الأسماء في صفحات التنقل
Gwas neidr o deulu'r Corduliidae (neu'r 'Gweision neidr gwyrdd') yw'r Somatochlora flavomaculata. Fel llawer o weision neidr, ei gynefin yw pyllau o ddŵr, llynnoedd, nentydd neu afonydd.
Gwas neidr o deulu'r Corduliidae (neu'r 'Gweision neidr gwyrdd') yw'r Somatochlora flavomaculata. Fel llawer o weision neidr, ei gynefin yw pyllau o ddŵr, llynnoedd, nentydd neu afonydd.
Lesklice skvrnitá (Somatochlora flavomaculata) je druh vážky z podřádu šídel. Vyskytuje se ve velké části Evropy, kde je na většině území ohrožená.[2] V celém Česku je to vzácný druh. Je zapsaná v červeném seznamu ohrožených druhů bezobratlých ČR jako druh ohrožený.[3]
Zadeček lesklice skvrnité má délku 34–40 mm.[4] Hruď má zelenou s kovovým leskem. Oči jsou lesklé, na temeni se dotýkají v přímce. Na čele mezi očima má dvě nespojené žluté skvrny. U základny zadních křídel může mít malé nažloutlé skvrny, mimoto jsou křídla čirá. Nohy má černé. Zadeček je velmi tmavě zelený s bronzovým leskem se žlutými skvrnami na boku pátého až osmého článku.[4]
Nymfa (larva) je dlouhá až 21 mm.[5] Na těle je ochlupená.[5] Na hřbetě zadečku má trny a na boku devátého článku má i boční trny.[5]
Vajíčka i nymfy mohou přečkat několik týdnu sucha.[4] Nymfa se vyvíjí až čtyři roky.[5] Dospělci létají od května do srpna.[4] Vyskytují se v nížinách na zarostlých bažinatých či rašelinných vodách.[4] Samičky snáší vajíčka za kolébavého letu na bahnitou mělčinu.[4]
Obrázky, zvuky či videa k tématu lesklice skvrnitá ve Wikimedia Commons
Lesklice skvrnitá (Somatochlora flavomaculata) je druh vážky z podřádu šídel. Vyskytuje se ve velké části Evropy, kde je na většině území ohrožená. V celém Česku je to vzácný druh. Je zapsaná v červeném seznamu ohrožených druhů bezobratlých ČR jako druh ohrožený.
Die Gefleckte Smaragdlibelle (Somatochlora flavomaculata) ist eine bis zu sechs Zentimeter lange Falkenlibellenart mit einer Flügelspannweite von sieben Zentimetern. Der Name bezieht sich auf dreieckige gelbe Flecken an den Seiten des Hinterleibs. Bei älteren Exemplaren können sich diese allmählich verdunkeln. Beim Weibchen sind die hellen Seitendreiecke größer als beim Männchen. Die übrigen gelben Flecken, die sich vor allem an der Unterseite und am Kopf befinden, sind Kennzeichen auch anderer Smaragdlibellen der Gattung Somatochlora. Die schwärzliche Grundfärbung ist eher matt-glänzend.
Sumpfige Seggen- und Binsenwiesen, Niedermoorschlenken, verkrautete Gräben, Schilfröhrichte und nasse Waldlichtungen werden gegenüber offenen Gewässern bevorzugt. Oft findet man die Männchen patrouillierend an Waldrändern weitab von Gewässern. Wegen des Verlustes vieler Feuchtbiotope infolge Flächenentwässerung geht die Art mancherorts zurück. In Deutschland gilt sie beispielsweise als „gefährdet“.[1] Etwas häufiger ist sie hier insbesondere im Alpenvorland sowie in Brandenburg. In der Schweiz wird vor allem das Mittelland besiedelt.
Die Gefleckte Smaragdlibelle ist von Westfrankreich bis in die Mongolei verbreitet, tritt aber meist eher selten und in isolierten Populationen auf. Anders als die meisten anderen Smaragdlibellen ist Somatochlora flavomaculata nicht in boreal-alpinen Regionen vertreten. Vielmehr hat sie in wärmebegünstigten Tälern, Flussauen und Tieflandlagen ihre Hauptvorkommen. Sie wird als euro-sibirisches Faunenelement mit Verbreitungsschwerpunkt in Osteuropa charakterisiert.
Diese Libellenart fliegt von Ende Mai bis Mitte August (September), mit einem Maximum im Juni und Juli. Sie ist ein ausgesprochener Dauerflieger mit wenigen Ruhepausen. Die Entwicklungszeit der im Bodenschlamm abgelegten Eier beträgt drei bis acht Wochen. Mehrwöchige Austrocknungen können diese ohne Schaden überstehen. Im dritten Jahr der Larvalentwicklung erfolgt die Umwandlung der Imagines.
Die Gefleckte Smaragdlibelle (Somatochlora flavomaculata) ist eine bis zu sechs Zentimeter lange Falkenlibellenart mit einer Flügelspannweite von sieben Zentimetern. Der Name bezieht sich auf dreieckige gelbe Flecken an den Seiten des Hinterleibs. Bei älteren Exemplaren können sich diese allmählich verdunkeln. Beim Weibchen sind die hellen Seitendreiecke größer als beim Männchen. Die übrigen gelben Flecken, die sich vor allem an der Unterseite und am Kopf befinden, sind Kennzeichen auch anderer Smaragdlibellen der Gattung Somatochlora. Die schwärzliche Grundfärbung ist eher matt-glänzend.
Somatochlora flavomaculata, also called yellow-spotted emerald, is a common species of dragonfly in the family Corduliidae. Its distribution stretches from France to Siberia and Mongolia. It frequents wetlands in its range. The males are known to defend their territory.
Unlike other dragonflies that are metallic green, the species has yellow spots on its thorax and abdomen. Females have the largest spots, and the spots are brighter on young specimens. Spots on the abdomen become darker as an individual ages and may later become almost invisible.[3] The species is similar to Somatochlora metallica, also known as brilliant emerald, but it has more yellow on top of its abdomen with yellow going down its sides.[4] S. flavomaculata is also smaller than S. metallica.[3]
The males defend their territory on dry vegetation, paths by bushes and trees, in a reedbed's glades, and waterbodies. Near the end of its breeding cycle, the waterbodies are often patrolled by the males. Their mating wheel, in which they mate while in the shape of a wheel, may be seen circling for a few minutes each time above reedbeds.[3][5]
Somatochlora flavomaculata can be commonly found in wetlands in continental Europe, with populations being found from northern France to Siberia and Mongolia. It was first discovered in the United Kingdom in 2018 at Carlton and Oulton Marshes by wildlife photographer Andrew Easton, who appealed to users on Twitter to identify the species.[6] The species may have been carried to the UK by easterly winds in the spring and summer despite not being known to travel for long distances.[6] The species was used to indicate species richness in central Sweden's boreal forests.[7]
Somatochlora flavomaculata, also called yellow-spotted emerald, is a common species of dragonfly in the family Corduliidae. Its distribution stretches from France to Siberia and Mongolia. It frequents wetlands in its range. The males are known to defend their territory.
Täpläkiiltokorento (Somatochlora flavomaculata) on kiiltokorentohin kuuluva sudenkorento, jonka vihreässä takaruumiissa on keltaisia täpliä.
Täpläkiiltokorennon ruumiin pääväri on tummanvihreä. Lajin takaruumiin sivuilla on keltaisia laikkuja, joita useimmilla muilla kiiltokorennoilla ei ole. Laikut ovat pienet koiraalla ja suuret naaraalla. Korennolla on kummallakin kasvojen sivulla keltainen täplä. Niiden välillä ei kuitenkaan ole yhtenäistä keltaista viivaa, kuten välkekorennolla.[2]
Täpläkiiltokorennon naaraan sukuaukon suojus on lyhyempi ja tylpempi kuin välkekorennolla. Naaras eroaa liitokorennosta, jolla on takaruumiissa keltaisia täpliä, parhaiten värittömien siipiensä perusteella. Liitokorennolla takasiipien tyvissä on tummat laikut.[2]
Täpläkiiltokorennon takaruumis on 34–40 mm pitkä ja takasiipi 34–39 mm pitkä.[2]
Täpläkiiltokorennon lentoaika ajoittuu kesäkuun alkupuolelta elokuun loppuun. Päälentoaika on kesäkuun lopulta elokuun alkupuolelle.[2]
Lajia tavataan Keski-Euroopasta Keski-Aasian Altaille ulottuvalla alueella. Keski-Euroopassa levinneisyysalue on hajanainen, idempänä yhtenäisempi. Suomessa laji on yleistynyt, ja 2000-luvulla se on ollut toisinaan jokseenkin yleinen Etelä-Suomessa. Laji ei kuitenkaan elä pohjoisessa Suomessa.[2]
Täpläkiiltokorento elää varsinkin avoimilla suomaastoilla, kuten soisilla rantaniityillä. Muita elinympäristöjä ovat soistuneet metsälampien reunat, soiden ojat, umpeen kasvaneet rehevät järvet ja märät merenrantaniityt.[2]
Täpläkiiltokorento (Somatochlora flavomaculata) on kiiltokorentohin kuuluva sudenkorento, jonka vihreässä takaruumiissa on keltaisia täpliä.
Somatochlora flavomaculata
La Cordulie à taches jaunes (aussi appelée Chlorocordulie à taches jaunes), ou Somatochlora flavomaculata (Vander Linden, 1825) est un odonate appartenant au sous-ordre Anisoptera, plus précisément à la famille des Corduliidae et au genre Somatochlora ou Chlorocordulies.
La Cordulie à taches jaunes se reconnaît principalement grâce à :
Somatochlora flavomaculata est un odonate de taille moyenne, plus petit que Somatochlora metallica. Sa taille est comparable à celle de Cordulia aenea, soit environ de 45 à 54 mm.
L'exuvie de l'espèce se présente comme celle des Anisoptères :
Puis, il y a présence d'un sillon à la base du masque (typique chez les Corduliidae) et d'épines dorsales et latérales sur les segments 5 à 9 (au segment 9, les épines dorsales et latérales sont bien développées)[2].
Les mâles ont souvent un vol rapide et furtif. Ils défendent leur territoire au-dessus de zones sèches telles que les chemins, les lisières, les clairières ou roselières, mais aussi sur les plans d’eau. Les femelles sont généralement plus discrètes [3].
Sa période de vol va de mai jusqu’à mi-août. Elle est abondante en juin et juillet.
On la retrouve dans les marais, les prairies inondées, les franges de tourbières et de roselières. Elle y sillonne les trous d’eau riches en végétation (mares ou fossés par exemple). On peut la trouver parfois dans les rivières lentes et bordures de lacs.
Elle chasse plutôt le long des lisières forestières, loin des points d’eau.
La Cordulie à taches jaunes occupe une vaste aire de répartition qui s’étend des rivages atlantiques à la Sibérie orientale. Totalement absente des Iles Britanniques et de la Péninsule Ibérique, elle atteint la Méditerranée plus à l’est, avec des populations disséminées de l’Italie à la Turquie.
Cette espèce est généralement rare, mais peut être localement commune dans les vastes zones palustres. Elle est cependant en déclin dans de nombreuses régions. Dans le Nord Pas-de-Calais elle est considérée comme Très rare, et aucune preuve de sa reproduction n’a été confirmée [4].
Somatochlora flavomaculata
La Cordulie à taches jaunes (aussi appelée Chlorocordulie à taches jaunes), ou Somatochlora flavomaculata (Vander Linden, 1825) est un odonate appartenant au sous-ordre Anisoptera, plus précisément à la famille des Corduliidae et au genre Somatochlora ou Chlorocordulies.
De gevlekte glanslibel (Somatochlora flavomaculata) is een libellensoort uit de familie van de glanslibellen (Corduliidae), onderorde echte libellen (Anisoptera). Het is een soort van moerassige plaatsen die in Nederland vrij zeldzaam is.
Somatochlora flavomaculata is in 1825 wetenschappelijk voor het eerst beschreven door Vander Linden.
Het achterlijf van de gevlekte glanslibel is zeer donker glimmend groen en lijkt meestal zwart. Het borststuk is metaalgroen met een gouden glans. De ogen zijn eerst dofbruin, later felgroen glimmend, in scherp contrast met het donkere achterlijf. Beide geslachten zijn goed te herkennen aan de rij gele vlekjes aan de zijkant van het achterlijf. Het voorhoofd heeft een gele tekening. Mannetjes hebben een vrij slank achterlijf, met een insnoering ter hoogte van segment 3. Het achterlijf is het breedst ter hoogte van segment 6 en 7. De gele zijvlekjes op het achterlijf zijn bij de mannetjes klein en vaak in vlucht moeilijk zichtbaar; aan de basis van het achterlijf vallen ze meer op. Bij het vrouwtje zijn de zijvlekjes groter en vallen ze ook in vlucht meer op; het achterlijf is in zijaanzicht grotendeels geel. Het vrouwtje heeft een korte, maar afstaande legschede.
De lichaamslengte van volwassen dieren ligt tussen 45 en 54 millimeter; de larve is 19-22 mm lang.
De vliegtijd van de gevlekte glanslibel is van eind april tot eind augustus, met de hoogste aantallen in juni en juli.
De larven leven op goed beschutte, moerassige plaatsen, zoals veenmosputjes in broekbossen, galigaanmoerassen, gagelmoerassen en verlande delen van vennen en petgaten; mogelijk ook in vegetatierijke sloten. De larven overwinteren gemiddeld waarschijnlijk drie keer en sluipen uit vanaf eind mei tot in juli. Gevlekte glanslibellen worden vrijwel altijd vliegend boven land gezien en lijken dan geen binding te hebben met het voortplantingswater. Vrijwel alle waarnemingen zijn van mannetjes die op enkele meters hoogte heen en weer vliegen langs bosranden, boven open plekken in bos en boven sterk begroeide sloten. In het laatste geval is het onduidelijk of in de sloten ook voortplanting plaatsvindt. Vrouwtjes worden zelden gezien en vrijwel altijd in paring met een mannetje. Ei-afzet wordt zelden waargenomen en gebeurt op goed verborgen plaatsen in sterk begroeide en vaak moeilijk toegankelijke wateren. Het wijfje zet de eieren af met een slaande beweging van het achterlijf op de wateroppervlakte om zo de eieren, meestal in klonten, kwijt te raken.[2]
De habitat van de gevlekte glanslibel bestaat in Nederland uit sterk verlande vennen, petgaten en moerasbossen, mogelijk ook vegetatierijke sloten. Het is een soort van mesotrofe moerassen. De voortplantingswateren liggen veelal nabij uitgestrekte open riet- en zeggenruigten en staan doorgaans onder invloed van kwel. De dieren jagen in en langs bos en struweel in de buurt. In Duitsland leeft de soort bij veenslenken, zeggenmoerassen, verlandingszones van meren, rietvelden in oude rivierarmen en sloten met krabbenscheer.[3]
Het verspreidingsgebied van de gevlekte glanslibel loopt oostelijk tot in Mongolië. De soort komt niet voor in Afrika. In Europa komt de soort vooral voor in Midden- en Noordoost-Europa en de zuidelijke helft van Scandinavië. Het verspreidingsgebied in Zuidoost-Europa is sterk verbrokkeld. De soort komt niet voor op het Iberisch Schiereiland en de Britse Eilanden. In Nederland komt de gevlekte glanslibel vooral voor in de laagveengebieden van Noord-Nederland, de Kempen in Noord-Brabant en Midden-Limburg. Sinds 2000 duikt de soort, die zeer mobiel is, op steeds meer plaatsen in Nederland op.
Verwarring is mogelijk met de smaragdlibel, de hoogveenglanslibel en de metaalglanslibel (vooral bij de mannetjes). De gevlekte glanslibel is echter de enige glanslibel met een rij gele vlekjes langs de zijkant van het achterlijf. De smaragdlibel en de metaalglanslibel hebben een minder zwart achterlijf (meer brons of groen). De mannetjes van de smaragdlibel zijn minder slank en hebben het breedste punt van het achterlijf meer naar achteren liggen. De mannetjes van de hoogveenglanslibel zijn juist iets slanker. Vrouwtjes van de gevlekte glanslibel zijn door de grote gele vlekken aan de zijkant van het achterlijf eigenlijk onmiskenbaar.
In het larvestadium kan ook verwarring optreden met de smaragdlibel, maar deze heeft minder opvallende (kleinere) rugdoornen en een opvallende donkere band op de zijkant van het borststuk. Ook is verwarring mogelijk met de metaalglanslibel; deze soort heeft kleinere zijdoornen op segment 9 en is gemiddeld iets groter. Ook kan de tweevlek tot verwarring leiden, maar deze heeft opvallende doornen op het achterhoofd.
De gevlekte glanslibel staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2013.[1] Op de Nederlandse Rode Lijst (2004) gold de soort nog als ernstig bedreigd, maar op de lijst van 2015 is de status veranderd in bedreigd.
Referenties
Bronnen
De gevlekte glanslibel (Somatochlora flavomaculata) is een libellensoort uit de familie van de glanslibellen (Corduliidae), onderorde echte libellen (Anisoptera). Het is een soort van moerassige plaatsen die in Nederland vrij zeldzaam is.
Somatochlora flavomaculata is in 1825 wetenschappelijk voor het eerst beschreven door Vander Linden.
Somatochlora flavomaculata
Den gulflekka metallaugestikkaren (Somatochlora flavomaculata) er ein augestikkar som lever i Noreg. Arten er sterkt utryddingstrua, og er oppført på norsk raudliste 2006.
Den gulflekka metallaugestikkaren (Somatochlora flavomaculata) er ein augestikkar som lever i Noreg. Arten er sterkt utryddingstrua, og er oppført på norsk raudliste 2006.
Denne biologiartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.
Gulflekket metalløyenstikker [syn. S. aenea] er en øyenstikker som tilhører familiegruppen glanslibeller (Corduliidae).
Gulflekket metalløyenstikker er utbredt i syd og mellom Europa. Finnes i det sørøstlige Danmark, Sverige og Finland. I sørøstlige Norge langs kysten til Vest-Agder.
Kjønnene er noe ulike. Hannen er metallglinsende mørk grønnlig, hunnen noe mer brunlig. Foran på hodet, mellom øynene er noe gule flekker, samt at det også på kroppens sider er noen gule flekker. Hannen kan skilles fra andre hanner i familiegruppen på den særpregete «tangen» (anal-vedheng), bakerst på bakkroppen.
Vingene holdes i en rett vinkel ut fra kroppen i hvile. Vingespennet er mellom 65 og 80 millimeter.
Nymfen lever på bunnen langs bredden mindre myrdammer eller vann ofte ved eller i skog. Arten foretrekker en bred sone av sumpvegetasjon langs bredden, og er funnet både i større vann i kulturlandskapet og i mindre skogsvann.
Utviklingen tar 3 år. Nymfen overvintrer i vegetasjonen. De voksne (imago) øyenstikkerne finnes vanligvis ikke langt fra stedet der de levde som nymfe.
Flygetiden er juni til august.
Gulflekket metalløyenstikker har ufullstendig forvandling, overgang fra nymfe til det voksne kjønnsmodne insektet går gradvis gjennom flere hudskift (nymfestadier). Nymfene lever i vann og ligner derfor lite på de voksne (imago), bortsett fra størrelsen. Når nymfen kommer til det siste hudskiftet finner den et strå eller noe, der den kan klatre opp over vannflaten. Her blir den hengende, mens huden revner på ryggsiden. Den nyklekte øyenstikkeren blir hengende på den gamle huden, eller like ved siden av, helt til den nye huden er noe herdet, og vingene har fått sin endelige form.
Gulflekket metalløyenstikker [syn. S. aenea] er en øyenstikker som tilhører familiegruppen glanslibeller (Corduliidae).
Multimedia w Wikimedia Commons Miedziopierś żółtoplama (Somatochlora flavomaculata) – gatunek ważki z rodziny szklarkowatych (Corduliidae).
Występuje w środkowej Europie. W Polsce spotykana na terenie całego kraju.
Długość ciała 48 mm, rozpiętość skrzydeł 74 mm. Imagines pojawiają się od czerwca do sierpnia[1].
Miedziopierś żółtoplama (Somatochlora flavomaculata) – gatunek ważki z rodziny szklarkowatych (Corduliidae).
Występuje w środkowej Europie. W Polsce spotykana na terenie całego kraju.
Długość ciała 48 mm, rozpiętość skrzydeł 74 mm. Imagines pojawiają się od czerwca do sierpnia.
Ligotavka žltoškvrnná (Somatochlora flavomaculata) je druh vážky z čeľade ligotavkovité (Corduliidae).
Zadoček ligotavky žltoškvrnnej má dĺžku 34-40 mm.[1] Hruď má zelenú s kovovým leskom. Oči sú lesklé, na temene sa dotýkajú v priamke. Na čele medzi očami má dve nespojené žlté škvrny. Pri základni zadných krídiel môže mať malé žltasté škvrny, inak sú krídla číre. Nohy má čierne. Zadoček je veľmi tmavo zelený s bronzovým leskom so žltými škvrnami na boku piateho až ôsmeho článku.[1]
Nymfa (larva) je dlhá až 21 mm.[2] Na tele je ochlpená.[2] Na chrbte zadočka má trne a na boku 9. článku má aj bočné trne.[2]
. Vyskytuje sa vo veľkej časti Európy, kde je na väčšine územia ohrozená.[3]
Vajíčka aj nymfy môžu prečkať niekoľko týždňov sucha.[1] Nymfa sa vyvíja až 4 roky.[2] Dospelé jedince lietajú od mája do augusta.[1] Vyskytujú sa v nížinách na zarastených močiarnatých či rašelinných vodách.[1] Samičky znášajú vajíčka za kolísavého letu na bahnitú plytčinu.[1]
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Ligotavka žltoškvrnná
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Ligotavka žltoškvrnná
Ligotavka žltoškvrnná (Somatochlora flavomaculata) je druh vážky z čeľade ligotavkovité (Corduliidae).
Pegasti ali lisasti lesketnik (znanstveno ime Somatochlora flavomaculata) je vrsta raznokrilih kačjih pastirjev iz družine lebduhov, razširjena po večini Evrope in na zahodu Sibirije.[1]
Ime je dobil po vrsti rumenih peg ob straneh zadka in oprsja, po čemer se loči od ostalih kovinsko zeleno obarvanih kačjih pastirjev, kot je kovinski lesketnik. Pege so večje pri samicah kot pri samcih in bolj žive barve pri mladih odraslih osebkih, pri starejših pa lahko skoraj povsem zbledijo. Odrasli dosežejo v dolžino 45 do 54 mm.[2]
Vrsta uspeva ob plitvih in močno zaraščenih manjših vodnih telesih, kot so bazenčki v šotnih barjih, vlažnih travnikih in mrtvicah, v manjši meri pa tudi v počasi tekočih potokih in kanalih. Nimfe preživijo, če se njihovo okolje izsuši za nekaj tednov. Pogosto so vodna telesa, kjer se razvijajo nimfe, blizu gozda; odrasli namreč pogosto ostanejo v bližini kraja, kjer so se izlegli, najraje pa lovijo hrano na jasah in ob gozdnem robu. Višek aktivnosti je sredi poletja, od druge polovice junija do prve polovice avgusta. Pegasti lesketnik je pogost v Srednji Evropi in v južni Skandinaviji. Na zahodnem in južnem delu območja razširjenosti, ki se razteza tudi do Srednjega vzhoda, je populacija bolj razpršena.[1]
V Sloveniji je vrsta lokalno razširjena in vezana na ekstenzivno rabo prostora, daleč največ znanih najdišč je na Ljubljanskem barju, kar pa je tudi posledica usmerjenih raziskav odonatologov.[3]
Pegasti ali lisasti lesketnik (znanstveno ime Somatochlora flavomaculata) je vrsta raznokrilih kačjih pastirjev iz družine lebduhov, razširjena po večini Evrope in na zahodu Sibirije.
Gulfläckad glanstrollslända (Somatochlora flavomaculata), även kallad gulfläckig glanstrollslända[1] är en art i insektsordningen trollsländor som tillhör familjen skimmertrollsländor.
Gulfläckad glanstrollsländan har mörk grundfärg på kroppen och gula fläckar längs sidorna på bakkroppen. Fläckarna är störst och tydligast hos honan. Hanen kan också skiljas från honan genom att kroppen har en grönaktig glans, medan honans kropp har en brunaktig. Vingarna är genomskinliga med mörkt vingmärke. Vingbredden är omkring 70 millimeter och bakkroppens längd är 34 till 40 millimeter.
Gulfläckad glanstrollsländan finns över stora delar av Europa, utom på Brittiska öarna. I Sverige finns den främst i de sydöstra delarna av landet, men det finns också några spridda mindre populationer längre norrut.
Gulfläckad glanstrollslända förekommer gärna vid sjöar och myrar, men kan även ses vid en del andra typer av vattenansamlingar, såsom dammar. Utvecklingstiden från ägg till imago är tre år och flygtiden från mitten av juni till augusti.
Gulfläckad glanstrollslända (Somatochlora flavomaculata), även kallad gulfläckig glanstrollslända är en art i insektsordningen trollsländor som tillhör familjen skimmertrollsländor.
Somatochlora flavomaculata là loài chuồn chuồn trong họ Corduliidae. Loài này được Vander Linden mô tả khoa học đầu tiên năm 1825.[1]
Bài viết về chuồn chuồn này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Somatochlora flavomaculata là loài chuồn chuồn trong họ Corduliidae. Loài này được Vander Linden mô tả khoa học đầu tiên năm 1825.
Somatochlora flavomaculata
(Vander Linden, 1825)
Бабка жёлтопятнистая[1][2], или зеленотелка жёлто-пятнистая[3], (лат. Somatochlora flavomaculata) — вид разнокрылых стрекоз из семейства бабок.
Длина 45—54 мм, брюшко 34—40 мм, заднее крыло 32—38 мм.[4]. Окраска тела блестящая, однотонная, металлически-чёрная. На лбу имеется два желтых пятна в углах около глаз.
По бокам от II по VIII (IX) тергитов брюшка располагаются жёлто-оранжевые пятна. У самок боковые жёлтые пятна на брюшке гораздо крупнее и соединяются друг с другом, образуя непрерывную и широкую зигзагообразную полоску.
Ареал вида включает всю территорию Европы, Кавказ, Южную Сибири, Закавказье и северную половину Малой Азии. В России на север вид проникает до Полярного круга.
На Украине вид зарегистрирован на большей части территории страны. В западных областях очень редкий, в Киевской области бывает массовым[5].
Лёт: конец мая — конец августа. Стрекозы предпочитают широкий спектр стоячих и медленно текущих водоемов, преимущественно теплых и густозаросших или заболоченных[4].
Яйца самка откладывает вблизи берега на подводную растительность. Личинки ведут придонный образ жизни среди заросшей растительности. Личинки обитают в мелких реках и ручьях со слабым течением и в непроточных озерах и болотах с чистой водой и богатой водной растительностью. Личинки развиваются в течение 2 лет.
Бабка жёлтопятнистая, или зеленотелка жёлто-пятнистая, (лат. Somatochlora flavomaculata) — вид разнокрылых стрекоз из семейства бабок.
