الأسماء في صفحات التنقل
El gibó de galtes blanques meridional (Nomascus siki) és una espècie de gibó originària del Vietnam i Laos. És un parent proper del gibó de galtes blanques septentrional (Nomascus leucogenys) i el gibó de galtes grogues (Nomascus gabriellae); anteriorment se l'ha classificat com a subespècie de cadascuna d'aquestes espècies. De fet, podria tractar-se d'un híbrid d'aquestes dues espècies, en lloc de ser una espècie pròpia.
El gibó de galtes blanques meridional (Nomascus siki) és una espècie de gibó originària del Vietnam i Laos. És un parent proper del gibó de galtes blanques septentrional (Nomascus leucogenys) i el gibó de galtes grogues (Nomascus gabriellae); anteriorment se l'ha classificat com a subespècie de cadascuna d'aquestes espècies. De fet, podria tractar-se d'un híbrid d'aquestes dues espècies, en lloc de ser una espècie pròpia.
Der Südliche Weißwangen-Schopfgibbon (Nomascus siki) ist eine Primatenart aus der Familie der Gibbons (Hylobatidae). Er galt als Unterart des (Nördlichen) Weißwangen-Schopfgibbons, bis 1983 zytogenetische Untersuchungen die Eigenständigkeit als eigene Art zeigten.[1]
Genaue Körpervermessungen sind nicht verfügbar. Südliche Weißwangen-Schopfgibbons erreichen ein Gewicht von bis zu 6 kg (Männchen) bzw. 7 kg (Weibchen).
Wie bei allen Schopfgibbons unterscheiden sich die Geschlechter deutlich in der Fellfärbung. Die Männchen und Jungtiere sind schwarz gefärbt und haben weiße Wangenfelder, die jedoch halb so lang wie die des Nördlichen Weißwangen-Schopfgibbons sind. Diese haben ein spitzes, oberes Ende und reichen bis an die Oberlippen und die Seiten des Kinns, sind jedoch nicht nach außen gerichtet wie bei dem Nördlichen Gelbwangen-Schopfgibbon (Nomascus annamensis) oder dem Südlichen Gelbwangen-Gibbon (N. gabriellae). Der Schopf ist gut sichtbar, aber nicht so stark wie bei dem Nördlichen Weißwangen-Schopfgibbon (N. leucogenys). Weibchen sind blass gelb bis orangegelb gefärbt, mit einem schwarzen Scheitelfleck und einem weißen Ring um das Gesicht und sind weitgehend nicht von den Weibchen des Nördlichen Weißwangen-Schopfgibbons zu unterscheiden.
Südliche Weißwangen-Gibbons leben im südlichen Laos und im mittleren Vietnam, der Mekong bildet die Westgrenze ihres Verbreitungsgebietes.[2] Im Süden überschneidet sich ihr Verbreitungsgebiet mit dem der Gelbwangen-Schopfgibbons. Sie kommen auch in China vor.[3]
Hohe, hauptsächlich tropische, immergrüne Laubwälder und steile Karstwälder[4] in 30 bis 1800 m Höhe stellen den Lebensraum dar. Wahrscheinlich ist die Art auch in höheren Lagen zu finden.
Südliche Weißwangengibbons sind tagaktive Baumbewohner und leben vermutlich in monogamen Paaren, die ihr Revier mit Duettgesängen kennzeichnen.[2]
Sie fressen vorrangig Früchte und ergänzen den Speiseplan mit Blättern und Blumen. Zwar ist sonst nur wenig über die Art bekannt, wahrscheinlich stimmen die Lebensweise und die Fortpflanzung mit anderen Arten der Gattung Nomascus größtenteils überein.
Hybride zwischen dem Südlichen Weißwangen-Schopfgibbon und dem Südlichen Gelbwangen-Schopfgibbon sind in freier Wildbahn im südlichen Laos und im südlichen Vietnam bekannt. Die Häufigkeit dieser Hybridisierungen ist jedoch unbekannt.[1]
Der Südliche Weißwangen-Schopfgibbon wird von der IUCN als „endangered“ (stark gefährdet) klassifiziert. Er kommt in sechs Naturschutzgebieten vor, doch seine Häufigkeit ist nirgendwo gut dokumentiert. Die Hauptbedrohung ist die Jagd, sei es als Nahrungsmittel, für traditionelle, asiatische Medizin oder für den Haustiermarkt (vor allem Jungtiere). Dies wird durch die Habitatzerstörung und manchmal durch die Urbanisierung verschärft. Lebensraumverlust ist in Vietnam ein größeres Problem als in Laos, da die Bevölkerung hier stark wächst und Holz und Platz für Nutzflächen benötigt werden. Die Reduzierung dieser Bedrohungen ist der Schlüssel zum Schutz des Südlichen Weißwangen-Schopfgibbons.[5][6]
Der Südliche Weißwangen-Schopfgibbon (Nomascus siki) ist eine Primatenart aus der Familie der Gibbons (Hylobatidae). Er galt als Unterart des (Nördlichen) Weißwangen-Schopfgibbons, bis 1983 zytogenetische Untersuchungen die Eigenständigkeit als eigene Art zeigten.
The southern white-cheeked gibbon (Nomascus siki) is a species of gibbon native to Vietnam and Laos. It is closely related to the northern white-cheeked gibbon (Nomascus leucogenys) and the yellow-cheeked gibbon (Nomascus gabriellae); it has previously been identified as a subspecies of each of these.
Members of the species are not a uniform colour; unweaned juveniles are a light brown, turning to black after weaning. Adult males remain black, but adult females are brown. The name of the species is taken from the male's facial markings, a large patch of white fur around the edge of the mouth - this distinguishes it from a male of N. leucogenys, which has the white in a streak along the cheeks. Females have a thin edging of white around the face.[4]
The species lives in lowland broadleaf forest, with some populations living in forested mountainous areas. As with all gibbons, they are arboreal and frugivorous.[2]
The original distribution covered an area of central Vietnam and central Laos, ranging from the Nam Theun (Khading) and Rao Nay rivers in the north (approximately 19th parallel north) to the Banghiang and Thach Han rivers in the south (approximately 17th parallel north).[5][6] Between 19 and 20 parallel there appears to be an area of overlap or intergradation between N. siki and N. leucogenys.[2]
Within its original distribution, the species is still common in the remaining large forest blocks in Laos, but in Vietnam the populations are scattered due to human encroachment on their habitat for logging and farming. Numbers are thought to have declined by 50% over the last 45 years, and the species is classed as endangered; it is legally protected in Vietnam, but this is not effectively enforced outside of protected areas.[2] Hunting for food, traditional medicine and the pet trade is a serious threat to this species in both Laos and Vietnam.[2]
The taxon was first formally identified in 1951 by Jean Théodore Delacour where he described siki as a subspecies of N. concolor (a species placed in Hylobates at that time). Since its description, it has been considered to be a subspecies of variously N. leucogenys, N. gabriellae, or N. concolor.[2] The assignation of N. siki as a subspecies of N. gabriellae was due to the interpretation of a single baculum, but later research indicated that the specimen was part of a different species. It was then assigned to N. leucogenys due to similarities of its song, as well as strong visual similarities between the females of the two species.[7] However, it has been considered a separate species since 2001.[1]
In the north of the range of N. siki, it overlaps or intergrades with N. leucogenys,[2] and based on mtDNA and voices, these species are closer to each other than to the remaining Nomascus; some maintain that N. siki should be regarded as a subspecies of N. leucogenys.[5][6] A southern population formerly associated with N. siki was described as a new species, N. annamensis in 2010.[6]
The southern white-cheeked gibbon (Nomascus siki) is a species of gibbon native to Vietnam and Laos. It is closely related to the northern white-cheeked gibbon (Nomascus leucogenys) and the yellow-cheeked gibbon (Nomascus gabriellae); it has previously been identified as a subspecies of each of these.
El gibón de mejillas blancas del sur (Nomascus siki) es una especie de primate hominoideo de la familia Hylobatidae que habita en Vietnam y Laos. Se encuentra estrechamente relacionado con el gibón de mejillas blancas norteño (Nomascus leucogenys) y el gibón de mejillas beige (Nomascus gabriellae); anteriormente se le catalogó como una subespecie de cada una de estas y eventualmente puede tratarse de un híbrido, en lugar de ser una especie propiamente dicha.
Los miembros de la especie no tienen un color uniforme, los jóvenes no destetados tienen un color marrón brillante, el cual se torna negro después del destete. Los machos adultos conservan el color negro, pero las hembras adultas adquieren color marrón. El nombre de la especie proviene del mechón blanco que tienen los machos alrededor del borde de la boca, esta característica los diferencia de los machos de N. leucogenys, los cuales tienen una raya blanca sobre las mejillas. Las hembras tienen un borde delgado de color blanco alrededor del rostro.[3]
La especie habita en bosques húmedos de baja altitud, con algunas poblaciones que habitan en áreas boscosas montañosas. Como todas las especies de gibón, son arbóreos y frugívoro.[2]
El hábitat cubre un área de Vietnam central y el sur de Laos, entre los 17 y 19 grados de latitud norte. Entre los 19 y 20 grados existe una confluencia de zona ocupada por N. siki y N. leucogenys; al sur de los 17 grados se creía que existían poblaciones de N. siki, pero se piensa actualmente que contiene solo a N. gabriellae.[2]
La especie se distribuye ampliamente a través de su rango de distribución en Laos, pero en Vietnam las poblaciones han declinado a causa de la tala y el aclaramiento de zonas de cultivo. Se cree que su población ha disminuido un 50% en los últimos 45 años y se considera especie en peligro de extinción; se encuentra protegido legalmente en Vietnam, pero esta protección no es efectiva fuera de las áreas protegidas.[2]
La especie fue identificada en 1951 por Jean Théodore Delacour. Previamente se le consideró una subespecie tanto de N. leucogenys, como de N. gabriellae y Nomascus concolor.[2] La asignación como subespecie de N. gabriellae se realizó sobre la base de la interpretación de un báculo, pero investigaciones posteriores indicaron que se trataba de una especie diferente. Fue asignado a N. leucogenys debido a la similitud de su llamado y la fuerte similitud entre las hembras de ambas especies.[4] Sin embargo, se han considerado especies distintas desde 2001.[1]
Existen indicios de que la especie podría tratarse de un híbrido entre N. leucogenys y N. gabriellae; se distribuye en un rango donde confluyen las dos especies mencionadas y se ha observado a N. siki reproduciéndose con N. gabriellae. Para complicar aún más el asunto, al norte de su rango se mezcla con N. leucogenys, mientras en el sur, existe un área donde el fenotipo de la población se asemeja a N. gabriellae pero los llamados difieren de las poblaciones principales de cada especie. Este último grupo está clasificados como Nomascus annamensis desde 2010.[5]
El gibón de mejillas blancas del sur (Nomascus siki) es una especie de primate hominoideo de la familia Hylobatidae que habita en Vietnam y Laos. Se encuentra estrechamente relacionado con el gibón de mejillas blancas norteño (Nomascus leucogenys) y el gibón de mejillas beige (Nomascus gabriellae); anteriormente se le catalogó como una subespecie de cada una de estas y eventualmente puede tratarse de un híbrido, en lugar de ser una especie propiamente dicha.
Nomascus siki Nomascus generoko animalia da. Primateen barruko Hylobatidae familian sailkatuta dago.
Nomascus siki Nomascus generoko animalia da. Primateen barruko Hylobatidae familian sailkatuta dago.
Il gibbone dal ciuffo meridionale (Nomascus siki Delacour, 1951) è un primate appartenente alla famiglia degli Ilobatidi.[1][2]
Il gibbone dal ciuffo meridionale è stato riconosciuto come specie a sé soltanto di recente; in precedenza era considerato una sottospecie del gibbone dalle guance bianche (Nomascus leucogenys)[2]. Pesa tra i 7 e i 10 kg[3]. Le specie appartenenti al genere Nomascus (i cosiddetti «gibboni dal ciuffo») si distinguono per le loro differenti fasi di colorazione. I piccoli non ancora svezzati sono di colore camoscio/bianco e i giovani di entrambi i sessi sono neri. Successivamente nelle femmine, una volta raggiunta l’età adulta, il manto torna nuovamente camoscio/bianco con una striscia nera sulla sommità del capo o sul collo[3]. I maschi rimangono neri e si possono riconoscere dalle caratteristiche basette bianche sulle guance che sovrastano gli angoli della bocca in un arco largo e folto[4].
I gibboni sono noti per i loro canti: le coppie di adulti si esibiscono in complessi duetti che possono essere utilizzati dagli studiosi per identificare le varie specie[5].
Il gibbone dal ciuffo meridionale è presente nel Laos meridionale e nel Vietnam centrale. Il limite settentrionale del suo areale è la provincia vietnamita di Nghe An, mentre quello meridionale non è noto con esattezza, in quanto sembra esservi una zona di ibridizzazione con il gibbone dalle guance rosa (Nomascus gabriellae) tra la provincia di Quang Tri e la parte settentrionale della provincia di Kon Tum[6].
Il gibbone dal ciuffo meridionale vive sugli alberi più alti della foresta sempreverde di latifoglie primaria di pianura, dove il clima è generalmente tropicale e umido[1].
Come tutti i gibboni, il gibbone dal ciuffo meridionale è una creatura arboricola che trascorre la maggior parte della sua esistenza nella volta della foresta. Si sposta grazie a un metodo di dembulazione noto come brachiazione, in cui l’animale si sposta di ramo in ramo stando appeso alle lunghe braccia. Questo metodo di locomozione permette al gibbone di spostarsi molto rapidamente attraverso la foresta e di raggiungere frutti inaccessibili ad altri primati[3].
Si nutre di frutti e fiori e generalmente integra la sua dieta con foglie fresche e invertebrati[7].
I gibboni normalmente formano gruppi composti da una coppia monogama di adulti e da due giovani. Ogni gruppo è molto territoriale e si ritiene che gli straordinari canti del gibbone vengano utilizzati per dichiarare ai conspecifici la propria autorità su una determinata area, nonché per rinforzare il legame tra il maschio e la femmina adulti[7]. Questi canti generalmente vengono emessi la mattina presto e durano tra i 10 e i 20 minuti[3].
Nomascus siki è uno dei primati più minacciati del Vietnam[8]. Occupa un'area dove la popolazione umana è molto numerosa, e la specie rischia quindi di essere minacciata dalla caccia per scopo alimentare, per il traffico di animali domestici e per l'utilizzo nella medicina tradizionale. È inoltre minacciato dalla perdita dell'habitat, in quanto la maggior parte del suo areale è stata irreparabilmente frammentata a seguito della richiesta di legname e di nuove aree agricole[6]. Di conseguenza, si ritiene che la popolazione del gibbone dal ciuffo meridionale sia diminuita del 50% nel corso degli ultimi 45 anni[1].
La IUCN Red List classifica Nomascus siki come specie in pericolo di estinzione (Endangered).[1]
Questo primate è protetto dal commercio internazionale e compare nell’Appendice I della Convenzione sul Commercio Internazionale delle Specie Minacciate (CITES): ciò vuol dire che il commercio di questa specie è permesso unicamente in circostanze esclusivamente eccezionali[9]. Il suo areale ricopre aree protette e parchi nazionali, ma ciò non basta a proteggerlo dallo sfruttamento forestale e dal bracconaggio[1]. In Vietnam gode inoltre del più alto livello di protezione garantito dalla legislazione per la protezione della fauna selvatica[6].
Il gibbone dal ciuffo meridionale (Nomascus siki Delacour, 1951) è un primate appartenente alla famiglia degli Ilobatidi.
Nomascus siki is een soort van de familie gibbons (Hylobatidae) en de superfamilie van de mensapen. Nomascus siki komt voor in Laos en Vietnam. Deze gibbonsoort is nauw verwant aan de witwanggibbon (Nomascus leucogenys) en goudwanggibbon (N. gabriellae). Al deze gibbonsoorten zijn in hun voortbestaan bedreigd of ernstig bedreigd door jacht en aantasting van de habitat.
Nomascus siki heeft niet overal dezelfde kleur vacht. Jonge dieren zijn lichtbruin, volwassen mannetjes zijn zwart en vrouwtjes zijn bruin. Omdat gibbons hoog in de boomkronen leven, is het zeer lastig een gibbon te determineren zonder te vangen en bewusteloos te maken. Om deze bedreigde dieren niet verder in de problemen te brengen, werd gebruikgemaakt van de ontlasting van deze dieren waarin dierlijke cellen waaraan voor moleculair-genetisch (DNA) onderzoek werd gedaan. Resultaten hiervan werden vergeleken met resultaten verkregen aan dieren uit museumcollecties. Aanvullende argumenten om te besluiten dat dit een soort en geen bastaard was tussen de witwanggibbon en de goudwanggibbon was, werden gevonden in de analyse van de geluiden die deze gibbons maken.[2]
Nomascus siki komt voor in bosgebieden in het midden van Laos en Vietnam op de grens tussen beide landen. Deze gibbon komt daar voor in subtropisch, altijd groenblijvend bos op een hoogte tussen de 30 en 100 m boven de zeespiegel, bijvoorbeeld in het Nationaal park Phong Nha-Kẻ Bàng in Vietnam. In Laos komen gibbons voor in onder andere het biosfeerreservaat Nakai-Nam Theun in de provincie Khammuan in hellingbossen tot op een hoogte 1700 m.[1]
In Laos en Vietnam wordt de gibbon bejaagd als voedsel (bushmeat) en voor de bereiding van traditionele medicijnen. Vernietiging van het leefgebied door toenemend landbouwkundig gebruik en houtkap en (vooral in Vietnam) versnippering door wegenbouw vormen ook bedreigingen. Daardoor is in de afgelopen 45 jaar de populatie met minstens 50% in aantal is achteruitgegaan (1,5% per jaar). Daarom staat de soort als bedreigd op de internationale rode lijst.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesNomascus siki is een soort van de familie gibbons (Hylobatidae) en de superfamilie van de mensapen. Nomascus siki komt voor in Laos en Vietnam. Deze gibbonsoort is nauw verwant aan de witwanggibbon (Nomascus leucogenys) en goudwanggibbon (N. gabriellae). Al deze gibbonsoorten zijn in hun voortbestaan bedreigd of ernstig bedreigd door jacht en aantasting van de habitat.
O gibão-de-bochechas-brancas-do-sul (Nomascus siki) é uma das 7 espécies de Nomascus.[1][2] Antigamente foi classificado como uma subespécie de Nomascus leucogenys e de Nomascus gabriellae.[1] São encontradas populações no Vietname e em Laos.[1]
Esta espécie encontra-se listada como ameaçada pois houve um declíneo de 50% de sua população ao longo dos últimos 45 anos devido à perda de habitat (principalmente exploração madeireira e invasão agrícola) e caça.[1]
O gibão-de-bochechas-brancas-do-sul (Nomascus siki) é uma das 7 espécies de Nomascus. Antigamente foi classificado como uma subespécie de Nomascus leucogenys e de Nomascus gabriellae. São encontradas populações no Vietname e em Laos.
Sydlig vitkindad gibbon (Nomascus siki) är en primat i familjen gibboner som förekommer i Vietnam och Laos. Den listades tidigare som underart till nordlig vitkindad gibbon och godkänns nu oftast som självständig art.[2][1]
Vid födelsen har ungdjur en ljusbrun till vitaktig päls. Efter några månader blir pälsen svart. När honor blir könsmogna får de åter den ljusbruna pälsfärgen förutom några svarta ställen på huvudet och vid skuldran. Hannar förblir svart. De får bara det vita skägget som gav arten sitt svenska trivialnamn. Vikten varierar mellan 7 och 10 kg och kroppslängden är liksom hos andra arter från samma släkte, alltså cirka 60 cm. En svans saknas.[3]
Sydlig vitkindad gibbon lever i centrala Vietnam och i angränsande regioner av Laos. Den vistas i låglandet och i medelhöga bergstrakter upp till 1800 meter över havet. Habitatet utgörs av städsegröna skogar, inland i områden med karstklippor.[1]
Ett monogamt föräldrapar och deras ungar bildar en liten flock. Varje morgon sjunger de vuxna djuren tillsamman för att visa sitt anspråk på reviret. Arten vistas nästan uteslutande i växtligheten och äter främst frukter som kompletteras med några blad, blommor och ryggradslösa djur.[3] Övriga beteende borde motsvara andra gibboner.
Denna gibbon jagas för köttets och vissa kroppsdelars skull som används i den traditionella asiatiska medicinen. Ibland fångas ungar för att hålla de som sällskapsdjur. Även skogens omvandling till jordbruksmark är ett hot. IUCN uppskattar att beståndet minskade med 50 procent under de gångna 45 åren (tre generationer) och listar arten som starkt hotad (EN).[1]
Wikimedia Commons har media som rör Sydlig vitkindad gibbon.
Sydlig vitkindad gibbon (Nomascus siki) är en primat i familjen gibboner som förekommer i Vietnam och Laos. Den listades tidigare som underart till nordlig vitkindad gibbon och godkänns nu oftast som självständig art.
Країни поширення: Лаос; В'єтнам.
Вага: 7-10 кг. Статі істотно розрізняються за кольором хутра. Самці в основному чорного кольору, але мають вузькі білі плями на щоках. Верхня і нижня губа оточені білим хутром. Самиці за забарвленням варіюється від жовто-сірого до світло-коричневого, у верхній частині голови, у них є невелика чорна пляма.
Живуть моногамними парами. Харчуються в основному фруктами.
Основною загрозою є знищення місця існування через вирубку і сільськогосподарські заходи та полювання. Цей вид занесений в Додаток I СІТЕС. Проживає в деяких ПОТ.
Nomascus siki là một loài động vật có vú trong họ Hylobatidae, bộ Linh trưởng. Loài này được Delacour mô tả năm 1951.[2]
Bài viết liên quan đến Bộ Linh trưởng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Nomascus siki là một loài động vật có vú trong họ Hylobatidae, bộ Linh trưởng. Loài này được Delacour mô tả năm 1951.
Nomascus siki (Delacour, 1951)
Ареал
Nomascus siki (лат.) — вид приматов из семейства гиббоновых, обитающий в Лаосе и Вьетнаме.
Масса составляет 7—10 кг. Выражен половой диморфизм. Самцы в основном чёрного цвета, но имеют узкие белые пятна на щеках. Верхняя и нижняя губа окружены белым мехом. Окраска самок варьирует от жёлто-серого до светло-коричневого, в верхней части головы, у них есть небольшая чёрное пятно.
Активны днём. Живут на деревьях в тропических, вечнозелёных лиственных лесах на высоте от 30 до 1800 метров над уровнем моря. Питаются в основном фруктами, дополняя рацион листьями и цветками. Образуют моногамные пары, которые обозначают свой участок громким пением[1].
Основной угрозой является уничтожение среды обитания из-за вырубки лесов, сельскохозяйственные мероприятия и охота. Этот вид занесён в Приложение I СИТЕС. Проживает в некоторых природоохранных территориях.
Nomascus siki (лат.) — вид приматов из семейства гиббоновых, обитающий в Лаосе и Вьетнаме.
Масса составляет 7—10 кг. Выражен половой диморфизм. Самцы в основном чёрного цвета, но имеют узкие белые пятна на щеках. Верхняя и нижняя губа окружены белым мехом. Окраска самок варьирует от жёлто-серого до светло-коричневого, в верхней части головы, у них есть небольшая чёрное пятно.
Активны днём. Живут на деревьях в тропических, вечнозелёных лиственных лесах на высоте от 30 до 1800 метров над уровнем моря. Питаются в основном фруктами, дополняя рацион листьями и цветками. Образуют моногамные пары, которые обозначают свой участок громким пением.
Основной угрозой является уничтожение среды обитания из-за вырубки лесов, сельскохозяйственные мероприятия и охота. Этот вид занесён в Приложение I СИТЕС. Проживает в некоторых природоохранных территориях.
남부흰뺨긴팔원숭이 (학명, Nomascus siki)는 긴팔원숭이의 일종으로, 중부 베트남과 남부 라오스에서 발견된다.[1] 이전에 같은 종으로 생각되었던 북부흰뺨긴팔원숭이(Nomascus leucogenys)와 밀접한 관계에 있다.[1] 이 두 종의 암컷은 겉모양으로는 사실상 거의 분간할 수 없다.[2]
