aula-Verlag Wiebelsheim, Wiesbaden 2005, ISBN 3-89104-647-2.

Einzelbelege

1. ↑ ^{a b} Christoph Grüneberg, Hans-Günther Bauer, Heiko Haupt, Ommo Hüppop, Torsten Ryslavy & Peter Südbeck: Rote Liste der Brutvögel Deutschlands, 5. Fassung, 30. November 2015. In: Berichte zum Vogelschutz. Band 52, 2015, S. 19–67.
2. ↑ Bauer et al., S. 396.
3. ↑ Brian Huntley, Rhys E. Green, Yvonne C. Collingham, Stephen G. Willis: A Climatic Atlas of European Breeding Birds, Durham University, The RSPB and Lynx Editions, Barcelona 2007, ISBN 978-84-96553-14-9, S. 77.
4. ↑ Lutz D. Schmadel: Dictionary of Minor Planet Names. Fifth Revised and Enlarged Edition. Hrsg.: Lutz D. Schmadel. 5. Auflage. Springer Verlag, Berlin, Heidelberg 2003, ISBN 978-3-540-29925-7, S. 186 (englisch, 992 S., link.springer.com [ONLINE; abgerufen am 21. Juli 2021] Originaltitel: Dictionary of Minor Planet Names. Erstausgabe: Springer Verlag, Berlin, Heidelberg 1992): “7603 P-L. Discovered 1960 Oct. 17 by C. J. van Houten and I. van Houten-Groeneveld at Palomar”

Porzana porzana

Døggsmetta (frøðiheiti - Porzana porzana)

Sí eisini

• Fuglar í Føroyum

Luhtuhuitti (Porzana porzana) on lindu.

Porzana porzana

Бгъэнджэд (лат-бз. Porzana porzana) — мэкъупӀэджэд лъэпкъщ.

Дамэ лъэныкъуэр — см. 10,2-12,4, къешэч г. 80-130. ТхыцӀащхьэр фӀыцӀэщ, гъуабжэ-гъуэжьыфэ кусэхэр, ӀэпапӀэхэр хэлъу. Пщэр, хулъэр, бгъащхьэр — щхъуэщ, джабэр гъуабжэщ, кусэ хужьхэр зэпырыкӀыу.

ХэщӀапӀэ нэхъыщхьэр бгъэн, арджэн, намыщӀ псыудз лъагэхэр Ӏуву къыздэкӀ псы Ӏуфэхэр, псыпцӀэхэр.

ЩыӀэщ Урысейм и ищхъэрэ-къуэхьэпӀэм къыщыщӀэдзауэ Сыбырым нэс. Къаукъазми ущыпэщӀохуэ. Апхуэдуи — КъуэхьэпӀэ Еуропэм, Ищхъэрэ-КъуэхьэпӀэ Африкэм, Азиэ ЦӀыкӀум. ЩӀымахуэр здигъакӀуэ щӀыпӀэхэм ящыщщ Каспий Хым и ипщэ-къухьэпӀэ лъэныкъуэр — Атрек, Мургаб псыхъуэхэр.

Тхылъхэр

• Адыгэхэм я къуалэбзу щӀэныгъэр. Брат Хьэсин. Черкесск. 2007 гъ.

Дамчестата барска кокошка (науч. Porzana porzana) е мала крајбрежна птица од фамилијата блатни кокошки. Ја има во Македонија.

Распространетост

Распространетост: црвено - гнездење; розово - зимување

Дамчестата барска кокошка има малку нејасен и недоволно истражен опсег. Распростарнета е во умерените делови на Европа и западен Сибир, но се среќава и во Азербејџан, Казахстан и Централна Азија, Иран, Монголија и северозападно од Кина. Во Западна Европа е ретка, но ја има во некои области на Италија и Шпанија.^[2] Таа е птица преселница која зимува во Африка и Пакистан.

Опис

Дамчестата барска кокошка е долга 19-22,5 см и е малку помала од барската кокошка од која се разликува по краткиот прав клун, жолт со црвена основа. Возрасните имаат претежно кафеави горни делови и синосиви гради. Пердувите им се обрабени со црно и испрскани со бели точки. Имаат зелени нозе со долги прсти и кратка опашка светло кафена одоздола. Младенчињата се слични, но немаат сивосини гради, туку кафени. Огласувањето на овие птици, особено во сезоната на парење, е карактеристично ноќе, и звукот на мелодично уит-уит-уит може да се слушне на растојание од 1-2 км, а потсетува на капење вода. Тие свиркаат ритмички, околу 60-110 пати во минута. Вон сезоната на парење се тивки и едвај се слуша тук-тук звук. Во случај на опасност гласно крештат.

Размножување

За гнездeње избрираат влажни места или плитка свежа вода со густа вегетација; мочуришта, блата, мали езера, тивка река и сл. Предуслов се изобилство на грмушки или трска, рогозина или други водни растенија. Гнездото во вид на чинија е во дијаметар 15-17 см, високо 5-15 см, и 4,5-7 см длабоко, изградено од свежи растенија и добро маскирано и незабележливо ни од страна, ни одозгора. Обично имаат едно легло во сезоната, и несат 8-12 јајца, окер или зеленикавоокер, со црвени или кафени дамки. Ги квачат од 18 до 24 дена и двата родитела. Само неколку часа по испилувањето можат да го напуштат гнездото во кое навечер се враќаат. По околу 20 дена почнуваат самостојно да се хранат, а по 35-42 дена сосема се осамостојуваат.

Исхрана

Овие птици колваат со нивниот клун во калта или плитката вода или ја здогледуваат храната на површината. Главно јадат инсекти и ситни водни животни.

На дамчестата барска кокошка се однесува Договорот за заштита на африканско-евроазиските миграторни водни птици.

Галерија

• 
• 
• 
• 
• 
• Museum specimen

Наводи

Звычайна курочка

Звычайна курочка (Porzana porzana) є невыразный птах з родины водяных курочок.

Ёго фарба є тмавобура з білыма фляками. Жыє барз скрыто в мочарях зароснутых терстинов і далшыма водяныма рослинами. Взглядом на скрытый способ жывота ёго притомность годен найлїпше найти по голосї.

Голос

Самець ся озвывать переважно через ніч монотонным "гуіт, гуіт, гуіт", котре припоминать швіганя прутом.

Росшырїня

Западна часть Евразії аж по середню Азію. В Европі не гнїздить в Ірьску і в северній Шкандінавії.

Гнїздїня

Звычайна курочка

Porzana porzana

Гнїздить в зароснутых мочарях з переважуючов низшов веґетаціов, а то в місяцях май аж юл, векшынов раз за рік. Гнїздо є місковита конштрукція з быля терстины схована в найбогатшій веґетації на водній поверхнї. Саміця несе 6-13 барнастых яєць з тмавыма фляками, на котрых сидять обоми родічі дас 18-19 днїв. Молодята опущають гнїздо уж по 8-12 годинах по вылягнутю і в спроваджаню родічів ся рушають по околитых поростах. Способны лїтаня суть у віку 30-40 днїв.

Міґрація

Звычайна курочка є перелїтный птах, на гнїздища прилїтать на кінцї марца а в апрілю, одлїтать бігом авґуста і септембра. Зимує в мочарях тропічной Африкы.

Страва

Жывить ся хробаками, павуками і дрібныма безхырбетныма.

Екстерны одказы

• Голос

Референції

Тоодон түнжгэр (Porzana porzana) нь Түнжүүрийнхэн овгийн жижиг усны шувуу юм. Тэд Европ, Азийн сэрүүн бүсийн намгархаг газар амьдарна. Өвлийн улиралд Африк, Энэтхэг улсруу нүүдэллэнэ. Намгийн дундах хуурай газар үүрээ засаж, 6-15 өндөг гаргадаг.

Тоодон түнжгэр нь 19-22.5 см урт, Усны түнжүүрээс арай жижиг юм. Нас бие гүйцсэн түнжгэр боровтор зүстэй, өвөр хэсэг нь цэнхэр сааралдуу ба цайвар толботой. Тэд урт хуруутай ногоон хөл, богино сүүлтэй.

Зургийн цомог

• Залуу шувуу

• 
• 
• 
• Museum specimen

Porzana porzana

Ҡуҡый, ҡуҡыйыҡ, һыу тауығы (рус. Погоныш, лат. Porzana porzana) — сыйырсыҡтан ҙурыраҡ, һирәк оса торған бик һаҡ ҡош.

Ҡылыҡһырлама

Күберәк ерҙән йүгереп йөрөй. Осҡанда аяҡтарын йыймай. Ҡойроғо ҡыҫҡа ғына. Һырты ҡара һәм аҡ сыбарлы көрән, ҡорһағы һәм ҡойроҡ аҫты күкһел арҡыры һыҙыҡлы-аҡ. Түше, муйынының ике яғы аҡ төртөклө күкһел һоро. Суҡышының төбө ҡыҙыл, осо һары. Оҙон ғына аяҡтары йәшкелт, һыу тауығынан бәләкәйерәк, суҡышы ҡыҫҡараҡ, түше сыбар булыуы менән айырыла.

Тауышы

Тауышы киҫкен: «ҡуҡ-ҡуҡ».

Йәшәү рәүеше

Яр буйҙарындағы шырлыҡтарҙа йәшәй. Төрлө бөжәктәр, һирәкләп үлән орлоҡтары менән туҡлана. Күсмә ҡош. Киң генә таралған. Ояһы ерҙә. Көрән таплы һарғылт йәшел йомортҡаларының һаны 25-кә етә. Ите өсөн аулайҙар.

ठूलो झिली नेपालमा पाइने एक प्रकारको चराको नाम हो । यसलाई अङ्ग्रेजीमा स्पटेड क्रेक (Spotted Crake) भनिन्छ।

तस्विर संग्रह

• बचेरो

• बचेरो

• बचेरो

• बचेरो

• Museum specimen

यो पनि हेर्नुहोस्

सन्दर्भ सामग्रीहरू

बाह्य लिङ्कहरू

Хин олхазар — ( en. Porzana porzana ). Хин олхазарш дукха ду. Вайн махкахь хуьлуш долчех ду алкханчал жимма доккха олхазар. Оьрсаша "Погоныш" олу цунах. ТаьIначу ал басахь ду иза, букъ тIехь къорза тIедарчий а долуш. ЧукIело стигал басахь ю кIай тIедарчий а долуш. Хенашкахь кIайн, Iаьржан пурх могIанаш ду. ЗIок юххехьара цIиэ ю, йоьххьера баьццара бос а бетталуш можа ю. Когаш а баьццара бос бетталуш бу. Баннаш хин тогIешкахь, Iаьмнашкахь, оьрзалахь, бецан тоьлгашкахь, толлан кондаршлахь до цара.

• Тойна май-июнь баттахь доккху. 8-10 хIоа до цо, ал басахь тIедарчий а долуш. Сарахь а, буьйсанна а тIахъолий хуьлу иза. Лелар лечкъаш ду. ТIома дадарна тIиера дац. ГIаьттина дедчи а гена далале охьа а хоий, бацалахь, я эрзалахь лечкъий, тIап олий дов. Дадар чехка ду. Баца тIехула а, гIаш тIехула а ца лела. Хи тIехь нека дар кIезиг ду. "Уитъ... уитъ... уитъ" - бохуш ду цуьнан декар. НIаьний а, кхоьбарчий а, кхин садолу хIуманаш а йоу цо.

Суьрташ

• 
• 
• 
• 
• Museum specimen

Хьажа. кхин

Билгалдахарш

The spotted crake (Porzana porzana) is a small waterbird of the family Rallidae. The scientific name is derived from Venetian terms for small rails.^[2]

The spotted crake's breeding habitat is marshes and sedge beds across temperate Europe into western Asia. They nest in a dry location in marsh vegetation, laying 6–15 eggs. This species is migratory, wintering in Africa and Pakistan.

At 19–22.5 cm (7.5–8.9 in) length, spotted crakes are slightly smaller than water rails, from which they are readily distinguished by the short straight bill, yellow with a red base. Adults have mainly brown upperparts and blue-grey breast, with dark barring and white spots on the flanks. They have green legs with long toes, and a short tail which is buff underneath.

Immature spotted crakes are similar, but the blue-grey is replaced by brown. The downy chicks are black, as with all rails.

The only confusion species is the sora, a rare vagrant from North America. However, that species lacks the breast spotting and has an unstreaked crown stripe.

These birds probe with their bill in mud or shallow water, also picking up food by sight. They mainly eat insects and aquatic animals.

Spotted crakes are very secretive in the breeding season, and are then mostly heard rather than seen. They are then noisy birds, with a distinctive repetitive whiplash-like hwuit, hwuit call. They can be easier to see on migration.

The spotted crake is one of the species to which the Agreement on the Conservation of African-Eurasian Migratory Waterbirds (AEWA) applies. The Western European population has declined in recent decades, and the species is now a very rare breeding bird in Great Britain.^[3]

Gallery

• 

  Eggs at Museum Wiesbaden, Germany

• 

  Immature

• 

  Adult

• 

  In art

• 

  ID composite

References

La Makula porzano (Porzana porzana) estas eta akvobirdo, de la familio de Raledoj kaj ordo de Gruoformaj.

Disvastiĝo

Ties breda medio estas marĉoj kaj junkejoj tra mezvarma Eŭropo kaj okcidenta Azio (Kaŭkazo kaj okcidenta Siberio). Povas esti el 50.000 ĝis 70.000 en okcidenta kaj centra Eŭropo, sed eble plie en orienta Eŭropo. Tiu specio estas migranta -dumnokta migrado- por vintri en tropika Afriko aŭ Barato.

Aspekto

Temas pri eta birdo (19-24 cm longa, enverguro de 37 ĝis 42 cm kaj pezo de 60 ĝis 115 g), kiu estas iomete pli malgranda ol Akvoralo, de kiu ĝi diferenciĝas pro mallonga beko, kiu estas flava kun ruĝa bazo. Plenkreskuloj havas ĉefe malhelbrunajn striitajn kaj punktitajn suprajn partojn kaj grizbluajn kapon kaj bruston, kun blankaj punktoj, kaj malhelaj kaj blankaj strioj ĉeventre. Ili havas verdajn krurojn kun longaj fingroj kaj mallongan voston kiu estas okra sube.

Junuloj estas similaj, sed grizbluo estas anstataŭata de bruno. La idoj estas nigraj, kiel tiuj de aliaj raledoj.

Tiu specio povas esti konfuzita nur kun Sorao, Soraralo aŭ Karolinia porzano, Porzana carolina, rara vaganta el Nordameriko. Tamen tiu ĉi lasta specio malhavas la brustan punktadon kaj havas malstriitan surkapan strion.

Kutimoj

Tiuj birdoj manĝopalpas per siaj bekoj en koto aŭ malhela akvo, sed ankaŭ manĝoplukas per vido. Ili manĝas ĉefe insektojn kaj aliajn akvobestetojn.

Makulaj porzanoj estas tre sekretemaj birdoj -krepuska vivo- ĉefe dum bredsezono -ili vivas sole aŭ pare- kiam ili estas pli aŭskultataj ol vidataj, ĉar ili estas bruemaj birdoj per diferenciga kvazaŭ vipfrapado huit, huit konstanta dum la tuta nokto kiel iu kvazaŭ tiktak aŭ triktrok de horloĝo. Ili estas pli facile videblaj dum migrado.

Ili vivas ĝis 7 jaroj.

Bredado

Ambaŭ gepatroj konstruas neston el junkoj en seka loko de densa marŝa vegatalaro, tie oni demetas 6-15 ovojn. Ambaŭ gepatroj kovas dum ĝis 3 semajnoj. La idoj manĝas unu tagon post eloviĝo, sed ili estas manĝigataj kaj zorgataj dum preskaŭ du monatoj, ĝis kiam ili ekflugas.

Bildaro

• Junulo

• Junulo

• Junulo

• Junulo

La polluela pintoja (Porzana porzana) es una especie de ave gruiforme de la familia Rallidae propia de Eurasia y África.

Descripción

Ejemplar inmaduro.

La polluela pintoja mide entre 19 y 22,5 cm de largo y tiene 35 cm de envergadura alar,^[1]​ casi del tamaño de un rascón común, del que se diferencia fácilmente por su pico corto amarillento con rojo en la base, a diferencia del largo y totalmente rojo pico del rascón. Como indica su nombre común se caracterizada por el moteado blanco de la mayor parte de su cuerpo. Los adultos tienen las partes superiores de tonos pardos, y el rostro y pecho gris azulado, ambos densamente salpicados de motas blancas, en contraposición con sus flancos listados en blanco y negro. Su parte ventral es anteada y su cola corta. Tienen patas amarillo verdosas con largos dedos. Los inmaduros son similares pero los tonos grises azulados se sustituyen por parduzcos. Los polluelos están recubierto por plumón negro, como en las demás rállidas.

Taxonomía y etimología

La polluela pintoja es la especie tipo del género Porzana, que pertenece a la familia Rallidae, una familia de aves acuáticas y semiacuáticas de tamaño medio, aunque pequeñas en comparación con el resto de Gruiformes. Las rállidas suelen tener la cola corta, robustas patas con dedos largos, plumajes discretos y el cuello más corto que las grullas. Los miembros de Porzana se caracterizan por carecer de los conspicuos escudos frontales del resto de rállidas y ser en general más pequeños.

La polluela pintoja fue descrita científicamente por Carlos Linneo en 1766 en la duodécima edición de su obra Systema naturae,^[2]​ con el nombre científico de Rallus porzana.^[3]​ En 1816 fue trasladada al género Porzana, creado por el zoólogo francés Louis Jean Pierre Vieillot.^[2]​ Porzana es la latinización del término véneto sporzana usado para nombrar a las polluelas.^[4]​ No se reconocen subespecies de Porzana porzana:^[5]​

Distribución y hábitat

Suele vivir en aguas someras entre la vegetación palustre.

Es un ave migratoria que cría en los humedales con vegetación palustre alta de las regiones templadas de Europa y del oeste de Asia, llegando hasta el oeste de Mongolia y las proximidades del lago Baikal, en el sur de Siberia. Al terminar la época de cría migra al subcontinente indio y a África oriental y austral para pasar el invierno.

Comportamiento

Es un ave solitaria y tímida, que se camufla entre la vegetación con gran éxito. Por ello, sólo es fácil durante la migración de otoño, puesto que el descenso del nivel del agua permite descubrir las zonas de fango en que habitan. Se alimenta de pequeños insectos y otros invertebrados acuáticos.

Porzana porzana - MHNT

Posee una voz rítmica y repetitiva, similar a la de un látigo restallando en el aire. Nidifica de mayo a julio, en un nido de ramitas y hojas en forma de cuenco poco hondo, situado sobre la vegetación al ras de agua en marjales someros. Realiza una única nidada de 8 a 12 huevos.

Referencias

Porzana porzana

Täpikhuik (Porzana porzana) on ruiklaste sugukonda kuuluv linnuliik.

Täpikhuik on 22–24 cm pikkune lind. Tiibade siruulatus on 37–42 cm, kaal 70–100 g. Sulestik on pruun valgete tähnidega. Sabaalune on valge.

Eestis pesitseb täpikhuikasid 1000 – 10 000 paari ^[1].

Täpikhuik elutseb vesistel luhtadel, madalsoodel ja õõtsikutel. Talvitub troopilises Aafrikas.

Kurnas on juunikuus 7–13 muna. Emaslind haub 18–19 päeva.

Viited

Välislingid

• Täpikhuik andmebaasis eElurikkus

Porzana porzana

Uroilanda pikarta (Porzana porzana) rallidae familiako hegaztia da^[1], Europa eta mendebaldeko Asiako eskualde hezeetan bizi dena. Neguan Afrika eta Pakistanera migratzen da.

Erreferentziak

Luhtahuitti (Porzana porzana) on rantakanoihin kuuluva kosteikkojen lintulaji. Lajin piileskelevän luonteen vuoksi äänihavainnot ovat paljon näköhavaintoja yleisempiä. Soidinkutsu on monotonisesti toistettu "huit... huit... huit...".

Koko ja ulkonäkö

Luhtahuitilla on lyhyt, suora nokka, joka on tyvestä punainen ja muuten keltainen. Sillä on siniharmaa rinta, ruskeahkolla selkäpuolella tumma raita ja kyljissä valkeat pilkut. Pitkävarpaiset jalat ovat vihreät ja pyrstö lyhyt. Naaras on koirasta hiukan täplikkäämpi ja väritykseltään himmeämpi. Nuori lintu on ruskea ilman valkoisia pilkkuja. Luhtahuitin pituus on 20–24 senttimetriä, siipien kärkiväli 37–42 senttimetriä ja paino 55–145 grammaa.

Vanhin suomalainen rengastettu luhtahuitti on ollut 3 vuoden, 1 kuukauden 8 päivän ikäinen.

Levinneisyys

Luhtahuitti pesii Euroopassa ja Länsi-Aasiassa talvehtien Afrikassa ja Intiassa. Läntisessä Euroopassa pesii 50 000–70 000 paria, idässä laji on runsaampi. Suomen pesimäkanta on noin 1 500 paria. Suomeen luhtahuitit saapuvat huhti-toukokuussa ja lähtevät syys-lokakuussa. Luhtahuitti on yömuuttaja.

Elinympäristö

Luhtahuitit elävät erilaisilla kosteikoilla, tavallisimmin märillä rantaluhdilla mutta toisinaan myös ruovikoissa ja osmankäämiköissä.

Lisääntyminen

Luhtahuitti tekee 6–15 munaa maassa esimerkiksi rantakosteikon kuivalla kohdalla olevaan pesään. Molemmat emot hautovat noin 3 viikkoa, ja hoitavat yhdessä mustia untuvikkoja, jotka ovat pesäpakoisia, ja saavuttavat lentokyvyn noin 5 viikon ikäisinä.

Ravinto

Luhtahuitti syö lähinnä vedessä ja liejussa eläviä hyönteisiä ja muita selkärangattomia. Syö toisinaan myös pikkukaloja ja vesikasvien osia.

Lähteet

Suomen ja Euroopan linnut, Gummerus (2001)

Aiheesta muualla

• Luhtahuitti Lintukuva.fi-verkkopalvelussa
• LuontoPortti: Luhtahuitti (Porzana porzana)
• ITIS: Porzana porzana (englanniksi)

Porzana porzana

Porzana porzana - MHNT

La Marouette ponctuée (Porzana porzana) est une des trois espèces de marouettes vivant en France (les deux autres étant la Marouette poussin et la Marouette de Baillon).

Galerie

Voir aussi

Références taxonomiques

• (en) Référence Congrès ornithologique international :
• (fr+en) Référence Avibase : Porzana porzana (+ répartition) (consulté le 30 juin 2015)
• (en) Référence Zoonomen Nomenclature Resource (Alan P. Peterson) : Porzana porzana dans Gruiformes
• (fr) Référence CITES : taxon Porzana porzana (sur le site du ministère français de l'Écologie) (consulté le 30 juin 2015)
• (en) Référence Fauna Europaea : Porzana porzana (Linnaeus, 1766) (consulté le 20 février 2022)
• (fr+en) Référence ITIS : Porzana porzana (Linnaeus, 1766)
• (en) Référence Animal Diversity Web : Porzana porzana

Is éan é an cág cosdearg. Is baill d'fhine na Rallidae iad.

A galiñola pinta^[1] ou poliña pinta^[2] (Porzana porzana) é unha especie de ave gruiforme da familia dos rálidos propia de Eurasia e África.

Descrición

Exemplar inmaturo.

Mide entre 19 e 22,5 cm de longo e ten 35 cm de envergadura alar,^[3] case do tamaño dun rascón, do que se diferencia doadamente polo seu bico curto amarelado con vermello na base, moi distinto do pico longo e totalmente vermello do rascón. Como indica o seu nome común caracterízase polas pintas brancas da maior parte do seu corpo. Os adultos teñen as partes superiores de tons pardos e a face e peito grises azulados con barrado e negro e pintas brancas nos flancos. A súa parte ventral é beixe e a súa cola curta. Teñen patas amarelo verdosas con longas dedas. Os inmaturos son similares mais os tons grises azulados substitúense por pardos. Os polos están cubertos de penuxe negra, como nos demais rálidos.

Taxonomía e etimoloxía

É a especie tipo do xénero Porzana, que pertence á familia Rallidae, unha familia de aves acuáticas e semiacuáticas de tamaño medio, aínda que pequenas en comparación co resto de Gruiformes. Os rálidos adoitan ter a cola curta, robustas patas con dedas longas, plumaxes discretas e o pescozo máis curto que o das grúas. Os membros de Porzana caracterízanse por carecer dos conspicuos escudos frontais do resto dos rálidos e ser en xeral máis pequenos.

Foi descrita cientificamente por Carl von Linné en 1766 na duodécima edición da súa obra Systema naturae,^[4] co nome científico de Rallus porzana.^[5] En 1816 foi trasladada ao xénero Porzana, creado polo zoólogo francés Louis Jean Pierre Vieillot.^[4] Porzana é a latinización do termo véneto sporzana usado para nomear este tipo de aves.^[6] Non se recoñecen subespecies de Porzana porzana:^[7]

Distribución e hábitat

Adoita vivir en augas pouco profundas entre a vexetación palustre.

É unha ave migratoria que cría nas zonas húmidas con vexetación palustre alta das rexións temperadas de Europa e do oeste de Asia, chegando ata o oeste de Mongolia e as proximidades do lago Baikal, no sur de Siberia. Ao terminar a época de cría migra ao subcontinente indio e a África oriental e austral para pasar o inverno. En Galicia é unha ave de paso escasa.^[1]

Comportamento

É unha ave solitaria e tímida, que se camufla entre a vexetación con grande éxito. Por iso, só é fácil vela durante a migración de outono, porque o descenso do nivel da auga permite descubrir as zonas de lama en que habitan. Aliméntase de pequenos insectos e outros invertebrados acuáticos.

Ovos de Porzana porzana no MHNT

Posúe unha voz rítmica e repetitiva, similar á dun látego estalando no aire. Nidifica de maio a xullo nun niño de ramiñas e follas en forma de cunca pouco fonda, situado sobre a vexetación a rentes da auga en pantanos pouco profundos. Realiza unha única posta de 8 a 12 ovos.

Notas

Véxase tamén

Dílarella (fræðiheiti Porzana porzana) er fugl af relluætt. Dílarella er strjáll varpfugl í Vestur-Evrópu en algengari í Austur-Evrópu og finnst alveg til Síberíu. Dílarellur eru mjög felugjarnar. Þeim hefur fækkað með framræslu votlendis en kjörlendi er gróðursæl votlendi, fen og flóar og blautir vatns- og árbakkar. Vetrarstöðvar eru einkum í Afríku. Dílarella er sjaldgæfur flækingur á Íslandi.

Skýringarmynd af dílarellum og búsvæði þeirra

Porzana porzana

Heimild

Wikimedia Commons er með margmiðlunarefni sem tengist

Dílarella

• Erling Ólafsson, Flækingsfuglar á Íslandi, Trönur, rellur og vatnahænsn, Náttúrufræðingurinn, 3. Tölublað (01.08.1986), Blaðsíða 134

Porzana porzana

Il voltolino eurasiatico (Porzana porzana (Linnaeus, 1766)) è un uccello della famiglia dei Rallidi originario dell'Europa e dell'Asia centrale^[2].

Descrizione

Il voltolino eurasiatico è un Rallide di piccole dimensioni dalla costituzione piuttosto paffuta. Misura 22–24 cm di lunghezza, ha un'apertura alare di 37–42 cm e pesa 57-147 g. Ha un breve becco diritto di colore giallo, con l'estremità verdastra e una macchia rosso-arancio alla base. Ha zampe verdi e copritrici sottocaudali color camoscio. Le regioni superiori, testa compresa, sono prevalentemente di colore marrone e sono ricoperte da strisce scure e macchie bianche.

I sessi sono simili, ma la femmina ha meno zone di colore grigio e più macchie del maschio. Il voltolino eurasiatico ha un vasto repertorio vocale, che va da un tranquillo hui a un duro eh, emesso quando è allarmato, e a un tshick emesso per segnalare la presenza.

Durante la stagione riproduttiva, gli adulti hanno il petto di colore grigio. In questo periodo vengono avvistati raramente, ma si possono facilmente individuare dai loro richiami di allarme, udibili fino a due chilometri di distanza. Nelle parate di difesa e di corteggiamento, il maschio emette un breve e sonoro fischio ascendente, ripetuto una volta al secondo per alcuni minuti, dal tramonto fino al cuore della notte. Il richiamo della femmina è più debole e viene spesso emesso in duetto.

Il piumaggio degli esemplari immaturi ricorda quello degli adulti al di fuori della stagione riproduttiva, ma presenta un numero maggiore di macchie ai lati della testa; inoltre, i giovani hanno il becco di colore verde oliva con la base arancione.

Distribuzione e habitat

Il voltolino eurasiatico nidifica in tutta Europa, dalle regioni meridionali della Scandinavia fino alle coste settentrionali del Mediterraneo, nonché in Asia centrale e occidentale. Sverna in Africa orientale, spingendosi a sud fino al Sudafrica.

Nidifica nelle zone umide, preferendo le aree con acque dolci poco profonde circondate da erbe fitte, carici e giunchi. Si incontra anche in prati umidi, fossi, stagni e fiumi a corso lento.

Biologia

Il voltolino eurasiatico è una specie onnivora che si nutre di invertebrati acquatici, piccoli pesci, alghe e varie piante erbacee. Quando va in cerca di cibo, si sposta tra l'acqua bassa, spesso immergendo tutta la testa per beccare sul fondo.

Trascorre la giornata in cerca di cibo e la notte si appollaia tra la fitta vegetazione, ma queste abitudini si invertono durante la migrazione; malgrado il suo comportamento territoriale, non è raro vedere piccoli gruppi in migrazione che si riuniscono per foraggiare col favore dell'oscurità.

La specie si reca nei territori di svernamento verso la metà di luglio e riappare nei siti di nidificazione europei in aprile. Nel mese di agosto, gli esemplari immaturi spesso interrompono la migrazione per effettuare la muta, processo che li rende incapaci di volare per circa tre settimane.

Le coppie riproduttrici di voltolino eurasiatico sono monogame, ma solo per la durata della stagione di nidificazione. Il nido viene costruito in prossimità dell'acqua, tra la fitta vegetazione o in un arbusto. Le uova, in numero di 8-12, si schiudono dopo circa 18 giorni. I pulcini, ricoperti di piumino nero, divengono capaci di badare a sé stessi dopo pochi giorni, e vengono accuditi dagli adulti solamente fino a quando non sono schiuse tutte le uova della covata. Si involano dopo circa 50 giorni.

Note

Švygžda (Porzana porzana) – vištelinių (Rallidae) šeimos paukštis.

Išvaizda

Kūno viršutinė pusė žalsvai rusva su tamsiomis dėmėmis ir baltais taškeliais (skiriamasis požymis nuo kitų vandeninių vištelių). Pečių plunksnos su pailgomis baltomis dėmelėmis. Kaklas ir krūtinė žalsvi, tankiai baltai dėmėti. Kūno šonuose gana platūs skersiniai dryžiai. Pilvo vidurys baltas. Snapo pamatas raudonas, galas žalsvai geltonas. Kojos žalsvos. Patelė ir jaunikliai ne tokių ryškių kaip patinas spalvų.

Švygžda gerai vaikšto per plūduriuojančius augalus. Vaikščiodama linkčioja galvą ir nuolat kilnoja uodegą. Skleidžia švilpiamą balsą „huit, uit“.

Paplitusi pelkėtose vietovėje vidutinio klimato juostoje Europoje ir Vakarų Azijoje. Lietuvoje reta rūšis, įrašyta į Lietuvos raudonąją knygą. Aptinkama balandžio – spalio mėn. Gyvena vandens telkinių pakraščiuose, pelkėse, drėgnose pievose ir krūmokšniuose.

Lizdą krauna pelkėtose vietose tarp tankių augalų. Deda 8-10 rudai gelsvus ar rusvus kiaušinius, išmargintus neryškiomis pilkomis ir didesnėmis ryškesnėmis rudomis dėmėmis. Peri gegužės – birželio mėn., 18-21 dieną. Išveda dvi vadas. Minta vabzdžiais, moliuskais, augalų sėklomis.

Vikiteka

Het porseleinhoen (Porzana porzana) is een kleine watervogel uit de rallenfamilie Rallidae.

Kenmerken

Het porseleinhoen is iets kleiner dan de waterral. Het verschilt van de waterral door een korte snavel die aan de snavelbasis geel is. Volwassen vogels zijn grotendeels bruin van boven en blauwgrijs van onder, met zwarte streepjes en lichte stippen op de buik. Een ander kenmerk is een lichte, okerkleurige vlek op de onderstaart. De lichaamslengte bedraagt 22 tot 24 cm en het gewicht 55 tot 150 gram.

Leefwijze

Deze dieren zijn vooral in de schemering en 's nachts actief en zoeken dan op het land of in ondiep water naar insecten en ander klein gedierte. Hij heeft een vreemd loopje met kleine rukjes, knikkend met de kop en wippend met de staart. Het dier is een trekvogel.

Voortplanting

Het legsel bestaat uit acht tot veertien glanzende, grijsgele eieren met violetgrijze ondervlekken en bruine vlekjes.

Verspreiding

Deze soort komt voor in rietmoerassen in de gematigde klimaatgordel van Europa en West-Azië. Het is een trekvogel die overwintert in Afrika en India.

Status in Nederland en Vlaanderen

Het porseleinhoen komt voor in natte uiterwaarden, in randen van rietmoerassen en op ondergelopen grasland waar minder dan 15 cm water opstaat.
Deze rallensoort is lastig te inventariseren, daarom is het moeilijk om iets over trends te zeggen. De indruk bestaat dat het porseleinhoen sinds de jaren 1960 achteruit gaat. Maar het lijkt er ook op dat er soms jaren zijn waarin het aantal plotseling stijgt, vooral in het rivierengebied (in 1970, 1978 en 1983).^[2] Volgens SOVON bedroeg het aantal broedparen in de periode 1990-2007 150 tot 300 paar in Nederland.^[3] Het porseleinhoen staat als niet bedreigd op de internationale Rode Lijst van de IUCN,^[1] maar valt wel onder het AEWA-verdrag. De soort is in 2004 als kwetsbaar op de Nederlandse Rode Lijst gezet. Het porseleinhoen staat ook op de Vlaamse Rode Lijst en geldt daar als bedreigd.

• Porzana porzana

• Porzana porzana

• Porzana porzana

Externe links

• SoortenBank.nl beschrijving, afbeeldingen en geluid
• Kaarten met waarnemingen op waarneming.nl:

• België
• Nederland
• wereldwijd

Myrrikse (Porzana porzana) er ein fugl i riksefamilien.

Referansar

Denne biologiartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.

Myrrikse (Porzana porzana) er en fugl i riksefamilien .

Referanser

Eksterne lenker

• (sv) myrrikse hos Dyntaxa
• (en) myrrikse – oversikt og omtale av artene i WORMS-databasen
• (en) myrrikse i Encyclopedia of Life
• (en) myrrikse i Global Biodiversity Information Facility
• (en) myrrikse hos Fossilworks
• (en) myrrikse hos Fauna Europaea
• (en) myrrikse hos NCBI
• (en) myrrikse hos ITIS
• (en) Kategori:Porzana porzana – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Porzana porzana – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons

Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den.
Det finnes mer utfyllende artikkel/artikler på .

Kropiatka, kureczka nakrapiana (Porzana porzana) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny chruścieli (Rallidae). Zamieszkuje Europę poza północną Skandynawią, zachodnią Syberię oraz Azję Środkową po Iran, Kazachstan i zachodnie Chiny. Wędrowny, przeloty w marcu–kwietniu i sierpniu–październiku, odbywają się nocą. Zimuje w basenie Morza Śródziemnego, północnej Afryce (gdzie przelatuje szlakiem zachodnim lub południowo-wschodnim), na Bliskim Wschodzie oraz w Indiach i Pakistanie, tylko wyjątkowo w Europie Zachodniej.

W Polsce ptak lęgowy niżu, na wschodzie nieliczny lub średnio liczny, a na zachodzie bardzo nieliczny lub nieliczny^[3].

Charakterystyka

Wygląd zewnętrzny

Ptak wielkości szpaka. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego, choć samica ma jaśniejszą głowę i podgardle w jasne kropki. Wierzch ciała oliwkowobrązowy z małymi czarnymi i białymi plamkami. Boki głowy i szyi oraz pierś szaroniebieskobrązowe. Boki w brązowo-białe pionowe pręgi. Nogi żółtozielonkawe. Dziób pomarańczowy u nasady, zielony w środku, zakończony brunatno. Jest on krótki jak u innych gatunków Porzana. Skrzydła ciemnobrązowe w czarne kropki. Charakterystyczną cechą jest brązowożołte zabarwienie piór podogonowych bez białych poprzecznych pręg. Młode niemal identyczne, lecz o znacznie jaśniejszym, kremowobiaławym, spodzie.

W odróżnieniu od wodnika ma krótki, prosty dziób i beżowe pokrywy podogonowe.

Rozmiary

dł. ciała ok. 22–24 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 37–42 cm

Masa

ok. 55–145 g

Głos i zachowanie

Trudna do obserwacji – prowadzi bardzo skryty tryb życia pod osłoną gęstej roślinności na brzegach stawów, leniwie płynących rzek i na bagnach (podobnie jak wodnik). Widywana jest najczęściej o zmroku, gdy poszukuje pożywienia w mule. Łatwiej ją jednak usłyszeć niż zobaczyć. Pogwizdywania kropiatki słychać najczęściej wiosną lub latem o zmroku i w nocy. Odgłos ten przypomina uderzenie batem: "huit huit". W czasie toków odzywa się ciągle powtarzanym "tryk trek tryk trek", co wskazuje zarazem miejsca lęgowe. Poza tym okresem jest raczej milcząca. Utrudnia to oszacowanie liczebności tego ptaka w danym miejscu, zwłaszcza że kropiatka szybko reaguje na zmiany poziomu wód i opuszcza od razu wyschnięte obszary, zasiedlając nowo powstające zalewiska.

Środowisko

Płytkie, gęsto zarośnięte zbiorniki wodne otoczone podmokłymi łąkami, choć jest luźniej związana z wodą od innych gatunków Porzana.

Pożywienie

Owady i inne małe zwierzęta uzupełnione nasionami i częściami zielonymi roślin.

Rozród

Osobnik niedojrzały

Gniazdo

Wiosną zajmuje niewielki, ale gwałtownie broniony rewir. Gnieździ się na brzegu lub kępie, na wysychających bagnach, w pobliżu wody, ale również na dość suchych terenach blisko pól uprawnych. Gniazdo ukryte w roślinności, głównie wśród suchych liści turzyc i traw. Wyściółkę stanowią jednak delikatniejsze materiały.

Jaja

W ciągu roku wyprowadza jeden lub dwa lęgi, składając w kwietniu i czerwcu 8 do 14 żółtawych lub brunatnawych ciemno nakrapianych jaj.

Wysiadywanie

Jaja wysiadywane są przez okres 18–21 dni przez obydwoje rodziców.

Pisklęta

Często zdarza się, że wylęg nie następuje jednocześnie (opóźnienie może nawet wynieść 4 doby). Wtedy samica wysiaduje pozostałe jaja, a samiec karmi już wyklute młode. Pisklęta opuszczają gniazdo po ok. 72 godzinach, jednak jeszcze w nim nocują. Mają już wielobarwne dzioby. Rodzice karmią młode do 3. tygodnia życia, jednak zdolność do lotu pisklęta uzyskują dopiero w 6. lub 7. tygodniu życia. Pokarm dorosła para przynosi młodym w dziobach. To głównie mięczaki, owady i ich larwy, skorupiaki i robaki. Z końcem lata kropiatka wyprowadza drugi lęg.

Ochrona

Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową^[4].

Zobacz też

• fauna Polski
• ptaki Polski

Przypisy

Bibliografia

• Karel Stastny: Ptaki wodne. Warszawa: Delta, 1993. ISBN 83-85817-10-7.
• Klaus Richarz: Ptaki - Przewodnik. Warszawa: MUZA, 2009. ISBN 978-83-7495-018-3.

Porzana porzana - MHNT

A franga-d'água-grande (Porzana porzana) é uma ave da família Rallidae. Tal como os restantes membros da sua família, frequenta zonas de vegetação palustre muito densa, sendo por isso difícil de observar.^[1]

Nidifica em diversos países da Europa central e ocorre em Portugal como invernante.

Subespécies

A espécie é monotípica (não são reconhecidas subespécies).

Referências

Crestețul pestriț sau cresteluțul pestriț (Porzana porzana) este o pasăre semiacvatică migratoare din familia ralide care cuibărește în Europa și Asia de Vest. Arealul de cuibărit se extinde din Anglia, cuprinzând Europa, Asia de Vest până în apropierea lacului Baikal și Mongolia. În România și Republica Moldova este o specie rar întâlnită. Sosește din cartierele de iernare în aprilie. Toamna, în luna septembrie, migrează spre locurile de iernare din sudul și vestul Europei, din nordul și estul Africii, sudul Arabiei. Populațiile asiatice iernează în sudul Asiei, din Iran până-n India. Migrează exclusiv noaptea. Seamănă cu cârstelul de baltă însă este mai mic. Lungimea corpului este de 19-24 cm și are o greutate medie de 57-147 g; anvergura aripilor este de 35-42 cm. Longevitatea maximă cunoscută este de 7 ani și 2 luni. Are ciocul scurt, gălbui, la rădăcină roșu. Picioarele cu degete lungi, înguste, sunt de culoare verde. Irisul brun deschis. Penajul pe spinare este de culoare brun-măslinie, cu multe pete longitudinale albicioase și negre; flancurile cu dungi transversale, cafenii-deschise; gâtul și gușa cenușii, punctate cu alb; abdomenul alb. Are pene alb-roșcate sub coadă, pe care o ridică în momente de agitație. Crestețul pestriț are un repertoriu vocal bogat și își fac remarcată prezența prin sunete care se aud la o distanță de până la 1,5-2 km. Sunetele de chemare se aud în nopțile de primăvară și vară: fluierături scurte, repetate ritmic mult timp. Trăiește în locuri umede, mlăștinoase, bogate în vegetație: mlaștini, pajiști umede, marginile canalelor de drenaj, bălți, marginile ierboase ale lacurilor precum și râurile lent curgătoare. Preferă pentru cuibărit regiuni cu apă de adâncime mică, cu stuf, rogoz, papură din zonele de stepă, semideșert, silvostepă și de păduri. Duce o viață retrasă și este greu de observat, stă ascuns mai mult în stuf, fiind mai activ în amurg și noaptea. Este o specie teritorială. Se hrănește atât cu hrană de origine animală (insecte acvatice mici și larvele acestora, moluște, melci, râme, păianjeni și chiar pești de talie mică), cât și cu vegetale (semințe, frunze, lăstari, rădăcini de diverse plante, alge). Atinge maturitatea sexuală la vârsta de un an. Este o specie monogamă. Perechile se formează atât în locurile de iernat, cât și în regiunile de reproducere. Cuibul este situat în vegetația deasă, are forma unei cupe, cu pereți înalți și groși, și este construit de ambele sexe, folosind tulpinițele și frunzele plantelor uscate din jur. În mai femela depune de obicei 8-12 ouă (maxim 21) gălbui pătate cu brun, cu o dimensiune medie de 35,9 x 22 mm. Incubația durează în medie 18-24 de zile și este asigurată de ambii părinți, dar mai mult de femelă. Perechea poate scoate 2 rânduri de pui într-un sezon de reproducere. Puii sunt nidifugi, ies din ou acoperiți cu un puf negru, lucios, au ciocul roșu la bază și alb la vârf. Puii își urmează părinții care le asigură hrana și devin zburători peste o lună și jumătate.^{[2][3][4][5][6][7][8][9]}

Note

Legături externe

Wikimedia Commons conține materiale multimedia legate de Cresteț pestriț

Wikispecies conține informații legate de Cresteț pestriț

• Cresteț pestriț Porzana porzana. Societatea Ornitologică Română.
• Spotted crake (Porzana porzana). ARKive. Imagini, video.
• Marouette ponctuée Porzana porzana - Spotted Crake. Oiseaux.net
• Spotted Crake (Porzana porzana). Handbook of the Birds of the World (HBW). 17-volume
• Porzana porzana. The IUCN Red List of Threatened Species
• Spotted Crake Porzana porzana. BirdLife International
• Spotted Crake Porzana porzana (Linnaeus, 1766). Avibase
• Porzana porzana (Linnaeus, 1766) - Погоныш. Институт проблем экологии и эволюции им. А.Н. Северцова Российской академии наук.

Chriašť bodkovaný (iné názvy: chriašteľ bodkavý, chriašť bodkavý^[3], lat. Porzana porzana) je druh z čeľade chriašteľovité. Obýva plytké močiare západnej a centrálnej palearktickej oblasti. V rokoch 1970 - 1990 poklesli jeho stavy v Európe o 25 %. Na Slovensku hniezdi od nížin do 615 m n. m., dokázané hniezdenie bolo v 5,10 % mapovacích kvadrátov.^[4] Podľa Medzinárodnej únie na ochranu prírody a prírodných zdrojov chriašť bodkovaný patrí medzi najmenej ohrozené druhy, celková populácia je stabilná.^[1]

Výskyt a stav na Slovensku

Odhadovaný počet hniezdiacich párov je 70 - 150. Veľkosť populácie má mierny pokles od 20 - 50%. Veľkosť územia na ktorom sa vyskytuje je stabilná, maximálna zmena do 20%. Ekosozologický status v roku 1995 V - zraniteľný. V roku 1998 LR:lc, LR - menej ohrozený druh, lc - najmenej ohrozený taxón.^[4] V roku 2001 LR - menej ohrozený.^[5] V roku 2014 NT* D1 - takmer ohrozený.^[2][6][7] Európsky ochranársky status SPEC4 - druhy, ktorých globálne populácie sú koncentrované v Európe a majú tam vhodný ochranársky status. Stupeň ohrozenia S - vyhovujúci ochranársky status.^[4]

Galéria

• Foto

• Kompozitná fotografia - pomôcka na ľahšie spoznanie druhu

• Vajcia

Referencie

1. ↑ ^{a b} IUCN Red list 2019.1. Prístup 17. júla 2019
2. ↑ ^{a b} Demko M., Krištín A. & Pačenovský S. 2014: Červený zoznam vtákov Slovenska. SOS/BirdLife Slovensko, 52 pp. [online]. vtaky.sk, 2014, [cit. 2018-03-03]. Dostupné online.
3. ↑ KOVALIK, Peter, et al. Slovenské mená vtákov [online]. Bratislava : SOS/BirdLife Slovensko, 2010, rev. 2016-10-23, [cit. 2016-10-28]. Dostupné online.
4. ↑ ^{a b c} DANKO, Štefan; DAROLOVÁ, Alžbeta; KRIŠTÍN, Anton, et al. Rozšírenie vtákov na Slovensku. Bratislava : Veda, 2002. Autor druhu Róbert Trnka. ISBN 80-224-0714-3. Kapitola Chriaš bodkovaný / Chriašteľ bodkovaný, s. 233 - 235.
5. ↑ BALÁŽ, Daniel; MARHOLD, Karol; URBAN, Peter. Červený zoznam rastlín a živočíchov Slovenska. 1. vyd. Banská Bystrica : Štátna ochrana prírody Slovenskej republiky, 2001. 160 s. Dostupné online. ISBN 80-89035-05-1. Kapitola Červený (ekosozologický) zoznam vtákov (Aves) Slovenska: Anton Krištín, Ľudovít Kocian, Peter Rác (en: Red (Ecosozological) List of Birds (Aves) of Slovakia), s. 150 - 153.
6. ↑ DEMKO, Miroslav; KRIŠTÍN, Anton; PUCHALA, Peter. Červený zoznam vtákov Slovenska. Tichodroma, roč. 25, čís. 2013, s. 69 - 78. Dostupné online [cit. 2018-03-03].
7. ↑ JEDLIČKA, Ladislav; KOCIAN, Ľudovít; KADLEČÍK, Ján; FERÁKOVÁ, Viera. Hodnotenie stavu ohrozenia taxónov fauny a flóry [online]. Bratislava : Štátna ochrana prírody SR, Banská Bystrica, Univerzita Komenského v Bratislave, vydavateľstvo Faunima, online in vtaky.sk, 2007, [cit. 2018-03-04]. Dostupné online.

Iné projekty

• Commons ponúka multimediálne súbory na tému Chriašť bodkovaný
• Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Chriašť bodkovaný

Småfläckig sumphöna (Porzana porzana) är en fågel som tillhör familjen rallar som förekommer i Europa och västra Asien.^[3]

Utseende och läte

Den småfläckiga sumphönan är 19-22,5 centimeter lång, något mindre än vattenrallen, och urskiljs också från denna genom den korta raka näbben, som är gul med röd bas. Vuxna fåglar är mestadels bruna på ovansidan och blågrå på bröstet, med mörka band och vita fläckar på sidorna. Den har gröna ben med långa tår och kort stjärt som undertill är beigevit.

Ungfåglarna är liknande, men med brun färgning istället för det blågrå hos de vuxna. Dunungarna är svarta, liksom hos alla rallar.

Under häckningssäsongen är den småfläckiga sumphönan skygg och hörs mer än den syns. Den är då en högljudd fågel med ett typiskt upprepat huitt, huitt-läte. Det är lättare att se den under flyttningen.

Utbredning och systematik

Småfläckig sumphöna häckar över större delen av Europa och in i västra Asien. Den är flyttfågel och övervintrar i Afrika och Indien. I Sverige finns den främst i den södra delen av landet och längre norrut längs kusten. Den flyttar i augusti-oktober och återkommer i april-maj.

Släktskap

Arten är närmast släkt med karolinasumphöna (Porzana carolina) och australisk sumphöna (Porzana fluminea).

Ekologi

Dess häckningsområden är våtmarker och vassjöar. Småfläckiga sumphönan är monogam. Den bygger bo på ett torrt ställe i sumpmarksvegetationen, där honan lägger sex till 15 ägg. Småfläckiga sumphönor pickar med näbben i lera eller grunt vatten eller tar föda som de ser. De äter mestadels insekter och vattendjur, men även en del vattenväxter.

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar internationella naturvårdsunionen IUCN arten som livskraftig (LC).^[1] I Artdatabankens rödlista från 2015 kategoriseras den dock som sårbar (NT).^[2] I Europa uppskattas det finnas 161.000-251.000 spelande hanar, vilket motsvarar från 323.000 till drygt en halvl miljon vuxna individer.

Referenser

Noter

1. ^ [a b c] BirdLife International 2012 Porzana porzana Från: IUCN 2013. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.1 www.iucnredlist.org. Läst 7 januari 2014.
2. ^ [a b] ArtDatabankens faktablad
3. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2017) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2017 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2017-08-11

Källor

• Spotted Crake i engelskspråkiga Wikipedia 6 september 2005
• Roland Staav och Thord Fransson (1991). Nordens fåglar (andra upplagan). Stockholm: Norstedts. ISBN 91-1-913142-9

Externa länkar

• Sveriges Radio: P2-fågeln - Småfläckig sumphöna
• Dansk ornitologisk forening
• Artportalen: Dagens fynd – senaste observationerna – bilder
• Wikimedia Commons har media som rör småfläckig sumphöna.
  Bilder & media

Benekli sutavuğu (Porzana porzana), yelvegiller (Rallidae) familyasından bir kuş türü.

Üreme habitatları, Batı Asya'yla ılımlı Avrupa'nın karşısında bataklıklar ve saz yataklarıdır. Bataklık bitki yaşamında kuru bir yerde yuva yaparlar, 6 ila 15 adet yumurta koyarlar. Bu türün kuşları göçmendir, Afrika ve Hindistan'da kışı geçirirler. 19 - 22,5 santimetre uzunluğunda, su kılavuzundan ufakça daha küçüktür, kısa düz kırmızı dipli sarı renkli bir gaga ile ayrılırlar. Erişkinlerin, çoğunlukla kahverengi üst parçaları ve mavi-gri göğsü, koyu çizgileri ve beyaz böğürleri vardır. Uzun ayak parmaklarıyla yeşil bacakları vardır.

Dış bağlantılar

• 1 Опис
• 2 Спосіб життя
• 3 Розповсюдження
• 4 Джерела

Porzana porzana là một loài chim trong họ Rallidae.^[1]

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Porzana porzana tại Wikispecies

Bài viết sơ khai Bộ Sếu này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

В поисках пищи

Гнездо строится на небольшой кочке посреди болота или сырого луга, под заломом на отмели, в зарослях ивняка. Участки сухих трав птицы стараются избегать. В качестве строительного материала используется имеющаяся в наличии растительность — если гнездо расположено на сыром лугу, то в ход идут сухие стебли и листья злаков, если в зарослях камыша — то изнутри гнездо выстилается злаковыми растениями, а снаружи камышом.^[9] Гнездо, представляющее собой чашевидное образование с глубоким лотком и высокими стенками, всегда хорошо спрятано и незаметно как с боков, так и сверху. В случае, если над гнездом имеется открытое пространство, погоныши дополнительно маскируют его листьями. Размеры гнезда — диаметр 15-17 см, высота 5—15 см, глубина лотка 4,5—7 см.^[4] Строительством занимаются и самец, и самка.

Как правило, погоныши выводят птенцов один раз за сезон; в случае гибели первой кладки самка способна отложить повторно. Кладка обычно состоит из 8-12 яиц грязно-охристого либо зеленовато-охристого цвета с красноватыми или бурыми пятнами. Размеры яиц (29—37) Х (22—26) мм. Инкубационный период составляет от 18 до 24 дней, оба родителя участвуют в насиживании.^[4] Птенцы полувыводкого типа — они уже через несколько часов после вылупления покидают гнездо и следуют за самцом на прогулку, однако ночью возвращаются обратно в гнездо. Тем не менее, первое время они не способны поддерживать температуру своего тела и добывать себе корм, и в этот период полностью зависимы от родителей. При вылуплении птенцы частично покрыты чёрным пухом, который на голове, горле и спине имеет зеленоватый металлический отлив. Примерно через 20 дней птенцы начинают искать себе пищу самостоятельно, однако ещё некоторое время подкармливаются родителями. Через 35—42 дней они становятся на крыло, и в конце июля-августе уже становятся полностью самостоятельными.

Питание

Всеядны — питаются как растительной, так и животной пищей. Кормятся семенами и вегетативными частями растений, мелкими беспозвоночными (водными насекомыми и их личинками, моллюсками), реже мелкой рыбой и падалью. В поисках пищи ходят по мелководью вдоль прибрежных зарослей, либо в траве.

Примечания

斑胸田鸡（学名：Porzana porzana）为秧鸡科田鸡属的鸟类。在中国大陆，分布于新疆等地。该物种的模式产地在法国。^[2]

参考文献

コモンクイナ（学名：Porzana porzana）は、ツル目クイナ科に分類される鳥類の一種。

Sibley分類体系上の位置[編集]

画像[編集]

• コモンクイナ

• コモンクイナ

• コモンクイナ

• コモンクイナ

• コモンクイナ

• コモンクイナ