الأسماء في صفحات التنقل
Stenus carbonarius adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Stenus carbonarius adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Stenus carbonarius – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny myśliczków (Steninae).
Gatunek ten został opisany w 1827 roku przez Leonarda Gyllenhaala[1].
Chrząszcz o ciele długości od 3 do 3,2 mm, z wierzchu gęsto i niezbyt szorstko punktowanym. Jego głowę cechuje wypukłe pośrodku i wklęsłe po bokach czoło. Przedplecze jest u niego niewiele dłuższe niż szersze. Początkowe tergity odwłoka mają pojedyncze krótkie, podłużne listewki pośrodku części nasadowych. Obrys odwłoka jest ku tyłowi co najwyżej nieznacznie zwężony. Odnóża mają barwę czarną, czasem z nieco ciemnobrunatnymi udami Krótkie tylne stopy są niewiele dłuższe niż połowa goleni. Czwarty człon stóp cechuje lekkie sercowate wcięcie[2].
Owad palearktyczny, rozprzestrzeniony w całej Europie z wyjątkiem Półwyspu Iberyjskiego i Apenińskiego[3][2]. Znany także z Gruzji[1], Syberii i Maroka. W Polsce odnotowany na nielicznych stanowiskach. Zasiedla szlamowate pobrzeża wód słodkich, gdzie przebywa pod opadłymi liśćmi, szczątkami roślinnymi i napływkami[3][2].
Stenus carbonarius – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny myśliczków (Steninae).
Gatunek ten został opisany w 1827 roku przez Leonarda Gyllenhaala.
Chrząszcz o ciele długości od 3 do 3,2 mm, z wierzchu gęsto i niezbyt szorstko punktowanym. Jego głowę cechuje wypukłe pośrodku i wklęsłe po bokach czoło. Przedplecze jest u niego niewiele dłuższe niż szersze. Początkowe tergity odwłoka mają pojedyncze krótkie, podłużne listewki pośrodku części nasadowych. Obrys odwłoka jest ku tyłowi co najwyżej nieznacznie zwężony. Odnóża mają barwę czarną, czasem z nieco ciemnobrunatnymi udami Krótkie tylne stopy są niewiele dłuższe niż połowa goleni. Czwarty człon stóp cechuje lekkie sercowate wcięcie.
Owad palearktyczny, rozprzestrzeniony w całej Europie z wyjątkiem Półwyspu Iberyjskiego i Apenińskiego. Znany także z Gruzji, Syberii i Maroka. W Polsce odnotowany na nielicznych stanowiskach. Zasiedla szlamowate pobrzeża wód słodkich, gdzie przebywa pod opadłymi liśćmi, szczątkami roślinnymi i napływkami.
