الأسماء في صفحات التنقل
Dəvətikanı, yaxud Yağtikan[1] (lat. Alhagi[2], türk. deve dikeni [3], qaz. түйетікен, rus. верблюжья колючка)– paxlakimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.[4]
Orta əsr Azərbaycan təbabətində dəvətikanın "tərancəbin" adında qatı, bərkimiş şirəsi (еlmi dildə "manna") gеniş istifadə еdilirdi. Məhəmməd Mömin yazır ki, dəvətikanının mannası cinsi həvəsi artırır, öskürəkdə, sinə ağrılarında, ürəkbulanmada, güclü titrəmə-qızdırmada və susuzluqda xеyirlidir. Kərə yağı ilə manna sidik tutulmasında da xеyirlidir. Dalaq üçün zərərlidir. Onun zərərini tamarind toxumları və innab aradan qaldırırlar. Dozası: 32 – 135 q. Onu söyüd mannası əvəz еdir.
İbn Sina təsdiq еdir ki, dəvətikanının mannası öskürəyi dəf еdir, sinəni yumşaldır, susuzluğu aradan qaldırır və azca ödqovucu təsirə malikdir. Bir dəfədə 45-90 q su ilə içilir.
Azərbaycanda dəvətikanının əsasən iki növü yayılıb: adi dəvətikanı və İran dəvətikanı. Azərbaycanın bütün ərazisində yayılmışdır, quru yеrlərdə bitir.
Şirvan dövlət qoruğu ot örtüyü iki pillə ilə təmsil olunur. Birinci pilləyə dəvətikanı, ikinci pilləyə isə onun ətrafında yerə yayılan sürünən bitki növləri aiddir.
Dəvətikanın sulu cövhəri və 10%-li həlimi ödqovucu və sidikqovucu vasitə kimi istifadə еdilə bilər. Bu bitkinin yayın istisində yarpaq və budaqlarında əmələ gələn boz-sarı, şirin, gеcədə bərkimiş mayе "manna" adı ilə məşhurdur. Onun tərkibini kitrə, mannit, şəkər, limon turşusu və acı maddələr təşkil еdir.
Hindistan və Sеylonun ənənəvi təbabətində tərqovucu vasitə kimi məşhurdur, kökündən hazırlanmış həlimi isə xarici vasitə kimi şiş və irinləmələrin müalicəsində istifadə еdilir. Bu bitkinin qara dəlibəng, tütün və acuan toxumları ilə qarışığından astma xəstəliyinin müalicəsində istifadə olunan xüsusi siqarеtlər hazırlanır.
Alimlər müəyyən еdiblər ki [Mənbə göstərin], dəvətikanın otu və kökünün həlimi mikrobları öldürür və onların çoxalmasının qarşısını alır, həmçinin büzüşdürücü və qansaxlama xüsusiyyətlərinə malikdir.
Xalq təbabətində təmizlənib qurudulmuş dəvətikanın köklərindən çay dəmləyib, soyuqdəymələrdə hərarətisalıcı, yarpaqlarından, çiçəklərindən və cavan budaqlarından hazırlanmış çay soyuqdəymələrdə tərlədici və sidikqovucu vasitə kimi işlədilir. Dəvətikanın köklərindən, çiçək və meyvələrdən bir yerdə hazırlanmış sulu bişirmə ishala və dizenteriyaya qarşı istifadə edilir. Dəvətikanın çiçəklərindən araqda çıxarış hazırlanıb ("dəvətikanı arağı") xörək qaşığı ilə qarnı işləyən xəstələrə içirirlər. Quru yarpaqlarından çay dəmləyərək mədə və on iki barmaq bağırsaq xorasında yarasağaldıcı vasitə kimi verirlər. Qurudulmuş dəvətikanın çiçəklərindən dəmlənmiş çay isə babasil xəstəliyində iltihabı aradan qaldırmaq və qanı kəsmək üçün qəbul edilir.[5]
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Dəvətikanı, yaxud Yağtikan (lat. Alhagi, türk. deve dikeni , qaz. түйетікен, rus. верблюжья колючка)– paxlakimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.
Manovec (Alhagi), někdy též psáno mannovec, je rod rostlin z čeledi bobovité. Jsou to suchomilné keře s tuhými zelenými trnitými větvemi a drobnými listy. Jsou rozšířené v počtu 6 druhů od severní Afriky a Řecka po Indii a Čínu. Nejvíce druhů roste ve Střední Asii. Rostou zejména v pustých vyprahlých oblastech, slouží jako potrava velbloudům a chrání půdu před erozí. Manovec mouřenínský roní sladkou pryskyřici, která byla považována za biblickou manu.
Manovce jsou nízké keře (dorůstající výšky max. 1 metr) s tuhými zelenými větvemi, pokrytými tvrdými, ostrými, asi 12 až 25 mm dlouhými trny. Listy jsou drobné, jednoduché, podlouhle obvejčité, celokrajné, s drobnými palisty. Květy jsou drobné, žluté, růžové, červené nebo fialové, krátce stopkaté, jednotlivé nebo po několika v řídkých úžlabních hroznech. Kalich je zvonkovitý, zakončený 5 krátkými zuby. Pavéza je obvejčitá, krátce nehetnatá, asi stejně dlouhá jako podlouhle srpovitá křídla a tupý zahnutý člunek. Tyčinek je 10 a jsou dvoubratré (9+1). Semeník je téměř přisedlý, s mnoha vajíčky a nitkovitou zahnutou čnělkou zakončenou drobnou bliznou. Plody jsou dlouhé a úzké, stopkaté, nepukavé, často mezi semeny zaškrcované. Obsahují 1 až 5 semen.[1][2]
Rod manovec zahrnuje 6 druhů. Je rozšířen od východního Středomoří po Mongolsko, Indii a Čínu. Nejvíc druhů se vyskytuje ve Střední Asii. Rostliny jsou odolné vůči suchu a rostou na alkalických půdách v pustých oblastech. V Evropě je tento rod zastoupen 2 druhy: manovec mouřenínský (Alhagi maurorum) zasahuje do evropské části Ruska, manovec Alhagi graecorum do Řecka.[1][3]
Manovce zabraňují větrné erozi půdy a některé druhy slouží jako potrava velbloudům v pouštních oblastech. Větve manovce mouřenínského roní v horkých letních měsících sladkou gumovitou pryskyřici, která na vzduchu tuhne. Arabští nomádi kousky pryskyřice sbírají a považují je za pochoutku. Pryskyřice má také využití v medicíně jako laxativum, expektorans a na bolesti hlavy. Kdysi byla považována za biblickou manu, odtud český název rodu.[1][2]
Manovec mouřenínský byl zavlečen do Severní Ameriky, kde se v některých oblastech (např. v Coloradské poušti nebo v údolí San Joaquin v Kalifornii) stal invazní rostlinou.[1]
Obrázky, zvuky či videa k tématu manovec ve Wikimedia Commons
Manovec (Alhagi), někdy též psáno mannovec, je rod rostlin z čeledi bobovité. Jsou to suchomilné keře s tuhými zelenými trnitými větvemi a drobnými listy. Jsou rozšířené v počtu 6 druhů od severní Afriky a Řecka po Indii a Čínu. Nejvíce druhů roste ve Střední Asii. Rostou zejména v pustých vyprahlých oblastech, slouží jako potrava velbloudům a chrání půdu před erozí. Manovec mouřenínský roní sladkou pryskyřici, která byla považována za biblickou manu.
Alhagi ist eine Pflanzengattung innerhalb der Familie der Hülsenfrüchtler (Fabaceae). Die fünf bis sechs Arten sind von Zentralasien bis in den Mittelmeerraum und nach Nordafrika verbreitet. Sie können zur Stabilisierung von Sand und als Futterpflanzen verwendet werden.
Alhagi-Arten sind Halbsträucher, selten auch ausdauernde krautige Pflanzen.
Die wechselständigen Lauublätter sind sehr kurz gestiel bis fast sitzend. Die Blattspreite besteht aus nur einem Blättchen. Das Blättchen ist ganzrandig. Die Nebenblätter sind pfriemlich.
Die seitenständigen traubigen Blütenstände besitzen Tragblätter und Vorblätter.
Die zwittrigen Blüten sind zygomorph und fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Der Kelch ist glockenförmig und weist fünf ungleich lange Zähne auf. Die Blütenkrone ist rot bis purpurfarben. Neun Staubblätter sind in einer Gruppe zusammengefasst, eines wächst getrennt von dieser Gruppe. Der Fruchtknoten besitzt zahlreiche Samenanlagen. Die Narbe ist kopfig.
Die Hülsenfrüchte sind gegliedert, perlschnurförmig und öffnen sich nicht.[1]
Die Gattung Alhagi wurde 1755 von Abraham Gagnebin in Helvetica, Physico-Mathematico-Anatomico-Botanico-Medica, 2, S. 59 aufgestellt.[1][2]
Die Gattung Alhagi gehört zur Tribus Hedysareae in der Unterfamilie der Schmetterlingsblütler (Faboideae) innerhalb der Familie der Hülsenfrüchtler (Fabaceae).[2]
Das natürliche Verbreitungsgebiet der Gattung Alhagi umfasst Zentralasien, China, die Mongolei, Nepal und den Mittelmeerraum einschließlich Nordafrika.[1]
Es gibt fünf[1] oder sechs Alhagi-Arten:[3]
Die Zuckerausscheidungen der Blätter können zur Behandlung von Kopfschmerzen genutzt werden. Manche Arten sind gute Blattpflanzen/Grünpflanzen oder können gut Sand fixieren.[1]
Alhagi ist eine Pflanzengattung innerhalb der Familie der Hülsenfrüchtler (Fabaceae). Die fünf bis sechs Arten sind von Zentralasien bis in den Mittelmeerraum und nach Nordafrika verbreitet. Sie können zur Stabilisierung von Sand und als Futterpflanzen verwendet werden.
Yantoq (Alhagi) — dukkakdoshlar oilasiga mansub koʻp yillik begona oʻtlar turkumi. Oʻrta Osiyoning dasht, choʻl, chala choʻllarida hamda Rossiyaning Yevropa qismidagi chala choʻl rayonlarida 5 turi maʼlum. Oʻzbekistonda Ya.ning soxta yantoq va qirgʻiz yantogʻi turi oʻsadi. Boʻyi 40—110 sm, tik, sershox, ildizi kuchli rivojlangan, yer osti suvlarigacha yetib boradi (10 m va undan ortiq). Barg qoʻltigʻida qattiq tikanlari bor. Barglari choʻziq, nashtarsimon, barg bandi kalta, ketmaket joylashgan. Gullari mayda, qizil yoki pushti. May— sentyabrda gullaydi, avgust— oktyabr oylarida urugʻlaydi. Mevasi 10 tagacha urugʻ boʻlgan dukkak. Ya.ning yer usti qismi qishda qurib qoladi, bahorda ildiz boʻgʻzidagi kurtaklardan yangi poyalar oʻsib chiqadi. Urugʻi va ildiz bachkilaridan koʻpayadi. Urugʻi poʻstlogʻi qattiq boʻlganligi tufayli juda sekin unadi. Ya.ning hamma turi tuyachilik va qoʻychilikda yaxshi ozuqa hisoblanadi. Guli va ildizidan xalq tabobatida turli damlamalar tayyorlanadi. Ya.dan yuqori sifatli yemxashak, silos va oziq uni olinadi. Ya. yaxshi asal beruvchi oʻsimlik. Daraxtsiz choʻllarda Ya.dan oʻtin sifatida foydalaniladi. Sugʻoriladigan yerlarda, yoʻl, ariq, kanallar boʻylarida, tashlandiq yerlarda, ekinzorlarda begona oʻt sifatida oʻsadi.
Kurash choralari: almashlab ekish, yerni chuqurroq haydash, ildizpoyalarni yigʻib olish, dalalarga chirigan goʻng solish va boshqalar
Alhagi is a genus of Old World plants in the family Fabaceae. They are commonly called camelthorns or manna trees. There are three to five species.
Alhagi species have proportionally the deepest root system of any plants - a 1 m high shrub may have a main root more than 15 m long; due to their deep root system Alhagi species are drought-avoiding plants that utilize ground water, adapting in that way perfectly to the hyper-arid environment.
Alhagi species are used as food plants by the larvae of some Lepidoptera species including Coleophora argyrella which feeds exclusively on A. maurorum.
The genus name comes from the Arabic word for pilgrim.
Alhagi in Persian is "KhareShotor" which means thistle of camels, as camels can eat it with its thorns. As such, it was figured out that the plant can sustain the abdominal organs in severe thirst. In the Middle East, its boiled or distilled juice is used against kidney and bladder stones. Also, the plant foliage is the habitat of a scale insect which produces Manna of hedysarum or Tarangabeen, which is used as a remedy for neonatal jaundice.[1]
Karte mit allen verlinkten Seiten: {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help) A big plant of Alhagi in Ab Pakhsh Alhagi flowers in Ab Pakhsh 
Alhagi 
Alhagi flowers Wild Alhagi in Behbahan, Iran Alhagi is a genus of Old World plants in the family Fabaceae. They are commonly called camelthorns or manna trees. There are three to five species.
Alhagi species have proportionally the deepest root system of any plants - a 1 m high shrub may have a main root more than 15 m long; due to their deep root system Alhagi species are drought-avoiding plants that utilize ground water, adapting in that way perfectly to the hyper-arid environment.
Alhagi species are used as food plants by the larvae of some Lepidoptera species including Coleophora argyrella which feeds exclusively on A. maurorum.
Alhagi estas genro de plantoj en familio fabacoj. Ili estas popole nomumitaj kameldornoj aŭ mana-arbustoj. Ekzistas tri-kvin specioj, kiu havas proporcie la plej profundan radikan sistemon en la plantaro: arbusto kun alto de 1 metro povas havi ĉefradikon longan de 15 m. Per tiu radiksistemo, la Alhagi-specioj povas alkutimuĝi al sekegaj regionoj kaj uzi la grundakvon.
La Alhagi-speciojn manĝas la larvoj de kelkaj lepidoptera-specioj kiel Coleophora argyrella kiu nutras sin ekskluzive nur je A. maurorum.
La genro estis nomita laŭ haĝo.
Alhagi es un género de plantas perteneciente a la familia Fabaceae. Es originario del Viejo Mundo. Comprende 21 especies descritas y de estas, solo 9 aceptadas.[1]
Las especies de Alhagi tienen proporcionalmente la raíz más profunda de todas las plantas (un arbusto de 1 m de altura puede tener una raíz principal de más de 15 m de largo), debido a su profunda raíz, las especies de Alhagi evitan la sequía, ya que utilizan el agua subterránea, la adaptación de esa manera se adapta perfectamente al medio ambiente hiper-árido. Coleophora argyrella se alimenta exclusivamente de A. maurorum .
El género fue descrito por Abraham Gagnebin y publicado en Acta Helvetica, Physico-Mathematico-Anatomico-Botanico-Medica 2: 59. 1755.[2]
Alhagi: nombre genérico que proviene de la palabra árabe para peregrino.[3]
A continuación se brinda un listado de las especies del género Alhagi aceptadas hasta abril de 2013, ordenadas alfabéticamente. Para cada una se indica el nombre binomial seguido del autor, abreviado según las convenciones y usos:
Alhagi es un género de plantas perteneciente a la familia Fabaceae. Es originario del Viejo Mundo. Comprende 21 especies descritas y de estas, solo 9 aceptadas.
Alhagi est un genre de plantes dicotylédones de la famille des Fabaceae, sous-famille des Faboideae, originaire d'Eurasie et d'Afrique, qui comprend huit espèces acceptées.
Selon The Plant List (20 octobre 2018)[2] :
Alhagi est un genre de plantes dicotylédones de la famille des Fabaceae, sous-famille des Faboideae, originaire d'Eurasie et d'Afrique, qui comprend huit espèces acceptées.
Multimedia w Wikimedia Commons Bożodajnia (Alhagi Gagnebin) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych (Fabaceae Giseke). Obejmuje co najmniej 8 gatunków[3] występujących naturalnie na obszarze od basenu Morza Śródziemnego aż po Nepal[4].
Tworzy krzewy cierniste, charakterystyczne dla stepów Azji Zachodniej i Egiptu. Gatunek Alhagi mannifera wydziela sok zawierający cukier – jest to tak zwana manna perska, której Arabowie używają czasem zamiast cukru.
Jeden z rodzajów podrodziny bobowatych właściwych Faboideae w rzędzie bobowatych Fabaceae s.l.[1]. W obrębie podrodziny należy do plemienia Hedysareae[5].
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa różowe (Rosidae Takht.), nadrząd Fabanae R. Dahlgren ex Reveal, rząd bobowce (Fabales Bromhead), rodzina bobowate (Fabaceae Lindl.), plemię Alhageae Burnett, podplemię Alhaginae DC., rodzaj bożodajnia (AlhagiGagnebin)[6].
Bożodajnia (Alhagi Gagnebin) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych (Fabaceae Giseke). Obejmuje co najmniej 8 gatunków występujących naturalnie na obszarze od basenu Morza Śródziemnego aż po Nepal.
Alhagi é um género botânico pertencente à família Fabaceae[1].
7 видів, переважно у пустелях та напівпустелях Євразії й Північної Африки, у тому числі 5 видів на Кавказі, у Середній Азії, Казахстані. Має сильну кореневу систему, що сягає ґрунтових вод. Найпоширеніший вид — Верблюжа колючка звичайна (Alhagi pseudoalhagi) — напівчагарник висотою 40-120 см з вертикально-стрижновою кореневою системою. Важлива кормова рослина пустельних ландшафтів, утворює зарості у степах, пустелях та напівпустелях. Медонос, виділяє клеєподібну цукристу рідину, що затвердіває у вигляді зерен.
Це незавершена стаття про Бобові.7 видів, переважно у пустелях та напівпустелях Євразії й Північної Африки, у тому числі 5 видів на Кавказі, у Середній Азії, Казахстані. Має сильну кореневу систему, що сягає ґрунтових вод. Найпоширеніший вид — Верблюжа колючка звичайна (Alhagi pseudoalhagi) — напівчагарник висотою 40-120 см з вертикально-стрижновою кореневою системою. Важлива кормова рослина пустельних ландшафтів, утворює зарості у степах, пустелях та напівпустелях. Медонос, виділяє клеєподібну цукристу рідину, що затвердіває у вигляді зерен.
Alhagi là một chi thực vật có hoa cựu thế giới trong họ Fabaceae. Chi này có 3-5 loài.
Alhagi là thức ăn của ấu trùng các loài trong Lepidoptera bao gồm Coleophora argyrella ăn chủ yếu là A. maurorum.
Tên chi có nguồn gốc từ tiếng Ả Rập cho pilgrim.
Bài viết liên quan đến tông đậu Hedysareae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Alhagi là một chi thực vật có hoa cựu thế giới trong họ Fabaceae. Chi này có 3-5 loài.
Alhagi là thức ăn của ấu trùng các loài trong Lepidoptera bao gồm Coleophora argyrella ăn chủ yếu là A. maurorum.
Tên chi có nguồn gốc từ tiếng Ả Rập cho pilgrim.
Alhagi Gagnebin
Верблю́жья колю́чка, или джанта́к, или янта́к (лат. Alhági) — род растений семейства Бобовые, произрастающих в пустынях. Расти в пустыне верблюжьей колючке помогает уходящая вглубь почти на 20 метров корневая система[2]. Верблюжья колючка является одним из главных пастбищных растений в зоне пустынь. Верблюжья колючка персидская (Alhagi persarum) богата сахарами, которые в тёплую погоду выделяются у неё на стеблях в виде манны, широко используемой в Иране и Афганистане в качестве лекарственного средства и пищевого продукта.
Колючие полукустарники, реже травянистые многолетние растения с глубоко проникающей корневой системой. Растения 30—100 см высотой.
Корень длинный, с глубоко расположенными горизонтальными ответвлениями.
Стебли ветвистые, в нижней части одревесневающие.
Колючки, представляющие недоразвившиеся ветви, в пазухах листьев, направлены вверх под острым углом, длиной 2—3 см. Листья простые цельные, очерёдные, продолговатые, тупые, 1—2 см длиной. Прилистники маленькие, шиловидные.
Цветки на колючке по три—восемь, красные или розовые, типичного мотылькового строения: чашечка колокольчатая, с пятью маленькими, почти равными зубчиками; парус обратно яйцевидный, назад отогнутый, наверху немного выемчатый; крылья продолговатые, короче лодочки или равны ей; лодочка тупая, короче паруса. Тычинки двубратственные (девять сросшихся и одна свободная). Цветёт с мая до глубокой осени, плоды начинают созревать с июля.
Бобы одностворчатые, линейные, почти деревянистые, вальковатые, нераскрывающиеся, неправильно перетянутые или почковидные, немного искривлённые или прямые, голые, с четырьмя—пятью почковидными или почти квадратными семенами.
Встречается на юге европейской части России и Западной Сибири, в Казахстане и Средней Азии, на Кавказе.
Растёт в сухих степях, глинистых и щебнистых полупустынях и пустынях, по берегам рек и каналов, на пустырях и залежах.
В траве содержатся флавоноиды, сапонины, сахара, дубильные вещества, витамины С, К и группы В, каротин, урсоловая кислота, следы алкалоидов, эфирное масло, красящие вещества, смолы.
В медицине используют надземную часть (траву) верблюжьей колючки, реже плоды и корни. Траву сушат под навесом, предварительно измельчив.
В народной медицине в качестве мочегонного и потогонного средства применяют настой или отвар из травы растения. Иногда их пьют для смягчения кашля при простудных заболеваниях. Чаще настои, отвары или свежий сок пьют при желудочно-кишечных заболеваниях, в основном при хронических поносах и дизентерии. Извлечения из надземной части верблюжьей колючки обладают антимикробным действием, причём выраженное бактерицидное действие они оказывают на стрептококки, стафилококки, дизентерийную палочку. Отвары успешно применяют в виде полосканий горла при острых ангинах. Порой отвар верблюжьей колючки в народной медицине применяют для лечения геморроя (ванночки, промывания), для наружного лечения экзем, гнойничков, нагноившихся ран и язв (обмывания, компрессы).
В клинических условиях отваром лечат больных колитом, дизентерией, применяют при язве желудка и гастритах, заболеваниях печени, как желчегонное, вяжущее, иногда назначают при простудных заболеваниях и неумеренном кашле.
Все виды верблюжьей колючки являются хорошими, высокопитательными кормовыми растениями. Их надземные части, особенно в молодом состоянии, богаты содержанием витамина C, что, принимая во внимание питательные свойства листьев и особенно их сахаристость, позволяет рассматривать их в качестве ценного витаминного продукта[3].
Верблюжья колючка в жаркое время года выделяет «манну» (сахаристое вкусовое вещество), широко используемую в Иране и Афганистане в качестве лекарственного средства и пищевого продукта[3]. «Манну» употребляют как мочегонное и жаропонижающее средство, а также при сухом кашле.
По информации базы данных The Plant List, род включает 7 видов[4]:
Верблю́жья колю́чка, или джанта́к, или янта́к (лат. Alhági) — род растений семейства Бобовые, произрастающих в пустынях. Расти в пустыне верблюжьей колючке помогает уходящая вглубь почти на 20 метров корневая система. Верблюжья колючка является одним из главных пастбищных растений в зоне пустынь. Верблюжья колючка персидская (Alhagi persarum) богата сахарами, которые в тёплую погоду выделяются у неё на стеблях в виде манны, широко используемой в Иране и Афганистане в качестве лекарственного средства и пищевого продукта.
见本文
駱駝刺屬（英语：Alhagi）是生長在舊大陸的其中一個屬，常常被叫做camelthorns或manna trees。有三到五個種。
跟其他種類的植物，駱駝刺屬的植物有相較長而深的根部。如一株矮樹叢長出來只有一公尺高，但是根部可能比十五公尺還长。駱駝刺屬的植物很耐乾燥，因為長而深的根部可以獲取比其他植物位於地底更深層的地下水。
这是一篇與生物學相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
자밀속(刺蜜屬, 학명: Alhagi 알하기[*])은 콩과의 속이다.[1] 학명인 "알하기"는 "순례자"를 뜻하는 아랍어 "하지(حَاج)"에서 따왔다.
