الأسماء في صفحات التنقل
Myomimus roachi és una espècie de rosegador esciüromorf de la família Gliridae. Es troba a Bulgària, Turquia i probablement l'est de Grècia.[1]
Històricament se l'ha trobat a Turquia i al sud-est de Bulgària. Com que els roures i les nogueres foren retirats per a l'agricultura i la silvicultura, la seva distribució va quedar restringida a uns bosquets petits a Edirne, al nord-oest de Turquia.[2]
Myomimus roachi és una espècie de rosegador esciüromorf de la família Gliridae. Es troba a Bulgària, Turquia i probablement l'est de Grècia.
Der Mausschläfer (Myomimus roachi) ist ein kleines Nagetier aus der Familie der Bilche.
Der Mausschläfer ist ein untersetzter Bilch, dessen Schwanz mit im Mittel 78 % der Körperlänge recht kurz ist. Die Kopf-Rumpf-Länge beträgt 70 bis 130 Millimeter. Der Schwanz ist 60 bis 100 Millimeter lang, die Hinterfüße 20 Millimeter und die Ohren 13 bis 18 Millimeter. Die Condylobasallänge beträgt 24 bis 28 Millimeter. Die Tiere wiegen 21 bis 70 Gramm. Die Oberseite ist braungrau mit einem dunklen Mittelstreifen, auf der Unterseite dagegen ist das Fell hellgrau bis beige. Die Ohren sind grau. Eine Gesichtsmaske ist nicht vorhanden. An den Vorderfüßen befinden sich 5 und an den Hinterfüßen 6 Ballen. Die Tiere weisen 14 Zitzen und damit erheblich mehr als andere Bilche auf.
Die Art kommt in Bulgarien, der Türkei und möglicherweise auch in Griechenland vor. Das geschlossene Areal reicht vom südöstlichen Bulgarien von der Schwarzmeerküste nördlich von Burgas erst nach Südwesten und dann breiter werdend Richtung Süden nach Thrakien bis zur Küste von Mittelmeer und Marmarameer. Im Westen Anatoliens ist die Art lediglich in drei isolierten Gebieten nachgewiesen, die genauen Grenzen der Verbreitung sind hier noch unbekannt. Subfossile Überreste der Art wurden im Süden der Türkei und in Israel gefunden, was auf ein ehemals viel größeres Verbreitungsgebiet hinweist.
Die Art besiedelt Buschland, Flussufer und halboffene Landschaften mit Gebüsch und Bäumen, beispielsweise Obstgärten, Weinberge und Hecken in landwirtschaftlich genutzten Gebieten. In Flächen mit intensiver Landwirtschaft fehlt die Art.
Der Mausschläfer lebt mehr auf dem Boden als andere Bilche. Seine Nahrung besteht vor allem aus Samen. Von Oktober bis April hält er unterirdisch Winterschlaf. Das hierfür notwendige Fett speichert der Mausschläfer hauptsächlich unter der Haut.
Myomimus roachi wurde 1937 auf Grundlage von Fossilien von Dorothea Bate erstbeschrieben.
Die Art wird in der Roten Liste der IUCN als gefährdet ("vulnerable") gelistet. Im europäischen Teil der Türkei wurde der größte Teil ihres Lebensraumes in Ackerland umgewandelt. Auch in Bulgarien sind im Verbreitungsgebiet der Art nur wenige natürliche Lebensräume übrig. Insgesamt geht das Verbreitungsgebiet zurück. Es ist aber kaum möglich zu sagen, was genau mit dem Verbreitungsgebiet vor sich geht, da über die genauen Lebensraumansprüche des Mausschläfers nichts bekannt ist. Das Verbreitungsgebiet verkleinert sich außerdem bereits seit dem Pleistozän immer mehr.
Der Mausschläfer wird von der Europäischen Union in den Anhängen II und IV der FFH-Richtlinie geführt und gilt damit als streng zu schützende Art von gemeinschaftlichem Interesse, für deren Erhaltung von den Mitgliedsstaaten besondere Schutzgebiete ausgewiesen werden müssen.
De mûsslieper, ognevsliepmûs of Ognevs sliepmûs (Latynske namme: Myomimus roachi) is in sûchdier út it skift fan 'e kjifdieren (Rodentia), de famylje fan 'e sliepmûzen (Gliridae) en it skaai fan 'e mûssliepers (Myomimus), dat foarkomt op 'e súdeastlike Balkan en yn Lyts-Aazje. Dizze soarte waard yn 1937 foar it earst wittenskiplik beskreaun troch de Britske soöloge Dorothea Bate.
Mûssliepers libje yn 'e westlike helte fan East-Traasje (oftewol Jeropeesk Turkije), en yn it oanswettende súdeasten fan Bulgarije. Dêrnjonken besteane der noch trije lytse isolearre populaasjes oan 'e westkust fan Lyts-Aazje. Ek komme se sporadysk foar yn it uterste noardeasten fan Grikelân, yn 'e stripe fan 'e lânstreek West-Traasje, dy't tsjin 'e Turkske grins oan leit. It swiertepunt fan 'e fersprieding leit om 'e stêd Edirne hinne, yn Jeropeesk Turkije. Mûssliepers binne oanpast oan it libjen yn strewelleguod en healiepen lânskippen mei beammen en boaiemfegetaasje, lykas hôven, wyngerds, hagen en rivierwâlen. Beammen fan in beskate âlderdom binne dêrby ûnmisber, om't se de dei yn beamholten fersliepe en har der nachts ek út en troch yn weromlûke om in slûchje te dwaan.
De mûsslieper hat trochinoar in kop-romplingte fan 7-13 sm, mei in sturtlingte fan 6-11 sm en in gewicht fan 15-25 g. Hy tanket syn namme oan syn tinne sturt, dy't mear wei hat fan 'e sturt fan in echte mûs as fan dy fan in sliepmûs. Syn pels is griisbrún en syn earen binne lyts.
De mûsslieper is in nachtdier dat benammen aktyf is fan 'e jûnsskimer oant de moarnsdage. Hoewol't er it grutste part fan 'e tiid yn beammen en strûken trochbringt, bejout er him ek wolris oer de grûn as dat needsaaklik is foar syn foerazjearjen of om in oare groepke beammen of strûken te berikken. Soms weaget er him sels yn iepen greidlân of op ikkers dy't koartby omploeid binne, mar dêrby rint er grut gefaar om snipt te wurden troch rôfdieren, lykas ûlen of martereftigen. Ien eksimplaar hat yn 'e regel ferskate beamholten yn gebrûk, al geane sokke rêstplakken ek geregeldwei oer fan 'e iene mûsslieper op 'e oare. Behalven yn beamholten meitsje mûssliepers har nêst as it nypt ek wol yn rotsspjalten. Se frette benammentlik sieden, mar ek wol griene plantedielen.
De mûsslieper hat de IUCN-status fan "kwetsber", wat de leechste fan 'e trije foarmen fan bedriigdheid is (de oare beide binne "bedrige" en "krityk"). De reden dêrfoar is syn beheinde ferspriedingsgebiet, dêr't noch bykomt dat er fanwegen syn ferlet fan âlde iken en nutebeammen yn 'e benearing brocht is troch de útwreiding fan 'e lânbou en de dêrmei mank geande kap fan boskgebieten.
De mûsslieper, ognevsliepmûs of Ognevs sliepmûs (Latynske namme: Myomimus roachi) is in sûchdier út it skift fan 'e kjifdieren (Rodentia), de famylje fan 'e sliepmûzen (Gliridae) en it skaai fan 'e mûssliepers (Myomimus), dat foarkomt op 'e súdeastlike Balkan en yn Lyts-Aazje. Dizze soarte waard yn 1937 foar it earst wittenskiplik beskreaun troch de Britske soöloge Dorothea Bate.
The Roach's mouse-tailed dormouse or ground dormouse (Myomimus roachi), also known simply as the mouse-tailed dormouse, is a species of rodent in the family Gliridae. It is found in Bulgaria, European Turkey, and Greece.
It is historically found in Turkey and south-eastern Bulgaria, with its presence recently confirmed in Greece. As oak and walnut trees were removed for agriculture and forestry, its distribution became restricted to a few small spinneys in Edirne, in north-west Turkey.[2] In 2017 the species was confirmed to be still living in Bulgaria.[3]
Roach's mouse-tailed dormouse lives in scrub and semi-open habitats with trees or bushes such as orchards, vineyards, hedgerows in arable land, and river banks. Old trees are essential elements in their habitat because the dormouse uses hollows of old trees to sleep during the day or rest at night.
The mouse-tailed dormouse is nocturnal, which means that they are active at night. Dormice are active from 1–2 hours before sunset till 1–2 hours after sunrise. In addition, the mouse-tailed dormouse is not strictly arboreal as it uses both trees and ground for moving and feeding. It also uses open areas such as grasslands, cereal fields, and even recently plowed agricultural land for moving and searching for food (such as insects and seeds[4]), which makes it easier food for predators. The same animal uses few different trees with hollows for resting, and one tree can be used for one or more consecutive days. The same tree hollows are used by different individuals at different times.[5]
The mouse-tailed dormouse is distributed throughout east Europe, most predominantly East Bulgaria. It inhabits semi-open agricultural habitats with trees or bushes. It is most active from the first half of April to the second half of November. Copulations are around the second half of April to the beginning of May. Young females may have 5-6 young per litter while older females may have larger litters.[6]
The Roach's mouse-tailed dormouse or ground dormouse (Myomimus roachi), also known simply as the mouse-tailed dormouse, is a species of rodent in the family Gliridae. It is found in Bulgaria, European Turkey, and Greece.
El lirón colipelado (Myomimus roachi) es una especie de roedor esciuromorfo de la familia Gliridae.
Se encuentra en Bulgaria, Grecia y Turquía.
El lirón colipelado (Myomimus roachi) es una especie de roedor esciuromorfo de la familia Gliridae.
Myomimus roachi Myomimus generoko animalia da. Karraskarien barruko Leithiinae azpifamilia eta Gliridae familian sailkatuta dago.
Myomimus roachi Myomimus generoko animalia da. Karraskarien barruko Leithiinae azpifamilia eta Gliridae familian sailkatuta dago.
Myomimus roachi, communément appelé Loir de Roach, est une espèce de rongeurs de la famille des Gliridae. C'est une espèce menacée de loir que l'on rencontre en Bulgarie, Grèce et Turquie.
De muisslaper of Ognevs slaapmuis (Myomimus roachi) is een slaapmuis uit het geslacht der muisslapers (Myomimus). De muisslaper werd pas rond 1937 ontdekt in Zuidoost-Bulgarije, en is verder nog aangetroffen in Thracië, West-Turkije en sporadisch in Griekenland.
De muisslaper dankt zijn naam aan de staart, die meer weg heeft van de dunne staart van muizen dan van de pluimstaart van slaapmuizen. Hij heeft een grijsbruine vacht. De oren zijn vrij klein. De muisslaper heeft een kop-romplengte van 70 tot 130 millimeter, een staartlengte van 60 tot 110 millimeter en een lichaamsgewicht van 15 tot 25 gram.
De muisslaper is meer een grondbewoner dan de overige slaapmuizen. Hij houdt zich schuil tussen stenen of in het hol van andere dieren. Hij komt voor in met struiken en bomen begroeide gebieden, maar ook in meer open gebied als in steppen en landbouwgebieden. Ook worden ze aangetroffen in boomgaarden, voornamelijk met appelboom en moerbei. Hij voedt zich voornamelijk met zaden, maar ook met groene plantendelen.
Bronnen, noten en/of referentiesMysiogon dardanelski[3] (Myomimus roachi) – gatunek gryzonia z rodziny popielicowatych (Gliridae), występujący na południowo-wschodnich Bałkanach i zachodnim wybrzeżu Azji Mniejszej.
Gatunek opisała w 1937 roku Dorothea Minola Bate, na podstawie skamieniałości z plejstocenu; pod koniec lat 40. XX wieku odkryto żyjące osobniki. Miejsce typowe jest położone w Izraelu, w osadach jaskini Magharat at-Tabun na górze Karmel. Obecnie gatunek nie występuje już na tamtym obszarze[4][2].
Występowanie mysiogona dardanelskiego stwierdzono w południowo-wschodniej Bułgarii, fragmencie Grecji (w historycznej Tracji) i w Turcji, w okolicy cieśniny Dardanele i na zachodnim wybrzeżu Morza Egejskiego. Ostatnie opublikowane doniesienia o gryzoniach żyjących w Bułgarii pochodzą z 1978 roku z okolic Burgas, a następnie dopiero z 10 czerwca 2017, kiedy to złowiono dorosłą samicę w okolicy miejscowości Sakar;[5] tym niemniej badania w Turcji wskazują, że gryzonie te trudno jest schwytać. Mysiogon dardanelski ma bardzo rozdrobniony zasięg występowania, jest znany z więcej niż 15 lokalizacji. Szczątki subfosylne z Izraela i południowej Turcji wskazują, że w ostatnich kilku tysiącach lat gryzonie te zamieszkiwały większy obszar[2].
Sprzyjającym środowiskiem życia dla tego gatunku są zarośla i częściowo otwarte obszary porośnięte drzewami i krzewami, takie jak sady, winnice, żywopłoty i brzegi rzek. Nie występuje na obszarach intensywnej działalności rolniczej. Prowadzi naziemny tryb życia, w większym stopniu niż inne popielicowate; żywi się głównie nasionami[2].
Zasięg występowania mysiogona dardanelskiego maleje od plejstocenu. Współcześnie rolnictwo powoduje dalszą utratę sprzyjającego środowiska. Ocenia się, że także maleje populacja tych gryzoni. Mysiogon dardanelski jest uznawany za gatunek narażony na wyginięcie. Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk wymienia go w załącznikach II i III. Nie występuje w żadnym obszarze chronionym[2].
Mysiogon dardanelski (Myomimus roachi) – gatunek gryzonia z rodziny popielicowatych (Gliridae), występujący na południowo-wschodnich Bałkanach i zachodnim wybrzeżu Azji Mniejszej.
Myomimus roachi[2][3] är en däggdjursart som först beskrevs av Dorothea Bate 1937. Myomimus roachi ingår i släktet Myomimus och familjen sovmöss.[4][5] IUCN kategoriserar arten globalt som sårbar.[1] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[4] Det svenska trivialnamnet Mussvansad sjusovare förekommer för arten.[6]
Arten når en kroppslängd (huvud och bål) av 86 till 136 mm, en svanslängd av 65 till 94 mm och en vikt mellan 21 och 70 g. Den har 19 till 23 mm långa bakfötter och 13 till 17,5 mm långa öron. Pälsen är hos ungdjur huvudsakligen grå och på huvudets topp samt på ryggen nästan svart. På undersidan förekommer ljusare grå päls och det finns en otydlig gräns mellan dessa färgområden. Vid nosen har ungarnas päls en ljusbrun skugga. De vuxna djuren har en ljus ockra päls på ovansidan med några svarta hår inblandade på toppen. Deras ögon är gråa och nästan svarta vid kanterna. Undersidan är hos vuxna exemplar ljusgrå till krämfärgad. Svansen blir fram mot slutet spetsigare och den ser nästan naken ut förutom en kort tofs vid slutet. Myomimus roachi har fem tår vid bakfötterna och tummen vid framtassarna är mycket kort.[7]
Arten förekommer i sydöstra Bulgarien, östra Grekland och västra Turkiet. Habitatet utgörs av landskap med buskar, några träd och ängar. Myomimus roachi hittas även på jordbruksmark, i vinodlingar och vid vattendragens kanter. Den klättrar i växtligheten och går på marken.[1]
Myomimus roachi håller mellan hösten och senare april vinterdvala. En eller flera exemplar använder därför en underjordisk hålighet. Under den aktiva tiden föredrar de antagligen håligheter i träd eller fågelholkar som viloplats. Före ungarnas födelse fodrar honan boet med mjukt material.[7]
Arten äter främst frön.[1] Enligt en annan studie är arten allätare och den föredrar under vissa tider insekter som mullvadssyrsor, gräshoppor, nattfjärilar och fjärilar.[7]
Uppskattningsvis är honan cirka en månad dräktig och ungarna diar sin mor likaså en månad. En upphittad hona var dräktig med 14 ungar. Andra honor dokumenterades med 5 eller 6 ungar.[7]
Wikispecies har information om Myomimus roachi.
Myomimus roachi är en däggdjursart som först beskrevs av Dorothea Bate 1937. Myomimus roachi ingår i släktet Myomimus och familjen sovmöss. IUCN kategoriserar arten globalt som sårbar. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life. Det svenska trivialnamnet Mussvansad sjusovare förekommer för arten.
Myomimus roachi — гризун родини вовчкових (Gliridae).
Країни проживання: Болгарія, Греція, Туреччина (як європейська, так і азіатська). В основному це вид низовини. Мешкає в чагарниках і напів-відкритих місцепроживаннях з деревами або чагарниками, таких як сади, виноградники, живоплоти на орних землях і берегах річок. Відсутній в інтенсивно оброблюваних районах. Він більш ніж інші члени родини наземний і раціон складається здебільшого з насіння.
Страждає від зникнення природного середовища існування. Він включений у Додаток II і III Бернської конвенції. Цей вид не зустрічається в охоронних районах.
Myomimus roachi là một loài động vật có vú trong họ Gliridae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Bate mô tả năm 1937.[1]
Bài viết về một loài thuộc bộ Gặm nhấm này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Myomimus roachi là một loài động vật có vú trong họ Gliridae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Bate mô tả năm 1937.
Поиск изображений
на Викискладе
Болгарская мышевидная соня (Myomimus roachi) — вид грызунов рода мышевидные сони семейства соневые. Обитает в Болгарии, Греции и Турции.
Болгарская мышевидная соня (Myomimus roachi) — вид грызунов рода мышевидные сони семейства соневые. Обитает в Болгарии, Греции и Турции.
로치쥐꼬리겨울잠쥐 또는 쥐꼬리겨울잠쥐(Myomimus roachi)는 겨울잠쥐과에 속하는 설치류의 일종이다. 불가리아와 터키에서 발견되며, 그리스 극동 지역에서도 서식하는 것으로 추정하고 있다.
역사적으로 로치쥐꼬리겨울잠쥐는 터키와 불가리아 남부-동부에서 발견되었다. 참나무와 호두나무가 경작지와 삼림지에서 제거됨에 따라서, 터키 북부-서부 지역 에디르네의 아주 작은 덤불 숲에 제한적으로 분포한다.[2]
로치쥐꼬리겨울잠쥐는 경작지와 강 기슭 안의 과수원과 포도원, 산울타리와 같은 관목 지대 또는 반-개활 서식지에서 서식한다. 낮시간 동안에는 수령이 많은 나무의 구멍 속에서 잠을 자고, 밤에는 휴식을 취하기 때문에 수령이 많은 나무들이 필수적이다.
쥐꼬리겨울잠쥐는 야행성 동물로 밤에 활발하게 움직인다. 해가 지기 1~2시간 이전부터 활동을 시작해서, 해가 뜨기 1~2시간 이전까지 활동을 한다. 쥐꼬리겨울잠쥐는 전적으로 나무 위에서 생활하는 동물은 아니고 나무와 땅 양쪽에서 움직이며 먹이를 구한다.
