الأسماء في صفحات التنقل
Der Mittelmeer-Nelkenwickler (Cacoecimorpha pronubana) ist ein Schmetterling aus der Familie der Wickler (Tortricidae).
Die Schmetterlinge besitzen eine Flügelspannweite von 14–24 mm.[1] Sie besitzen orange-farbene Vorder- und Hinterflügel. Von der Mitte des Vorderrandes der Vorderflügel verläuft ein breites dunkelbraunes Band in diagonaler Richtung nach außen zum Hinterrand. Ein weiteres breites dunkelbraunes Band verläuft entlang dem Außenrand der Vorderflügel und verschmilzt mit dem anderen Band. Die Weibchen sind gewöhnlich etwas heller als die Männchen.
Die jüngeren Raupen sind hellgelb, später färben sie sich gelbgrün bis grün. Im letzten Raupenstadium sind sie olivgrün mit einem gelben oder braunen Kopf und Nackenschild. Sie erreichen eine Länge von 23 mm.
Die Puppe ist braun bis dunkelbraun gefärbt und misst 8–12 mm.
Cacoecimorpha pronubana ist in der westlichen Paläarktis heimisch. Die Art ist in Europa weit verbreitet. Im Süden reicht das Vorkommen bis in die Afrotropis, im Osten bis in den Nahen Osten.[2] In England stammen erste Nachweise aus dem Jahr 1905.[1] In der Nearktis (Nordamerika) wurde die Art eingeschleppt. Dort gibt es Funde in den US-Bundesstaaten Washington, Illinois und Florida.[3]
Cacoecimorpha pronubana bildet in Mitteleuropa zwei Generationen pro Jahr, in südlichen Gefilden sowie in Gewächshäusern sind mehr Generationen möglich.[4] Die Flugzeit der Schmetterlinge dauert von Mai bis Juni sowie von August bis September.[1] Der Mittelmeer-Nelkenwickler ist eine ausgesprochen polyphage Schmetterlingsart. Die Raupen findet man sowohl an ihrer Hauptwirtspflanze, der Landnelke (Dianthus caryophyllus), als auch an zahlreichen anderen Pflanzen, insbesondere Zierpflanzen wie Rosen oder Chrysanthemen.[4][3] Das erste Larvenstadium ist möglicherweise ein Minierer.[4] Die folgenden Larvenstadien fressen oberflächlich an den Blättern, was zu „Fensterfraß“ führt. Die reiferen Raupen spinnen sich mehrere junge Blätter zusammen. Die Raupen fressen auch an den Knospen. Dies führt oft zu einer Deformation der Blüten. In Gewächshäusern können die Raupen bei größerem Auftreten erhebliche Schäden anrichten.[4]
Als ein Parasitoid von Cacoecimorpha pronubana gilt die Schlupfwespe Trichomma enecator aus der Unterfamilie der Anomaloninae.
Der Mittelmeer-Nelkenwickler (Cacoecimorpha pronubana) ist ein Schmetterling aus der Familie der Wickler (Tortricidae).
Cacoecimorpha pronubana (la tordeuse méditerranéenne de l'œillet, parfois appelée brièvement et de manière imprécise tordeuse de l'œillet) est une espèce d'insectes lépidoptères de la famille des Tortricidae, originaire du bassin méditerranéen.
L'insecte est visible quasiment toute l'année[2]. Sa larve est polyphage et peut se révéler problématique pour les cultures. L'espèce est donc considérée comme ravageur de quarantaine[3].
Elle peut s'en prendre, notamment, aux plants d'Arbutus (arbousiers), Asphodelus (asphodèles), Dianthus (œillets), Euphorbia amygdaloides, Fragaria (les fraises), Fuchsia, Hedera helix (le lierre), Hippophae rhamnoides (l'argousier), Laurus nobilis (le laurier), Ligustrum (le troène), les Pelargonium, Robinia, Rosa, Rosmarinus, Thuya occidentalis, Viburnum tinus (le Viorne tin), Vitis vinifera (la vigne)[4].
Selon Catalogue of Life (8 avril 2015)[1] :
Cacoecimorpha pronubana (la tordeuse méditerranéenne de l'œillet, parfois appelée brièvement et de manière imprécise tordeuse de l'œillet) est une espèce d'insectes lépidoptères de la famille des Tortricidae, originaire du bassin méditerranéen.
L'insecte est visible quasiment toute l'année. Sa larve est polyphage et peut se révéler problématique pour les cultures. L'espèce est donc considérée comme ravageur de quarantaine.
Elle peut s'en prendre, notamment, aux plants d'Arbutus (arbousiers), Asphodelus (asphodèles), Dianthus (œillets), Euphorbia amygdaloides, Fragaria (les fraises), Fuchsia, Hedera helix (le lierre), Hippophae rhamnoides (l'argousier), Laurus nobilis (le laurier), Ligustrum (le troène), les Pelargonium, Robinia, Rosa, Rosmarinus, Thuya occidentalis, Viburnum tinus (le Viorne tin), Vitis vinifera (la vigne).
De anjermot (Cacoecimorpha pronubana) of anjerbladroller is een nachtvlinder uit de familie van de bladrollers, de Tortricidae.
De volwassen vlinder heeft een spanwijdte van 18 tot 22 mm voor het vrouwtje en 15 tot 17 mm voor het mannetje. De voorvleugel is oranjebruin met donkere tekening, en bij het vrouwtje een ruitjespatroon. De achtervleugels zijn helder oranje.
De anjermot is bijzonder polyfaag op loofbomen, struiken en kruidachtige planten. Soms ontwikkelt de soort zich tot plaaginsect in de teelt van bijvoorbeeld olijven en avocado's. De rups overwintert. De rups wordt 15 tot 20 mm lang.
De soort komt voor in Europa, Noord-Afrika, Zuid-Afrika, Klein-Azië en Noord-Amerika.
De anjermot is in Nederland een vrij algemene en in België een niet zo algemene soort. De vlinder is in deze landen waarschijnlijk als adventief terechtgekomen vanuit de kasteelt. De eerste waarneming in Nederland dateert van 1965. De vliegtijd is van mei tot in oktober in twee jaarlijkse generaties.
De anjermot (Cacoecimorpha pronubana) of anjerbladroller is een nachtvlinder uit de familie van de bladrollers, de Tortricidae.
De volwassen vlinder heeft een spanwijdte van 18 tot 22 mm voor het vrouwtje en 15 tot 17 mm voor het mannetje. De voorvleugel is oranjebruin met donkere tekening, en bij het vrouwtje een ruitjespatroon. De achtervleugels zijn helder oranje.
Cacoecimorpha pronubana é uma espécie de insetos lepidópteros, mais especificamente de traças, pertencente à família Tortricidae.
A autoridade científica da espécie é Hübner, tendo sido descrita no ano de 1799.
Trata-se de uma espécie presente no território português.
Cacoecimorpha pronubana é uma espécie de insetos lepidópteros, mais especificamente de traças, pertencente à família Tortricidae.
A autoridade científica da espécie é Hübner, tendo sido descrita no ano de 1799.
Trata-se de uma espécie presente no território português.
Karanfil yaprakbükeni (Cacoecimorpha pronubana) Tortricidae familyasından pul kanatlı zararlı böcek türü.
Yumurtaları ilk bırakıldığında parlak-yeşil renkte olup, daha sonraları ise sarı renge dönüşmektedir. Ovalimsi yapıda, yuvarlak, basık ve bir pulcuk görünümündedir. Dış zarı ağımsıdır. Boyu yaklaşık 1 mm olup, eni 0.6 mm kadardır. Zararlı yumurtalarını 10-200’li gruplar halinde bırakır.
Başlangıçta sarı renkli olan larvanın (tırtılın) başı siyah olup, ikinci larva döneminden sonra kahverengiye dönüşür. Yedi larva dönemi sonunda boyu yaklaşık 14.65±0.83, eni 2.87±0.22 mm’ye kadar ulaşır. Son dönem larvanın başı kahverengimsi sarı renkli olup, üzerinde değişik koyu lekeler vardır. Protoraksın arka kısmında dört koyu leke mevcut olup, yeşilimsi sarı renktedir.
Başlangıçta kahverengi olan pupa (pup), daha sonraları siyaha yakın bir renk alır. Abdomen segmentinin ucu 4 çengellidir ve buna ek olarak dorsalde iki sıra halinde iğne, abdomen segmentleri üzerinde de çok sayıda sarımsı dikenimsi yapılar vardır. Pupa yoğun bir ağ içerisinde bulunur ve boyu yaklaşık olarak 8.06±1.31, eni 2.40±0.41 mm kadardır.
Erkeklerde kanat açıklığı 15–17 mm, dişilerde ise 18–24 mm’dir. Boyları yaklaşık 4.48±1.25 mm’dir. Dinlenme durumundaki bireylerin kanat açıklığı ise 8.71±1.7 mm kadardır. Ön kanatlar dikdörtgen şeklinde olup, üzerinde sarımsı-kahverenginden, morumsu-kahverengiye kadar değişen renklerde koyu, dar, eğrili enine bantlar (erkeğinde iki, dişide bir) bulunur. Arka kanatlar portakal renginde olup, kenarları koyu kahverengidir. Dişiler erkeklerden daha açık renklidir.
Kışı İngiltere’nin kuzey bölgelerinde açık alanlarda ve seradaki bitkiler üzerinde birinci ve esas olarak da ikinci dönem larva, Güney Avrupa’da (Fransa, İtalya) seralarda bitkilerin çiçek tomurcuklarında veya yaprak saplarında olgun larva ve pupa olarak geçirir. Kışı geçiren larvalar mart ayının sonundan mayıs başlarına kadar yaklaşık 10-45 günde pupa dönemlerini tamamlayıp, ergin döneme geçer. Geceleri çiftleşen dişiler, yumurtalarını yumuşak yüzeyler üzerine bırakır. Bir dişi ortalama 430 adet (en çok 700) yumurta bırakır. Doğa koşullarında zararlının yumurtaları 8-51 gün sonunda açılır. Yumurtadan çıkan larvalar uygun koşullarda yaklaşık olarak 19-70 gün içerisinde yedi larva dönemini tamamlayarak, pupa dönemine geçerler. Pupa dönemlerini bir kokon içerisinde yaprakları bir araya getirerek, gövdede açtıkları bir tünelde veya çiçek tomurcuklarında açtıkları bir oyuk içerisinde 15-17 gün içerisinde tamamlayarak ergin olurlar. Bir dölünü ortalama 15 ve 30 ˚C sıcaklık ve % 40-70 oransal nemde sırasıyla 123-147 ve 28-44 günde tamamlarlar. Güney Avrupa’da (Fransa, İtalya, İspanya) açık alanda 4 döl, serada 5 döl, Kuzey Afrika’da Turunçgillerde 5-6 döl, Tunus’da 6 döl ve İngiltere’de ise yılda 2 döl verdiği kaydedilmiştir.
Polifaj bir zararlı olup, bugüne kadar süs bitkilerinden Acacia, Acer, Achillea, Bergenia, Berberis, Chaenomeles, Cotoneaster, Chrysanthemum, Coriaria, Coronilla, Dianthus, Euonymus, Euphorbia, Ilex, Jasminum, Laurus, Lavandula, Ligustrum, Lonicera, Pelargonium, Populus, Pyracantha, Rhododendron, Rosa, Syringa, Spiraea, Symphoricarpos ve Weigela cinslerine bağlı bitkilerde; meyve ağaçlarından Avokado, Citrus, Malus, Olea, Prunus, Pyrus, Rubus ve Fragaria cinslerine bağlı bitkilerde; sebzelerden Brassica, Daucus, Lycopersicum, Solanum, Pisum, Trifolium ve Vicia cinsine bağlı bitkilerde ve diğer konukçuları olarak da, Hippophae, Mahonia, Philadelphus, Pinus ve Robinia cinslerine bağlı bitkilerde tespit edilmiştir
Türkiye'de ise, zeytinin yanı sıra Jasminum sp., Lavandula sp., Ligustrum sp. ve Rubus sp. ile de beslendiği bilinmektedir.
Çoğunlukla sert yapraklı, kışın yeşil kalan bitkileri tercih eden karanfil yaprakbükeni larvaların bitkinin genç kısımlarındaki yapraklarda, çiçeklerde ve meyvelerde beslenir.
Kesme karanfillerin sürgünlerinde % 90’ın üzerinde zarara neden olur.
Zeytinin taze sürgünlerinin uç kısmında bulunan körpe yaprakları birbirine ağlarla yapıştırıp bükerek içerisinde saklanır ve buradaki taze yapraklarla beslenir. Larvaların yaptığı zarar sonucu zeytinin genç sürgünlerinde gelişme yavaşlar ve özellikle 1-5 yaşındaki yoğun bulaşık ağaçlarda çalımsı bir görünüm ortaya çıkar. Ayrıca larvaları zeytin meyvesinde, sapa yakın kısımda ve iki meyvenin birleştiği yerden meyveye girerek beslenmektedir. İtalya, Tunus ve Cezayir’de zeytinlerde zararının önemli olduğu biliniyor. Türkiye'de de ileriki yıllarda zeytin zararlıları arasında yer alması kaçınılmaz gözüküyor.
Asya’da, İsrail, Suriye, İran ve Japonya’da; Avrupa’da, Arnavutluk, Fransa, Yunanistan, İrlanda, İtalya, Lüksemburg, Malta, Kanal Adaları, Romanya ve İspanya’da geniş bir alanda yayılış gösterirken, Sırbistan ve Karadağ, İngiltere ve Galler, Hırvatistan, Portekiz, Almanya ve İsviçre’de sınırlı yayılış gösterdiği, Belçika ve Litvanya’da birkaç kaydın bulunduğu, Danimarka’da eradike edilmiş olduğu, Polonya’da güvenilir olmayan kayda göre var olmadığı, Slovenya’da eskiden varlığı bilinmekle birlikte günümüzde olmadığı; Afrika’da, Libya ve Güney Afrika’da yayılış gösterdiği, Cezayir, Fas ve Tunus’da sınırlı yayılışının olduğu; Kuzey Amerika’da, ABD (Oregon)’de yayılım gösterdiği kaydedilmiştir.
Türkiye’de bu zararlı ilk defa 1932 yılında İzmir’de Malta eriğinde, daha sonraki yıllarda Bursa, İstanbul, İzmir (Bornova), Balıkesir (Bandırma), Aydın (Söke)’da gül, pamuk, karanfil, yasemin, Hint elması ve zeytinde görüldüğü kaydedilmiştir. Türkiye için en yeni kayıt 2007 yılında zeytin zararlısı olarak, Mersin, Adana, Osmaniye, Hatay, Gaziantep ve Kahramanmaraş'ta kaydedilmiştir. Ancak, Kilis ili zeytin bahçelerinde henüz bulunmuyor.
Karanfil yaprakbükeni üzerinde beslenen Hymenoptera takımının Braconidae familyasından Apanteles sp., Choeras sp., Macrocentrus rossemi, Microgaster sp.; Eulophidae familyasından Colpoclypeus florus, Elachertus artaeus; Chalcididae familyasından Chalcis intermedia, Elachertus affinis; Ichneumonidae familyasından Heteropelma sp., Itoplectis maculator, Pimpla alternans, Pheogenes nigridens; Proctotrupidae familyasından Camptoptera sp.; Trichogrammatidae familyasından Trichogramma spp. ile Diptera takımının Tachinidae familyasına ait Actia pilipennis, Nemorilla maculosa, Nemorilla floralis, Morinia bigoti, Pseudoperichaeta nigrolineata ve Pseudoperichaeta palesoidea türleri tespit edilmiştir.
Zararlının çok sayıda doğal düşmanı bulunmasına rağmen, biyolojik mücadelesine yönelik çalışmaların yeterli olmadığı biliniyor. Zararlının popülasyonunu izlemede feromon tuzakları başarılı bir şekilde kullanılmaktadır. Ancak, biyoteknik mücadele yöntemlerinden olan çiftleşmeyi engelleme ve kitlesel yakalama tekniklerinin mücadelede bazı sorunlar çıkmaktadır. Birtakım kimyasal maddelerle yapılan mücadelelerden memnun edici sonuç çıkmamıştır.
Türkiye’de sınırlı olarak yayılış göstermekte ve Zirai Karantina Yönetmeliği’nin A2 listesinde yani ithal edilen ürünler üzerinde bulunması istenmeyen organizmalar arasında yer almaktadır. Ayrıca "iç karantinaya tabi hastalık ve zararlılar listesi"[1] arasında yer almaktadır.
Karanfil yaprakbükeni (Cacoecimorpha pronubana) Tortricidae familyasından pul kanatlı zararlı böcek türü.
