زاعجة

Aedes ye un xéneru de mosquitu culícidu frecuente en tol mundu y especialmente n'árees tropicales y subtropicales. El nome procede del griegu aēdēs, que significa odiosu. Tresmiten, ente otres enfermedaes, la fiebre mariello, el dengue, chikungunya, la fiebre del Zika y la dirofilariasis canina. Na Polinesia, Aedes polynesiensis tresmite la filariasis linfática producida por Brugia y otros nematodos rellacionaos.

Los mosquitos Aedes presenten de cutiu bandes negres y blanques en cuerpu y pates pero pueden presentar tamién otres coloraciones. Anque dellos científicos sostienen que parte de les especies tuvieren de treslladase al xéneru Stegomyia, al alzar esti subxéneru al rangu de xéneru, la mayor parte de la comunidá científica caltien la nomenclatura anterior.^[1]

Clasificación

El xéneru Aedes inclúi cuatro subxéneros:

• Aedes: A. albopictus, A. aegypti.
• Aegypti
• Aedimorphus
• Fredwardsius
• Stegomyia

Referencies

Enllaces esternos

Aedes és un gènere de dípters nematòcers de la família dels culícids. Originalment es trobava en zones tropicals i subtropicals, però s'ha estès per l'activitat humana^{[cal citació]} en tots els continents excepte l'Antàrtida. Algunes de les seves espècies transmeten virus potencialment letals per als humans; una espècie, Aedes albopictus, és el mosquit més invasiu del món. El gènere Aedes inclou nombroses espècies, entre las que hi ha:^[1]

• Aedes albopictus - mosquit tigre.
• Aedes aegypti - mosquit de la febre groga.
• Aedes cantator
• Aedes vexans
• Aedes cinereus
• Aedes vittatus
• Aedes japonicus

La taxonomia del gènere, conjuntament a la de la tribu Aedini, ha sofert durant finals de la dècada del 1990 i de la del 2000 una intensa controvèrsia taxonòmica degut als treballs fenològics i genètics de Reinert, Harbach i Kitching, que arribaren a la conclusió de fragmentar el gènere en diversos gèneres, elevant anteriors subgèneres, molts d'ells definits per ells mateixos, a la categoria de gènere. Malgrat tot altres autors han revisat la metodologia dels estudis retornant a la categoria de subgèneres molts d'aquests gèneres, a grans trets reduint la fragmentació del gènere i la dispersió de les espècies incloses prèviament en aquest clade i retornant al nom específic anterior les espècies subjectes a aquesta re-classificació. Aquesta re-anàlisi (Wilkerson et al. 2015) de les dades publicades per Reinert et al. proposa la divisió del gènere en una setantena de subgèneres:^[2]

Referències

Dieser Artikel behandelt die Stechmückengattung. Zur Berliner Architekturgalerie siehe Architekturforum Aedes.

Asiatische Tigermücke
(Aedes albopictus)

Aedes ist eine Gattung innerhalb der Familie der Stechmücken (Culicidae). Ihr Hauptverbreitungsgebiet sind die Tropen und Subtropen, in Europa sind lediglich wenige Arten heimisch.^[1] Die Gattung galt bis zu den Revisionen der Tribus Aedini in den Jahren 2000 bis 2009 als große Sammelgattung, in der fast alle Gattungen der Aedini vereinigt waren. Seit dem Juli 2015 wurden alle Revisionen wieder auf den Stand vor dem Jahr 2000 zurückgestellt, die seither errichteten Gattungen werden als Untergattungen von Aedes aufgefasst.^[2]

Der wissenschaftliche Name leitet sich von dem altgriechischen Wort ἀηδής (aēdēs) ab und bedeutet übersetzt unangenehm bzw. lästig, da die Weibchen dieser Gattung auch beim Menschen Blut saugen. Dabei können sie als Überträger für krankheitserregende Viren, die beispielsweise das Dengue-Virus, das Gelbfieber-Virus oder das Zika-Virus fungieren. Manche Arten wurden vom Menschen in andere Erdteile verschleppt, wie etwa die Asiatische Tigermücke (Aedes albopictus) in die USA und Europa.

Merkmale

Die Arten der Gattung Aedes (gr. ἀηδής aēdḗs, „widerlich“) unterscheiden sich nur geringfügig von denen anderer Gattungen innerhalb der Tribus Aedini. Die Weibchen sind in ihrer Erscheinung äußerst variabel. Die Position der Facettenaugen zueinander variiert von sehr dicht aneinanderliegend bis zu deutlich getrennt. Die Vorderseite des Kopfes und die Stirnplatte (Clypeus) sind entweder unbeschuppt oder beschuppt. Die Palpen haben fünf oder weniger Glieder und sind drei Viertel bis ein Zehntel mal so lang wie der Stechrüssel. Die Fühler sind etwas länger bis deutlich kürzer als der Stechrüssel. Das Mesonotum des Thorax ist leicht bis stark gekrümmt, das Schildchen (Scutellum) ist deutlich lappenförmig. Das Postnotum ist beborstet oder unbeborstet. Die Beborstung des Mesonotums und der Pleuren variiert ebenso wie die Beschuppung des Mesonotums, des Schildchen und der Pleuren. Das vierte Tarsenglied der Beine ist deutlich länger als das fünfte, die Klauen sind meist gezähnt. Die Tergite und Sternite des Hinterleibs (Abdomen) sind mit großen Schuppen bedeckt, das Hinterleibsende ist meist spitz, manchmal aber auch stumpf. Die Tiere unterscheiden sich von denen anderer Gattungen vor allem durch das Fehlen bzw. Vorhandensein von Borsten auf verschiedenen Skleriten an den Seiten des Thorax.

Die Männchen sind den Weibchen sehr ähnlich. Ihre unterschiedlich segmentierten Palpen variieren in der Länge, ebenso wie die Fühler, die auch unterschiedlich behaart sind. Die Klauenglieder sind meist vergrößert und an den jeweiligen Beinpaaren unterschiedlich ausgebildet. Die der vorderen und mittleren Beinpaare sind gezähnt. Die Segmente 12 und 13 des Flagellum der Fühler sind meist verlängert.

Systematik

Die Gattung wurde 1818 mit nur einer Art Aedes cinereus von Johann Wilhelm Meigen beschrieben. Meigen nannte sie in seiner Erstbeschreibung Schnakenmücke, dieser deutschsprachige Name hat sich jedoch nicht durchgesetzt.^[3] Bis zum Ende des 20. Jahrhunderts war die Gattung auf viele Arten mit heterogenen Merkmalen angewachsen und galt als "Sammelgattung". Sie wurde in 43 Untergattungen unterteilt, nach späteren Untersuchungen wurden 32 davon vorerst in den Gattungsrang der Tribus Aedini erhoben. Die Abgrenzung und systematische Einordnung der neuen Gattungen und Untergattungen blieb jedoch letztlich unübersichtlich. Nach Widerständen, besonders aus der Ärzteschaft, für die die Kenntnis der einzelnen Arten als Überträger von zahlreichen Krankheiten wichtig geworden war, wurden die seit dem Jahr 2000 neu errichteten Gattungen wieder zur Gattung Aedes zusammengefasst. Die neuen Gattungen wurden zu Untergattungen, die neuen Untergattungen zu Artengruppen zusammengefasst. Somit entspricht die Zusammensetzung der Gattung Aedes im Wesentlichen wieder dem Stand vor der Jahrtausendwende.^[2]

Folgende Arten kommen in Europa vor:

• Aedes (Aedes) cinereus Meigen, 1818
• Aedes (Aedes) esoensis Dolbeskin, Goritzkaja & Mitrofanova, 1930
• Aedes (Aedes) geminus Peus, 1970
• Aedes (Aedimorphus) vexans (Meigen, 1830)
• Aedes (Fredwardsius) vittatus (Bigot, 1861)
• Asiatische Buschmücke Aedes (Hulecoeteomyia) japonicus (Theobald, 1901)
• Koreanische Buschmücke Aedes [Hulecoeteomyia] koreicus (Edwards, 1917)
• Gelbfiebermücke Aedes (Stegomyia) aegypti (Linnaeus, 1762)
• Asiatische Tigermücke Aedes (Stegomyia) albopictus (Skuse, 1894)
• Aedes (Stegomyia) cretinus Edwards, 1921

Einzelnachweise

1. ↑ Aedes bei Fauna Europaea
2. ↑ ^{a b} Richard C. Wilkerson, Yvonne-Marie Linton, Dina M. Fonseca, Ted R. Schultz, Dana C. Price, Daniel A. Strickman: Making Mosquito Taxonomy Useful: A Stable Classification of Tribe Aedini that Balances Utility with Current Knowledge of Evolutionary Relationships. PLoS ONE 10, 7, e0133602, Juli 2015 doi:10.1371/journal.pone.0133602
3. ↑ Johann Wilhelm Meigen: Systematische Beschreibung der europäischen zweiflügeligen Insekten. Aachen 1818, S. 13

Aedes es un genere de Aedini.

Asiaat’sche Tigermugge
(Aedes albopictus)

Aedes is en Geslecht mank de Familie vun de Steekmuggen (Culicidae). De Aarden, de dor tohören doot, sünd meist in de Tropen un in de Subtropen tohuse, bloß man en poor Aarden finnt sik ok in Europa. De Naam kummt ut de Greeksche Spraken her: Dat Woort aëdes bedutt soveel, as unkommodig, lastig un mall. De Seken vun düt Geslecht suugt Blood, as de Seken vun all Steekmuggen. Dor könnt se ok Krankheiten bi overdregen (kiek unner Vekter), wenn se sunnerliche Viren wietergeevt, de Krankheiten utlösen doot, as dat Dengue-Virus, dat Geelfever-Virus oder dat Zika-Virus. De wecken Aarden sünd vun Minschen in annere Deel vun'e Eer mitbrocht wurrn, as u. a. de Asiaat’sche Tigermugge (Aedes albopictus) in de USA un na Europa hen.

Aedes in Europa

Düsse Aarden kaamt in Europa vor:

• Aedes (Aedes) cinereus Meigen, 1818
• Aedes (Aedes) esoensis Dolbeskin, Goritzkaja & Mitrofanova, 1930
• Aedes (Aedes) geminus Peus, 1970
• Aedes (Aedimorphus) vexans (Meigen, 1830)
• Aedes (Fredwardsius) vittatus (Bigot, 1861)
• Geelfevermugge Aedes (Stegomyia) aegypti (Linnaeus, 1762)
• Asiaat’sche Tigermugge Aedes (Stegomyia) albopictus (Skuse, 1894)
• Aedes (Stegomyia) cretinus Edwards, 1921

Literatur

• John N. Belkin: The Mosquitoes of the South Pacific (Diptera, Culicidae). University of California Press, Berkeley/Los Angeles 1962.

Weblenken

. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

एडीज मच्छर

एडीज, मच्छरो का एक वंश हैं। सभी मच्छरों की तरह ही इसके जीवन चक्र की चार अवस्थाएं हैं: अण्डा, लारवा, प्यूपा एंव व्यस्क. पहली चार अवस्थाएं जल के अंदर पूरी होती हैं। यह कई महत्वपूर्ण रोंगो जैसे फाईलेरिया, चिकूनगुनिया, पीत ज्वर तथा पक्षियों में होने वाले मलेरिया का वाहक है। इस मच्छर की उत्पत्ति अफ्रिका में हुई थी^[1] परन्तु आज यह संपूर्ण उपोष्ण कटिबंधी क्षेत्र में पाया जाता है।^[2]

सन्दर्भ

எடீசு (இலங்கை வழக்கு: ஈடிசு, ஆங்கிலம்: Aedes) என்பது கொசுவினத்தில் ஓர் உள்ளினம். இவ்வினம் முதலில் வெப்பமண்டலத்திலும் மென்வெப்ப மண்டலத்திலும் காணப்பட்டது, ஆனால் இப்பொழுது அண்டார்ட்டிக்காவைத்தவிர மற்றெல்லாக் கண்டங்களிலும் பரவிக் காணப்படுகின்றது. மாந்தர்களின் செயற்பாடுகளால் சில இனங்களில் இப்பரவல் நடந்துள்ளது. ஏடீசு இனத்தில் 700 வகைகள் உள்ளன. ஏடீசு அல்போபிக்டசு (Aedes albopictus) என்னும் வீரியமான இனம் தென்-வட அமெரிக்காவில் இருந்து பயன்படுத்தப்பட்ட டயர் வணிகத்தின் (used-tire trade) வழி பரவியுள்ளது. யோஃகன் வில்லெம் மெய்கன் (Johann Wilhelm Meigen) என்பவரால் 1818 இல் முதன்முதலாக விளக்கப்பட்டு அவர் இட்டப் பெயரே ஏடீசு என்பது. இச்சொல் கிரேக்க மொழியில் இனிமையற்ற, அருவருப்பூட்டும் என்னும் பொருளில் அமைந்த சொல்லாகிய ἀηδής, aēdēs என்பதில் இருந்து பெற்றது. இவ்வினத்தில் சில வகைகள் கடுமையான நோயை ஊட்டும் தெங்கி (டெங்கு) காய்ச்சலையும், சிக்குன்குனியாவையும், மஞ்சக்காய்ச்சலையும் (yellow fever) ஊட்டுகின்றன. இவை மட்டுமன்றி அண்மையில் அறியப்பட்ட, மாங்காய்த்தலை போன்ற பிறவிக்குறைபாடுகளை ஊட்டும் சிக்கா (Zika) வைரசையும் தாங்கிவருவனவாகவும் உள்ளன^[2]. பாலினேசியாவில் ஏடீசு பாலினேசியென்சிசு (Aedes polynesiensis) என்னும் இனம் யானைக்கால் நோயை (human lymphatic filariasis) உண்டாக்குவதாகவும் உள்ளது

ஏடீசு இனக் கொசுக்களை ஓவித்திராப்பு என்னும் கருவிவழி கண்டுபிடிக்கவும் கண்காணிக்கவும் முடியும்.

மஞ்சக்காய்ச்சலை ஊட்டும் எடீசு எகிப்தி (Aedes aegypti) இனத்தின் மரபணுமுழுமத்தை (genome) பிராடுக் கழகமும் (Broad Institute) மரபணுமுழும ஆராய்ச்சிக் கழகமும் (The Institute for Genomic Research) கண்டு வரிசைப்படுத்தியுள்ளன. முதலில் ஆகத்து 2005 இல் முதற்கட்ட வரிசையையும் அதன் அலசலையும் செய்து சூன் 2007 இல் வெளியிட்டது ^[3] குறிப்புகள் சேர்க்கப்பட்ட மரபணு முழுமம் வெக்டர்பேசு (VectorBase) என்னும் இடத்தில் கிடைக்கின்றது.^[4]

அடையாளக்கூறுகள்

ஏடீசுக் கொசுக்களின் உடலிலும் கால்களிலும் கறுப்பும் வெள்ளையுமான குறிகள் காணும்படியாக இருக்கும். பெரும்பாலான மற்ற கொசுவினங்கள் போலன்றி இவை பகலில் மட்டுமே உலாவந்து கடிக்கும். காலையிலும் மாலை சாயுங்காலப்பொழுதிலுமே அதிகமாக கடிக்கின்றன^[5]

நோயூட்டுவதில் இவற்றின் பங்கு

ஏடீசு இனத்தைச் சேர்ந்த கொசுகள் நோயூட்டும் நுண்ணுயிர்களையும் நுண்மங்களையும் தாங்கிவருகின்றன. ஏடீசு இனத்தில் இரண்டுவகையானவை, ஏடீசு எகிப்தி என்னும் இனமும், ஏடீசு அல்போபிக்டசு என்னும் இனமும் தெங்குக் காய்ச்சல், மஞ்சக்காய்ச்சல், மேற்கு நைல் காய்ச்சல், சிக்குன்குனியா, குதிரைக்கு ஏற்படும் மண்டைநோய் முதலியவற்றை உண்டாக்குகின்றன.

அடிக்குறிப்புகளும் மேற்கோள்களும்

வெளியிணைப்புகள்

• Singapore Government dengue site that describes the mosquito

Stegomyia pia, a recently described new species^[1]

ఏడిస్ ఈజిైప్టె అనే జాతి దోమకాటు వల్ల మానవ శరీరంలోకి ప్రవేశించే వైరస్ వల్ల వచ్చేది డెంగ్యూ జ్వరం. ఇది వర్షాకాలంలో అధికంగా కనిపిస్తుంది. ఏడిస్ ఈజిైప్టె దోమకాటు వల్ల ఒకరి నుంచి మరొకరికి డెంగ్యూ వైరస్ వ్యాప్తి చెందుతుంది. ఏడిస్ దోమ మన ఇంటి పరిసరాల్లోనే నివసిస్తుంది. పూలకుండీలు, ఎయిర్‌కూలర్లు, పాతటైర్లు, పాత ఖాళీడబ్బాల వంటి వాటిలో చేరే నీరు ఈ దోమకు అనుకూలం. మన పరిసరాలు అపరిశుభ్రంగా పెట్టుకుని దానికి అనుకూలమైన పరిస్థితులు మనమే కల్పిస్తాం. ఈ జాతి దోమ రాత్రిపూట కాకుండా సూర్యోదయ, సూర్యాస్తమయాల్లోనే తిరుగుతుంది. కాబట్టి ఆ సమయాల్లో దోమకాటు నుంచి రక్షించుకోవాలి.

లక్షణాలు

101 నుంచి 105 డిగ్రీల ఫారన్‌హీట్ జ్వరం హఠాత్తుగా వస్తుంది. తీవ్రమైన తలనొప్పి, నడుము కింది భాగంలో తీవ్రమైన నొప్పి, కళ్లు మండటం వంటి లక్షణాలు వస్తాయి. తీవ్రమైన ఒళ్లునొప్పులు, కడుపులో తిప్పడం, వాంతులు, కుడి ఉదరభాగం పై వైపున నొప్పి వస్తుంది. ఉష్ణోగ్రత పెరిగినపుడు

తీవ్రంగా నీరసం, తలతిరగడం, ముక్కు నుంచి రక్తస్రావం, మలవిసర్జన నల్లగా ఉంటుంది. దోమ కుడితే ఏర్పడే ఎర్రని చుక్కల వంటివి ఏర్పడతాయి. డెంగ్యూతో పాటుగా రక్తస్రావం (డెంగ్యూ హెమరేజిక్ ఫీవర్) లేదా రక్తపోటు అతి తక్కువకు పడిపోవడం, డెంగ్యూ షాక్ సిండ్రోమ్‌లు కనిపిస్తే ప్రాణాంతకమే. ఇలాంటివారు 5 శాతానికి అటు ఇటుగా ఉంటారు. 95 శాతం మందికి ప్రాణాంతకం కాదు.

నిర్ధారణ ఎలా?

రక్తపరీక్షలో తక్కువ సంఖ్యలో తెల్లరక్తకణాలు, ప్లేట్‌లెట్లు, బ్లడ్‌స్మియర్ మీద ఎటిపికల్ సెల్స్ ద్వారా నిర్ధారణ చేయవచ్చు. ఎన్.ఎస్, యాంటిజెన్-యాంటీ డెంగ్యూ యాంటీబాడీలతో రోగనిర్ధారణ చేయవచ్చు. అయితే వ్యాధి ప్రారంభ దశలో ఇవి కనిపించకపోవచ్చు.

చికిత్స

డెంగ్యూ చికిత్సకు ప్రత్యేకంగా మందులు లేవు కాబట్టి చికిత్సా విధానం పరోక్ష పద్ధతిలో ఉంటుంది. రోగులకు నోటి ద్వారా లేదా రక్తనాళాల ద్వారా ద్రవాలను పంపిస్తారు. అప్పుడప్పుడు ప్లేట్‌లెట్లను ఎక్కిస్తారు. చాలా కేసుల్లో ప్లేట్‌లెట్లు 10 వేల స్థాయికి పడిపోయినా (1.5-4.5 లక్షలు సాధారణం) లేక తీవ్రమైన రక్తస్రావం ఉన్నా ఇచ్చే సింగిల్ డోనార్ ప్లేట్‌లెట్స్ లేదా యాంటీ ఆర్‌హెచ్‌డీ ఇంజెక్షన్లు మాత్రం ఖరీదైనవి. 95 శాతం మందికి రక్తపోటు, ప్లేట్‌లెట్లు, హిమోగ్లోబిన్‌లను గమనిస్తూ ఉండడం, ఇంట్రావీసన్ ఫ్లూయిడ్స్ ఇవ్వడం చేస్తారు. కాబట్టి వీటికి ఖర్చు తక్కువే. స్టిరాయిడ్ ఇంజెక్షన్ల వల్ల ఎటువంటి లాభం ఉందని నిరూపణ కాలేదు. పైగా అవి ప్రమాదకరం. అవసరం లేకున్నా ప్లేట్‌లెట్స్ ఎక్కించడం, పి.ఆర్.పి.లు కూడా రోగికి నష్టం కలిగిస్తాయి.

ఆసుపత్రిలో ఎప్పుడు చేర్చాలి?

రక్తపోటు బాగా పడిపోయినా, తీవ్రంగా వాంతులు చేసుకుంటూ నోటి ద్వారా ద్రవాలు తీసుకోవడం కష్టంగా ఉన్నా, ప్లేట్‌లెట్ల సంఖ్య 50 వేల కన్నా తక్కువ స్థాయికి పడిపోయినా ఆసుపత్రిలో చేర్చాల్సి వస్తుంది. జ్వరం తగ్గిన తరువాత 48 నుంచి 72 గంటలు రోగిని పరిశీలనలో ఉంచి, రక్తంలో ప్లేట్‌లెట్స్ సంఖ్య క్రమంగా 50 వేలకు పెరిగేవరకు ఆసుపత్రిలోనే ఉండాలి. ప్లేట్‌లెట్ కౌంట్ 30 వేల కన్నా తగ్గినా, తీవ్రమైన రక్తస్రావం అవుతున్నా, ఏదైనా శరీర భాగం సరిగా పనిచేయకపోతున్నా రోగిని ఐసియులో చేర్చాల్సి వస్తుంది.

నివారణ ఎలా?

పరిసరాలను పరిశుభ్రంగా ఉంచుకుని దోమలు చేరకుండా చూసుకోవడం ద్వారా నివారించవచ్చు. దీనికి టీకామందు లేదు. జ్వర లక్షణాలు కనిపిస్తే వీలైనంత త్వరగా వైద్యపరీక్ష చేయించుకోవాలి. ద్రవపదార్థాలు అధికంగా తీసుకోవాలి. పళ్లరసాలు లేదా కొబ్బరినీళ్లలో గ్లూకోజ్ కలుపుకొని తాగాలి. పూర్తిగా విశ్రాంతి తీసుకోవాలి. రాత్రిపూట బాగా నిద్ర పోవాలి. దోమతెరలు, దోమలను పారదోలే రసాయనాలను వాడాలి. నిలవనీరు లేకుండా చూసుకోవాలి.

మూలాలు

ఇతర లింకులు

• Singapore Government dengue site that describes the mosquito

Nyungzraiz

Nyungzraiz, lij heuh duzsanh, dwg cungj non ndeu.

Aedes is a genus of mosquitoes originally found in tropical and subtropical zones, but now found on all continents except Antarctica. Some species have been spread by human activity: Aedes albopictus, a particularly invasive species, was spread to the New World, including the United States, in the 1980s, by the used-tire trade.^[1]

First described and named by German entomologist Johann Wilhelm Meigen in 1818, the generic name comes from the Ancient Greek ἀηδής, aēdēs, meaning "unpleasant" or "odious". The type species for Aedes is Aedes cinereus.^[2]

Systematics and phylogeny

Aedes (Stegomyia) pia, described in 2013.^[3]

The genus was named by Johann Wilhelm Meigen in 1818. The generic name comes from the Ancient Greek ἀηδής, aēdēs, meaning "unpleasant"^[4] or "odious".

As historically defined, the genus contains over 700 species (see the list of Aedes species). The genus has been divided into several subgenera (Aedes, Diceromyia, Finlaya, Stegomyia, etc.), most of which have been recently treated by some authorities as full genera.^[5] The classification was revised in 2009.^[6]

Characteristics

Aedes mosquitoes are visually distinctive because they have noticeable black and white markings on their bodies and legs. Unlike most other mosquitoes, they are active and bite only during the daytime. The peak biting periods are early in the morning and in the evening before dusk.^[7][8]

Direct children of this genus

The genus contains 28 species that are not placed in a further subgenus:^[9]

• Aedes daliensis (Taylor, 1916)
• Aedes mallochi Taylor, 1944
• Aedes alticola Bonne Wepster, 1948
• Aedes auronitens Edwards, 1922
• Aedes australiensis (Theobald, 1910)
• Aedes biocellatus (Taylor, 1914)
• Aedes britteni Marks and Hodgkin, 1958
• Aedes candidoscutellum Marks, 1947
• Aedes crossi Lien, 1967
• Aedes eatoni (Edwards, 1916)
• Aedes gracilelineatus Bonne-Wepster, 1937
• Aedes keefei King and Hoogstraal, 1946
• Aedes peipingensis Feng, 1938
• Aedes koreicoides Sasa, Kano and Hayashi, 1950
• Aedes lauriei King and Hoogstraal, 1946
• Aedes monocellatus Marks, 1948
• Aedes oreophilus (Edwards, 1916)
• Aedes plagosus Marks, 1959
• Aedes quasirubithorax (Theobald, 1910)
• Aedes roai Belkin, 1962
• Aedes rubiginosus Belkin, 1962
• Aedes sintoni (Barraud, 1924)
• Aedes stanleyi Peters, 1963
• Aedes subauridorsum Marks, 1948
• Aedes toxopeusi Bonne-Wepster, 1948
• Aedes tsiliensis King and Hoogstraal, 1946
• Aedes versicolor (Barraud, 1924)
• Aedes wasselli Marks, 1947

As disease vectors

Members of the genus Aedes are known vectors for numerous viral infections, including dengue fever, yellow fever, the Zika virus,^[10] and chikungunya, which are transmitted by species in the subgenus Stegomyia, and by A. aegypti and A. albopictus.^[11] Infections with these viruses are typically accompanied by a fever, and in some cases, encephalitis, which can lead to death. A vaccine to provide protection from yellow fever exists, and measures to prevent mosquito bites include insecticides such as DDT, mosquito traps, insect repellents, mosquito nets, and pest control using genetically modified insects.^[12] In Polynesia, the species Aedes polynesiensis is responsible for the transmission of human lymphatic filariasis.

Aedes can be detected and monitored by ovitraps.

Sequencing

The genome of the yellow fever mosquito (Aedes aegypti) was sequenced by the Broad Institute and the Institute for Genomic Research. The initial assembly was released in August 2005; a draft sequence of the genome and preliminary analysis was published in June 2007.^[13] The annotated genome is available at VectorBase.^[14] An updated and improved version of the Aedes aegypti genome was released in 2018.^[15]

References

Zoologio - Artropodoj - Insektoj - Dipteroj - Kuledoj

Aedo (Aedes) estas genro de moskitoj, originale trovitaj en tropikoj kaj subtropikoj.

La plej konata specio Aedes aegypti transportas la flavan febron kaj la dengo.

Specio Aedes polynesiensis portas malsanojn en Polinezio.

Piko de specio Aedes albopictus povas kaŭzi Ĉikungunjon.

La nomo venas de greka aēdēs signifo de kiu estas "malplezura".

Internaj ligiloj

• Ĉikungunjo
• Dengo

• Bildo de la egipta aedo

Aedes es un género de mosquito culícido frecuente en todo el mundo y especial en áreas tropicales y subtropicales. El nombre procede del griego aēdēs, que significa odioso. Transmiten, entre otras enfermedades, la fiebre amarilla, el dengue, la fiebre del Zika y la dirofilariasis canina. En la Polinesia, Aedes polynesiensis trasmite la filariasis linfática producida por Brugia y otros nematodos relacionados.^[1]​

Los mosquitos Aedes presentan a menudo bandas negras y blancas en cuerpo y patas pero pueden presentar también otras coloraciones. Aunque algunos científicos sostienen que parte de las especies debieran trasladarse al género Stegomyia, al haber elevado este subgénero al rango de género, la mayor parte de la comunidad científica mantiene la nomenclatura anterior.^[2]​

Clasificación

El género Aedes incluye múltiples subgéneros,^[3]​ considerados por algunos autores con la categoría géneros^[4]​

• Abraedes Zavortink
• Acartomyia Theobald
• Aedes Meigen
• Aedimorphus Theobald
• Alanstonea Mattingly
• Albuginosus Reinert
• Ayurakitia Thurman
• Aztecaedes Zavortink
• Belkinius Reinert
• Bifidistylus Reinert, Harbach and Kitching
• Borichinda Harbach and Rattanarithikul
• Bothaella Reinert
• Bruceharrisonius Reinert
• Cancraedes Edwards
• Catageiomyia Theobald
• Catatassomyia Dyar and Shannon
• Christophersiomyia Barraud
• Coetzeemyia Huang, Mathis & Wilkerson
• Collessius Reinert, Harbach and Kitching
• Cornetius Huang
• Dahliana Reinert, Harbach and Kitching
• Danielsia Theobald
• Dendroskusea Edwards
• Diceromyia Theobald
• Dobrotworskyius Reinert, Harbach and Kitching
• Downsiomyia Vargas
• Edwardsaedes Belkin
• Elpeytonius Reinert, Harbach and Kitching
• Finlaya Theobald
• Fredwardsius Reinert
• Georgecraigius Reinert, Harbach and Kitching
• Geoskusea Edwards
• Gilesius Reinert, Harbach and Kitching
• Gymnometopa Coquillett
• Halaedes Belkin
• Himalaius Reinert, Harbach and Kitching
• Hopkinsius Reinert, Harbach and Kitching
• Howardina Theobald
• Huaedes Huang
• Hulecoeteomyia Theobald
• Indusius Edwards
• Isoaedes Reinert
• Jarnellius Reinert, Harbach and Kitching
• Jihlienius Reinert, Harbach and Kitching
• Kenknightia Reinert
• Kompia Aitken
• Leptosomatomyia Theobald
• Levua Stone and Bohart
• Lewnielsenius Reinert, Harbach and Kitching
• Lorrainea Belkin
• Luius Reinert, Harbach and Kitching
• Macleaya Theobald
• Molpemyia Theobald
• Mucidus Theobald
• Neomelaniconion Newstead
• Nomina Dubia 14
• Nyctomyia Harbach and Linton
• Ochlerotatus Lynch Arribalzaga
• Paraedes Edwards
• Patmarksia Reinert, Harbach and Kitching
• Petermattinglyius Reinert, Harbach and Kitching
• Phagomyia Theobald
• Polyleptiomyia Theobald
• Protomacleaya Theobald
• Pseudarmigeres Stone and Knight
• Pseudoskusea Theobald
• Rampamyia Reinert, Harbach and Kitching
• Rhinoskusea Edwards
• Rusticoidus Shevchenko and Prudkina
• Sallumia Reinert, Harbach and Kitching
• Scutomyia Theobald
• Skusea Theobald
• Stegomyia Theobald
• Tanakaius Reinert, Harbach and Kitching
• Tewarius Reinert
• Vansomerenis Reinert, Harbach and Kitching
• Zavortinkius Reinert

Referencias

Aedes eltxo genero bat da, jatorriz lurralde azpitropikaletakoa, baina gaur egun Antartikara izan ezik kontinente guztietara zabaldua. Bere izen zientifikoa grezierazko aēdēs hitzetik dator, euskaraz 'gorrotagarri' esan nahi duena.

Azpigeneroak

Aedes generoak 700 espezie baino gehiago ditu, bost azpigenerotan banaturik:^[1]

• Aedes
• Aegypti
• Aedimorphus
• Fredwardsius
• Stegomyia

Erreferentziak

Aedes est un genre cosmopolite de moustiques (Culicidae) de la sous-famille des Culicinae et de la tribu des Aedini.

D’un point de vue épidémiologique et écoépidémiologique, le genre Aedes, en particulier le sous-genre Stegomyia, est extrêmement important car les Aedes sont dotés de stratégies efficaces de dispersion^[1],[2] et ce sous-genre héberge de nombreuses espèces vectrices sources d’arboviroses humaines, telles que la dengue, le chikungunya, la fièvre jaune.

Ce genre regroupe actuellement 263 espèces en 21 sous-genres (Harbach, 2007) ce qui en fait, en termes d’abondance d’espèces, le 5^e genre de la famille (après les Culex (763), Ochlerotatus (550), Anopheles (455) et Uranotaenia (266 espèces)).

Aedes vient du grec signifiant « déplaisant », du fait de la forte gêne qu'entraîne la piqûre de ces moustiques nuisibles.

Morphologie

Ce genre se distingue par les griffes dentées des pattes antérieures de la femelle, un abdomen pointu présentant rarement des marques métalliques argentées et un paratergite étroit et écailleux.

Taxonomie

Stegomyia pia, espèce récemment décrite de Mayotte ^[3]

En 2000, Reinert divisa, sur la base des genitalia mâles et femelles, les 969 espèces du prolifique genre Aedes qu’il répartit en 2 genres : Aedes conservant 23 sous-genres et 263 espèces et le genre Ochlerotatus Lynch Arribalzaga, 1891 (anciennement sous genre du genre Aedes) réunifiant quant à lui 21 sous-genres et 550 espèces. Dernièrement, Reinert et collaborateurs (2004) proposèrent de diviser la tribu des Aedini en 63 genres au lieu de 12, mais ils furent peu suivis.

Liste des sous-genres au niveau mondial

• Aedes (Aedes) Meigen, 1818 (10 espèces : régions néarctique (A. cinereus) et paléarctique)
• Aedes (Aedimorphus) Theobald (région afrotropicale) (81 espèces)
• Aedes (Alanstonea) Mattingly (2 espèces)
• Aedes (Albuginosus) Reinert, 1986(9 espèces : région afrotropicale exclusivement)
• Aedes (Belkinius) Reinert (1 espèce)
• Aedes (Bothaella) Reinert, 1973 (5 espèces : région asiatique)
• Aedes (Cancraedes) Edwards
• Aedes (Christophersiomyia) Barraud (5 espèces)
• Aedes (Cornetius)
• Aedes (Diceromyia) Theobald région afrotropicale 24 espèces
• Aedes (Edwardsaedes) Belkin (3 espèces)
• Aedes (Fredwardsius) Reinert, 2000 (1 espèce)
• Aedes (Huaedes) Huang (3 espèces)
• Aedes (Indusius) Edwards (1 espèce)
• Aedes (Isoaedes) Reinert (1 espèce)
• Aedes (Leptosomatomyia) Theobald (1 espèce)
• Aedes (Lorrainea) Belkin (5 espèces)
• Aedes (Neomelaniconion) Newstead (25 espèces : régions afrotropicale et asiatique)
• Aedes (Paraedes) Edwards (7 espèces)
• Aedes (Pseudoarmigeres) Stone & Knight (5 espèces) (ex Dunnius)
• Aedes (Scutomyia) Theobald (1904) (9 espèces : région orientale)
• Aedes (Skusea) Theobald (4 espèces, région afrotropicale)
• Aedes (Stegomyia) Theobald (110 espèces)

ref : Harbach (2007). The Culicidae (Diptera): a review of taxonomy, classification and phylogeny.

Listes d'espèces

Espèces rencontrées en Europe^[4]

• Aedes (Aedes) cinereus Meigen 1818
• Aedes (Aedes) esoensis rossicus Dolbeskin, Goritzkaja & Mitrofanova 1930
• Aedes (Aedes) geminus Peus 1970
• Aedes (Aedimorphus) vexans (Meigen 1830)
• Aedes (Fredwardsius) vittatus (Bigot 1861)
• Aedes (Stegomyia) albopictus (Skuse 1894) (introduction récente à Nice)
• Aedes (Stegomyia) cretinus Edwards 1921

Espèces rencontrées en Amérique du Nord

• Aedes (Aedimorphus) vexans (Meigen 1830)
  • Espèce cosmopolite (présente dans 73 pays). Plus actif à l'aube. Peut transmettre la maladie de Lyme et la fièvre du Nil occidental^[5].

• Aedes (Aedes) cinereus(Meigen 1818)
• Aedes (Stegomyia) aegypti (Linnaeus 1762)
• Aedes (Stegomyia) albopictus (Skuse 1894)
• Aedes (Abraedes) papago Zavortink, 1970

Liste d'espèces Selon ITIS

Notes et références

Voir aussi

Article connexe

• Glossaire des insectes

Nyamuk Aedes merupakan sejenis nyamuk yang biasanya ditemui di kawasan tropis. Namanya diperoleh dari perkataan Yunani aēdēs, yang berarti "tidak menyenangkan", karena nyamuk ini menyebarkan beberapa penyakit berbahaya seperti demam berdarah dan demam kuning. Ae. albopictus merupakan spesies yang sering ditemui di Asia. Kakinya berbelang hitam putih. Ae. aegypti juga terkenal sebagai penyebar dengue dan demam kuning.

Siklus hidup nyamuk aedes bermula dari telur hingga dewasa dan terjadi kira-kira satu minggu.

Ciri-ciri nyamuk aedes

1. Aedes biasa dikenal dengan belang hitam putih pada badan dan kakinya
2. Aedes biasanya menggigit pada awal pagi dan waktu senja
3. Aedes berkembang biak dalam air jernih yang ditampung, baik di dalam atau di luar rumah

Tempat pembiakan nyamuk aedes

1. Dalam Rumah
   1. Akuarium
   2. Perangkap semut
   3. Vas Bunga
   4. Timba
   5. Tempayan
   6. Bak mandi
2. Luar Rumah
   1. Tayar buruk
   2. Tempurung kelapa
   3. Botol/gelas pecah yang mengandung air
   4. Saluran air hujan
   5. Tempayan
   6. Pohon Pisang
   7. Pohon Keladi
   8. parit yang tersekat

Pencegahan pembiakan nyamuk aedes

1. Ganti air dalam tempayan, vas-vas bunga, kolam mandi tiap-tiap minggu dan bersihkanlah hingga bersih sebelum mengisi air yang baru
2. Buanglah air dari piring-piring alas vas bunga seminggu sekali dan gosok itu hingga bersih untuk memusnahkan telur nyamuk
3. Tutup semua bekas menyimpan air dengan rapat untuk mencegah nyamuk daripada bertelur
4. Bekas yang tidak digunakan hendaklah dikumpulkan dan dibuang ke dalam tong sampah atau ditanam
5. Periksa saluran atap rumah seminggu sekali untuk membersihkan daun yang menghalangi air mengalir
6. Masukkan garam sebanyak 2 sendok teh ke dalam perangkap semut untuk mencegah pembiakan nyamuk
7. Peliharalah ikan seperti ikan gapi, papuyu di dalam tangki besar karena akan memakan jentik-jentik.
8. Masukkan obat pembunuh jentik-jentik (menurut kadar yang betul) ke dalam semua bekas penyimpanan air, tiga bulan sekali

Referensi

Pranala luar

• Singapore Government dengue site that describes the mosquito

Aedes Meigen, 1818 è un genere di insetti appartenenti alla famiglia Culicidae,^[1] collettivamente indicati con il nome volgare di zanzara tigre (nome che in senso stretto si riferisce alla sola specie A. albopictus^[2]).

Questo genere comprende numerose specie di origine tropicale che si sono diffuse, in seguito a trasporti involontari, nelle zone temperate.

Descrizione

Questo genere di zanzare presenta normalmente una tipica colorazione a righe bianche e nere (da cui il nome volgare).

Molte specie di Aedes possono essere scambiate a prima vista con Culiseta annulata, che pure presenta fasce alternate bianche e nere.

Biologia

Il genere Aedes è uno dei pochi che utilizza un supporto umido, e non la sola acqua, per la crescita delle larve.

Questo genere è anche noto poiché potenziale vettore di numerose patologie virali (arbovirosi), fra le quali ricordiamo la febbre dengue,^[3] la febbre gialla,^[4] l'infezione da virus Zika^[5] e la febbre chikungunya.^[6]

Tassonomia

Aedes albopictus

Aedes cinereus

Aedes koreicus

Aedes vexans

Il genere Aedes comprende circa 1000 specie,^[7] raggruppate in un consistente numero di sottogeneri.

In Italia sono presenti (benché in maggioranza non indigeni) i seguenti sottogeneri e le seguenti specie (26):^[8]

• Sottogenere Aedes Acartomyia
  • Aedes mariae
  • Aedes zammitii
• Sottogenere Aedes Aedes
  • Aedes cinereus
  • Aedes geminus
• Sottogenere Aedes Aedimorphus
  • Aedes vexans (indigena in Europa)^[9]
• Sottogenere Aedes Dahliana
  • Aedes echinus
• Sottogenere Aedes Fredwardsius
  • Aedes vittatus
• Sottogenere Aedes Georgecraigius
  • Aedes atropalpus
• Sottogenere Aedes Hulecoeteomyia
  • Aedes koreicus
• Sottogenere Aedes Ochlerotatus
  • Aedes annulipes
  • Aedes berlandi
  • Aedes cantans
  • Aedes caspius
  • Aedes cataphylla
  • Aedes communis
  • Aedes detritus
  • Aedes dorsalis
  • Aedes pulcritarsis
  • Aedes pullatus
  • Aedes punctor
  • Aedes sticticus
  • Aedes surcoufi
• Sottogenere Aedes Rusticoidus
  • Aedes refiki
  • Aedes rusticus
• Sottogenere Aedes Stegomyia
  • Aedes aegypti
  • Aedes albopictus

L'Organizzazione mondiale della sanità invece nel suo rapporto aggiornato al 2018,^[9] concentrato sulle specie più pericolose dal punto di vista medico, indica la presenza in Italia delle specie A. albopictus (tutta Italia), nonché A. japonicus e A. koreicus (solo in alcune località del Norditalia), mentre dichiara assenti A. aegypti, A. triseriatus e A. atropalpus (almeno in maniera stabile).

Note

Aëdes (ex Graeco ἀηδής, 'molestus, taeter') est genus insectorum familiae Culicidarum. Aliquae species morbos hominibus nocentes vehunt; exempli gratia, Aëdes aegypti est vector morborum febris dengue et febris flavae.

Bibliographia

• Reinert, J. F. 2000. "New classification for the composite genus Aedes (Diptera: Culicidae: Aedini), elevation of subgenus Ochlerotatus to generic rank, reclassification of the other subgenera, and notes on certain subgenera and species" (PDF). Journal of the American Mosquito Control Association 16 (3): 175–88.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Aedem spectant.

• Imagines Aedium apud BugGuide

Aedes merupakan genus nyamuk yang asalnya ditemui di kawasan tropika dan subtropika, namun telah tersebar disebabkan aktiviti manusia ke seluruh benua kecuali antartika. Namanya diperolehi daripada perkataan Yunani Kuno aēdēs, yang bererti "tidak menyenangkan", kerana nyamuk ini menyebarkan beberapa penyakit berbahaya seperti demam denggi. Aedes albopictus merupakan spesies yang sering ditemui di Asia. Kakinya berbelang hitam putih. Aedes aegypti juga terkenal sebagai penyebar denggi dan demam kuning.

Kitaran hidup nyamuk aedes bermula dari telur hingga dewasa mengambil masa kira-kira satu minggu.

Tabiat nyamuk aedes

1. Aedes senang dikenali dengan belang hitam putih pada badan dan kakinya
2. Aedes biasanya menggigit pada awal pagi dan waktu senja
3. Aedes membiak dalam air jernih yang bertakung, sama ada di dalam atau luar rumah

Tempat pembiakan nyamuk aedes

1. Dalam Rumah
   1. Akuarium
   2. Perangkap semut
   3. Pasu Bunga
   4. Timba
   5. Tempayan
   6. Kolam (kolah) mandi
   7. Tempat air peti sejuk
2. Luar Rumah
   1. Tayar buruk
   2. Tempurung kelapa
   3. Botol/gelas pecah yang mengandungi air
   4. Salur air hujan
   5. Tempayan
   6. Pokok Pisang
   7. Pokok Keladi
   8. Longkang yang tersekat
   9. Tangki septik (terdedah)

Pencegahan pembiakan nyamuk aedes

1. Salin air dalam tempayan, pasu-pasu bunga, kolam mandi tiap-tiap minggu dan basuhlah sehingga bersih sebelum mengisi air yang baru
2. Buangkan air dari pinggan-pinggan alas pasu bunga seminggu sekali dan gosok pinggan-pinggan itu hingga bersih untuk memusnahkan telur nyamuk
3. Tutup semua bekas menyimpan air dengan rapat untuk mencegah nyamuk daripada bertelur
4. Bekas yang tidak digunakan hendaklah dikumpulkan dan dibuang ke dalam tong sampah atau ditanam
5. Periksa saluran bumbung rumah seminggu sekali untuk membersihkan daun yang menyekat air daripada mengalir
6. Masukkan garam sebanyak 2 sudu teh ke dalam perangkap semut untuk mencegah pembiakan nyamuk
7. Peliharalah ikan seperti Ikan Gupi, puyu di dalam tangki besar kerana akan memakan jentik-jentik.
8. Masukkan ubat pembunuh jentik-jentik (mengikut sukatan yang betul) ke dalam semua bekas menyimpan air, tiga bulan sekali

Aedes is een geslacht van muggen uit de familie van de steekmuggen. De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1818 gepubliceerd door Johann Wilhelm Meigen.^[1] Hij noemde Johann Centurius von Hoffmannsegg, in wiens verzameling de enige beschreven soort zich bevond, als de bedenker van de naam Aedes,^[2] van het Griekse ἀηδής, wat in het Nederlands "geen vreugde wekkend" of "onaangenaam" betekent. De soorten van dit geslacht komen oorspronkelijk voor in tropische en subtropische regio's, maar inmiddels heeft het zich met ten minste enkele soorten over de hele wereld, met uitzondering van Antarctica, verspreid. Verschillende soorten van dit geslacht fungeren als vector bij de verspreiding van ziekten. Het gaat hierbij om onder andere dengue, gele koorts, riftdalkoorts en Afrikaanse paardenpest.

Verspreiding in de Lage Landen

In de Lage Landen komen vijftien Aedes-soorten voor, waarvan negen soorten inheems zijn:^[3]

• Aedes albopictus (Skuse, 1894) – Aziatische tijgermug
• Aedes atropalpus (Coquillett, 1902)
• Aedes cantans (Meigen, 1818)
• Aedes caspius (Pallas, 1771)
• Aedes cinereus Meigen, 1818
• Aedes communis (De Geer, 1776)
• Aedes detritus (Haliday, 1833)
• Aedes dorsalis (Meigen, 1830)
• Aedes excrucians (Walker, 1856)
• Aedes geminus Peus, 1970
• Aedes japonicus (Theobald, 1901) – Aziatische bosmug
• Aedes leucomelas (Meigen, 1804)
• Aedes riparius Dyar & Knab, 1907
• Aedes sticticus (Meigen, 1838)
• Aedes vexans (Meigen, 1830)

Soorten waarover een artikel is

Het geslacht telt in de breedste opvatting bijna duizend soorten, en wordt in ongeveer vijfentwintig ondergeslachten opgedeeld, waarvan ten minste enkele, waaronder Ochlerotatus door sommige auteurs ook wel de status van zelfstandig geslacht krijgen toebedeeld. Hieronder een opsomming van de soorten waarover de encyclopedie een artikel heeft.

• Aedes aboriginis Dyar, 1917
• Aedes abserratus (Felt & Young, 1904)
• Aedes aegypti (Linnaeus, 1762) – Gelekoortsmug
• Aedes alexandrei Gornostaeva, 2005
• Aedes aloponotum Dyar, 1917
• Aedes atlanticus Dyar & Knab, 1906
• Aedes aurifer (Coquillett, 1903)
• Aedes bicristatus Thurman & Winkler, 1950
• Aedes bimaculatus (Coquillett, 1902)
• Aedes brelandi Zavortink, 1972
• Aedes burgeri Zavortink, 1972
• Aedes campestris Dyar & Knab, 1907
• Aedes canadensis (Theobald, 1901)
• Aedes cataphylla Dyar, 1916
• Aedes churchillensis Ellis & Brust, 1973
• Aedes cinereus Meigen, 1818
• Aedes clivis Lanzaro & Eldridge, 1992
• Aedes communis (De Geer, 1776)
• Aedes dahuricus Danilov, 1987v
• Aedes decticus Howard, Dyar & Knab, 1917
• Aedes deserticola Zavortink, 1969
• Aedes diantaeus Howard, Dyar & Knab, 1913
• Aedes dmitryi Gornostaeva, 2005
• Aedes dorsalis (Meigen, 1830)
• Aedes dupreei (Coquillett, 1904)
• Aedes epactius Dyar & Knab, 1908
• Aedes esoensis Yamada, 1921
• Aedes euedes Howard, Dyar & Knab, 1913
• Aedes excrucians (Walker, 1856)
• Aedes fitchii (Felt & Young, 1904)
• Aedes flavescens (Müller, 1764)
• Aedes fulvus (Wiedemann, 1828)
• Aedes geminus Peus, 1970
• Aedes grossbecki Dyar & Knab, 1906
• Aedes hendersoni Cockerell, 1918
• Aedes hexodontus (Dyar, 1916)
• Aedes impiger (Walker, 1848)
• Aedes implicatus Vockeroth, 1954
• Aedes increpitus Dyar, 1916
• Aedes infirmatus Dyar & Knab, 1906
• Aedes intrudens Dyar, 1919
• Aedes kolhapuriensis Sathe & Girhe, 2002
• Aedes kompi Vargas & Downs, 1950
• Aedes melanimon Dyar, 1924
• Aedes mercurator Dyar, 1920
• Aedes mitchellae (Dyar, 1905)
• Aedes monticola Belkin & McDonald, 1957
• Aedes mubiensis Luh & Shih, 1958
• Aedes muelleri Dyar, 1920
• Aedes nataliae Gornostaeva, 2005
• Aedes nevadensis Chapman & Barr, 1964
• Aedes nigripes (Zetterstedt, 1838)
• Aedes nigromaculis (Ludlow, 1906)
• Aedes niphadopsis Dyar & Knab, 1918
• Aedes panchgangee Sathe & Girhe, 2002
• Aedes pionips Dyar, 1919
• Aedes provocans (Walker, 1848)
• Aedes pullatus (Coquillett, 1904)
• Aedes punctodes Dyar, 1922
• Aedes punctor (Kirby, 1837)
• Aedes purpureipes Aitken, 1941
• Aedes rempeli Vockeroth, 1954
• Aedes riparius Dyar & Knab, 1907
• Aedes rossicus Dolbeskin, Gorickaja & Mitrofanova, 1930
• Aedes sangitee Sathe & Girhe, 2002
• Aedes sangiti Girhe & Sathe, 2001
• Aedes sasai Tanaka, Mizusawa & Saugstad, 1975
• Aedes scapularis (Rondani, 1848)
• Aedes schizopinax Dyar, 1929
• Aedes sierrensis (Ludlow, 1905)
• Aedes sollicitans (Walker, 1856)
• Aedes spencerii (Theobald, 1901)
• Aedes squamiger (Coquillett, 1902)
• Aedes stimulans (Walker, 1848)
• Aedes taeniorhynchus (Wiedemann, 1821)
• Aedes thelcter Dyar, 1918
• Aedes thibaulti Dyar & Knab, 1910
• Aedes togoi (Theobald, 1907)
• Aedes tormentor Dyar & Knab, 1906
• Aedes tortilis (Theobald, 1903)
• Aedes trivittatus (Coquillett, 1902)
• Aedes valeryi Gornostaeva, 2005
• Aedes varipalpus (Coquillett, 1902)
• Aedes ventrovittis Dyar, 1916
• Aedes vexans (Meigen, 1830)
• Aedes washinoi Lanzaro & Eldridge, 1992
• Aedes yamadai Sasa, Kano & Takahasi, 1950
• Aedes zoosophus Dyar & Knab, 1918

Zie ook

• Zikavirus

Aedes - rodzaj owadów z rodziny komarowatych. Przedstawicielem rodzaju występującym w Polsce jest doskwier pastwiskowy (Aedes vexans).

Rozmnażanie

Gatunki z tego rodzaju składają jaja w podmokłych miejscach w wilgotnych lasach. Rozwój zarodka zależy od wielu współczynników, przede wszystkim od temperatury środowiska wodnego. Rozwój komarów przebiega szybciej w wysokich temperaturach. Temperatura optymalna dla gatunków środkowoeuropejskich waha się od 20 do 28 °C. Większość larw nie znosi wysychania zbiorników wodnych, ale w wilgotnej glebie mogą utrzymać się dłużej przy życiu.

Przypisy

Bibliografia

• Lubomir Brtek: Świat Zwierząt. Warszawa: PWRiL, 1991. ISBN 83-09-01551-8.

Aedes é um género de mosquito com listras pretas e brancas em seu corpo, originário de zonas tropicais e subtropicais e transmissor de diferentes doenças ao ser humano. O nome do gênero provém do grego ἀηδής (aēdēs), que significa "desagradável" . Na Polinésia, a espécie Aedes polynesiensis é responsável pela transmissão da filariose humana. O gênero Aedes foi descrito por Johann Wilhelm Meigen em 1818. Há, atualmente, alguns movimentos controversos na direção de abolir Aedes como um nome genérico e para substituí-lo por Stegomyia, que, atualmente, é o nome de seu subgênero. O Aedes é marcado com listras pretas e brancas em seu corpo e pernas. Atualmente, o genoma do Aedes aegypti está sendo sequenciado pelo Broad Institute e o Institute for Genomic Research (TIGR). O conjunto inicial foi liberado em agosto de 2005. A anotação da sequência está sendo empreendida pelo VectorBase e TIGR.^[1]

Subgéneros

• Abraedes
• Aedes
• Aedimorphus
• Alanstonea
• Albuginosus
• Aztecaedes
• Belkinius
• Bothaella
• Cancraedes
• Chaetocruiomyia
• Christophersiomyia
• Diceromyia
• Edwardsaedes
• Finlaya
• Fredwardsius
• Geoskusea
• Gymnometopa
• Halaedes
• Howardina
• Huaedes
• Indusius
• Isoaedes
• Kenknightia
• Kompia
• Leptosomatomyia
• Levua
• Lorrainea
• Macleaya
• Molpemyia
• Mucidus
• Neomelaniconion
• Nomina Dubia
• Nothoskusea
• Ochlerotatus
• Paraedes
• Protomacleaya
• Pseudarmigeres
• Pseudoskusea
• Rejected Names
• Rhinoskusea
• Rusticoidus
• Scutomyia
• Skusea
• Stegomyia
• Subgénero Uncertain
• Zavortinkius

Espécies

Algumas espécies do género Aedes que podem ser vetores de patogenias.

• Aedes aboriginis Dyar, 1917
• Aedes abserratus (Felt & Young, 1904)
• Aedes aegypti (Linnaeus, 1762)
• Aedes africanus
• Aedes albolineatus
• Aedes alboniveus
• Aedes albopictus (Skuse, 1895)
• Aedes alboscutellatus
• Aedes aloponotum Dyar, 1917
• Aedes amesii
• Aedes arboricola
• Aedes argenteoventralis
• Aedes atlanticus Dyar & Knab, 1906
• Aedes atropalpus (Coquillett, 1902)
• Aedes aurifer (Coquillett, 1903)
• Aedes aurimargo
• Aedes aurotaeniatus
• Aedes australis (Erichson)
• Aedes axitiosus
• Aedes barraudi
• Aedes bekkui
• Aedes berlini Schick, 1970
• Aedes bieristatus Thurman & Winkler, 1950
• Aedes bimaculatus (Coquillett, 1902)
• Aedes brelandi Zavortink, 1972
• Aedes brevitibia
• Aedes burgeri Zavortink, 1972
• Aedes cacozelus
• Aedes campestris Dyar & Knab, 1907
• Aedes canadensis Theobald
• Aedes cantator (Coquillett, 1903)
• Aedes caspius
• Aedes cataphylla Dyar, 1916
• Aedes cavaticus
• Aedes churchillensis Ellis & Burst, 1973
• Aedes cinereus Meigen, 1818
• Aedes clivis
• Aedes communis (De Greer, 1776)
• Aedes coulangesi
• Aedes cretinus
• Aedes dasyorrhus (King and Hoogstraal)
• Aedes decticus Howard, Dyar & Knab, 1917
• Aedes deserticola Zavortink, 1969
• Aedes desmotes
• Aedes diantaeus Howard, Dyar & Knab, 1913
• Aedes domesticus
• Aedes dorsalis (Meigen, 1830)
• Aedes dupreei (Coquillett, 1904)
• Aedes eldridgei
• Aedes epactius
• Aedes esoensis
• Aedes euedes Walker, 1913
• Aedes excrucians (Walker, 1856)
• Aedes fitchii (Felt & Young, 1904)
• Aedes flavescens (Muller, 1764)
• Aedes fulvus (Wiedemann)
• Aedes furcifer
• Aedes futunae
• Aedes ganapathi
• Aedes geminus
• Aedes gombakensis
• Aedes grassei
• Aedes grossbecki Dyar & Knab, 1906
• Aedes harinasutai
• Aedes helenae
• Aedes hemiteleus Dyar, 1924
• Aedes hendersoni Cockerell, 1918
• Aedes hesperonotius
• Aedes hexodontus Dyar, 1916
• Aedes horotoi
• Aedes impiger (Walker, 1848)
• Aedes implicatus Vockeroth, 1954
• Aedes imprimens
• Aedes increpitus Dyar, 1916
• Aedes inermis
• Aedes infirmatus Dyar & Knab, 1906
• Aedes intrudens Dyar, 1919
• Aedes kochi
• Aedes kompi
• Aedes koreicus
• Aedes lineatopennis
• Aedes madagascarensis
• Aedes mariae (Sergent & Sergent)
• Aedes marshallii
• Aedes masculinus
• Aedes mediolineatus
• Aedes mediovittata Coquillett
• Aedes mefouensis
• Aedes melanimon Dyar, 1924
• Aedes mercurator Dyar, 1920
• Aedes meronephada
• Aedes michaelikati
• Aedes mitchellae (Dyar, 1905)
• Aedes mohani
• Aedes monticola Belkin & Mcdonald, 1957
• Aedes muelleri Dyar, 1920
• Aedes nevadensis Chapman & Barr, 1964
• Aedes ngong
• Aedes nigripes (Zwrrwearwsr, 1838)
• Aedes nigromaculis (Ludlow, 1906)
• Aedes niphadopsis Dyar & Knab, 1918
• Aedes niveus
• Aedes nummatus
• Aedes ostentatio
• Aedes palpalis
• Aedes papago Zavortink, 1970
• Aedes pembaensis
• Aedes pexus
• Aedes phoeniciae (Coluzzi & Sabatini)
• Aedes pionips Dyar, 1919
• Aedes polynesiensis
• Aedes portoricensis Ludlow
• Aedes provocans (Walker, 1848)
• Aedes pseudoniveus
• Aedes pseudonummatus
• Aedes pulchritarsis
• Aedes pullatus (Coquillett, 1904)
• Aedes pulverulentus
• Aedes punctodes Dyar, 1922
• Aedes punctor (Kirby, 1837)
• Aedes purpureifemur
• Aedes purpureipes Aitken, 1941
• Aedes rempeli Vockeroth, 1954
• Aedes riparius Dyar & Knab, 1907
• Aedes rusticus
• Aedes scapularis (Rondani, 1848)
• Aedes schizopinax Dyar, 1929
• Aedes scutellaris
• Aedes serratus (Theobald) 1901
• Aedes sierrensis (Ludlow, 1905)
• Aedes sollicitans (Walker, 1856)
• Aedes spencerii (Theobald, 1901)
• Aedes spilotus
• Aedes squamiger (Coquillett, 1902)
• Aedes sticticus (Meigen, 1838)
• Aedes stimulans (Walker, 1848)
• Aedes stricklandi
• Aedes sylvaticus
• Aedes taeniorhynchus (Wiedemann, 1821)
• Aedes taylori
• Aedes thelcter Dyar, 1918
• Aedes thibaulti Dyar & Knab, 1910
• Aedes thomsoni
• Aedes tiptoni
• Aedes togoi (Theobald, 1907)
• Aedes tormentor Dyar & Knab, 1906
• Aedes tortilis (Theobald, 1903)
• Aedes triseriatus (Say, 1823)
• Aedes trivittatus (Coquillett, 1902)
• Aedes turneri
• Aedes varipalpus (Coquillett, 1902)
• Aedes ventrovittis Dyar, 1916
• Aedes vexans (Meigen, 1830)
• Aedes vittatus
• Aedes washinoi
• Aedes wauensis
• Aedes zammitii (Theobald)
• Aedes zoosophus Dyar & Knab, 1918

Referência

Referência bibliográfica

• Consoli RAGB, Lourenço-de-Oliveira R. (1994). "Principais mosquitos de importância sanitária no Brasil" (PDF) . Editora Fundação Instituto Oswaldo Cruz, Rio de Janeiro, Brasil.

Aedes^[1] este un gen de țânțari din familia Culicidae,^[1] cu un areal de răspândire inițială în zonele tropicale și subtropicale, dar datorită activităților umane au ajuns pe toate continentele, mai puțin Antarctica. Este cazul lui Aedes albopictus, țânțarul tigru asiatic (identificat și în România),^[2] o specie foarte invazivă, raspândită și în Lumea Nouă, inclusiv SUA, prin comerțul cu anvelope auto uzate. A fost descris pentru prima dată de către Meigen în 1818, numele provenind din greaca veche ἀηδής, aēdēs, "neplăcut" sau "odios". Anumite speci din genul Aedes transmit boli foarte grave: febra Dengue, febra galbenă și febra chikungunya. În Polinezia, specia Aedes polynesiensis este transmițătorul filariozei limfatice umane.

Specii^[1]