dcsimg

Lifespan, longevity, and ageing

المقدمة من AnAge articles
Maximum longevity: 12 years (wild)
ترخيص
cc-by-3.0
حقوق النشر
Joao Pedro de Magalhaes
محرر
de Magalhaes, J. P.
موقع الشريك
AnAge articles

Associations ( الإنجليزية )

المقدمة من Animal Diversity Web

Predators of silver-haired bats include striped skunks and great horned owls.

Known Predators:

  • striped skunks
  • great horned owls
  • striped skunks (Mephitis mephitis)
  • great horned owls (Bubo virginianus)
ترخيص
cc-by-nc-sa-3.0
حقوق النشر
The Regents of the University of Michigan and its licensors
الاقتباس الببليوغرافي
Naumann, R. 1999. "Lasionycteris noctivagans" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Lasionycteris_noctivagans.html
مؤلف
Robert Naumann, University of Michigan-Ann Arbor
محرر
Allison Poor, University of Michigan-Ann Arbor
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Animal Diversity Web

Morphology ( الإنجليزية )

المقدمة من Animal Diversity Web

Silver-haired bats are medium sized bats, weighing 8 to 12 grams. Measurements of these bats include: total length, 90 to 115 mm; tail length, 35 to 50 mm; wingspread, 270 to 310 mm; forearm, 37 to 44 mm; head size, 60 mm long; and a hind foot length of 6 to 12 mm. Silver-haired bats receive their name from their dark, silver-tipped fur. The fur is usually black in color, however some individuals may be dark brown with yellow-tipped fur. The ears of these bats are relatively short (15 to 17 mm in height), round, and naked. The dorsal surface of the interfemoral membrane is lightly furred, with 50 to 75% of the tail being naked.

Range mass: 8 to 12 g.

Range length: 90 to 115 mm.

Range wingspan: 270 to 310 mm.

Other Physical Features: endothermic ; homoiothermic; bilateral symmetry

ترخيص
cc-by-nc-sa-3.0
حقوق النشر
The Regents of the University of Michigan and its licensors
الاقتباس الببليوغرافي
Naumann, R. 1999. "Lasionycteris noctivagans" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Lasionycteris_noctivagans.html
مؤلف
Robert Naumann, University of Michigan-Ann Arbor
محرر
Allison Poor, University of Michigan-Ann Arbor
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Animal Diversity Web

Life Expectancy ( الإنجليزية )

المقدمة من Animal Diversity Web

Tooth wear of silver-haired bats suggests that these bats can live up to 12 years.

Typical lifespan
Status: wild:
12 (high) years.

Average lifespan
Status: wild:
12 years.

ترخيص
cc-by-nc-sa-3.0
حقوق النشر
The Regents of the University of Michigan and its licensors
الاقتباس الببليوغرافي
Naumann, R. 1999. "Lasionycteris noctivagans" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Lasionycteris_noctivagans.html
مؤلف
Robert Naumann, University of Michigan-Ann Arbor
محرر
Allison Poor, University of Michigan-Ann Arbor
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Animal Diversity Web

Habitat ( الإنجليزية )

المقدمة من Animal Diversity Web

Silver-haired bats prefer temperate, northern hardwoods with ponds or streams nearby. The typical day roost for the bat is behind loose tree bark. Silver-haired bats appear to be particularly fond of willow, maple and ash trees (most likely due to the deeply fissured bark). Hollow snags and bird nests also provide daytime roosting areas for silver-haired bats. Less common daytime roosts include buildings, such as open sheds and garages; however, due to their solitary nature and adaptation to woodland roosts, these bats rarely invade buildings in large enough numbers to cause alarm. During the winter months, silver-haired bats that hibernate find shelter in northern areas inside trees, buildings, rock crevices, and similar protected structures.

Habitat Regions: temperate

Terrestrial Biomes: forest

ترخيص
cc-by-nc-sa-3.0
حقوق النشر
The Regents of the University of Michigan and its licensors
الاقتباس الببليوغرافي
Naumann, R. 1999. "Lasionycteris noctivagans" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Lasionycteris_noctivagans.html
مؤلف
Robert Naumann, University of Michigan-Ann Arbor
محرر
Allison Poor, University of Michigan-Ann Arbor
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Animal Diversity Web

Distribution ( الإنجليزية )

المقدمة من Animal Diversity Web

Silver-haired bats are found throughout the United States (with Florida as a possible exception), northward into southern Canada up to the treeline, and reach their northern limits in Alaska . The range may also include extreme northeastern Mexico (due to similar habitat conditions), although there have been no confirmed sightings of the bat.

Biogeographic Regions: nearctic (Native )

ترخيص
cc-by-nc-sa-3.0
حقوق النشر
The Regents of the University of Michigan and its licensors
الاقتباس الببليوغرافي
Naumann, R. 1999. "Lasionycteris noctivagans" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Lasionycteris_noctivagans.html
مؤلف
Robert Naumann, University of Michigan-Ann Arbor
محرر
Allison Poor, University of Michigan-Ann Arbor
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Animal Diversity Web

Trophic Strategy ( الإنجليزية )

المقدمة من Animal Diversity Web

Silver-haired bats are insectivorous. Their diet mainly consists of flies, beetles, and moths. However, these bats feed opportunistically on any concentration of insects they come across. They have a short-range foraging strategy, traveling over woodland ponds and streams. Silver-haired bats do not always feed in mid-flight; they have been caught in mouse traps, suggesting ground foraging, and they have been reported to consume larvae on trees.

Animal Foods: insects

Primary Diet: carnivore (Insectivore )

ترخيص
cc-by-nc-sa-3.0
حقوق النشر
The Regents of the University of Michigan and its licensors
الاقتباس الببليوغرافي
Naumann, R. 1999. "Lasionycteris noctivagans" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Lasionycteris_noctivagans.html
مؤلف
Robert Naumann, University of Michigan-Ann Arbor
محرر
Allison Poor, University of Michigan-Ann Arbor
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Animal Diversity Web

Associations ( الإنجليزية )

المقدمة من Animal Diversity Web

Silver-haired bats have an important role in the food chain as consumers of vast quantities of insects.

ترخيص
cc-by-nc-sa-3.0
حقوق النشر
The Regents of the University of Michigan and its licensors
الاقتباس الببليوغرافي
Naumann, R. 1999. "Lasionycteris noctivagans" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Lasionycteris_noctivagans.html
مؤلف
Robert Naumann, University of Michigan-Ann Arbor
محرر
Allison Poor, University of Michigan-Ann Arbor
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Animal Diversity Web

Benefits ( الإنجليزية )

المقدمة من Animal Diversity Web

Silver-haired bats help with insect control, consuming large numbers of insects each night.

Positive Impacts: controls pest population

ترخيص
cc-by-nc-sa-3.0
حقوق النشر
The Regents of the University of Michigan and its licensors
الاقتباس الببليوغرافي
Naumann, R. 1999. "Lasionycteris noctivagans" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Lasionycteris_noctivagans.html
مؤلف
Robert Naumann, University of Michigan-Ann Arbor
محرر
Allison Poor, University of Michigan-Ann Arbor
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Animal Diversity Web

Benefits ( الإنجليزية )

المقدمة من Animal Diversity Web

Silver-haired bats are occasionally implicated in the transmission of rabies to humans.

Negative Impacts: injures humans (carries human disease)

ترخيص
cc-by-nc-sa-3.0
حقوق النشر
The Regents of the University of Michigan and its licensors
الاقتباس الببليوغرافي
Naumann, R. 1999. "Lasionycteris noctivagans" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Lasionycteris_noctivagans.html
مؤلف
Robert Naumann, University of Michigan-Ann Arbor
محرر
Allison Poor, University of Michigan-Ann Arbor
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Animal Diversity Web

Conservation Status ( الإنجليزية )

المقدمة من Animal Diversity Web

Silver-haired bats have no special endangered or threatened status; however, activities such as logging and deforestation may pose a threat for the bat in the future.

Temperate North American bats are now threatened by a fungal disease called “white-nose syndrome.” This disease has devastated eastern North American bat populations at hibernation sites since 2007. The fungus, Geomyces destructans, grows best in cold, humid conditions that are typical of many bat hibernacula. The fungus grows on, and in some cases invades, the bodies of hibernating bats and seems to result in disturbance from hibernation, causing a debilitating loss of important metabolic resources and mass deaths. Mortality rates at some hibernation sites have been as high as 90%. While there are currently no reports of Lasionycteris noctivagans mortalities as a result of white-nose syndrome, the disease continues to expand its range in North America.

US Federal List: no special status

CITES: no special status

State of Michigan List: no special status

IUCN Red List of Threatened Species: least concern

ترخيص
cc-by-nc-sa-3.0
حقوق النشر
The Regents of the University of Michigan and its licensors
الاقتباس الببليوغرافي
Naumann, R. 1999. "Lasionycteris noctivagans" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Lasionycteris_noctivagans.html
مؤلف
Robert Naumann, University of Michigan-Ann Arbor
محرر
Allison Poor, University of Michigan-Ann Arbor
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Animal Diversity Web

غير معنونة ( الإنجليزية )

المقدمة من Animal Diversity Web

Fisherman occasionally snag silver-haired bats in mid-air while casting their fishing lines.

ترخيص
cc-by-nc-sa-3.0
حقوق النشر
The Regents of the University of Michigan and its licensors
الاقتباس الببليوغرافي
Naumann, R. 1999. "Lasionycteris noctivagans" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Lasionycteris_noctivagans.html
مؤلف
Robert Naumann, University of Michigan-Ann Arbor
محرر
Allison Poor, University of Michigan-Ann Arbor
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Animal Diversity Web

Behavior ( الإنجليزية )

المقدمة من Animal Diversity Web

Silver-haired bats use echolocation to find their prey. They have acute hearing, and communicate with one another using sound. Baby bats give high-pitched chirps when they become separated from their mothers.

Communication Channels: acoustic

Perception Channels: tactile ; acoustic ; echolocation ; chemical

ترخيص
cc-by-nc-sa-3.0
حقوق النشر
The Regents of the University of Michigan and its licensors
الاقتباس الببليوغرافي
Naumann, R. 1999. "Lasionycteris noctivagans" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Lasionycteris_noctivagans.html
مؤلف
Robert Naumann, University of Michigan-Ann Arbor
محرر
Allison Poor, University of Michigan-Ann Arbor
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Animal Diversity Web

Reproduction ( الإنجليزية )

المقدمة من Animal Diversity Web

Courtship and mating of silver-haired bats occurs in autumn when both sexes congregate for migration. Fertilization is delayed until the next spring. Births occur after a gestation period of 50 to 60 days. At parturition, the female roosts with her head facing upward. The tail membrane is bent forward to form a basket, in which the young are caught as they leave the birth canal. Two young are produced, usually between late June and early July.

Breeding season: Courtship and mating of silver-haired bats occurs in autumn.

Range number of offspring: 1 to 2.

Average number of offspring: 2.

Range gestation period: 50 to 60 days.

Average weaning age: 36 days.

Range time to independence: 21 to 36 days.

Key Reproductive Features: iteroparous ; seasonal breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; viviparous ; sperm-storing ; delayed fertilization

Average birth mass: 1.67 g.

Average number of offspring: 2.

Average age at sexual or reproductive maturity (male)
Sex: male:
152 days.

Average age at sexual or reproductive maturity (female)
Sex: female:
152 days.

Newborns weigh about 2g. The litter weight equals 36% of the mother's body weight. Young are born with their eyes closed, ears folded over, and most of their 22 deciduous teeth in place. Within a period of 21 to 36 days, young are able to forage for themselves.

Parental Investment: altricial ; pre-fertilization (Protecting: Female); pre-hatching/birth (Provisioning: Female, Protecting: Female); pre-weaning/fledging (Provisioning: Female, Protecting: Female)

ترخيص
cc-by-nc-sa-3.0
حقوق النشر
The Regents of the University of Michigan and its licensors
الاقتباس الببليوغرافي
Naumann, R. 1999. "Lasionycteris noctivagans" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Lasionycteris_noctivagans.html
مؤلف
Robert Naumann, University of Michigan-Ann Arbor
محرر
Allison Poor, University of Michigan-Ann Arbor
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Animal Diversity Web

Amenazas ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من Conabio
Factores de riesgo

Posee una alta dependencia a los bosques templados caducifolios y bosques de coníferas, utiliza las oquedades de los árboles como su principal refugio. La intensiva deforestación y las prácticas de manejo forestal en los últimos años en la Sierra Madre Oriental puede poner en peligro los sitios de refugio para esta especie.

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

El Bosque templado deciduo y el Bosque de coníferas de la Sierra Madre Oriental están sometidos a fuertes presiones de deforestación y fragmentación como resultado de las intensas actividades agropecuarias y forestales. Otro factor de riesgo son los incendios forestales los cuales se han incrementado en los últimos años (Arriaga et al., 2000; Rzedowski, 1986).
ترخيص
cc-by-nc-sa-2.5
حقوق النشر
CONABIO
الاقتباس الببليوغرافي
Zarza-Villanueva, H. 2006. Ficha técnica de Lasionycteris noctivagans. En: Medellín, R. (compilador). Los mamíferos mexicanos en riesgo de extinción según el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Instituto de Ecología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W005. México, D.F.
مؤلف
Zarza-Villanueva, H.
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Conabio

Biología de poblaciones ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من Conabio
Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales

La especie es considerada rara, por su baja abundancia. Se registro por primera vez en México en 1984 y hasta la fecha sólo se conoce para la Sierra de San Carlos, Tamaulipas (Schmidly y Hendricks, 1984).
ترخيص
cc-by-nc-sa-2.5
حقوق النشر
CONABIO
الاقتباس الببليوغرافي
Zarza-Villanueva, H. 2006. Ficha técnica de Lasionycteris noctivagans. En: Medellín, R. (compilador). Los mamíferos mexicanos en riesgo de extinción según el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Instituto de Ecología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W005. México, D.F.
مؤلف
Zarza-Villanueva, H.
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Conabio

Biología del taxón ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من Conabio
Relevancia de la especie

Especie rara por su baja abundancia, de distribución muy restringida en México (únicamente ha sido registrada en Tamaulipas), de hábitos insectívoros y su dependencia a los bosques templados caducifolios y de coníferas, son características que hacen que este murciélago sea una especie sujeta a protección especial.
ترخيص
cc-by-nc-sa-2.5
حقوق النشر
CONABIO
الاقتباس الببليوغرافي
Zarza-Villanueva, H. 2006. Ficha técnica de Lasionycteris noctivagans. En: Medellín, R. (compilador). Los mamíferos mexicanos en riesgo de extinción según el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Instituto de Ecología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W005. México, D.F.
مؤلف
Zarza-Villanueva, H.
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Conabio

Comportamiento ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من Conabio
Son organismos solitarios, con excepción del período de migración, donde se agrupan. La migración hacia los sitios más calientes comienza a finales de agosto y septiembre, y regresan a finales de mayo. Pueden ocupar una amplia variedad de sitios como refugios, desde las cuevas hasta las nidos de aves, pero se ha sugerido que prefiere los oquedades de los árboles como su principal refugio. Durante el período de hibernación por lo general ocupan las oquedades de los árboles o las cuevas. Usualmente comienzan forrajeando a baja altitud para después moverse al dosel superior, su período de actividad comienza al atardecer, si no es que antes, forrajean activamente durante de 3 a 4 horas después del atardecer y un segundo pico se observa 8 horas de iniciada su actividad (Kunz, 1982; Nowak, 1999).
ترخيص
cc-by-nc-sa-2.5
حقوق النشر
CONABIO
الاقتباس الببليوغرافي
Zarza-Villanueva, H. 2006. Ficha técnica de Lasionycteris noctivagans. En: Medellín, R. (compilador). Los mamíferos mexicanos en riesgo de extinción según el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Instituto de Ecología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W005. México, D.F.
مؤلف
Zarza-Villanueva, H.
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Conabio

Conservación ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من Conabio
No hay ninguna medida o programa de conservación para la especie. Sin embargo, dentro de su área de distribución, la cual no está bien definida, se encuentran las regiones terrestres prioritarias: Sierra de San Carlos - Tamaulipas (Arriaga et al., 2000). Es importante realizar estudios para conocer la distribución actual de la especie, ya que solo se han capturado en una sola localidad desde 1984 en todo México.
ترخيص
cc-by-nc-sa-2.5
حقوق النشر
CONABIO
الاقتباس الببليوغرافي
Zarza-Villanueva, H. 2006. Ficha técnica de Lasionycteris noctivagans. En: Medellín, R. (compilador). Los mamíferos mexicanos en riesgo de extinción según el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Instituto de Ecología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W005. México, D.F.
مؤلف
Zarza-Villanueva, H.
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Conabio

Descripción ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من Conabio
Murciélago mediano, posee una cabeza larga; rostro corto; orejas pequeñas y redondeadas, con un ancho trago (5 a 9 mm de largo). La parte dorsal del cuerpo es de color café oscuro o negro entre mezclado con algunos pelos plateados, lo que da un aspecto nevado, la parte ventral es ligeramente más clara. El pelo es de color café oscuro a negro con las puntas blancas o plateadas, lo que da una apariencia nevada o entrecano (característica diagnóstica del género). El uropatagio está cubierto de pelo hasta la mitad de la parte dorsal. La cola es larga y se extiende hasta el borde del uropatagio. Las membranas alares, el uropatagio y las orejas son de color negro. El cráneo de esta especie es plano, presenta una caja craneal y bulla auditiva grande (Hall, 1981; Kunz, 1982). Las medidas corporales (en mm) para ambos sexos son: longitud total, 92 a 115; longitud de la cola, 35 a 45; Peso 6 a 14 g. Fórmula dentaria: i 2/3, c 1/1, p 2/3, m 3/3 = 36 (Kunz, 1982; Nowak, 1999).

Historia de la vida

Vivíparos, homeotermos.
ترخيص
cc-by-nc-sa-2.5
حقوق النشر
CONABIO
الاقتباس الببليوغرافي
Zarza-Villanueva, H. 2006. Ficha técnica de Lasionycteris noctivagans. En: Medellín, R. (compilador). Los mamíferos mexicanos en riesgo de extinción según el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Instituto de Ecología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W005. México, D.F.
مؤلف
Zarza-Villanueva, H.
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Conabio

Distribución ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من Conabio
Actual

MEXICO

Está especie tiene una amplia distribución en Estados Unidos y Canadá. En México se conoce sólo para la Sierra de San Carlos, Tamaulipas (Schmidly y Hendricks, 1984).

MEXICO / TAMAULIPAS

Sierra de San Carlos (Schmidly y Hendricks, 1984).
ترخيص
cc-by-nc-sa-2.5
حقوق النشر
CONABIO
الاقتباس الببليوغرافي
Zarza-Villanueva, H. 2006. Ficha técnica de Lasionycteris noctivagans. En: Medellín, R. (compilador). Los mamíferos mexicanos en riesgo de extinción según el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Instituto de Ecología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W005. México, D.F.
مؤلف
Zarza-Villanueva, H.
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Conabio

Estado de conservación ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من Conabio
NOM-059-SEMARNAT-2001

Pr sujeta a protección especial

NOM-059-SEMARNAT-2010

Pr sujeta a protección especial
ترخيص
cc-by-nc-sa-2.5
حقوق النشر
CONABIO
الاقتباس الببليوغرافي
Zarza-Villanueva, H. 2006. Ficha técnica de Lasionycteris noctivagans. En: Medellín, R. (compilador). Los mamíferos mexicanos en riesgo de extinción según el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Instituto de Ecología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W005. México, D.F.
مؤلف
Zarza-Villanueva, H.
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Conabio

Estrategia trófica ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من Conabio
Es una especie insectívora que se alimenta principalmente de dípteros, hemípteros, lepidópteros, coleópteros e isópteros (Kunz, 1982).
ترخيص
cc-by-nc-sa-2.5
حقوق النشر
CONABIO
الاقتباس الببليوغرافي
Zarza-Villanueva, H. 2006. Ficha técnica de Lasionycteris noctivagans. En: Medellín, R. (compilador). Los mamíferos mexicanos en riesgo de extinción según el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Instituto de Ecología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W005. México, D.F.
مؤلف
Zarza-Villanueva, H.
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Conabio

Hábitat ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من Conabio
Se le ha encontrado preferentemente a lo largo de arroyos y ríos en áreas donde el tipo de vegetación dominante es el Bosque templado deciduo y Bosque de coníferas (Kunz, 1982; Nowak, 1999).

Macroclima

El clima predominante en la región es del tipo (A)C(wo)x', templado subhumedos con lluvias en verano mayores al 10% anual (Arriaga et al., 2000). Sólo se ha registrado en una localidad a una altitud de 646 msnm (Hall, 1981; Schmidly y Hendricks, 1984).

Uso de hábitat

Por lo general prefiere volar a lo largo de los causes de los ríos y arroyos, en áreas boscosas (Kunz, 1982).
ترخيص
cc-by-nc-sa-2.5
حقوق النشر
CONABIO
الاقتباس الببليوغرافي
Zarza-Villanueva, H. 2006. Ficha técnica de Lasionycteris noctivagans. En: Medellín, R. (compilador). Los mamíferos mexicanos en riesgo de extinción según el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Instituto de Ecología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W005. México, D.F.
مؤلف
Zarza-Villanueva, H.
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Conabio

Reproducción ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من Conabio
Los nacimientos son de junio a julio, se forman grandes colonias de maternidad. Para este momento los machos adultos aparentemente residen en otro refugio separado de las hembras adultas. El apareamiento ocurre en el otoño, seguido de un período de almacenamiento de esperma por las hembras, durante el invierno, y no es hasta abril o mayo que se da la fecundación (Kunz, 1982; Nowak, 1999).

Fecundidad

Las hembras tienen de una a dos crías al año (Nowak, 1999).
ترخيص
cc-by-nc-sa-2.5
حقوق النشر
CONABIO
الاقتباس الببليوغرافي
Zarza-Villanueva, H. 2006. Ficha técnica de Lasionycteris noctivagans. En: Medellín, R. (compilador). Los mamíferos mexicanos en riesgo de extinción según el PROY-NOM-059-ECOL-2000. Instituto de Ecología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W005. México, D.F.
مؤلف
Zarza-Villanueva, H.
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
Conabio

Lasionycteris noctivagans ( الكتالونية )

المقدمة من wikipedia CA

Lasionycteris noctivagans és una espècie de ratpenat de la família dels vespertiliònids. Viu a les Bermudes, Mèxic, els Estats Units i el Canadà. El seu hàbitat natural són els boscos de fusta dura situats a prop d'estanys i rierols. No hi ha cap amenaça significativa per a la supervivència d'aquesta espècie, tot i que es creu que en el futur podria estar afectada per la desforestació.[1]

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Lasionycteris noctivagans Modifica l'enllaç a Wikidata
  1. Arroyo-Cabrales, J.; Miller, B.; Reid, F.; Cuarón, A. D.; de Grammont, P. C. Lasionycteris noctivagans. UICN 2008. Llista Vermella d'espècies amenaçades de la UICN, edició 2008, consultada el 23 agost 2013.


ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autors i editors de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia CA

Lasionycteris noctivagans: Brief Summary ( الكتالونية )

المقدمة من wikipedia CA

Lasionycteris noctivagans és una espècie de ratpenat de la família dels vespertiliònids. Viu a les Bermudes, Mèxic, els Estats Units i el Canadà. El seu hàbitat natural són els boscos de fusta dura situats a prop d'estanys i rierols. No hi ha cap amenaça significativa per a la supervivència d'aquesta espècie, tot i que es creu que en el futur podria estar afectada per la desforestació.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autors i editors de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia CA

Silberhaarfledermaus ( الألمانية )

المقدمة من wikipedia DE

Die Silberhaarfledermaus (Lasionycteris noctivagans) ist eine Fledermaus aus der Familie der Glattnasen (Vespertilionidae), die in Nordamerika beheimatet ist. Die Gattung Lasionycteris ist monotypisch, das heißt, dass neben Lasionycteris noctivagans keine weitere Art der Gattung bekannt ist.

Der Gattungsname Lasionycteris setzt sich aus dem Griechischen „lasio“ (= haarig) und „nycteris“ (= Fledermaus) zusammen. Der Artname noctivagans kombiniert die beiden lateinischen Worte „noctis“ (= Nacht) und „vagans“ (= wandernd).

Beschreibung

Die Silberhaarfledermaus ist eine Fledermausart mit dunklem Fell und charakteristischen silber-weißen Haarspitzen, welche diese Art unverwechselbar macht. Lediglich bei besonders alten Männchen können die Spitzen weniger kontrastreich und das Fell eher gelblich sein. Ohren und Flughaut sind einheitlich schwarz. Die Gesamtlänge der Silberhaarfledermaus beträgt 92–115 mm bei einem durchschnittlichen Gewicht von 8,1 bis 11 g.

Lebensweise

Die Silberhaarfledermaus ist wie die meisten Fledermäuse nachtaktiv und ernährt sich von Insekten, wobei sie relativ opportunistisch Nachtfalter, Käfer, Zweiflügler und Köcherfliegen fängt. Die Art fliegt dabei vergleichsweise spät aus ihren Quartieren aus und hat ihre Hauptaktivitätszeit 2–4 Stunden und 6–8 Stunden nach Sonnenuntergang. Ansonsten ist wenig bekannt über ihr Verhalten und die Ökologie. Wahrscheinlich verbringt die Silberhaarfledermaus den Tag in Baumspalten und hohlen Bäumen. Wie bei vielen anderen Fledermausarten der gemäßigten Breiten findet die Paarung im Herbst statt. Die Weibchen lagern die Spermien durch den Winter hindurch in ihren Geschlechtsorganen. Der Eisprung findet im April und Mai statt, wonach die Eizelle mit den gelagerten Spermien befruchtet wird. Nach einer Tragezeit von 50 bis 60 Tagen gebären die Weibchen jeweils ein bis zwei nackte, blinde Jungtiere. Die Jungen werden nach der Geburt noch 36 Tage gesäugt. Die älteste gefangene Silberhaarfledermaus war 12 Jahre alt.

Verbreitung

 src=
Verbreitung in Nordamerika

Die Silberhaarfledermaus kommt vom süd-östlichen Alaska über den Süden Kanadas und die Vereinigten Staaten bis zum Nord-Osten Mexikos sowie auf den Bermudas vor. Die IUCN schätzt die Art dank ihrer weiten Verbreitung und ihres Vorkommens in geschützten Gebieten als ungefährdet ein.[1]

Literatur

  • T.H. Kunz (1982): Lasionycteris noctivagans. In: Mammalian Species. No. 172, S. 1–5.

Quellen

  1. Lasionycteris noctivagans in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DE

Silberhaarfledermaus: Brief Summary ( الألمانية )

المقدمة من wikipedia DE

Die Silberhaarfledermaus (Lasionycteris noctivagans) ist eine Fledermaus aus der Familie der Glattnasen (Vespertilionidae), die in Nordamerika beheimatet ist. Die Gattung Lasionycteris ist monotypisch, das heißt, dass neben Lasionycteris noctivagans keine weitere Art der Gattung bekannt ist.

Der Gattungsname Lasionycteris setzt sich aus dem Griechischen „lasio“ (= haarig) und „nycteris“ (= Fledermaus) zusammen. Der Artname noctivagans kombiniert die beiden lateinischen Worte „noctis“ (= Nacht) und „vagans“ (= wandernd).

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DE

Silver-haired bat ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

The silver-haired bat (Lasionycteris noctivagans) is a solitary migratory species of vesper bat in the family Vespertilionidae and the only member of the genus Lasionycteris.[2]

Etymology

The species name translates as night-wandering, referring to the nocturnal behavior of bats.

Description

This medium-sized bat is predominantly black (including the wings, ears, interfemoral membrane, and fur) with white-tipped hairs. The basal upper half of its tail membrane is densely furred. This gives the bat a frosted appearance and its common name's sake. This species has a flattened skull with a broad rostrum.[3] This species weighs around 8–12 g, has a total length of ~100 mm, a tail length of 40 mm, and a forearm length of 37–44 mm.[4]

Distribution and habitat

Lasionycteris noctivagans is found in Bermuda, Canada, Mexico, and the United States. This forest inhabitant is known to occur from southeastern Alaska in summer to northeastern Mexico in winter [5] and is found in arid habitats at low elevations during seasonal migrations. In Missouri, reproduction occurs in the northern dissected plains region, but reproductive females are believed to be absent from the southern Ozark highlands in the summer.

They often roost in tree cavities or in bark crevices on tree trunks, especially during migration. Their unique coloration makes them blend in with their roosting environment.[6] However, some individuals seem to overwinter in buildings, which may allow them to spend the winter in places that would otherwise be too cold for them.[7]

Life history

Copulation of tree bats is likely initiated during flight. After mating, tree bats hibernate alone in tree cavities, bark crevices, beneath leaf litter, or in the twilight zone of caves. Gestation typically takes 50–60 days, so that parturition of pups occurs in early summer when insect availability is high.[8] Pups are born breech by presentation, and the mother consumes the placenta [9] Females typically give birth to two offspring, with an even sex ratio.

Diet and foraging behavior

Silver-haired bats consume primarily soft-bodied insects, such as moths, but will also take spiders and harvestmen. This species will forage low, over both still and running water, and also in forest openings. Silver-haired bats are slow but maneuverable flyers that typically detect prey a short distance away.[10]

Conservation threats

In addition to the hoary bat (Lasiurus cinereus) and eastern red bat (Lasiurus borealis), the silver-haired bat is one of the three tree bat species most commonly killed at wind energy facilities (over 75% of the mortalities).[11]

The causative agent of white-nose syndrome, Pseudogymnoascus destructans, has been detected on a silver-haired bat in Delaware, although this species does not suffer the same mass mortalities observed in smaller-bodied hibernating North American cave bats.[12]

Like all bats, silver-haired bats are vulnerable to population threats because of their inherently low reproductive rate.[13]

Rabies

Most bats do not have rabies; however, most recent human rabies deaths have been due to a strain of rabies associated with this species.[6] In 2015, a Wyoming woman woke up to a bat on her shoulder later to be identified as a silver-haired bat. She presented to the emergency department several weeks later with ataxia, dysphagia, and weakness. After over a week of diagnostic workup, she was determined to have the rabies virus, which was traced to the bat incident. She died several days later.[14]

See also

References

  1. ^ Solari, S. (2019). "Lasionycteris noctivagans". IUCN Red List of Threatened Species. 2019: e.T11339A22122128. doi:10.2305/IUCN.UK.2019-1.RLTS.T11339A22122128.en. Retrieved 17 November 2021.
  2. ^ Simmons, N.B. (2005). "Order Chiroptera". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M (eds.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. p. 499. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
  3. ^ Kunz, T. 1982. Lasionycteris noctivagans. American Society of Mammalogists. No 172 pp. 1-5. doi:10.2307/3504029 JSTOR 3504029
  4. ^ "Silver-haired Bat". The Mammals of Texas – Online Edition.
  5. ^ Cryan, P.M. 2003. Seasonal distribution of migratory tree bats (Lasiurus and Lasionycteris) in North America. Journal of Mammalogy 84(2): 579-593.
  6. ^ a b Coming in Contact with Bats. Centers for Disease Control and Prevention National Center for Emerging and Zoonotic Infectious Diseases (NCEZID) Division of High-Consequence Pathogens and Pathology (DHCPP).
  7. ^ Kurta, Allen; Auteri, Giorgia G.; Hofmann, Joyce E.; Mengelkoch, Jean M.; White, J. Paul; Whitaker, John O.; Cooley, Thomas; Melotti, Julie (2018-04-17). "Influence of a Large Lake on the Winter Range of a Small Mammal: Lake Michigan and the Silver-Haired Bat (Lasionycteris noctivagans)". Diversity. 10 (2): 24. doi:10.3390/d10020024.
  8. ^ Hayssen, V., A. van Tienhoven, and A. van Tienhoven. 1993. Asdell’s patterns of mammalian reproduction. Comstock Publ. Assoc., Ithaca, NY.
  9. ^ Kurta, A.D, and T.H. Kunz. 1987. Size of bats at birth and maternal investment during pregnancy. Symposia of the Zoological Society of London 57:79–106.
  10. ^ Barclay, R.M.R. 1985. Long-versus short-range foraging strategies of hoary (Lasiurus cinereus) and silver-haired (Lasionycteris noctivagans) bats and the consequences for prey selection. Canadian Journal of Zoology. 63(11):2507–2515. doi:10.1139/z85-371
  11. ^ Arnett EB, Brown WK, Erickson WP, Fiedler JK, Hamilton BL, Henry TH, et al. (2008). "Patterns of fatality of bats at wind energy facilities in North America". Journal of Wildlife Management. 72 (1): 61–78. doi:10.2193/2007-221.
  12. ^ "White-nose Syndrome". Archived from the original on 2014-03-10. Retrieved 2014-03-03.
  13. ^ Barclay, R.M.R., J. Ulmer, C.J.A. MacKenzee, M.S. Thompson, L. Olson, J. McCool, E.E. Cropey, and G. Poll. 2004. Variation in the reproductive rate of bats. Canadian Journal of Zoology. 82, 688–693. doi:10.1139/z04-057
  14. ^ Harrist, A; Styczynski, A; Wynn, D. "Human Rabies — Wyoming and Utah". CDC. MMWR Morb Mortal Wkly. Retrieved 25 June 2021.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Silver-haired bat: Brief Summary ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

The silver-haired bat (Lasionycteris noctivagans) is a solitary migratory species of vesper bat in the family Vespertilionidae and the only member of the genus Lasionycteris.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Lasionycteris noctivagans ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من wikipedia ES

El murciélago canoso (Lasionycteris noctivagans) es una especie de murciélago microquiróptero de la familia Vespertilionidae.[2]​ Es la única especie de su género.[3]

Distribución geográfica

Se encuentra en Bermudas, el sur de Canadá, noreste de México y Estados Unidos.[4]​ Son animales migratorios.

Referencias

  1. Arroyo-Cabrales, J., Miller, B., Reid, F., Cuarón, A. D. & de Grammont, P. C. (2008). «Lasionycteris noctivagans». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2015.4 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 18 de enero de 2016.
  2. Sistema Integrado de Información Taxonómica. «Lasionycteris noctivagans (TSN 180014)» (en inglés).
  3. Wilson, Don E.; Reeder, DeeAnn M., eds. (2005). «Lasionycteris». Mammal Species of the World (en inglés) (3ª edición). Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2 vols. (2142 pp.). ISBN 978-0-8018-8221-0.
  4. Wilson, Don E.; Reeder, DeeAnn M., eds. (2005). «Lasionycteris noctivagans». Mammal Species of the World (en inglés) (3ª edición). Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2 vols. (2142 pp.). ISBN 978-0-8018-8221-0.

 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores y editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia ES

Lasionycteris noctivagans: Brief Summary ( الإسبانية، القشتالية )

المقدمة من wikipedia ES

El murciélago canoso (Lasionycteris noctivagans) es una especie de murciélago microquiróptero de la familia Vespertilionidae.​ Es la única especie de su género.​

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores y editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia ES

Lasionycteris noctivagans ( الباسكية )

المقدمة من wikipedia EU

Lasionycteris noctivagans Lasionycteris generoko animalia da. Chiropteraren barruko Myotinae azpifamilia eta Vespertilionidae familian sailkatuta dago

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)Mammals - full taxonomy and Red List status Ugaztun guztien egoera 2008an
  2. Le Conte (1831) 1(App.) In McMurtie 431. or..

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipediako egileak eta editoreak
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EU

Lasionycteris noctivagans: Brief Summary ( الباسكية )

المقدمة من wikipedia EU

Lasionycteris noctivagans Lasionycteris generoko animalia da. Chiropteraren barruko Myotinae azpifamilia eta Vespertilionidae familian sailkatuta dago

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipediako egileak eta editoreak
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EU

Chauve-souris argentée ( الفرنسية )

المقدمة من wikipedia FR

Lasionycteris noctivagans

La Chauve-souris argentée (Lasionycteris noctivagans) est une chauve-souris de la famille des Vespertilionidés. Elle est la seule espèce du genre Lasionycteris. Cette chauve-souris de l'Amérique du Nord est présente au sud du Canada ainsi que pratiquement dans tous les États-Unis. La légende raconte que elle est née du surfer d'argent.

Description

Comportement

La chauve-souris argentée est une espèce migratrice. Elle hiverne dans les arbres morts, les mines désaffectées et cavernes du sud des États-Unis. Elle migre vers le nord en mai et retourne vers le sud en août-septembre[1].

Notes et références

  1. Gouvernement du Québec, « Liste des espèces fauniques menacées ou vulnérables au Québec: Chauve-souris argentée », sur Ministère des ressources naturelles et de la faune (consulté le 18 octobre 2009)

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FR

Chauve-souris argentée: Brief Summary ( الفرنسية )

المقدمة من wikipedia FR

Lasionycteris noctivagans

La Chauve-souris argentée (Lasionycteris noctivagans) est une chauve-souris de la famille des Vespertilionidés. Elle est la seule espèce du genre Lasionycteris. Cette chauve-souris de l'Amérique du Nord est présente au sud du Canada ainsi que pratiquement dans tous les États-Unis. La légende raconte que elle est née du surfer d'argent.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FR

Lasionycteris noctivagans ( الإيطالية )

المقدمة من wikipedia IT

Lasionycteris noctivagans (Le Conte, 1831) è un pipistrello della famiglia dei Vespertilionidi, unica specie del genere Lasionycteris (Le Conte, 1831), diffuso nell'America Settentrionale.[1][2]

Descrizione

Dimensioni

Pipistrello di piccole dimensioni, con la lunghezza totale tra 92 e 115 mm, la lunghezza dell'avambraccio tra 37 e 44 mm, la lunghezza della coda tra 35 e 45 mm, un'apertura alare fino a 31 cm e un peso fino a 11 g.[3]

Caratteristiche craniche e dentarie

Il cranio è appiattito e con un rostro largo. La regione inter-orbitale è ampia. La parte superiore del rostro ha una concavità su ogni lato tra la regione lacrimale e le narici. Gli incisivi superiori interni sono bicuspidati, mentre quelli più esterni sono semplici.

Sono caratterizzati dalla seguente formula dentaria:

3 2 1 2 2 1 2 3 3 3 1 3 3 1 3 3 Totale: 36 1.Incisivi; 2.Canini; 3.Premolari; 4.Molari;

Aspetto

La pelliccia è lunga e densa. Il colore generale del corpo è nero brizzolato, dovuto all'estremità argentata dei singoli peli. Il muso è corto e largo, gli occhi sono piccoli. Le orecchie sono corte, triangolari con l'estremità smussata, ben separate tra loro e prive di peli, con un trago largo e corto, con la punta smussata e piegato in avanti. Le membrane alari sono nerastre. La coda è lunga ed inclusa completamente nell'ampio uropatagio, il quale è ricoperto densamente di peli fino all'altezza delle ginocchia. Il calcar non è carenato. Il cariotipo è 2n=20 FNa=28.

Biologia

Comportamento

Si rifugia dietro le cortecce staccate e nelle fessure degli alberi, nei nidi abbandonati di uccelli e più raramente in edifici. Gli adulti sono solitari, occasionalmente si aggregano in piccoli gruppi. Durante l'estate i sessi tendono a separarsi e formare distinte colonie. In tarda estate e in autunno si riuniscono per migrare nelle parti più meridionale del loro areale. Tuttavia sono stati osservati anche esemplari in ibernazione, in particolare nelle regioni più settentrionali.

Alimentazione

Si nutre prevalentemente di mosche, scarafaggi e falene. Ha una strategia di predazione a breve raggio, sorvolando specchi e corsi d'acqua. Cattura le prede in prossimità o direttamente al suolo.

Riproduzione

Le femmine danno alla luce due piccoli alla volta tra giugno e i primi di luglio, dopo una gestazione tra 50 e 60 giorni. Gli accoppiamenti avvengono in autunno, seguiti da un deposito spermatico nelle femmine attraverso tutto l'inverno. Durante il parto solitamente si posizionano a testa all'insù, con l'uropatagio ripiegato a formare un cesto nel quale il nascituro cade appena lasciato l'utero. L'aspettativa di vita in natura è di circa 12 anni.

Distribuzione e habitat

Questa specie è diffusa nell'America Settentrionale dal Canada meridionale e Alaska sud-orientale, attraverso tutti gli Stati Uniti d'America fino al Messico nord-orientale e Bermuda.

Vive in boschi temperati vicino a fonti d'acqua.

Note

  1. ^ a b (EN) Arroyo-Cabrales, J., Miller, B., Reid, F., Cuarón, A.D. & de Grammont, P.C. 2008, Lasionycteris noctivagans, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.
  2. ^ (EN) D.E. Wilson e D.M. Reeder, Lasionycteris noctivagans, in Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference, 3ª ed., Johns Hopkins University Press, 2005, ISBN 0-8018-8221-4.
  3. ^ Novak, 1999.

Bibliografia

 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori e redattori di Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia IT

Lasionycteris noctivagans: Brief Summary ( الإيطالية )

المقدمة من wikipedia IT

Lasionycteris noctivagans (Le Conte, 1831) è un pipistrello della famiglia dei Vespertilionidi, unica specie del genere Lasionycteris (Le Conte, 1831), diffuso nell'America Settentrionale.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autori e redattori di Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia IT

Lasionycteris noctivagans ( البلجيكية الهولندية )

المقدمة من wikipedia NL

Lasionycteris noctivagans is een zoogdier uit de familie van de gladneuzen (Vespertilionidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door La Conte in 1831.

Voorkomen

De soort komt voor in Bermuda, Canada, Mexico en de Verenigde Staten.

Bronnen, noten en/of referenties
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-auteurs en -editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NL

Lasionycteris noctivagans: Brief Summary ( البلجيكية الهولندية )

المقدمة من wikipedia NL

Lasionycteris noctivagans is een zoogdier uit de familie van de gladneuzen (Vespertilionidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door La Conte in 1831.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-auteurs en -editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NL

Lasionycteris noctivagans ( البرتغالية )

المقدمة من wikipedia PT

Lasionycteris noctivagans é uma espécie de morcego da família Vespertilionidae. Pode ser encontrada nas Bermudas, Canadá, México e Estados Unidos da América. É a única espécie do gênero Lasionycteris.[1]

Referências

  1. «Lasionycteris noctivagans» (em inglês). ITIS (www.itis.gov)
  • SIMMONS, N. B. Order Chiroptera. In: WILSON, D. E.; REEDER, D. M. (Eds.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference. 3. ed. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2005. v. 1, p. 312-529.
  • ARROYO-CABRALES, J.; MILLER, B.; REID, F.; CUARÓN, A. D.; de GRAMMONT, P. C. 2008. Lasionycteris noctivagans. In: IUCN 2008. 2008 IUCN Red List of Threatened Species. . Acessado em 20 de dezembro de 2008.
 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores e editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia PT

Lasionycteris noctivagans: Brief Summary ( البرتغالية )

المقدمة من wikipedia PT

Lasionycteris noctivagans é uma espécie de morcego da família Vespertilionidae. Pode ser encontrada nas Bermudas, Canadá, México e Estados Unidos da América. É a única espécie do gênero Lasionycteris.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autores e editores de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia PT

Lasionycteris noctivagans ( السويدية )

المقدمة من wikipedia SV

Lasionycteris noctivagans[2][3][4][5][6] är en fladdermusart som först beskrevs av LeConte 1831. Lasionycteris noctivagans är ensam i släktet Lasionycteris som ingår i familjen läderlappar.[7][8] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[7]

Utseende

Arten blir 55 till 65 mm lång (huvud och bål), har en 38 till 50 mm lång svans och väger 6 till 14 g. Underarmarna är 37 till 44 mm långa. Pälsen består av mörkbruna till svarta hår med silverfärgade spetsar och därför ser fladdermusen silvergrå ut. Öronen är något bredare än långa.[9]

Utbredning och habitat

Denna fladdermus förekommer i Nordamerika. Utbredningsområdets norra gräns sträcker sig från sydöstra Alaska över centrala Kanada till Nova Scotia. I syd når arten nordöstra Mexiko.[1] Populationen på Bermudas är kanske individer som övervintrar där. Lasionycteris noctivagans lever i olika habitat med träd.[9]

Ekologi

Arten vistas ofta nära floder eller mindre vattendrag. Individerna vilar under de varma årstiderna i trädens håligheter, i bladansamlingar, under lösa barkskivor, i bergssprickor, i tomma fågelbon eller i byggnader. Lasionycteris noctivagans lämnar gömstället tidig på kvällen vid fullt dagsljus för att dricka. Cirka tre till fyra timmar efter solnedgången jagar den efter olika insekter. Ibland finns en annan jakttid under natten ungefär två till fyra timmar senare.[9] Arten flyger påfallande långsam med en hastighet på 4,8 till 5,0 m/s.[1]

Under våren och hösten syns vanligen ett par eller en mindre flock tillsammans. Hos några populationer lever honorna under sommaren skilda från hanarna. Individer som lever i utbredningsområdets nordliga delar eller i bergstrakter flyger ofta söderut före vintern. Dessutom finns populationer som stannar och som håller vinterdvala i lämpliga grottor. Troligen sker parningen under hösten och sedan förvaras hanens sädesceller i honans könsdelar. Äggens befruktning äger under våren rum. Detta fortplantningssätt är känt från flera närbesläktade läderlappar.[9]

Per kull föds vanligen två ungar. Ungarna väger vid födelsen cirka 2 g och de diar sin mor upp till 36 dagar. Efter cirka tre veckor kan de flyga. Könsmognaden infaller efter ungefär fem månader. Den äldsta kända individen levde 12 år.[9]

Källor

  1. ^ [a b c d] 2008 Lasionycteris noctivagans Från: IUCN 2012. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2012.2 <www.iucnredlist.org>. Läst 2012-10-24.
  2. ^ (1996) , database, NODC Taxonomic Code
  3. ^ Banks, R. C., R. W. McDiarmid, A. L. Gardner, and W. C. Starnes (2003) , Checklist of Vertebrates of the United States, the U.S. Territories, and Canada
  4. ^ Wilson, Don E., and DeeAnn M. Reeder, eds. (2005) , Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, 3rd ed., Lasionycteris
  5. ^ Wilson, Don E., and F. Russell Cole (2000) , Common Names of Mammals of the World
  6. ^ Banks, R. C., R. W. McDiarmid, and A. L. Gardner (1987) Checklist of Vertebrates of the United States, the U.S. Territories, and Canada, Resource Publication, no. 166
  7. ^ [a b] Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.) (14 april 2011). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2011/search/all/key/lasionycteris+noctivagans/match/1. Läst 24 september 2012.
  8. ^ ITIS: The Integrated Taxonomic Information System. Orrell T. (custodian), 2011-04-26
  9. ^ [a b c d e] Ronald M. Nowak, red (1999). ”Silver-haired Bat” (på engelska). Walker’s Mammals of the World. The Johns Hopkins University Press. sid. 423-424. ISBN 0-8018-5789-9

Externa länkar

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia författare och redaktörer
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia SV

Lasionycteris noctivagans: Brief Summary ( السويدية )

المقدمة من wikipedia SV

Lasionycteris noctivagans är en fladdermusart som först beskrevs av LeConte 1831. Lasionycteris noctivagans är ensam i släktet Lasionycteris som ingår i familjen läderlappar. IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia författare och redaktörer
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia SV

Lasionycteris noctivagans ( الأوكرانية )

المقدمة من wikipedia UK

Середовище проживання

Країни проживання: Бермуди, Канада, Мексика, Сполучені Штати Америки. Віддає перевагу помірним, північним листяним (особливо любить породи дерев: верба, клен і ясен) лісам зі ставками і струмками поблизу. Типове денне місце для спочинку для цього кажана: під вільною корою дерева. Протягом зимових місяців, зимує усередині дерев, в будівлях, тріщинах скель, і подібним захисних конструкціях.

Морфологія

Це середнього розміру, густо опушений кажан. Він важить близько 8-12 г, його загальна довжина становить близько 100 мм, хвіст близько 40 мм. Хутро майже чорне з сріблястими кінчиками волосків на спині, надаючи їй матовий вигляд.

Поведінка

Раціон складається в основному з мух, жуків і метеликів.

Відтворення

Спаровування відбувається восени, коли обидві статі збираються для міграції. Запліднення відкладається до наступної весни. Пологи відбуваються після періоду вагітності від 50 до 60 днів. Два кажаненя народжується, як правило, в період з кінця червня до початку липня.

Джерела

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Автори та редактори Вікіпедії
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia UK

Lasionycteris noctivagans ( الفيتنامية )

المقدمة من wikipedia VI

Lasionycteris noctivagans là một loài động vật có vú trong họ Dơi muỗi, bộ Dơi. Loài này được Le Conte mô tả năm 1831.[2]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ Arroyo-Cabrales, J., Miller, B., Reid, F., Cuarón, A.D. & de Grammont, P.C. (2008) Lasionycteris noctivagans Trong: IUCN 2009. IUCN Red List of Threatened Species. Ấn bản 2009.2. www.iucnredlist.org Truy cập ngày 7 tháng 2 năm 2010.
  2. ^ Wilson, D. E.; Reeder, D. M. biên tập (2005). “Lasionycteris noctivagans”. Mammal Species of the World . Baltimore: Nhà in Đại học Johns Hopkins, 2 tập (2.142 trang). ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết họ Dơi muỗi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia tác giả và biên tập viên
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia VI

Lasionycteris noctivagans: Brief Summary ( الفيتنامية )

المقدمة من wikipedia VI

Lasionycteris noctivagans là một loài động vật có vú trong họ Dơi muỗi, bộ Dơi. Loài này được Le Conte mô tả năm 1831.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia tác giả và biên tập viên
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia VI

은색털박쥐 ( الكورية )

المقدمة من wikipedia 한국어 위키백과

은색털박쥐(Lasionycteris noctivagans)는 애기박쥐과에 속하는 박쥐의 일종이다. 군거 생활을 하지 않고 떠돌아 다니는 종으로 은색털박쥐속(Lasionycteris)의 유일종이다.[2]

계통 분류

다음은 애기박쥐아과의 계통 분류이다.[3]

애기박쥐아과

알렌큰귀박쥐속

       

토끼박쥐속

     

바르바스텔레박쥐속

   

흰세점박이박쥐속

   

사막긴귀박쥐속

     

혹코박쥐속

   

털꼬리박쥐족

             

노랑박쥐속

흰배박쥐족

알렌노랑박쥐속

     

아메리카노랑박쥐속

     

반겔더박쥐속

   

흰배박쥐속

               

동부집박쥐속

   

서부집박쥐속

        문둥이박쥐족  

할리퀸박쥐속

   

문둥이박쥐속

    저녁박쥐족    

저녁박쥐속

   

나비박쥐속

       

은색털박쥐속

   

아리엘룰루스속

                 

아프리카긴귀박쥐속

   

아프리카문둥이박쥐속

       

슐리펜박쥐속

   

아이젠트라우트집박쥐

       

검은집박쥐속

     

숲박쥐속

   

아랫볏박쥐속

         

대나무박쥐속

    애기박쥐족  

애기박쥐속

     

작은집박쥐속

     

집박쥐속

   

멧박쥐속

                   

각주

  1. Lasionycteris noctivagans. 《멸종 위기 종의 IUCN 적색 목록. 2009.2판》 (영어). 국제 자연 보전 연맹. 2008. 2010년 2월 7일에 확인함.
  2. Simmons, N.B. (2005). 〈Order Chiroptera〉 [박쥐목]. Wilson, D.E.; Reeder, D.M. 《Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference》 (영어) 3판. 존스 홉킨스 대학교 출판사. 499쪽. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
  3. Roehrs, Z.P.; Lack, J.B.; Van Den Bussche, R.A. (2010). “Tribal phylogenetic relationships within Vespertilioninae (Chiroptera: Vespertilionidae) based on mitochondrial and nuclear sequence data”. 《Journal of Mammalogy》 91 (5): 1073–1092. doi:10.1644/09-MAMM-A-325.1.
 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia 작가 및 편집자
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia 한국어 위키백과