الأسماء في صفحات التنقل
An interesting note is that Potamochoerus porcus occurs on both mainland Africa as well as Madagascar. Two explanations for the radiation of this species to Madagascar from the mainland have been proposed. The first is that humans introduced the species. The second is that bush pigs first arrived on Madagascar as a result of floating on papyrus beds, which sometimes detach and float out to sea.
With thirteen recognized sub-species (which are subdivided into two separate species in some texts), Potamochoerus porcus varies in physical characteristics across its range, especially with regard to coloration. West-African bush pigs are predominantly reddish with a white dorsal stripe, while in the eastern and southern parts of their range, bush pigs can vary from red to shades of brown or black. In some eastern and southern regions, they become darker with age. White facial masks are present on many bush pigs. The head and body length is approximately 1-1.5 meters while the tail is between 0.3 and 0.4 meters. Adults stand about 0.5-0.9 meters tall at the shoulder. Newborns weigh less than 1 kg. Other prominent features include ventrally-pointing upper tusks (76mm) which occlude with dorsally-pointing lower tusks (165-190mm). Tusks occur on both sexes. Males are distinctive from females in that they posess warts above their eyes. Bush pigs have also been referred to as "tufted pigs" due to their long, white whiskers and ear tufts.
Range mass: 46 to 130 kg.
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Average lifespan
Status: captivity: 20.0 years.
Average lifespan
Status: wild: 15.0 years.
Average lifespan
Status: wild: 20.0 years.
The habitats occupied by this species vary greatly. They inhabit primary and secondary forests, thickets in savannahs, swamps, and steppes. They also congregate around human villages.
Terrestrial Biomes: savanna or grassland ; forest ; rainforest
West and Central Sub-Saharan Africa to Northern South Africa and Madagascar.
Biogeographic Regions: ethiopian (Native )
Potamochoerus porcus is omnivorous, and is quite a generalist in terms of food preference. Food items include roots, fruit, seeds, water plants, nuts, grasses, crops, fungi, insects, bird eggs, snails, reptiles, carrion, and domestic animals such as piglets, goats, and sheep. They dig in soil using their canines for roots, bulbs and insects, but can also swim and forage for water plants. Bush pigs have been known to follow chimpanzees in search of fallen fruit. They especially enjoy the seeds of the tree Balanites wilsoniana, which they find undigested in the feces of elephants.
Potamochoerus porcus is a potential food source for humans. It has been suggested that it is possible to domesticate the bush pig.
Perception Channels: tactile ; chemical
Numbers of Potamochoerus porcus are on the rise due to hunting of leopards and the increase in agriculture. Due to their availability as food sources for humans, and especially in light of their negative economic impacts on humans, bush pigs are hunted in Africa.
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
With the reduction in populations of leopards, the bush pig's main predator, populations of the pig have been on the rise. This is detrimental in many ways to human populations because large groups of bush pigs can wreak considerable havoc on crops. They also eat livestock and can be carriers of diseases, such as African Swine Fever, which affect domestic livestock. African Swine fever is carried by ticks, and while it does not harm Potomachoerus porcus, they can transmit the disease to domestic pigs, in which the disease is fatal.
Females are reproductively mature at age three. Their gestation period is approximately 120-127 days and their litter sizes range from 1-6, with average littlers containing four individuals. Young weigh between 650-900g. The breeding season lasts from September to April and is at its peak during the wet season from November to February. Sows construct grass nests (3 meters wide by 1 meter deep). Bush pigs are monogamous and both the mother and dominant boar of the small familial group supply care and protection to the young. Females give birth once annually.
Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual
Average birth mass: 775 g.
Average gestation period: 122 days.
Average number of offspring: 3.
Average age at sexual or reproductive maturity (male)
Sex: male: 1096 days.
Average age at sexual or reproductive maturity (female)
Sex: female: 1096 days.
Ar potamoker ruz (Potamochoerus porcus) a zo ur bronneg eus kerentiad an hoc'heged hag a vev e kreiz ha kornôg Afrika.
El porc senglar de riu (Potamochoerus porcus) és un membre salvatge de la família dels porcs que viu a les selves pluvials, muntanyes i arbustars riberencs de l'Àfrica.
Els porcs senglars de riu mengen herba, baies, arrels, mol·luscs, petits vertebrats i carronya. Són capaços de causar danys a les plantacions. Típicament viuen en ramats de 6-20 membres liderats per un mascle dominant. Les truges crien entre tres i sis porcells cada vegada.
El porc senglar de riu (Potamochoerus porcus) és un membre salvatge de la família dels porcs que viu a les selves pluvials, muntanyes i arbustars riberencs de l'Àfrica.
Els porcs senglars de riu mengen herba, baies, arrels, mol·luscs, petits vertebrats i carronya. Són capaços de causar danys a les plantacions. Típicament viuen en ramats de 6-20 membres liderats per un mascle dominant. Les truges crien entre tres i sis porcells cada vegada.
Štětkoun africký (Potamochoerus porcus) je druh divoce žijícího prasete z čeledi prasatovitých. Starší název je prase štětkaté. Ve volné přírodě žije ve Střední Africe v listnatých a smíšených lesích a v buši do výšky 4000 m n. m.[2]
Shlukuje se do malých stád o maximálně 20 jedincích. Samice je březí 120 - 127 dní a rodí 1 až 8[2], podle jiných zdrojů[3] 3 až 6 mláďať. Štětkoun africký je rezavohnědě zbarvený všežravec, kromě plodů a hlíz žere také ptačí vejce či mláďata.[3] Je aktivní především ráno a večer.
Nezvyklé výrůstky na hlavě slouží u samců v období námluv jako "nárazníky" při vzájemných soubojích.[2]
Pro svůj pěkný vzhled jsou štětkouni oblíbenými chovanci zoologických zahrad. V Česku je chová ZOO Praha, ZOO Dvůr Králové, ZOO Ostrava a ZOO Olomouc.
Druhým zástupcem rodu štětkoun (Potamochoerus) je druh štětkoun šedý (Potamochoerus larvatus), F. Cuvier, 1822, známý též jako prase madagaskarské nebo štětkoun východoafrický.
Obrázky, zvuky či videa k tématu štětkoun africký ve Wikimedia Commons
Štětkoun africký (Potamochoerus porcus) je druh divoce žijícího prasete z čeledi prasatovitých. Starší název je prase štětkaté. Ve volné přírodě žije ve Střední Africe v listnatých a smíšených lesích a v buši do výšky 4000 m n. m.
Shlukuje se do malých stád o maximálně 20 jedincích. Samice je březí 120 - 127 dní a rodí 1 až 8, podle jiných zdrojů 3 až 6 mláďať. Štětkoun africký je rezavohnědě zbarvený všežravec, kromě plodů a hlíz žere také ptačí vejce či mláďata. Je aktivní především ráno a večer.
Penselsvin (Potamochoerus porcus) er med en vægt på 50- 150 kg Afrikas mindste vilde svin. Det har en længde på 100-150 cm og en højde på 50-90 cm. Penselsvin har en kompakt krop med lange tynde ben. Det har en rødbrun hud og kraftige stride hår. På siden af hovedet, som har en sort-hvid maske, har det pensellignende hårtotter, som har inspireret til dets navn. Det har lange ører, og visse arter er også udstyret med pensellignende hårtotter på ørespidserne.
Det lever syd for Sahara og er ikke kræsent i valg af tilholdssteder. Det lever i skov og bjerge, men dog oftest i tæt bush langs floder.
Det lever af rødder, nødder, frugter, græs, insekter, løv, svampe og lign.
Det er et meget socialt dyr, som lever i familieflokke på ca. 15-20 individer, som både rummer hanner, hunner og ungdyr. Grisene bliver som vildsvin født med en mørkerød farve med lysere striber. Et kuld består normalt af 3-4 grise, som vejer ca. 7-800 g.
Das Pinselohrschwein oder Flussschwein (Potamochoerus porcus) ist eine Säugetierart aus der Familie der Echten Schweine (Suidae).
Pinselohrschweine zählen zu den am auffälligsten gefärbten Schweinen. Die Grundfärbung ihres Fells ist rötlichbraun, entlang des Rückens erstreckt sich ein weißer Aalstrich. Das Gesicht ist schwarz gefärbt und weist weiße Augenringe und einen weißen Rüssel auf. Charakteristisch ist der lange Backenbart und die namensgebenden schwarzen oder weißen Büschel an den blätterförmigen Ohren. Beide Geschlechter haben Hauer. Diese verlängerten Eckzähne wachsen aus Ober- und Unterkiefer und schleifen sich aneinander ab. Die Männchen haben außerdem warzenartige Auswüchse des Nasenbeins unterhalb der Augen.
Der Körperbau ist rundlich, die Beine sind kurz und kräftig und der verhältnismäßig lange Schwanz ist – abgesehen von der Quaste – unbehaart. Diese Tiere erreichen eine Kopf-Rumpf-Länge von 100 bis 150 Zentimetern, eine Schulterhöhe von 55 bis 80 Zentimetern und ein Gewicht von 45 bis 120 Kilogramm.
Pinselohrschweine leben im westlichen und zentralen Afrika, ihr Verbreitungsgebiet erstreckt sich vom Senegal bis in die Demokratische Republik Kongo. Sie sind nicht wählerisch in Bezug auf ihren Lebensraum und sind sowohl in Wäldern als auch in Savannen und Sümpfen zu finden. Allzu trockene Gebiete meiden sie jedoch.
Diese Schweine sind nachtaktiv, tagsüber ziehen sie sich in selbstgegrabene Mulden in tiefer Vegetation zurück. Sie leben in Familiengruppen von 2 bis 15 Tieren, die oft von einem Keiler begleitet werden. Sie sind territorial und markieren ihre Reviere durch Drüsensekrete oder indem sie Baumstämme mit ihren Hauern anritzen. Die Mähne und die Quasten können aufgestellt werden, damit das Tier größer erscheint.
Im Bedrohungsfall können sie schnell laufen und gut schwimmen. Manchmal verteidigen sie sich aber auch gegenüber ihren Fressfeinden (meist Katzen oder Hyänen), indem sie diese attackieren.
Pinselohrschweine sind Allesfresser, die Wurzeln, Knollen und Früchte, aber auch Insekten, kleine Wirbeltiere und Aas zu sich nehmen.
Nach einer rund 120- bis 130-tägigen Tragzeit bringt das Weibchen ein bis sechs (durchschnittlich vier) Jungtiere zur Welt. Die Neugeborenen tragen helle Fellstreifen, sie sind Nestflüchter und können der Mutter schon kurz nach der Geburt folgen. Männchen und Weibchen einer Gruppe kümmern sich um den Nachwuchs, der nach zwei bis vier Monaten entwöhnt und mit zwei bis drei Jahren geschlechtsreif wird.
Nachdem die natürlichen Feinde der Pinselohrschweine wie Leoparden durch den Menschen dezimiert wurden, haben sie sich zum Teil beträchtlich ausgebreitet. Mancherorts werden sie als Plage angesehen, da sie in Plantagen einfallen und diese verwüsten können. Insgesamt ist die Art weitverbreitet und zählt nicht zu den bedrohten Arten.
Das Pinselohr- und das Buschschwein wurden früher als eine gemeinsame Art betrachtet. Heute werden sie, auch aufgrund der Unterschiede im Äußeren (Buschschweine sind weniger farbenfroh) und des getrennten Verbreitungsgebietes (Buschschweine leben im östlichen und südlichen Afrika) als getrennte Arten geführt. Gemeinsam bilden sie die Gattung der Buschschweine (Potamochoerus).
Das Pinselohrschwein oder Flussschwein (Potamochoerus porcus) ist eine Säugetierart aus der Familie der Echten Schweine (Suidae).
E Flossschwäin ass eng Déierenaart aus der Famill vun den Echte Schwäin. Si liewen a West- an an Zentralafrika.
Flossschwäi sinn nuetsaktiv a si sinn Allesfrësser.
E Flossschwäin ass eng Déierenaart aus der Famill vun den Echte Schwäin. Si liewen a West- an an Zentralafrika.
Flossschwäi sinn nuetsaktiv a si sinn Allesfrësser.
The red river hog (Potamochoerus porcus) or bushpig (a name also used for Potamochoerus larvatus), is a wild member of the pig family living in Africa, with most of its distribution in the Guinean and Congolian forests. It is rarely seen away from rainforests, and generally prefers areas near rivers or swamps.[2]
The red river hog has striking orange to reddish-brown fur, with black legs and a tufted white stripe along the spine. Adults have white markings around the eyes and on the cheeks and jaws; the rest of the muzzle and face are a contrasting black. The fur on the jaw and the flanks is longer than that on the body, with the males having especially prominent facial whiskers. Unlike other species of pig native to tropical Africa, the entire body is covered in hair, with no bare skin visible.[3]
Adults weigh 45 to 115 kg (99 to 254 lb) and stand 55 to 80 cm (22 to 31 in) tall, with a length of 100 to 145 cm (39 to 57 in).[2] The thin tail is 30 to 45 cm (12 to 18 in) long[2] and ends in a tuft of black hair. The ears are also long and thin, ending in tufts of white or black hair that may each 12 cm (4.7 in) in length. Boars are somewhat larger than sows, and have distinct conical protuberances on either side of the snout and rather small, sharp tusks. The facial protuberances are bony and probably protect the boar's facial tendons during head-to-head combat with other males.[3]
Red river hogs have a dental formula of 3.1.3–4.33.1.3–4.3, similar to that of wild boar. Both sexes have scent glands close to the eyes and on the feet; males have additional glands near the tusks on the upper jaw and on the penis. There is also a distinctive glandular structure about 2 cm (0.79 in) in diameter on the chin, which probably has a tactile function. Females have six teats.[3]
The red river hog lives in rainforests, wet dense savannas, and forested valleys, and near rivers, lakes and marshes. The species' distribution ranges from the Congo area and Gambia to the eastern Congo, southwards to the Kasai and the Congo River. The exact delineation of its range versus that of the bushpig is unclear; but in broad terms, the red river hog occupies western and central Africa, and the bushpig occupies eastern and southern Africa.[3] Where the two meet, they are sometimes said to interbreed,[4] although other authorities dispute this.[3] Although numerous subspecies have been identified in the past, none are currently recognised.[3]
Red river hogs are often active during the day, but are primarily nocturnal or crepuscular.[5] They typically live in small groups of approximately six to ten animals, composed of a single adult male, and a number of adult females and their young.[3] However, much larger groups, some with over 30 individuals, have been noted in particularly favourable habitats.[6] The boar defends his harem aggressively against predators, with leopards being a particularly common threat.[7]
They communicate almost continuously with grunts and squeals with a repertoire that can signal alarm, distress, or passive contact.[2]
The species is omnivorous, eating mainly roots, bulbs, and tubers, and supplements its diet with fruit, seeds, nuts, water plants, grasses, herbs, fungi, eggs, dead animal and plant remains, insects, snails, lizards, other reptiles, and domestic animals such as piglets, goats, and sheep.[8] It uses its large muzzle to snuffle about in the soil in search of food, as well as scraping the ground with their tusks and fore-feet. They can cause damage to agricultural crops, such as cassava and yams.[3]
Red river hogs breed seasonally, so that the young are born between the end of the dry season in February and the midpoint of the rainy season in July.[2] The oestrus cycle lasts 34 to 37 days.[9] The male licks the female's genital region before mating, which lasts about five to ten minutes. Gestation lasts 120 days.[2]
The mother constructs a nest from dead leaves and dry grass before giving birth to a litter of up to six piglets, with three to four being most common.[3] The piglets weigh 650 to 900 g (23 to 32 oz) at birth, and are initially dark brown with yellowish stripes and spots. They are weaned after about four months, and develop the plain reddish adult coat by about six months; the dark facial markings do not appear until they reach adulthood at about two years of age. They probably live for about fifteen years in the wild.[3]
The red river hog (Potamochoerus porcus) or bushpig (a name also used for Potamochoerus larvatus), is a wild member of the pig family living in Africa, with most of its distribution in the Guinean and Congolian forests. It is rarely seen away from rainforests, and generally prefers areas near rivers or swamps.
El potamoquero rojo (Potamochoerus porcus) es una especie de mamífero artiodáctilo de la familia Suidae.[2] Es un jabalí salvaje africano que vive en las selvas, humedales y sabanas boscosas en una vasta área que se extiende desde Gambia hasta la cuenca del río Congo.
Estos cerdos comen hierbas, bayas, raíces, insectos, moluscos, pequeños vertebrados y carroña, y son capaces de causar daños a las plantaciones. Por lo general, viven en manadas de entre 6 y 20 miembros dirigidos por un jabalí dominante, con 5 cerdas de crianza y 57 lechones a la vez.
Tiene un llamativo pelaje rojo, con las patas negras y una línea blanca a lo largo de la columna vertebral y mechones en las orejas. Tienen marcas blancas alrededor de los ojos y en las mejillas y mandíbulas; el resto de la boca y la cara son negras. La piel de la mandíbula y los flancos es más larga que en el cuerpo.
Los adultos pesan de 45 a 115 kilogramos y miden de 55 a 80 centímetros de altura, con una longitud de 100 a 145 centímetros.[3] La cola es de 30 a 45 centímetros de largo[3] y los machos son algo mayores que las hembras. Los machos tienen jorobas en ambos lados del hocico y pequeños y afiliados colmillos.
Vive en selvas tropicales, sabanas húmedas, en densos y boscosos valles, y cerca de los ríos, lagos y pantanos. La distribución de la especie se extiende desde el Congo y Gambia, al sur hasta el Kasai y el río Congo. La delimitación exacta de su rango frente a la de P. larvatus no está claro; pero en términos generales, ocupa África occidental y central.
El potamoquero rojo (Potamochoerus porcus) es una especie de mamífero artiodáctilo de la familia Suidae. Es un jabalí salvaje africano que vive en las selvas, humedales y sabanas boscosas en una vasta área que se extiende desde Gambia hasta la cuenca del río Congo.
Estos cerdos comen hierbas, bayas, raíces, insectos, moluscos, pequeños vertebrados y carroña, y son capaces de causar daños a las plantaciones. Por lo general, viven en manadas de entre 6 y 20 miembros dirigidos por un jabalí dominante, con 5 cerdas de crianza y 57 lechones a la vez.
Jõesiga (Potamochoerus porcus) on loom sigalaste sugukonnast. Ta pole kodustatud liik ning elab Aafrikas, enamjaolt Guineas. Ta eelistab elada märgade alade (jõgede ja soode) lähedal ning väljub harva vihmametsast.
Nagu paljud teisedki sigalased, on ka jõesiga omnivoor. Ta sööb rohtu, juuri, putukaid, marju ja ka molluskeid. Jõesead elavad kuni 20-liikmelistes karjades, mida juhib kult. Emised sünnitavad enamasti 3–6 põrsast.
Jõeseal on silmatorkav punane karvastik, mustad jalad ja valge jutt piki selga. Silmade ümber, põskedel ja lõual on valged markeeringud, ülejäänud koon ja nägu on must. Täiskasvanud siga kaalub 45–115 kilogrammi ja on 55–80 cm kõrge; kehapikkus on 100–145 cm. Saba on peenike ja 30–45 cm pikk. Kuldid on emistest mõnevõrra suuremad. Isastel on kärsa külgedel muhud ja väikesed teravad kihvad.
Jõesiga on omnivoor ning sööb põhiliselt juuri ja naereid, kuid ka puuvilju, rohtu, mune, surnud loomi, putukaid ja sisalikke. Oma kärssa kasutab ta mulla seest juurte väljasonkimiseks. Sel viisil põhjustavad jõesead tihtipeale istandustele kahjustusi.
Jõesiga on põhiliselt öise eluviisiga. Päeval peidab ta end tihedas taimestikus. Pärast päikeseloojangut liiguvad jõesead karjadena ringi, otsides toitu. Karja kuulub isane (kult), mõned emised ja nende põrsad. Kult kaitseb agressiivselt oma karja kiskjate eest, põhiliselt leopardi eest. Vahetevahel võivad mitu karja liituda, moodustades kuni 60 loomast koosneva karja.
Jõesiga elab vihmametsades, märgades savannides, metsastunud orgudes; jõgede, soode ja rabade läheduses. Levila ulatub Kongost ja Gambiast Ida-Kongoni, lõuna pool Kongo jõe ja Kasaini.
Jõesiga (Potamochoerus porcus) on loom sigalaste sugukonnast. Ta pole kodustatud liik ning elab Aafrikas, enamjaolt Guineas. Ta eelistab elada märgade alade (jõgede ja soode) lähedal ning väljub harva vihmametsast.
Nagu paljud teisedki sigalased, on ka jõesiga omnivoor. Ta sööb rohtu, juuri, putukaid, marju ja ka molluskeid. Jõesead elavad kuni 20-liikmelistes karjades, mida juhib kult. Emised sünnitavad enamasti 3–6 põrsast.
Potamochoerus porcus Potamochoerus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Suinae azpifamilia eta Suidae familian sailkatuta dago
Potamochoerus porcus Potamochoerus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Suinae azpifamilia eta Suidae familian sailkatuta dago
Pensselisika (Potamochoerus porcus) on sorkkaeläin, jonka pituus on 100–150 cm, hännän pituus 30–40 cm ja säkäkorkeus 58–96 cm. Pensselisika painaa 60–80 kg. Sen korvat ovat teräväkärkiset, ja niissä on pitkiä harjaskarvoja.
Pensselisikaa tavataan Afrikan länsi- ja keskiosissa. Laji on suhteellisen laajalle levinnyt ja yleinen.[1]
Pensselisika asustaa tiheissä metsissä, alangoilla ja vuorilla sekä jokivarsien metsissä ja pensaistossa.
Pensselisika elää yleensä 4–20 yksilön laumoissa, mutta joskus yhdessä saattaa elää jopa sata eläintä.
Pensselisian pääravintoa ovat mukulat, sipulit ja muut maanalaiset kasvinosat sekä lisäksi erilaiset siemenet, ruohot, hyönteiset ja niiden toukat, linnunmunat, matelijat ja haaskat.
Kantoaika on noin neljä kuukautta. Emakko synnyttää vuodessa 1–2 pahnuetta, joissa kussakin 3–6 porsasta.
Pensselisika (Potamochoerus porcus) on sorkkaeläin, jonka pituus on 100–150 cm, hännän pituus 30–40 cm ja säkäkorkeus 58–96 cm. Pensselisika painaa 60–80 kg. Sen korvat ovat teräväkärkiset, ja niissä on pitkiä harjaskarvoja.
Le Potamochère roux (Potamochoerus porcus) est l'une des deux espèces de Potamochère reconnues.
Il vit dans les forêts humides, les savanes africaines.
C'est un mammifère d'une hauteur de 60 à 75 cm pour un poids compris entre 55 et 80 kg. Le pelage est de couleur fauve avec les pattes noires et la tête noire et blanche.
C'est un animal grégaire, qui vit en groupe de 6 à 20 individus mené par un mâle dominant. La femelle donne naissance à des portées de 3 à 6 petits.
Le potamochère est un animal omnivore, qui se nourrit d'herbe, de fruits, de racines, d'insectes, de mollusques, de petits vertébrés et de charognes.
Il potamochero (Potamochoerus porcus, Linnaeus 1758), noto anche come potamochero rosso o potamochero dai ciuffetti (da non confondere con P. larvatus, anch'esso noto come "potamocero"), è una specie selvatica della famiglia dei suini, originaria dell'Africa, il cui areale si estende principalmente nelle foreste della Guiana e del Congo. Viene raramente avvistato lontano dalle foreste pluviali e generalmente preferisce le aree vicino ai fiumi e alle paludi.[2] Il suo nome inglese è red river hog.[1]
Il potamochero dai ciuffetti presenta una pelliccia che va dall'arancio al bruno-rossastro, con zampe nere e una striscia bianca a ciuffi che corre lungo la schiena. Gli adulti hanno una sorta di maschera bianca intorno agli occhi, sulle guance e sulla mandibola; il resto del muso e del volto sono di un nero contrastante. Lungo la mandibola e le guance si trovano dei peli bianchi più lunghi, che nei maschi formano dei ciuffi particolarmente prominenti ai lati del volto. A differenza di altre specie di suini selvatici originari dell'Africa tropicale, l'intero corpo è ricoperto di pelo.[3]
Gli adulti pesano da 45 a 115 kg (da 99 a 254 libbre), raggiungono un'altezza al garrese di 55-80 centimetri (22-31 pollici), ed una lunghezza di 100-145 centimetri (39-57 pollici).[2] La coda è sottile e lunga da 30 a 45 centimetri (da 12 a 18 pollici)[2] e termina con in un ciuffo di peli neri. Anche le orecchie presentano dei lunghi ciuffetti di peli bianchi o neri, che possono raggiungere anche i 12 centimetri. I verri sono un po' più grandi delle scrofe e hanno distinte protuberanze coniche su entrambi i lati del muso e zanne piuttosto piccole e affilate. Le protuberanze facciali sono ossute e probabilmente proteggono i tendini facciali dell'animale durante i combattimenti testa a testa con altri maschi.[3]
La formula dentale del potamochero dai ciuffetti è simile a quella dei cinghiali. Entrambi i sessi hanno ghiandole odorose vicino agli occhi e ai piedi; i maschi hanno ghiandole aggiuntive vicino alle zanne sulla mascella e sul pene. C'è anche una caratteristica struttura ghiandolare di circa 2 centimetri (0,79 pollici) di diametro sul mento, che probabilmente ha una funzione tattile. Le femmine hanno sei tettarelle.[3]
Il Potamochoerus porcus è strettamente imparentato con il Potamochoerus larvatus.
I potamocheri dai ciuffetti sono spesso attivi durante il giorno, ma sono principalmente animali notturni o crepuscolari.[4] Vivono solitamente in piccoli gruppi di circa 6-10 individui, composti da un solo maschio adulto e da un certo numero di femmine adulte e dai loro piccoli.[3] Tuttavia, sono stati avvistati anche gruppi molto più grandi, che contavano ben più di 30 individui, in habitat particolarmente favorevoli alla proliferazione della specie.[5] Il maschio difende il suo harem in modo molto aggressivo dai predatori, essendo i leopardi una delle minacce più comuni.[6]
I vari individui del gruppo comunicano tra di loro quasi continuamente con grugniti e strilli con un vasto repertorio di suoni per segnalare allarme, angoscia o contatto passivo.[2]
La specie è onnivora, nutrendosi principalmente di radici e tuberi, ed integrando la sua dieta con frutta, erbe, felci, uova, resti di piante e animali morti, insetti e piccoli vertebrati. Per cercare il cibo usa il robusto muso per scandagliare il terreno, usando poi le zanne ed le zampe anteriori per scavare e raggiungere il cibo. Tuttavia, questo loro comportamento può causare danni alle colture agricole, come la manioca e le patate dolci.[3]
I potamocheri dai ciuffetti si riproducono stagionalmente, in modo che i giovani nascano tra la fine della stagione secca, a febbraio, e il punto medio della stagione delle piogge, a luglio.[2] Il ciclo estrale dura dai 34 ai 37 giorni.[7] Il maschio lecca la regione genitale della femmina prima dell'accoppiamento, che dura dai cinque ai dieci minuti. La gestazione dura circa 120 giorni.[2]
La madre costruisce un nido con foglie morte ed erba secca prima di dare alla luce una cucciolata di un massimo di 6 maialini, sebbene numeri più bassi come 3 o 4 siano più comuni.[3] Alla nascita i maialini pesano dai 650 a 900 grammi (da 23 a 32 once), e inizialmente hanno una pelliccia marrone scuro con strisce e macchie giallastre. I piccoli vengono svezzati dopo circa quattro mesi, e sviluppano il mantello rossastro adulto dopo circa sei mesi; i segni scuri del viso non compaiono fino a quando non raggiungono l'età adulta a circa 2 anni. In natura questi animali possono vivere circa 15 anni.[3]
Il potamochero dai ciuffetti abita prevalentemente le foreste pluviali, savane umide e boscose e valli boscose vicino a fiumi, laghi e paludi. L'areale di questa specie spazia dall'area del Congo e Gambia al Congo orientale, a sud fino al Kasai e al fiume Congo. L'esatta delineazione del suo areale rispetto a quella del potamochero (Potamochoerus larvatus) non è chiara; ma in termini generali, il potamochero dai ciuffetti occupa l'Africa occidentale e centrale mentre il potamochero occupa l'Africa orientale e meridionale.[3] Quando le due specie si incontrano dove il loro areale si sovrappone, è possibile che si possano verificare degli incroci,[8] anche se alcuni autori contestano questa possibilità.[3] Sebbene in passato siano state identificate numerose sottospecie, attualmente nessuna di esse è riconosciuta.[3]
.JPG)
accesso richiede url (aiuto) Il potamochero (Potamochoerus porcus, Linnaeus 1758), noto anche come potamochero rosso o potamochero dai ciuffetti (da non confondere con P. larvatus, anch'esso noto come "potamocero"), è una specie selvatica della famiglia dei suini, originaria dell'Africa, il cui areale si estende principalmente nelle foreste della Guiana e del Congo. Viene raramente avvistato lontano dalle foreste pluviali e generalmente preferisce le aree vicino ai fiumi e alle paludi. Il suo nome inglese è red river hog.
Krūmyninė kiaulė (lot. Potamochoerus porcus) – kiaulinių (Suidae) šeimos žinduolis.
Rūšies atstovai yra vieni iš ryškiausią kailį turinčių kiaulių, kuris būna oranžinės arba rausvai rudos spalvos. Suaugėliai turi baltas žymes aplinkui akis ir ant skruostų, apie snukį esanti veido dalis yra kontrastingai juoda. Ausys yra ilgos, plonos. Abi lytys turi iltis. Kūnas apvalus, kojos trumpos ir stiprios. Suaugę individai sveria nuo 45 iki 115 kg, siekia 55-80 cm aukštį ir 100–145 cm ilgį.
Het penseelzwijn of rivierzwijn (Potamochoerus porcus) is een zoogdier uit de familie van de varkens (Suidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd als Sus porcus in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.[2] Het penseelzwijn komt voor in de wouden van West- en Centraal-Afrika. In Oost-Afrika woont zijn nauwe verwant, het boszwijn (Potamochoerus larvatus).
Het penseelzwijn heeft een opvallend rode vachtkleur. Over de rug loopt een vage, witte streep. Ook heeft het dier een wit gezichtsmasker, rond de ogen, op de wangen en op de kaak. De snuit en het voorhoofd zijn zwart. Op de wangen zitten witte kwastjes, en het uiteinde van de grote, bladvormige oren zit een lange witte haarkwast, het penseel. De haren op de kaak en de flanken zijn langer dan de rest van de vacht.
Het penseelzwijn heeft een kop-romplengte van 1 tot 1,5 meter, een schouderhoogte van 55 tot 80 centimeter en een gewicht van 45 tot 130 kilogram. De dunne staart is 30 tot 45 centimeter lang. Mannetjes zijn iets groter dan vrouwtjes. Ook heeft het mannetje herkenbare knobbels aan beide zijden van de snuit en vrij kleine, scherpe slagtanden.
Het penseelzwijn is omnivoor. Het eet voornamelijk wortelen en knollen, aangevuld met afgevallen vruchten, grassen en kruiden en dierlijk materiaal als eieren, aas, insecten, slakken en hagedissen. Om knollen, wortelen en insecten te vinden, woelt het met zijn grote snuit de grond om. Penseelzwijnen kunnen op deze manier veel schade aanrichten aan landbouwgewassen. Afgevallen vruchten vindt het penseelzwijn voornamelijk door op het geluid van apen, neushoornvogels en andere luidruchtige vruchteneters af te komen.
Het penseelzwijn is voornamelijk 's nachts actief. Overdag schuilen ze in dicht struikgewas. Na zonsondergang zwerven ze rond in troepen, op zoek naar voedsel. Tijdens deze zwerftochten steken ze regelmatig meertjes en beken over, en het penseelzwijn is een goede zwemmer.
Ze leven in kleine troepen van vier tot twintig dieren, bestaande uit een mannetje (beer), enkele volwassen zeugen en hun jongen. De beer verdedigt zijn harem agressief tegen roofdieren, waaronder de luipaard, zijn belangrijkste vijand. Verscheidene troepen voegen zich soms samen tot rotten van wel zestig dieren.
Twee vechtende beren zetten de haren recht overeind en scheiden ze feromonen en excreten af uit de speekselklieren en klieren rond de knobbels, de ogen en de genitaliën. De twee duwen tegen elkaar met de kaken, grommen, zwaaien met de staarten en graven in de aarde. De slagtanden zijn vlijmscherp en kunnen veel schade aanrichten aan de snuiten van de mannetjes. Om te veel schade te voorkomen, heeft het dier de knobbels aan de snuit.
In het struikgewas of een holle boom werpt een zeug drie tot zes biggetjes. De dracht duurt zo'n vier maanden. De biggen hebben eerst een donkerbruine vacht met heldergele horizontale strepen. Bij verstoring drukken de jongen zich tegen de grond aan en houden zich dood. Na drie maanden vervagen de strepen en zullen ze vluchten bij gevaar. Na twee jaar zijn de dieren volgroeid. Penseelzwijnen worden ongeveer twintig jaar oud in gevangenschap.
Het penseelzwijn leeft voornamelijk in regenwouden, vochtige, dichte struiksavannen en in beboste valleien, in de buurt van rivieren, meren en moerassen en met zachte bodem. Hij komt voor in West-Afrika en het Kongogebied, van Gambia tot Oost-Congo zuidwaarts tot de Kongostroom en de Kasaï.
Bronnen, noten en/of referentiesHet penseelzwijn of rivierzwijn (Potamochoerus porcus) is een zoogdier uit de familie van de varkens (Suidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd als Sus porcus in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus. Het penseelzwijn komt voor in de wouden van West- en Centraal-Afrika. In Oost-Afrika woont zijn nauwe verwant, het boszwijn (Potamochoerus larvatus).
Penselsvin (Potamochoerus porcus) er en av to arter i slekten busksvin og penselsvin, som begge utelukkende holder til i Afrika og tilhører i svinefamilien. Penselsvinet er også kjent som rød elvegris og rødt elvesvin.
Penselsvinet ligner så mye på busksvinet at disse tidligere ble regnet som samme art. Penselsvinet er imidlertid sterkere utfarget enn busksvinet. Pelsen er grunnleggende rød til rødbrun, men langs ryggraden har penselsvinet ei nærmest hvit eller beige stripe. Det har også meget karakteristiske stående, spisse ører med lange dusker av hvitt/beige behåring ytterst på øreflippene. Det er de pensellignende hårduskene på ørene som er opphavet til navnet. I ansiktet har dyret markerte innslag av både rødt, hvit og sort. Langs kinnene har det dessuten hvitt langt kinnskjegg. Lemmene er overveiende sort, men har innslag av rødt øverst og hvitt nedover.
Penselsvinet er kompakt bygget og har relativt korte, men robuste extremiteter. Halen er lang og tynn og utstyrst med en sort hårdusk i enden. Det veier typisk 45-120 kg og blir omkring 55-80 cm i skulderhøyde. Hannene har to vorteaktige knølutvekster på snutepartiet foran øynene og blir betydelig større enn hunnene. Begge kjønn har forstørrede sylkvasse hjørnetenner som minner om villsvinets.
Penselsvinet er utbredt i ekvatoriale deler av vestre og sentrale strøk i Afrika, fra Senegal til Kongo-Kinshasa.
Penselsvinet opptrer i en rekke forskjellige habitat, inkludert tropisk lavlandsregnskog, fuktig sumpskog, tørr skog, savanne med krattskog, småskog og i landbrukområder med dyrket mark.
.jpg){kind=small}
Denne zoologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Penselsvin (Potamochoerus porcus) er en av to arter i slekten busksvin og penselsvin, som begge utelukkende holder til i Afrika og tilhører i svinefamilien. Penselsvinet er også kjent som rød elvegris og rødt elvesvin.
Dzikan rzeczny, świnia rzeczna[2] (Potamochoerus porcus) - gatunek ssaków parzystokopytnych z rodziny świniowatych[3].
Dzikany rzeczne występują w środkowej i zachodniej Afryce, a także na Madagaskarze. Zamieszkują lasy, zarośla sawanny, bagna oraz stepy. Często można je spotkać także w okolicach ludzkich osad[4][5].
Długość głowy i ciała wynosi około 1-1,5 m, natomiast ogona - między 30 cm i 40 cm. Osobniki dorosłe osiągają od 0,5 m do 0,9 m wysokości w kłębie. Waga dorosłych świń waha się w granicach 46-130 kg. Noworodki ważą mniej niż 1 kg. Zarówno samce, jak i samice posiadają dwie pary kłów: średnia długość górnych wynosi 76 mm, a dolnych - 180 mm. Cechą charakterystyczną świń rzecznych są długie kosmyki sierści na końcach uszu[4].
Poszczególne podgatunki świń rzecznych różnią się od siebie umaszczeniem. Osobniki zamieszkujące zachodnioafrykański busz są zazwyczaj czerwonawe z białym paskiem biegnącym wzdłuż kręgosłupa. W południowej i wschodniej części ich zasięgu, najczęściej umaszczenie przybiera odcienie czerwieni, brązu i czerni. Większość podgatunków dzieli charakterystyczną cechę, jaką jest biała "maska" na łbie. U niektórych podgatunków umaszczenie może ciemnieć z wiekiem[4].
Dzikany rzeczne osiągają dojrzałość płciową w wieku trzech lat. Samice wydają na świat młode raz do roku. Okres rozrodczy trwa od września do kwietnia. Lochy budują z traw duże gniazda o szerokości około 3 metrów i głębokości około 1 metra.
Ciąża trwa około 120-127 dni i kończy się przyjściem na świat od jednego do sześciu młodych. Najczęściej jednak miot liczy sobie cztery osobniki. Młode ważą od 650 g do 900 g. Zarówno matka, jak i ojciec opiekują się potomstwem[4].
Dzikany rzeczne są zwierzętami społecznymi. Większość żyje w małych grupach (liczących sobie od 3 do 11 osobników) pod przewodnictwem jednego dominującego samca. Dzikany znaczą swoje ścieżki przy pomocy kłów, a także kopyt i gruczołów szyjnych. Dzikany są najbardziej aktywne nocą, a dni spędzają w norach.
Samce walczą między sobą zderzając się łbami, dźgając się nawzajem kłami i smagając ogonami[4].
Dzikany rzeczne są wszystkożerne. Żywią się korzonkami, owocami, nasionami, roślinami wodnymi, orzechami, trawami, grzybami, owadami, jajami ptaków, ślimakami, małymi gadami oraz padliną. Ich przysmakiem są nasiona drzewa gatunku Balanites wilsoniana, których poszukują w odchodach słoni[4].
Dzikan rzeczny jest potencjalnym źródłem żywności. Sugeruje się, że możliwe byłoby jego udomowienie[4].
Duże stada dzikanów rzecznych mogą powodować znaczne straty na polach uprawnych. Ponadto zwierzęta te są nosicielami chorób zakaźnych, takich jak ASF (African Swine Fever - choroba świń afrykańskich), co, w połączeniu z ich częstą obecnością w okolicach ludzkich osad, może skutkować poważnymi stratami wśród zwierząt hodowlanych[4].
Głównym drapieżnikiem dzikanów rzecznych jest lampart, jednak dzięki redukcji populacji tych kotów, populacja Potamochoerus porcus znacznie się rozrosła w ostatnich latach. W chwili obecnej, największym zagrożeniem dla tego gatunku są polowania organizowane ze względu na jego negatywny wpływ na agrokulturę[5].
Dzikan rzeczny, świnia rzeczna (Potamochoerus porcus) - gatunek ssaków parzystokopytnych z rodziny świniowatych.
Potamochoerus porcus é uma das duas espécies do gênero potamochoerus.[1][2] É conhecido como porco-vermelho-africano, mas também chamado de porco-bravo-africano, potomochero, porco-vermelho-do-rio ou porco-do-mato-vermelho,[3] o Potamochoerus porcus ocorre na costa oeste da África e tem hábitos onívoros.
Convém não confundi-lo com a outra espécie de potomochero, também chamado porco-vermelho ou porco-bravo-africano, que é o Potamochoerus larvatus, que ocorre na costa leste do continente, inclusive em Moçambique.
Potamochoerus porcus é uma das duas espécies do gênero potamochoerus. É conhecido como porco-vermelho-africano, mas também chamado de porco-bravo-africano, potomochero, porco-vermelho-do-rio ou porco-do-mato-vermelho, o Potamochoerus porcus ocorre na costa oeste da África e tem hábitos onívoros.
Convém não confundi-lo com a outra espécie de potomochero, também chamado porco-vermelho ou porco-bravo-africano, que é o Potamochoerus larvatus, que ocorre na costa leste do continente, inclusive em Moçambique.
Penselsvin (Potamochoerus porcus) är en art i familjen svindjur (Suidae).
Arten utmärks av den påfallande pälsfärgen. Pälsens grundfärg är rödbrun men på djurets rygg finns en vit remsa. Ansiktets färg är grå till svart och det förekommer vita ringar runt ögonen och även trynets ovansida är vit. Dessutom kännetecknas arten av de långa skäggen vid kinden och av de vita hårtofsarna vid öronspetsarna som liknar penslar och som har givit djuret dess namn. Hos bägge könen finns förlängda hörntänder. De finns både i övre och i undre käken. Hanar har dessutom vårtiga knölar framför ögonen.
De har en kraftig kroppsbyggnad, korta robusta extremiteter och en jämförelsevis lång svans som med undantag av vippan vid spetsen är naken. Penselsvin når en kroppslängd mellan 110 och 150 cm, en mankhöjd mellan 55 och 80 cm och en vikt mellan 45 och 120 kg.
Penselsvin lever i västra och centrala Afrika. Deras utbredningsområde sträcker sig från Senegal till Kongo-Kinshasa. De är inte specialiserade på ett särskilt habitat och lever i skogar, savann och träskmarker. Alltför torra områden undviker de däremot.
Dessa svindjur är aktiva på natten och vilar på dagen i självgrävda gropar som är gömda bland tät vegetation. De lever i familjegrupper av 2 till 15 individer oftast med en vaktande hane. Varje grupp har ett avgränsat territorium som markeras med körtelvätska och genom att skrapa med hörntänderna i trädstammar.
När de blir attackerade kan de snabbt ta till flykten eller simma till säkra platser. Ibland försvarar sig gruppen mot fiender som huvudsakligen utgörs av kattdjur och hyenor.
Penselsvin är allätare som livnär sig av rötter, rotfrukter och blad men även av insekter, mindre ryggradsdjur och as.
Efter dräktigheten som varar i 120 till 130 dagar föder honan 1 till 6 (genomsnittligt fyra) ungdjur. Ungdjuren kan kort efter födelsen gå och följa sin moder. De har i början ljusa strimmor på kroppen. Alla hanar och honor i gruppen är ansvariga för ungarna tills modern efter två till fyra månader slutar att ge di. Unga penselsvin är könsmogna efter två till tre år.
Penselsvin har dragit nytta av att människor jagade leoparder som är en av artens naturliga fiender. Beståndet ökade därför betydligt. I flera områden anses penselsvin som skadedjur på grund av att de uppsöker odlad mark. Penselsvin har en stor utbredning och räknas inte till de hotade arterna.
Penselsvin och busksvin betraktades tidigare som samma art. Idag skiljs de i två arter på grund av olikheter i utseendet (busksvinets pälsfärg är inte så kontrastrik) och av de olika utbredningsområdena (busksvin lever i östra och södra Afrika). Tillsammans bildar de släktet Potamochoerus.
Wikimedia Commons har media som rör Penselsvin.
Penselsvin (Potamochoerus porcus) är en art i familjen svindjur (Suidae).
Lợn lông đỏ (Danh pháp khoa học: Potamochoerus porcus) là thành viên hoang dã của họ lợn sống ở châu Phi, với hầu hết các phân bố tại rừng Guinea và rừng Congolian. Nó hiếm khi nhìn thấy cách xa rừng mưa, và thường thích các khu vực gần sông, đầm lầy.[4]. Lợn lông đỏ ăn cỏ, quả, rễ, côn trùng, động vật thân mềm,động vật có xương sống nhỏ và xác thối, và có khả năng gây thiệt hại cho các đồn điền. Nó thường sống thành từng đàn từ 6 đến 20 thành viên do một con lợn dẫn đầu, lợn nái nuôi 3-6 lợn con tại một thời điểm.
Loài này ăn tạp, ăn chủ yếu là rễ và củ, bổ sung chế độ ăn uống với trái cây, cỏ, cây thảo, trứng, xác động và thực vật chết, côn trùng, và thằn lằn. Nó sử dụng mõm lớn của nó để nhổ tận gốc về trong đất để tìm thức ăn, có thể gây ra nhiều thiệt hại cho trồng trọt nông nghiệp.
Lợn lông đỏ chủ yếu sống về đêm, ban ngày, chúng ẩn mình trong bụi cây dày, sau khi mặt trời lặn, chúng đi lang thang trong đàn tìm kiếm thức ăn. Chúng bơi lội tốt, nhưng không thể giữ hơi lâu.[cần dẫn nguồn]
.jpg)
.png){kind=small}
Bài viết về chủ đề Bộ Guốc chẵn này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Lợn lông đỏ (Danh pháp khoa học: Potamochoerus porcus) là thành viên hoang dã của họ lợn sống ở châu Phi, với hầu hết các phân bố tại rừng Guinea và rừng Congolian. Nó hiếm khi nhìn thấy cách xa rừng mưa, và thường thích các khu vực gần sông, đầm lầy.. Lợn lông đỏ ăn cỏ, quả, rễ, côn trùng, động vật thân mềm,động vật có xương sống nhỏ và xác thối, và có khả năng gây thiệt hại cho các đồn điền. Nó thường sống thành từng đàn từ 6 đến 20 thành viên do một con lợn dẫn đầu, lợn nái nuôi 3-6 lợn con tại một thời điểm.
Кистеухие свиньи — всеядные, питающиеся корнями, клубнями и плодами, а также насекомыми, небольшими беспозвоночными и падалью.
После 130-дневной беременности самка рожает от одного до шести (в среднем четыре) детёнышей. У них светлые полоски на шерсти и уже спустя непродолжительное время после рождения они в состоянии повсюду следовать за матерью. Самцы и самки одной группы вместе заботятся о потомстве, которое в возрасте от двух до четырёх месяцев отвыкает от молока, а в возрасте двух-трёх лет достигает половой зрелости.
Из-за вытеснения человеком естественных врагов кистеухих свиней, таких как леопард, этот вид значительно размножился. В некоторых регионах кистеухих свиней рассматривают как вредителей, так как они вторгаются на плантации и отчасти их разоряют. В целом вид не относится к редким или состоящим под угрозой исчезновения животным. В деревнях Восточной Африки этих животных изредка содержат в полувольных условиях как домашних животных.
Кистеухих и кустарниковых свиней раньше считали одним видом. Сегодня их различают из-за того, что кустарниковые свиньи окрашены менее пёстро, а также из-за различных ареалов (кустарниковые свиньи обитают в восточных и южных частях Африки). Оба вида образуют род кистеухих свиней (Potamochoerus).
Кистеухие свиньи — всеядные, питающиеся корнями, клубнями и плодами, а также насекомыми, небольшими беспозвоночными и падалью.
紅汗豬（学名：Potamochoerus porcus），也被稱為非洲野猪或森林豬，是分布在西非幾內亞和剛果森林的豬科動物。牠很少遠離雨林，並且通常喜歡靠近河流或沼澤地區。
紅汗豬具有醒目的橙色到紅棕色的毛皮，黑色的腿和沿脊柱的簇絨的白色條紋。成豬的眼睛周圍以及臉頰和頜骨上都有白色標記，其餘的臉部黑色。下巴和側面上的毛髮比身體上的毛髮長，雄性具有特別突出的面部鬍鬚。不像其他原產於熱帶非洲的豬種類，紅河豬整個身體覆蓋著毛髮，沒有裸露的皮膚可見[2]。
成年紅汗豬重45-115公斤，高55-80厘米，長100-145厘米，尾部長30-45厘米，尾部末端有一束黑毛，耳朵也是長而薄。公豬體玨比母豬大一些，鼻子的兩側都有明顯的錐形突起，而且有小而尖的獠牙。面部突起是骨質的，可能是為了保護公豬與其他公豬打鬥時的面部肌腱[2]。
紅汗豬分布於西非的雨林、潮濕草原、河谷，湖畔和沼澤。分佈範圍從剛果地區和岡比亞到剛果東部，向南到開賽河和剛果河。一般來說，中非和西非也找到牠們[1]。
紅汗豬是雜食動物，主要吃根莖和塊莖、水果、草、腐肉、昆蟲和蜥蜴。牠們用咀在泥土中找尋食物，以及用他們的長牙和前腳挖地。牠們可能對農作物造成損害，如木薯和山藥。
紅汗豬通常在白天活動，但主要是夜間或拂曉時候。牠們通常大約以六至十隻為一群生活，通常是一隻公豬與多隻母豬及牠們子女組成。然而在更大的群體中可三十隻一起生活，公豬會對獵食者積極地捍衛牠的后宮，豹是一個很常見的威脅。牠們會用不同的叫聲來互相溝通和警報。
紅汗豬行季節性繁殖，幼豬通常在2月的旱季結束和7月的雨季中期出生。發情週期持續34至37天，公豬在交配前舔母豬的生殖區，持續約五至十分鐘，妊娠期120天。
一胎最多六隻，一般3-4隻，幼出生時重量為650至900克，牠們在大約四個月後斷奶，半年後長出與成豬一樣的紅色毛髮，黑暗的面部標記直到牠們達到大約兩歲才出現。牠們可以在野外活大約十五年。
