Eliomys a zo ur genad e rummatadur ar bronneged.
3 spesad krignerien a zo ennañ:
Eliomys són una gènere de rosegadors esciüromorfs que es poden trobar a Europa, encara que també viuen a Àfrica.
Eliomys són rosegadors petits de 10 a 13 cm, incloent la cua, tenen una franja de pèl de color negre a la zona ocular, que a manera de careta li cobreix part del rostre i es perllonga després de les orelles, detall cromàtic del que prenen el seu nom comú.
Són omnívors; mengen especialment fruits tardorencs com els dels esbarzers, castanyes, aglans, etc. També consumeixen insectes (ortòpters, aràcnids, etc.), caragols, cries d'aus i altres petits rosegadors. Poden arribar a devorar als seus congèneres després de la llarga letargia hivernal.
Eliomys són una gènere de rosegadors esciüromorfs que es poden trobar a Europa, encara que també viuen a Àfrica.
Eliomys són rosegadors petits de 10 a 13 cm, incloent la cua, tenen una franja de pèl de color negre a la zona ocular, que a manera de careta li cobreix part del rostre i es perllonga després de les orelles, detall cromàtic del que prenen el seu nom comú.
Són omnívors; mengen especialment fruits tardorencs com els dels esbarzers, castanyes, aglans, etc. També consumeixen insectes (ortòpters, aràcnids, etc.), caragols, cries d'aus i altres petits rosegadors. Poden arribar a devorar als seus congèneres després de la llarga letargia hivernal.
Gartenschläfer (Eliomys) sind eine Säugetiergattung in der Familie Bilche mit drei Arten, die in Europa, Nordafrika und auf der Arabischen Halbinsel vorkommen.
Die mittelgroßen Bilche sind vor allem durch eine auffällige Gesichtszeichnung gekennzeichnet, die aus einer mehr oder weniger deutlichen dunklen Augenmaske besteht, die sich als dunkles Band unterhalb der Ohren bis auf die Schulter zieht und mit den hellen Wangen kontrastiert. Hinzu kommt ein auffällig zweifarbiger Schwanz, bei dem die Schwanzspitze in der Regel eine andere Färbung als der restliche Schwanz aufweist.[1] Der Schädel zeichnet sich durch eine lange und schmale Schnauze aus, weitere Kennzeichen umfassen den Aufbau der Schädelknochen, die pseudo-myomorphe Kaumuskulatur sowie die Struktur der Zähne.[1]
Die Arten der Gartenschläfer sind im Norden Afrikas, in Europa und im Mittleren Osten verbreitet, wobei die Verbreitungsgebiete sich nicht überlappen. Der Gartenschläfer (Eliomys quercinus) lebt in einem vergleichsweise großen Gebiet, das weite Teile Europas umfasst. Der Tunesische Gartenschläfer (Eliomys munbyanus) lebt in der Maghreb-Region im nördlichen Afrika im Bereich der Mittelmeer- und nordafrikanischen Atlantikküste von Marokko bis Libyen. Das Verbreitungsgebiet des Löffelbilches (Eliomys melanurus) reicht von der nordöstlichen Mittelmeerküste Afrikas in Libyen und Ägypten über die Sinai-Halbinsel bis in die Türkei und den Irak.
Die Gartenschläfer leben primär in Bäumen und Gebüschen und sind nachtaktiv. Sie sind gute Kletterer und ernähren sich omnivor von Früchten, Samen, Insekten, Vogeleiern und kleinen Wirbeltieren. Bei niedrigen Temperaturen hält der europäische Gartenschläfer einen Winterschlaf, die anderen beiden Arten nur eine Winterruhe.
Die Gartenschläfer sind eine Gattung der Bilche (Gliridae), die in drei Arten vorkommt. Die wissenschaftliche Erstbeschreibung stammt von Johann Andreas Wagner aus dem Jahr 1840, der sie anhand des im Vorjahr von ihm erstbeschriebenen Löffelbilches (Eliomys melanurus) als nomenklatorischer Typus beschrieb.[2][1] Innerhalb der Familie zählt die Gattung zur Unterfamilie Leithiinae mit der Gattung Baumschläfer (Dryomys) als Schwestergruppe. Die nahe Verwandtschaft wird über Merkmale der Zähne und des Schädels sowie auf der Basis molekularbiologischer Daten bestätigt.[2][1]
Die drei Arten der Gattung sind:[3]
Der Löffelbilch und der Tunesische Gartenschläfer wurden zeitweise als Unterarten des Gartenschläfers angesehen. Neben diesen wurden mehrere fossile Arten beschrieben.
In den letzten Jahrzehnten waren für den Gartenschläfer in Zentral-, Süd- und Osteuropa erhebliche Bestandsrückgänge, Arealverkleinerungen und auch regionales Aussterben zu verzeichnen. Die Gründe dafür sind unklar. Er wird deshalb von der IUCN in der Vorwarnliste geführt (near threatened). Die anderen beiden Arten gelten als ungefährdet (least concern).
Gartenschläfer (Eliomys) sind eine Säugetiergattung in der Familie Bilche mit drei Arten, die in Europa, Nordafrika und auf der Arabischen Halbinsel vorkommen.
De ikelmûzen (wittenskiplike namme: Eliomys) foarmje in skaai fan 'e klasse fan 'e sûchdieren (Mammalia), it skift fan 'e kjifdieren (Rodentia), it ûnderskift fan 'e iikhoarntsjes en sliepmûzen (Sciuromorpha), de famylje fan 'e sliepmûzen (Gliridae) en de ûnderfamylje fan 'e Jeraziatyske sliepmûzen (Leithiinae). Dit skaai omfiemet trije libbene soarten, dy't foarkomme yn Jeropa, noardlik Afrika en yn it Midden-Easten. Dêrûnder is ek ien fan 'e bekendste sliepmûzesoarten, de ikelmûs (Eliomys quercinus). In fjirde soarte, de Brylske sliepmûs (Eliomys briellensis), is in fossyl dat ûntdutsen is yn 'e Soerlânboargatten by De Bryl, op Foarne-Putten.
De ikelmûzen (wittenskiplike namme: Eliomys) foarmje in skaai fan 'e klasse fan 'e sûchdieren (Mammalia), it skift fan 'e kjifdieren (Rodentia), it ûnderskift fan 'e iikhoarntsjes en sliepmûzen (Sciuromorpha), de famylje fan 'e sliepmûzen (Gliridae) en de ûnderfamylje fan 'e Jeraziatyske sliepmûzen (Leithiinae). Dit skaai omfiemet trije libbene soarten, dy't foarkomme yn Jeropa, noardlik Afrika en yn it Midden-Easten. Dêrûnder is ek ien fan 'e bekendste sliepmûzesoarten, de ikelmûs (Eliomys quercinus). In fjirde soarte, de Brylske sliepmûs (Eliomys briellensis), is in fossyl dat ûntdutsen is yn 'e Soerlânboargatten by De Bryl, op Foarne-Putten.
Tafrirut (assaɣ usnan: Eliomys) d tawsit n iɣersiwen imseɣẓaẓen yeṭṭafaren tawacult n icebcalen, Yettidir deg tama n ufella n Tefriqt ugafa d Turuft d Miẓran, Tudert-is tezzi ɣef taganin imnummsen d tamiwin n tṛesyaf
Tiddi n tefrirut (akk d usallaf) yettili gar n 10 ar 15 cm, ma d azuk-is gar n 60 ar 140g, ini-ynes d azunɣid ma d yini n wadis d amellal, akken yella ujeṛṛid d aberkan seg wallen-is ar wanzaren alama d imeẓẓaɣ
Tafrirut d aɣersiw iteččen ifsan d igumma
Tafrirut (assaɣ usnan: Eliomys) d tawsit n iɣersiwen imseɣẓaẓen yeṭṭafaren tawacult n icebcalen, Yettidir deg tama n ufella n Tefriqt ugafa d Turuft d Miẓran, Tudert-is tezzi ɣef taganin imnummsen d tamiwin n tṛesyaf
Eliomys (Greek: Ἡλίομυς Hēlíomus) is a genus of rodent in the family Gliridae.[1]
It contains the following extant species:
The earliest records of the genus are known from the Late Miocene (Tortonian) of the Iberian Peninsula.[2]
Fossil species assigned to Eliomys include:[2]
Eliomys (Greek: Ἡλίομυς Hēlíomus) is a genus of rodent in the family Gliridae.
It contains the following extant species:
Asian garden dormouse, Eliomys melanurus Maghreb garden dormouse, Eliomys munbyanus Garden dormouse, Eliomys quercinusThe earliest records of the genus are known from the Late Miocene (Tortonian) of the Iberian Peninsula.
Fossil species assigned to Eliomys include:
†Eliomys truci †Eliomys yevesi †Eliomys intermedius †Eliomys assimilis †Eliomys lafarguei †Eliomys reductusEliomys es un género de roedores esciuromorfos de la familia Gliridae. Son propios de Europa y África.
Son roedores pequeños, de 10 a 13 cm, incluyendo la cola, tienen una franja de pelo de color negro en la zona ocular, que a modo de careta le cubre parte del rostro y se prolonga tras las orejas.
Son omnívoros; comen especialmente frutos otoñales como los de la zarzamora, castañas, bellotas, etc. También consumen insectos (ortópteros, arácnidos, etc.), caracoles, crías de aves y otros pequeños roedores. Pueden llegar a devorar a sus congéneres tras el largo letargo invernal.
Eliomys es un género de roedores esciuromorfos de la familia Gliridae. Son propios de Europa y África.
Son roedores pequeños, de 10 a 13 cm, incluyendo la cola, tienen una franja de pelo de color negro en la zona ocular, que a modo de careta le cubre parte del rostro y se prolonga tras las orejas.
Son omnívoros; comen especialmente frutos otoñales como los de la zarzamora, castañas, bellotas, etc. También consumen insectos (ortópteros, arácnidos, etc.), caracoles, crías de aves y otros pequeños roedores. Pueden llegar a devorar a sus congéneres tras el largo letargo invernal.
Eliomys Gliridae animalia familiako generoa da[1], karraskarien barruan sailkatua.
Eliomys Gliridae animalia familiako generoa da, karraskarien barruan sailkatua.
Dārza susuri, dārza susuru ģints (Eliomys) ir viena no susuru dzimtas (Gliridae) vāverveidīgo grauzēju ģintīm, kas apvieno 3 susuru sugas.[1] Izplatītas Eiropā, Vidusjūras salas ieskaitot, Āzijas rietumos un centrālajā daļā un Ziemeļāfrikā.[2] To tuvākie radinieki, iespējams, ir meža susuri.[1][2]
Latvijā sastopama viena dārza susuru ģints suga — dārza susuris (Eliomys quercinus).[3] Latvija ir dārza susura izplatības areāla ziemeļu robeža, tāpēc sastopams reti, biežāk valsts austrumu daļā.[4]
Dārza susuri ir neliela auguma vāverveidīgie grauzēji ar pūkainu asti. Tie vizuāli atgādina gan vāveri, gan peli.[2] Visas sugas ir apmēram vienādas. Lielākais ģintī ir melnastes susuris (Eliomys melanurus), kura ķermeņa garums (bez astes) ir 10—18 cm, astes garums 9—14 cm, svars 45—120 g.[5] Dārza susura ķermeņa garums 10—17 cm, astes garums 9—15 cm, svars 50—100 g.[6] Mazākais ir Magriba dārza susuris (Eliomys munbyanus), kura ķermeņa garums 10—14 cm, astes garums 9—11,5 cm, svars 42—62 g.[7]
Visām dārza susuru sugām ir raksturīgs sejas matojums — tumša, plata josla ap acīm, kas beidzas zem ausīm, atgādinot masku vai brilles, kontrastējot ar gaišajiem (baltajiem vai krēmbaltajiem) vaigiem. Arī astes vai tā gala matojums kontrastē ar pārējo ķermeņa matojumu. Purna daļa šaura un gara. Kažoka matojums ļoti mīksts, pūkains un vidēji garš. Mugurpusē pelēks vai pelēkbrūns, pavēdere balta.[2]
Dārza susuri galvenokārt uzturas kokos, bet daļu laika pavada arī uz zemes. Ziemas periodā koku dobumos vai pazemes alās guļ ziemas miegu. Aktīvi nakts laikā. Susuri ir ļoti izveicīgi kāpelētāji un spēj ierāpties smalkos koku un krūmu zariņos. Tie ir visēdāji un barojas ar augļiem, sēklām, bezmugurkaulniekiem un maziem mugurkaulniekiem.[2]
Dārza susuru ģints (Eliomys)
Dārza susuri, dārza susuru ģints (Eliomys) ir viena no susuru dzimtas (Gliridae) vāverveidīgo grauzēju ģintīm, kas apvieno 3 susuru sugas. Izplatītas Eiropā, Vidusjūras salas ieskaitot, Āzijas rietumos un centrālajā daļā un Ziemeļāfrikā. To tuvākie radinieki, iespējams, ir meža susuri.
Eliomys is een geslacht van zoogdieren uit de familie van de slaapmuizen (Gliridae).
Eliomys is een geslacht van zoogdieren uit de familie van de slaapmuizen (Gliridae).
Żołędnica[2] (Eliomys) – rodzaj małych gryzoni zaliczanych do rodziny popielicowatych (Gliridae)[3].
Do rodzaju należą trzy gatunki[2][3]:
Eliomys é um gênero de roedores da família Gliridae.
Eliomys är ett släkte i familjen sovmöss med tre arter som förekommer i Europa, norra Afrika och på Arabiska halvön.
Inom familjen tillhör släktet Eliomys underfamiljen Leithiinae och som systertaxon räknas släktet trädsovare (Dryomys).[1] Båda släkten skiljer sig främst i avvikande detaljer av tändernas konstruktion.[2]
Arterna är:[1]
Dessutom blev 4 utdöda arter av släktet beskrivna.[3]
Trädgårdssovaren listas av IUCN på grund av konkurrensen med brunråttan och delvis habitatförstöring som nära hotad (near threatened). De andra två arterna betraktas som livskraftig (least concern).[4]
Eliomys är ett släkte i familjen sovmöss med tre arter som förekommer i Europa, norra Afrika och på Arabiska halvön.
Inom familjen tillhör släktet Eliomys underfamiljen Leithiinae och som systertaxon räknas släktet trädsovare (Dryomys). Båda släkten skiljer sig främst i avvikande detaljer av tändernas konstruktion.
Arterna är:
Eliomys melanurus, förekommer från norra Libyen till södra Turkiet och nordvästra delen av Arabiska halvön. Eliomys munbyanus, lever i norra Afrika. Trädgårdssovare (Eliomys quercinus), beståndet är uppdelad i flera populationer fördelade över Europa.Dessutom blev 4 utdöda arter av släktet beskrivna.
Trädgårdssovaren listas av IUCN på grund av konkurrensen med brunråttan och delvis habitatförstöring som nära hotad (near threatened). De andra två arterna betraktas som livskraftig (least concern).
Eliomys to je zorta ńywjelgich gryzůńi s familije popjelicowatych.
Eliomys, Gliridea familyasından üç türü kapsayan bir cinstir. Bunlar;
Рід є близьким до родів Соня (Dryomys Thomas, 1906), Мишовида соня (Myomimus), з якими разом формує підродину соневих (Leithiinae), до якої тяжіють також рід Селевінія (Selevinia) та рід ліскулька (Muscardinus).
Типовим видом роду жолудниця (Eliomys Wagner, 1843) є Eliomys quercinus.
Рід включає три види:
Всі види жолудниць э алопатричними, і жодних ознак чи причин перекривання їхніх ареалів не існує.
В Україні відомі знахідки одного виду — жолудниці європейської, проте всі вони нечисельні і давні (від кінця 19 ст. до 1970-80 років).
комахоїдні.
Eliomys là một chi động vật có vú trong họ Gliridae, bộ Gặm nhấm. Chi này được Wagner miêu tả năm 1840.[1] Loài điển hình của chi này là Eliomys melanurus Wagner, 1840.
Chi này gồm các loài:
Eliomys là một chi động vật có vú trong họ Gliridae, bộ Gặm nhấm. Chi này được Wagner miêu tả năm 1840. Loài điển hình của chi này là Eliomys melanurus Wagner, 1840.
Eliomys Wagner, 1840
СинонимыСадовые сони (лат. Eliomys) — род грызунов семейства соневые. Включает следующие виды:
Садовые сони (лат. Eliomys) — род грызунов семейства соневые. Включает следующие виды:
Eliomys melanurus — Чернохвостая соня Eliomys quercinus — Садовая соня Eliomys munbyanus — Магрибская соня园睡鼠属(学名:Eliomys)啮齿目睡鼠科林睡鼠亚科下的一属,包括以下3种:[1]
Netherlands. Deinsea 8: 41-47
这是一篇与啮齿目相关的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。园睡鼠属(学名:Eliomys)啮齿目睡鼠科林睡鼠亚科下的一属,包括以下3种:
黑园睡鼠(Eliomys melanurus) 马格里布园睡鼠(Eliomys munbyanus) 园睡鼠(Eliomys quercinus)
정원겨울잠쥐속 또는 엘리오미스속(Eliomys)는 겨울잠쥐과에 속하는 설치류 분류군의 하나이다.[1][2] 현존하는 3종으로 이루어져 있다.[3]