الأسماء في صفحات التنقل
Der Südliche Brillensalamander (Salamandrina terdigitata) ist eine der beiden Arten der Brillensalamander und lebt im südlichen Italien.
Die Art bleibt kleiner als der Nördliche Brillensalamander, mit einer Maximallänge von unter 10 cm. Die Spanne der Länge beträgt dabei von 5 bis 10 cm, im Mittel liegt sie bei 7 cm. Färbung und Zeichnung entsprechen der des Nördlichen Brillensalamanders, wobei die rote Farbe auf der Schwanzoberseite ausgedehnter ist und sich häufiger eine rötliche Rückenlinie findet. Der Unterschied in der stärkeren Rotausdehnung scheint auch für die Unterseite zu gelten. Die Trennung der beiden Arten erfolgte auf Grund genetischer Unterschiede, die sehr deutlich sind. Bei der Bestimmung im Freiland hilft meist die Verbreitung, da sich ihre Areale nur geringfügig überschneiden.[1]
Das Verbreitungsgebiet liegt im südlichen Drittel Italiens, von Morcone nördlich von Benevento (bei etwa 41°10'N) bis zur „Stiefelspitze“. Auf die tyrrhenische Seite der Halbinsel beschränkt. Nur im Norden des Areals, in der Provinz Benevento gibt es Überschneidungen mit dem Nördlichen Brillensalamander. In Kalabrien findet man die Art vorwiegend in Höhen zwischen 200 und 1000 m über NN.
Zur Lebensweise ist wenig bekannt. Aktivität findet vor allem im milden, regenreichen Winterhalbjahr statt. Im Sommer dürfte eine Trockenruhe in feuchten, tieferliegenden Verstecken stattfinden.
Die IUCN listet die Art als nicht gefährdet (least concern) mit einer stabilen Population.[2]
Der Südliche Brillensalamander (Salamandrina terdigitata) ist eine der beiden Arten der Brillensalamander und lebt im südlichen Italien.
The spectacled salamander (Salamandrina terdigitata) is a species of salamander in the family Salamandridae.
This species is found only in the southern Apennine Range in Italy in humid valleys and shady, overgrown hillsides at altitudes between 200 and 1,200 m; to the north it borders the range of its sister species S. perspicillata. It is considered an important indicator species of environmental health.
It has four toes on the hind feet rather than the five normally found in other salamanders and newts. It has a warty, brownish-black back, and a rather ribbed appearance on its flanks, with a creamy white, V-shaped mark between the eyes. The underside is covered in black and white markings, with pinkish-red underside to legs and tail.
The spectacled salamander is most often found near streams, in dense vegetation, under leaf litter, dead wood, or stones. It is nocturnal and terrestrial. When threatened, it raises its tail and legs (unkenreflex), displaying its red underside as a deterrent. Similar warning displays (aposematism) are shown by newts, the Apennine yellow-bellied toad and the spotted salamander. Mating takes place on land in spring. Clutches contain about 30-50 eggs and the larvae take 2-3 mo to develop. The spectacled salamander female enters water only to lay eggs, while the male, once metamorphosis has taken place, avoids water altogether.
The IUCN Red List follows Mattoccia et al. (2005) and Canestrelli et al. (2006) in separating Salamandrina perspicillata from S. terdigitata.
{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) The spectacled salamander (Salamandrina terdigitata) is a species of salamander in the family Salamandridae.
This species is found only in the southern Apennine Range in Italy in humid valleys and shady, overgrown hillsides at altitudes between 200 and 1,200 m; to the north it borders the range of its sister species S. perspicillata. It is considered an important indicator species of environmental health.
It has four toes on the hind feet rather than the five normally found in other salamanders and newts. It has a warty, brownish-black back, and a rather ribbed appearance on its flanks, with a creamy white, V-shaped mark between the eyes. The underside is covered in black and white markings, with pinkish-red underside to legs and tail.
The spectacled salamander is most often found near streams, in dense vegetation, under leaf litter, dead wood, or stones. It is nocturnal and terrestrial. When threatened, it raises its tail and legs (unkenreflex), displaying its red underside as a deterrent. Similar warning displays (aposematism) are shown by newts, the Apennine yellow-bellied toad and the spotted salamander. Mating takes place on land in spring. Clutches contain about 30-50 eggs and the larvae take 2-3 mo to develop. The spectacled salamander female enters water only to lay eggs, while the male, once metamorphosis has taken place, avoids water altogether.
The IUCN Red List follows Mattoccia et al. (2005) and Canestrelli et al. (2006) in separating Salamandrina perspicillata from S. terdigitata.
Salamandrina terdigitata Salamandrina generoko animalia da. Anfibioen barruko Salamandridae familian sailkatuta dago, Caudata ordenan.
Salamandrina terdigitata Salamandrina generoko animalia da. Anfibioen barruko Salamandridae familian sailkatuta dago, Caudata ordenan.
Salamandrina terdigitata, est une espèce d'urodèles de la famille des Salamandridae[1], appelée salamandrine à lunettes comme l'autre espèce de son genre, Salamandrina perspicillata.
Cette espèce est endémique d'Italie. Elle se rencontre au Sud de Naples dans les Apennins de 50 à 1 500 m d'altitude[1],[2].
Salamandrina terdigitata mesure de 30 à 70 mm (maximum observé 97 mm avec une femelle). Son dos est brun foncé ou gris noirâtre. Sa tête est ornée, entre les yeux, d'une marque en forme de V, plus ou moins nette et de couleur blanchâtre ou jaunâtre. Sa queue est en partie rougeâtre. Son ventre varie du blanc au grisâtre avec de petites taches gris foncé ou noires. Pas de dimorphisme sexuel apparent si ce n'est des pattes plus développées et une tête plus large.
Lorsqu'elle est en danger Salamandrina terdigitata s'arc-boute, amenant l'extrémité de la queue en contact avec son museau, ce qui lui permet de présenter au prédateur potentiel les couleurs vives de son ventre, signe de danger. Ceci constitue le réflexe d'Unken.
Salamandrina terdigitata, est une espèce d'urodèles de la famille des Salamandridae, appelée salamandrine à lunettes comme l'autre espèce de son genre, Salamandrina perspicillata.
La salamandrina dagli occhiali meridionale (Salamandrina terdigitata Bonnaterre, 1789) è un anfibio della famiglia Salamandridae.
Questo piccolo anfibio ha una lunghezza media che da adulto supera di poco i 10 cm. Il suo colore è nero o bruno sul dorso, con macchie bianche e rosse visibili sulle zampe e la coda; il ventre presenta un disegno bianco, nero e rosso, diverso in ogni individuo. Sulla testa ha una macchia di colore chiaro e forma caratteristica (per cui questa salamandrina è detta «dagli occhiali») situata da un occhio all'altro. Rispetto ad altri urodeli, ha quattro dita sulle zampe, invece di cinque. La colorazione vivace ha lo scopo di segnalare a tutti i potenziali predatori, dalla puzzola alla biscia, che è velenoso. Si nutre in acqua, dove cattura le sue minuscole prede (invertebrati d'acqua dolce, principalmente crostacei, larve di insetti acquatici, platelminti) per abboccamento o suzione.
In Italia è specie endemica e si trova in Molise e sugli Appennini, particolarmente intorno alle sorgenti e a sud del fiume Volturno; la specie è inoltre presente sui monti Aurunci nel Lazio meridionale. A nord, ma sempre sul versante appenninico che volge verso il Tirreno, è sostituita da un altro endemismo: la Salamandrina perspicillata.
Nel Parco nazionale del Pollino in Basilicata è presente nei pressi dei torrenti Frido e Peschiera[2] e nella Valle del Mercure a Rotonda; in Calabria è stata segnalata nel fiume Vergari (Mesoraca) e nel fiume Crocchio (Sersale). È localizzata frequentemente nei querceti, lecceti e faggete.
La specie ha come habitat le valli fresche e umide, anche se si trovano esemplari in ambienti aperti come parchi e/o terreni coltivati. Vive nei piccoli fossi che scorrono in mezzo al bosco e depone le uova sotto/tra i ciottoli dei ruscelli.
Si riproduce in primavera quando le femmine entrano in acqua per deporre le uova, dopo essere state fecondate a terra; gli individui che vengono avvistati sono infatti solitamente le femmine in fase di spostamento. Le larve vivono in acque fredde e ben ossigenate.
I grandi interventi di bonifica dell'ultimo secolo, lo sviluppo industriale, l'agricoltura estensiva e intensiva e la sempre più crescente urbanizzazione, hanno provocato la rapida scomparsa delle medie e piccole raccolte di acqua, riducendo drasticamente i siti adatti alla riproduzione della specie. Dal momento che un fattore legato al pericolo di estinzione di molti anfibi è rappresentato dall'inquinamento atmosferico, la presenza di questa piccola salamandra è considerata indizio di salubrità del territorio.
La salamandrina dagli occhiali meridionale (Salamandrina terdigitata Bonnaterre, 1789) è un anfibio della famiglia Salamandridae.
De brilsalamander[2] (Salamandrina terdigitata) is een salamander uit de familie echte salamanders (Salamandridae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Bernard Germain de Lacépède in 1788. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Salamandra Ter-digitata gebruikt.[3]
De brilsalamander wordt maximaal 10 centimeter lang en vanwege de lange staart is het lijf meestal niet groter dan 4 centimeter. De naam is te danken aan de altijd lichtere vlekken boven de ogen, terwijl de rest van het lichaam donkerbruin tot zwart van kleur is. Toch is deze soort veel eenvoudiger te herkennen aan de vuurrode onderzijde van de poten en de staart tot iets voorbij de cloaca, de buik is helder wit en heeft zwarte vlekken. De rest van het lijf is bijna zwart en op de rug zijn de ribben beter te zien dan op de flanken, de bovenzijde van de rug doet met enige fantasie denken aan een krokodil. De brilsalamander heeft slechts vier tenen in plaats van vijf, zoals de meeste salamanders.[2]
De rode onderzijde van de staart is het verdedigingsmechanisme van de brilsalamander die de staart bij een aanval omhoog krult waardoor ineens de felle kleur zichtbaar wordt en sommige predatoren de aanval toch maar staken. Deze wijze van verdediging wordt ook wel het unkenreflex genoemd en komt ook voor bij kikkers als vuurbuikpadden. Zoals wel meer soorten kan deze salamanders een prooi net zoals een kameleon met de tong vangen door deze snel uit te steken en de prooi er aan blijft kleven en de tong weer wordt teruggetrokken. Deze soort heeft echter een tong die uitklapbaar is en uitgevouwen breder is dan de kop, bovendien maakt het dier een soort zweepbeweging waardoor de prooi in de tong wordt gewikkeld.
De brilsalamander is endemisch in Italië, maar niet langs de Adriatische kust.[4]
De brilsalamander (Salamandrina terdigitata) is een salamander uit de familie echte salamanders (Salamandridae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Bernard Germain de Lacépède in 1788. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Salamandra Ter-digitata gebruikt.
Multimedia w Wikimedia Commons Salamandra okularowa, tarantolina (Salamandrina terdigitata) – gatunek płaza ogoniastego z rodziny salamandrowatych (Salamandridae).
Niewielka, długoogoniasta, wątło wyglądająca salamandra o silnie wydłużonym tułowiu, wystających żebrach i matowej, ziarnistej skórze. Strona górna brązowawa do czarniawej, głowa z typowym żółtym lub czerwonawym, rzadziej czerwonym rysunkiem. Wewnętrzne powierzchnie kończyn, okolica kloaki i dolna krawędź ogona opalizująco czerwone. Samiec jest mniejszy, ma dłuższy ogon i wyraźniej zaznaczoną kloakę niż samica. Tylne nogi mają tylko 4 palce. Osiągają długość 70-100 mm
Salamandra okularowa występuje wyspowo w zachodnich Apeninach od Ligurii do Kalabrii.
Wilgotne, porośnięte bujną roślinnością zieloną i krzewinkami tarasy i zalesione widnymi lasami stoki górskie.
Akr płciowy ma miejsce na lądzie. Składanie jaj i rozwój larw odbywa się w wodzie. Przeobrażenie w żyjącą na lądzie salamandrę zachodzi już po 2 miesiącach
Salamandra okularowa prowadzi nocny tryb życia. Tarantolina zapada w sen zimowy, a gdy lato jest upalne to także w letni. Żywi się drobnymi owadami i pająkami, są one chwytane za pomocą wyrzucanego z jamy gębowej języka.
W razie zagrożenia przez napastnika wykazuje interesujące zachowanie. Rozpłaszcza nieco boczne ciało i roluje ogon, tak że jego koniec znajduje się przed głowa. Uwidacznia się wtedy jego błyszcząco na czerwono spód.
Salamandra okularowa, tarantolina (Salamandrina terdigitata) – gatunek płaza ogoniastego z rodziny salamandrowatych (Salamandridae).
Salamandrina terdigitata é uma espécie de anfíbio caudado pertencente à família Salamandridae. É endémica de Itália.
Salamandrina terdigitata é uma espécie de anfíbio caudado pertencente à família Salamandridae. É endémica de Itália.
Glasögonsalamander (Salamandrina terdigitata) är ett stjärtgroddjur i familjen salamandrar som finns i Italien.
Arten är liten, med en medellängd av 7 cm (de längsta honorna kan bli upp till 9,8 cm långa). Kroppen är brun till mörkgrå och påtagligt platt så att revbenen syns. Undersidan (och ibland även ovansidan) av svansen, fötterna och ofta även den bakre delen av buken är klarröda. Resten av buksidan är vitaktig med mörkgrå fläckar. Parotidkörtlar saknas, och den har fyra tår på alla fötterna, inklusive bakfötterna (som hos de flesta salamandrar brukar ha fem tår, det latinska artnamnet betyder just "med fyra tår"). På huvudet har den en vitaktig till gulaktig markering mellan ögonen, som med litet god vilja kan tolkas som ett par glasögon – därav det svenska namnet.[2]
Den troddes länge vara identisk med den nordliga glasögonsalamandern (Salamandrina perspicillata). 2005 konstaterade man emellertid med hjälp av DNA-analys att de två formerna var skilda arter.[2]
Glasögonsalamandern finns i den södra delen av den italienska halvön i Apenninerna söder om provinsen Caserta.[1] Norr därom ersätts den av nordlig glasögonsalamander.[2]
Arten håller till i bergsskogar med tät undervegetation. Endast honorna är akvatiska, och då enbart i samband med äggläggningen.[1] Den håller vanligtvis till i de lägre delarna av bergskedjan, på höjder mellan 200 och 900 m, men kan återfinnas från havsytan upp till 1 500 m.[2]
Litet är känt om artens biologi, men man antar att den är identisk med nordliga glasögonsalamanderns. Parningen förefaller ske på land, och endast honorna uppsöker vatten i samband med äggläggningen, som sker mellan april och juni i syrerika vattensamlingar som dammar, vattentråg och långsamma bäckar med steniga bottnar. Larverna kan övervintra.[2] [3]
Glasögonsalamander (Salamandrina terdigitata) är ett stjärtgroddjur i familjen salamandrar som finns i Italien.
Загальна довжина коливається від 3 до 7 см, найбільший екземпляр сягав 9,76 см. Спостерігається статевий диморфізм: самиця дещо більша за самця. Голова широка. Тулуб кремезний Має чотирипалі передні й задні кінцівки. Хвіст звужується на кінці. забарвлення спини темно-коричневого або чорно-сірого кольору. Відрізняється червонувато-жовтим малюнком у вигляді окулярів над очима. Кінцівки та хвіст частково червонуваті. Черево білого або сірого кольору з темними цятками.
Полюбляє скелясту місцину, узбережжя повільних річок. невеличких водойм. Зустрічається на висоті від 200 до 1500 м над рівнем моря. Буває у воді короткий період, ранньою весною, під час відкладання яєць. Ховається у сухі літні місяці, іноді впадаючи у сплячку. Взимку виявляє активність. Вночі полює на різних безхребетних.
Розмноження відбувається з квітня по червень. Протягом декількох днів самиця робить декілька невеличких кладок яєць. Загалом відкладається 30—50 яєць. Личинки зимують у воді.
Мешкають у Кампанії, Базилікаті, Калабрії (Італія).
Kỳ giông kính phương Nam(Salamandrina terdigitata) là một loài kỳ giông trong họ Salamandridae.
Loài này chỉ được tìm thấy trong các Phạm vi Apennine ở Ý trong thung lũng ẩm ướt và bóng mát, sườn đồi ở độ cao từ 200 đến 1.200 m. Nó được coi là một loài chỉ thị sức khỏe môi trường quan trọng.[cần dẫn nguồn].
Kỳ giông kính phương Nam thường được tìm thấy ở gần suối, trong thảm thực vật dày đặc, dưới lá cây, thân cây đã chết, hoặc đá.
Bài viết Bộ Có đuôi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Kỳ giông kính phương Nam(Salamandrina terdigitata) là một loài kỳ giông trong họ Salamandridae.
Loài này chỉ được tìm thấy trong các Phạm vi Apennine ở Ý trong thung lũng ẩm ướt và bóng mát, sườn đồi ở độ cao từ 200 đến 1.200 m. Nó được coi là một loài chỉ thị sức khỏe môi trường quan trọng.[cần dẫn nguồn].
Kỳ giông kính phương Nam thường được tìm thấy ở gần suối, trong thảm thực vật dày đặc, dưới lá cây, thân cây đã chết, hoặc đá.
Salamandrina terdigitata Bonnaterre, 1789
Ареал
Очќовая салама́ндра[1], или тарантолина[1] (лат. Salamandrina terdigitata) — вид животных из рода Salamandrina отряда хвостатых земноводных.
До недавнего времени считалось, что очковая саламандра — единственный представитель рода Salamandrina. В настоящее время к роду Salamandrina относят также вид Salamandrina perspicillata[2][3]
Очковая саламандра относится к категории Least Concern (вызывающие наименьшее опасение) по классификации Комиссии по выживанию видов МСОП.[4]
Очковая саламандра обитает в Апеннинских горах исключительно на территории южной Италии.[5]
Кожа бородавчатая, окраска тёмно-коричневая, местами почти чёрная. На голове V-образная отметина в виде очков белого цвета, красного или жёлтого цвета. На передних и задних лапах очковой саламандры по 4 пальца, в отличие от обычных пяти у других видов саламандр и тритонов.[6]
Предпочитает влажные места обитания, активна ночью и в холодные дни. При опасности поднимает хвост и лапы, демонстрируя ярко-красное брюшко в качестве устрашения.
В воде пребывает только во время кладки яиц, остальное время ведёт наземный образ жизни. Возможно впадает в летнюю спячку в сухую погоду. В зимний период напротив может быть активной или впадать в непродолжительную спячку.[6]
Очќовая салама́ндра, или тарантолина (лат. Salamandrina terdigitata) — вид животных из рода Salamandrina отряда хвостатых земноводных.
До недавнего времени считалось, что очковая саламандра — единственный представитель рода Salamandrina. В настоящее время к роду Salamandrina относят также вид Salamandrina perspicillata
Очковая саламандра относится к категории Least Concern (вызывающие наименьшее опасение) по классификации Комиссии по выживанию видов МСОП.
